«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Θ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ( ιδ΄ 22-34)
ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2015
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Μετά από το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των ψαριών στην έρημο, ο Ιησούς Χριστός ζήτησε από τους μαθητές Του να μπουν σε ένα πλοίο και να διασχίσουν τη λίμνη Γεννησαρέτ και να τον περιμένουν στην αντίπερα όχθη. Ο ίδιος παρέμεινε μόνος στην έρημο για να προσευχηθεί. Είχε νυχτώσει και οι μαθητές είχαν φτάσει στη μέση της λίμνης. Όταν ξαφνικά ξέσπασε μεγάλη θαλασσοταραχή με αποτέλεσμα το πλοίο να μη μπορεί να συνεχίσει το ταξίδι του. Ο Ιησούς κατάλαβε τον κίνδυνο που διέτρεχαν οι μαθητές του και έτρεξε να τους βοηθήσει. Πριν καλά καλά ξημερώσει είδαν το χριστό σαν μια ανθρώπινη σκιά να έρχεται προς το μέρος τους περπατώντας πάνω στα κύματα. Έντρομοι και ταραγμένοι όπως ήταν θεώρησαν πως ήταν φάντασμα και από το φόβο τους φώναξαν δυνατά. Εκείνος όμως τους καθησύχασε λέγοντας : «μη φοβάστε, εγώ είμαι». Τότε οι μαθητές Τον γνώρισαν από τη φωνή του. Ο Απόστολος Πέτρος ανυπόμονος και γεμάτος αυθορμητισμό και αγάπη, του ζήτησε να περπατήσει και εκείνος πάνω στα κύματα και να έρθει κοντά του. Με πίστη λοιπόν έπεσε στη φουρτουνιασμένη θάλασσα και άρχισε να περπατά πάνω στα κύματα. Καθώς όμως πλησίαζε το Χριστό παρατήρησε το δυνατό αέρα , φοβήθηκε και άρχισε να βυθίζεται και τότε φώναξε : «Κύριε σώσε με!». Αμέσως ο χριστός άπλωσε το χέρι και τον σήκωσε λέγοντας του : «ολιγόπιστε γιατί δίστασες;». Και κρατώντας τον από το χέρι ανεβήκαν μαζί στο πλοίο και κόπασε ο άνεμος και η θάλασσα γαλήνεψε, ενώ οι μαθητές Τον προσκύνησαν λέγοντας: «αλήθεια , είσαι ο Υιός του Θεού».
Το θαύμα που μας αναφέρεται στο σημερινό ευαγγέλιο εκφράζει αρκετές θεολογικές έννοιες. Μεταξύ αυτών μας φανερώνει τη δύναμη του θεού ο οποίος είναι αυτός που δημιούργησε τον κόσμο και αυτός που μπορεί να κυβερνά και να ελέγχει τους φυσικούς νόμους που ο ίδιος έθεσε.
Η εικόνα των μαθητών μέσα στο πλοίο στο μέσο της λίμνης και η παρουσία του χριστού θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι μια εικόνα της εκκλησίας μας. Ο Χριστός ως αρχηγός και κυβερνήτης της εκκλησίας έθεσε ως εργάτες και διαδόχους τους μαθητές του και στη συνέχεια τους επισκόπους. Η εκκλησία παρά τους πειρασμούς ,τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες κατόρθωσε να επιβιώνει γιατί ο Χριστός την οδηγεί πάντοτε σε ασφαλές λιμάνι.
Αλλά και η ίδια μας η ζωή θα μπορούσε να εκφραστεί μέσα από αυτή την εικόνα. Πολλές φορές στη ζωή μας υπάρχουν δυσκολίες, εμπόδια και πειρασμοί που χάρη στην αγάπη, την ελπίδα , την πίστη και την εμπιστοσύνη μας στο θεό τις υπομένουμε και τελικά τις ξεπερνούμε. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Πέτρου, όσο έβλεπε με εμπιστοσύνη το Χριστό μπορούσε να περπατά πάνω στα κύματα, ενώ όταν ολιγοπίστησε άρχισε να βυθίζεται. Άρα όσο λιγότερο αισθάνεται κάποιος την παρουσία του θεού στη ζωή του τόσο περισσότερο είναι ευάλωτος στους πειρασμούς και τους κινδύνους της ζωής. Όπως λοιπόν η παρουσία του Χριστού ηρέμησε τους μαθητές και εξαφάνισε το φόβο, έτσι και στον κόσμο ο φιλάνθρωπος Θεός ,που πάντα είναι δίπλα μας, διώχνει το φόβο και μας βοηθά να ξεπερνάμε τις δοκιμασίες.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε στη ζωή μας την αγάπη που μας προσφέρει ο φιλάνθρωπος και πανάγαθος θεός μας που χωρίς αυτή την αγάπη δε θα μπορούσαμε να ζήσουμε.
Πολλές φορές ξεχνώντας την αγχωνόμαστε και σκεφτόμαστε το μέλλον. Δεν πρέπει να ξεχνάμε αγαπητοί μου αδελφοί , τη φράση : «μη φοβάστε, εγώ είμαι», όσο έχουμε το Χριστό συνοδοιπόρο στη ζωή μας οι θλίψεις και οι δοκιμασίες αντιμετωπίζονται. Γι’ αυτό ας προσπαθήσουμε να έχουμε ως σημείο αναφοράς στη ζωή μας το Χριστό και συνεχώς να επαναλαμβάνουμε την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ , ελέησον με.!» Αμήν!
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ( ιζ΄ 14-23)
ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2015
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Το σημερινό ευαγγέλιο αναφέρει την περίπτωση ενός πατέρα που αγωνιεί για τη ψυχική υγεία του παιδιού του. Πρώτα απευθύνεται στους μαθητές του χριστού και ζητά τη βοήθεια τους αλλά ενώ θέλουν να βοηθήσουν δε τα καταφέρνουν. Έπειτα οδηγείται μπροστά στον Ιησού Χριστό που είναι γιατρός των ψυχών και των σωμάτων. Και Τον παρακαλεί να θεραπεύσει το παιδί από το δαιμόνιο που τον βασανίζει. Όπως μας αναφέρει το ευαγγέλιο πολλές φορές αυτός ο νέος κινδύνεψε πέφτοντας στη φωτιά ή στο νερό. Αμέσως ο χριστός θεραπεύει το νέο και οι μαθητές τον ρωτούν : «εμείς γιατί δε μπορέσαμε να θεραπεύσουμε το νέο ;». Εκείνος απευθυνόμενος προς τους μαθητές Του είπε ότι μόνο με την προσευχή και τη νηστεία μπορούν να καταφέρουν κάτι ανάλογο. Και σ’ αυτό το σημείο θα σταθούμε ,πόση δύναμη έχει η προσευχή και η νηστεία για έναν άνθρωπο που πιστεύει και ελπίζει στο θεό.
Η προσευχή είναι ένα όπλο που μπορεί και πρέπει να έχει ο κάθε χριστιανός ώστε να αντιμετωπίζει όλες τις δυσκολίες και τους πειρασμούς που μπορεί να έχει στη ζωή του. Βέβαια η προσευχή είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη νηστεία. Μέσω της προσευχής ο άνθρωπος έρχεται σε επικοινωνία με το θεό. Είναι ένα μέσο που στηρίζει τον κάθε πιστό και τον γεμίζει αισιοδοξία και ελπίδα.
Στις μέρες μας η ζωή του ανθρώπου έχει γεμίσει από άγχος και προβληματισμούς και αυτό συμβαίνει επειδή ξέχασε το πόση ενέργεια έχει η προσευχή. Όπως έχουμε αναφέρει μαζί με την προσευχή είναι συνδεδεμένη και η νηστεία. Τη νηστεία μας την έχει παραδώσει ο ίδιος ο θεός . Πολλά τα παραδείγματα που αναφέρονται για τη προσευχή και τη νηστεία στην Αγία Γραφή. Επιγραμματικά αναφέρουμε κάποια από αυτά ώστε να καταλάβουμε τη δύναμη που έχει η προσευχή και η νηστεία στη ζωή μας. Στην Παλαιά Διαθήκη βλέπουμε πόση δύναμη έδωσε η προσευχή στο Μωυσή για να οδηγήσει το λαό του θεού στη Γη της Επαγγελίας παρ’ όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε . Ακόμη ο Προφήτης Ηλίας μέσω της προσευχής καταπολέμησε τη λατρεία των οπαδών του Βαάλ. Όπως και από την αρχή της δημιουργίας του κόσμου ο θεός παρέδωσε στον Αδάμ και την Εύα την εντολή της νηστείας . Στην Καινή Διαθήκη ο ίδιος ο χριστός μας δίδαξε το πώς να προσευχόμαστε παραδίδοντάς μας την Κυριακή προσευχή, δηλαδή το «Πάτερ Ημών» αλλά και για τη νηστεία μας δίδαξε αφού και ο ίδιος με το παράδειγμα του νήστεψε 40 μέρες στην έρημο.
Συγκεκριμένα η προσευχή και η νηστεία είναι δώρα του θεού για τον κάθε χριστιανό. Του δίνουν ψυχική δύναμη ώστε να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και η εκκλησία μας στα απολυτίκια των Οσίων «η νηστεία , η αγρυπνία και η προσευχή είναι ουράνια χαρίσματα». Ο καθένας από εμάς μπορεί να τα αποκτήσει ώστε να έχει μια συνεχή κοινωνία και επικοινωνία με το θεό για να αντιμετωπίζει τις δοκιμασίες της ζωής. Αμήν!
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΙA΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ( ιη΄ 23-35)
ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2015
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ο Χριστός μέσα από τη συγκεκριμένη ευαγγελική παραβολή μας παρομοιάζει τη Βασιλεία των Ουρανών με ένα βασιλιά που αποφάσισε να τακτοποιήσει τους λογαριασμούς που είχε με τους δούλους του. Πρώτος παρουσιάστηκε ένας που χρωστούσε δέκα χιλιάδες τάλαντα, ένα μεγάλο ποσό για εκείνη την εποχή. Επειδή ο δούλος- υπηρέτης δεν είχε χρήματα να ξεχρεώσει , ο βασιλιάς έδωσε εντολή να πουληθούν τα υπάρχοντα και η οικογένεια του ώστε να αποδοθεί το χρέος .Ο δούλος μη έχοντας τίποτα για να ξεχρεώσει ζήτησε έλεος και χάρη από το βασιλιά, ο οποίος και τελικά τον λυπήθηκε και του χάρισε το χρέος. Φεύγοντας αυτός ο δούλος συνάντησε ένα συνυπηρέτη δηλαδή ένα συνάδελφο του ,ο οποίος του όφειλε εκατό δηνάρια, ένα μικρό ποσό σχετικά με αυτό που του χαρίστηκε από το βασιλιά. Χωρίς κανένα δισταγμό και ξεχνώντας τη συμπόνια που του είχε δείξει προηγουμένως ο βασιλιάς ,άρπαξε το συνυπηρέτη από το λαιμό και του ζητούσε επίμονα τα χρήματα που του χρωστούσε. Εκείνος τον παρακάλεσε να κάνει για λίγο υπομονή μέχρι να τον ξεπληρώσει. Όμως ήταν ανένδοτος ώσπου κατέληξε να τον βάλει στη φυλακή. Οι υπόλοιποι υπηρέτες βλέποντας όλα όσα είχαν συμβεί στεναχωρήθηκαν πάρα πολύ και τα είπαν όλα στο βασιλιά. Αυτός με τη σειρά του κάλεσε το σκληρό και άσπλαχνο δούλο που του είχε δείξει συμπόνια και συγχώρεση και του είπε : «δούλε πονηρέ σου χάρισα όλο εκείνο το χρέος επειδή με παρακάλεσες , δεν έπρεπε και εσύ να ελεήσεις το συνυπηρέτη σου όπως και εγώ σε ελέησα;». Και οργισμένος όπως ήταν τον παρέδωσε στους βασανιστές μέχρι να ξεχρεωθεί η οφειλή του. Η παραβολή τελειώνει με τα παρακάτω λόγια του χριστού : «αυτό ακριβώς θα κάνει σε εσάς ο Πατέρας μου Ο Ουράνιος, αν ο καθένας σας δε συγχωρεί τον αδελφό του μέσα από την καρδιά του».
Ας αποτελέσει ,αγαπητοί μου αδελφοί , το σημερινό ευαγγέλιο αφορμή και ευκαιρία να σκεφτούμε και να αναλογιστούμε τη στάση μας απέναντι στο θεό και τους συνανθρώπους μας. Δεν είναι δυνατόν να ζητούμε συγχώρεση από το θεό όταν εμείς οι ίδιοι δε δείχνουμε ευσπλαχνία στους συνάνθρωπους μας. Γιατί όπως και ο ίδιος ο Χριστός λέει η συγχώρηση αποτελεί την είσοδο μας στη βασιλεία του Θεού.
Πολλές φορές στη ζωή μας έχουμε ζητήσει τη βοήθεια του θεού και Εκείνος μας την προσφέρει. Παράλληλα μας ευσπλαχνίζεται , μας δείχνει την αγάπη του και μας συγχωρεί για τα μεγάλα πνευματικά μας χρέη , τις αμαρτίες μας. Έτσι και εμείς πρέπει να έχουμε την ανάλογη συμπεριφορά προς τους συνανθρώπους και να τους συγχωρούμε για ότι μας έχουν κάνει γιατί η αρετή της συγχώρεσης είναι μια από τις μεγαλύτερες αρετές που μπορεί να αποκτήσει ο άνθρωπος στη ζωή του .Αυτό το κατανοούμε καλύτερα μέσα από την Κυριακή Προσευχή το Πάτερ Ημών και συγκεκριμένα στο σημείο : «και αφες ημίν τα οφειλήματα ημών , ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Δηλαδή ζητάμε από το θεό να μας συγχωρέσει για τα λάθη μας όπως και εμείς συγχωρούμε τους συνανθρώπους μας και με την ίδια αγάπη και φιλανθρωπία που δείχνει σε έμας. Αμήν!
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΑΠΟΔΟΣΗ ΕΟΡΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2015
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Σήμερα η εκκλησία μας γιορτάζει την Απόδοση της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου δηλαδή 9 μέρες μετά τη Κοίμηση της και την «εις ουρανούς μετάσταση της».
Η εκκλησία μας σε όλες τις δεσποτικές και θεομητορικές εορτές έχει καθιερώσει τα Προεόρτια, την Κυριώνυμη μέρα και την Απόδοση της εορτής.
Με ιδιαίτερη χαρά μας αξίωσε ο θεός και φέτος και εορτάσαμε την Κοίμηση της Θεοτόκου και την «εις ουρανούς μετάσταση της» που κατά την παράδοση θεωρείται και το Πάσχα του καλοκαιριού της εκκλησίας μας. Η Κοίμηση της Θεοτόκου έχει πολλά διδάγματα να μας προσφέρει. Για τη ζωή και την Κοίμηση της Παναγίας μας βασιζόμαστε πάνω στην ιερή παράδοση της εκκλησίας μας. Μέσα από την ιερή παράδοση γνωρίζουμε ότι η Παναγία επισκεπτόταν συχνά τον τόπο προσευχής του Χριστού, τη Γεσθημανή., όπου και προσευχόταν και η ίδια. Εκεί της φανερώθηκε ο αρχάγγελος Γαβριήλ και κρατώντας ένα κλαδί φοίνικα που είναι «σύμβολο νίκης» την ειδοποίησε ότι σε τρεις μέρες θα έφευγε από τη γη για να συναντήσει τον Υιό της.
Η Παναγία μας γεμάτη χαρά και συγκίνηση επέστρεψε στο σπίτι της για να προετοιμαστεί. Κάλεσε τις γειτόνισσες, τις χήρες , τα ορφανά και μοίρασε τα λιγοστά και φτωχικά της ρούχα. Αφού τακτοποίησε την υλική της περιουσία , αποδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο την αγάπη που έτρεφε και τρέφει προς τους ανθρώπους, ξάπλωσε στο κρεβάτι της, σταύρωσε τα χέρια της και προσευχήθηκε.
Πόσο λοιπόν μας διδάσκει η προετοιμασία της Παναγίας για το θάνατο της ! Κάθε πιστός χριστιανός θα πρέπει να μιμείται το παράδειγμά της και να προετοιμάζεται για το θάνατο του. Όπως εύχεται και η Αγία μας εκκλησία «να μας διαφυλάξει ο Θεός από αιφνιδίου θανάτου» διότι ο αιφνίδιος θάνατος δε δίνει στον άνθρωπο την ευκαιρία να προετοιμαστεί. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πάντοτε προετοιμασμένοι και να προσερχόμαστε στα Μυστήρια της εκκλησίας όπως στο μέγα μυστήριο της μετάνοιας και της θείας Ευχαριστίας.
Μετά την προετοιμασία της ήρθε ο θάνατος στην Παναγία μας.
Οι Απόστολοι την ημέρα της Κοιμήσεως της Παναγίας έλειπαν μακριά και ειδοποιήθηκαν από αγγέλους. Και μέσα από την ιερή παράδοση στηρίζεται ο ωραίος ύμνος «Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε» που ψέλνουμε στο τέλος των Παρακλήσεων της Παναγίας το 15Αυγουστο.
Αυτό, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι με λίγα λόγια το ιστορικό της Κοιμήσεως Της Θεοτόκου. Και μας διδάσκει ότι η λέξη θάνατος ‘άλλαξε όνομα και σημασία, έγινε Κοίμηση. Αφού με τη σταύρωση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ο θάνατος δε μας γεμίζει πια φόβο και αβεβαιότητα . Γι’ αυτό λέμε η «Κοίμηση της Θεοτόκου» ελπίζοντας και πιστεύοντας στην ανάσταση των νεκρών και στη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού .
Η εκκλησία μας σε κάθε ακολουθία και σε κάθε θεια λειτουργία εύχεται «τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μας να τον περνάμε με ειρήνη και μετάνοια». Εύχεται επίσης, «το τέλος της ζωής μας να είναι εν Χριστώ , να είναι ανώδυνο, ανεπαίσχυντο, ειρηνικό και να έχουμε καλή απολογία μπροστά στο φοβερό βήμα του Χριστού» .
Ας προσπαθήσουμε, αγαπητοί μου αδελφοί, να αποκτήσουμε και να κάνουμε βίωμα μας τις αρετές της Υπεραγίας Θεοτόκου, την αγνότητα ζωής, την πίστη που είχε στο θεό, την υπακοή, την εργατικότητα, την υπομονή και τέλος την ύψιστη αρετή της ταπείνωσης.
Η Παναγία βοήθεια μας ,σκέπη και οδηγός της ζωής μας . Αμήν!
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (κα΄ 33-42)
ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2015
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο Χριστός μας ομιλεί και μας διδάσκει μέσα από την παραβολή των κακών γεωργών του αμπελώνα. Παρατηρούμε ότι πολλές φορές ο Χριστός χρησιμοποιεί γεγονότα από τη καθημερινή ζωή των ανθρώπων ώστε να γίνονται κατανοητά και εύκολά αντιληπτά.
Συγκεκριμένα αναφέρει για κάποιον οικοδεσπότη ο οποίος φύτεψε ένα αμπέλι το περιέφραξε, έφτιαξε ένα πατητήρι και ένα πύργο για να μένουν οι γεωργοί που θα αναλάμβαναν τη φροντίδα του αμπελώνα. Όταν έφτασε ο καιρός του τρύγου ο οικοδεσπότης έστειλε τους δούλους του να πάρουν το μερίδιο που του αναλογούσε από τη σοδειά. Αλλά οι γεωργοί μόλις είδαν τους δούλους άλλους έδειραν, άλλους λιθοβόλησαν και άλλους σκότωσαν. Τότε ο οικοδεσπότης αποφάσισε να στείλει περισσότερους δούλους αλλά και αυτοί είχαν την ίδια αντιμετώπιση από τους γεωργούς. Τέλος αποφάσισε να στείλει τον ίδιο του το γιό, πιστεύοντας ότι θα τον σεβαστούν. Αλλά αυτοί μόλις τον είδαν είπαν μεταξύ τους ότι αυτός είναι ο κληρονόμος. Τον οδήγησαν έξω από το κτήμα και τον σκότωσαν για να κληρονομήσουν οι ίδιοι τον αμπελώνα.
Αφού ο χριστός τελείωσε αυτή την παραβολή ρώτησε τους ακροατές Του: «όταν έρθει ο οικοδεσπότης του αμπελώνα, ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά του προς τους γεωργούς αυτού;». Αυτοί απάντησαν ότι πρέπει να τους διώξει και να τους τιμωρήσει παραδειγματικά όπως και να δώσει τον αμπελώνα σε άλλους γεωργούς που θα του αποδώσουν τους καρπούς στον καιρό τους. Και ο Χριστός επιβεβαιώνοντας αυτά που είπε, αναφέρει μέσα από την Γραφή, «ότι ο Θεός θα εμπιστευτεί τη Βασιλεία Του σε άλλο έθνος που θα τηρεί τις εντολές Του και θα αποδώσει καρπούς πίστεως μέσα από τα έργα και τις αρετές του».
Συγκεκριμένα θα μπορούσαμε σε αυτή την παραβολή να κάνουμε ορισμένες παρομοιώσεις: Ο Ιουδαϊκός λαός και κατ’ επέκταση το σώμα της εκκλησίας είναι το αμπέλι και αμπελουργός ο ίδιος ο Θεός. Δούλοι όλοι εκείνοι που προηγήθηκαν του Χριστού, οι Προφήτες. Καρποί είναι η πίστη και η εμπιστοσύνη που έπρεπε να δείξει ο Ιουδαϊκός λαός προς το θεό. Και γιος του οικοδεσπότη είναι ο ίδιος ο Χριστός, που τον έστειλε ο Θεός και αντί να πιστέψουν σ’ Αυτόν, Τον σταύρωσαν έξω από τα Ιεροσόλυμα.
Αυτή η παραβολή θα πρέπει να μας κάνει προσεκτικούς. Πρέπει να προσπαθούμε και να αγωνιζόμαστε με πίστη και αγάπη, ώστε να παραμείνουμε κοντά στη χάρη του Θεού και να αποδίδουμε τους καρπούς της πίστεώς μας στον καιρό τους .
Επίσης, μας διδάσκει το πόση αγάπη τρέφει ο Θεός προς τους ανθρώπους και μας δίνει ευκαιρίες να είμαστε κοντά Του. Αλλά και το πόσο εύκολα μπορούμε να φερθούμε εγωιστικά και να μη δεχόμαστε ούτε και να πιστεύουμε στους απεσταλμένους Του, απορροφημένοι από τις βιοτικές μας μέριμνες. Τέλος αυτό που θέλει από εμάς είναι να έχουμε πίστη και ελπίδα προς Αυτόν ώστε να αποδώσουμε καρπούς και έργα αρετών. Με αποτέλεσμα να μην είμαστε και να μη συμπεριφερόμαστε όπως οι κακοί γεωργοί αλλά όπως οι καλοί γεωργοί και να δεχόμαστε τις ευεργεσίες και την αγάπη του Θεού για να κληρονομήσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών. Αμήν!
π. Θ. Κ.