“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ
(6 Ιουνίου 2021)
Καθώς διανύουμε την χαρμόσυνη περίοδο της Αναστάσεως, αγαπητοί μου αδελφοί, φθάσαμε με τη χάρη του Θεού στην έκτη Κυριακή από την ένδοξο και λαμπροφόρο ημέρα της Κυριακής της Αναστάσεως. Και το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα από το Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο περιγράφει το θαύμα που τέλεσε ο Ιησούς κατά την επίγεια κηρυκτική και θαυματουργική δράση Του θεραπεύοντας τον εκ γενετής τυφλό. Οι άγιοι πατέρες της εκκλησίας μας, τοποθέτησαν μέσα στο χαρμόσυνο κλίμα της αναστάσιμης περιόδου την ανάγνωση περικοπών από το κατά Ιωάννην ευαγγέλιο λόγω της σπουδαίας θεολογικής σημασίας του περιεχομένου του. Στο ευαγγέλιο του ευαγγελιστή Ιωάννη κεντρική ιδέα αποτελεί ότι ο Αναστάς Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός είναι και ο Αληθινός Θεός, το β’ πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, που με την Ενανθρώπισή Του, το Σταυρικό Πάθος, τον Θάνατο Του και την ένδοξο Ανάσταση Του είναι ο Κύριος της Ζωής και του Θανάτου, ο αληθινός Μεσσίας, που προσδοκούσε ο ισραηλιτικός λαός και όλα τα έθνη δια μέσου των αιώνων.
Έτσι, την Κυριακή του Πάσχα διαβάζουμε την αρχή του ευαγγελίου του Ιωάννου, όπου αναφέρεται ότι ο Κύριος είναι ο Υιός και μονογενής Λόγος του Θεού Πατρός, το β’ πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Την Κυριακή του Θωμά έχουμε την ομολογία του αποστόλου Θωμά, όταν είδε το Αναστημένο Διδάσκαλο Του, ότι είναι ο πραγματικός Κύριος και Θεός. Την Κυριακή του Παραλύτου με το θαύμα του παραλυτικού, ο οποίος περίμενε τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια κοντά στην Προβατική πύλη, στη Βηθεσδά για να θεραπευθεί, ο ευαγγελιστής μας φανερώνει ότι ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός είναι ο αληθινός Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, ο οποίος θεραπεύει όχι μόνο τη σωματική παράλυση, αλλά και την παράλυση των ψυχών από την αμαρτία και αποδεικνύει με τη τέλεση της θεραπείας την ημέρα του Σαββάτου ότι είναι ο Κύριος και ο Δημιουργός των ημερών και του σύμπαντος. Την προηγούμενη Κυριακή της Σαμαρείτιδος, το ευαγγελικό ανάγνωσμα του Ιωάννου μας περιγράφει το διάλογο του Κυρίου με την Σαμαρείτιδα στο φρέαρ του Ιακώβ, όπου ο Κύριος αποκαλύπτει ότι είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας, το Ζωντανό Ύδωρ, που ξεδιψάει πνευματικά και υπαρξιακά τον άνθρωπο αιώνια και όχι προσωρινά, όπως συμβαίνει με το υλικό νερό που ξεδιψάει προσωρινά.
Φθάνοντας στη σημερινή Κυριακή, με τη θεραπεία του εκ γενετής τυφλού, ο Ιησούς Χριστός μας φανερώνει ότι είναι Αυτός το Φως το Αληθινό που φωτίζει και μας εξαγιάζει δια μέσου της Εκκλησίας Του και την εν Αγίω Πνεύματι μετοχή μας στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Επίσης , με αυτό το θαύμα προς τον εκ γενετής τυφλό διαλύει τις εσφαλμένες απόψεις των μαθητών του και προκαταλήψεις που προβλημάτιζαν τους ομοεθνείς και ομόθρησκους Ιουδαίους της εποχής τους , καθώς και απορίες όλων των πιστών για το αν οι κληρονομικές ασθένειες προέρχονται από τις αμαρτίες και αστοχίες των γονέων τους και γενικότερα των προγόνων τους. Ο Κύριος έρχεται να διορθώσει την λανθασμένη αντίληψη , κατά την οποία οι ερμηνευτές του μωσαϊκού νόμου παρερμήνευαν την εντολή του Θεού που αφορούσε την λατρεία των ειδώλων, ότι η τιμωρία τους θα μεταβιβαζόταν και στις επόμενες γενεές, γενικεύοντάς την για όλες τις αμαρτωλές πράξεις, και στις οποίες αποδίδουν όλες τις εκ γενετής ασθένειες και αναπηρίες . Κάθε ανθρώπινη ύπαρξη είναι υπεύθυνη για τις πράξεις και τις λανθασμένες επιλογές και αστοχίες της. Εκτός από την θνητότητα μας, η οποία είναι απόρροια της πτώσεως των πρωτοπλάστων, δεν ευθυνόμαστε για τα όσα έπραξαν οι προηγούμενες γενεές. Στο αγωνιώδες, λοιπόν, πανανθρώπινο ερώτημα που εκφράζουν οι απόστολοι για τη σύνδεση των ασθενειών με τα προσωπικά μας ή κληρονομικά αμαρτήματα ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός απαντά με τη θαυμαστή επέμβαση Του, που φανερώνει την άπειρη θεία αγάπη και το έλεος του Τριαδικού Θεού. Έτσι, στο σημερινό περιστατικό που μας περιγράφει το κατά Ιωάννην ευαγγέλιο βλέπουμε να φανερώνει τη Θεότητα Του, με την κίνηση Του να πλάσει πηλό και να δημιουργήσει εξ αρχής τα μάτια του, χαρίζοντάς του για πρώτη φορά από τότε που γεννήθηκε την ευκαιρία να δει το αισθητό φως, όπως ακριβώς δημιούργησε ως Αληθινός Θεός τον κόσμο και τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Της Τριαδικής Θεότητας.
Τέλος, ο θεραπευμένος τυφλός ομολογεί ενώπιον των Φαρισαίων και αργότερα συντετριμμένος με δέος ομολογεί και ενώπιον του Κυρίου ότι πιστεύει πως είναι ο Υιός του Θεού. Αυτή η στάση του δείχνει πως ανοίχθηκαν όχι μόνο οι ανθρώπινοι οφθαλμοί του, αλλά απέκτησε και την πνευματική όραση για να βλέπει καθαρά την πνευματική κατάσταση της ψυχής του .
Κλείνοντας, αγαπητοί μου αδελφοί ας μιμηθούμε και εμείς τον πρώην εκ γενετής τυφλό στην προσπάθεια να διατηρούμε τους πνευματικούς μας οφθαλμούς υγιείς, με την άσκηση για την κάθαρση από τα πάθη που μας σκοτίζουν από το αληθινό Φώς που είναι ο Κύριος καθώς και με την μετοχή μας στα ιερά μυστήρια της εξομολογήσεως και της θείας ευχαριστίας και στην υπόλοιπη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, ώστε να μην ομοιάσουμε στους Φαρισαίους που αν και σωματικά έβλεπαν με τους οφθαλμούς τους, πνευματικά ήταν τυφλοί και πωρωμένοι από τις κακοδοξίες και τον φθόνο τους προς τον αληθινό Μεσσία, τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, εμποδίζοντάς τους να φωτισθούν και να οδηγηθούν στην κατά χάρη Θέωση. Είθε ο Αναστάς Κύριος να διατηρεί τους πνευματικούς μας οφθαλμούς καθαρούς από τη συσκότιση των αμαρτωλών μας παθών και να μας καταστήσει κατά χάριν μετόχους του θείου φωτός.
“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 318 ΠΑΤΕΡΩΝ
(13 Ἰουνίου 2021)
Αυτήν την Κυριακή, έβδομη από την Κυριακής της Αναστάσεως, αγαπητοί μου αδελφοί, η Εκκλησία μας τιμά τους 318 Αγίους Θεοφόρους Πατέρες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, που συγκροτήθηκε στη Νίκαια της Βιθυνίας, το 325 μ.Χ., από τον αυτοκράτορα Μέγα Κωνσταντίνο. Η Α’ εν Νικαία Οικουμενική Σύνοδος έχει μεγάλη ιστορική και θεολογική σημασία για την πορεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην πορεία των αιώνων.
Από την ένδοξο ημέρα της Πεντηκοστής, και κυρίως στους δύσκολους πρώτους αιώνες των διωγμών ,εκτός από τους εξωτερικούς διώκτες του Χριστιανισμού, το Σώμα της Εκκλησίας είχε να αντιμετωπίσει και πιο βλαβερούς και επικίνδυνους κινδύνους για την ενότητα της, οι οποίοι προέρχονταν μέσα από τους κόλπους της. Ορισμένοι πιστοί, βαπτισμένα μέλη της Εκκλησίας προερχόμενα από τους Ιουδαίους, δυσκολεύονταν να δεχθούν την θεότητα του Χριστού. Άλλα προσερχόμενα στην νέα πίστη από τον εθνικό κόσμο και επηρεασμένα από τις φιλοσοφικές αντιλήψεις υποτιμούσαν την ύλη και το σώμα και αδυνατούσαν να πιστέψουν ότι ο Χριστός έγινε πραγματικός και αληθινός άνθρωπος ,διαστρεβλώνοντας την ευαγγελική αλήθεια και διδάσκοντας ότι φανερώθηκε φαινομενικά ως άνθρωπος, όπως παραδείγματος χάρη τόνιζαν οι Γνωστικιστές. Ακόμη και μετά την παύση των διωγμών, με την ανάδειξη του Χριστιανισμού σταδιακά σε επίσημη θρησκεία μέσα από την αναδιοργάνωση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τον Άγιο της Εκκλησίας μας και ισαπόστολο Μέγα Κωνσταντίνο και με νέα πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, η ενότητα της Εκκλησίας κλυδωνιζόταν συθέμελα από τους αιρετικούς, οι οποίοι ύπουλα και, σύμφωνα με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα από το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, σαν άγριοι λύκοι δεν θα διστάσουν ,δεν θα λυπηθούν να παραπλανήσουν με τις κακοδοξίες τους το ποίμνιο από την αλήθεια του Ευαγγελίου και της διδασκαλίας των Αποστόλων και γενικότερα από την ιερά παράδοση της Μίας, Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Κυρίαρχη μορφή αυτών των αιρετικών ήταν ο επιφανής ερμηνευτής των Ιερών Γραφών και πολύ μορφωμένος πρεσβύτερος της Αλεξανδρινής εκκλησίας, ο Άρειος, ο οποίος εμφορούμενος από αλαζονικό πνεύμα και μη υπακούοντας στα λόγια των Γραφών και της Ιεράς Παράδοσης της Εκκλησίας, κήρυττε καινοφανείς διδασκαλίες που πρόσβαλαν τη θεότητα του Τριαδικού Θεού και ιδιαίτερα προσέβαλλαν το β’ πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό. Υποστήριζε ότι ο Θεός είναι Ένας και Άναρχος, ο Υιός δεν είναι ομοούσιος του Πατρός , αλλά κτίσμα ο Οποίος γεννήθηκε άμεσα από το θέλημα του Πατρός , ενώ τα υπόλοιπα δημιουργήματα προήλθαν δια του Υιού. Σύμφωνα με τη διδασκαλία του Αρείου, ο Υιός και Λόγος του Θεού ως κτίσμα ήταν «τρεπτός» και «αλλοιωτός» κατά την φύση Του ,όπου σταδιακά κατέστη « άτρεπτος» και « αναλλοίωτος» σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, χωρίς να μετέχει της θείας ουσίας.
Αυτές, λοιπόν, οι εσφαλμένες απόψεις του Αρειανισμού επέφεραν από πολιτικής σκοπιάς μεγάλη αναστάτωση στην εδραίωση της κοινωνικής γαλήνης στο χώρο της νεοσύστατης αυτοκρατορίας του Μεγάλου Κωνσταντίνου με τη διαμάχη μεταξύ των ορθοδόξων, που παρέμεναν πιστοί στα δόγματα της Εκκλησίας, και των αρειανοφρόνων , οι οποίοι προσπαθούσαν να καταλάβουν ανώτερα πολιτικά αξιώματα για να ισχυροποιήσουν την αίρεση τους στο σύγχρονο τους κοινωνικό γίγνεσθαι. Από θεολογικής απόψεως αυτές οι κακοδοξίες είχαν φοβερές συνέπειες στο δόγμα της Χριστιανικής Εκκλησίας, στο σχέδιο της θείας οικονομίας για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους και του κόσμου γενικότερα , καθώς και για την κοινωνία των προσώπων της Αγίας Τριάδος , διότι αλλοιώνει την ομοουσιότητα της ουσίας των Τριών Προσώπων . Ένεκα της σοβαρότητας του προβλήματος που προέκυψε με τη διάδοση των αρειανικών κακοδοξιών συγκροτήθηκε η Α’ Οικουμενική Σύνοδος , στην οποία συμμετείχαν 318 θεοφόροι πατέρες της Εκκλησίας στην Νίκαια της Βιθυνίας ,κατόπιν προσκλήσεως του αυτοκράτορα Μεγάλου Κωνσταντίνου. Πολλοί από τους άγιους πατέρες της Συνόδου ήταν ομολογητές και είχαν υποστεί βασανιστήρια για την πίστη τους στο Χριστό κατά τα χρόνια των διωγμών. Ανάμεσά τους, έλαβαν μέρος ο Άγιος Νικόλαος , ο Άγιος Σπυρίδων, Επίσκοπος Τριμυθούντος Κύπρου, ο οποίος με το ταπεινό φρόνημα του και το ένθερμο και συνειδητό βίωμά του στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας κατατρόπωσε τα αιρετικά επιχειρήματα του Αρείου. Ανέφερε ότι η Αγία Τριάδα είναι μία κοινή ουσία , αλλά με τρείς διαφορετικές υποστάσεις: Πατήρ , Υιός και Άγιο Πνεύμα, φέρνοντας το παράδειγμα του κεραμιδιού ,το οποίο αν και αποτελεί ένα πράγμα μίας φύσεως, είναι τρισύνθετο: φωτιά, νερό και χώμα. Στη Σύνοδο αυτή γραμματέας ήταν μία εξέχουσα φυσιογνωμία, ο τότε διάκονος και μετέπειτα Πατριάρχης Αλεξανδρείας Μέγας Αθανάσιος, ο οποίος και μετά το πέρας της Α’ Οικουμενικής Συνόδου συνέχισε με το χριστολογικό και θεολογικό του έργο να αγωνίζεται κατά του Αρειανισμού.
Το κυριότερο και σπουδαιότερο χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της Α’ εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου ήταν η καταδίκη της Αρειανικής αίρεσης και η σύνταξη του Συμβόλου της Νίκαιας , δηλαδή του γνωστού σε όλους μας «Πιστεύω». Με τη σύνταξη αυτή των επτά πρώτων άρθρων του Συμβόλου της Πίστεως έχουμε την ορθή διατύπωση του ορθόδοξου δόγματος περί του Β’ προσώπου της Αγίας Τριάδος , τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, ο Οποίος είναι ομοούσιος με το Θεό Πατέρα, αλλά είναι διαφορετικά Πρόσωπα .
Κλείνοντας τη σημερινή μας αναφορά στην Κυριακή των Αγίων Πατέρων και τον αγώνα τους για την εδραίωση της ορθόδοξης πίστης και την προστασία των πιστών από τα δίχτυα των αιρετικών ,ας κρατήσουμε ότι εκείνοι μας διδάσκουν και σήμερα να προφυλασσόμαστε από τις σύγχρονες αιρέσεις, οι οποίες αμφισβητούν τη θεότητα του Χριστού και το Τριαδικό δόγμα. Οφείλουμε να είμαστε συνειδητά μέλη της Εκκλησίας μας, συμμετέχοντας ενεργά στη μυστηριακή ζωή της, καθώς και με την προσωπική μας άσκηση στον πνευματικό αγώνα με ταπεινό φρόνημα και υπακοή και με τη συνεχή μελέτη του θείου λόγου και των πατερικών έργων , ώστε να είμαστε γνώστες της πίστεως μας.
Διά πρεσβειών των Αγίων Πατέρων, το Άγιο Πνεύμα να μας φωτίζει ώστε να παραμένουμε, σύμφωνα με τη σημερινή ευαγγελική εντολή από το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, ενωμένοι στην Εκκλησία ως ένα Σώμα με κεφαλή τον Χριστό, όπως παραμένουν ενωμένα, σε αδιάκοπη κοινωνία μεταξύ τους, τα Τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος.
“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
(20 Ἰουνίου 2021)
Η σημερινή εορτή της Πεντηκοστής, αγαπητοί μου αδελφοί, αποτελεί σημαντικό σταθμό στη ζωή και στην ιστορική πορεία της Εκκλησίας μας ,αλλά και στην ολοκλήρωση του σχεδίου της θείας οικονομίας για τη σωτηρία μας. Φανερώνεται το Γ’ Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το Άγιο Πνεύμα, ο αναμενόμενος Παράκλητος . Σύμφωνα με το αποστολικό ανάγνωσμα της εορτής από τις Πράξεις των Αποστόλων, οι απόστολοι κατά την ημέρα της Εβραϊκής εορτής της Πεντηκοστής, όπου οι Ισραηλίτες εόρταζαν την θεία παράδοση των Δέκα Εντολών και των λοιπών θρησκευτικών διατάξεων στον Μωυσή, μετά την έξοδο τους από τη σκλαβιά της Αιγύπτου, στο όρος του Σινά. Όπως ήσαν συγκεντρωμένοι ομοθυμαδόν στο υπερώο ξαφνικά μια βοή σαν να φυσούσε δυνατός άνεμος συντάραξε τον τόπο που βρίσκονταν και σαν γλώσσες πύρινων φλογών διαμοιράστηκαν στον καθένα απόστολο, πλημμυρίζοντάς τον από το Άγιο Πνεύμα, και ανάλογα με την πνευματική δεκτικότητα του καθενός κατά τη χάρη του Αγίου Πνεύματος άρχισαν να κηρύττουν σε άλλες γλώσσες. Η κάθοδος αυτή του Παράκλητου ,ο οποίος είναι ομοούσιος κατά τη φύση, αλλά διαφορετικός στην υπόσταση, όπως και τ’ άλλα δύο πρόσωπα, ο Πατήρ και ο Υιός της Τριαδικής Θεότητας, σηματοδοτεί την γενέθλιο ημέρα της Mίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Από τα θεία γεγονότα της ενδόξου Αναστάσεως και Αναλήψεως του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού μέχρι τη θαυμαστή επέμβαση του Αγίου Πνεύματος, οι μαθητές του Κυρίου ήταν μία σύναξη ανθρώπων που όλοι μαζί με προσευχή και δέηση προς τον Αναστηθέντα και Αναληφθέντα Χριστό , προσκαρτερούσαν την επάνοδό Του ως κοσμικού Μεσσία, ο οποίος θα απελευθέρωνε το λαό του Θεού από την σκλαβιά των Ρωμαίων, εγκαθιδρύοντας το βασίλειο του Ισραήλ. Με την επιφοίτηση, όμως, του Αγίου Πνεύματος μεταμορφώθηκαν ολοκληρωτικά οι απόστολοι σε φλογερούς κήρυκες του Ευαγγελίου, οι οποίοι πορεύθηκαν έως τα πέρατα της οικουμένης, σύμφωνα με την εντολή που τους έδωσε ο Κύριος κατά την ένδοξο Ανάληψη Του, για να διαδώσουν σε όλο τον κόσμο και να βαπτίζουν στο όνομα της Αγίας Τριάδος, του Πατρός, του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος.
Έτσι, από απλή συνάθροιση πιστών που πιστεύουν στα Λόγια του Κυρίου, μεταβάλλονται όλοι μαζί ριζικά κατά χάρη σ’ ένα Σώμα, μέλη της Εκκλησίας με Κεφαλή το Χριστό. Από την ημέρα της Πεντηκοστής η μετάδοση των πύρινων φλογών χορηγούνται σε όλους μας ανεξαιρέτως. Είναι τα χαρίσματα που δωρίζει το Πανάγιο Πνεύμα, το Πνεύμα της Αληθείας, κατά την τέλεση του μυστηρίου του ιερού Βαπτίσματος και του μυστηρίου του ιερού Χρίσματος. Ανάλογα με τη πνευματική ικανότητα του καθενός μας και με τη συνεργεία της θείας χάριτος οφείλουμε να αγωνιζόμαστε, να καλλιεργούμε αυτά τα πνευματικά μας τάλαντα μέσα στο χώρο της Εκκλησίας, όχι για την εγωιστική προσωπική μας ανάδειξη και ικανοποίηση των ατομικών μας φιλοδοξιών, αλλά για τη διακονία των αδελφών μας αξιοποιώντας τα από διάφορες θέσεις μέσα στην εκκλησία και γενικότερα στην κοινωνία, όπως στη διακονία του κηρύγματος, της λατρείας, της ανακούφισης της ανθρώπινης δυστυχίας και στο χώρο της ιεραποστολής για τον ευαγγελισμό των ψυχών και την σωτηρία όλης της ανθρωπότητας και τη κατά χάρη θέωση ολόκληρης της ανθρωπότητας και τη σωτηρία όλης της κτίσεως, επαναφέροντάς τη στο προπτωτικό της κάλλος. Διότι, αποστολή όλων των πιστών μελών της χριστιανικής Εκκλησίας, βαπτισμένων και χρισμένων από το Άγιο Πνεύμα στο όνομα της Αγίας Τριάδος, είναι να γνωρίσουν σε όλους τους αγνοούντες την πραγματική Αλήθεια, να τους βοηθήσουν να προστρέξουν και να ξεδιψάσουν πνευματικά στην Αληθινή Πηγή της Αιώνιας Ζωής που πηγάζει από το Άγιο Πνεύμα, το Πνεύμα της Αληθείας, τον Ζωής Χορηγό, σύμφωνα με το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα από το Κατά Ιωάννην ευαγγέλιο, όπου ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός προσκαλούσε το πλήθος που Τον άκουε να πιστέψει σε Αυτόν και κατά συνέπεια δι’ Αυτού να λάβει το Άγιο Πνεύμα, που είναι ομοούσιο και ισότιμο, το γ’ πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Αυτή η γνωριμία μας με τον Χριστό πραγματοποιείται μόνο με την ενεργό μετοχή μας στη μυστηριακή ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας , όπου η χάρις του Αγίου Πνεύματος μας χορηγεί αενάως τις θείες δωρεές , συγκροτεί την ενότητα της Εκκλησίας , ώστε όλοι ομοθυμαδόν, όπως ξεκίνησαν οι άγιοι απόστολοι ,ως ένα Σώμα να πορευόμαστε στην κατά χάρη κοινωνία μας με την Τριαδική θεότητα.
Τέλος , θα κλείσουμε τη σημερινή αναφορά μας στην εορτή της Πεντηκοστής με την εξής παράκληση : Ο Παράκλητος, το Πνεύμα της Αληθείας, που είναι πανταχού παρόν και μας χορηγεί όλες τις υλικές και πνευματικές δωρεές, να ενοικήσει μέσα μας, καθαρίζοντάς μας από τα αμαρτωλά πάθη και ελαττώματα μας ,χαρίζοντας τη μετοχή μας στην Αιώνιο Ζωή.
“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
(27 Ἰουνίου 2021)
Με τη χάρη του Τριαδικού Θεού, αγαπητοί μου αδελφοί, έχει ολοκληρωθεί και εφέτος για άλλη μία χρονιά η πιο κατανυκτική περίοδος της Εκκλησίας μας ,η οποία ξεκινάει με την περίοδο του Τριωδίου, από την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου έως το Μέγα Σάββατο. Αυτή είναι μία περίοδος όπου μας δίνεται η ευκαιρία να αγωνιστούμε πνευματικά και σωματικά με τη νηστεία, με την έντονη μετοχή μας στη λατρευτική και μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, ιδιαιτέρως των μυστηρίων της ιεράς εξομολόγησης και της θείας ευχαριστίας. Στη συνέχεια εισερχόμαστε στη λαμπροφόρο και χαρμόσυνο περίοδο του Πεντηκοσταρίου, που ξεκινάει με την Παννυχίδα της Αναστάσεως και τελειώνει με τη σημερινή Κυριακή της εορτής των Αγίων Πάντων. Αυτή την περίοδο εορτάζουμε τα σπουδαιότερα γεγονότα της ολοκλήρωσης του σχεδίου της θείας οικονομίας για τη σωτηρία μας, όπως την ένδοξο Ανάσταση και στη συνέχεια την Ανάληψη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού. Κατά την ημέρα, λοιπόν, της Πεντηκοστής έχουμε την έλευση του Παράκλητου, του Αγίου Πνεύματος προς τους αποστόλους και γενικότερα στα μέλη της Εκκλησίας του Χριστού. Φθάνοντας στη σημερινή Κυριακή, μπαίνει ο επίλογος αυτών των δύο σημαντικών περιόδων για την πνευματική ζωή μας, την πορεία μας στην παρούσα ζωή για να οδηγηθούμε στη μετάνοια και την κάθαρση από τα πάθη μας δια των μυστηρίων με τελικό στόχο την κατά χάρη θέωσή μας.
Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη των Αγίων Πάντων, τη μνήμη όσων αγωνίστηκαν για την πίστη τους πριν την επίγεια έλευση του Χριστού, δηλαδή των Προπατόρων, Πατριαρχών, Προφητών, αλλά και των αγωνιστών της μετά Χριστό εποχής μέχρι τις ημέρες μας. Τιμούμε τους μάρτυρες όλων των εποχών που έχυσαν το αίμα τους για την πίστη στο Χριστό. Τους μυριάδες ομολογητές, Ιεράρχες, οσίους κάθε φύλου, ηλικίας, κοινωνικής τάξεως και εθνικότητος που θυσιάζουν όλο τους το είναι, που εκφράζουν βιωματικά με κάθε τίμημα την ομολογία τους προς τον Τριαδικό Θεό, και την ανιδιοτελή αγάπη τους και το άδολο ενδιαφέρον τους για τη ψυχοσωματική σωτηρία του πλησίον τους. Οι άγιοι πατέρες της Εκκλησίας μας, « οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι» καθιέρωσαν μετά την Κυριακή της Πεντηκοστής να τιμούνται, όλοι οι αγωνιστές και μάρτυρες της πίστεως, των οποίων τα έργα αποτελούν τους έμπρακτους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Αυτοί οι καρποί του Αγίου Πνεύματος, όπως η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η καλοσύνη, η αγαθότητα, η πίστη, η πραότητα, η εγκράτεια, γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν τους αγίους μας, οφείλουμε να αγωνιστούμε να τους αποκτήσουμε και εμείς ως συνειδητά μέλη της Εκκλησίας. Η χάρις και η δωρεά του Αγίου Πνεύματος μάς τους παρέχει άφθονα και αδιάκοπα δια της μετοχής μας στα μυστήρια της Εκκλησίας, αρκεί να προσπαθήσουμε ανάλογα με τις πνευματικές δυνατότητες μας και όσο κατά θεία βούληση μας επιτρέπεται να αποκτήσουμε αυτές τις αρετές. Βέβαια, αυτός ο αγώνας είναι δύσκολος, επίπονος και κοπιαστικός ,διότι χρειάζεται να θυσιάσουμε τις επιθυμίες μας, τα πάθη μας, ορισμένες φορές τα επίγεια αγαθά και αξιώματα μας, ακόμη και την ίδια μας τη ζωή, για να ομολογήσουμε και να διαδώσουμε την πίστη μας στο Χριστό. Σύμφωνα με την σημερινή ευαγγελική περικοπή από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, όποιος ομολογήσει ότι ανήκει στο Χριστό μπροστά στους ανθρώπους θα Τον αναγνωρίσει ως αληθινό πιστό μπροστά στο Θεό Πατέρα Του. Δεν πρέπει να ολιγοπιστούμε και να καμπτόμαστε ,γιατί κατά τα λόγια του Κυρίου προς τον απόστολο Πέτρο, όπως ακούσαμε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, όσοι θυσιάσουν το θέλημα τους, ακόμα και αν χρειαστεί να διαφοροποιηθούν από τα οικεία πρόσωπα τους, εφ’ όσον είναι ενάντια στα λόγια του Ευαγγελίου, θα κληρονομήσουν περισσότερα πνευματικά αγαθά στην αιώνιο ζωή. Ας μην ξεχνούμε τις τελευταίες φράσεις του ίδιου ευαγγελικού αναγνώσματος: για το Χριστό, πολλοί που επιθυμούν τα εγκόσμια αξιώματα και τις πρωτοκαθεδρίες, να είναι πρώτοι θα βρεθούν έσχατοι, και όσοι αγωνίζονται πνευματικά για την χριστιανική πίστη τους και την καταπολέμηση των αμαρτωλών παθών τους, περιφρονημένοι από τους κατέχοντες το κοσμικό φρόνημα κάθε εποχής που αντιστρατεύονται το Νόμο του Θεού, θα είναι πρώτοι μπροστά στο Χριστό, όπως οι Άγιοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.
Αγαπητοί μου αδελφοί, θα κλείσουμε με το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα από την προς Εβραίους επιστολή του αποστόλου Παύλου, όπου ο απόστολος εκθειάζει την πίστη των ανδρών και των γυναικών της Παλαιάς Διαθήκης προς τον Αληθινό Θεό, υπομένοντας τα μαρτύρια και τις κακουχίες. Επίσης, αναφέρεται στη φιλανθρωπία του Τριαδικού Θεού που θέλει να σωθούμε όλοι, όσοι έζησαν στους χρόνους της Παλαιάς Διαθήκης αλλά και μετά την Σάρκωση, τον Σταυρικό θάνατο, την ένδοξο Ανάσταση και Ανάληψη Του, και δια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος να οδηγηθούμε όλοι μαζί, όσοι πιστεύουμε στη διδασκαλία της Εκκλησίας Του στην τελειότητα. Να παίρνουμε δύναμη και θάρρος από το νέφος των μαρτύρων που αγωνίστηκαν ενάντια στο κακό και την αμαρτία παραμένοντας προσηλωμένοι στο απολυτρωτικό έργο που μας χάρισε ο Χριστός ενισχύοντας μας στην πίστη.
Οι Άγιοι γνωστοί και άγνωστοι Πάντες, που η Εκκλησία στοργικά σαν μεγάλη μητέρα τούς εορτάζει αυτή την Κυριακή, να πρεσβεύουν ,ώστε να παραμένουμε σταθεροί στην ομολογία μας στην ορθόδοξη πίστη και όλοι μαζί ως στρατευόμενα και θριαμβεύοντα μέλη της Εκκλησίας να μετέχουμε κατά χάρη στην αιώνια κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό.
π. Ν.Ρ.