«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
5η Απριλίου 2020
(Εβραίους, Θ΄, 11-14)
Από τα πανάρχαια χρόνια ο άνθρωπος αισθανόταν το βάρος των αμαρτιών του προσπαθούσε με διάφορες θυσίες να απαλλαγεί από αυτές. Στο σημείο αυτό οι Ισραηλίτες παρουσίαζαν ιδιαίτερη υπεροχή, αφού είχαν καθιερώσει πολλές μεθόδους για την απαλλαγή τους από το φορτίο των αμαρτιών τους. Οι θυσίες όμως αυτές που είχε ορίσει ο Θεός, γινόταν για να θυμίζουν στον άνθρωπο την ενοχή του και ότι ο άνθρωπος είχε ανάγκη από την Θεία συγχώρηση. Έτσι, οι εν λόγω θυσίες, όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν δυνατόν να αφαιρέσουν σε πληρότητα αμαρτίες. Έπρεπε επομένως, να μεσολαβήσει άλλη θυσία, που θα ήταν σε θέση να σβήσει τις αμαρτίες. Ε λοιπόν! Ο Απόστολος Παύλος στην σημερινή αποστολική περικοπή, μας μιλάει για την αληθινή και σωστική αυτή θυσία. Είναι η θυσία του Θεανθρώπου.
Μας λέει δηλαδή, ότι η θυσία αυτή είναι ανώτερη από τις θυσίες που πρόσφεραν οι ιερείς και οι αρχιερείς τής Παλαιάς Διαθήκης. Γιατί είναι θυσία που σώζει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, αφού Ο Κύριος μας πρόσφερε με την Σταυρική Του θυσία ολόκληρο τον εαυτό Του στον Πατέρα Του Θεό για χάρη όλου τού κόσμου. Το θύμα που προσφέρθηκε στην θυσία αυτή είναι «άμωμο», δηλαδή άμεμπτο, αδιάβλητο, ακέραιο, αψεγάδιαστο και τελείως καθαρό από κάθε αμαρτία, όπως λέει και ο ιερός Χρυσόστομος.
Ο Θείος Παύλος μάς διαβεβαιώνει, ότι το ανεκτίμητο και πανάγιο Αίμα τού Κυρίου μας δεν προσφέρεται με την Θεία Κοινωνία στους πιστούς, καθαρίζει την συνείδηση και την ψυχή μας από κάθε αμαρτία και παράλληλα, μάς κάνει αληθινούς λάτρεις τού ζωντανού Τριαδικού Θεού.
Το αποστολικό επιχείρημα είναι σαφέστατο. Μάς λέει: «Αν το αίμα των ζώων που θυσιαζόταν στην Παλαιά Διαθήκη αγίαζε και καθάριζε τις αμαρτίες και τα σώματα των Ιουδαίων, πόσο μάλλον μάς αγιάζει και μάς καθαρίζει το αίμα τού Χριστού.
Αυτή την ζωτική αλήθεια διακηρύττει και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, όταν γράφει: « Το αίμα Ιησού Χριστού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας». Το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας μάς παρέδωσε ο Θεάνθρωπος το βράδυ τού Μυστικού Δείπνου και μάς υπενθυμίζει την σωστική θυσία τού Λυτρωτή μας. Και καθώς θα ψάλει την Μεγάλη Τετάρτη το βράδυ η Εκκλησία μας, Ο Κύριος « την ψυχοτρόφον ετοιμάζει Τράπεζαν, αμβροσίας δε η όντως σοφία τού Θεού κιρνά κρατήρα πιστοίς». Και εμείς, « προσέλθωμεν ευσεβώς».
Το μεγάλο Δείπνο που μάς παραθέτει ο Κύριος μας είναι η τράπεζα τού Μυστικού Δείπνου. Είναι το μυστήριο τής συνάξεως των πιστών και τής αναφοράς τους στον Θεό.
Ο Άγιος Παύλος αλλού, γράφει: «Όσες φορές μεταλαμβάνετε, τον θάνατον τού Κυρίου ομολογείτε, μέχρι να ξανάρθει». Δηλαδή, μέχρι την Δευτέρα τού Παρουσία. Όταν άξια κοινωνούμε, καθαριζόμαστε από κάθε αμαρτία. Με την επάξια συμμετοχή μας στο ψυχοτρόφο αυτό μυστήριο, ενωνόμαστε με Τον Χριστό. Μας λέει Ο Ίδιος: «Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ».
Ο Συμεών ο νέος Θεολόγος διδάσκει, ότι με την συμμετοχή μας στην Θεία Κοινωνία «μέλη Χριστού γινόμεθα».
Χωρίς την συμμετοχή μας στο μυστήριο αυτό, δεν μπορούμε να έχουμε αιώνια Ζωή. Μας λέει ο Κύριός μας: «Εάν μη φάγητε την σάρκα τού Υιού τού ανθρώπου, και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς».
Οι άγιοι: Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, Ειρηναίος, Αθανάσιος, Ιωάννης Χρυσόστομος και Δαμασκηνός, διδάσκουν ότι η ανάσταση στην αιώνια ζωή είναι ενέργεια τής Θείας Ευχαριστίας και την ονομάζουν «φάρμακον αθανασίας», «αντίδοτον τού μη αποθανείν» .
Όμως, για να λάβουμε επάξια την Θεία Κοινωνία και έτσι να δεχθούμε τις πολλαπλές ευλογίες που μάς προσφέρει, είναι απαραίτητο και να προετοιμασθούμε κατάλληλα ψυχικά και σωματικά.
Θερμή και ειλικρινής ιερή εξομολόγηση, συνεχόμενη μετάνοια, προσευχή, νηστεία παθών, πνευματική περισυλλογή, αποφυγή κατακρίσεων, άσκηση τής αγάπης, συγχώρηση όλων όσων μάς αδικούν, κακολογούν και μάς βλάπτουν, αγάπη και των εχθρών μας ακόμα, αυτά είναι τα σπουδαιότερα μέτρα προετοιμασίας για την πρόσληψη των παναχράντων Μυστηρίων.
Να προσερχόμαστε στο άγιο ποτήριο χωρίς κακίες και μίση, χωρίς εγωισμούς και ζηλοτυπίες, χωρίς αντιπαλότητες και μικρότητες.
Έτσι, μεταλαμβάνοντας, μεταβαλλόμαστε ταυτόχρονα, σωζόμαστε, αγιαζόμαστε. Αν δεν προσέλθουμε με αυτές τις προϋποθέσεις, τότε, κατά τον Θείο Παύλο, συσσωρεύομε αμαρτίες στον εαυτό μας!
Η περίοδος τής Μεγάλης Σαρακοστής συν Θεώ, έφθασε στο τέλος της. Ξέρομε, ότι το κυριότερο χαρακτηριστικό σημείο που θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για τον εορτασμό τού Θείου Πάσχα, είναι η συμμετοχή μας στην Θεία Ευχαριστία. Γι΄ αυτό ας αξιοποιήσουμε τα κίνητρα που μάς παρέχουν οι πάνσεπτες αυτές ημέρες.
Ας μη ξεχνούμε το μήνυμα τής σημερινής αποστολικής περικοπής, που εστιάζεται στην πρόταση: «Η θυσία Τού Λυτρωτή μας Χριστού είναι η μόνη θυσία που μάς σώζει».
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ
12η Απριλίου 2020
(Φιλιππησίους, Δ΄, 4-9)
Η αποστολική περικοπή πού ακούσαμε σήμερα, είναι από την Φιλιππησίους επιστολή τού θείου Παύλου.
Οι γραμμές τού ιερού αυτού κειμένου με συντομία περικλείουν την περίληψη θα λέγαμε τής χριστιανικής διδαχής.
Έτσι, μάς μιλούν για την χαρά, την επιείκεια, την θεία πρόνοια, την προσευχή και την ειρήνη τού Θεού.
Παράλληλα όμως και μαζί με αυτά, ο αποστολικός λόγος μάς δίνει και μια πολύ αφυπνιστική, παρηγορητική και ελπιδοφόρα διαβεβαίωση, ότι: «Ο Κύριος εγγύς…».
Δηλαδή: Ο Κύριος είναι κοντά, έρχεται για να αποδώσει στον καθένα κατά τα έργα του.
Κατά τον Ιερό Χρυσόστομο, ο Κύριος είναι κοντά μας όχι μόνο τοπικά ως πανταχού παρών Θεός που είναι, αλλά και χρονικά. Δηλαδή, πλησιάζει η ημέρα τής κρίσεως, η ημέρα τής επανόδου τού Κυρίου μας.
Και το πάγχρυσο στόμα τής Εκκλησίας μας, εξηγώντας μας αυτά τα αποστολικά λόγια, επισημαίνει: «… Ο Κύριος πλησιάζει να έλθει. Μην επικεντρώνεσθε στις μέριμνες τού βίου. Για ποιο λόγο πες μου αδημονείτε; Γιατί αντιστέκεσθε; Μήπως γιατί βλέπετε να ζουν με απολαύσεις αυτοί; Ήδη πλησίασε η Κρίση, σύντομα θα δώσουν λόγο για τα έργα τους. Αλλά σεις θα ζήτε μέσα στις θλίψεις στην ζωή αυτή, και εκείνοι σε απολαύσεις. Ήδη όμως, αυτά τα λάβουν τέλος. Μήπως σάς επιβουλεύονται και σας απειλούν; Όμως αυτά δεν θα προχωρήσουν μέχρι τέλος. Ήδη, πλησίασε η Κρίση, οπότε θα συμβούν τα αντίθετα…»
Αυτά λέει ο Ιερός Χρυσόστομος.
Βέβαια, ως άνθρωποι, δεν γνωρίζομε το πότε θα έλθει. Όμως, λογικά, όσο περνούν οι χιλιετίες και οι αιώνες, τόσο και πλησιάζομε την Ημέρα εκείνη.
Αν ο θείος Παύλος και ο ιερός Χρυσόστομος διδάσκουν ότι «Ο Κύριος εγγύς», το κάνουν αφ΄ενός μεν για να μάς εφιστούν σε καθημερινή βάση την προσοχή στην εγρήγορση και την πνευματική ετοιμότητα, αφ΄ετέρου δε, για να χαιρόμαστε με την ελπίδα τής συμμετοχής μας στην Θεία Βασιλεία.
Η πεποίθηση ότι ο Κύριος έρχεται και η πίστη ότι γρήγορα με τον θάνατό του καθένας μας θα εμφανισθεί ενώπιόν Του για να δώσει λόγο των πράξεών του, συγκρατεί όλους μας. Μάς οδηγεί στο να μη είμαστε εκδικητικοί και αυστηροί έναντι τού αδελφού μας. Μάς ενισχύει στο να φέρουμε καρτερικά κάθε πειρασμό και κάθε περιπέτεια και μάς προθυμοποιεί στο να φερόμαστε με ανεξικακία στον πλησίον.
Ο Ερχόμενος Κύριος θα βραβεύσει την υπομονή μας και θα αποδώσει σε πληρότητα την δικαιοσύνη.
Επί πλέον, η Παύλεια διαβεβαίωση ότι «Ο Κύριος εγγύς» απαντά στο ερώτημα που πολλές φορές ακούμε: «Που είναι ο Θεός; Τι κάνει; Είναι μακριά ή κοντά μας; Γιατί δεν παρεμβαίνει;»
Και δυστυχώς, πολλοί έχουν την γνώμη, ότι ο Θεός κάθεται απόμακρος στον ουρανό και δεν ενδιαφέρεται για τα συμβαίνοντα στον πολυπαθή πλανήτη μας, αλλά και στις προσωπικές μας υποθέσεις.
Όμως, η αλήθεια είναι, ότι ζούμε, αναπνέομε, κινούμαστε, ενεργοποιούμαστε κάτω και μέσα στην θεία πρόνοια, έστω και αν δεν μπορούμε να διεισδύσουμε στα Θεία έργα. Διδάσκει ο Μέγας Αθανάσιος: «Είναι ιδιότητα τού Θεού να μεν είναι ορατός, αλλά να αναγνωρίζεται από το έργο Του».
Όπως δεν βλέπομε το ηλεκτρικό ρεύμα αλλά τις ενέργειες του, έτσι δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως λειτουργεί η Θεία παρουσία, αγάπη, πρόνοια, παντοδυναμία και δικαιοσύνη.
Όταν ο Θεός στα θέματά μας τοποθετεί τέλεια, εμείς ας μην τοποθετούμε ερωτηματικά. Ζούμε βιολογικά και πνευματικά με την κάλυψη τής Θείας πρόνοιας. Αν δεν υπήρχε η Θεία πρόνοια δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε ούτε στιγμή.
Ο Θεός είναι κοντά μας. Φθάνει εμείς να Τον αναζητούμε και να έχουμε κοινωνία και ένωση μαζί Του. Η συνάντηση αυτή γίνεται στον χώρο τής καρδιάς μας.
Λέει ο Ισαάκ ο Σύρος: « Έμπα μέσα στον θάλαμο που βρίσκεται μέσα σου και θα δεις το παλάτι τού ουρανού.»
Να ξέρουμε με απόλυτη πίστη, ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι που τους εγκαταλείπει ο Θεός, αλλά άνθρωποι που εγκαταλείπουν Τον Θεό. Και εκεί έχει την ρίζα του κάθε δράμα, προσωπικό, κοινωνικό, εθνικό και πανανθρώπινο.
«Ο Κύριος εγγύς!»
Ο Κύριος θα έλθει στην Δευτέρα Του Παρουσία. Αλλά έρχεται και στην καθημερινότητά μας, με πολλούς τρόπους, που Εκείνος ξέρει.
Έρχεται και αυτές τις πάνσεπτες ημέρες με τα πανάχραντα πάθη και την Ανάστασή Του.
Η πίστη, η αγάπη, η ελπίδα, μακάρι να μάς εμπνέουν, ώστε η αποστολική διαβεβαίωση «Ο Κύριος εγγύς» να σηματοδοτεί την επίγεια πορεία μας.
Καλή Ανάσταση!
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
26η Απριλίου 2020
(Πράξεων, Ε΄, 12-20)
Το σημερινό Ιερό αποστολικό ανάγνωσμα μάς μίλησε, όπως ακούσαμε, για τα πολλά και μεγάλα θαύματα που οι Άγιοι Απόστολοι με την παντοδύναμη Χάρη τού Θεού τελούσαν και μάλιστα στην αρχή τής αποστολικής τους πορείας. Θαύματα σπουδαία, καταπληκτικά και πολυποίκιλα.
Και τα θαύματα αυτά έχουν διπλή σημασία. Γιατί αφ΄ενός μεν επιβεβαιώνουν το ότι οι Μαθηταί είχαν αποσταλεί από τον Ίδιο Τον Κύριο στο ιεραποστολικό έργο. Αφ΄ετέρου δε, προξενούν τον θαυμασμό, αφού υπογραμμίζουν την διαχρονική Θεία παρουσία και παρέμβαση. Τα θαύματα αυτά είναι αναμφισβήτητα, γιατί γινόταν ανάμεσα σε πλήθη λαού.
Η Θεία προέλευση τής χριστιανικής μας πίστεως, αλλά και η πληθώρα των αποστολικών θαυμάτων, είχαν ως αποτέλεσμα να αυξάνει καθημερινά ο αριθμός των Χριστιανών και βέβαια η χριστιανική κοινότητα.
Ο ευλογημένος λαός τού Θεού πολύ σεβόταν τους Αποστόλους και πίστευε στην θαυματουργική τους δύναμη. Τόσο πολύ, ώστε έφερναν στις πλατείες τους ασθενείς. Γιατί; Για να πέσει έστω και η σκιά τού Αποστόλου Πέτρου σε κάποιον από αυτούς τους ασθενείς, για να θεραπευθεί.
Και όχι μόνο Ιεροσολυμίτες, αλλά και από διάφορες άλλες περιοχές κατέφθαναν, για να βρουν την ίαση οι άρρωστοι και οι πάσχοντες από την επίδραση των πονηρών πνευμάτων. Και όλοι θεραπεύονταν! Όμως, όπου υπάρχει δράση, εκεί και αντίδραση. Και όπου γίνεται έργο για την δόξα Τού Θεού, εκεί και ο μισόκαλος διάβολος αντιδρά και προσπαθεί να διαλύσει με κάθε τρόπο το έργο αυτό.
Έτσι λοιπόν και οι Απόστολοι αντιμετώπισαν τον διωγμό, την άρνηση και την αντίδραση από μέρους των Σαδδουκαίων, που ήταν μια αίρεση, μια πλάνη. Και αυτό έγινε, γιατί ο θείος λόγος, το κήρυγμα των Αποστόλων, που μιλάει για την μέλλουσα Κρίση και ανταπόδοση, δεν ήταν αρεστό στους Σαδδουκαίους, που δεν πίστευαν στην ανάσταση των νεκρών και ζούσαν ζωή υλόφρονη.
Οι καρδιές των Σαδδουκαίων λοιπόν γέμισαν από φθόνο κατά των Μαθητών τού Χριστού. Και τους συνέλαβαν και τους οδήγησαν στην φυλακή. Όμως, Άγγελος Κυρίου την νύκτα άνοιξε τις φυλακές διάπλατα και τους ελευθέρωσε.
Και στην συνέχεια τους προέτρεψε να πάνε με θάρρος να κηρύξουν παντού το περιεχόμενο τής πνευματικής ζωής και τής χριστιανικής πίστεως.
Το γεγονός τής απελευθέρωσης των Αποστόλων από τον Άγγελο τού Θεού, σχετίζεται με το θαύμα τής Αναστάσεως.
Γιατί, όπως ο Θεάνθρωπος ως αληθινός Θεός εξουδετέρωσε τα δεσμά τού θανάτου και βγήκε από τον Τάφο χωρίς να εμποδιστεί από τίποτα, έτσι και οι Θεοκήρυκες Απόστολοι με την παντοδύναμη Θεία Χάρη απελευθερώθηκαν από τα δεσμά τής φυλακής. Έτσι, νίκησαν όλες τις δυνάμεις τού πονηρού.
Επισημαίνει ο Ιερός Χρυσόστομος: «…Η αιτία τού θριάμβου των Αποστόλων δεν ήταν ούτε η διδασκαλία τους, ούτε τα θαύματά τους, αλλά ήταν η δύναμη τού Χριστού, που ενήργησε δια μέσου αυτών».
Αυτά μάς εξιστορεί το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα. Από όλα αυτά, ας σταθούμε στο εξής σημείο – μήνυμα: Αν οι άνθρωποι τού κακού, τής απιστίας υποβαθμίζουν, πολεμούν, περιφρονούν, καταδιώκουν τους ανθρώπους που αγωνίζονται πνευματικά για τις πνευματικές αναβάσεις και μένουν σταθεροί και αμετάθετοι στα Χριστιανικά τους πιστεύματα, να είμαστε απόλυτα βέβαιοι, ότι η Θεία δικαιοσύνη και η Θεία παναγάπη, πάντοτε ξέρει να βρίσκει τρόπους και να ανοίγει πόρτες και δρόμους. Ξέρει να παρεμβαίνει δυναμικά και προστατευτικά και να στηρίζει τους πιστούς. Ο Πανάγαθος και φιλόστοργος Πατέρας μας ποτέ δεν μάς εγκαταλείπει, όπως δεν εγκατέλειψε και τους Αποστόλους Του. Γιατί βλέπει και γνωρίζει τα πάντα.
Γι αυτό Εκείνον ας εμπιστευόμαστε, σε Εκείνον να αφήνουμε τα θάρρη και τις ελπίδες μας. Εκείνον ας επικαλούμαστε. Και να είμαστε βέβαια, ότι στις θλίψεις, στις θύελλες και στις καταιγίδες τής σύγχρονης πολυτάραχης ζωής μας, θα είναι κοντά μας!
π. Α.Μ.