«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 5 Ἰανουαρίου 2020
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ
(Μάρκ. 1,1-8)
Ἡ ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀξίωσε, ἀδελφοί μου, νά μποῦμε καί πάλι σέ ἕνα νέο ἔτος.Ὅλοι μας ἐλπίζουμε καί προσδοκοῦμε τό ἔτος αὐτό νά εἶναι καλύτερο ἀπό τό προηγούμενο,χωρίς αὐτό νά σημαίνει ὅτι ὁ χρόνος ἀλλάζει τή ζωή μας καί ἐμεῖς εἴμαστε ἀμέτοχοι σέ αὐτό.Ἐμεῖς, ὡς ἐλεύθερες προσωπικότητες,μέ τίς σωστές ἤ τίς λανθασμένες ἐπιλογές μας, καθορίζουμε κατά τό μεγαλύτερο μέρος τήν εὐτυχία μας ἤ τήν δυστυχία μας.Ὀφείλουμε,λοιπόν,νά κάνουμε ὅ,τι περνάει ἀπό τό χέρι μας καί τά ὑπόλοιπα τά ἐμπιστευόμαστε στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ.Ἄν παρ' ἐλπίδα δέν ἔλθουν καλά τά πράγματα,τουλάχιστον νά ἔχουμε μέσα μας τήν βεβαιότητα ὅτι αὐτό δέν ὀφείλεται σέ δικά μας λάθη καί παραλήψεις,ἀλλά σέ ἄλλες δύσκολες καταστάσεις πού δέν εἴχαμε τήν δυνατότα νά ξεπεράσουμε.
Σήμερα ὅμως,εἶναι ἡ παραμονή τῆς Ἑορτῆς τῶν Θεοφανίων καί ἡ Ἁγία Ἐκκλησία, μᾶς προετοιμάζει ψυχικά γιά νά γιορτάσουμε αὐτή τήν μεγάλη δεσποτική Ἑορτή,πού σημαίνει τήν θαυμαστή φανέρωση τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ στόν κόσμο στόν Ἰορδάνη ποταμό. Ὀνομάζεται καί ἑορτή τῶν Φώτων, ἐπειδή στήν ἀρχαία Ἐκκλησία τήν ἡμέρα αὐτή γίνονταν οἱ περισσότερες ὁμαδικές βαπτίσεις τῶν κατηχουμένων.Τότε,ὅλοι οἱ νεοφώτιστοι, κρατοῦσαν στά χέρια τους ἀναμένες λαμπάδες πού φώτιζαν μέσα στό σκοτάδι.Τά πολλά φῶτα, λοιπόν,τῆς ἔδωσαν τήν προσωνυμία ἑορτή τῶν Φώτων.
Τά φῶτα ὅμως,παραπέμπουν καί στόν δικό μας φωτισμό πού ἔφερε στόν κόσμο,ἡ εὐεργετική παρουσία τοῦ Χριστοῦ ἀνάμεσά μας.Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, πού ἔγινε καί Υἱός τοῦ ἀνθρώπου γιά τήν σωτηρία μας,εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου πού διέλυσε τό σκοτάδι πού ἐπικρατοῦσε στόν κόσμο.Ὅταν εἴμαστε καθαροί ἀπό τά πάθη πού μᾶς τυραννοῦν καί σκοτίζουν τό νοῦ μας,δεχόμαστε τόν θεῖο φωτισμό καί ἐκπέμπουμε καί στούς γύρω μας τό φῶς τοῦ Χριστοῦ.Γινόμαστε καθρέπτες πού ἀντανακλοῦν τό θεϊκό Φῶς καί φωτίζουν τόν κόσμο ὅπως ἦταν καί οἱ Ἅγιοί μας,πού ὄχι μόνο δέχονταν τό θεῖο Φῶς ἀλλά καί τό ἐξέπεμπαν σέ ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη.
Ὁ τίμιος Πρόδρομος καί βαπτιστής τοῦ Κυρίου μας, ὀνομάζεται καί θεϊκό λυχνάρι, ἐπειδή ἦλθε στόν κόσμο λίγο πρίν ἀπό τόν Χριστό γιά νά προετοιμάσει τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων νά δεχτοῦν τόν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης.Δέν ἦταν ἐκεῖνος τό φῶς, ἀλλά ὁ σκοπός του ἦταν νά δώσει τήν μαρτυρία του γιά τόν ἐρχομό τοῦ Φωτός.Τό φῶς τό δικό του ἦταν πολύ μικρό συγκρινόμενο μέ τό ἄπειρο Φῶς πού ἐξέπεμπε ἡ θεότητα τοῦ Χριστοῦ.Ἦταν ὅμως πολύ δυνατό γιά τά πολύ σκοτεινά ἐκεῖνα χρόνια τῆς ἄγνοιας τοῦ Θεοῦ,καί πολύ ἱκανό ταυτόχρονα γιά νά προετοιμάσει τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων προκειμένου νά δεχτοῦν τόν θεῖο φωτισμό.
Ἡ μορφή τοῦ τιμίου Προδρόμου ἦταν φωτεινή καί ἔτσι τράβηξε κοντά του ὅλους τούς καλοπροαίρετους ἀνθρώπους.Ἡ φωνή του πολύ δυνατή ὥστε νά ξυπνήσει τίς συνειδήσεις ἀπό τόν βαρύ λήθαργο τῆς ἁμαρτίας.Ἡ πεντακάθαρη ζωή του ἦταν μία δυνατή προτροπή νά ξεφύγουν ὅλοι ἀπό τήν τυραννία τοῦ κακοῦ πού κυριαρχοῦσε στόν τότε κόσμο.Προαναγγέλλει τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσία καί καλεῖ τούς ἀνθρώπους σέ μετάνοια,σέ ἀλλαγή τρόπου ζωῆς,ὥστε νά μπορέσουν νά τόν δεχτοῦν.
Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἦλθε στόν κόσμο στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί εἶναι ἀπαραίτητο ὅσοι θέλουν ἐλεύθερα νά τήν οἰκειοποιηθοῦν, νά ἑτοιμαστοῦν γι'αὐτό μέ τό νά ἀφήσουν τά πονηρά τους ἔργα πού μέ τίποτα δέν εἶναι συμβατά μέ τήν νέα πραγματικότητα.
Εἶναι ἀπαραίτητο νά κατανοήσουν ὅλοι ὅτι τό κακό πού κυριαρχοῦσε στόν κόσμο προηγουμένως,χάνει πιά τήν δύναμή του καί σέ λίγο θά καταστραφεῖ τελείως μέ τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.Πολύ μεγάλο καί ἀνέλπιστο αὐτό τό δῶρο γιά τήν ἀνθρωπότητα πού μέχρι τώρα στέναζε κάτω ἀπό τήν φοβερή σκλαβιά τῆς ἁμαρτίας.Ὁ ἄνθρωπος,ἡ κορωνίδα τῆς δημιουργίας,ὁ βασιλιάς ὅλων τῶν ἐπίγειων κτισμάτων τοῦ Θεοῦ,εἶχε καταντήσει δοῦλος τῶν παθῶν καί τοῦ κακοῦ. Μόνος του μέ τίποτα δέν μποροῦσε νά ξεφύγει ἀπό τά δεσμά,περίμενε καρτερικά τόν οὐράνιο ἐλευθερωτή,τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ πού ἔγινε καί Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν παρθένο Μαρία.
Οἱ ἀπαραίτητες προϋποθέσεις γιά νά γίνει ἡ σωτηρία δῶρο τοῦ καθενός μας εἶναι ἡ μετάνοια,ἡ συντριβή,ἡ ἐπιστροφή στόν δρόμο τῆς ἀρετῆς.Δέν ὑπάρχει σέ κανέναν ἄλλο ἡ σωτηρία,παρά μόνο στόν ἀναμάρτητο Κύριο.Αὐτόν πρέπει νά πιστέψουμε καί στά ἄχραντα πόδια του νά ἐναποθέσουμε τά βάρη τῶν ἁμαρτιῶν μας.Αὐτός καί μόνον ἔχει τήν δυνατότητα νά μᾶς ἐλευθερώσει, ἀφοῦ ἔγινε ἀναμαρτήτως κοινωνός τῆς φύσεώς μας καί πῆρε ἐπάνω του ὅλα τά κρίματά μας.
Οἱ πρό Χριστοῦ ἄνθρωποι,πού μάταια πίστευαν ὅτι θά σωθοῦν ἀπό τά διάφορα ἐνδοκόσμια συστήματα τῆς ἐποχῆς τους,διαψεύστηκαν ἐντελῶς καί ἀπογοητεύτηκαν οἰκτρά.Ὅλες οἱ ἐλπίδες τους ἔσβησαν καί ἔμειναν μέ τήν γεύση τῆς πίκρας στά χείλη. Τό ἴδιο παθαίνουν καί σήμερα ὅσοι ἐλπίζουν στούς διάφορους ἐπιτήδειους σωτῆρες πού ἀργά ἤ γρήγορα διαψεύδουν ὅλες τίς προσδοκίες τους.
Πολύ σωστά οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι εἶχαν καταλάβει ὅτι θά τελειώσουν τά δεινά τῆς ἀνθρωπότητας μόνον ὅταν ὁ Θεός μᾶς λυπηθεῖ καί στείλει κάποιον νά μᾶς σώσει.
Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, πού θά τόν δοῦμε αὔριο νά κατεβαίνει γιά χάρη μας νά βαπτιστεῖ στόν Ἰορδάνη ποταμό,εἶναι ὁ ἕνας καί μοναδικός σωτήρας μας.Θά τόν ἀναγνωρίσει ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, βλέποντας τό Πανάγιο Πνεῦμα νά ἔρχεται σάν περιστέρι πάνω ἀπό τό κεφάλι του καί ἀκούγοντας τήν φωνή τοῦ Οὐράνιου Πατέρα ἐπιβεβαιώ- νει ὅτι αὐτός πού βαπτίζεται εἶναι ὁ ἀγαπητός του Υἱός στόν ὁποῖο εὐαρεστήθηκε.Θά τόν προσκυνήσει καί ἡ ἄψυχη φύση πού θά ἁγιασθεῖ μαζί μας γιά ἄλλη μία φορά.
Εἶναι κρίμα γιά μᾶς νά συνεχίσει νά παραμένει ἕνας ἄγνωστος,μακρινός καί ἀνεπιθύμητος στούς πολλούς.Ἡ γιορτή τῶν Θεοφανίων εἶναι μία μεγάλη εὐκαιρία νά δοκιμάσουμε νά Τόν πλησιάσουμε συνειδητά καί τότε,νά εἴμαστε βέβαιοι, δέν θά θελήσουμε ποτέ νά φύγουμε ἀπό κοντά Του.
Εὔχομαι αὔριο ὅλοι μας νά ἀξιωθοῦμε νά δεχτοῦμε πλούσια τόν θεῖο φωτισμό καί νά προσπαθήσουμε νά τόν κρατήσουμε σέ ὅλη μας την ζωή.
Χρόνια σας πολλά καί εὐλογημένα.Ἡ Χάρις τοῦ ἐπιφανέντος Χριστοῦ νά εἶναι πλούσια σέ ὅλους μας.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 12 Ἰανουαρίου 2020
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ
(Ματθ.4,12-17)
Ἴσως δέν εἶναι δυνατόν ἐμεῖς πού εἴμαστε Χριστιανοί καί ἔχουμε γνωρίσει τόν σαρκωθέντα Χριστό,ἔχουμε πληροφορηθεῖ γιά τήν παρουσία Του στόν κόσμο καί ἔχουμε γνώση τῆς διδασκαλίας Του,δέν εἶναι δυνατόν να καταλάβουμε πῶς ἔνοιωθαν οἱ ἄνθρωποι πού ἔζησαν πρό Χριστοῦ.Ζοῦσαν ἀσφαλῶς μέσα στό φοβερό σκοτάδι τοῦ μίσους καί τῆς καταστροφῆς.Ἡ ὑποδούλωση στά πάθη τούς δημιουργοῦσε μία πολύ ἄσχημη κατάσταση πού δέν τούς ἄφηνε νά χαροῦν τή ζωή καί νά ἔχουν μία σωστή καί ἀνθρώπινη σχέση μέ τούς διπλανούς τους.
Καί στήν ἐποχή μας δυστυχῶς ὑπάρχουν συνάνθρωποί μας πού δέν ἔχουν δεχτεῖ τό μήνυμα τοῦ Χριστοῦ καί ἐξακολουθοῦν νά βρίσκονται μακριά Του εἴτε ἐπειδή αὐτό εἶναι ἐλεύθερη προσωπική τους ἐπιλογή εἴτε ἐπειδή δέν βρέθηκε κάποιος νά τούς μιλήσει γιά τόν Χριστό.Ἡ στάση ἀπέναντι στό Χριστό εἶναι στάση ἐλευθερίας καί ποτέ πράξη καταναγκασμοῦ.Ὁ Θεός σέβεται τό δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας πού μᾶς ἔδωσε,μᾶς ἐπιτρέπει ἀκόμη καί νά τόν πολεμήσουμε καί νά τόν ἀρνηθοῦμε.Ἔτσι,δέν ἐξαναγκάζει κανέναν νά τόν ἀκολουθήσει,δέν ἐπιβάλει ποτέ μέ τό ζόρι τήν παρουσία του.
Μπορεῖ νά ἔγινε ἄνθρωπος κατά πάντα ὅμοιος μέ ἐμᾶς ἐκτός ἁμαρτίας,ὅμως γνωρίζει πολύ καλά ὅτι ὅσοι ἄνθρωποι εἶναι ὑποδουλωμένοι στά πάθη τους,δέν μποροῦν νά νοιώσουν τήν λυτρωτική ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ.Γιά τόν λόγο αὐτό σήμερα ὁ Κύριος, μέ τά πρῶτα λόγια πού εἶπε,ὅταν ἄρχισε τό λυτρωτικό καί κηρυκτικό του ἔργο,μᾶς καλεῖ σέ μετάνοια.Τά ἴδια ἀκριβῶς τόνιζε καί ὁ τίμιος Πρόδρομος καί αὐτό μᾶς φανερώνει ἀκόμη περισσότερο τήν σπουδαιότητα τοῦ μηνύματος αὐτοῦ.Χωρίς τήν μετάνοια εἶναι ἀδύνατο νά μετάσχει κανείς στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ πού ἦλθε κοντά μας ἀπό τήν στιγμή πού ἦλθε στόν κόσμο ὁ Λυτρωτής.
Ὅποιος ἀφήνει τά πονηρά ἔργα καί ξεκινᾶ μία πορεία διαφορετική ἐγκαταλείποντας τά ἔργα τοῦ σκότους,ἔχει τήν δυνατότητα νά δεῖ τό μεγάλο Φῶς πού ἀνέτειλε στόν κόσμο καί νά γίνει ἀπό τώρα μέτοχος καί πολίτης τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.Ὅμως εἶναι ἐπιτακτική ἡ ἀνάγκη νά μετανοήσει πρῶτα.Ὄχι μόνο νά ἀλλάξει τίς σκέψεις του καί τόν τρόπο τῆς ζωῆς του,ἀλλά νά προχωρήσει στήν αὐτοκριτική,νά ἀναγνωρίσει τά σφάλματά του, νά ἀφήσει πίσω τόν ἐγωϊσμό καί νά κάνει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.Νά σταματήσει νά βλέπει τόν ἑαυτό του σάν τό κέντρο τοῦ κόσμου καί ἄμεσα νά ξεκινήσει μία νέα πορεία πού θά ἔχει ὡς κέντρο τόν Θεό.Νά ἐναρμονίσει τήν ζωή του πρός τό θεῖο θέλημα χωρίς πισωγυρίσματα καί ἀναβολές,δίχως σκοπιμότητες καί ὑστεροβουλίες.
Πολλοί σήμερα θέλουν νά εἶναι χριστιανοί ἀφήνοντας ὅμως κάποια κρατούμενα μόνο γιά τόν ἑαυτό τους. Κάποια πλευρά τῆς ζωῆς τους ἄγνωστη καί κρυφή γιά τόν Θεό πού ὡς παντογνώστης γνωρίζει τά πάντα,ἀκόμη καί τίς κρυφές σκέψεις καί τίς ἐπιθυμίες μας. Δέν διστάζουν καί στήν ἐξομολόγηση νά ἀφήσουν ἔξω συνειδητά ἕνα μέρος τῆς ζωῆς τους, νομίζοντας ὅτι αὐτό δέν ἐνδιαφέρει τόν Θεό καί ἀφορᾶ μόνον αὐτούς.
Αὐτό δέν εἶναι ἀληθινή μετάνοια.Κάτι πού ἀφήνουμε σκοτεινό δέν θεραπεύεται κιόλας ἀλλά μένει διαρκῶς μία ἀνοιχτή πληγή πού ὑποσκάπτει ὁλόκληρη τήν πνευματική μας ὑγεία. Μᾶς δημιουργεῖ τόν βέβαιο κίνδυνο νά τινάξουμε στόν ἀέρα ὁλόκληρη τήν ὑπόθεση τῆς σωτηρίας μας.Ἡ ἀληθινή μετάνοια εἶναι ἡ θετική ἀπάντηση τοῦ ἀνθρώπου στήν λύτρωση πού τοῦ προσφέρει ὁ Θεός.Εἶναι ἡ ἀναγκαία καί ἀπαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου νά κάνει κτῆμα του τήν σωτηρία.
Ὁ ἄνθρωπος ὅμως δέν σώζεται ἀπό μόνος του.Μετανοιωμένος δέχεται τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας μέσω τῶν ὁποίων τοῦ μεταδίδεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ,ἡ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού τόν ἐνδυναμώνει,τόν καθαρίζει ἀπό κάθε ρυπαρή σκέψη καί ἐνέργεια καί τόν κάνει μέτοχο τῆς Βασιλείας του ἀπό τώρα.
Μά τί εἶναι ὅμως αὐτή ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ;Λένε οἱ Πατέρες μας ὅτι εἶναι ἡ μετοχή μας στήν δόξα τοῦ Θεοῦ.Ἡ ἕνωσή μας μέ τόν Θεό.Εἶναι ὁ Θεός μέσα μας. Θέλεις ἄνθρωπε νά δεῖς ποιά εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ;Πήγαινε σέ ἕνα πνευματικό νά κάνεις καθαρή ἐξομολόγηση μέ συντριβή καί εἰλικρίνεια.Ἑτοιμάσου καλά νά κοινωνήσεις τῶν ἀχράντων μυστηρίων, ὅσο γίνεται λιγώτερο ἀνάξιος,μέ ζωντανή πίστη καί τότε θά ἔχεις μέσα σου μία μικρή γεύση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.Εἶναι μία κατάσταση πού βιώνεται μυστικά καί δέν ὑπάρχουν ἀνθρώπινα λόγια γιά νά τήν περιγράψουν μέ ἀκρίβεια. Εἶναι ἐμπειρία,γεύση ζωῆς,δέν εἶναι κάτι θεωρητικό.Εἶναι βίωμα ὄχι μόνο τῆς ψυχῆς ἀλλά καί τοῦ σώματος.Ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ νέος Θεολόγος ὅταν κοινωνοῦσε ἔβλεπε ὁλόκληρο τό σῶμα του μέσα στό θεῖο Φῶς.
Κάποτε,κάποιος πού εἶχε κοινωνήσει, μοῦ εἶχε πεῖ ὅτι ὁλόκληρη τήν ἡμέρα ἐκείνη, ἔβγαινε ἀπό τό στόμα του μία θαυμαστή εὐωδία καί ἔνιωθε μέσα του μία χαρά πού δέν μποροῦσε νά τήν περιγράψει μέ λόγια,ἦταν μία ἀνέκφραστη χαρά.Τέτοιες καταστάσεις εἶναι πολύ δυνατές,δέν περνοῦν ἀπαρατήρητες καί δέν θέλει κανείς νά τίς χάσει.Χάνονται ὅμως ὅταν ξαναπέσουμε χαμηλά καί κυλιόμαστε μέσα στόν βόρβορο τῶν παθῶν μας καί τότε ἀντιλαμβανόμαστε τήν ἀξία τῆς συνεχοῦς μετάνοιας στή ζωή μας καί ἐναγώνια ζητᾶμε καί πάλι τόν Θεό.
Ἡ μετάνοια εἶναι ἕνα μεγάλο καί ἀνεκτίμητο δῶρο,ἕνα ἰσόβιο χάρισμα πού μᾶς ἔδωσε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.Εἶναι ἕνα δεύτερο βάπτισμα πού μᾶς ἐξασφαλίζει ξανά τήν ὑπέρλαμπρη ἐκείνη καθαρότητα πού μᾶς δόθηκε κατά τήν ἡμέρα τοῦ πρώτου μας Βαπτίσματος.Εἶναι μία δυνατότητα πού ἔχουμε ὅλοι μας γιά νά διατηροῦμε μέσα μας τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί νά ἔχουμε διαρκῶς τήν ἐσωτερική, ὄχι μόνον πληροφορία, ἀλλά προπάντων τήν γεύση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Αὐτήν τήν ἐσωτερική βεβαιότητα εἶχαν οἱ Ἅγιοί μας καί ὑπέμειναν στήν ζωή τους πολλές στερήσεις,μεγάλες κακουχίες,ἀφάνταστες ταλαιπωρίες,φοβερούς διωγμούς, φρικτά βάσανα καί σκληρά μαρτύρια προκειμένου νά κερδίσουν τόν Χριστό καί νά μείνουν πάντα μαζί Του.Ἡ ἔμπρακτη μετάνοια ἦταν ἡ διαρκής φροντίδα τους καί ἔτσι δοξάστηκαν ἀπό τόν Θεό καί τώρα εὔχονται καί γιά τήν δική μας σωτηρία.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 19 Ἰανουαρίου 2020
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ΛΟΥΚΑ (10 ΛΕΠΡΩΝ)
Ἡ εὐγνωμοσύνη θεωρεῖται πάντοτε μεγάλη ἀρετή καί ὅλοι τήν περιμένουν ἀπό τούς ἄλλους, ἀκόμη καί ἄν δέν τήν προσφέρουν οἱ ἴδιοι.Καί εἶναι σωστό καί δίκαιο νά εἴμαστε πάντοτε εὐγνώμονες πρός ὅλους τούς εὐεργέτες μας καί προπάντων πρός τόν Θεό γιά τίς ἄπειρες εὐεργεσίες Του γιά τίς ὁποῖες, δέν μποροῦμε νά Τοῦ ἀντιπροσφέ- ρουμε τίποτα ἄλλο ἰσάξιο, παρά μόνον τήν ἄπειρη εὐγνωμοσύνη μας.
Ἡ μεγαλύτερη δωρεά τοῦ Θεοῦ πρός τούς ἀνθρώπους κάθε ἐποχῆς, εἶναι ἡ τέλεση τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί ἡ δυνατότητα πού μᾶς προσφέρει νά κοινωνοῦμε τό Σῶμα καί τό Αἷμα Του γιά νά ἑνωνόμαστε ἔτσι μαζί Του.Ἡ Ἐκκλησία μας τόν εὐχαριστεῖ γι'αὐτό ὅσες φορές τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία, μέ τήν ἔκφραση τῆς ἄπειρης εὐγνωμοσύνης τοῦ πληρώματός της. Δέν ὑπάρχει στόν κόσμο αὐτό τίποτε ἀντάξιο αὐτῆς τῆς μεγάλης δωρεᾶς.Βέβαια,ὁ τέλειος καί ἄπειρος Θεός ὡς ἀνενδεής, δέν ἔχει καθόλου ἀνάγκη ἀπό τήν εὐγνωμοσύνη μας αὐτή.Τήν δέχεται ὅμως ἐπειδή ὁ ἄνθρωπος τό ἔχει ἀνάγκη νά τήν προσφέρει.
Ὅταν ὅμως ἐμεῖς προσφέρουμε κάτι στούς ἄλλους,ποτέ δέν τό κάνουμε γιά νά μᾶς ποῦν εὐχαριστῶ,οὔτε εἶναι σωστό νά περιμένουμε τήν παραμικρή ἀνταπόδωση.Τό κάνουμε ἐπειδή μᾶς τό ζητάει ὁ Χριστός.Στά πρόσωπα τῶν συνανθρώπων μας, πού ἔχουν ἀνάγκη τήν βοήθειά μας, βλέπουμε τόν ἴδιο τόν Κύριό μας.Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι θά ἐπιτρέψουμε ποτέ στό ἀγκάθι τῆς ἀχαριστίας νά φυτρώσει μέσα στίς καρδιές μας.Εἴμαστε καλλιεργημένοι ἄνθρωποι καί μόνον αὐτό τό ὄμορφο καί εὐωδιαστό λουλούδι τῆς εὐγνωμοσύνης θά πρέπει νά ἀνθίζει μέσα μας.
Οἱ δέκα λεπροί τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου, ἦταν πολύ τραγικές προσωπικότητες.Ἡ λέπρα γιά τήν ἐποχή τους ἦταν μία πολύ φοβερή δοκιμασία.Τούς ἀνάγκαζε νά ζοῦν ἀπομονωμένοι ἀπό τούς ἄλλους ἐπειδή εἶχαν προσβληθεῖ ἀπό μία μεταδοτική καί ἀθεράπευτη νόσο. Ἐκτός ἀπό τό βάρος τῆς ἀρρώστιας,εἶχαν νά ἀντιμετωπίσουν καί τήν ἀναγκαστική ἀπομάκρυνση ἀπό τήν ἀνθρώπινη κοινωνία καί κυρίως τήν ἀθέλητη καί ἀβάσταχτη ἀπομόνωση ἀπό τούς δικούς τους ἀνθρώπους.Πολλοί θεωροῦσαν τήν λέπρα ὡς τιμωρία ἀπό τόν Θεό γιά τήν ἁμαρτωλή ζωή τῶν φορέων της καί ἔτσι,στά προηγούμενα δεινά πρόσθεταν καί τήν κοινωνική κατακραυγή.
Ὁ Κύριος ὅμως, ἀψηφώντας ὅλα αὐτά, πλησιάζει τούς δέκα λεπρούς μέ ἀπέραντη ἀγάπη καί πατρική στοργή καί τούς θεραπεύει ὅλους.Δέν ἐξαιρεῖ οὔτε αὐτόν πού ἦταν ἀλλογενής,δηλαδή ἀπό ἄλλο γένος,Σαμαρείτης.Μπορεῖ οἱ ὑπόλοιποι νά τόν ἀντιπαθοῦσαν,ὁ Κύριος ὅμως δέν ἦλθε στόν κόσμο μόνο γιά τούς Ἰουδαίους,ἀλλά γιά ὅλους ἀνεξαίρετα τούς ἀνθρώπους.Φρόντιζε δέ ἰδιαίτερα ὅσους ἦταν πονεμένοι, κατατρεγμένοι, δυστυχισμένοι καί καταφρονεμένοι.Αὐτό πού ἔκανε τότε ὁ Κύριος, ἦταν κάτι τό πολύ ἐπαναστατικό γιά τά δεδομένα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.Δέν δίστασε νά ἔλθει ἀντιμέτωπος μέ τίς προλήψεις πού τότε ἐπικρατοῦσαν σχετικά μέ τούς λεπρούς, ἔδωσε ὅμως καί ἕνα πολύ δυνατό μήνυμα ὅτι πάνω ἀπό ὅλα εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού πονάει καί ὑποφέρει.
Κάποτε ρώτησαν μία ὑπερπολύτεκνη μητέρα:Ποιό ἀπό ὅλα σου τά παιδιά ἀγαπᾶς περισσότερο; Καί ἐκείνη ἀπάντησε αὐθόρμητα καί χωρίς περιστροφές:Ἐκεῖνο πού ὑποφέρει !
Ὁ Σαμαρείτης ὅμως, πού τόν περιφρονοῦσαν οἱ Ἰουδαῖοι γιά τήν καταγωγή του καί μόνον,ἔκανε κάτι τό μοναδικό καί ὑπέροχο πού τόν ἀνέβασε πολύ ψηλά. Ἐπέστρεψε γιά νά εὐχαριστήσει μέ ἄπειρη εὐγνωμοσύνη τόν εὐεργέτη του, κάτι πού δέν ἔκανε κανένας ἀπό τούς ἄλλους!Καί μή μᾶς κάνει ἐντύπωση αὐτό γιατί κι ἐμεῖς, ὅλοι μας σχεδόν, τό ἴδιο κάνουμε.Ὅταν ἀντιμετωπίζουμε κάποιο σοβαρό πρόβλημα στή ζωή μας,κάνουμε συνέχεια ἔντονες προσευχές καί διάφορα τάματα γιά νά ἐξασφαλίσουμε τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ.Ὅταν ὅμως ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τήν δοκιμασία μας καί ἡ χαρά ἔλθει ξανά στή ζωή μας,τόν ξεχνᾶμε ὅπως ἀκριβῶς τόν ξέχασαν καί οἱ ἐννέα λεπροί μέσα στήν μεγάλη χαρά πού δοκίμασαν ὅταν τούς θεράπευσε ὁ Κύριος καί χαίρονταν ξανά τήν ζωή τους ὅπως καί πρῶτα.
Εἶναι μεγάλο λάθος καί ἀχαριστία ἐκ μέρους μας νά ξεχνᾶμε τίς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ καί νά τόν θυμόμαστε μόνο στά δύσκολα.Ὁ δίκαιος Ἰώβ εἶναι ἕνα μεγάλο καί δυνατό παράδειγμα ὄχι μόνον ὑπομονῆς καί καρτερίας ἀλλά καί μεγάλης πίστεως πρός τόν Θεό.Ἦταν κοντά στόν Θεό καί στά εὐχάριστα καί στά δυσάρεστα.Καί στήν εὐτυχία καί στήν δυστυχία.Καί στίς χαρές καί στίς λῦπες τῆς ζωῆς του.Δέν κλονίστηκε ἀπό τίς μεγάλες δοκιμασίες καί θλίψεις πού τόν βρῆκαν,ἀλλά στάθηκε πάντα ἕνας βράχος ὑπομονῆς καί καρτερίας.
Ἀσφαλῶς δέν εἶναι γιά ὅλους αὐτά.Πολλοί ἀπό ἐμᾶς εἶναι ἀδύναμοι καί πολύ εὔκολα λυγίζουν στίς συμφορές τῆς ζωῆς.Ὅσοι αἰσθανόμαστε πιό δυνατοί,ἔχουμε χρέος νά στηρίξουμε τούς ἀδυνάτους προκειμένου νά σταθοῦν καί πάλι στά πόδια τους.Ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε τόν Ἰώβ σάν ἕνα ὑπόδειγμα σταθερότητας γιά τήν ζωή μας πού εἶναι πάντα πολυκύμαντη.Ἄλλοτε γαλήνια καί ἥσυχη σάν τήν θάλασσα καί ἄλλοτε πάλι φουρτουνιασμένη.Ὅταν ὅμως μάθουμε νά τά δεχόμαστε ὅλα μέ εὐχαριστία καί εὐγνωμοσύνη,πέρνουμε μέσα μας ἕνα πολύ δυνατό κουράγιο γιά νά συνεχίσουμε τόν δρόμο μας καρτερώντας ὑπομονετικά νά φύγουν τά σύννεφα καί νά ἔλθει ξανά ἡ γαλήνη.
Ἡ εὐγνωμοσύνη εἶναι μία ἀρετή πού παρακινεῖ τόν Θεό νά μᾶς συμπαραστέκεται καί νά μᾶς βοηθάει σέ ὅλες τίς συμφορές πού μᾶς βρίσκουν στήν πορεία μας.Ὠθεῖ καί τούς διπλανούς μας νά ἔρχονται κοντά μας στίς δύσκολες στιγμές μας γιά νά μᾶς ἀπαλύνουν τόν πόνο τῆς δοκιμασίας.Εἶναι ἕνα μήνυμα ὅτι δέν ἔχουμε ἀγανακτήσει ἐναντίον τοῦ Θεοῦ,ἀλλά ὑπομένουμε καρτερικά ὅπως ὁ Ἰώβ,ὅσα ἐπέτρεψε ἡ ἀγάπη του γιά τό καλό μας.
Τότε, μέσα ἀπό τόν πόνο μας, βγαίνει ἕνα μεγάλο πνευματικό κέρδος.Μαλακώνει ἡ καρδιά μας ἀπέναντι στούς ἄλλους πού ὑποφέρουν,πλησιάζουμε περισσότερο τόν Θεό καί μαθαίνουμε τόν τρόπο πού θά μᾶς κάνει πιό δυνατούς ὥστε νά ἀντέξουμε καί τίς μεγαλύτερες ἀκόμη συμφορές πού θά μᾶς βροῦν στό μέλλον.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 26 Ἰανουαρίου 2020
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ΛΟΥΚΑ ( ΖΑΚΧΑΙΟΥ )
Τό ἐπάγγελμα τοῦ τελώνη ἦταν πολύ μισητό ἀπό τούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ μας.Καί αὐτό γιατί ἦταν ὅλοι τους ἀναγκασμένοι νά μοιράζονται ὅλα τους τά εἰσοδήματα μέ τούς τελῶνες.Δέν ὑπῆρχαν τότε νόμοι πού νά καθορίζουν τό ὕψος τῶν φόρων πού θά ἔπρεπε νά πληρώνουν οἱ πολίτες καί αὐτό ἔκανε τούς τελῶνες νά αὐθαιρετοῦν.Τό κράτος τούς ἔδινε ποσοστά ἀπό τούς φόρους πού εἰσέπρατταν καί αὐτοί φρόντιζαν νά ἀπομυζοῦν τόν λαό, βάζοντάς του αὐθαίρετα δυσβάστακτους φόρους,ὥστε νά κερδίζουν περισσότερα.Οἱ περισσότεροι τελῶνες ἦταν ἄρπαγες, ἄδικοι καί σκληροί.Οἱ πολίτες τῆς Παλαιστίνης,δίκαια τούς θεωροῦσαν ἁμαρτωλούς. Τελώνης καί ἁμαρτωλός,ἦταν δυό λέξεις ταυτόσημες.
Ἕνας τέτοιος φοροεισπράκτορας ἦταν καί ὁ Ζακχαῖος.Τήν συνάντησή του μέ τόν Κύριο, περιγράφει πολύ παραστατικά τό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα πού ἀκούσαμε σήμερα.Ἦταν ἀρχιτελώνης καί ἡ περίπτωσή του ἦταν ἀκόμη χειρότερη, γιατί αὐτός εἶχε τήν δυνατότητα νά ἐκμεταλλεύεται τόν κόσμο περισσότερο ἀπό τούς ἁπλούς τελῶνες!Εἶχε γίνει μάλιστα πλούσιος ἀπό τά πολλά ἔσοδα πού εἰσέπραττε καί ὅλοι τόν ἔβλεπαν μέ μισό μάτι πού λέμε.
Πολλές φορές ὅμως τά φαινόμενα μᾶς ἀπατοῦν καί πρέπει νά εἴμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί στίς κρίσεις μας. Ἐμεῖς συνήθως βλέπουμε τούς ἄλλους μόνο ἐξωτερικά καί ἀπό τόν τρόπο πού φέρονται καί ἐνεργοῦν.Δέν γνωρίζουμε τί συμβαίνει στά βάθη τῶν καρδιῶν τους.Ἀπό τήν ἐξωτερική τους συμπεριφορά,τούς διακρίνουμε σέ καλούς ἤ κακούς, δίκαιους ἤ ἁμαρτωλούς.Τό ἐσωτερικό τους ὅμως καί τίς διεργασίες πού συντελοῦνται ἀδιόρατα μέσα στίς καρδιές τους, τίς διακρίνει καί τίς ἀξιολογεῖ μόνο ὁ καρδιογνώστης Θεός.
Ἔτσι καί ὁ Ζακχαῖος, πού γιά τούς πολλούς ἦταν κακός καί ἁμαρτωλός,θέλησε νά νά δεῖ τόν Κύριο ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι περνάει ἀπό τά μέρη του.Ἀσφαλῶς θά εἶχε ἀκούσει γιά τό κήρυγμά του καί τό θεῖο του κάλεσμα γιά μετάνοια σίγουρα δέν τόν ἄφηνε ἐντελῶς ἀδιάφορο.Κάτι εἶχε ξεκινήσει νά τόν προβληματίζει καί μία ἀδιόρατη ἀλλαγή συντελοῦνταν στά βάθη τῆς καρδιᾶς του.Αὐτό σημαίνει ὅτι δέν ἦταν ἀδιόρθωτα κακός,ἀλλά εἶχε καί κάποια θετικά στοιχεῖα.Κοντός καθώς ἦταν, δέν λογάριασε καθόλου τήν ἀξιοπρέπειά του καί ἀνέβηκε σέ ἕνα δένδρο γιά νά μπορέσει νά ἐκπληρώσει τήν ἔντονη ἐπιθυμία του νά δεῖ τόν Ἰησοῦ.
Τοῦ μιλάει πρῶτος ὁ Χριστός καί τόν πληροφορεῖ ὅτι δέν εἶναι ἀπαραίτητο νά εἶναι ἀνεβασμένος στό δένδρο γιά νά τόν δεῖ, ἀφοῦ τήν ἡμέρα ἐκείνη θά πάει ὁ Ἴδιος στό σπίτι του νά τόν συναντήσει.Τόση δέ ἦταν ἡ λαχτάρα του νά δεῖ τόν Χριστό,πού κατέβηκε ἀμέσως καί τρέχοντας τόν ὑποδέχτηκε μέ χαρά.Οἱ κινήσεις του αὐτές,δέν εἶναι μόνο δείγματα ἑνός πρόσκαιρου ἐνθουσιασμοῦ,ἀλλά καί ἐκδηλώσεις ἔμπρακτης μετάνοιας καί αὐτό ἔχει σημασία.Φανερώνουν τήν ἀπόφασή του νά ἀλλάξει ριζικά καί ἀμέσως δεσμεύεται δημόσια ὄχι μόνο νά μοιράσει τήν μισή του περιουσία στούς φτωχούς, ἀλλά καί νά ἀποκαταστήσει ὅλες του τίς ἀδικίες στό τετραπλάσιο!
Εἶναι θαυμαστό τό μεγαλεῖο ψυχῆς του καί ἡ μετάνοιά του εἶναι ὄντως ἀληθινή καί ἔμπρακτη.Μόλις συνάντησε τόν Χριστό καί ἀποδέχτηκε τήν σωτηρία πού τοῦ προσφέρει,ἀποχωρίζεται ὅλα ὅσα τοῦ στέκονται ἐμπόδιο στόν καινούργιο δρόμο πού μέ ἀποφασιστικότητα ξεκινᾶ τώρα νά βαδίζει.Ὅσα ἔβλεπε προηγουμένως ὡς πολύ σημαντικά γιά τήν ζωή του,τώρα τά ἀποχωρίζεται μέ πολύ μεγάλη εὐκολία, γιατί τοῦ φαίνονται ἐπουσιώδη,ἀσήμαντα καί μηδαμινά.Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ τόν ἄγγιξε πολύ βαθειά μέσα στήν ὕπαρξή του καί τώρα πλέον εἶναι ἕνας μετανοιωμένος πρώην ἁμαρτωλός,ἕνας ἐντελῶς διαφορετικός ἄνθρωπος.
Ὁ κόσμος δέν μπορεῖ νά καταλάβει τήν ἀξία τῆς μετάνοιάς του,οὔτε τό μέγεθος τῆς ἀπέραντης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν κάθε ἁμαρτωλό πού μετανοεῖ.Δυσανασχετεῖ γιά τό γεγονός ὅτι ὁ Χριστός καταδέχεται νά μπεῖ στό σπίτι ἑνός ἁμαρτωλοῦ.Αὐτό τό θεωρεῖ ὡς μεγάλο σκάνδαλο,τό σχολιάζει ἀρνητικά.Ὁ Ζακχαῖος, ἀντί νά ἀκούσει ἕνα καλό λόγο γιά νά πάρει δύναμη προκειμένου νά στερεωθεῖ στήν μετάνοιά του καί νά γίνει ἰσότιμα δεκτός ἀπό τήν τότε κοινωνία, δέχεται τήν κατακραυγή καί γεύεται τήν ἀπόρριψη καί τήν ἀποστροφή της.
Πόσο μακριά ἀπό τήν σωτηρία βρίσκονται ὅσοι σκέπτονται μέ τόν ἴδιο τρόπο καί δέν τό καταλαβαίνουν!Στέκονται ἀπέναντι σέ ὅσους ἀγωνίζονται νά πάρουν τόν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς καί νά ἐφαρμόσουν στή ζωή τους τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.Ἀντί νά τούς βοηθήσουν τούς ἐμποδίζουν!Αὐτό σημαίνει ὅτι εἶναι κλειστή γι'αὐτούς ἡ πόρτα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.Ὄντας τυφλοί πνευματικά δέν τό βλέπουν καί προσπαθοῦν νά ἐμποδίσουν καί τούς ἄλλους πού θέλουν νά μποῦν.Θεωροῦν τούς διπλανούς τους ἁμαρτωλούς,τούς καταδικάζουν αὐθαίρετα χωρίς νά ἔχουν αὐτό τό δικαίωμα καί δέν βλέπουν τό δικό τους κατάντημα.
Ἄς προσέξουμε, Ἀδελφοί μου, μήπως εἴμαστε κι ἐμεῖς στό ἴδιο κρῖμα καί ἄδικα κοπιάζουμε.Ἡ αὐτοδικαίωση εἶναι μεγάλο κακό καί ἔχει φοβερές συνέπειες γιά τό αἰώνιο μέλλον μας, γιατί μᾶς κλείνει τό δρόμο τῆς μετάνοιας.Ἄς ἀφήσουμε τόν Θεό νά κρίνει καί ἐμᾶς καί τούς ἄλλους.Αὐτό εἶναι ἀποκλειστικά δικό του δικαίωμα καί προνόμιο,κανενός ἄλλου.Εἶναι ἀδιανόητο νά κατακρίνουμε καί νά καταδικάζουμε τούς ἄλλους ἐνῶ κι ἐμεῖς εἴμαστε στά ἴδια ἤ καί χειρότερα ἀκόμη.
Ἄς μᾶς προβληματίσει θετικά ἡ κακία πού ἔδειξαν οἱ κάτοικοι τῆς Ἱεριχοῦς ἀπέναντι στόν πρώην ἁμαρτωλό Ζακχαῖο καί ἄς ἀποφύγουμε τήν σκληρότητά τους. Δέν φάνηκαν ἄδικοι καί σκληροί μόνο ἀπέναντι στόν συνάνθρωπό τους, πού ἄλλαξε ριζικά τήν ζωή του,ἀλλά τόλμησαν οἱ ἀνόητοι νά κριτικάρουν καί τόν Χριστό μας γιά τήν ἀγάπη πού τοῦ ἔδειξε.Αὐτό σημαίνει ὅτι οἱ ἴδιοι δέν εἶχαν ἀγάπη καί ἄν τυχόν ἔκαναν κάποια καλά στή ζωή τους,τά ἔκαναν μόνο καί μόνο γιά νά φαίνονται καλοί στούς ἀνθρώπους.Τί σημασία ἔχει ὅμως αὐτό;Τί μᾶς ἐνδιαφέρει καί ποιά ἀξία ἔχει γιά μᾶς ἡ γνώμη τῶν ἀνθρώπων, ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶναι ἐκεῖνος πού θά μᾶς δικαιώσει;
Ἄς παρακαλέσουμε ὅλοι μας τόν Θεό νά μᾶς δώσει τήν μετάνοια τοῦ Ζακχαίου καί ἄς μήν ἐμποδίζουμε κανέναν νά πλησιάσει τόν Θεό γιατί ὁ Θεός θέλει τήν σωτηρία ὅλων μας.
π.Γ.Τ.