ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ
1 Οκτωβρίου 2017
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αποτελεί ένα τμήμα από την Επί του Όρους ομιλία του Κυρίου Ιησού Χριστού. Σ΄ αυτή ο Κύριος μας, καθορίζει τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και μας μιλάει για την εντολή της αγάπης. Το συναίσθημα που οφείλουμε ως άνθρωποι , ως χριστιανοί να νοιώθουμε και να δίνουμε προς τους συνανθρώπους μας. Έτσι ο Χριστός μας παραδίδει το ΄΄ χρυσό κανόνα ΄΄ της χριστιανικής συμπεριφοράς.
Από την πρώτη κιόλας φράση του ευαγγελικού αναγνώσματος τίθεται η βασική αρχή της χριστιανικής συμπεριφοράς. ΄΄ Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως ΄΄, δηλαδή να συμπεριφερόμαστε στους συνανθρώπους μας όπως επιθυμούμε να συμπεριφέρονται αυτοί σε εμάς. Αν θέλουμε να κάνουμε τρόπο ζωής την εντολή της αγάπης θα πρέπει η ζωή μας να είναι προσανατολισμένη προς τον πλησίον. Η αγάπη προς τον πλησίον είναι ο μόνος τρόπος ζωής που χαρακτηρίζει το χριστιανό. Όπως συνεχίζει ο ευαγγελιστής Λουκάς αν αρκεστούμε μόνο να αγαπούμε αυτούς που μας αγαπούν και να κάνουμε καλό σε εκείνους που μας συμπεριφέρονται ανάλογα ,τότε δεν έχουμε τη Χάρη του Θεού. Γιατί το ίδιο κάνουν και οι αμαρτωλοί από συμφέρον και εγωισμό.
Ως χριστιανοί πρέπει να κάνουμε βίωμα την εντολή της αγάπης και να μη ζούμε με βάση το ΄΄ δούναι και λαβείν ΄΄. Θα πρέπει να αγαπούμε όλους τους ανθρώπους ακόμη και τους εχθρούς μας και να δανείζουμε χωρίς να περιμένουμε ανταλλάγματα. Τότε ο μισθός μας θα είναι μεγάλος και θα είμαστε άξιοι της αγάπης του Θεού, που ως ελεήμων και παντοδύναμος φροντίζει και για τους αχάριστους και για τους πονηρούς ανθρώπους. Και τελειώνοντας την Ομιλία Του μας προτρέπει να είμαστε ελεήμονες όπως ελεήμων είναι και ο Θεός πατέρας μας.
Με αφορμή την ευαγγελική περικοπή που όπως προαναφέραμε είναι ο ΄΄ χρυσός κανόνας ΄΄ της χριστιανικής συμπεριφοράς απαντούμε στην εχθρότητα με αγάπη , στο μίσος με ευεργεσία. Προσευχόμαστε για όλους εκείνους που μας κακομεταχειρίζονται , μας εκμεταλλεύονται και μας προσβάλλουν.
Ένα ερώτημα που μπορεί να τεθεί είναι : Τι είναι εχθρός ; Εχθρός είναι αυτός που συμπεριφέρεται εγωιστικά και αδιαφορεί για εμάς. Γι΄ αυτό ο Θεός μας καλεί να παραμερίσουμε τον εγωισμό μας και να αγαπήσουμε το συνάνθρωπό μας όπως είναι (με τα ελαττώματά του και με τις αδυναμίες του). Να υπερβούμε τον εαυτό μας έχοντας ως πρότυπο και παράδειγμα τη ζωή των Αγίων μας . Γιατί εκείνο που μετράει στα μάτια του Θεού είναι η δωρεάν προσφορά προς τον πλησίον. Για να γίνει πράξη η αγάπη προς τον πλησίον χρειάζεται κόπο ,υπομονή και πίστη στο Θεό. Πρέπει να προσευχόμαστε για τους εχθρούς μας γιατί στη χριστιανική ζωή αγάπη σημαίνει αρνούμαι το ΄΄εγώ΄΄ και αποδέχομαι το ΄΄εμείς΄΄. Ποτέ δε πρέπει να ξεχνάμε την κοινοκτημοσύνη , η οποία χαρακτήριζε τις πρώτες χριστιανικές κοινότητες, όπως μαρτυρούν οι Πράξεις των Αποστόλων.
Ο ίδιος ο Χριστός είναι Αυτός που εφάρμοσε έμπρακτα την εντολή της αγάπης. Ήρθε στη γη ως άνθρωπος ,ταπεινώθηκε , σήκωσε όλες τις αμαρτίες του κόσμου στο σταυρό Του , θυσιάστηκε και αναστήθηκε για να σώσει τον άνθρωπο.
Σκοπός του Θεού , αγαπητοί μου αδελφοί, είναι να σώσει τον κόσμο και κυρίως αυτούς που έχουν ανάγκη την αγάπη Του ,τους αχάριστους και πονηρούς. Έτσι και εμείς οι χριστιανοί πρέπει να είμαστε μιμητές του Θεού στις σχέσεις μας με τον πλησίον έχοντας σκοπό την ανιδιοτελή αγάπη ,που δεν αποσκοπεί στο συμφέρον. Ακόμη και οι εχθροί μας ,αυτοί που μας συκοφαντούν είναι μέρος του σχεδίου του Θεού για τη σωτηρία μας. Μέσω αυτών μαθαίνουμε να τους συγχωρούμε. Με τον καλό λόγο και με την προσευχή για όσους μας πίκραναν, θα έχουμε ευλογία από το Θεό. Παρότι ακούγεται δύσκολο να ευεργετούμε τους εχθρούς μας δεν είναι ακατόρθωτο. Ας ευχηθούμε στον Κύριο μας να μας δώσει δύναμη, ώστε να αγαπήσουμε όλους τους ανθρώπους. Αμήν!
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ
8 Οκτωβρίου 2017
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Κύριος μας πλησιάζει στην πόλη Ναιν, που βρισκόταν κοντά στη Ναζαρέτ. Μαζί Του πορευόντουσαν οι Μαθητές Του και ΄΄ όχλος πολύς ΄΄ . Καθώς πλησίαζαν στην είσοδο της πόλης συνάντησαν μια νεκρική πομπή. Ένα θλιβερό γεγονός που συγκλονίζει κάθε ανθρώπινη καρδιά. Μία χήρα μάνα που είχε χάσει πριν λίγο καιρό και τον άντρα της. Τώρα χάνει και το μονάκριβο γιό της, το στήριγμά της, ότι πιο πολύτιμο είχε στη ζωή της. Πόσο πόνο έχει νιώσει αυτή η γυναίκα; Τι να της πεις ; Πώς να την παρηγορήσεις; Και αναρωτιόμαστε, πόσο ανάγκη έχει ο άνθρωπος την παρουσία των άλλων σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής του; Γι΄ αυτό πρέπει και εμείς να κλαίμε στο πόνο του άλλου , να είμαστε δίπλα του και να τον στηρίζουμε.
Ο Χριστός βλέποντας αυτό το θλιβερό γεγονός , ευσπλαχνίζεται τη θλιμμένη μάνα και της λέει να σταματήσει να κλαίει. Έτσι απλά , με αυτές τις δύο λέξεις παρηγορεί και συμπάσχει ως στοργικός πατέρας Πλησιάζει το νεκρό και σταματά τη πομπή και χωρίς κανένας να Του ζητήσει τίποτα στέκεται δίπλα στο νεκρό παιδί και του λέει: ΄΄ νεανίσκε , σοι λέγω εγέρθητι ΄΄ δηλαδή , ΄΄νεαρέ σε σένα μιλάω, σήκω επάνω ΄΄. Και ο μέχρι πριν λίγο νεκρός σηκώνεται και αρχίζει να μιλάει. Ο Χριστός πιάνοντας του το χέρι τον παραδίδει στη μητέρα του. Με αυτό τον τρόπο αποκαθιστά τη σχέση μεταξύ τους που είχε διακόψει ο θάνατος.
Βλέποντας προσεκτικά τη σημερινή ευαγγελική περικοπή θα δούμε ότι κεντρικό πρόσωπο είναι η πονεμένη μάνα και όχι το νεκρό παιδί της. Ο πόνος της μητέρας γίνεται αφορμή για να επέμβει θαυματουργικά ο Χριστός. Με την ανάσταση του νέου, μας δίνεται το ελπιδοφόρο μήνυμα της Αναστάσεως και της Βασιλείας του Θεού, που αφορά κάθε άνθρωπο. Αφού μετά την πτώση του ανθρώπου από τον παράδεισο όλη η κτίση υποφέρει από τη φθορά και το θάνατο. Όπως ερμηνεύουν οι εκκλησιαστικοί Πατέρες ,ο θάνατος μέσα στον κόσμο, που συμβολίζεται από το νεκρό νέο, συναντά το Χριστό που είναι η ζωή.
Ο ευαγγελιστής Λουκάς στο τέλος της περικοπής σημειώνει και επισημαίνει ότι φόβος, δέος αλλά κα θαυμασμός γέμισε όσους ήταν παρόντες στην ανάσταση του νέου. Δόξασαν το Θεό και είπαν, πως μεγάλος προφήτης εμφανίστηκε ανάμεσα μας, και ότι ο Θεός ήρθε να σώσει το λαό Του. Στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη η λέξη φόβος αναφέρεται στη Θεοφάνια δηλαδή στην εμφάνιση του θεού στον κόσμο.
Μέσα από το σημερινό θαύμα του Κυρίου μας, στην μικρή πόλη Ναιν, μας προσφέρεται η δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα και τον πόνο της καθημερινότητας μας. Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να μας λυτρώσει από το θάνατο και με την ένδοξη Ανάστασή Του κατήργησε το θάνατο. Έτσι με την προοπτική της Αναστάσεως του Χριστού μας απαλλασόμεθα από το άγχος του θανάτου.
Αδελφοί μου, τα δάκρυα της μάνας δεν μπορούν να μας αφήσουν αδιάφορους . Ακόμη και ο ίδιος ο Κύριος συμπεριφέρεται στοργικά και ευσπλαχνικά απέναντι στον πόνο . Ας έχουμε τη δύναμη , την αγάπη και να είμαστε δίπλα στον πόνο του συνανθρώπου μας. Να ακολουθούμε το Χριστό να κάνουμε το θέλημα Του , να Τον αγαπούμε ολόψυχα και να αφήνουμε τα προβλήματα μας σε Εκείνον, που είναι το φως του κόσμου , η ελπίδα , η οδός , η μόνη αλήθεια και η Ανάσταση. Αμήν!
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΛΟΥΚΑ
15 Οκτωβρίου 2017
Ο ευαγγελιστής Λουκάς μας παρουσιάζει μια από τις ωραιότερες και με βαθιά νοήματα παραβολή του Κυρίου μας . Μέσα από τα πρόσωπα και τις εικόνες της παραβολής ΄΄ του Καλού Σπορέως ΄΄ μπορούμε να αντλήσουμε πολλές και σπουδαίες θεολογικές αλήθειες. Σήμερα όμως τιμούμε και τους Αγίους Πατέρες της Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας. Εκεί, οι Πατέρες καθιέρωσαν την προσκύνηση και την ορθή διδασκαλία των ιερών εικόνων, στερέωσαν και προφύλαξαν τις Ιερές Εικόνες. Και θεμελιώθηκε η θεολογία περί της εικονογράφησης του Χριστού και των Αγίων μας ως πρόσωπα .
Και ο Χριστός, μας μίλησε σε όλη τη διδασκαλία Του με παραβολές και εικόνες από την καθημερινή ζωή. Προτίμησε αυτή τη μέθοδο διδασκαλίας γιατί οι εικόνες γίνονται ευκολότερα κατανοητές απ΄ ότι γενικές έννοιες και μένουν στη μνήμη μας. Εξάλλου είναι γνωστό σε όλους μας, πως η εικόνα αποτελεί το βιβλίο των αγραμμάτων.
Όπως προαναφέραμε σήμερα ακούσαμε την Παραβολή του Καλού Σπορέως . Ο Κύριος μας με αφορμή μια αγροτική ασχολία και συνάμα σημαντική για τη ζωή του ανθρώπου, μας μιλά για το γεωργό που πήγε για σπορά στο χωράφι του. Εκεί καθώς έσπερνε, κάποιοι σπόροι έπεσαν στο δρόμο και πήγαν χαμένοι, αφού καταπατήθηκαν από τους περαστικούς και έγιναν τροφή των πουλιών. Οι σπόροι αυτοί συμβολίζουν το Λόγο του Θεού. Ο δρόμος είναι όλοι οι άνθρωποι που ακούνε αλλά αμέσως μετά έρχεται ο διάβολος και παίρνει το Λόγο του Θεού από τις καρδιές τους και τον ξεχνούν. Οι καρδιές τους είναι σκληρές και δεν έχουν μέσα τους πίστη στο Θεό για να σωθούν.
Άλλοι πάλι σπόροι έπεσαν πάνω στις πέτρες και μόλις φύτρωσαν λίγο ξεράθηκαν αφού δεν υπήρχε χώμα και υγρασία. Εδώ οι πέτρες είναι οι άνθρωποι που με χαρά και ενθουσιασμό δέχονται το Λόγο του Θεού. Αλλά δεν έχουν βαθιές ρίζες και με τον πρώτο πειρασμό , με την πρώτη δυσκολία εγκαταλείπουν κάθε προσπάθεια και απογοητεύονται. Δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν και παύουν να πιστεύουν απορρίπτοντας το Θεό από τη ζωή τους.
Άλλοι σπόροι έπεσαν μέσα σε μέρος γεμάτο αγκάθια. Όταν οι σπόροι αυτοί φύτρωσαν πνίγηκαν από αυτά και δεν κατάφεραν να τελεσφορήσουν. Τα αγκάθια συμβολίζουν εκείνους που ακούν το Λόγο του Θεού , τον αποδέχονται αλλά με τις διάφορες ασχολίες , μέριμνες και υποχρεώσεις της καθημερινότητας, δεν του επιτρέπουν να αναπτυχθεί. Δίνουν προτεραιότητα στις διάφορες δραστηριότητες και ξεχνιέται ο Λόγος του Θεού. Και τελικά ο Λόγος καταπνίγεται και δεν καταφέρνει να καρποφορήσει.
Και τέλος, εκείνοι οι σπόροι που έπεσαν στη γόνιμη γη, αναπτύχθηκαν και απέδωσαν καρπό εκατό φορές περισσότερο, όπως αναφέρει το ευαγγέλιο. Η εύφορη γη είναι οι καρδιές όλων εκείνων των ανθρώπων που με καλή διάθεση αποδέχονται το Λόγο του Θεού. Έχοντας υπομονή και πίστη τον κρατούν μέσα τους. Με τον αγώνα και την προσπάθεια τους κάνουν τα πάντα για να γίνει πράξη, εφαρμογή ο Θείος Λόγος στη ζωή τους.
Από την ερμηνεία της σημερινής παραβολής παρατηρούμε τρεις κατηγορίες άγονου εδάφους , που αντιστοιχούν σε ανθρώπους που υπάρχουν και στις μέρες μας. Και ενώ δίνεται πολλές φορές η ευκαιρία να ακούγεται ο Λόγος του Θεού μέσα από κηρύγματα, ομιλίες , βιβλία και εκπομπές εκείνοι δεν έχουν διάθεση ή αδιαφορούν να Τον ακούσουν. Ας αναρωτηθούμε όμως, γιατί όμως συμβαίνει αυτό ; Μήπως φταίει ο σπόρος ή ο σπορέας ή τίποτα από τα δύο; Η αιτία δεν βρίσκεται ούτε στον σπόρο ούτε στον σπορέα αλλά στο είδος του αγρού που δέχεται το σπόρο. Δηλαδή, στο πως ο κάθε άνθρωπος κάνει τρόπο ζωής το Θείο Λόγο. Γιατί άλλοτε από αμέλεια και άλλοτε από αδυναμία για να αντιμετωπίσει τις διάφορες μέριμνες και απολαύσεις της ζωής , εμποδίζει και δεν φροντίζει την καρποφορία του Θείου Λόγου μέσα του.
Αγαπητοί μου αδελφοί, ας αναρωτηθούμε με αφορμή τη σημερινή ευαγγελική περικοπή σε ποια κατηγορία ανθρώπων ανήκουμε και εμείς; Το που ανήκουμε ευθύνη έχει ο τρόπος ζωής μας. Ας μας αφυπνίσει η παραβολή αυτή του Κυρίου μας και ας προσπαθήσουμε να δούμε αν η καρδιά μας , η ψυχή μας δέχεται να ακούσει το Λόγο του Θεού. Και να την κάνουμε γη αγαθή να τον δεχθεί. Με τον αγώνα, την πίστη και την υπομονή μας θα καταφέρουμε να αποδώσουμε ΄΄καρπόν εκατονταπλασίονα ΄΄. Αμήν!
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ
Κυριακή 22 Οκτωβρίου 2017
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο ευαγγελιστής Λουκάς μας αναφέρει τη θεραπεία ενός δαιμονισμένου ανθρώπου. Πολύ συχνά στα ιερά ευαγγέλια αναφέρονται θεραπείες δαιμονισμένων, γιατί έχουν βαθιά θεολογικά μηνύματα . Μέσω αυτών βλέπουμε το Χριστό ως λυτρωτή των ανθρώπων από τις δυνάμεις του διαβόλου που κρατούν τον άνθρωπο αιχμάλωτο όχι μόνο με την ασθένεια αλλά και με πολλούς άλλους τρόπους.
Ο Χριστός συνοδευόμενος από τους μαθητές Του έφτασε στην χώρα των Γαδαρηνών. Εκεί, καθώς βγήκε συνάντησε ένα δαιμονισμένο άνθρωπο , ο οποίος για πολλά χρόνια υπέφερε και ταλαιπωριόταν. Αυτός ο άνθρωπος δε φορούσε ρούχα, ούτε έμενε σε σπίτι αλλά ζούσε στα μνήματα. Ήταν ο φόβος και ο τρόμος των κατοίκων της περιοχής. Πολλές φορές τον έδεναν με αλυσίδες και χειροπέδες για να τον συγκρατήσουν. Αλλά τις έσπαγε και γύριζε στις ερημιές.
Ο δαιμονισμένος όταν είδε τον Ιησού έτρεξε κοντά Του, έπεσε στα πόδια του και με δυνατή φωνή του είπε ΄΄ τι δουλειά έχεις εσύ μ΄εμένα Ιησού , Υιέ του υψίστου θεού; Σε παρακαλώ μη με βασανίσεις΄΄. Αυτά τα λόγια τα είπε, επειδή ο Χριστός είχε διατάξει το δαιμονικό πνεύμα να βγει από τον άνθρωπο, που για πολλά χρόνια συνυπήρχε και τον εξουσίαζε. Όταν ο Χριστός ρώτησε ποιο είναι το όνομα του . Το δαιμόνιο απάντησε ΄΄Λεγεών΄΄. Γιατί στον ταλαίπωρο αυτό άνθρωπο υπήρχαν όχι μόνο ένα αλλά χιλιάδες δαιμόνια. Εδώ βλέπουμε ότι το δαιμόνιο αναγνωρίζει το Χριστό ως Υιό του Θεού.
Τα δαιμόνια δηλώνοντας υποταγή στον Κύριο , Τον παρακάλεσαν να μη τα διατάξει να πάνε στην άβυσσο αλλά να μπουν σε ένα κοπάδι χοίρων που έβοσκε εκεί κοντά. Και ο Χριστός τους το επέτρεψε. Έτσι βγήκαν από τον άνθρωπο , μπήκαν στους χοίρους και το κοπάδι τότε έπεσε στη λίμνη και πνίγηκε. Τι δείχνει όμως η άδεια αυτή που δίνει ο Χριστός στα δαιμόνια; Μέσα από τους Πατέρες της Εκκλησίας μας δόθηκαν πολλές απαντήσεις . Το γεγονός αυτό θέλει να δείξει ότι το δαιμονικό πνεύμα όπου κι αν μπει, είτε σε ανθρώπους , είτε σε ζώα φέρνει την καταστροφή.
Μόλις οι βοσκοί είδαν τι έγινε πήγαν στην πόλη και ενημέρωσαν τους κατοίκους. Όταν οι άνθρωποι πήγαν να δουν τι συνέβη. Βρήκαν τον μέχρι τότε δαιμονισμένο άνθρωπο, θεραπευμένο από τα δαιμόνια να κάθεται στα πόδια του Χριστού , να φοράει ρούχα και να συμπεριφέρεται λογικά. Όλα αυτά που συνέβησαν τους γέμισαν με φόβο και παρακάλεσαν το Χριστό να φύγει από τη χώρα τους. Εκείνος μπήκε στο πλοίο για να γυρίσει πίσω , ενώ ο θεραπευμένος του ζητούσε να τον πάρει μαζί του. Ο Χριστός του είπε να πάει σπίτι του και να διηγηθεί σε όλους για όσα έκανε ο Θεός για εκείνον.
Αδελφοί μου, μέσα από τη διήγηση της θεραπείας του δαιμονισμένου στη χώρα των Γαδαρηνών, βλέπουμε την αλλαγή που γίνεται στη ζωή του κάθε ανθρώπου όταν συναντήσει το σωτήρα και λυτρωτή Χριστό . Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να μείνει κοντά στο σωτήρα Χριστό, όπως ο θεραπευμένος της περικοπής. Η ζωή του καθενός μας είναι γεμάτη πειρασμούς και δυσκολίες. Βάζοντας το Χριστό στη ζωή μας, έχουμε μια πορεία αναστάσιμη, που μας οδηγεί κοντά Του. Γι΄ αυτό ας έχουμε και εμείς τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε όλες αυτές τις προκλήσεις και τους πειρασμούς με τα λόγια του Κυρίου ΄΄ύπαγε οπίσω μου ,σατανά΄΄ . Με τον αγώνα μας και την πίστη μας , ας γίνει ο Χριστός κυβερνήτης της καρδιάς μας και έχοντας Τον σύμμαχο στη ζωή μας να μη φοβόμαστε τίποτα. Αμήν !
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ
29 Οκτωβρίου 2017
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μας διηγείται δυο θαύματα που έκανε ο Χριστός στην πόλη της Καρπεναούμ. Την ανάσταση της δωδεκάχρονης και μονάκριβης κόρης του Ιαείρου, που ήταν άρχων της συναγωγής και τη θεραπεία μιας γυναίκας που υπέφερε δώδεκα χρόνια από αιμορραγία. Και στις δυο περιπτώσεις που αναφέρονται στο σημερινό ευαγγέλιο, βλέπουμε ότι η πίστη είναι η μόνη γέφυρα που μας οδηγεί κοντά στο Θεό και μετατρέπει την απόγνωση μας, σε ελπίδα και χαρά.
Καθώς ο Χριστός περπατούσε με τους μαθητές Του στην πόλη της Καρπεναούμ, ένας άνθρωπος που όπως προαναφέραμε, ο Ιάειρος πλησίασε τον Χριστό και τον παρακάλεσε να πάει σπίτι του για να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη του. Παρόλο που κατείχε μια σημαντική θέση για εκείνη την εποχή, αφού ήταν άρχων της συναγωγής, αριστοκράτης. Ο πόνος τον οδηγεί στην ταπείνωση και παρακαλεί το Χριστό για τη θεραπεία του παιδιού του. Με αυτό το γεγονός βλέπουμε πως ο πόνος, λειτουργεί ως μέσο για τη σωτηρία μας. Μέσα από τον πόνο μπορούμε να κατανοήσουμε πόσο μάταια είναι αυτά που έχουμε στη ζωή και ότι αξία έχουν τα αιώνια αγαθά , η αγιότητα και η αγάπη προς το Θεό και όχι τα υλικά αγαθά που είναι πρόσκαιρα και φθαρτά.
Ο Χριστός δέχθηκε αμέσως την αίτηση του πατέρα που αγωνιούσε για τη ζωή του παιδιού του. Και ενώ πήγαινε στο σπίτι του Ιαείρου, πολύς κόσμος τον ακολουθούσε και τον περιέβαλε ασφυκτικά. Μία γυναίκα άρρωστη, που υπέφερε από αιμορραγία δώδεκα χρόνια και είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία στους γιατρούς , χωρίς να βρει γιατρειά, άγγιξε την άκρη του ενδύματος του Χριστού και έγινε καλά. Είχε τόση πίστη μέσα της που έλεγε πως ΄΄αν αγγίξω την άκρη του ιματίου Του, θα θεραπευτώ ΄΄. Τότε ο Χριστός ένιωσε δύναμη να φεύγει από μέσα Του και ρώτησε ποιος τον άγγιξε. Η γυναίκα παρουσιάστηκε μπροστά Του γεμάτη φόβο για αυτό που της συνέβη. Ο Χριστός της απάντησε ΄΄ θάρρος κόρη μου, η πίστη σου σε έσωσε` πήγαινε στο καλό΄΄. Αυτό το περιστατικό ας γίνει παράδειγμα για όλους εμάς τους χριστιανούς. Ας πλησιάσουμε, ας αγγίξουμε και εμείς το Χριστό με πίστη , μέσα από το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας .
Ενώ ο Χριστός ακόμα μιλούσε με τη γυναίκα , ήρθε κάποιος από το σπίτι του άρχοντα της συναγωγής. Ανακοίνωσε στον πονεμένο πατέρα ότι ΄΄ η κόρη σου πέθανε, μην ενοχλείς το Διδάσκαλο ΄΄. Ο Χριστός όταν άκουσε τι είχε συμβεί έδωσε θάρρος και παρηγοριά στον πατέρα λέγοντας του ΄΄ εσύ μη φοβάσαι, μόνο πίστευε και θα σωθεί ΄΄. Φτάνοντας στο σπίτι πήρε μαζί Του τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο ,τον πατέρα και τη μητέρα του κοριτσιού. Όσοι βρισκόντουσαν εκεί θρηνούσαν και έκλαιγαν. Ο Χριστός όμως τους είπε ΄΄μην κλαίτε, δεν πέθανε αλλά κοιμάται΄΄. Όλοι Τον περιγέλασαν αφού είχαν δει ότι το κορίτσι είχε πεθάνει. Ο Χριστός τους έβγαλε όλους έξω , έπιασε το κορίτσι από το χέρι και της είπε ΄΄ κορίτσι σήκω!΄΄. Τότε το κορίτσι αναστήθηκε και αμέσως σηκώθηκε. Τότε ο Χριστός διέταξε να της δώσουν να φάει ενώ οι γονείς είχαν μείνει κατάπληκτοι. Ήταν όντως μεγάλο θαύμα η ανάσταση του κοριτσιού από το Χριστό.
Αγαπητοί μου αδελφοί , μέσα από τα θαύματα που μας αφηγούνται οι Ευαγγελιστές βλέπουμε την καινούργια πραγματικότητα που μας προσφέρει ο Χριστός . Ο πόνος ας γίνει η αιτία να μας φέρει κοντά στο Θεό, στη Βασιλεία των ουρανών , όπου δεν υπάρχει φθορά και πόνος . Αυτό είναι ένα μήνυμα, μια αλήθεια που παίρνουμε από το σημερινό ιερό ευαγγέλιο. Ας τρέχουμε κοντά στο Θεό , ας πιστεύουμε και ας δείχνουμε εμπιστοσύνη σε Αυτόν. Γιατί εκείνος γνωρίζει τον πόνο μας, τα προβλήματα μας. Είναι δική μας επιλογή αν θα βάλουμε στη ζωή μας το Χριστό ώστε να έχουμε μια πορεία αναστάσιμη. Γι ΄ αυτό η ζωή μας θα πρέπει να είναι γεμάτη ταπείνωση και όχι εγωισμό, όπως έπραξε ο Ιάειρος. Και γεμάτη θάρρος και πίστη όπως είχε η γυναίκα που θεραπεύτηκε. Αμήν!
π. Θ. Κ.