«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016
ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΥΛΟΥ ( ιε΄ 1-7)
Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα αγαπητοί μου, ο Απόστολος Παύλος σε μια Επιστολή του προς τους χριστιανούς της Ρώμης, κάνει μια παραίνεση στρέφοντας τον λόγο του προς αυτούς που είναι δυνατοί στην πίστη και στην αρετή.
Για να είσθε δυνατοί στην πίστη, τους λέγει, πρέπει στην πράξη να θυσιαζόμαστε για τους αδελφούς μας, και για να τους εμπνεύσει την ευσπλαχνία βάζει και τον εαυτό του σε αυτήν την ιερή αποστολή.
Είναι οφειλή μας και απόδειξη συμπαράστασης να δούνε την δύναμη μας ως βοήθεια και παρηγοριά, ως αγάπη που βαστά στο κραταιό της χέρι τις αδυναμίες των άλλων. Αν κάποιος υποφέρει από την αρρώστια του θυμού και είναι οξύθυμος, αν είναι υβριστής, αν έχει κάποιο άλλο ελάττωμα, να τον βαστάζεις.
Και πως θα γίνει αυτό; Ρωτάει ο ιερός Χρυσόστομος, όταν «δεν κάνουμε όσα αρέσουν στον εαυτό μας. Ας γίνουμε αρεστοί στον πλησίον μας για το καλό του και την οικοδομή του».
Ως αξία λοιπόν στην καθημερινή ζωή των πιστών Χριστιανών, ο Απόστολος Παύλος παρουσιάζει το πρόσωπο του πλησίον, του αναγκεμένου, του φτωχού, του χρεωμένου, του απογοητευμένου. Οι πράξεις μας προκαλούν πολλή ωφέλεια αφού πρόκειται για πνευματική προσφορά και όχι απλώς για μια κοσμική συμπαράσταση.
Μάλιστα φαίνεται πως τα επιχειρήματα του Αποστόλου περιλαμβάνουν και το πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος δεν ζήτησε να κάνει πράγματα αρεστά στον εαυτό Του, αλλά υπέμεινε την ατιμία, την αισχύνη και τον επονείδιστο Σταυρό. Παρέβλεψε λοιπόν το δικό Του καλό επειδή πρόσεξε το δικό μας.
Η διδασκαλία της Εκκλησίας αγαπητοί μου, είναι ενιαία για όλους τους ανθρώπους και αφορά την σωτηρία τους, όμως η πίστη του καθενός γίνεται το όργανο και ευκαιρία για να μπορέσει να ολοκληρωθεί αυτή του η προσπάθεια. Στην ουσία η Επιστολή μας μπολιάζει στην πίστη, και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την προσωπική μας αφύπνιση στο γεγονός της καλοσύνης της φροντίδας και της αγάπης του πλησίον. «Μακάρι» λέγει ο Απόστολος Παύλος, «μέσα από την Αγία Γραφή να βρείτε την υπομονή και το κουράγιο να μπορέσετε να έχετε ομοφροσύνη, δηλαδή ομοφωνία, έλλειψη άτακτης συμπεριφοράς και διχόνοιας». Πόσο σπουδαία πράγματα μας κομίζει σήμερα αυτή η τόσο διδακτική όσο και πνευματική Επιστολή, η οποία τελειώνει με την προτροπή και ανάγκη η ενότητα μας στο χώρο της Εκκλησίας να εκφράζεται με δοξολογία με την καρδιακή μας ομόψυχη κραυγή προς τον ζωοδότη μας Κύριο Ιησού. Ας υπακούμε λοιπόν και ας είμαστε ενωμένοι μεταξύ μας χωρίς έριδες και κομπασμούς, χωρίς διακρίσεις και διαφωνίες και αν ακόμη ο διπλανός σου, που στην περίπτωση αυτή μπορεί να είναι το παιδί σου ή η σύζυγός σου, θέλει να χωρισθεί από εσένα, εσύ να μην χωρισθείς, να μην οργισθείς, μη βγει κατάρα από το στόμα σου. Αλλά υπέμεινε, προσευχήσου, περιφρόνησε το κακό, δείξε λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος, πως κλήθηκες για ουράνια πολιτεία και αιώνια κοντά στον αγαπήσαντα υμάς Ιησού Χριστό, Αμήν
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016
ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΥΛΟΥ ( α΄ 10-17)
Στη νεοσύστατη Εκκλησία της Κορίνθου αναφέρεται το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα του Αποστόλου Παύλου.
Στην Κόρινθο ήταν άγνωστος ο Χριστός, αλλ΄ ήρθαν στην πόλη οι κήρυκες του Ευαγγελίου, μεταξύ τους και ο Παύλος. Με το φλογερό του κήρυγμα του έφερε σπουδαία αποτελέσματα και έκανε τους ανθρώπους να πιστέψουν στον Εσταυρωμένο.
Σε αυτή την πρώτη χριστιανική κοινότητα υπήρχε στην αρχή πνεύμα ενότητας και ομονοίας, αλλά ο εγωισμός και η υπερηφάνεια κάποιων χριστιανών δημιούργησε διχασμό και διαιρέσεις. Κάποιοι έκαναν αρχηγό τους τον Παύλο, άλλοι τον Απολλώ και κάποιοι άλλοι τον Πέτρο.
Βλέπουμε λοιπόν σε αυτήν την πρώτη εκκλησιαστική χριστιανική κοινότητα να αναπτύσσονται έριδες και διχόνοιες. Ο κίνδυνος φαινόταν πολύ μεγάλος διότι δημιουργήθηκαν ομάδες που κάθε μία πρέσβευε το σωστό, αγνοώντας το ίδιο το πρόσωπο του Ιησού Χριστού και τη διδασκαλίας της αγάπης και της ενότητας, την οποία έφερε στον κόσμο.
Ο Απόστολος των εθνών αμέσως κατάλαβε το μεγάλο πρόβλημα που δημιουργήθηκε και επενέβη πατρικά και βαθύτατα πνευματικά: «Μήπως ο Παύλος σταυρώθηκε, μήπως μοιράσθηκε ο Χριστός;» τους ρωτάει.
Έτσι φανερώνει στους Κορινθίους πως η ενότητα της πίστεως ξεκινάει από τον Θεάνθρωπο, ο οποίος ήρθε στη γη για να ενώσει σε ένα ενιαίο σύνολο τους ανθρώπους και βασίζεται στη χριστιανική αγάπη. Αυτοί η πνευματική καρδιακή ενότητα σημαίνει να έχουμε ομόνοια μεταξύ μας και ένα φρόνιμα απέναντι στις αλήθειες της πίστεως αλλά και στις θείες εντολές, για μια σωστή ζωή. Αυτή την ενότητα των πιστών τη χαρίζει το Άγιο Πνεύμα και εξασφαλίζει τη γνήσια χριστιανική ζωή.
Ο ιερός Χρυσόστομος μάς λέγει πως οι χριστιανοί « όχι μόνο απλά να έχουν φιλικές σχέσεις μεταξύ τους, ούτε απλά να αγαπιούνται, αλλά να είναι και σε όλα μια ψυχή».
Ο Απόστολος Παύλος καταλήγει πως η πιο μεγάλη απόδειξη της θεϊκής ενότητας και αγάπης είναι ο Σταυρός. Η Εκκλησία υπάρχει διότι υπάρχει η θυσία του Χριστού στο φρικτό Γολγοθά και κανένας μαθητής ή Απόστολος δεν μπορεί να αντικαταστήσει αυτή τη θυσία.
Ένας μάς σώζει, ένας μάς λυτρώνει, ένας μάς ανασταίνει και αυτός είναι ο Χριστός.
Το εγώ μας κομματιάζει την Εκκλησία όταν δεν υποτάσσεται στις άγιες εντολές του Χριστού και δημιουργεί αιρέσεις και διχόνοιες. Αμήν!
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016
ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΠΑΥΛΟΥ (γ΄ 9 – 17)
Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα ο Απόστολος Παύλος συνεχίζει την πνευματική του προσπάθεια να σταματήσει τις σχισματικές έριδες και διχόνοιες που δίχασαν την Εκκλησία της Κορίνθου. Έτσι για να γίνει πιο κατανοητός χρησιμοποιεί το παράδειγμα του οικοδόμου και της οικοδομής. Καθώς μια οικοδομή αρχίζει να οικοδομείται στερεωμένη σε γερό θεμέλιο. Έτσι και ο πνευματικός άνθρωπος πρέπει να αρχίσει την πνευματική του ανάπτυξη εδρασμένος στο θεμέλιο που προσφέρει η παρουσία του Ιησού Χριστού.
Η φανέρωση της παρουσίας του Χριστού στη ζωή μας γίνεται με την πνευματική οικοδομή, που είναι η Εκκλησία.
Εκκλησία βέβαια εννοούμε και το κτήριο όπου στεγάζεται ο ιερός ναός, όμως Εκκλησία κυρίως εννοούμε την πίστη μας στο πρόσωπο του Χριστού.
Ταυτόχρονα αυτό μάς κάνει να συμμετέχουμε, από αγάπη και μόνο, στα Άχραντα Μυστήρια και να γινόμαστε μέλη του Σώματος και Αίματος του Σωτήρος Χριστού.
Σε αυτή την πνευματική οικοδομή διαμορφώνουμε και αναπτύσσουμε τη ζωή μας και αντιπροσφέρουμε στην Εκκλησία τα έργα μας, τα τάλαντα μας, τα προϊόντα των κόπων μας, ώστε ο Κύριος να τα αγιάσει και ευλογήσει.
Όλα όμως φαίνεται πως έχουν νόημα και αξία όταν έχουν θεμέλιο τον Θεάνθρωπο Χριστό, όλα χρησιμοποιούνται και αγαθοποιούνται όταν εδράζονται στην παρουσία του Κυρίου μας.
Το βλέπουμε στις οικογένειες οι οποίες ξέχασαν την πνευματική τους προκοπή και ανέλιξη και έδωσαν προτεραιότητα στις υλικές τους μόνο ανάγκες, απιστίες και διαζύγια, σκληρότητα και συμφέροντα. Το βλέπουμε στα οικονομικά και πολιτικά συστήματα που κατέρρευσαν, ενώ υπόσχονται ζωή γεμάτη ευτυχία και άνεση.
Αντίθετα όταν συνειδητά και ανιδιοτελώς ερχόμαστε στην πνευματική οικοδομή της Εκκλησίας, οικοδομούμε τον εαυτό μας, ο οποίος είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, σε νοήματα και έργα ουσιαστικά. Τότε ο άνθρωπος μπορεί να ευχαριστεί και να νοιώθει ευεργετημένος, να προσφέρεται και να θυσιάζεται για τον άλλον, να προσέχει για την σωματική και πνευματική του αγνότητα.
Ας μην το ξεχνάμε είμαστε βαπτισμένοι και μυρωμένοι, και σκοπός της ζωής μας είναι να ενωθούμε με τον αιώνιο Κύριό μας, ο οποίος ήρθε στον κόσμο από αγάπη προς το πλάσμα του, τον άνθρωπο, Αμήν!
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016
ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΠΑΥΛΟΥ (δ΄ 9 - 16)
Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα, αδελφοί μου, ο Απόστολος Παύλος κάνει μια αναδρομή στη ζωή των μαθητών του Κυρίου, και φυσικά μάς παρουσιάζει και τη δική του ζωή και ειδικά τον αγώνα του για να διαδοθεί η χριστιανική πίστη.
Σε όλη αυτή τη διαδρομή που έκανε ο Απόστολος μάς φανερώνει την κλίση τού Θεού γι αυτήν την ιεραποστολή. Δηλαδή το ιεραποστολικό έργο βασίζεται στην ιδιαίτερη επιμέλεια του Θεού για να σώσει τον άνθρωπο, χρησιμοποιώντας ως όργανά Του τούς Αποστόλους. –«Μου φαίνεται πως ο Θεός άφησε εμάς τους Αποστόλους να εμφανιστούμε τελευταίοι… διότι έγιναμε θέαμα εις τον κόσμον.».
Η ζωή των Αποστόλων μέσα στον κόσμο είναι πολλές φορές ζωή περιφρόνησης και χλευασμού, γεμάτη από ειρωνικές αναφορές, κακόβουλα σχόλια και εχθρικές επιβουλές. Ο ιερός Χρυσόστομος παρουσιάζει τον Απόστολο Παύλο να λέγει: «Από ό,τι βλέπω, και από ό,τι σεις λέγετε, οι πλέον περιφρονημένοι και καταδικασμένοι είμεθα εμείς, που πάντοτε βρισκόμεθα εκτεθειμένοι στις ταλαιπωρίες, ενώ σεις, φαντάζεστε ήδη βασιλεία και τιμές και βραβεία».
Μάλιστα δεν είναι μόνο περιφρονημένοι αλλά και επιθανάτιοι. Ο κόσμος δεν τους ανεχόταν, ήθελε να τους εξοντώσει, να τους θανατώσει, κάτι που βέβαια έγινε για πολλούς Αποστόλους. Έτσι ετοίμαζαν καθημερινά τον εαυτό του για τον επικείμενο θάνατο.
Όμως αυτός ο θάνατος ήταν συνάμα και ανάσταση, αφού θα τους οδηγούσε κοντά στο Χριστό. «Σε εμένα ο θάνατος είναι κέρδος» λέγει κάπου αλλού ο Παύλος.
Η χρστιανική ζωή, αδελφοί μου, όπως παρουσιάζεται σήμερα από τον Απόστολο των εθνών Παύλο, είναι γεμάτη κακοπάθειες και πόνο∙ αλλά είναι με σιγουριά ένα βίωμα αγάπης και πίστεως, το οποίο καρποφορεί επειδή στο τέλος του αγώνα και των κινδύνων βρίσκεται ο Χριστός. Για τον Χριστό γίνονται οι θυσίες και οι χλευασμοί.
Στόχος της πορείας του Χριστιανού μέσα στον κόσμο να ακολουθήσει τον Θεάνθρωπο Κύριό μας, ακόμα και στο δύσκολο μονοπάτι που οδηγεί στον Σταυρό! Μάλιστα στην καθημερινή μας ζωή «κάθε πράξη και κάθε λόγος του Σωτήρος είναι κανόνας ευσέβειας και αρετής» παρατηρεί ο μέγας Βασίλειος.
Ο κόσμος μπολιάζεται συνεχώς από την αποστολική ιεραποστολή της αγάπης, και γίνεται κόσμημα και δοξολογία και ουσιαστική χαρά. Μάς καλεί ο Παύλος: «Να με μιμηθείτε γιατί κι εγώ μιμήθηκα τον Χριστό», Αμήν.
π. Σ. Τ.