«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ
Κυριακή 1η Δεκεμβρίου 2013
Μας προβάλλει σήμερα η Εκκλησία μας μέσω του Ιερού Ευαγγελίου αγαπητοί μου αδελφοί ένα ακόμη θαύμα του Κυρίου μας «Το θαύμα της θεραπείας του τυφλού της Ιεριχούς», θέλοντας κυρίως να μας διδάξει την πίστη την οποία πρέπει να έχουμε και πως αν η πίστη αυτή είναι πραγματικά αληθινή τότε αυτή βραβεύεται απ’ τον Θεό.
Ακούσαμε λοιπόν πως ενώ πλησίαζε ο Κύριος στην Ιεριχώ συνοδευόμενος από πλήθος λαού κάποιος τυφλός που καθόταν στο δρόμο και ζητιάνευε καθ’ ότι η τύφλωση του δεν του επέτρεπε να δουλέψει, άκουσε την οχλαγογία και ρώτησε τι συμβαίνει. Του απάντησαν πως ο Ιησούς ο Ναζωραίος διέρχεται απ’ εκεί. Όταν άκουσε ο τυφλός αυτή την είδηση αναστατώθηκε και άρχισε να φωνάζει με φωνή μεγάλη προς τον Χριστό «Υιέ Δαυϊδ ελέησον με». Παρατηρούμε στην ευαγγελική περικοπή πως ενώ οι υπόλοιποι του έλεγαν να σταματήσει αυτός ακόμα περισσότερο έκραζε «Υιέ Δαυϊδ ελέησον με». Και εδώ γεννάται το ερώτημα, Γιατί επέμενε τόσο πολύ; Μα φυσικά για να πετύχει αυτό που πραγματικά ποθούσε. Ήταν τυφλός και ζητούσε το φως των ματιών του.
Όσο όμως και αν τον εμπόδιζαν οι άλλοι, εκείνος δεν κάνει πίσω. Πιστεύει και επιμένει. Πιστεύει στην αγάπη και την ευσπλαχνία του Κυρίου. Πιστεύει πως θα του δώσει το φως, «αυτός που είναι το φως το αληθινόν» κι ότι θα τον θεραπεύσει όχι μόνο απ’ το σκοτάδι των ματιών αλλά και της ψυχής δηλαδή την αμαρτία. Αυτή είναι η ζωντανή πίστη που μας διδάσκουν οι πατέρες της Εκκλησίας.
Παρατηρούμε μάλιστα πως ο Χριστός δεν τον σταματούσε, τον άφηνε να κραυγάζει. Και εδώ γεννάται πάλι ένα ερώτημα, γιατί τον αφήνει ο Χριστός μας να φωνάζει και δεν τον σταματά. Πολύ απλά αδελφοί μου, για να εκδηλωθεί με αυτό τον τρόπο η πίστη του σε όλο το βάθος και το πλάτος της, ώστε να την δουν όλοι όσοι ήταν εκεί παρόντες και κατ’ επ’ έκταση όλοι εμείς σήμερα.
Τον σταματάει ο Χριστός μας και τον ρωτά «Τι σοι θέλεις ποιήσω»; Τι θέλεις δηλαδή να σου κάμω; Τον ρωτά ο Κύριος καθ’ ότι θέλει ν’ ακούσει απ’ τον ίδιο τον τυφλό την επιθυμία του και ο τυφλός απαντά με λαχτάρα «Κύριε ίνα αναβλέψω» και τότε του λέει ο Κύριος «Ανάβλεψον, η πίστις σου σέσωκέ σε». Ανάβλεψε του λέει, η πίστη που έχεις σε μένα ότι μπορώ να σου δώσω το φως σου σε έσωσε. «Και παραχρήμα ανέβλεψεν». Και αμέσως απέκτησε το φως των οφθαλμών του. «Και ηκολούθει αυτώ δοξάζων τον Θεόν και πας ο λαός ιδών έδωκεν αίνον τω Θεώ». Και ακολούθησε στη συνέχεια τον Κύριο δοξάζοντας τον Θεό και όλο το πλήθος που είδε που είδε το θαύμα δοξολόγησε και ύμνησε τον Θεό.
Ένα μεγάλο δίδαγμα μας δίνει σήμερα αδελφοί μου ο τυφλός της Ιεριχούς. Δίδαγμα θερμής και σταθερής πίστεως καθώς και μιας επίμονης παρακλήσεως και προσευχής.
Καλούμαστε να τον μιμηθούμε, δυστυχώς σε μια εποχή όπου οι εχθροί της πίστεως μας θέλουν με διάφορους δόλιους τρόπους που πολλές φορές δεν τους αντιλαμβανόμαστε να την ατονήσουν, θέλουν να μην προσευχόμαστε και να μην εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στον Θεό. Αντιμετωπίζουμε καθημερινά πολλά εμπόδια και δοκιμασίες στο οικογενειακό μας περιβάλλον, το εργασιακό, το φιλικό. Πολλές φορές χρησιμοποιούν αντιχριστιανικά κίνητρα με τα οποία μας απομακρύνουν απ’ τη ζωή της Εκκλησίας. Δυστυχώς το δύσκολο σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι να πούμε το όχι, δεν μπορούμε πολλές φορές να αντισταθούμε σε άτομα με τα οποία έχουμε στενή σύνδεση. Κυρίως λοιπόν σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες δεν πρέπει να κάνουμε πίσω, δεν πρέπει να δειλιάζουμε, αλλά να στρέφουμε το βλέμμα μας ψηλά στον Λυτρωτή μας, την πηγή του φωτός και να τον παρακαλούμε με βαθιά πίστη όπως ο τυφλός της Ιεριχούς «Ιησού Υιέ Δαυϊδ ελέησον με» και τότε με χαρά θα μεταβάλλουμε και μείς τον πόνο και την κραυγή σε ακατάπαυστη δοξολογία, Αμήν!
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ
Κυριακή 8η Δεκεμβρίου 2013
Στο σημερινό Ιερό Ευαγγέλιο ο Κύριος μας αδελφοί μου, μας δίνει ένα υπέροχο παράδειγμα με το οποίο μας διδάσκει τα καθήκοντα τα οποία έχουμε προς τον συνάνθρωπο μας αλλά κυρίως προς τον Θεό κατά την αγία ημέρα της Κυριακής.
Ήταν λοιπόν Σάββατο και δίδασκε ο Κύριος μας σε μια συναγωγή και ανάμεσα στο πλήθος διέκρινε μία γυναίκα θλιμένη και ταλαιπωρημένη καθ’ ότι επί 18 έτη είχε μέσα της πνεύμα πονηρό και ακάθαρτο αυτό του διαβόλου.
Την είδε όμως ο Κύριος την άρρωστη και την σπλαχνίσθηκε. Την είδε όχι μόνο εξωτερικά όπου ήταν σε αθλία κατάσταση αλλά την είδε και εσωτερικά στην ψυχή της ως καρδιογνώστης που είναι. Είδε την πίστη της, την δίψα που είχε εκεί στη συναγωγή για τον λόγο του Θεού. Άπλωσε λοιπόν τα παντοδύναμα χέρια του απάνω της και της είπε «Γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου», δηλαδή γυναίκα, είσαι πια ελευθερωμένη απ’ την ασθένειά σου. Για ακόμη μια φορά βλέπουμε πως ο Κύριός μας έκανε το θαύμα, καθ’ ότι η γυναίκα σηκώνεται όρθια, εντελώς υγιής και με δάκρυα στα μάτια άρχισε να δοξάζει τον λυτρωτή της Ιησού Χριστό.
Στη συνέχεια της ευαγγελικής περικοπής ακούσαμε πως ενώ όλοι δοξάζανε τον Θεό για το θαύμα αυτό, ο αρχισυνάγωγος κυριεύθηκε από φθόνο, από έναν παραλογισμό τα οποία του τα προκάλεσε η ζήλεια που την είχε τυφλώσει. Μας διδάσκει όμως και όλους εμάς με αυτό τον τρόπο, καθ’ ότι αντιλαμβανόναστε και μεις πως αν μας διακατέχει το πάθος αυτό της ζήλιας τότε και μεις παραλογιζόμαστε και κινούμαστε λανθασμένα. Αυτός ο άνθρωπος προσπάθησε να διαβάλει τον Χριστό και να τον κατηγορήσει ως παραβάτη του νόμου. Επειδή έλεγε ο νόμος τις 6 ημέρες πρέπει να εργάζεστε και να θεραπεύετε και όχι το Σάββατο. Θέλησε δηλαδή αδελφοί μου να θεωρήσει το θαύμα ως παράβαση του νόμου, όταν ο ίδιος ο αρχισυνάγωγος του απαντά ο Κύριος μας, είναι ο παραβάτης του νόμου, λέγοντας σ’ εκείνον και σε άλλους που ήταν εκεί πως το Σάββατο λύνετε το βόδι ή το γαϊδούρι από την φάτνη και πάτε να το ποτίσετε. Αυτό λοιπόν είναι υποκρισία που έκανε ο αρχισυνάγωγος.
Η συγκύπτουσα παρ’ ότι ήταν ασθενής και η σωματική της κατάσταση δεν της επέτρεπε να μετακινείται δεν έλειψε κανένα Σάββατο απ’ την συναγωγή.
Είναι παράδειγμα για κάθε έναν από εμάς αυτή η γυναίκα. Για την πίστη της και τον πόθο της να ακούσει τον λόγο του Θεού. Άραγε έχουμε τον ίδιο πόθο και μεις; Ερχόμαστε πρόθυμα την Κυριακή στον εκκλησιασμό; Αυτές οι απορίες γίνονται σήμερα, σε μια εποχή όπου κάποιοι προσπαθούν να μας αποχριστιανοποιήσουν. Που κάποιοι δημοσίως χωρίς ντροπή ζητάνε την κατάργηση της αργίας της Κυριακής. Της ημέρας αυτής που είναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένη στο Θεό και είναι για εκκλησιασμό και ευκαιρία ψυχικής ανατάσεως. Ο εκκλησιασμός είναι βασικό καθήκον μας. Μέσα στον οίκο του Θεού θα βρούμε την βοήθεια, την προστασία, την λύση των προβλημάτων μας, αλλά και την γαλήνη μέσα στην ψυχή μας. Όπως βλέπουμε η συγκύπτουσα μέσα στο ναό βρήκε τη θεραπεία της.
Ας μιμηθούμε λοιπόν αδελφοί μου και μεις με την σειρά μας αυτή την γυναίκα. Να μιμηθούμε την ευγνωμοσύνη της προς τον Θεό και να ευχαριστούμε αδιαλείπτως τον Πανάγαθο για όλα όσα μας προσφέρει σ’ αυτή τη ζωή. Βλέπετε η έκφραση ευγνωμοσύνης συσφίγγει τις σχέσεις ευεργέτου και ευεργετουμένου και αποτελεί άριστο κίνητρο για πράξεις ευεργεσίας. Και ο μεγαλύτερος τρόπος ευχαριστίας είναι η προσέλευση μας κάθε Κυριακή μέσα στον Ιερό Ναό του Θεού και κυρίως γίνοντας μέτοχοι των Αχράντων Μυστηρίων, Αμήν!
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ
Κυριακή 15η Δεκεμβρίου 2013
Καθώς πλησιάζει αδελφοί μου η εορτή των Χριστουγέννων, η Αγία μας Εκκλησία μας παρουσιάζει σήμερα μέσω του Ιερού Ευαγγελίου την παραβολή του Μεγάλου Δείπνου, θέλοντας μ’ αυτόν τον τρόπο να μας προετοιμάσει ψυχικά και πνευματικά για τη γέννηση του Χριστού.
Είπε ο Κύριος την παραβολή αυτή. Κάποιος άνθρωπος έκανε ένα μεγάλο δείπνο και κάλεσε πολλούς. Όταν όλα ήταν έτοιμα έστειλε ένα απ’ τους υπηρέτες του να τους ειδοποιήσει πώς όλα είναι έτοιμα. Αλλά λες και ήταν συνεννοημένοι μεταξύ τους, άρχισαν να λένε διάφορες δικαιολογίες με απώτερο σκοπό να μην παρακαθίσουν σ’ αυτό το δείπνο. Ο πρώτος είπε αγόρασα αγρό και θέλω να πάω να τον δω. Έχε με του λέει παραιτημένο. Ο δεύτερος είπε αγόρασα πέντε ζευγάρια βόδια και θέλω να πάω να τα δοκιμάσω. Θεώρησε του λέει δικαιολογημένη την απουσία μου. Ο τρίτος του είπε νυμφεύθηκα και δεν μπορώ να ’ρθω. Επέστρεψε τότε ο υπηρέτης προς τον Κύριο και του διηγήθηκε όλα όσα του είπαν. Θύμωσε τότε ο οικοδεσπότης και έστειλε τον δούλο του να καλέσει απ’ τους δρόμους και τις πλατείες του φτωχούς, τους ανάπηρους και τους τυφλούς. Επειδή όμως έμεινε ακόμη χώρος άδειος, ξανάστειλε τον δούλο του να φέρει στο δείπνο ακόμη και τους αστέγους και τους περιπλανομένους, διότι του λέει κανείς απ’ τους προσκαλεσμένους εκείνους άνδρες δεν πρόκειται να έρθει και να γευθεί κάτι απ’ το δείπνο μου.
Ο Κύριος μας θέλησε να παρομοιάσει αυτό το δείπνο μ’ ένα άλλο, μ’ ένα πνευματικό δείπνο. Αυτό που προσφέρεται στη γη και επεκτείνεται στον ουρανό. Το Μέγα Δείπνο δηλαδή της Θείας Ευχαριστίας. Είναι πραγματικά Μεγάλο αυτό το Δείπνο, το ιερό Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας καθ’ ότι μεγάλος είναι και Αυτός που το προσφέρει. Ποιος; Ο ίδιος ο Θεός.
Μέσα στο Άγιο Ποτήριο που έχουμε την Θεία Κοινωνία, δεν έχουμε ψωμί και κρασί Βλέποντας τα, παρατηρούμε πως έχουν την ίδια μορφή και την ίδια γεύση επίσης, αυτή του άρτου και του οίνου. Όμως δεν είναι τα συνήθη. Έχουμε το ίδιο το Σώμα και το ίδιο το Αίμα του Ιησού Χριστού και δεν έχουμε ούτε ψωμάκι, ούτε χρυσό δοντάκι ούτε κάτι άλλο απ’ αυτά που συνήθως λένε οι γονείς πολλές φορές στα μικρά παιδιά και προκαλούν κιόλας άθελά τους και μια σύγχυση μέσα στο αγνό μυαλό τους. Είναι Σώμα και Αίμα Χριστού, του Κυρίου μας που σαρκώθηκε, σταυρώθηκε, και αναστήθηκε απ’ τους νεκρούς για τη δική μας σωτηρία. Βγαίνει ύστερα εκείνη την ιερή στιγμή ο ιερέας στην Ωραία Πύλη και καλεί όλους τους χριστιανούς να λάβουν μέρος στο «Μέγα Δείπνο». «Μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε» λέγει και έρχονται οι πιστοί να κοινωνήσουν.
Πως τους καλεί ο ιερέας να προσέλθουν σ’ αυτό το σημείο; Με φόβο Θεού, με σεβασμό δηλαδή, με πίστη ζωντανή ότι αυτό που θα δεχθούν μέσα τους είναι Σώμα και Αίμα Χριστού. Με αγάπη προς τον πλησίον και προς τον Χριστό. Πρέπει ο χριστιανός που έρχεται να κοινωνήσει να έχει προετοιμαστεί πνευματικά και σωματικά. Δεν φθάνει μόνο η νηστεία των τροφών για να κοινωνήσει. Πρέπει να μετανοήσει για τα λάθη του, για τις αμαρτίες του και να εξομολογηθεί. Η εξομολόγηση είναι το μυστήριο εκείνο που καθαρίζει ψυχικά τον άνθρωπο και τον συμφιλιώνει με τον Θεό. Σε τι θα ωφελήσει η Θεία Κοινωνία αν κοινωνούμε γεμάτοι από λάθη και πάθη ανεξομολόγητα; Νομίζετε ότι θα αγιασθούμε; Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος λέγει πως " Ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως, κρίμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει ".
Μας καλεί ο Κύριος σήμερα αδελφοί μου μέσω της ευαγγελικής περικοπής στο Μέγα Δείπνο της ουρανίου Βασιλείας Του. Μας καλεί όμως και στην παρούσα ζωή κάθε Κυριακή στον Ιερό Ναό για να συμμετάσχουμε στο Κυριακάτικο Δείπνο της Θείας Ευχαριστίας. Με την κατάλληλη λοιπόν πνευματική προετοιμασία την οποία προαναφέραμε προσερχόμαστε για να κοινωνήσουμε απ’ τα χέρια του ιερέα το πανάγιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Έτσι θα αγιασθούμε ψυχικά και σωματικά και θα μας αξιώσει την ευλογημένη εκείνη ώρα να γίνουμε και μείς δεκτοί στο ουράνιο Δείπνο της Βασιλείας του Θεού, Αμήν!
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
Κυριακή 22α Δεκεμβρίου 2013
Κυριακή προ της Γεννήσεως του Χριστού σήμερα αδελφοί μου και η Αγία μας Εκκλησία μας προβάλει μέσω του Ιερού Ευαγγελίου την γενεαλογία του Κυρίου μας και την Γέννηση του με τρόπο υπερφυσικό.
Παρατηρούμε ότι ο ίδιος ο Θεός έδωσε υπόσχεση στους μεγάλους άνδρες της Παλαιάς Διαθήκης δηλαδή στον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ, τον Βασιλέα Δαυίδ κλπ περί γεννήσεως του Ιησού Χριστού με υπερφυσικό τρόπο από μια γυναίκα μοναδική την Παναγία μας. Περί του ερχομού του Μεσσία προφήτευσαν και αρκετοί προφήτες, ο οποίος Μεσσίας θα είναι ο Λυτρωτής του κόσμου.
Πέρασαν όμως χρόνια πολλά. Πέθανε ο Αβραάμ, πέθανε και ο Δαυίδ. Συγκεκριμένα μας λέγει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, πέρασαν δέκα τέσσερες γενεές από τον Αβραάμ μέχρι τον Δαυίδ. Επίσης δέκα τέσσερες γενεές πέρασαν από τον Δαυίδ μέχρι την αιχμαλωσία Βαβυλώνος και δέκα τέσσερες γενεές απ’ την αιχμαλωσία Βαβυλώνος μέχρι την γέννηση του Χριστού. Κι όμως περνάνε χίλια έτη απ’ τον Δαυίδ και δύο χιλιάδες έτη από τον Αβραάμ και γεννάται στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας ο Σωτήρας του κόσμου.
Μας παρουσιάζει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος σήμερα την γενεαλογία του Χριστού για να αποδείξει ότι όντως ο Κύριος μας είναι απόγονος του Αβραάμ «εξ οίκου και πατριάς Δαυίδ» όπως τον είχε προαναγγείλει ο Θεός.
Πως έγινε η γέννηση αυτή; Μας πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Ματθαίος πως ο Ιησούς Χριστός ήταν Υιός της Παρθένου Μαρίας και όχι του Ιωσήφ. Όπως ακούσαμε στο Ευαγγέλιο, Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, Ισαάκ δε εγέννησε τον Ιακώβ και ου το καθ’ εξής. Όταν φθάνει όμως στο Ιωσήφ λέει Ιακώβ εγέννησε τον Ιωσήφ τον άνδρα Μαρίας, εξ ξς εγενήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός. Δηλαδή λέει πως ο Ιακώβ γέννησε τον Ιωσήφ τον άνδρα της Μαρίας, απ’ την οποία γεννήθηκε ο Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός. Μας επισημαίνει δε ο ίδιος Ευαγγελιστής σχετικά με την Γέννηση του Κυρίου μας για να μην υπάρξει κάποια αμφιβολία για τα προαναφερόμενα ότι «Μνηστευθείσης γάρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ πνεύματος ἁγίου». Δηλαδή όταν η Μητέρα του Μαρία αρραβωνιάσθηκε τον Ιωσήφ, πριν συγκατοικήσουν ως σύζυγοι, βρέθηκε έγκυος με υπερφυσικό τρόπο. Πως; Μέσω της δημιουργικής ενέργειας του Αγίου Πνεύματος.
Όπως είπαμε και στην αρχή βρισκόμαστε λίγες μέρες προ της Χριστού Γεννήσεως. Δυστυχώς τα φετινά Χριστούγεννα βρίσκουν τον ελληνικό λαό μας σε μια δύσκολότερη απ’ τις προηγούμενες χρονιές κατάσταση λόγω της κρίσεως αυτής που μαστίζει τον κάθε άνθρωπο. Σε τρεις μέρες όμως αδελφοί μου γεννιέται η Ελπίδα της δικής μας Σωτηρίας. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν τα φετινά Χριστούγεννα να μη τα εορτάσουμε με υλιστικό και κοσμικό τρόπο. Να μην περιοριστούμε μόνο στα δώρα, στα πλούσια τραπέζια, τα ρεβεγιόν και στις υπόλοιπες διασκεδάσεις, αλλά να εορτάσουμε Χριστούγεννα πνευματικά. Πως θα το κάνουμε αυτό; Μα φυσικά μετανοώντας για τα λάθη μας και τις αμαρτίες μας. Συγχωρώντας όποιον μας έβλαψε. Προστρέχοντας στην Εκκλησία για να εξομολογηθούμε στο πνευματικό. Κοινωνώντας επαξίως το πανάγιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου και Θεού μας. Έτσι γιορτάζουμε αληθινά Χριστούγεννα. Καθαρίζοντας την ψυχή μας και κάνοντας την καρδιά μας με αυτό τον τρόπο μια ζεστή φάτνη στην οποία θα ρθεί και θα γεννηθεί μέσα της ο ίδιος ο Σωτήρας Χριστός.
Εκείνη όμως την ευλογημένη ημέρα που θα χτυπήσουν χαρμόσυνα οι καμπάνες στους Ιερούς Ναούς, ας τρέξουμε από νωρίς στην Εκκλησία και να ενώσουμε νοερά τις προσευχές μας με τις προσευχές εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τον κόσμο όπου κι εκείνοι θα δοξολογούν τον Χριστό μας και να ψάλλουμε κι εμείς μαζί με τους Αγίους Αγγέλους «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», Αμήν!
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ
Κυριακή 29η Δεκεμβρίου 2013
Διανύοντας αδελφοί μου την εορταστική αυτή περίοδο της Γεννήσεως του Θεανθρώπου, η Αγία μας Εκκλησία μας περιέγραψε σήμερα μέσω του Ιερού Ευαγγελίου την φυγή του νεογέννητου Κυρίου μας στην Αίγυπτο καθώς και την σφαγή των νηπίων της Βηθλεέμ, διότι με το που γεννήθηκε ο Υιός του Θεού, ένας σκληρός διωγμός άρχισε εναντίον του, με πρώτο διώκτη τον τότε βασιλιά Ηρώδη, ο οποίος φοβούμενος μην χάσει τον θρόνο του απ’ τον νεογέννητο Χριστό διέταξε να θανατωθεί.
Εμφανίσθηκε τότε Άγγελος Κυρίου στο όνειρο του Ιωσήφ και του είπε: Σήκω και πάρε το παιδί και την μητέρα του και φύγε στην Αίγυπτο και μείνε εκεί μέχρι εγώ να σου πω, καθ’ ότι ο Ηρώδης θα ζητήσει το παιδί να το θανατώσει. Έτσι και έκανε. Παρέλαβε το παιδί και την μητέρα του το ίδιο κιόλας βράδυ και αναχώρησε κρυφά για την Αίγυπτο.
Παρατηρούμε λοιπόν την κακία της ανθρωπότητας εκείνο τον καιρό. Με το που γεννήθηκε ο Κύριος άρχισαν να τον διώκουν αντί να τον προσεγγίσουν με αγάπη. Δυστυχώς οι δίκαιοι των ανθρώπων του Θεού έχουν πάντοτε μια τέτοια μεταχείριση. Αντί για δόξες και μεγαλεία γεύονται μόνο θλίψεις και δοκιμασίες. Αυτές τις ταλαιπωρίες δοκίμασαν και οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης, οι άγιοι προφήτες και όχι μόνο.
Ο πόνος, ο διωγμός και το μαρτύριο ήταν χαρακτηριστικά των πιστών ανθρώπων. Πόσα βασανιστήρια υπέστησαν οι μάρτυρες της Εκκλησίας μας. Κέρδισαν όμως έτσι τον μέγα της δόξης αμαράντινο στέφανο και αποτελούν παράδειγμα για όλους εμάς.
Σήμερα εμείς μπορεί να μην έχουμε βασανιστήρια με όπλα και σπαθιά. Διωκόμαστε όμως. Διώκεται η Εκκλησία μας με δόλιους τρόπους. Ζούμε σε μια εποχή όπου δυστυχώς πληθαίνουν οι φωνές που στρέφονται ενάντια στο Χριστό και την Εκκλησία, που θέλουν ει δυνατόν να εξαλείψουν το θρησκευτικό συναίσθημα από τις καρδιές των ανθρώπων, που επιθυμούν να διαμορφώσουν μια κοινωνία δίχως Χριστό, χωρίς ελπίδα Αναστάσεως, εξαρτημένο από κάποιους δήθεν μεγάλους όπου κοιτάνε μόνο τα συμφέροντα τους. Μας περικυκλώνουν με συκοφαντίες διάφορα ασεβή και άθεα χείλη. Σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις δεν πρέπει να στέκουμε ψυχροί και αδιάφοροι. Πρέπει να χρησιμοποιούμε κάθε τίμιο μέσο για να σωθούμε και να σωθεί η πίστη μας και η πατρίδα μας, όσο είναι ανθρωπίνως δυνατόν και ο Θεός θα κάνει για μας αυτό που σε μας φαίνεται αδύνατον. Το βλέπουμε αυτό και στη σημερινή ευαγγελική περικοπή. Ο Θεός κάνει εκείνο που είναι αδύνατο στον άνθρωπο Ιωσήφ. Με άγγελο ειδοποιεί τους μάγους να μην επιστρέψουν στον Ηρώδη και άγγελο επίσης του στέλνει και τον πληροφορεί για το πονηρό σχέδιο του άσπλαχνου βασιλέα. Λέει όμως στον Ιωσήφ να κάνει και αυτός το ανθρωπίνως δυνατόν. Να φύγει για την Αίγυπτο. Αυτό και έγινε και σώθηκε το Θείον Βρέφος.
Όταν όμως αντιλήφθηκε ο Ηρώδης ότι έφυγαν οι Μάγοι χωρίς να τον ενημερώσουν για το που βρίσκεται ο νεογέννητος Χριστός οργίσθηκε και έστειλε τους στρατιώτες του να θανατώσουν όλα τα νήπια μέχρι δύο ετών που βρίσκονταν στη Βηθλεέμ και τα περίχωρα της. Κυριεύθηκε αδελφοί μου από φθόνο για το νεογέννητο Χριστό. Το αποτέλεσμα όμως του φθόνου αυτού ήταν να χυθεί το αίμα τόσων μικρών παιδιών, αθώων ψυχών με αγνότητα βίου. Μας λέγει δε ο Ιερός Ευαγγελιστής πως μετά τον θάνατο του δυσεβή βασιλιά εμφανίστηκε πάλι στον Ιωσήφ ο Άγγελος Κυρίου και του είπε να επιστρέψουν στη γη του Ισραήλ. Επειδή όμως εκείνο το διάστημα βασίλευε ο υιός του Ηρώδη ο Αρχέλαος, αποφάσισε να εγκατασταθούν στη Γαλιλαία στην πόλη της Ναζαρέτ εκπληρώνοντας έτσι την προφητεία που έλεγε ότι ο Υιός του Θεού θα κληθεί Ναζωραίος.
Προστάτευσε λοιπόν ο Θεός απ’ τη μανία των διωκτών το νεογέννητο βρέφος για να ανδρωθεί και να επιτελέσει τον θεϊκό και σωτήριο προορισμό Του. Δηλαδή όχι μόνο να σαρκωθεί, αλλά να βαπτισθεί, να κηρύξει, να διωχθεί, να Σταυρωθεί και να Αναστηθεί.
Ας τον παρακαλούμε λοιπόν και μείς τον Πανάγαθο Θεό να μας προστατεύει με τον ίδιο τρόπο και να μας περιβάλλει με την ίδια αγάπη φυλάγοντάς μας ώστε κι εμείς να επιτελέσουμε τον ιερό προορισμό μας που είναι ο δρόμος προς την αγιότητα και την σωτηρία, Αμήν!
π. Δ. Β.