« ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Κυριακή 4 Αυγούστου 2013
«Εξουσίαν έχει ο Υιός του ανθρώπου επί της γης αφιέναι αμαρτίας...»
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο Κύριός μας, έχει μεταβεί στην πόλη Καπερναούμ, την πόλη την οποία θεωρούσε ως «ιδίαν πόλιν», δηλαδή, δική του πόλη. Εκεί, φέρνουν κοντά του, πάνω σε ένα κρεββάτι, έναν παραλυτικό. Έναν πραλυτικό γεμάτο μελαγχολία και αμφιβολία. Μελαγχολία για την κατάσταση στην οποία βρισκόταν και αμφιβολία η οποία πήγαζε από ένα ερώτημα το οποίο τον βασάνιζε. «Μήπως οι αμαρτίες μου με έφεραν σε αυτή την κατάσταση και είναι και αυτές οι οποίες δεν επιτρέπουν τη θεραπεία μου;» Ο παραλυτικός πλήρης γνώσεως της κατάστασής του, εναποθέτει όλες του τις ελπίδες στον Ιησού Χριστό μας. Και ο Κύριός μας, βλέποντας την πίστη τόσο του παραλυτικού, όσο και εκείνων οι οποίοι τον μετέφεραν, λέει στον παραλυτικό. «Θάρσει τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου».
Τί έκανε ο Κύριός μας αδελφοί μου; Θεράπευσε πρώτα την ψυχή του παραλυτικού. Ίσως από τα μεγαλύτερα παραδείγματα που μας έδωσε ο Ιησούς μέσα από τα θαύματά του, για να μας δείξει τη σημασία της καθαρής ψυχής στον κάθε άνθρωπο. Να καταλάβουμε πόσο περισσότερο μεγαλύτερη σημασία έχει να έχουμε καθαρή ψυχή, παρά καθαρό σώμα.
Έτσι λοιπόν και ο παραλυτικός, γεμάτη από αμαρτίες η ψυχή του. Το γνώριζε άλλωστε και ο ίδιος. Το γνώριζε όμως και ο Παντογνώστης Κύριός μας. Γι΄αυτό και πριν τη θεραπεία του σώματος, προχώρησε στη θεραπεία της ψυχής.
Αυτή όμως την πρώτη θεραπεία, οι γραμματείς οι οποίοι βρίσκονταν εκεί, τη θεώρησαν ως βλασφημία. Οι ίδιοι δεν είχαν τις προυποθέσεις για να πιστέψουν στην εξουσία που είχε ο Κύριός μας να συγχωρεί τις αμαρτίες. Γεμάτοι από εγωισμό, δεν μπορούσαν να κατανοήσουν ή και να ερμηνεύσουν τα σημεία τα οποία επιτελούσε ο Κύριος. Η «πονηρία» άλλωστε που είχαν δεν τους άφηνε να δουν την αλήθεια. Και όπως μας λέει και ο Άγιος Νεκτάριος, «η πονηρία είναι έμπνευσις του πονηρού προς υποδούλωσιν του νου και της καρδίας του ανθρώπου».
Βλέποντας όμως ο Κύριός μας την πονηρία αυτή των γραμματέων, τους ρωτά. «ίνα τι υμείς ενθυμείσθε πονηρά εν ταις καρδίαις υμών; τι γαρ εστί ευκοπώτερον, ειπείν, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι, ή ειπείν, έγειρε και περιπάτει;» Δηλαδή, «γιατί σκέπτεσθε πονηρά; Τι έιναι πιο εύκολο να πω; Συγχωρούνται οι αμαρτίες σου, ή σήκω επάνω, πάρε το φορείο σου και πήγαινε στο σπίτι σου;»
Αλλά για να δουν οι γραμματείς αλλά και όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί εκείνη τη στιγμή και να πεισθούν ότι ο Κύριός μας είχε εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες λέει στον παραλυτικό. « Εγερθείς άρον σου την κλίνην και ύπαγε εις τον οίκο σου»
Και αμέσως ο παραλυτικός σηκώθηκε απόλυτα υγιής.
Κανόνας αδελφοί μου, είναι πως ο κάθε άνθρωπος είναι αμαρτωλός. «ουκ έστιν άνθρωπος ος ζήσεται επί της γης και ουχ αμαρτήσει».
Κάποτε παραπονέθηκε κάποιος στον Άγιο Εφραίμ τον Σύρο, γιατί να έχει κακούς λογισμούς. Και ο Άγιος του απάντησε. «Μήπως μπορεί έναν νησί που βρίσκεται στο μέσον της θαλάσσης να εμποδίσει τα κύματα να μη προσκρούουν σε αυτό;» Έτσι και εμείς δεν μπορούμε να αποκλείουμε τους πονηρούς λογισμούς, μπορούμε όμως να τους απαγορεύουμε να μπαίνουν στην καρδιά μας.
Πως θα απαλλαγούμε όμως από την ενοχή της αμαρτίας και τις συνέπειές της; Ένα ερώτημα το οποίο ταλανίζει όλους μας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία κράτησε πιστά τη γνήσια αποστολική παράδοση και ανέθεσε στους κληρικούς της το έργο της αφέσεως των αμαρτιών. Ο Κύριός μας, γνωρίζει τα πάντα για εμάς, πράξεις, λογισμούς και επιθυμίες. Πριν έρθει όμως η ημέρα που θα γίνουν φανερά όλα τα κρυφά, μπορούμε μέσα από την ειλικρινή εξομολόγηση να καθαρίσουμε όλα τα βάρη που σηκώνει η ψυχή μας και δεν μας αφήνουν να κοιτάξουμε πιο καθαρά και πιο θαρραλέα.
Εφόσον αδελφοί μου, έχουμε τη δυνατότητα της συγχώρησης των αμαρτιών που μας βαραίνουν μέσω της Εκκλησίας, ας επωφεληθούμε από αυτήν, ας καθαρίσουμε την ψυχή μας από τις αμαρτίες και ας πορευθούμε με «χαρά μετανοίας» για να εορτάσουμε την μεγάλη εορτή που πλησιάζει, το Πάσχα του καλοκαιριού, την εορτή της Κοιμήσεως της Παναγίας μας.
Αμήν.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Κυριακή 11 Αυγούστου 2013
Για δύο θαύματα τα οποία πραγματοποίησε ο Ιησούς Χριστός, ακούσαμε αδελφοί μου στη σημερινή ευαγγελική περικοπή.
Το πρώτο από τα δύο ήταν η θεραπεία δύο τυφλών. Οι δύο τυφλοί ακούγοντας ότι ο Κύριος βρίσκεται στην περιοχή τους, ακολούθησαν τον Ιησού και του φώναξαν γεμάτοι από ελπίδα και πίστη. « ελέησον μας, Υιέ Δαυίδ». Αξιοθαύμαστη η πίστη τους. Και αυτό γιατί, χωρίς να βλέπουν οι ίδιοι, είχαν πιστέψει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι θαυματουργός. Όταν οι τυφλοί ερωτήθηκαν από τον Κύριό μας αν πιστεύουν ότι έχει τη δύναμη να τους θεραπεύσει, εκείνοι απάντησαν «Ναι Κύριε» . Και τότε άγγιξε τα μάτια τους και είπε « Σύμφωνα με την πίστη σας ας γίνη». Και τα μάτια των τυφλών άνοιξαν. Και ενώ ο Κύριος τους είπε να μη διαδόσουν αυτό το γεγονός, εκείνοι εξερχόμενοι, διαφήμισαν παντού την θεραπεία τους χαρούμενοι από το θαύμα που συντελέστηκε λίγο πριν σε εκείνους από τον Κύριό μας.
Στο δεύτερο θαύμα που ακούσαμε στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, μαρτυρεί την αγάπη του Κυρίου. Αμέσως μετά τη θεραπεία των δύο τυφλών, μπροστά στον Ιησού οδηγείται ένας κωφάλαλος δαιμονιζόμενος. Η θεραπεία αυτή, ενώ προκαλεί το θαυμασμό του λαού, παράλληλα διεγείρει το φθόνο των Φαρισαίων, οι οποίοι, λέγοντας και πάλι ψεύδη, ισχυρίζονται ότι ο Κύριος βοηθήθηκε από τον άρχοντα των δαιμόνων για να θεραπεύσει των δαιμονισμένο κωφάλαλο.
Ας επιστρέψουμε όμως πάλι αδελφοί μου, στην θεραπεία των δύο τυφλών. Ακούσαμε ότι ο Κύριος τους ζήτησε να μην πουν τίποτα για το θαύμα και τη θεραπεία τους. Εκείνοι όμως θαμπωμένοι από την ευτυχία της θεραπείας τους, όχι μόνο δεν έκαναν ό,τι τους ζήτησε ο Κύριος, αλλά αντιθέτως διέδωσαν παντού το γεγονός. Περίτρανο παράδειγμα μετριοφροσύνης μας προσφέρει ο Παντοδύναμος Ιησούς. Θέλησε να μας δείξει πως, όταν πράττουμε κάτι καλό, είμαστε υποχρεωμένοι να το πράττουμε με μετριοφροσύνη και χωρίς εγωιστική διαφήμιση. Όποιος ευεργετεί δεν πρέπει να το κάνει από εγωισμό ή για λόγους προβολής. Γι΄αυτό και μετά δεν πρέπει να ζητάει ευχαριστίες και λόγους κολακίας. Ευλογημένες οι ελεημοσύνες, οι αγαθοεργίες, οι καλές πράξεις. Όσο μικρές ή και μεγάλες αν είναι. Ωφέλιμες όμως, και παράλληλα ευλογημένες από τον Θεό, μόνο όταν αυτές κινούνται πάνω στα πλαίσια της άδολης και φιλεύσπλαγχνης αγάπης.
Ας εξετάσουμε όμως τώρα και την πράξη των δύο θεραπευμένων πλέον τυφλών.
Αν λοιπόν, αυτός που ευεργετεί, δεν πρέπει να ζητάει ευχαριστίες, εκείνος που ευεργετείται τι πρέπει να κάνει; Μα να εκδηλώνει τις εγκάρδιες ευχαριστίες του προς τον ευεργέτη του. Οφείλει να καταδεικνύεται ευγνώμων προς τον ευεργέτη του. Έτσι ακριβώς έπραξαν και οι δύο θεραπευμένοι τυφλοί. Το αίσθημα της ευγνωμοσύνης τους, υπερίσχυσε τόσο πολύ, ώστε έδειξαν απόλυτη ανυπακοή προς τον Ιησού και την εντολή που τους έδωσε, να μη πουν πουθενά, για τη θεραπεία τους.
Αυτό που ζήτησε ο Κύριός μας από τους δύο τυφλούς, πρέπει να το θυμόμαστε αδελφοί μου συνέχεια και να παραδειγματιζόμαστε. Δυστυχώς στις ημέρες μας, με την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας και όχι μόνο, πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι μέσα από διαφόρων ειδών ελεημοσύνης προς τους συνανθρώπους μας, επιδιώκουν όχι τόσο να βοηθήσουν και να ελεήσουν, όσο στο να διαφημιστούν και να προβληθούν μέσα από αυτές τις αγαθοεργίες.
Κοινός στόχος όλων μας, είναι η ελεημοσύνη στον συνάνθρωπο που αντιμετωπίζει, άλλος πολλά και άλλος λιγότερα προβλήματα. Πρωταρχικός μας όμως στόχος, δεν πρέπει να είναι η προβολή, ο έπαινος και η εφήμερη δόξα.
Η ζωή μας αδελφοί μου, πρέπει να είναι «ζωή κατά Θεόν» και τα έργα μας, να μένουν «εν κρυπτώ». Με λίγα λόγια, «να μη γνωρίζει το αριστερό χέρι, τι κάνει το δεξί».
Μόνο σε αυτή την περίπτωση, οι ελεημοσύνες μας και οι αγαθοεργίες μας θα είναι αληθινές και θεάρεστες. Η εγωιστική προβολή, δεν συνάδει με τη ζωή ενός Χριστιανού. Και ας μη δικαιολογούμαστε, ότι το πράττουμε, για να παραδειγματιστούν κι άλλοι.
Αδελφοί μου, ο Ιησούς είναι ο Θεός μας και ο Λυτρωτής μας. Ας αγωνιζόμαστε μόνο για αυτόν και για την σωτηρία της ψυχής μας. Μόνο έτσι θα νιώσουμε την αληθινή ευτυχία και μόνο έτσι θα την κατακτήσουμε. Αμήν.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Κυριακή 18 Αυγούστου 2013
«Έφαγον πάντες και εχορτάσθησαν»
Το μεγάλο θαύμα του πολλαπλασιασμού των «πέντε άρτων και των δύο ιχθύων» και παράλληλα τον χορτασμό των «πεντακισχιλίων ανδρών χωρίς γυναικών και παιδίων» ακούσαμε αδελφοί μου σήμερα στην ευαγγελική περικοπή.
Αμέσως μετά το μαρτυρικό θάνατο του Βαπτιστού Ιωάννου, ο Ιησούς Χριστός μας, ανεχώρησε από την Καπερναούμ μαζί με τους μαθητές του και πέρασε αντίπερα στις ανατολικές ακτές της λίμνης Γεννησαρέτ, κοντά στην πόλη Βηθσαιδά. Πλήθη ανθρώπων όμως τον είχαν ακολουθήσει. Και Εκείνος τους δίδασκε και τους θεράπευε.
Οι Μαθητές του Κυρίου, διαπίστωσαν την έλλειψη τροφίμων για όλα αυτά τα πλήθη. Γι΄αυτό όταν η ώρα πια είχε περάσει και πλησίαζε να βραδιάσει, πήγαν κοντά στο Διδάσκαλο και του είπαν. «Κύριε, ο τόπος είναι έρημος και η ώρα έχει περάσει. Άφησε ελεύθερα τα πλήθη για να πάνε στα πλησιέστερα χωριά και να αγοράσουν τρόφιμα». Ο Κύριος όμως τους απάντησε «ου χρείαν έχουσι απελθείν». Δεν υπάρχει ανάγκη να φύγουν οι ακροατές του Λόγου του Θεού. «δότε αυτοίς υμείν φαγείν», δώστε τους εσέις να φάνε. Δικαιολογημένη η απορία των μαθητών πως θα χορτάσει τόσος κόσμο, αφού μαζί τους είχαν μόνο πέντε ψωμιά και δύο ψάρια.Αμέσως όμως ο Κύριος τους προτρέπει να φέρουν ότι έχουν σε υλικά αγαθά, κοντά Του. « και αναβλέψας εις τον ουρανό ευλόγησε». Και αφού τα ευλόγησε τα πρόσφερε στους μαθητές Του και εκείνοι τα μοίρασαν στα πλήθη. Και έφαγαν όλοι και εχόρτασαν. Και περίσσεψαν κιόλας δώδεκα γεμάτα κωφίνια.
Θαυμαστός ο τρόπος με τον οποίο χόρτασε τα πλήθη στην έρημο ο Παντοδύναμος Κύριός μας. Θαυμαστό και το βαθύτερο νόημα της ευαγγελικής περικοπής. Η λιτότητα και η απλότητα. Από την τροφή που προοριζόταν για δεκατρείς ανθρώπους, του Κυρίου μας και των Μαθητών Του, χόρτασαν χιλιάδες πιστών ακροατών Του.
Τροφή λιτή και απλή. Τροφή απαραίτητη για το σώμα.
Και εμείς ως Χριστιανοί πρέπει να είμαστε λιτοί και απλοί στη ζωή μας. Αρετή η λιτότητα. Αρετή και η απλότητα. Απλοί και λιτοί στην τροφή μας, τρώμε για να ζούμε. Δεν ζούμε για να τρώμε. Λιτοί στην ενδυμασία μας, γενικότερα σε ό,τι έχει σχέση με τις υλικές μας ανάγκες. Λιτοί στη ζωή μας. Λιτοί και απλοί στις καθημερινές μας κινήσεις, απέναντι στους συνανθρώπους μας. Πρέπει να μας χαρακτηρίζει η λιτότητα και η απλότητα και να μην προκαλούμε με ανούσιες πολυτέλειες που μας οδηγούν στον εγωισμό και στην αμαρτία.
Λιτός και απλός ήταν και ο δικός μας Άγιος, ο Άγιος Αρσένιος, του οποίου εορτάζουμε σήμερα την ανακομιδή των χαριτοβρύτων λειψάνων του.
Η τροφή του ήταν πολύ λιτή, αφού έτρωγε τόσο όσο να ζει, να στηρίζεται στα πόδια του, να διακονεί και να προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες σε κάθε έναν που είχε ανάγκη. Τροφή άφθονη έπαιρνε από την ανάγνωση των θείων γραφών και των συγγραμμάτων των Αγίων Πατέρων. Ο θαυμαστός ασκητής όσιος Αρσένιος, με την λιτή και οσιακή του πολιτεία, περνάει σε όλους μας το μήνυμα ότι πρώτα πρέπει να χορτάσουμε ως άνθρωποι, περισσότερο από πνευματική τροφή, παρά από υλική
Και εμείς αδελφοί μου, οφείλουμε να ευχαριστούμε μέρα και νύχτα τον Παντογνώστη Θεό, για τους Αγίους, τους οποίους έδωσε σε εμάς, ως οδηγούς, ως προστάτες, ως ιατρούς των ψυχών και των σωμάτων και ως μεσίτες προς Αυτόν υπέρ συγχωρήσεως των αμαρτιών ημών και σωτηρίας των ψυχών ημών.
Ας αποβάλλουμε τα πάθη μας, ας απορρίψουμε κάθε κακία, κάθε υπερηφάνεια και εγωισμό.
Ας έχουμε όλους τους Αγίους μας, ιδιαιτέρως δε σήμερα, τον Όσιο Αρσένιο, ως υπόδειγμα αρετής, υπομονής, εγκρατείας, νηστείας, προσευχής, ελπίδας και αγάπης.
Ας γίνουμε μιμητές των Αγίων αγαπητοί μου αδελφοί , ας γίνουμε μιμητές του Οσίου Πατρός Αρσενίου.
Αμήν.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Κυριακή 25 Αυγούστου 2013
Συνέχεια του θαύματος του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων που ακούσαμε την προηγούμενη Κυριακή, είναι το σημερινό θαύμα της Ευαγγελικής περικοπής αδελφοί μου.
Μετά την προτροπή του Κυρίου προς τους Μαθητές Του να περάσουν στην απέναντι όχθη, ο ίδιος ανέβηκε στο όρος για να προσευχηθεί.
Και ενώ βρισκόταν εις το όρος, οι Μαθητές στη θάλασσα, αγωνιούν διότι η θάλασσα, η λίμνη Γεννησαρέτ, είχε φουσκώσει και το πλοιάριο κινδύνευε να βυθιστεί. Και ενώ βρίσκονται σε δύσκολη θέση, βλέπουν ξαφνικά πάνω στα κύματα, τον Ιησού Χριστό να περπατάει πάνω στα κύματα. Τότε ο Πέτρος, γεμάτος από ενθουσιασμό, απευθυνόμενος στον Ιησού του λέει. «Κύριε, εσύ είσαι; Αν είσαι εσύ, πεσμου να έρθω κοντά σου» Και αμέσως βγαίνει από το πλοιάριο και περπατάει πάνω στα κύματα γεμάτος πίστη και θάρρος. Αλλά όταν χάνει την πίστη του και τον κυριεύει ο φόβος, αρχίζει να βυθίζεται. Και τότε ικετεύει τον Κύριο « Κύριε, σώσε με, χάνομαι». Και ο Ιησούς αφού τον παρατηρεί για την ολιγοπιστία του, τον κρατάει από το χέρι και μαζί πλέον, περπατώντας πάνω στα κύματα, φθάνουν στο πλοιάριο.
Αδελφοί μου, είναι συνηθισμένο το φαινόμενο για εμάς τους νησιώτες και ιδιαίτερα για τους ψαράδες μας και ναυτικούς μας η θαλασσοταραχή. Πόσες αναρίθμητες φορές θα έχουν επικαλεστεί το όνομα της Παναγίας μας και του Αγίου Νικολάου του προστάτου τους; Έτσι και οι Μαθητές, επικαλέστηκαν τον Ιησού και γλίτωσαν από τη τρικυμία.
Το ίδιο όμως γίνεται και στη ζωή μας. Άπειρες δοκιμασίες, καθημερινοί κίνδυνοι, θάνατοι, ναυάγια ηθικά γεμίζουν τη ζωή των ανθρώπων. Μέσα στην ομίχλη της θλίψης μας, της απογοήτευσης και της ολιγοπιστίας μας, χάνουμε όμως πρόσκαιρα το πρόσωπο του Κυρίου μας από μπροστά μας.
Πρόσκαιρα όμως, γιατί όταν η πίστη μας επανέλθει, αντικρύζουμε και πάλι το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, που περιμένει πάντα εκεί, για να μας σώσει.
Ο Κύριός μας, αν τον καλέσουμε, μας παρατηρεί για την ολιγοπιστία μας, αλλά μας σώζει. Και μαζί Του περνάμε στην αντίπερα όχθη.
Και ο κόσμος σήμερα αδελφοί μου ταλαιπωρείται και κλυδωνίζεται όσο ποτέ άλλοτε. Απιστία, δολιότητα, αδικία, εγκληματικότητα. Όλοι αναζητούν λύσεις και τρόπους διαφυγής από αυτούς τους κινδύνους. Είναι λυπηρό όμως ότι οι περισσότεροι πλέον, μέσα από το σκοτάδι και την ομίχλη της ολιγοπιστίας, της απιστίας ή ακόμα χειρότερα στις μέρες μας, της αθείας, δεν βλέπουν μπροστά τους τον Ιησού Χριστό, ο οποίος μας περιμένει όλους μας για να μας σώσει, αρκεί να έχουμε μέσα μας πίστη. Πίστη και θάρρος. «θαρσείτε, εγώ ειμί, μη φοβήσθε».
Πόσες αλήθεια φορές, η απιστία μπορεί να μας οδηγήσει σε παρολίγον ναυάγια ή δυστυχώς ακόμα και σε βύθιση του πλοιαρίου της ψυχής μας; Σε πόσες συμφορές ή σε πόσους κινδύνους μπορεί να φέρει τον άνθρωπο η απιστία που σκληραίνει την καρδιά του;
Αλλά το πάθημα του Αποστόλου Πέτρου,ας μας προβληματίσει, ας γίνει οδηγός μας, ας μας συνετίσει, ας μας διδάξει ότι χωρίς την πίστη όχι μόνο είναι αδύνατον να ευχαριστήσουμε τον Θεό, αλλά πολλές φορές κινδυνεύουμε να βυθιστούμε στο απέραντο πέλαγος των θλίψεων και των κινδύνων, κυριευμένοι από τα κύματα των αμαρτιών μας και των παθών μας.
Δύναμη μας στον αγώνα αυτό, στον αγώνα να νικήσουμε το κάθε είδους κύμα που προσπαθεί να μας καταποντίσει στο βούρκο της αμαρτίας, ας είναι αδελφοί μου η προσευχή. Ας προσευχόμαστε στον Κύριό μας, με υπομονή, με αγάπη αλλά κυρίως με πίστη. Ας αναφωνούμε σε κάθε στιγμή της ζωής μας, αυτό που φώναξε ο Πέτρος την ώρα που καταποντιζόταν.
« Κύριε, σώσον με»
«Κύριε σώσον ημάς».
Αμήν.
π. Σ.Μ.