«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. ι΄ 18-23)
Κυριακή 7 Ιουλίου 2013
Είναι ενδιαφέρον να δούμε ευσεβείς χριστιανοί τον τρόπο με το οποίο ο Χριστός κάλεσε τους τέσσερις πρώτους μαθητές του και πως εκείνοι ανταποκριθήκαν. Όταν ο Χριστός ξεκίνησε το έργο του δεν στράφηκε προς τους επιφανείς ανθρώπους της εποχής του αλλά το αντίθετο. Σκοπός του ήταν να διδάξει το λαό δίχως να χρησιμοποιήσει καμία μορφή εξουσίας, γι αυτό δεν σκέφτηκε ποτέ οποιαδήποτε συμπαράσταση από τους άρχοντες της εποχής του. Είχε άμεση επαφή με το λαό, του μιλούσε, τον έβλεπε, τον άκουγε, τον συμπονούσε και με τρόπο αθόρυβο και ταπεινό τον δίδασκε και τον καθοδηγούσε.
Η κλήση των πρώτων μαθητών από το Χριστό έγινε πολύ απλά : «δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων». Δεν τους έδωσε υποσχέσεις ότι η ζωή τους θα γίνει καλύτερη με περισσότερες ανέσεις και πλούσια υλικά αγαθά τους είπε μόνο «δεύτε οπίσω μου». Και τους εξήγησε τον λόγο «ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων». Στο κοσμικό τους επάγγελμα ήταν ψαράδες. Ψαράδες θα παρέμεναν, αλλά ψαράδες ανθρώπων. Δηλαδή με το κήρυγμα τους θα οδηγούσαν τους ανθρώπους στη Βασιλεία των Ουρανών. Ο Πέτρος, ο Ανδρέας, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης άφησαν τα πάντα και ακολούθησαν Αυτόν με χαρά.
Με απλούς ανθρώπους του λαού, ασήμαντους, φτωχούς, αγράμματους και ανίσχυρους άρχισε το έργο του ο Χριστός αντιμετωπίζοντας συνεχώς την αντίδραση των Γραμματέων και των Φαρισαίων. Εμείς 2000 χρόνια μετά έχουμε νοθεύσει μερικά πράγματα. Χάσαμε την ειλικρίνεια στα λόγια μας, την καλή προαίρεση στις πράξεις μας και το χειρότερο θέλουμε όλοι να έχουμε θερμούς συμπαραστάτες μας τους ανθρώπους της εξουσίας, οι οποίοι συνήθως δεν έχουν θρησκευτικότητα, αλλά απλώς για τα μάτια του λαού ανέχονται τη θρησκεία. Πρέπει να ξαναδούμε τη στάση μας, να αναθεωρήσουμε την τακτική μας και να εκτιμήσουμε την δύναμη της πίστης μας, η οποία δεν χρειάζεται την συμπαράσταση οποιασδήποτε κοσμικής εξουσίας. Ο Χριστός είπαμε και ξαναλέμε, εργάστηκε χωρίς καμία εξουσία. Επίσης το ίδιο έκαναν και οι μαθητές Του.
Ας ευχηθούμε η εκκλησία που έγινε θεσμός του κράτους και προστατεύεται από τους νόμους να μην χάσει την πνευματική της δύναμη που εκπορεύεται από τα λόγια του Ιερού Ευαγγελίου, των Αποστόλων και των διαδόχων αυτών.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (Ματθ. ε΄14 -19)
Κυριακή 14 Ιουλίου 2013
Η εκκλησία μας σήμερα εορτάζει την μνήμη των Αγίων εξακοσίων τριάντα Θεοφόρων Πατέρων οι οποίοι συνήλθαν στην Χαλκηδόνα της Βιθυνίας το έτος 451 και συνεκρότησαν την τέταρτη οικουμενική σύνοδο. Η σύνοδος αυτή των πατέρων πολέμησε και καταδίκασε τις κακοδοξίες των λεγόμενων μονοφυσιτών και δογμάτισε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι θεάνθρωπος, τέλειος θεός και τέλειος άνθρωπος, κι όπως το ψάλουμε στον εσπερινό «διπλούς την φύσην, αλ ου την υπόστασην».
Οι Άγιοι 630 θεοφόροι πατέρες που εορτάζουν σήμερα καθώς ψάλουμε στο δοξαστικό της εορτής τους είναι «τα πάγχρυσα στόματα του λόγου», οι διδάσκαλοι που η διδασκαλία τους σαν ποταμός ρέει στην εκκλησία. Είναι εκείνοι που έκαναν βίωμα το Ευαγγέλιο και κήρυξαν «έργο και λόγο». Αυτό εννοούμε όταν λέμε πατέρες της εκκλησίας, τους ιερούς εκείνους άντρες, επισκόπους, ιερείς, μοναχούς, που διακρίθηκαν στην εκκλησία για την αγιότητα του βίου τους και για την ορθόδοξη διδασκαλία τους.
Το Ευαγγέλιο είναι ζωή και αυτό που λέμε κήρυγμα του Ευαγγελίου είναι πρώτα από όλα ενάρετος βίος και παράδειγμα. Στην εκκλησία μας όλα είναι ζωντανά, όλα είναι προσωπικά, όλα είναι παράδειγμα. Η πίστη μας δεν είναι μάθημα σε θεωρίες και σε ανθρώπινα λόγια είναι ο λόγος του Θεού ζωντανός στο βίο των Αγίων. Οι πατέρες της εκκλησίας δεν είναι μόνο οι σοφοί αλλά και οι Άγιοι. Δεν είναι μόνο οι θεολόγοι αλλά και οι θεοφόροι. Πρώτα Άγιοι και θεοφόροι και ύστερα σοφοί και θεολόγοι. Το έργο τους είναι ασύγκριτης σπουδαιότητας και παραλληλίζεται με εκείνο των Αγίων Αποστόλων.
Μέσα στον κόσμο οι πατέρες της εκκλησίας είναι οι πνευματικοί φάροι των οποίων φως υπήρξε η ζωή, φως το παράδειγμα της αγιότητας, φως η διδασκαλία, φως τα συγγράμματα τους, των οποίων πηγή είναι ο τριαδικός Θεός. Κι όπως οι φάροι εκπέμπουν συνεχώς το φως της ελπίδας προς του πλέοντες τη νύχτα και του δείχνουν την ασφαλή γραμμή πλεύσης, έτσι και οι Άγιοι Πατέρες το φως που πήραν από το Χριστό δεν το κράτησαν μόνο για τον εαυτό τους αλλά με προθυμία το μετέδωσαν και σε άλλες ψυχές.
Ευσεβείς χριστιανοί καλούμαστε να φυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού αυτό τον πολύτιμο θησαυρό της ορθοδοξίας μας, της ορθοδοξίας των Αγίων Πατέρων τιμώντας τους και αυτό αναμφίβολα αποτελεί και το καλύτερο προς αυτούς εγκώμιο.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. ε΄ 5-13)
Κυριακή 21 Ιουλίου 2013
Ο εκατόνταρχος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής ήταν ένας αξιοθαύμαστος άνθρωπος. Παρόλο που ήταν ειδωλολάτρης, πλησιάζει το Χριστό και τον παρακαλεί να θεραπεύσει τον δούλο του, τον οποίο είχε στο σπίτι του παράλυτο. Του λέει ότι βασανίζεται τρομερά από του πόνους και γι΄ αυτό θέλει να τον βοηθήσει. Ο εκατόνταρχος ήταν βέβαιος ότι ο Χριστός μπορούσε να θεραπεύσει τον δούλο του, γι΄ αυτό και υποβάλει το αίτημα του ταπεινά και περιμένει την απάντηση του Χριστού, η οποία δεν αργεί. Ο Χριστός με προθυμία του λέει «Εγώ ελθών θεραπεύσω αυτόν». Ο εκατόνταρχος ανησύχησε γιατί δεν ήθελε να πάει στο σπίτι του ο Χριστός συναισθανόμενος την αμαρτωλότητά του. Πώς να δεχτεί ο ανάξιος τον Κύριο που τόσα θαυμαστά πραγματοποιούσε στον λαό; Πώς να δεχτεί στο σπίτι του τον Απεσταλμένο του Θεού; Ζήτησε από τον Κύριο να θεραπεύσει τον δούλο του εξ αποστάσεως.
Ο Χριστός είδε στα λόγια του εκατόνταρχου την βαθειά συναίσθηση της αναξιότητάς του και την ακλόνητη πίστη του. Είχε δηλαδή τις δυο προϋποθέσεις που χρειάζονταν, για να ικανοποιήσει το αίτημά του. Ένας ειδωλολάτρης με ταπείνωση και πίστη είχε υποστεί την καλή αλλοίωση που τυπικά παρέμενε ειδωλολάτρης ουσιαστικά όμως ήταν πολίτης της Βασιλείας των Ουρανών. Αυτός ήταν ο λόγος που τον επαίνεσε ο Χριστός δημόσια και τον προέβαλε ως παράδειγμα προς μίμηση λέγοντας : «Σας βεβαιώνω πως τόση πίστη ούτε ανάμεσα στους Ισραηλίτες δεν βρήκα».
Ο Χριστός επαίνεσε την ταπείνωση και τη πίστη του εκατόνταρχου ενώ έλεγξε για την απιστία και την πνευματική του αδιαφορία του κληρονόμους της Βασιλείας των Ουρανών. Πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα τα λόγια του Χριστού γιατί είμαστε και εμείς κληρονόμοι της Βασιλείας δίχως να έχουμε τον ανάλογο τρόπο ζωής και έτσι κινδυνεύουμε να την χάσουμε. Θεωρούμε τους εαυτούς μας συνειδητούς χριστιανούς ενώ ζούμε με οκνηρία και με κοιμισμένη τη συνήδεισή μας. Είμαστε χριστιανοί με κοσμικό φρόνιμα και με καρδιά κολλημένη στα υλικά αγαθά. Αντίθετα ο εκατόνταρχος ήταν ακλόνητος στην πίστη γιαυτό και ο Χριστός του είπε :«Ύπαγε και ως επίστευσας γενηθήτω σοι». Και πράγματι εκείνη την ώρα ο δούλος του εκατόνταρχου έγινε καλά.
Έτσι και εμείς καλούμαστε να μιμηθούμε την πίστη του εκατόνταρχου για να αξιωθούμε να καθίσουμε στο τραπέζι της Βασιλείας των Ουρανών μαζί με τον Αβραάμ και τον Ισαάκ και το Ιακώβ.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθ. η΄ 28, - θ΄ 1)
Κυριακή 28 Ιουλίου 2013
Πολλοί άνθρωποι στην εποχή του Χριστού έπασχαν από διάφορες αρρώστιες και ζητούσαν τη θεραπεία τους. Ο Χριστός συμπονούσε αυτούς τους ανθρώπους θεραπεύοντας τους ψυχή και σώμα. Ιδιαίτερα πρόσεχε τους δαιμονισμένους, τους ανθρώπους δηλαδή που βρίσκονταν υπό τη φοβερή επήρεια των δαιμόνων και ήταν «χαλεποί λίαν». Η σημερινή ευαγγελική περικοπή ευσεβείς χριστιανοί μου αναφέρεται σε μια τέτοια περίπτωση.
Δυο δαιμονισμένοι, «εκ των μνημείων εξερχόμενοι», συνάντησαν το Χριστό και με μεγάλη ταραχή φώναξαν «τι δουλεία έχεις εσύ με εμάς, Υιέ του Θεού; Ήρθες εδώ για να μας βασανίσεις πριν την ώρα μας;». Οι δαίμονες, που βασάνιζαν του δυο ανθρώπους είχαν φοβηθεί γιατί ήξεραν για την παρουσία και την παντοδυναμία του Χριστού. Για τον λόγο αυτό του ζήτησαν να επιτρέψει να μπουν στην αγέλη των χοίρων που βρισκόταν εκεί κοντά. Αυτό και έγινε. Οι δύο άνθρωποι ελευθερωθήκαν από τα φοβερά δαιμόνια ενώ η αγέλη των χοίρων υπό την επήρεια των δαιμόνων στράφηκε με ορμή προς την θάλασσα.
Οι δαίμονες παραδέχονται την εξουσία του Χριστού και φοβούνται τη δύναμη του. Εμφανίζονται ανίσχυροι μπροστά Του και Τον παρακαλούν να τους επιτρέψει να εισέλθουν στην αγέλη των χοίρων. Αυτό πρέπει να το προσέξουμε πολύ, να το θυμόμαστε πάντα για να μην είμαστε ευάλωτοι στις επιθέσεις των δαιμόνων. Έχοντας πίστη στο Χριστό μπορούμε να αντιμετωπίζουμε κάθε πειρασμό. Θα είμαστε και εμείς δυνατοί, πιο δυνατοί και από του δαίμονες γιατί θα τους συντρίβει η πίστη με το όνομα του Κυρίου μέσω της προσευχής. Ο Χριστός μας κάνει δυνατούς αρκεί να το θέλουμε.
Χρειάζεται όμως να κάνουμε μια διευκρίνιση. Όταν λέμε ότι πρέπει να έχουμε πίστη στο Χριστό εννοούμε και τη συμφιλίωση με τις συμβουλές του. Δηλαδή η πίστη μας να είναι ζωντανή. Η πίστη συνεπάγεται και συνεχή προσπάθεια για την τήρηση των εντολών και την απόκτηση των αρετών. Όταν δεν συμβαίνει αυτό η πίστη είναι νεκρή και δεν δίνει καμία δύναμη στον άνθρωπο.
Ας θέσουμε λοιπόν τον εαυτό μας κάτω από την σκέπη και προστασία του Θεού και ας είμαστε σίγουροι πως ο διάβολος δε θα βρει χώρο δράσης πάνω μας, στην οικογένεια μας και στην εργασία μας χάρη στη ζωντανή μας πίστη.
π. Χ. Π.