``ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ``
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ` ΛΟΥΚΑ
Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012
Τρίτη Κυριακή του Λουκά σήμερα, αγαπητοί. Ο Χριστός μας αφού εθεράπευσε τον δούλο του πιστού Εκατόνταρχου, έφυγε από την Καπερναούμ και τράβηξε για τη Ναϊν, κοντά στη Ναζαρέτ και στο Θαβώριον όρος. Και τον ακολούθησαν πολλοί, και μαθητές καιν λαός. Αυτός είναι ο Ιησούς. Εκείνος ο οποίος πάντοτε μας ελκύει, και κανένας δεν Τον προσπερνάει αδιάφορος.
Και καθώς έμπαιναν στην πύλη της Ναΐν συναπαντήθηκαν με μια κηδεία. Είχε πεθάνει στην πόλη της ομορφιάς –Ναΐν σημαίνει ωραιότης- ένας νέος, που τον είχε μονάκριβο η χήρα μητέρα του. Και συνόδευε το ξόδι λαός πολύς, συμπαθώντας και συμπαριστάμενος στη δυο φορές ορφανεμένη και χήρα γυναίκα. Είναι καλό στον πόνο του άλλου να κλαίμε και εμείς. Είναι καλό στον πόνο του άλλου να είμαστε κοντά του.
Ο Χριστός μας βλέποντας αυτό το θλιβερό σύνολο και περισσότερο τη χαροκαμένη και καταπονημένη μάνα, την ευσπλαχνίστηκε. Τόσος λαός την ευσπλαχνίστηκε και η πηγή της ευσπλαχνίας να μην την ευσπλαχνιστεί; Πλησιάζει λοιπόν στο φέρετρο του νεκρού, και σταμάτησαν οι τέσσερις που τον μετέφεραν. ..
Και είχε πριν πει βέβαια, ο Ιησούς στην μητέρα να μην κλαίει. Μα μπορούσε να μην κλαίει αφού είχε πεθαμένο μονάκριβο παιδί; Δεν απαγορεύεται να κλαίμε τους κεκοιμημένους μας. Δεν είναι όμως καλό η απελπισία, που μας φέρνει στα άκρα, και μας παραλύει και μας φτάνει στην απιστία. Καλό είναι να εμπιστευόμαστε τον Θεό σε όλες τις ενέργειες Του, ακόμα και στο θάνατο. Εκείνος ξέρει, και να Τον παρακαλούμε.
Σταμάτησαν λοιπόν, οι μεταφέροντες τον νεκρόν, κι ο Ιησούς άγγιξε τον πεθαμένο και του φώναξε: «Νεαρέ, σε σένα μιλάω, σήκω επάνω». Και ανεκάθησεν ο νεκρός. Ανασηκώθηκε και εκάθησε πάνω στο φέρετρο. Και ύστερα ο Χριστός τον παρέδωσε στη μητέρα του, ενώ μπορούσε να τον κρατήσει και να τον κάνει μαθητή, ή να τον επιδεικνύει ως τρόπαιον και ως λάφυρον. Τον έδωσε σε κείνη , γιατί τον είχε ανάγκη. Να παρηγορείται και να έχει την προστασία του, και τον ίσκιο του, να έχει και εκείνη κάποιον να αγαπάει , για να ζει και να υπάρχει. Αυτός είναι ο Ιησούς. Μας αγαπάει και μέχρι αναστάσεως. Και μας φροντίζει κατά την καρδίαν μας και κατά τις πραγματικές και ουσιαστικές μας ανάγκες.
Εδώ έχουμε ανάσταση! Ο Ιησούς ότι άγγιξε, το ανέστησε. Άγγιξε πεθαμένον, τον ανέστησε. Άγγιξε παράλυτο, τον εσήκωσε, τον ανόρθωσε. Άγγιξε άρρωστο, του πήρε την αρρώστια, αφού «Αυτός τας ασθενείας ημών έλαβε, και τας νόσους εβάστασε», κατά τον μεγάλο Ησαΐα.
Κι ο απλός κόσμος, οι μαθητές, το πλήθος αυτών των μαρτύρων της νεκραναστάσεως, την οποία έκαμε ο Χριστός, πως αισθάνθηκαν; Πως ένοιωσαν; Τους κατέλαβε φόβος και δέος από την παρουσία του Κυρίου και από το μέγα θαύμα. Και εδόξασαν τον Θεόν, και είπαν ότι : «μεγάλος Προφήτης εφάνη ανάμεσα μας». Είχε χρόνια να φανεί προφήτης, ο Ιωάννης ήταν, αλλά και εκείνος έφυγε μαρτυρικά. Και πως «επεσκέφθη ο Θεός τον λαόν του». Ήσαν οι Ιουδαίοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα. Και τώρα αισθάνθηκαν τον δικό και καταδικό τους άνθρωπο, τον παντοδύναμο και συνάμα φιλάνθρωπο και εύσπλαχνο Χριστό μας.
Συμφέρει και εμάς αγαπητοί, να ακολουθούμε πάντοτε τον Κύριο, να υποτασσόμεθα στο θέλημά Του και στις βουλές Του, και να τον αγαπάμε ολόψυχα και να αφηνόμαστε σε Εκείνον, ο Οποίος είναι και η Οδός και η Αλήθεια και η Ανάσταση.
``ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ``
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ` ΛΟΥΚΑ
Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012
Τέταρτη Κυριακή του Λουκά σήμερα, αγαπητοί, και μνήμη των αγίων Πατέρων της Έβδομης εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου , οι οποίοι καθόρισαν την ορθή διδασκαλία της Εκκλησίας περί της τιμητικής προσκυνήσεως των αγίων εικόνων. Έχει μεγάλη δύναμη η εικόνα. Εμείς το ξέρουμε καλύτερα σήμερα με βάση την τηλεόραση, που μας επηρεάζει τόσο και είναι δασκάλα της ζωής.
Κι ο Ιησούς μας μίλησε με εικόνες και με παραβολές. Και μας είπε σήμερα στο άγιο Ευαγγέλιο την παραβολή του Σπορέως , του Καλού Σπορέως τελικά, που είναι ο Ίδιος. Και σπέρνει στις ψυχές και στα χωράφια, και στους αγρούς των υπάρξεων μας το θείο Του λόγο. Και μας φέρνει, λοιπόν, ένα σποριά, ο οποίος βγήκε σαν αυτή την εποχή στα μέρη μας, στη Μεσόγειο και έσπερνε. Ο σπόρος ήταν καλός. Τα μέρη που έπεφτε, όμως, ο σπόρος δεν ήταν τα ίδια, ήταν διαφορετικά. Γι αυτό και τα τρία μέρη του σπόρου εχάθησαν. Μόνο το τέταρτο έφερε καρπούς εκατό φορές επάνω.
Άκουσαν την παραβολή οι Απόστολοι και Τον ρώτησαν το Χριστό. Κι Εκείνος τους είπε : «Σε σας εδόθη να καταλαβαίνετε και να σας εμπιστεύομαι τα μυστήρια του Θεού».
Ο σπόρος είναι λόγος του θεού. Για τον εαυτό του δεν μίλησε πως είναι ο σποριάς. Τόσο ταπεινός είναι ο Ιησούς Χριστός! Και εκείνο το μέρος του σπόρου που έπεσε στο δρόμο και το καταπάτησαν οι άνθρωποι και το έφαγαν τα πετεινά είναι οι ψυχές και οι καρδιές εκείνες που είναι πωρωμένες, λεηλατημένες και ανεπίδεκτες παντός καλού. Πέφτει ο λόγος του Θεού, το θείο κήρυγμα, και όποιο άλλο τρόπο ξέρει ο Κύριος να μιλήσει στις ψυχές μας, και δεν φέρνει αποτέλεσμα. Έρχεται και ο διάβολος και παίρνει τον λόγο. Και λέει σε αυτές τις ψυχές με τον τρόπο του εκείνος, ο πονηρός δηλαδή : «Ψέματα είναι αυτά, δεν είναι αλήθεια. Άσ’ τους παπάδες και άσε τις Εκκλησίες, προχώρα μπροστά. Εσύ είσαι καλός, δεν χρειάζεσαι τίποτε».
Μετά έπεσε σπόρος επάνω στην πέτρα, που είχε λίγο χώμα. Και φύτρωσε. Αλλά επειδή δεν είχε υγρασία και συνθήκες, εξηράνθη. Είναι οι άνθρωποι εκείνοι που έχουνε καλή διάθεση αλλά η ψυχή είναι πετρωμένη και δυσκολεμένη. Ενθουσιάζονται, κάνουν αρχή, αλλά ύστερα, που έρχεται δυσκολία ή πειρασμός, ή όποιο άλλο εμπόδιο, φεύγουν. Αφήνουν τον σπόρο και χάνεται, και χάνονται και αυτοί.
Μετά ένα μέρος του σπόρου έπεσε στη γη, που είχε αγκάθια και διάφορα άλλα φυτά και ζιζάνια. Και φύτρωσε ο σπόρος μαζί με τα αγκάθια. Εκείνα, όμως, τον υπερκάλυψαν και τον αφάνισαν. Είναι οι άνθρωποι εκείνοι που θέλουν να είναι και με το Θεό και με το κακό, και με την Εκκλησία και με τον κόσμο. «Κι έτσι κουτσαίνουν, όπως θα λέγε ο Προφήτης Ηλίας, και από τα δυο πόδια». Θέλουν να τα χουν καλά με όλους. Δεν γίνεται όμως. Στο τέλος χάνεται ο λόγος του Θεού και δυσκολεύεται και η ψυχή μας.
Και η τέταρτη περίπτωση είναι οι ψυχές εκείνες και οι καρδιές, που είναι γη καλή και αγαθή, όπως λέει το Ευαγγέλιο και δέχονται μετά χαράς το θείο λόγο. Και κάνουν μεγάλη υπομονή, καλλιεργούνται και φέρνουν αποτέλεσμα σπουδαίο και θεάρεστο. Είναι οι ψυχές εκείνες που αγωνίζονται και προσπαθούν, που παίρνουν με λαχτάρα το θείο λόγο, και κάνουν τα πάντα προκειμένου να γίνει πράξη, να γίνει εφαρμογή, να πραγματοποιήσουν την θεϊκή βουλή.
Εμείς τώρα που ανήκουμε…; Ας το πούμε ο καθένας στην ψυχή μας, αν μπορούμε τελικά να το κάνουμε και αυτό. Όμως να μην απελπιζόμεθα. Χωράφι και αγρός είναι η ψυχή μας. Μπορεί να είναι καταπατημένη και πορωμένη, μπορεί να έχει πέτρες, μπορεί να έχει αγκάθια. Όμως ο λόγος του Θεού είναι παντοδύναμος, η θεία Του Χάρις δραστική. Και μπορεί ένα χωράφι γεμάτο πέτρες και αγκάθια και καταπατημένο, να το κάνει πανέμορφο περιβόλι. Μπορεί την ψυχή ενός κακούργου να την μαλάξει η Θεία Χάρις και να την κάνει άγια. Έχουμε παραδείγματα και από το Ευαγγέλιο με το ληστή και από τη ζωή της εκκλησίας και τον βίο αυτού του κόσμου.
Ω αγαθέ Σπορέα! Ω Ιησού Χριστέ μας, που συνεχίζεις κάθε μέρα με γεγονότα χαρμόσυνα ή λυπητερά, και με τρόπους που εσύ ξέρεις να σπέρνεις στις ψυχές μας! Μη μας αφήνεις. Σπείρε ακόμα. Και να επιμείνεις. Να επιμείνεις, να μας βοηθάς να καλλιεργούμε το χωράφι της ψυχής μας, και να το κάνουμε από αγριότοπο αγιότοπο, τόπο της Βασιλείας Σου. Αμήν.
``ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ``
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ` ΛΟΥΚΑ
Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012
Έκτη Κυριακή του Λουκά σήμερα αγαπητοί. Ο Χριστός μας, όπως λέει το σημερινό Ευαγγέλιο, πέρασε αντίπερα από την Γαλιλαία, στην χώρα των Γαδαρηνών με τους Μαθητάς και Αποστόλους και άλλους πολλούς. Ο Κύριος φροντίζει πάντοτε όλους μας, ακόμη και αυτούς που Τον πολεμούν, γιατί είναι πλάσματά Του, απέθανε και ανέστη και για αυτούς και για όλους μας.
Και καθώς βγήκε στην παραλία έτρεξε κοντά Του ένας ταλαίπωρος άνθρωπος, ένας δαιμονισμένος, ο οποίος έπασχε και υπέφερε επι έτη πολλά, και ήταν και ο φόβος και ο τρόμος των κατοίκων εκεί. Ο Κύριος φυσικά γι αυτόν επήγε. Ο κύριος βλέπει τον πόνο και τα βάσανα του καθενός μας, και έρχεται κοντά μας με πολλούς τρόπους. Αλλά και η ψυχούλα εκείνη διαισθάνθηκε, παρόλα τα βάσανά της, την αγάπη και την ευσπλαχνία του Κυρίου μας. Γι αυτό και παρότι είχε λεγεώνα δαιμόνων, ένα σύνταγμα δαιμόνων, έτρεξε κοντά Του. Οι δαίμονες φώναζαν από μέσα του, να μην τους στείλει από τώρα στην άβυσσο, και να μην τους βασανίσει. Που είναι εκείνοι που λένε πως υπάρχουν δυο θεοί; Ο θεός του καλού και του κακού; Ένας Θεός υπάρχει. Ο Τριαδικός και φιλάνθρωπος Θεός μας. Το κακό δεν είναι δύναμη, είναι αδυναμία. Πολλώ μάλλον δεν είναι θεότης , υποτάσσεται στη θεότητα του Κυρίου. Γι αυτό ας έχουμε πίστη στο Χριστό ότι και αν γίνεται. Εκείνος είναι ο βασιλέας του κόσμου και των ψυχών μας.
Και τα δαιμόνια δήλωσαν υποταγή στον Κύριο και Τον παρακάλεσαν, αν είναι δυνατόν, να μην πάνε στην άβυσσο από τώρα, -ξέρουν που θα πάνε και πως θα πάνε- αλλά να μπουν στα χοιρινά που έβοσκαν εκεί κοντά. Κι ο Κύριος το επέτρεψε. Και μπήκαν στα χοιρινά, και αυτά έτρεξαν και έπεσαν στη λίμνη. Δεν αντέχεται ο δαίμονας, και πολύ περισσότερο από τα άκακα ζώα. Εμείς, που τον έχουμε και μας ταλαιπωρεί, πως αντέχουμε οι καημένοι; Με τη βοήθεια και φιλανθρωπία του Χριστού. Γι αυτό, να τον ευχαριστούμε, που τόσα χρόνια υποφέρουμε απ τα δαιμόνια και κινδυνεύουμε άμεσα , και Εκείνος μας λυτρώνει και μας ελευθερώνει.
Και τότε οι βοσκοί πήγαν στην πόλη και ανήγγειλαν το γεγονός. Ο δε θεραπευθείς δαιμονισμένος ήλθε κοντά στον Ιησού και κάθισε στα πόδια Του, ενώ πρώτα έτρεχε στις ερημιές. Και φόρεσε ένδυμα, ενώ πρώτα έτρεχε γυμνός. Κι ήταν μυαλωμένος, ενώ πρώτα κατείχετο από την μανία των δαιμόνων. Και ήλθε σε κοινωνία με τους ανθρώπους, και μάλιστα με τον Φιλάνθρωπο, τους Αποστόλους και τη συνοδεία Του.
Κι ήλθαν οι κάτοικοι των Γαδαρηνών να παρακαλέσουν τον Κύριο να φύγει από τη χώρα τους, γιατί τους έπιασε φόβος, και δέος και τρομάρα. Κι ο Κύριος έφυγε. Κανέναν δεν βιάζει, κανέναν δεν αναγκάζει, είναι άρχοντας της ειρήνης, της αγάπης και της ελευθερίας και της λεβεντιάς. Ένας , όμως, ο θεραπευμένος, Τον παρακαλούσε να πάει κοντά Του, να μην τον αφήσει, να ναι μαζί Του. Ο Κύριος όμως, θέλησε να αφήσει ένα σημάδι της ευσπλαχνίας και καλοσύνης Του στους άπιστους και αντίθεους Γαδαρηνούς, μήπως μετανιώσουν. Και του είπε να πάει πίσω στο σπίτι του, να διηγηθεί όσα του έκανε ο Θεός, όχι ο Ιησούς, ο Θεός. Και εκείνος πήγε, έκανε υπακοή στον Κύριο, και όχι μόνο διηγήθηκε στους δικούς του όσα του έκανε ο Ιησούς, αλλά εκήρυττε το θαύμα σε όλη την πόλη, και έγινε ένας Απόστολος.
Η πατρίδα μας σήμερα, Τον έχει μεγάλη ανάγκη. Ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να βγάλει από μέσα μας, κι απ την πατρίδα μας και απ τον κόσμο όλα τα δαιμόνια, και να μας φέρει κοντά Του. Αμήν.
`` ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ``
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ` ΛΟΥΚΑ
Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012
Έβδομη Κυριακή του Λουκά σήμερα, αγαπητοί. Το Ευαγγέλιο μας μιλάει για δυο μεγάλα θαύματα, τα οποία έκανε ο Χριστός στην Καπερναούμ, τη δεύτερη πατρίδα Του, αφού είχε γυρίσει από τη χώρα τον Γαδαρηνών, που Τον έδιωξαν οι κάτοικοί της. Τον περίμεναν όμως στην Καπερναούμ αμέτρητοι, κι ανάμεσά τους ξεπρόβαλε σε κάποια στιγμή ο άρχων της Συναγωγής, Ιάειρος, που στα ελληνικά σημαίνει Φώτιος, ο οποίος είχε μια μονάκριβη κόρη, που ήταν στα τελευταία της.
Ο πόνος και η αγάπη μας οδηγούν στη ζωή. Ίσως είχε ακούσει για το Χριστό, αλλά δεν Τον είχε δει ποτέ. Τώρα ο πόνος για την θυγατέρα του και η αγάπη γι αυτήν, τον έφεραν μπροστά στα πόδια του Χριστού. Και παρακάλεσε τον Κύριο, αφού γονάτισε ενώπιόν Του, να πάει στο σπίτι του, να θεραπεύσει την κόρη του. Είχε λίγη πίστη, αλλά ο Χριστός και το λίγο το δέχεται και το κάνει πολύ. Ενώ ο Εκατόνταρχος του είπε : «Κι από μακριά Κύριε, μπορείς να θεραπεύσεις τον δούλο μου τον άρρωστο». Τι διαφορά! Κι ο Κύριος αμέσως σηκώθηκε να πάει. Πήγαινε λοιπόν ο Χριστός, και φαίνεται ήταν σε δημόσιο χώρο, που τον κάλεσε στο σπίτι του ο Αρχισυνάγωγος, έτρεξαν πλήθη αμέτρητα από περιέργεια και από θαυμασμό.
Και καθώς πήγαιναν εκεί, και κινδύνευε ο Χριστός να συνθλιβεί από το πλήθος, ανάμεσα τους άλλη μια πονεμένη ύπαρξη. Μια αιμορροούσα γυναίκα, που χρόνια 12 υπέφερε, καταξοδεύτηκε στους γιατρούς, και καλό δεν βρήκε. Είχε όμως μέσα στης πίστη και είπε : «Άν ακουμπήσω το άκρο του ενδύματος του Ιησού, θα γίνω καλά». Το ‘πε και το ‘κανε. Κι έγινε καλά. Κι ο Χριστός αισθάνθηκε αυτό που συνέβη. Και γύρισε και είπε: «Ποιος με ακούμπησε;» . Και ο Πέτρος εύλογα τον ερώτησε : «διδάσκαλε τα πλήθη του Λαούσε περιεκύκλωσαν και σε πιέζουν. Και Συ λέγεις ποιος με άγγιξε;». Ο Ιησούς ήξερε τι έλεγε, ποιος τον ακούμπησε με πίστη. Και εμείς μπορεί να ακουμπάμε τον Ιησού με τον ¨Αγιον ¨Αρτο, τη Θεία Μετάληψη, αλλά πολλές φορές δύναμη δεν παίρνουμε, γιατί δεν ακουμπάμε με πίστη.
Και η γυναίκα παρουσιάστηκε μπροστά Του τρέμοντας, και απ το θαύμα που έγινε και απ το φόβο της, γιατί όσοι έπασχαν από αυτή την αρρώστια, ήταν νομικώς ακάθαρτοι και απεβάλλοντο από τους δήθεν σπουδαίους, και Του είπε όλη την αλήθεια. Κι ο Ιησούς την είπε θυγατέρα Του. Και της έδωσε την ειρήνη Του και τη χάρη Του.
Κόντευαν να φτάσουν σπίτι του Ιάειρου και κάποιος οικιακός ήλθε και του είπε πως «Πέθανε το παιδί σου. Μην κουράζεις το Δάσκαλο». Ο Ιησούς όμως του έδωσε θάρρος, ακόμη και στο θάνατο. «Μη φοβάσαι, έχε πίστη και θα σωθεί». Έφτασαν εκεί πέρα και ρώτησαν τι γίνεται. Και είπαν πάλι αυτό «Πέθανε». Κι ο Ιησούς είπε : «Δεν πέθανε, αλλά κοιμάται». Και οι άλλοι τον περιγελούσαν, αφού ήξεραν πως πέθανε. Κι αυτό το περιγέλασμα είχε το θετικό του. Απέδειξε πως όντως είχε πεθάνει και μετά όντως έγινε ανάσταση. Ο Χριστός πάντα από το πικρό βγάζει και το γλυκό. Αυτή είναι η ομορφιά Του.
Και μπήκε μέσα, έβγαλε έξω όλους εκτός από 3 Μαθητάς και τους γονείς της κόρης, την ακούμπησε, την πήρε απ το χέρι και της λέει: «Κόρη, σήκω». Και σηκώθηκε αμέσως. Και ύστερα είπε να της δώσουν να φάει, να επανέλθει στη ζωή και στις λειτουργίες της. Ήταν όντως ανάσταση, θαύμα μέγα του Χριστού. Και είπε στους γονείς να μην πουν πουθενά τίποτα. Θα το μάθαιναν όλοι φυσικά, αλλά ήθελε να αποφύγει τον φθόνο των εχθρών Του.
Ακόμη και τους εχθρούς Του φροντίζει. Πως λοιπόν να μην Τον αγαπάμε; Πώς να μην Τον λατρεύουμε; Και πώς να μην Τον πιστεύουμε με όλη μας την καρδιά!! Αμήν.
π. Σ. Φ