«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)
Κυριακή 4η Μαρτίου 2012
Κυριακή της Ορθοδοξίας!
Εις το Ιερό Κέντρο της Ορθοδοξίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, την Ιερά Μητρόπολη Παροναξίας, σε κάθε Ιερό Ναο καί πάσα Μονή και Χώρα, προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχου, των Επισκόπων της Εκκλησίας και του προσκομίζοντος τα Τίμια Δώρα Κυρίω τω Θεώ Μητροπολίτου Καλλινίκου.
Η μνήμη στρέφεται εις τα οπίσω, εις την εποχή των Αυτοκρατόρων του Βυζαντίου Μιχαήλ και Θεοδώρας και του Πατριάρχου της Κωνσταντινούπολεως Αγίου καί Ομολογητού Μεθοδίου.
Χριστιανοί μου,
Σήμερον «η καρδία πάλλει διά την Ορθοδοξίαν». Η σκέψη περιστρέφεται εις την σημασία του Κέντρου της Ορθοδοξίας και Θεσμού του Οικουμενικού Θρόνου. Πάντα ταύτα συγκροτούν την Μεγάλη Εκκλησία, την του ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ!
Και όλα αυτά παίρνουν ένα ιδιαίτερο χρώμα καθώς ευρισκόμαστε εις την αρχή της ανοίξεως, που σημαίνει ζωή και εις την αφετηρία της πορείας της προς την Ανάσταση, δια μέσου χαροποιού πένθους και της χαρμολύπης του Τριωδίου.
Σήμερον, Κυριακή της Ορθοδοξίας, εορτάζούμε την «έγερσιν της Πίστεως» όπως ψάλλουμε εις τον Όρθρο της Εορτής.
Σήμερον, Α΄ Κυριακή των Νηστειών εορτάζουμε την κατ΄ εξοχή ημέρα της Ορθοδοξίας.
Αλλά τι είναι ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ;
Η Ορθοδοξία είναι περισσότερο βίωμα και ολιγότερο Θεωρία.
Ορθοδοξία είναι το περιεχόμενο της πίστεως της Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Ή μάλλον Ορθοδοξία είναι η ΜΙΑ, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ και ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, με το αλώβητο δόγμα, με την πιστότητα εις την Αποστολική παράδοση και με την Οικουμενικότητά της.
Ορθοδοξία είναι το χριστιανικό μέτρο. Η Ορθή πίστη, η ορθή δοξολογία του Θεού, η Ορθοδοξία.
Ο αγώνας για την προσκύνηση των Ιερών Εικόνων ήτο αγώνας όχι μόνον εναντίον της αρνήσεως της, εναντίον της εικονομαχίας, αλλά και εναντίον της υπερβολικής και λανθασμένης προσκυνήσεως των Ιερών Εικόνων, της καταχρήσεως, της ειδωλολατρικής συγχύσεως της εικόνος προς το εικονιζόμενο πρόσωπο.
Ορθοδοξία είναι η Εκκλησία, της οποίας «ανακαινίζεται ως αετού η νεότης». Η όλη και η πλήρης αλήθεια.
Η αλήθεια έχει δοθεί και ανατεθεί εις την Εκκλησία. Όλη η ιστορία των Οικουμενικών Συνόδων το αποδεικνύει αυτό.
Η Ορθοδοξία είναι δυναμική, όχι στατική και τυπική. Είναι τόσο ζωντανή όσον και ο Χριστός, ο «χθές και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας».
Η Ορθοδοξία τέλος είναι πολλά πράγματα «άτινα εάν γράφηται καθ΄εν, ουδέ αυτόν οίμαι τον κόσμον χωρήσαι τα γραφόμενα βιβλία».
Αλλά τι είναι το κέντρον της Ορθοδοξίας; Είναι το θυσιαστήριο το οποίο έπηξε ο Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος. Είναι η καθέδρα Στάχυος. Είναι ο θρόνος του Αγίου Γρηγορίου, του ιερού Χρυσοστόμου, του Μεγάλου Φωτίου, του Πατριάρχου Γενναδίου και πολλών άλλων Πατριαρχών.
Το κέντρον της Ορθοδοξίας είναι προ πάντων Γολγοθάς του καθήκοντος.
Και ο θεσμός του Πατριάρχη;
Ο Πατριάρχης είναι ο πατέρας και ο προστάτης της Εκκλησίας, το σύμβολο της Ορθοδοξίας, όπως ο Επίσκοπος Παροναξίας, όπως κάθε Επίσκοπος, που φέρει την κανονική Αποστολική Διαδοχή.
Οι Επίσκοποι της Εκκλησίας, αναδείχθησαν και πρέπει να αναδεικνύονται θεματοφύλακες της Ιεράς παρακαταθήκης, θεοπρόβλητοι, ηγούμενοι, καλλίνικοι αγωνιστές καλλινίκων αγώνων.
Ο Πατριάρχης και οι Επίσκοποι της Ορθοδόξου Εκκλησίας είχον και έχουν βαθειά συνείδηση τού ότι ετάχθησαν φρουροί της εκκλησιαστικής τάξεως, διάκονοι των αδελφών Εκκλησιών και προστάτες του Λαού τους, με τον οποίο και συμπάσχουν εν καιρώ δοκιμασιών, διωγμών και αιρέσεων.
Και η ιστορία συνεχίζεται, έστω κι΄ αν η «ΜΙΤΡΑ» τους μεταβάλεται σε ακάνθινο στεφάνι.
«Η γάρ Θεού δύναμις την Ορθοδοξίαν εκράτυνεν»
Είναι αιώνιος η Πρόνοια του Θεού δια την Εκκλησία Του. Πιστεύουμε ακράδαντα, κλήρος και Λαός, ότι Εκείνος θά είναι μετ΄ Αυτής «πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος»
«Υπεράνω της Ορθοδοξίας δεν υπάρχει άλλος θόλος, αλλά μόνον ο ουρανός»
Και θα εορτάζουμε εδώ εις την Ιερά Μητρόπολη Παροναξίας, την ημέρα αυτή την επίσημη και Ιερά, διότι η Ορθόδοξη Εκκλησία μας και ο ευσεβής Λαός της είναι αμετακίνητοι εις τον αιώνα. Είναι Θεοφύλακτοι, Θεοσκέπαστοι και Θεοφρούρητοι, Αμήν.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
(ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ)
Κυριακή 11η Μαρτίου 2012
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (1296 – 1359) αποτελεί την μεγαλυτέρα θεολογική προσωπικότητα της υστεροβυζαντινής περιόδου.
Εμορφώθη εις την γενέτειρά του Κωνσταντινούπολη εις τα εγκύκλια μαθήματα και την φιλοσοφία.
Αν και ο Αυτοκράτορας Ανδρόνικος και ο συγκλητικός πατέρας του, τον προώριζαν δι΄ υψηλά αξιώματα, προετίμησε την άσκηση, καταλήξας τελικώς εις το Άγιον Όρος. Διά πρώτη φορά αντιμετώπισε τον Βαρλαάμ, όταν ο τελευταίος προέβαλε την αγνωστικίζουσα Θεωρία συνομιλών με εκπροσώπους της Δυτικής Εκκλησίας, «ότι δεν είναι δυνατόν να ομιλούμε μετά βεβαιότητος περί της εκ του Υιού εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος, εφ΄ όσον είναι αδύνατος η διείσδυσις του νου εις τας κινήσεις του ακαταλήπτου Θεού». Ο Άγιος Γρηγόριος αντέταξε, ότι τους Ορθοδόξους χωρίζουν από τους Λατίνους ουσιώδεις διαφορές και όχι ασήμαντα πράγματα ή ονόματα.
Τήν Θεολογική αυτή αντίθεση ενέτεινε αργότερα η περί την «ασκητική» του διαφωνία, ως εκπρόσωπος των Ησυχαστών. Τας απόψεις του ενέκρινε και επικύρωσε διπλή Σύνοδος εις Κωνσταντινούπολη το 1341.
Το 1347 εξελέγη Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, εγκατεστάθη όμως πολύ αργότερον εμποδιζόμενος από τούς αντικαντακουζηνικούς ζηλωτές.
Εις Θεσσαλονίκη κατάφερε να συμφιλιώσει τις πολιτικές μερίδες της πόλεως και συνέχισε τους Θεολογικούς του αγώνες με αντιπάλους τον Γρηγόριο Ακίνδυνον και Νικηφόρο Γρηγορά.
Ένεκα της μεγάλης του δραστηριότητος εφυλακίσθη και αργότερον συνελήφθη ως αιχμάλωτος από Τούρκους πειρατές.
Αξιομνημόνευτα είναι τα συγγράμματα του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά και τα οποία καταλαμβάνουν πέντε τόμους.
Με τους ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ του, εκθέτει πως «το Άγιο Πνεύμα ως υπόστασις, εκπορεύεται εκ μόνου του Πατρός, ως ΧΑΡΙΣ δε εκπορεύεται και εκ του Υιού και εξ΄ εαυτού βεβαίως»
Υπεστήριζε τον Θεολογικό Διάλογο μεταξύ Ανατολής και Δύσεως σε Δογματικά Θέματα.
Γνωστοί είναι οι κατά Βαρλαάμ «Υπέρ των Ησυχαζόντων» λόγοι, και οι κατά Ακινδύνου και Γρηγορά αντιρρητικές του Ομιλίες.
Το καλύτερο έργο του Παλαμά είναι τά 150 Κεφάλαια, εις τα οποία κατά τόν τύπον της ΑΣΚΗΤΙΚΗΣ του Γραμματείας, χαράσει τις απόψεις του επί Θεολογικών και ηθικών προβλημάτων.
Οι ΟΜΙΛΙΕΣ του μαρτυρούν την μεγάλη του Θεολογική δύναμη και την ισχυρά εκκλησιαστική του συνείδηση.
Φρονεί ότι υπάρχουν δύο ΣΟΦΙΕΣ. Η «Θεία» και η «κοσμική». Η Θεία εκπροσωπείται από την Θεολογία και η κοσμική από την Φιλοσοφία. Με την Φιλοσοφία κατορθώνεται η γνώση των όντων του κόσμου τούτου, της δε Θεολογίας έργο είναι η γνώση του «έσω ανθρώπου και του Θεού».
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ως ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ ενδιαφέρεται να προσεγγίσει τον Θεό από τις ενέργειες του και τις σχέσεις του με τα δημιουργήματα Του, χωρίς να παραβλέπει πως ο Θεός είναι ακατάληπτος.
Η ΟΥΣΙΑ του Θεού, διδάσκει, είναι κάτι, το οποίο, κανείς δεν μπορεί να πλησιάσει, να θεωρήσει και να εννοήσει. Είναι ξένο προς τα εγκόσμια και τα ανθρώπινα.
Ο άνθρωπος είναι κτιστός, αποτέλεσμα της Θείας ενέργειας. Είναι κόσμημα της όλης δημιουργίας.
Το σώμα του ανθρώπου είναι υλικό κτιστό. Η δε ψυχή του αν και είναι κτιστή παραμένει «αθάνατος»
Ο άνθρωπος έχει τρείς βασικές δυνάμεις, τον νουν, τον λόγον και το πνεύμα.
η Εικόνα του Θεού ανευρίσκεται σ΄ όλον τον άνθρωπο· Γι΄ αυτό και έχει την δυνατότητα να αναδειχθεί σε πνευματική προσωπικότητα, ΕΙΣ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟΘΕΟΝ. Αυτή είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου.
Όμως ο άνθρωπος καταχρώμενος του αυτεξουσίου του, απεμακρύνθηκε από τον Θεό, έχασε το Θείο πνεύμα και την μετοχή του στη Θεία δόξα. ένεκα αυτής της απώλειας «αποθνήσκει η ψυχή». Η νέκρωση της ψυχής του ανθρώπου, φέρει και νέκρωση του πνεύματος του ανθρώπου, που ζωοποιεί το Σώμα.
Έτσι αποθνήσκει το σώμα.
Αυτή είναι η «παρά φύση κατάσταση του ανθρώπου»
«Τον πεσόντα άνθρωπον, άνθρωπον, ανώρθωσε ο ενανθρωπήσας Υιός του Θεού»
Η ψυχή του ανθρώπου ΑΝΙΣΤΑΜΕΝΗ τώρα δια της εκ νέου αποκτήσεως του Θείου πνεύματος, γεύεται της εμπειρίας του Θείου Φωτός και της Θείας δόξης.
Το φώς, που είδον οι Μαθητές εις το Θαβώρ, είναι αυτό το Φως, που βλέπουν οι καθαροί ησυχαστές ως προς την μέλλουσα πραγματικότητα, τότε, που θα έχει καταργηθεί ο Θάνατος του σώματος.
Η Εκκλησίας μας, στο πρόσωπο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, προσφέρει ένα θαυμαστό υπόδειγμα ορθοδόξου πιστού και ποιμένος, και συνάμα αποκαλύπτει, που μπορεί να οδηγηθεί ο Χριστιανισμός, όταν χάσει την πατερικότητά του, δηλ. την γνησιότητά του, Αμήν.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
(ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)
Κυριακή 18η Μαρτίου 2012
«Τῇ τρίτῃ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, τήν προσκύνησιν ἑορτάζομεν τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ…Τῇ αὐτοῦ δυνάμει, Χριστέ ὁ Θεός…τό τεσσαρακονθήμερον εὐμαρῶς διανύσαντες στάδιον· καί ἐλέησον ἡμᾶς, ὡς μόνος ἀγαθός καί φιλάνθρωπος»
Αγαπητοί αδελφοί,
Στο μέσο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, υψώνεται ο Τίμιος Σταυρός. Κυριακή της Ορθοδοξίας. Και ψάλλομεν «Τόν Σταυρόν Σου προσκυνοῦμεν Δέσποτα, καί τήν Ἁγίαν Σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν».
Ο Τίμιος Σταυρός είναι το νικηφόρο τρόπαιο της Εκκλησίας. Όπλον ειρήνης κατά των δαιμόνων και σύμβολο του πνευματικού αγώνος. Σήμερον Ακούσθηκε ο Κυριακός λόγος «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν». Η Ακολουθία του Χριστού, προϋποθέτει και άρση του Σταυρού «ΑΡΑΤΩ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΑΥΤΟΥ» και τούτο ως αγώνας μετανοίας και όχι απλά των θλίψεων της ζωής.
Με την θέληση μας σηκώνουμε τον Σταυρό της μετανοίας μας. Μόνο τότε έχει λυτρωτική ενέργεια ο Σταυρός του Χριστού. Διαβάσαμε σήμερον εις το Κοντάκιο της εορτής. «Το ξύλον του Σταυρού θανάτου το κέντρον και Άδου το νίκος ελήλαται».
Από δε το πρώτο τροπάριο των Αίνων του Τριωδίου αντιλαμβανόμαστε τους λόγους αυτής της Ιεράς Σταυροπροσκυνήσεως «Εν φωναίς αλαλάξωμεν, εν ωδαίς μεγαλύνωμεν, τον Σταυρόν τον Τίμιον, ασπαζόμενοι, και προς αυτόν εκβοήσωμεν· Σταυρέ πανσεβάσμιε, καθαγίασον ημών, τας ψυχάς και τα σώματα, τη δυνάμει σου, και παντοίας εκ βλάβης εναντίων, διατήρησον ατρώτους, τους ευσεβώς προσκυνούντας σε».
Χριστιανοί μου,
Προσκυνούντες τον Τίμιον Σταυρόν τον παρακαλούμε να μας ενισχύει και εις τον υπόλοιπο χρόνο της Μ. Σαρακοστής και να μας διατηρεί άτρωτους από τους διαβολικούς πειρασμούς. Ενθυμούμενοι έναν Ύμνο του Όρθρου της Μεγάλης Δευτέρας προβληματιζόμαστε, διότι από σήμερα καλούμαστε να βαδίσουμε μαζί με τον Κύριο μας προς το πάθος και να συσταυρωθούμε μαζί Του. Και αυτό μπορεί να γίνει, μόνον αν καθαρίσουμε το πνεύμα μας από κάθε κακή σκέψη και αν νεκρώσουμε τις αμαρτωλές ηδονές της ζωής.
Αν θέλουμε να ακολουθήσουμε τον Χριστό στο Σταυρό, θα πρέπει η καρδιά μας να είναι καθαρή. Άλλωστε η θέληση και ο αγώνας μας να συμμετάσχουμε στο πάθος θα μας βοηθήσουν να λυτρωθούμε από τα αμαρτήματά μας.
Είναι ανεξάντλητη η απολυτρωτική δύναμη, που εκπηγάζει από τον Σταυρό του Χριστού.
Δια του Σταυρού ο Κύριος κατέκτησε τις καρδιές των ανθρώπων. Και ημείς από ευγνωμοσύνη και αγάπη δια τον υπέρ ημών σταυρωθέντα, καλούμαστε να τον ακολουθήσουμε και αφοσιωθούμε σ΄ Αυτόν μέχρι θανάτου ως Σωτήρα και Λυτρωτή.
Εις την προς Κορινθίους επιστολή τονίζει ο Απόστολος Παύλος, ότι ο λόγος περί του Σταυρού του Κυρίου φαίνεται εις πολλούς ως μωρία και σκάνδαλο.
Πράγματι πως είναι δυνατόν να πιστεύει κάποιος εις ένα, ο οποίος εσταυρώθηκε ως ληστής εν μέσω δύο ληστών;
Κι΄ όμως. Αυτό το μωρό κήρυγμα περί του Σταυρού έκαμε όσα δεν πέτυχαν οι σοφοί και οι δυνατοί του κόσμου τούτου. Με αυτό το κήρυγμα έσβησαν τα είδωλα, οι άνθρωποι εγνώρισαν τον αληθινό Θεό, αφήσαν την αμαρτία, τον διεφθαρμένο βίο και έγιναν Άγιοι.
Αγαπητοί αδελφοί,
Οι Χριστιανοί είναι γνωστόν, ότι από την αρχή ωνομάσθησαν Άγιοι, διότι στερέωσαν την ζωή τους επάνω εις την πίστη προς τον Θεό και τον Υιόν του Θεού τον Ιησού Χριστό, του οποίοι η ζωή επί της γης συνεχίζει η Εκκλησία ως Σώμα Του και ως Ευαγγελιστής της αληθείας Του.
Η προτροπή της Εκκλησίας δια την προσευχή και την νηστεία και την εξομολόγηση και την τακτική Θεία Κοινωνία γίνεται αιτία να ενδυναμώνεται και να εξασκείται η πίστη μας και να καθαρίζεται το είναι μας και να αγιοποιείται η ζωή μας.
Εκτός τούτου η συμβουλή της Εκκλησίας δια νηστεία και προσευχή ωφελεί και το σώμα, διότι βοηθάει τον δυναμισμό και την φυσική μας αντοχή.
Χριστιανοί μου,
Ας μιμηθούμε τους πατέρες μας. Ας προσευχηθούμε θερμότερα. Ας κοινωνούμε συχνότερα. Ας μελετούμε το Ευαγγελίου και πνευματικά βιβλία προσεκτικότερα και ας βοηθούμε τους ασθενείς και τους πτωχούς και τα Ιδρύματα της Ιεράς Μητροπόλεως μας συστηματικότερα.
Επιπλέον καλούμαστε, προσκυνήσαντες τον Τίμιο Σταυρό, να πυκνώσουμε τις επισκέψεις και εις του Ιερούς Ναούς μας. Να παρακολουθούμε το Απόδειπνο, την συγκινητική ακολουθία των Χαιρετισμών της Παναγίας, τις Θείες Λειτουργίες των Προηγιασμένων και ιδιαιτέρως να συμμετάσχουμε εις την Ιερά Εξομολόγηση.
Να καθαρίσουμε τον σ αυτόν μας από την αμαρτία και να ανανεώσουμε την πίστη μας εις τον Ιησού Χριστό, τον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Σωτήρα του κόσμου, Αμήν
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
(ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ – ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ)
Κυριακή 25η Μαρτίου 2012
Χριστιανοί μου,
Με τρία επιμέρους θέματα θα ασχοληθεί σήμερον ο Ιερός Άμβων.
Το πρώτον αναφέρεται εις τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος.
Μεγάλη ασκητική μορφή, υπόδειγμα ασκήσεως και μετανοίας.
Η αναφορά περισσότερον σε Πατέρες, δεν σημαίνει αντιφενισμό της Εκκλησίας - άλλωστε την επομένη Κυριακή θα τιμήσουμε την Οσία Μητέρα, Αγία Μαρία την Αιγυπτία – αλλά διότι ποιμαντικά η έννοια της πατρότητος υπερισχύει εις την πράξη του ποιμαντικού της έργου.
Στο πρόσωπο του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος, έχουμε τρανή απόδειξη, ότι η μετάνοια , για την οποία ακούμε συνεχώς όλη αυτή την περίοδο, είναι δυνατή και ο αγώνας μας – πνευματικός και ηθικός, δεν πηγαίνει χαμένος και φαίνεται έντονη η ακατανίκητη δύναμη της Θείας Χάριτος.
Τα άλλα δύο θέματα αναφέρονται εις την 25ην Μαρτίου.
Ως εθνικό γεγονός τιμής και δόξας για τους ήρωες, αγωνιστές, εθνεγέρτες, δια την παλιγγενεσία και ελευθερία της πατρίδος μας το 1821.
Αυτήν την ημέρα ενθυμούμαστε το Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας τον Επίσκοπον Αγίας Λαύρας, τον Επίσκοπον Παλαιών Πατρών Γερμανόν, την Φιλική Εταιρεία, τον Παπαφλέσσα, τον Αθανάσιο Διάκο, τον Κανάρη, Μιαούλη, Μπουμπουλίνα, Κολοκοτρώνη, Μαντώ Μαυρογένους και τόσους άλλους Κληρικούς και Λαϊκούς με πρώτο τον Οικουμενικό Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄!
Ας αναπαύονται εν ειρήνη οι πατέρες μας και ημείς οι νεώτεροι, ως έκφραση ευγνωμοσύνης, ας στεφανώνουμε τα αιματοβαμμένα χώματα και Ηρώα τους. Αλλά την 25ην Μαρτίου, και ως Θρησκευτικό γεγονός, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Αυτήν την ημέρα οι Ελληνορθόδοξοι τιμούμε την Παναγία μας.
Αυτή την ημέρα η άσημη και ταπεινή Κόρη της Ναζαρέτ γίνεται το προοίμιο της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Γίνεται η ενσάρκωση μιας Λατρείας. Γίνεται η μητέρα του θεού και η πνευματική Ελευθερώτρια διά του Ιησού Χριστού, από την αμαρτία των ανθρώπων.
Έκτοτε, οι πιστοί, συναντούμε την Υπεραγία Θεοτόκο ως την «Κλίμακα δι ης κατέβη ο Θεός» εις την Γην και ως την «γέφυραν, την μετάγουσαν τον άνθρωπον εις ουρανόν». Διά την συνάντησή μας αυτή, μας αφήκαν οι Πατέρες μας την κληρονομία της ευλαβείας τους, και τα πλούσια πνευματικά βιώματά τους, της αγάπης τους προς την Μητέρα του Χριστού.
Και αυτήν την Αγάπη τους, την ευρίσκουμε περιγραφόμενη εις τους Ύμνους της σημερινής εορτής, και των Ιερών Ακολουθιών των Χαιρετισμών και ων παρακλήσεων προς την Παρθένον Μαρίαν.
Και ημείς, με πολλή ευχαρίστηση παρευρισκόμαστε εις τους Ιερούς Ναούς και συμψάλλουμε τα ΕΓΚΩΜΙΑ μας προς την Ευαγγελίστρια με κατάνυξη, διαισθανόμενοι -ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟΝ- ότι είναι πλησίον μας η Παναγία και ακούει την ομιλία της ψυχής μας και συμπονεί εις τους πόνους της και συμμετέχει εις την αγωνία και τους καημούς της.
Είναι γνωστό ότι δεν είναι εύκολο να εκφράζουμε μήτε του πόνου μας το βάθος, μήτε και της χαράς μας την έκταση. Ιδίως, όταν η ψυχική μας οδύνη μένει συνήθως μέσα μας ανέκφραστη και δημιουργεί ψυχολογική στένωση, η οποία εκφράζεται ως ανησυχία, ως αδιαθεσία, ως αθελησία και ψυχική και σωματική αδυναμία.
Καλό θα είναι σ΄ αυτές τις κρίσιμες πνευματικά, ηθικά και οικονομικά ημέρες, που διερχόμαστε, να καταφεύγουμε εις την συμβουλή των Γερόντων και πνευματικών ανθρώπων, εις την καλή συναναστροφή, εις την υμνολογική ποίηση της εκκλησίας μας προς την Παναγία, η οποία περιγράφει, πολλές φορές, του ανθρώπου την πτώση και του Θεού την επίσκεψη, του ανθρώπου τα πάθη και του Χριστού την δύναμη, του ανθρώπου την αδυναμία και των Αγίων το παράδειγμα.
Τότε και εμείς αισθανόμαστε ανακούφιση. Και χαρά. Και ικανοποίηση. Γιατί όλα αυτά τα διαισθανόμαστε ως προερχόμενα από την Παναγία μας, την προστάτισσα μας, ως κάθαρση νοητική και αισθηματική και ως γαλήνη ψυχική και ηρεμία σωματική.
Αδελφοί μου,
Προσευχόμενοι και επικαλούμενοι την επιστασία της Παναγίας μας, ως Υπερμάχου Στρατηγού δια το ελληνικό έθνος και ως Άσπιλη, αμόλυντη, άφθορη, άχραντη, καταφυγή και προστασία μας, μην λησμονήσετε κατόπιν αναλόγου δια τον καθένα μας νηστείας και εξομολογήσεως να προσέλθετε εις το Άγιον Ποτήριον προς κοινωνία μετά του Χριστού, Αμήν!
π. Ν. Β.