ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
κ. ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ
ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Πρός τόν Ἱερό κλῆρο
καί τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς
τῆς Ἱεράς Μητροπόλεως Παροναξίας
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».
Μέ αὐτόν τόν ἀγγελικό ὕμνο, ὑποδεχόμαστε γιά μιά ἀκόμη φορά τό ἀσύλληπτο καί μοναδικό γεγονός τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Δοξάζομε τόν Ύψιστο Θεό τῆς εἰρήνης, πού ἦρθε καί πάλι ἀνάμεσά μας, προσφέροντας ἁπλόχερα τήν ἀγάπη, τό ἔλεος καί τήν εὐσπλαχνία Του. Μέσα στήν Ἐκκλησία μας ἀκοῦμε τούς Ἀγγέλους νά μᾶς πληροφοροῦν ὅτι «ετέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ» καί ἡ ψυχή μας γεμίζει ἀπό εὐγνωμοσύνη γιά τήν προσφερόμενη σωτηρία. Βλέπομε τούς ποιμένες νά προσκυνοῦν καί γονατίζομε καί ἐμεῖς μαζί μέ ἐκείνους μπροστά στό Θεῖο Βρέφος. Καί ὅταν οἱ Μάγοι προσφέρουν τά δῶρα τους, ἁπλώνουμε καί ἐμεῖς τά χέρια μας ευλαβικά γιά νά προσφέρομε ὡς ἐλάχιστο ἀντίδωρο στήν Θεία συγκατάβαση τίς φλεγόμενες ἀπό πίστη καρδιές μας.
Ἡ ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων μᾶς ὑπενθυμίζει πάντοτε τήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία Τόν ὤθησε νά ἀφήσει τόν οὐρανό καί νά ἔλθει στή γῆ. Ἀλλά δυστυχῶς, αὐτή ἡ ἀγάπη δέν ἐκτιμήθηκε ὅπως θά ἔπρεπε ἀπό τούς ἀνθρώπους οὔτε τότε πού γεννήθηκε ὁ Χριστός, δυστυχῶς οὔτε καί σήμερα. Ὁ Κύριος γεννήθηκε στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ καί σπαργανώθηκε στή φάτνη τῶν ζώων «διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι», ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς. Ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἐρχόταν στήν γῆ πού δημιούργησε μέ τήν ἀγάπη Του κι ὅμως αὐτή ἡ γῆ δέν εἶχε τόπο κατάλληλο γιά νά Τόν υποδεχθεί καί νά Τόν φιλοξενήσει.
Πράγματι, ὁ κόσμος, στήν μεγάλη του πλειοψηφία, ποτέ δέν μπόρεσε νά βρεῖ τόπο γιά νά φιλοξενήσει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριος, μαζί μέ τήν Παναγία Μητέρα Του, δέν ἔπαψαν οὔτε στιγμή νά χτυποῦν τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς μας ζητώντας τόπο γιά νά καταλύσουν, ἀλλά τίς περισσότερες φορές ἡ ἀπάντηση ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ἡ ἴδια «δέν ὑπάρχει χῶρος ἐδῶ γιά ἐσᾶς». Δύο χιλιετίες καί πλέον ἀπό τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἀκόμα δυσκολεύονται νά ἀνοίξουν τίς καρδιές τους γιά νά φιλοξενήσουν τόν ἐρχόμενο Σωτήρα. Αὐτό φαίνεται ἐξ ἄλλου ἀπό τόν πόνο καί τήν ἀνθρώπινη δυστυχία πού ὑπάρχει στόν κόσμο, ἀφοῦ ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀρνούμαστε νά φιλοξενήσουμε τόν Χριστό στή ζωή καί τήν ὕπαρξη μας, τότε ὁ Χριστός γίνεται πρόσφυγας καί μαζί του γίνεται πρόσφυγας καί ἡ ἀγάπη καί ἡ εἰρήνη καί ἡ καλοσύνη καί ἡ ἀλληλεγγύη καί ὅλες οἱ ἀξίες πού ἀπορρέουν ἀπό τήν Θεία παρουσία Του στή ζωή μας. Ἔτσι ἀναπόφευκτα τό μίσος, ὁ πόλεμος, ἡ κακία, ἡ ἀπανθρωπιά καί ὅλα τά δεινά πού μαστίζουν τόν κόσμο κυριαρχοῦν, ἐφόσον κλείνουμε τά σύνορα τής καρδιᾶς μας καί ἀφήνουμε ἔξω τήν πηγή πάντων τῶν ἀγαθῶν πού εἶναι ὁ Θεός.
Σήμερα ὅμως ἀδελφοί μου, περισσότερο ἴσως ἀπό κάθε ἄλλη φορά, προβάλλει ἔντονη ἡ ἀνάγκη νά φιλοξενήσομε στήν ζωή μας τόν νεογέννητο Χριστό. Τόσα χρόνια οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι χωρίς νά ἔχουν τόπο στό κατάλυμα τῆς ψυχῆς τους γιά τόν Χριστό, μιλοῦν γιά τίς ἀξίες τῆς ζωῆς ἀπρόσωπα καί ἀφηρημένα. Πόσος λόγος δέν γίνεται γιά τήν ἀγάπη ἀλλά ἀγάπη δυστυχῶς πουθενά. Ἀντίστοιχα ὅλοι μιλοῦν γιά τήν ἀξία τῆς εἰρήνης ἀλλά ἐπίσης ἡ εἰρήνη εἶναι τό μεγάλο ζητούμενο καί ἐξωτερικά καί ἐσωτερικά στίς ψυχές μας. Το ἴδιο συμβαίνει καί μέ ὅλες τίς ἀνθρώπινες ἀξίες, τίς ὁποῖες πλήθος συλλόγων, ὀργανώσεων καί σωματεῖων προωθοῦν ἀνά τόν κόσμο, ἀλλά δύσκολα τίς συναντάει κανείς στή ζωή τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων. Καί τοῦτο γιατί ἀπουσιάζει ὁ Χριστός ποῦ ὁ Ἴδιος «ἐστίν ἡ εἰρήνη ἡμῶν». (Εφεσ. 2,11) Τά Χριστούγεννα εἶναι μιά εὐκαιρία νά προσωποποιήσομε τίς ἀξίες αὐτές καί ἀπό ἀφηρημένες ἔννοιες πού ἁπλῶς πλανῶνται στόν ἀέρα νά γίνουν γεγονός ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Σαρκωμένου Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ αἰτία κάθε καλοῦ. Ἡ πραγματικότητα εἶναι αὐτή πού ἀποδεικνύει περίτρανα τήν ἀποτυχία τοῦ ἀνθρώπου πού βαδίζει στή ζωή μόνος του χωρίς Θεό. Τά Χριστούγεννα εἶναι ἡ μεγάλη μας εὐκαιρία νά φιλοξενήσομε τόν Χριστό στήν ψυχή μας, ὥστε νά βαδίσομε τό ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς μας μέ ἐπιτυχία μαζί Του.
Εὔχομαι ἀπό τά βάθη τῆς πατρικῆς μου καρδιᾶς, στόν καθένα ξεχωριστά καί σέ ὅλους μαζί, στούς ἐγγύς καί τούς μακράν, τούς ἀποδήμους καί τούς ταξιδεύοντες καί τούς ἁπανταχοῦ εὑρισκομένους προσφιλεστάτους Ναξίους, Παρίους καί Αντιπαρίους, τά φετινά Χριστούγεννα ὁ Χριστός νά βρεῖ τόπο στό κατάλυμα τῆς ψυχῆς μας, γιά νά τήν γεμίσει μέ τά δῶρα Του, νά τήν πλημμυρίσει μέ τό φῶς Του, νά τήν μεταμορφώσει μέ τήν Θεία παρουσία Του καί μαζί της νά μεταμορφώσει τόν κόσμο ὁλόκληρο γιά νά μπορέσουμε, τόν Παράδεισο πού μᾶς προσέφερε μέ τήν Γέννηση Του νά τόν βιώσομε καί στήν παροῦσα ζωή καί στήν μέλλουσα.
Καλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα!
Μέ ὅλη μου τήν ἀγάπη, διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης σας,
Ὁ Ἐπίσκοπός σας,
† Ο ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ