ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ κ. ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ
ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Πρός τόν Ἱερό Κλῆρο
καί τούς εὐσεβεῖς Χριστιανοῦς
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Παροναξίας
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
«Ὁ Πατὴρ ηὐδόκησεν, ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο· καὶ ἡ Παρθένος ἔτεκε, Θεὸν ἐνανθρωπήσαντα…!» (Στιχηρό τῶν Αἴνων τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων)
Ἡ ἀγάπη καί τό ἄμετρο ἔλεος τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ, μᾶς ἔφεραν καί πάλι ἐνώπιον τῆς κοσμοσωτηρίου καί κοσμοχαρμοσύνου ἑορτῆς, τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γινόμαστε ξανά ἀποδέκτες τῆς εὐδοκίας τοῦ Πατρός, ὁ ὁποῖος τόσον ἀγάπησε τόν κόσμον, « ὥστε τόν Ὑιόν αὐτοῦ τόν Μονογενῆ ἔδωκεν ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται ἀλλ' ἔχῃ ζωήν αἰώνιον.» (Ιω. γ', 16)
Μυστήριο ξένο καί παράδοξο ὁ ἐρχομός τοῦ Θεοῦ στή γῆ, καθώς ἡ ἀνθρώπινη λογική, ἡ σκοτισμένη ἀπό τό γεγονός τῆς ἁμαρτίας, ἀδυνατεῖ νά προσεγγίσει τό μέγεθος τῆς ἀγάπης Του. Τί κι ἄν ὁ ἄνθρωπος παραδόθηκε μέ τή θέλησή του στήν ἁμαρτία; Τί κι ἄν ἀποφάσισε νά ἀγνοήσει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά ὑποταχθεῖ στό «ἁμαρτωλό ἴδιον θέλημα»; Τί κι ἄν «ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν ζῶν ἀσώτως»; Αὐτός ὁ πεπτωκώς ἄνθρωπος, ὁ ἀλλοτριωμένος καί σκοτισμένος, παραμένει πάντοτε τό ἐκλεκτό καί ἀγαπημένο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, γιά τό ὁποῖο ἐγκαταλείπει τούς οὐρανούς καί σπαργανώνεται ὡς βρέφος στήν ταπεινή φάτνη τῆς Βηθλεέμ.
Αὐτές τίς ἡμέρες, ἀπό τά χείλη τῶν περισσοτέρων ἀνθρώπων ἀνά τόν κόσμο ἀκούγεται ἡ εὐχή «Καλά Χριστούγεννα»! Μία εὐχή πού τό ἄκουσμά της καί μόνο, γεμίζει τήν καρδιά μας μέ αἰσιοδοξία. Μιά εὐχή πού δέν ἀκούσαμε μόνο φέτος, ἀλλά πού ἀκοῦμε τόσα χρόνια νά ἀνταλλάσσεται μεταξύ τῶν ἀνθρώπων. Δυστυχῶς ὅμως μιά εὐχή πού ἡ ἀνθρωπότητα ἀρνεῖται νά κάνει πράξη καί ἐνῶ τόσα χρόνια ἐκφέρεται διά τοῦ λόγου, στήν πραγματικότητα παραμένει μόνο εὐχή.
Ἴσως ἀναρωτηθεῖ κάποιος, μά πώς δέν γίνεται πράξη ἀφοῦ οἱ ἄνθρωποι ἀπό νωρίς καί μέ κάθε τρόπο, προετοιμάζονται γιά νά περάσουν καλά Χριστούγεννα; Οἱ δρόμοι, τά καταστήματα καί τά σπίτια μας στολίζονται καί λάμπουν ἀπό φῶς. Τά δῶρα, ἀκόμα καί σήμερα πού ζοῦμε σέ παγκόσμια κρίση, ἐξακολουθοῦν νά ἀνταλλάσσονται. Τά κέντρα διασκεδάσεως τήν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων, εἶναι γεμάτα ἀπό κόσμο πού γλεντᾶ. Καί τά τραπέζια μας, ἄλλο ἴσως λιγότερο καί ἄλλο περισσότερο, γεμίζουν ἀπό νόστιμα φαγητά πού ἀπολαμβάνουμε ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς. Οἱ ἄνθρωποι αἰσθάνονται χαρούμενοι καί παίρνουν πράγματι μιά ἀνάσα κατά τήν περίοδο τῶν ἑορτῶν καί πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι πού μετά τήν ἑορτή ὀμολογοῦν πώς πέρασαν ὄμορφα.
Πράγματι, μπορεῖ οἱ ἄνθρωποι τίς ἡμέρες αὐτές νά αἰσθάνονται ὅτι περνοῦν καλά. Τί γίνεται ὅμως ὅταν φύγει τά στολισμένο δέντρο ἀπό τό σαλόνι μας; Τί γίνεται ὅταν σβήσουν τά πολύχρωμα φῶτα καί πάψουν τά τραγούδια καί οἱ χοροί; Οἱ ἄνθρωποι ἐπιστρέφουν καί πάλι μετά ἀπό μιά ὄντως μικρή ἀνάπαυλα, στήν ζοφερή πραγματικότητα, τήν ἀφόρητη καθημερινότητα, τήν ἀγωνία, τό ἄγχος καί τόν ἀδυσώπητο ἀγώνα γιά ἐπιβίωση. Δύο χιλιετίες πέρασαν ἀπό τήν ἡμέρα πού γεννήθηκε ὁ Χριστός καί ἡ κατάσταση ἐπάνω στή γῆ ὁλοένα καί χειροτερεύει. Τότε, πώς μπορεῖ περνοῦμε καλά τά Χριστούγεννα, ἀφοῦ ἔρχονται καί παρέρχονται τόσα χρόνια καί τίποτε δέν ἀλλάζει στή ζωή μας; Στό ἐρώτημα αὐτό δέν θά σᾶς ἀπαντήσω ἐγώ. Θά ἀπαντήσουν οἱ Ἄγγελοι πού ἀναγγέλλουν τό χαρμόσυνο γεγονός καί μᾶς δίνουν τήν δυνατότητα νά ζήσουμε ὄντως καλά Χριστούγεννα. Θά ἀπαντήσουν οἱ ταπεινοί βοσκοί τῆς Βηθλεέμ, πού ἔρχονται νά διαλαλήσουν τό θαῦμα. Θά ἀπαντήσει τό φωτεινό ἄστρο, πού ἔρχεται κί αὐτό μέ τή σειρά του νά πάρει τά βλέμματά μας ἀπό ὅλα αὐτά πού μᾶς περιβάλλουν καί πού καμία σχέση δέν ἔχουν μέ τό περιεχόμενο τῆς ἑορτῆς, γιά νά μᾶς ὁδηγήσει στό ταπεινό μά ὁλοφώτεινο σπήλαιο πού φιλοξενεῖ τό Θεῖο Βρέφος. Μαζί μας δίνουν τήν ἀπάντηση πού ἔχουμε τόσο πολύ ἀνάγκη γιά νά ξαναβρούμε τό νόημα στή ζωή καί γιά νά περάσουμε ὄντως καλά Χριστούγεννα καί μᾶς λένε γιά μιά ἀκόμη φορά «ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ ὅς ἐστί Χριστός Κύριος»! (Λουκ. β' ,11)
Τά Χριστούγεννα, δέν εἶναι εὐκαιρία γιά μιά πρόσκαιρη ἀνάπαυλα, ἀλλά ἀφορμή γιά αἰώνια σωτηρία. Αὐτό πρέπει νά καταλάβουμε καί νά βιώσουμε. Σέ αὐτό ἐπιθυμῶ ἀπό τά βάθη τῆς πατρικῆς μου καρδιᾶς νά σᾶς καλέσω. Νά πιστέψουμε μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς μας, πώς ὁ Χριστός πού σήμερον γεννάται, εἶναι ὁ πραγματικός καί μόνος Σωτήρας μας. Ἦρθε καί ἔρχεται συνεχῶς ἀνάμεσά μας, ὄχι ἁπλῶς νά μᾶς διδάξει ἠθικούς κανόνες, οὔτε ἁπλῶς νά μᾶς ὑποδείξει ἕνα καλύτερο τρόπο ζωῆς σέ αὐτό τόν κόσμο, ἀλλά ἔρχεται νά μᾶς σώσει καί νά μᾶς δείξει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἡ ζωή μας θά γίνει ζωή εὐτυχισμένη καί πραγματικά χαρούμενη, ὄχι μόνο στίς γιορτές, ἀλλά σέ ὅλη τῆς τή διάρκεια. Καλά Χριστούγεννα δέν ζεῖ ἐκεῖνος πού γιά λίγες ἡμέρες θά ξεχάσει τά προβλήματά του καί θά ὑποκρίνεται πώς δέν ὑπάρχουν, ἀλλά ἐκεῖνος πού θά συναντήσει τόν Σωτήρα Χριστό, μέ πίστη καί βεβαιότητα στή σωτηρία πού ὁ Κύριος προσφέρει.
Ἀδελφοί μου,
Ὁ Χριστός μας, ἀνατέλλει καί πάλι ὡς «Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης» καί μαζί Του ἀνατέλλει τό φῶς τῆς σωτηρίας. Αὐτός εἶναι ὁ μόνος καί πραγματικός Σωτήρας καί ἐλευθερωτής τῶν ψυχῶν μας καί ἦρθε ὄχι γιά νά κρίνει τόν κόσμο, «ἀλλ΄ ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι'αὐτοῦ!» (Ἱω. γ', 17) Ὁ Παράδεισος εἶναι καί πάλι ἀνοικτός. «Τήν Ἐδέμ Βηθλεέμ ἤνοιξε…δεῦτε λάβωμεν τά τοῦ Παραδείσου ἔνδον τοῦ Σπηλαίου!». Ἡ Γέννησή Του, εἶναι τό ἱστορικό γεγονός πού συγκλόνισε τήν ἀνθρώπινη ἱστορία. Ἡ σωτηρία, εἶναι τό πνευματικό γεγονός πού συγκλόνισε τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη. Ἄς ἑορτάσουμε λοιπόν τά φετινά Χριστούγεννα ὄχι ἁπλῶς ἱστορικά, ἀλλά κυρίως πνευματικά.
Ὡς Ἐπίσκοπος τῆς εὐλογημένης καί νησιωτικῆς Μητροπόλεως Παροναξίας, εὔχομαι ὁλόψυχα σέ ὅλους σας καί ἰδιαίτερα στούς ἀδελφούς μας τούς ἀσθενεῖς ἤ τούς δοκιμαζομένους ἀπό πένθος ἤ ἀνέχεια, τούς ἀποδήμους ἤ τούς ταξιδεύοντες στίς θάλασσες, τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ναξίους, Παρίους καί Ἀντιπαρίους, ὁ Τεχθεῖς Κύριος νά εὐλογεῖ τίς ζωές ὅλων, νά τίς κατευθύνει στήν ὑπηρεσία τοῦ Ἁγίου θελήματός Του καί νά μᾶς ἀξιώσει ὅλους νά ἀπολαύσουμε τό γεγονός τῆς σωτηρίας «καί ἐν τῶ νῦν αἰῶνι καί ἐν τῶ μέλλοντι!»
Μέ ὅλη μου τήν ἀγάπη ἐν Κυρίῳ Τεχθέντι,
Ο Ἐπίσκοπός σας
†Ὁ Παροναξίας ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
