ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2021
Ι΄Λουκᾶ
Ο Κύριος και πάλι μιλά μέσα στη συναγωγή. Προσφέρει την αλήθεια του Θεού που ελευθερώνει τον άνθρωπο. Το βλέμμα του σταματά σε μία γυναίκα άρρωστη. Η ασθένεια έχει κυρτώσει, έχει παραμορφώσει το σώμα της. Η τραγική, η οδυνηρή κατάσταση της, δεν εμποδίζει να παραβρεθεί στον Ιερό χώρο της ακρόασης, της μελέτης και της ερμηνείας του λόγου Του Θεού. Για τον άνθρωπο της πίστεως, ο πόνος, η δυσκολία, η δοκιμασία, δεν είναι εμπόδια για την λατρεία, την προσευχή, την αγρυπνία, αλλά κίνητρα. Ο άνθρωπος, ο σταυρωμένος, ο πονεμένος μαγνητίζει το βλέμμα, την αγάπη, την πρόνοια, το Έλεος του Θεού. Ο πόνος είτε ψυχικός, είτε σωματικός, είτε πνευματικός, συνοδεύεται από την Αγάπη του Θεού. Η συγκύπτουσα που σήμερα έχουμε ενώπιον μας είναι μία εικόνα της ανθρωπότητας και του κάθε ενός από εμάς. Έχουμε κυρτώσει από το φορτίο των μεριμνών, των παθών και των αμαρτιών. Δεν βλέπουμε πλέον ουρανό αλλά χώμα και αυτός είναι ο λόγος που συνοδοιπόρος μας είναι η θλίψη.
Ο Χριστός κοιτά, μιλά και αγγίζει τον κυρτωμένο άνθρωπο, ο οποίος αμέσως θεραπεύεται. Παίρνει ο Κύριος το φορτίο και ελευθερώνει. Πολλοί κύρτωσαν, λύγισαν από το βάρος και ελευθερώθηκαν από το φορτίο όταν ο Θεός τους άγγιξε. Αξίζει όμως αδελφοί μου να διαπιστώσομε ότι η γυναίκα θεραπεύτηκε από την ασθένεια, ελευθερώθηκε από το φορτίο, ανορθώθηκε, όμως ο αρχισυνάγωγος συνέχισε να προσθέτει βάρος στην αρρωστημένη του κατάσταση, στη ψυχική του πώρωση, στον θολωμένο λογισμό, στον αιχμηρό και υποκριτικό του λόγο. Επικαλείται τον νόμο για να καταδικάσει την αγάπη, για να κατακρίνει τον Χριστό. Μέσα στο γεγονός η γυναίκα θεραπεύεται, ελευθερώνεται, λυτρώνεται και ο αρχισυνάγωγος παραμένει τραγικά αθεράπευτος.
Ο αρχισυνάγωγος επικαλείται τον νόμο, συγκεκριμένα την αργία του Σαββάτου για να καταδικάσει την θεραπευτική, την αγαπητική πράξη του Κυρίου. Ας δούμε όμως αδελφοί μου τι είναι νόμος. Τι τον γέννησε. Ποιό είναι το αληθινό του πνεύμα. Εάν ο άνθρωπος παρέμενε ενωμένος με τον Θεό ο νόμος θα ήταν περιττός. Μετά την πτώση του όμως, φορτωμένος με τον εγωισμό του άρχισε να ξεμακραίνει. Έπεσε με λαιμαργία στην ύλη και στην σάρκα. Έχασε την εικόνα του Θεού και ξέχασε την φωνή Του. ΄Ετσι δόθηκε από τον Θεό ο νόμος. Για να ρυθμίζει, για να συγκρατεί και για να επαναφέρει, ως οδηγός ,τον άνθρωπο στην πρότερη κατάστασή του, στην αρχική του θέση. Ο εγωισμός όμως πήρε τον νόμο του Θεού και θέλησε να τον βάλει στα μέτρα του ανθρώπου. Η αλήθεια παραποιήθηκε, η ουσία θάφτηκε, ο άνθρωπος με τον νόμο δεν επιστρέφει ταπεινά αλλά εμμένει στην πτώση του εγωιστικά. Έγινε ο νόμος του Θεού στα χέρια του ανθρώπου, συνήθεια, επιδίωξη, συμφέρον, νεκρό πετρωμένο σχήμα. Οι μόνοι που κράτησαν την ουσία του νόμου οι Προφήτες και γι' αυτό κατηγορήθηκαν εκδιώχθηκαν και μαρτύρησαν.
Αδελφοί μου και εμείς σήμερα κινδυνεύουμε να χάσουμε την ουσία και την αξία του Ευαγγελίου. Να θελήσουμε να βάλουμε τον Χριστό στα δικά μας μέτρα. Να χρησιμοποιήσουμε τον λόγο Του για να στηρίξουμε εγωιστικά και πεισματικά τις δικές μας θέσεις και απόψεις. Υποκριτικά να κρυφτούμε και αλαζονικά να διαφημιστούμε μέσα από τις ψεύτικες κινήσεις, τρόπους και εκφράσεις. Ας δούμε το φορτίο μας ταπεινά. Ας συνειδητοποιήσουμε την κύρτωση μας και ας ζητήσουμε με πίστη το έλεος Του. Έτσι θα νιώσουμε το βλέμμα Του να μας αγκαλιάζει, τον λόγο Του να μας τρέφει και το άγγιγμά του να μας θεραπεύει και να μας ελευθερώνει. Αμήν.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2021
IA΄ Λουκᾶ
Πρόσκληση σε δείπνο δέχτηκε σήμερα, αγαπητοί αδελφοί ο άνθρωπος από το Θεό. Ο Θεός πάντοτε προσκαλεί. Το Ευαγγέλιο είναι προσκλητήριο στην αγάπη, στην πίστη, στην αρετή, στην αλήθεια, στην ταπείνωση. Είναι προσκλητήριο στη σωτηρία της ψυχής και στην ποιότητα της ζωής. Η Αγία του Χριστού Εκκλησία είναι πρόσκληση. Ο Σταυρός πρόσκληση είναι. Τα Χριστούγεννα, η μεγάλη εορτή που αναμένουμε είναι πρόσκληση. Και αυτός είναι και ο λόγος της προετοιμασίας μας. Η ανταπόκριση στην ευγενική και διακριτική πρόσκληση του Χριστού.
Το Δείπνο της παραβολής του Κυρίου είναι το βραδινό φαγητό. Στην περιοχή εκείνη και την εποχή του Χριστού γινόταν μετά το τέλος όλων των εργασιών. Είναι μια σύναξη ανάπαυσης και επικοινωνίας μετά το μόχθο, το άγχος και την ένταση της ημέρας. Ο Θεός προσκαλεί την κατάλληλη στιγμή. Δεν ενοχλεί τον άνθρωπο. Δεν τον βγάζει από την εργασία του, τις σχέσεις του, τη ζωή του. Απλά αγιάζει, χαριτώνει, φωτίζει τον άνθρωπο και όλα όσα κάνει και έχει. Στην παραβολή φαίνεται η σχέση που θέλει να έχει ο Θεός με την εικόνα του, τον άνθρωπο. Σχέση ζεστή, ζωντανή, σχέση αγάπης και ελευθερίας. Όλους τους καλεί να μετέχουν στην αγάπη Του, στο έλεός Του, στην αιωνιότητά Του, στη ζωή Του. Η υπέρτατη, η μοναδική αξία του ανθρώπου βρίσκεται σε αυτή την κλήση του από το Δημιουργό του.
Ηχηρό γεγονός της παραβολής, οι αδικαιολόγητες δικαιολογίες, η απροσδόκητη άρνηση, η τραγική αδιαφορία του ανθρώπου. Η αρρωστημένη βούληση, η εγωιστική κατάσταση, η αλαζονική διάθεση, γίνεται το εμπόδιο για να βρεθεί ο αυτονομημένος άνθρωπος στην κοινωνία με το Θεό και στη σχέση με τον αδελφό. Δεν κατανοεί ότι το χωράφι που πήρε, τη γυναίκα που παντρεύτηκε, η εργασία που έχει, από το Θεό είναι. Δώρα δικά Του. Αυθαίρετα χωρίζει τα δώρα του από το Θεό. Δέχεται τα αγαθά και απορρίπτει την αγάπη. Εκείνον που τα προσφέρει. Αυτό αποκαλύπτει η άρνησή του να τον συναντήσει. Είναι βέβαιο πως το χωράφι δεν θα έφευγε από τη θέση του, ούτε θα μπορούσε μέσα στο βράδυ να το δει. Μέσα στο σκοτάδι δε θα μπορούσε να οργώσει και τη γυναίκα του θα μπορούσε να την πάρει για να χαρούν μαζί την αγάπη, τη ζεστασιά, την προσφορά του οικοδεσπότη. Όλες αυτές οι προφάσεις που σήμερα ακούγονται είναι οι ρίζες και των δικών μας δικαιολογιών, που μας κρατούν έξω από το δείπνο, μακριά από την αγάπη Του.
Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά ένα μεγάλο πατέρα της, έναν άγιο Ιεράρχη, έναν ασκητή επίσκοπο, έναν άνθρωπο του Θεού, τον Άγιο Σπυρίδωνα, τον επίσκοπο Τριμυθούντος τον θαυματουργό. Όλη του η ζωή ήταν ανταπόκριση ολοπρόθυμη στο κάλεσμα του Θεού. Η λατρεία του, η θερμή του πίστη, η ζωντανή του προσευχή, η βαθειά του ταπείνωση, η υπακοή του στο θέλημα του Θεού, η γνήσια απλότητά του, η υψηλή αρετή του. Τα πάντα για το Θεό. Ο άγιος Σπυρίδων, ο απλός βοσκός των προβάτων και ποιμένας των ψυχών, ήξερε να παίρνει στοργικά τον φορτωμένο από πόνους, προβλήματα, μέριμνες, αμαρτίες άνθρωπο και να τον οδηγεί, στο δείπνο , να τον βάζει σε κοινωνία με το Θεό.
Αδελφοί μου, έρχεται η μεγάλη των Χριστουγέννων εορτή. Μεγάλη εορτή και συνάμα μεγάλη πρόσκληση. Η ταπείνωση του Θεού που γεννιέται, η καθαρότητα της Θεοτόκου που τον γεννά, η υπακοή του αγίου μνήστωρος Ιωσήφ, ο ύμνος των αγγέλων, η αγρυπνία των ποιμένων, η προσκύνηση των μάγων προσκλήσεις δυνατές, ευκαιρίες πνευματικές. Με την ικεσία του αγίου Σπυρίδωνος και όλων των αγίων ας ανταποκριθούμε πρόθυμα στο κάλεσμα της Γέννας του Κυρίου που είναι η προσωπική μας αναγέννηση. Αμήν.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2021
Προ της Χριστού Γεννήσεως
Ακούσαμε σήμερα αδελφοί, ένα κατάλογο ονομάτων. Το γενεαλογικό δέντρο κάθε ανθρώπου είναι η ιστορία του. Η πορεία των προγόνων του μέσα στο χρόνο. Ο βηματισμός της οικογένειάς του μέσα στην ιστορία μέχρι εκείνον. Ο κατάλογος αυτός για τον κάθε ένα από εμάς είναι ιστορία. Ο γενεαλογικός κατάλογος του Κυρίου, δεν είναι μόνο ιστορία, αλλά και σωτηρία. Όλοι αυτοί που σήμερα τα ονόματα τους ακούστηκαν, είναι μια μικρογραφία της πνευματικής πορείας του ανθρωπίνου γένους και προφανώς και της δικής μας ζωής. Συναντάμε ανθρώπους πίστεως και απιστίας, αρετής και αμαρτίας, υπακοής στο θέλημα του Θεού και αποστασίας, δοξολογίας και βλασφημίας. Όλους ταπεινά ο Χριστός τους δέχεται. Κανέναν δεν απορρίπτει και επιθυμεί και πάλι ο άνθρωπος να αποκτήσει συγγένεια με το Θεό.
Ο μεγάλος πατέρας της Εκκλησίας, ο διδάσκαλος της οικουμένης, ο Θεοφόρος ποιμένας της Κωνσταντινουπόλεως, ο Ιερός Χρυσόστομος σημειώνει: «Όταν ακούς, την γενεαλογία του Ιησού Χριστού, ύψωσε το λογισμό σου και μη διανοηθείς τίποτα ταπεινό. Μάλιστα θαύμασε το γεγονός ότι ο Ιησούς Χριστός ως Υιός του Ανάρχου Θεού και γνήσιο τέκνο Του, δέχθηκε να ονομαστεί Υιός του Δαυίδ, για να κάνει εσένα υιό Του Θεού. Δέχθηκε να γίνει πατέρας του ένας δούλος για να κάνει για σένα το δούλο, πατέρα το Δεσπότη. Βλέπεις ποια είναι τα Ευαγγέλια από την αρχή; Αν αμφιβάλλεις για την πορεία της ζωής σου, πίστεψε σε όσα συνέβησαν σε αυτόν για να καταλάβεις τον εαυτό σου. Για τον ανθρώπινο λογισμό είναι πολύ δυσκολότερο να γίνει ο Θεός άνθρωπος, παρά να γίνει ο άνθρωπος υιός του Θεού. Όταν λοιπόν ακούς ότι ο Υιός του Θεού είναι Υιός του Δαυίδ και του Αβραάμ μην αμφιβάλλεις ότι κι εσύ ο υιός του Αβραάμ θα γίνεις υιός του Θεού. Γιατί δεν ταπεινώθηκε και χωρίς λόγο αν δεν επρόκειτο να μας ανυψώσει».
Το γεγονός της συγγένειας με το Θεό δεν έχει σχέση με την καταγωγή. Οι πρόγονοι του Χριστού έχουν καταγωγή Εβραϊκή, ωστόσο ακούμε από το στόμα του Χριστού τον Απόστολο Παύλο: «Ουκ ενι Έλλην και Ιουδαίος…, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος…»(Κολ., γ΄11). Ο συγγενής του Χριστού είναι εκείνος που πιστεύει, που αγαπά και λατρεύει το Θεό με όλη του την καρδιά. Λατρεύει, υμνεί και προσκυνεί το Θεό με τον τρόπο της ζωής του. Ο Αβραάμ είναι Χαλδαίος, εκείνο που τον κάνει συγγένη με το Θεό δεν είναι η καταγωγή, δεν είναι η φυλή, δεν είναι ο τόπος, αλλά η πίστη, η υπακοή, η λατρεία του. Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο νηπτικός πατέρας και ο ασκητικός επίσκοπος της Θεσσαλονίκης γράφει: «Μας συνένωσε ο Κύριος με τον Εαυτό Του και με τον Πατέρα. Μας παραλαμβάνει ως γνήσιους υιούς και αδελφούς, ακόμα δε – ω, της ανεκφράστου φιλανθρωπίας- και γονείς δικούς του». Πράγματι λέει: «Ο ποιόν το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοις ούτως και αδελφός μου και αδελφή μου και μήτηρ μου εστί».
Ας γίνει η μεγάλη εορτή της Χριστού γεννήσεως που αναμένουμε, αιτία συγγενείας με το Θεό. Έτσι θα απολαύσουμε την ανέσπερη χαρά μαζί με όλους τους αγίους, τους κατά πνεύμα φίλους και συγγενείς μας. Αμήν.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2021
Μετά την Χριστού Γέννησιν
Η γέννηση του Κυρίου που εχθές εορτάσαμε και καθημερινά πρέπει να βιώνουμε είναι ένα γεγονός αποκαλυπτικό. Μας προσφέρει την αληθινή κατάσταση, την πραγματική εικόνα του κόσμου στον οποίο γεννήθηκε. Το γεγονός της απογραφής του πληθυσμού δεν είναι τυχαίο. Η ηγεσία της εποχής αλλά και κάθε εποχής δεν ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο. Δεν υπάρχει άνθρωπος αλλά νούμερα. Οι ισχυροί θέλουν να γνωρίζουν τους υπηκόους τους, για να κάνουν τους υπολογισμούς και να ζυγίζουν τις δυνάμεις και τα συμφέροντα. Για το Θεό που γεννιέται δεν υπάρχουν αριθμοί, νούμερα και υπολογισμοί. Ο άνθρωπος είναι πάνω απ΄ όλα αυτά. Έχει αξία, η κάθε ανθρώπινη ύπαρξη μεγαλύτερη απ΄ όλα τα αγαθά, τα πλούτη, την δόξα και τη δύναμη του κόσμου. Αυτός λοιπόν ο κόσμος του αριθμού, του υπολογισμού και της υποτίμησης της ανθρώπινης ζωής νιώθει ότι κινδυνεύει από την παρουσία του Θείου Βρέφους. Τα θεμέλια του ήδη κλονίζονται. Έτσι δείχνει ο κόσμος αυτός την εχθρική του διάθεση απέναντι στον Υιό του Θεού. Οι μοναδικοί άστεγοι της Ιουδαίας είναι ο Ιωσήφ και η ετοιμόγεννη Παρθένος. Ούτε η πόρτα του φτωχότερου σπιτιού, ούτε η θύρα της ταπεινότερης καλύβας δεν άνοιξε φιλόξενα. Πόρτες άνοιξαν για τον πλούσιο και το φτωχό, για τον αφανή και τον επιφανή, για τον ισχυρό και τον ανίσχυρο αλλά όχι για τη Σαρκωμένη Αλήθεια, για τη Θεϊκή Αγάπη, την Ουράνια Ειρήνη, τον Σωτήρα Χριστό. Ο άνθρωπος αυτού του κόσμου δεν αρνήθηκε μόνο τη στέγη ή τη φιλοξενία αλλά και το δικαίωμα να γεννηθεί. Ο Ηρώδης προστάζει τη σφαγή των αθώων νηπίων στην προσπάθεια του να φιμώσει την αλήθεια, να πνίξει την Αγάπη μέσα σε ποταμούς αίματος και να νεκρώσει τη ζωή. Νιώθει ότι κινδυνεύει η αλαζονική εξουσία του, η εγωιστική δύναμή του από το ταπεινό, άστεγο, αδύναμο Βρέφος της Βηθλεέμ.
Μέσα σε αυτόν τον αδυσώπητο πόλεμο του κόσμου, μέσα σ΄ αυτή την ταραχή και τη βία στέκει η εικόνα, το γεγονός της Γεννήσεως. Τίποτα δεν μπορεί να αγγίξει την ιερότητα, να εξορίσει την Ειρήνη, να τρομοκρατήσει τα φωτισμένα από τη Χάρη πρόσωπα, να σταματήσει τον ύμνο. Πύλες είσοδου στην εικόνα, τα πρόσωπα. Το ύψος της καθαρότητας της Μαριάμ, της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η καθαρή, η παρθενική της σχέση με το Θεό που την οδηγεί στην απόλυτη εμπιστοσύνη και στο ολοκληρωτικό δόσιμο της ζωής της στο άγιο θέλημά Του. Η υπέρβαση του Ιωσήφ και η σταυρική του διακονία, η πάλη με τους λογισμούς, η μάχη με την αμφιβολία και η αγία του σιωπή μέσα στην οποία άκουσε τη φωνή του Θεού. Η αγρυπνία, η απλότητα, η εγρήγορση των ποιμένων. Η αναζήτηση των Μάγων που έγινε κόπος και δρόμος μέχρι να φτάσουν στην προσκύνηση. Αυτή η προσκύνηση των Μάγων είναι η τιμή, η προσφορά, η υπόκλιση της παλαιάς, της ανθρώπινης σοφίας στην αιώνια Σοφία και Αλήθεια του Θεού.
Η εικόνα, το γεγονός της Γεννήσεως του Κυρίου, έχει ένα αποκαλυπτικό και συνάμα προφητικό δυναμισμό, όπως κάθε γεγονός της ζωής του Χριστού. Δείχνει τη θέση μας, τον τρόπο μας, τη σχέση μας με Εκείνον, την πορεία μας. Δείχνει την περιφρόνηση, την άγνοια, το μίσος, τη ματαιοδοξία, το μένος και τη βία να προσπαθούν να αποκαθηλώσουν την εικόνα, να σβήσουν το γεγονός, να αφανίσουν το Θεό. Όλα αυτά που τελικά χάνονται μέσα στη λήθη. Πυροτεχνήματα που σβήνουν. Στα άγια πρόσωπα ας σταθούμε. Η ζωή τους είναι δρόμος που θα μας οδηγήσει στην Ειρήνη, στο Φως, στην Αγάπη, στο Σαρκωμένο Θεό που η Γέννηση του είναι η αναγέννησή μας. Αμήν.
π.Σ.Β.