“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”
Κυριακή 6η Ιανουαρίου 2019
Τα Άγια Θεοφάνεια
(Τίτον, Β΄ 11-14 – Γ΄ 4 -7)
«Ἐπεφάνη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, ἡ σωτήριος πᾶσιν ἄνθρώποις…»
Ύστερα από την καθιέρωση της εορτής τού αγίου Πάσχα, οι θείοι Πατέρες τής Εκκλησίας μας όρισαν ως πρώτη ακίνητη εορτή και σπουδαιότερη, την εορτή των Θεοφανείων, που η Χάρη τού Θεού μάς αξιώνει και πάλι να γιορτάσουμε.
Ως γνωστό, η εορτή αυτή μάς φέρνει στην σκέψη την Βάπτιση τού Αρχηγού τής πίστεώς μας και Λυτρωτή μας Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό, από τον τίμιο Πρόδρομο. Τότε, που «ἡ τῆς Τριάδος ἑφανερώθη προσκύνησις», καθώς, πανηγυρικότατα ψάλλει και ο ιερός υμνογράφος.
Αυτή η Θεοφάνεια, δηλαδή η φανέρωση τής Τριαδικής Θεότητας ανήκει στο μυστήριο τής θείας οικονομίας, που όλες τις προηγούμενες γιορτές τού αγίου Δωδεκαημέρου γιορτάσαμε, αλλά και σήμερα γιορτάζουμε και ποτέ δεν θα πρέπει να ξεχνούμε.
Και ο σημερινός ιερός αποστολικός λόγος είναι σχετικός, αφού μάς σιασαλπίζει αυτό το ύψιστο γεγονός – μήνυμα, με την περιεκτική, αλλά και σαφέστατη διακήρυξη:
«Ἐπεφάνη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις…»
Δηλαδή: Ήλθε φάνηκε και χαρίσθηκε σε όλο το ανθρώπινο γένος η χάρη τού Θεού» και πρέπει να πούμε, ότι από αυτό ακριβώς το Παύλειο χωρίο, η σημερινή εορτή ονομάζεται και «Επιφάνεια».
Χάρη τού Θεού είναι η δωρεά τού Θεού, που κορυφώθηκε στην εμφάνιση στη γη τού Θεανθρώπου Κυρίου μας και στο απολυταρχικό Του έργο.
Είναι η συνεχόμενη εκείνη υπερδύναμη, που μάς χαρίζει και μάς εξασφαλίζει την σωτηρία, σε υπερσύγχρονες, αιώνιες διαστάσεις. Είναι ο αδιάσπαστος εκείνος συνδετικός κρίκος, που μάς ενώνει με τον Τριαδικό Θεό.
Με την Θεία Χάρη γίνεται η εσωτερική μας ανακαίνιση, ο αγιασμός μας. Η Θεία Χάρη σκεπάζει, δυναμώνει, φέρνει την κάθαρση των ψυχών. Η Χάρη τού Θεού κατά τον ιερό Χρυσόστομο συγχωρεί και δικαιώνει, ενισχύει το αυτεξούσιο μας, σώζει και είναι αδαπάνητη.
Η Χάρη τού Θεού προσφέρεται σε όλους τούς πιστούς ανεξαίρετα, χωρίς κανένα εξαναγκασμό. Αρκεί να διαθέτουμε πίστη και να έχουμε ανοιχτές τις πόρτες των ψυχών μας, ώστε να δεχθούν και να δέχονται το ανεκτίμητο δώρο τής σωτηρίας μας.
Δεν είναι τυχαίο, το ότι η σημερινή ολόφωτη γιορτή ονομάζεται και «γιορτή των φώτων».
Γιατί, εκτός των άλλων λόγων, κυρίως, αποβλέπει και στον προσωπικό μας πνευματικό φωτισμό, στον αγώνα που κάνομε στην πνευματική μας πορεία. Και όπως λέει ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, «όταν έλθει η Θεία Χάρη στην ψυχή τού πιστού, τον κάνει να γίνεται όλος φως…».
«Ἐπεφάνη ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ….»
Γιατί; Για να αλλάξουμε και να αλλάζουμε εμείς πνευματικά προς το καλύτερο, καθώς επισημαίνει και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος.
Τα Άγια Θεοφανικά και κοσμοσωτήρια γεγονότα που μάς προβάλλει η Εκκλησίας μας, σκοπό έχουν να μάς κινητοποιούν πνευματικά. Έτσι ώστε αξιοποιώντας σε καθημερινή βάση τα μέσα πού πλουσιοπάροχα μάς παρέχει, να μένουμε και να παραμένουμε ενωμένοι με την Θεία Χάρη.
Και η σημερινή πολύ μεγάλη δεσποτική εορτή μάς παρουσιάζει την προσέγγιση που έκανε και κάνει ο Θεός στον άνθρωπο, αλλά ταυτόχρονα και την αναγκαιότητα τής προσέγγισης και ένωσης που χρειάζεται να έχει ο πιστός άνθρωπος με τον Θεό, αν θέλει να ζήσει αιώνιας στην θεία δόξα.
Πριν κλείσουμε την σημερινή μας αδύναμη ομιλία, θα παραθέσουμε στην αγάπη σας τις προτροπές τού Ιερού Χρυσοστόμου, ο οποίος, ερμηνεύοντας το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα, μεταξύ των άλλων, μάς λέει και τα εξής:
«… Αν στην παρούσα ζωή είναι γνώρισμα των ανοήτων ανθρώπων το να μη προβλέπουν τα μελλοντικά, πολύ περισσότερο θα συμβεί αυτό στην μέλλουσα ζωή την στιγμή που ακούμε τώρα πολλούς να μάς συμβουλεύουν και να λένε αυτά που πρέπει και αυτά που δεν πρέπει να κάνουμε. Ας είμαστε λοιπόν κυριευμένοι από την ελπίδα αυτή, ας παρακαλούμε για όλα το Θεό, ώστε να μάς βοηθήσει…! Ας κατανοήσουμε λοιπόν πόση Χάρη εφανέρωσε για μας ο Θεός και ας δείξουμε και εμείς τόσο ενδιαφέρον…»
Μακάρι, η ανερμήνευτη και χωρίς όρια αγάπη του Τριαδικού Θεού και η Χάρη η «σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις», να μάς καθοδηγεί στην πορεία τής ζωής μας και μάλιστα τώρα, που ξεκινούμε και πάλι μια νέα χρονιά.
Έτσι θα πραγματώσουμε τον σκοπό για τον οποίο ήλθαμε στον κόσμο αυτό. Την πορεία της σωτηρίας, την πορεία τής χαράς τής αληθινής, ας ακολουθούμε πάντοτε, Αμήν!
“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”
Κυριακή 13η Ιανουαρίου 2019
Κυριακή μετά τα Φώτα
(Εφεσίους, Δ΄ 7 - 13)
Κυριακή μετά από την γιορτή των Αγίων Θεοφανείων σήμερα, που με την Χάρη τού Θεού αξιωθήκαμε να γιορτάσουμε πριν από μία εβδομάδα. Και η γιορτή αυτή αποδίδεται στον Θεό, δηλαδή κατακλείνεται αύριο.
Το ιερό αποστολικό ανάγνωσμα που πριν από λίγο ακούσαμε, σχετίζεται άμεσα με τα κοσμοσωτήρια γεγονότα που γιορτάσαμε.
Είναι παρμένο από την προς Εφεσίους επιστολή του Θείου Παύλου.
Σ΄ αυτό, εκτός των άλλων, γίνεται λόγος και για την αλήθεια, ότι ο Κύριός μας κατέβηκε από τους ουρανούς, ήλθε στην γη, πραγμάτωσε το έργο της σωτηρίας μας και έπειτα ανήλθε και πάλι στους ουρανούς, χωρίς να απουσιάζει ποτέ από πουθενά, αλλά ως τέλειος Θεός να είναι και να βρίσκεται παντού αδιάστατα, συνεχώς.
Αυτή η αλήθεια, αυτή η κατάβαση και η ανάβαση αποτελεί το κεφάλαιο τής σωτηρίας μας, αφού έγινε για μάς.
«Ὁ καταβάς, αὐτός ἐστίν καί ὁ ἀναβάς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τά πάντα…».
Έτσι μάς διαβεβαιώνει ο Θείος Παύλος, πού είδε με τα μάτια του και άκουσε με τα αυτιά του Τον Σωτήρα τού κόσμου και δέχθηκε την πρόσκληση στο ιεραποστολικό έργο. Δηλαδή: Ο Θεάνθρωπος που κατέβηκε μέχρι και τον Άδη, αυτός είναι που ανέβηκε επάνω από όλους τους ουρανούς, για να γεμίσει έτσι με την παρουσία Του και τα χαρίσματα Του τα πάντα.
Αυτό το γεγονός, αυτή την αλήθεια, όχι μόνο δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνούμε, αλλά και να χρησιμοποιούμε ως πνευματικό κίνητρο για προσπάθειες πνευματικών αναβάσεων.
Ο Εφραίμ ο Σύρος διδάσκει: «Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μέγας, που για μάς έγινε μικρός, ο Ακοίμητος που εκοιμήθει, ο Άμωμος που εβαπτίσθη, ο Ζων που απέθανε, ο Αγρός που έγινε κόκκος σίτου, ο Παντοδύναμος που περιεβλήθη την αδυναμία, η ευσπλαγχνική αγάπη, που συμπαραστέκεται στις θλίψεις όλων μας…».
Και ο ιερός Χρυσόστομος παρατηρεί:
«Κοίτα προς τα άνω και θα δεις Τον Χριστό μεσιτεύοντας για σένα. Κοίτα μπροστά σου και θα δεις τον Χριστό, ερχόμενο για σένα. Αυτός είναι ο Άρτος, η Οδός, Αλήθεια και η Ζωή…».
Ο Κύριός μας μπορεί να βρίσκεται στους ουρανούς, αλλά συγχρόνως βρίσκεται κοντά μας. Ο ίδιος μάς βεβαίωσε πως θα είναι μαζί μας σε όλη μας την ζωή.
Αυτό μάς λέει, ότι μάς στηρίζει στις θλίψεις μας, μάς ευλογεί, μάς αγιάζει. Και το σπουδαιότερο, μάς παρέχει δωρεάν τα αναγκαία μέσα, προκειμένου να πετύχουμε, να κάνουμε δική μας την αιώνια πανευτυχία τής Θείας Βασιλείας.
Αν λάβουμε υπ΄ όψη ότι κατά την πατερική διδαχή «Εκκλησία είναι ο Χριστός που παρατείνεται στους αιώνες», τότε καταλαβαίνουμε, ότι «έξω από την Εκκλησία δεν υπάρχει σωτηρία», πάλι σύμφωνα με τούς αγίους πατέρες.
Η Εκκλησία μας είναι η ακένωτη δεξαμενή από την οποία αντλούμε τους θησαυρούς τής Θείας Χάρης.
Η δύναμη αυτής της Χάρης μάς ενεργοποιεί στην επίτευξη κάθε καλού έργου, στην τήρηση των θείων εντολών, σφυρηλατεί τούς αναγκαίους δεσμούς τής μεταξύ μας αγάπης και τής ενότητας. Με τέτοιο αποτελεσματικό τρόπο, ώστε να δεχόμαστε το δώρο τής πίστεως και να αυξάνεται όλο και περισσότερο η πίστη μας. Και έτσι να κατορθώνουμε να πιστεύουμε ειλικρινά, καρδιακά, οντολογικά και να ομολογούμε την πίστα μας.
Αν δεν αγαπούμε, αν δεν έχουμε την μεταξύ μας ενότητα, δεν μπορούμε να πιστεύουμε σωστά και να ομολογούμε συνειδητά την πίστη μας.
«Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὀμολογήσωμεν» ότι δηλαδή πιστεύομε εις «Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιον και αχώριστον», όπως ακούμε σε κάθε Θεία Λειτουργία.
Αυτό σημαίνει, ότι η αληθινή και όχι τυπική ομολογία τής πίστεώς μας, προϋποθέτει απαραίτητα και συνεπάγεται την μεταξύ μας αγάπη και ενότητα. Αυτή η μεταξύ μας αγάπη και ενότητα καλλιεργεί, αυξάνει και αξιοποιεί τέλεια, τα όποια χαρίσματα μάς χάρισε ο Δωρεοδότης Χριστός μας.
Αυτά ας κρατήσουμε ως κεντρικό μήνυμα τη σημερινής αποστολικής περικοπής, γιατί αφορούν όχι μόνο το επίγειο παρόν, αλλά κυρίως το αιώνιο μέλλον μας.
“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”
Κυριακή 20ή Ιανουαρίου 2019
Κυριακή ΙΒ΄ Λουκά
(Β΄ Κορινθ. Δ΄ 6 - 15)
Ο Θείος Παύλος στην σημερινή αποστολική περικοπή, απευθυνόμενος στους Κορινθίους αλλά και σε μάς, τονίζει δύο σπουδαία σημεία. Πρώτο, το ύψος τού αποστολικού αξιώματος. Και δεύτερο, τις ταλαιπωρίες των Αποστόλων στην διάδοση τού Ευαγγελίου.
Θα σταθούμε στο δεύτερο σημείο.
Μάς λέει λοιπόν:
«Πάντοτε, εμείς οι Απόστολοι που ζούμε για το έργο τού Θεού παραδινόμαστε στον θάνατο για την δόξα τού Χριστού, ώστε και η ζωή και η δύναμη τού Ιησού να φαίνεται στο θνητό μας σώμα, το οποίο ο Κύριός μας με θαυμαστούς τρόπους σώζει. Ώστε οι μεν καθημερινοί θανάσιμοι κίνδυνοι υπάρχουν σε εμάς, η δε πνευματική ζωή που προέρχεται από τον δικό μας θάνατο προς τα κοσμικά πράγματα, ενεργείται και αυξάνεται σε σας…».
Πως; «Ἐν παντί θλιβόμενοι, ἀλλ΄ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι, ἀλλ΄οὐκ ἐξαπορούμενοι». Δηλαδή: «Εμείς, παντού και πάντοτε θλιβόμαστε, χωρίς όμως να φθάνουμε σε αδιέξοδο και καταθλιπτική στενοχωρία».
Πραγματικά οι άγιοι Απόστολοι σε καθημερινή βάση βρισκόταν μπροστά σε πολλούς πειρασμούς, πολλές θλίψεις, δοκιμασίες και όλοι τους άφησαν τον κόσμο αυτό με μαρτύριο. Εν τούτοις, όλα αυτά τα αντιμετώπιζαν και τα υπέμειναν θεληματικά και με πολλή χαρά, γιατί απέβλεπαν στην αιώνια δόξα.
Πως εξηγείται αυτό το θαύμα;;
Ο ίδιος ο Παύλος απαντά στο ερώτημα αυτό, λέγοντάς μας, ότι «ο υπεράφθονος πλούτος τής δυνάμεώς τους, είναι και προέρχεται από Τον Θεό και όχι από μάς!»
Να ένας σημαντικό, διαχρονικό και πολύ επίκαιρο μήνυμα ελπίδας, προοπτικής και αισιοδοξίας και για μάς, τους σημερινούς χριστιανούς!
Οι Θεοκήρυκες Απόστολοι καθημερινά πέθαιναν ως προς τις γήινες απολαύσεις, ζούσαν με την αίσθηση ότι πεθαίνουν βιολογικά. Αυτό όμως είχε ως συνέπεια να ζουν πνευματικά.
Το ίδιο συμβαίνει και στην ζωή των Μαρτύρων, των Οσίων και όλων των Αγίων. Και οι Πατέρες και οι Όσιοι τούς οποίους ιδιαίτερα τον μήνα αυτό προβάλλει και τιμά η Εκκλησία μας ακολούθησαν την αποστολική γραμμή και έδωσαν με τον δικό τους τρόπο την δυναμική παρουσία και ομολογία. Και αυτοί δεν υπολόγισαν τις κακοπάθειες που συνεπάγεται η συμπόρευση με τον Αρχηγό τής πίστεώς μας. Απέθαναν πριν πεθάνουν βιολογικά. Και έτσι δεν απέθαναν όταν ήλθε ο βιολογικός τους θάνατος, αλλά ζουν αιώνια. Σ΄ αυτούς ανήκει και ο εορταζόμενος σήμερα πνευματικός αθλητής τής ερήμου Μέγας Ευθύμιος.
Παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος: «Και τα δύο και η θλίψη και η χαρά με υπερβολή στους Αγίους! Παράδοξο! Τόσο μεγάλη σοδειά ευχαριστήσεως προήλθε από την θλίψη. Η θλίψη έγινε στους Αγίους αφορμή θείας ευφροσύνης…».
Και πρέπει να ξέρουμε, ότι η θεία παναγάπη πολλές φορές για λόγους πάντοτε πνευματικής ωφέλειας, επιτρέπει θλίψεις και διάφορες δοκιμασίες στην ζωή των πραγματικών Χριστιανών.
Ο ίδιος ιερός πατήρ αναφερόμενος στις θλίψεις των Χριστιανών γράφει: «Υποφέρουν τέτοιες θλίψεις οι Χριστιανοί, ώστε αυτές είναι άξιες όχι για δάκρυα, ούτε για θρήνους αλλά για ευχαριστίες στον Θεό…».
Και ο ίδιος σε ομιλία του στην σημερινή αποστολική περικοπή διδάσκει επί λέξει: «… Με τις θλίψεις φθείρεται ο εξωτερικός άνθρωπος, όμως ο εσωτερικός ανακαινίζεται καθημερινά. Πως φθείρεται; Με το να μαστιγώνεται, να καταδιώκεται, να πάσχει αμέτρητα κακά. Πως ανακαινίζεται ο εσωτερικός άνθρωπος; Με την πίστη, με την ελπίδα, με την προθυμία. Στο εξής λοιπόν πρέπει να αντιμετωπίσουμε με θάρρος τα κακά. Γιατί όσο περισσότερα παθαίνει το σώμα, τόσο και πιο αγαθές ελπίδες έχει η ψυχή και γίνεται λαμπρότερη, όπως ακριβώς ο χρυσός που παραμένει μέσα στην φωτιά. Επειδή λοιπόν τα βλεπόμενα είναι πρόσκαιρα ενώ τα μη βλεπόμενα είναι αιώνια, προς εκείνα ας έχουμε στραμμένο το βλέμμα μας…».
Αυτά μας λέει ο Θείος Χρυσόστομος.
Συμπέρασμα;
Αξίζει να εμπιστευόμαστε στην Θεία δικαιοσύνη και αγάπη. Βέβαια, εμείς δεν καλούμαστε να προβούμε σε θυσίες και αυταπαρνήσεις των Αποστόλων και των Οσιομαρτύρων. Όμως, μπορούμε με την Χάρη τού Θεού να βλέπουμε τα βάσανα τής ζωής αυτής όπως τα έβλεπαν και τα εβίωναν οι Άγιοι.
Στις προσπάθειες μας αυτές δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε πανίσχυρο οδηγό, συνοδό και σύμμαχο Τον Αληθινό, ζωντανό επουράνιο Πατέρα μας!
Φθάνει να έχουμε ουσιαστική ένωση μαζί Του. Και ας μη ξεχνούμε την Παύλεια διαβεβαίωση που ακούσαμε στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα: «Η υπερβολή τής δυνάμεως είναι και προέρχεται από Τον Θεό και όχι από μάς…», Αμήν!
“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”
Κυριακή 27η Ιανουαρίου 2019
Κυριακή ΙΕ΄ Λουκά
(Εβρ. Ζ΄ 26 – Η΄ 2)
Επειδή σήμερα η Εκκλησία μας επιτελεί την ανάμνηση τής ανακομιδής των πανσέπτων Λειψάνων τού Αγίου Ιωάννου τού Χρυσοστόμου, τού κορυφαίου αυτού πατρός και διδασκάλου, γι΄ αυτό ορίσθηκε ως αποστολικό ανάγνωσμα να διαβάζεται τμήμα από το έβδομο κεφάλαιο τής προς Εβραίους επιστολής τού Θείου Παύλου.
Το ιερό αυτό κείμενο μάς μιλάει για το αρχιερατικό αξίωμα τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Και θα μπορούσαμε να πούμε, ότι μέσα στις αποστολικές αυτές γραμμές, τονίζεται με τρόπο πολύ αναλυτικό και σαφέστατο η αιώνια αρχιερωσύνη τού Λυτρωτή μας.
Είναι μεγαλειώδης και ασύγκριτη η υπεροχή τής αρχιερωσύνης τού Κυρίου μας έναντι τής Ιουδαϊκής λατρείας. Και αυτή την υπεροχή, εξαίρει το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα. Μάς λέει λοιπόν, ότι ο Μεγάλος Αυτός Αρχιερέας δεν έχει ανάγκη όπως οι αρχιερείς τού Ιουδαϊκού Νόμου να προσφέρει θυσίες πρώτα για τις δικές Του αμαρτίες και έπειτα για τις αμαρτίες τού λαού. Αφ΄ ενός μεν, γιατί είναι απόλυτα Άγιος και Αναμάρτητος, αφ΄ ετέρου δε, γιατί προσέφερε μια φορά προς χάρη τού λαού την ύψιστη λυτρωτική Θυσία τού Εαυτού Του «λύτρον αντί πολλών» στον Σταυρό τού Γολγοθά.
Έτσι, ανέλαβε όλες τις αμαρτίες όλου τού ανθρωπίνου γένους και εξασφάλισε σε όλους μας την απολύτρωση, την συγχώρηση και την σωτηρία.
Οι Ιουδαϊκές θυσίες ήταν σύμβολα, εικόνες και προτυπώσεις της μοναδικής εξιλαστήριας θυσίας τού Ιησού Χριστού.
«Ο λόγος τής ένσαρκης υπόσχεσης τού Θεού που μετά από τόν Μωσαϊκό Νόμο δόθηκε με τον προφήτη Δαβίδ, εγκαθιστά αιώνιο Αρχιερέα Τον Υιό τού Θεού, ο Οποίος, υπερτέλειος ων ως Θεός, αναδείχθηκε και ως Άνθρωπος κατά πάντα τέλειος και μένει τέλειος στους αιώνες.
Το δε βασικότερο και χρηστικότερο για μάς, είναι το ότι έχουμε τέτοιο Αρχιερέα, ο Οποίος κάθισε στα δεξιά τού θρόνου τής θείας Μεγαλειότητας επάνω στους ουρανούς και έγινε Λειτουργός στα Άγια των ουρανών και στην αληθινή σκηνή, δηλαδή στην Αγία μας Εκκλησία, που θεμελίωσε ο Κύριος και όχι ο άνθρωπος». Αυτές σε γενικές γραμμές μάς λέει ο αποστολικός λόγος.
Μελετώντας αυτή την περικοπή προσεγγίζομε και θαυμάζομε την ανερμήνευτη αγάπη, φιλανθρωπία και άπειρη συγκατάβαση τού Θεού για τον άνθρωπο.
Ως βασικά μηνύματα από όλα αυτά, ας κρατήσουμε τα εξής:
Πρώτο: Το ότι ο θησαυρός τής πίστεώς μας θα πρέπει να είναι και παραμένει συνεχόμενος και αδιάσπαστος μέχρι θανάτου. Και αυτό είναι το αναγκαίο ζητούμενο για τον καθένα μας. Και μάλιστα στις δύσκολες ανήσυχες και ισοπεδωτικές ημέρες μας, που πολλοί άνεμοι φυσούν από παντού και προσπαθούν να σβήσουν την λάμψη τής πίστεως.
Η πίστη μας θα πρέπει πάντοτε να παραμένει δυνατή και ακμαία. Έτσι, ώστε όταν θα ξαναέλθει ο Αρχηγός τής πίστεώς μας, να την βρει σε όλους μας άσβεστη, ζωντανή και ενεργούμενη.
Αυτό δεν μας είπε ότι θέλει από εμάς;
Δεύτερο: Να μη παύσουμε να αγαπούμε με όλη μας την ψυχή και την καρδιά τον Τριαδικό Θεό. Γιατί καθώς ο Ίδιος μάς βεβαίωσε, η αγάπη για τον Θεό και για τον κάθε συνάνθρωπο μας είναι η πρώτη και μεγαλύτερη αρετή. Και αυτό σημαίνει, ότι η μεγαλύτερη αμαρτία είναι το να μη αγαπούμε τον Θεό.
Για τον συνειδητό Χριστιανό, ιστορία σημαίνει το να μη ξεχνούμε, ότι ο Χριστός ήλθε και σταυρώθηκε για μάς. Έτσι, για τον καθένα μας η ιστορία ταυτίζεται επάνω από όλα με την σωτηρία. Και ακριβώς αυτό θα πρέπει να κινητοποιεί και να κρατάει την αγάπη μας για τον Θεό.
Ο ιερός μας Χρυσόστομος που σήμερα γιορτάζει, με αξιοθαύμαστο τρόπο μιμήθηκε τον Μεγάλο και Αιώνιο Αρχιερέα, τον Σωτήρα μας Χριστό. Και έτσι έμεινε σε διαχρονία στην μνήμη τής Εκκλησίας μας, αλλά και στις καρδιές των πιστών. Των πιστών τής εποχής του, αλλά και τής εποχής μας, των πιστών όλων των αιώνων.
Ας ακούσουμε τι μας λέει σε ερμηνευτική του ομιλία στην περικοπή που μελετήσαμε. Μάς λέει λοιπόν:
«Αφού έχουμε τέτοιο Αρχιερέα, ας μιμηθούμε και ας ακολουθήσουμε τα ίχνη Του. Δεν υπάρχει άλλη θυσία, μία μάς έκανε καθαρούς, η θυσία τού Θεανθρώπου. Όσοι λοιπόν αξιωθήκαμε την σφραγίδα τού Θείου Βαπτίσματος, όσοι απολαύσαμε την Θυσία, ας διαφυλάσσουμε την ευγενική μας καταγωγή…»
Αυτά μάς διδάσκει και μάς προτρέπει. Οι θείες Ευχές και πρεσβείες Του ας είναι μαζί μας. Και η μνημόνευση τού ιερώτατου ονόματός του στην απόλυση κάθε Θείας Λειτουργίας, μακάρι να προσφέρει Χάρη και ευλογία σε όλους μας. Έτσι, ώστε στις περίεργες ημέρες μας, να επικρατεί γαλήνη στις καρδιές μας και η μόνιμη αγάπη και ειρήνη στην πατρίδα μας, αλλά και σε όλους τους λαούς της πολύπαθης γης, Αμήν!
π. Α.Μ.