«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ
2 Δεκεμβρίου 2018
Η Ευαγγελική περικοπή της ΙΔ Κυριακής της περιόδου του Ευαγγελιστού Λουκά μας παρουσιάζει αγαπητοί μου αδελφοί το περιστατικό της θεραπείας του τυφλού της Ιεριχούς. Εκ πρώτης όψεως θα μπορούσαμε να πούμε ότι είμαστε και πάλι μπροστά σε μία ακόμα θεραπεία ασθενούς από τις πολλές που έκανε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Αν μελετήσουμε όμως προσεκτικά το περιστατικό με διάθεση να εμβαθύνουμε σε αυτό τότε θα δούμε πως το συγκεκριμένο γεγονός παρουσιάζει μία ιδιαιτερότητα η οποία μπορεί να μας δώσει πολύ ωφέλιμα συμπεράσματα για την σχέση μας με τον Χριστό.
Πράγματι στο σημερινό Ευαγγέλιο ο Κύριος στρέφεται για μια ακόμη φορά με ευσπλαχνία και αγάπη σε έναν άνθρωπο που κουβαλάει τον σταυρό της ασθενείας του και τον θεραπεύει. Μέσω της θαυματουργικής Του δυνάμεως ο Χριστός χαρίζει στον ταλαίπωρο τυφλό, που ζητιάνευε για να ζήσει, το φως του και έτσι αποκαθιστά σε αυτόν το υπέρτατο αγαθό της υγείας, που είναι απαραίτητο για να μπορεί ο άνθρωπος να πορεύεται στη ζωή. Το ενδιαφέρον όμως του Κυρίου για αυτόν τον συγκεκριμένο τυφλό δεν ήταν τυχαίο αλλά ήταν το αποτέλεσμα της επιμονής του τυφλού να θεραπευτεί από τον Χριστό. Διαβάζοντας προσεκτικά την περικοπή βλέπουμε πως ο άνθρωπος αυτός μέσα στο σκοτάδι της σωματικής του τύφλωσης, μπόρεσε να δει καθαρότερα από πολλούς άλλους που έβλεπαν ποιος πραγματικά ήταν ο διερχόμενος διδάσκαλος. Διερωτάται γιατί γίνεται θόρυβος και όταν πληροφορείται ότι περνάει ο Ιησούς χωρίς δεύτερη σκέψη απευθύνει της ικεσία του «Ιησού Υιέ Δαυίδ ελέησόν με». Αυτός ο λόγος του τυφλού της περικοπής δεν είναι απλώς ένα αίτημα προς κάποιον θαυματοποιό, αλλά στην ουσία είναι η προσευχή που απευθύνει προς τον Χριστό. Δεν ζητά απευθείας το φως του αλλά επιζητά το έλεος του Κυρίου τον οποίο μάλιστα αποκαλώντας τον Υιό Δαυίδ ομολογεί πως τον αναγνωρίζει και ως Μεσσία. Όμως οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ο άνθρωπος αυτός απευθύνει την προσευχή του είναι αντίξοες. Η ασθένειά του, η φασαρία από το πλήθος, η αδυναμία να προσεγγίσει λόγω του όχλου δυσκολεύουν το έργο του. Ακόμα και οι ακόλουθοι του Ιησού τον επιπλήττουν να σιωπήσει. Η κοινωνία τον θεωρεί απόβλητο, περιθωριακό στοιχείο, όπως πολλές φορές κάνει στα άτομα με ειδικές ανάγκες, και κατά συνέπεια δεν έχει δικαίωμα να ενοχλεί τον Διδάσκαλο. Όμως εκείνος δεν κάμπτεται από την αναλγησία των συνανθρώπων του, δεν πτοείται από τις αντίξοες συνθήκες αλλά «πολλώ μάλλον έκραζε». Όχι μόνο δεν σταμάτησε αλλά τώρα η προσευχή του έχει περισσότερη ένταση με αποτέλεσμα ο Χριστός να αδιαφορήσει για τους πολλούς που τον περιτριγύριζαν και απλώς έκαναν φασαρία και να στρέψει το ενδιαφέρον του σε αυτόν τον τυφλό τον οποίο και θεράπευσε.
Αυτό αγαπητοί μου είναι το μεγάλο μάθημα που μας κάνει σήμερα ο τυφλός της Ιεριχούς. Μας αποκαλύπτει την δύναμη της προσευχής όταν αυτή γίνεται με πίστη αλλά και με επιμονή και υπομονή. Πολλές φορές στρεφόμαστε προσευχητικά προς τον Κύριο και συνήθως το κάνουμε και εμείς υπό αντίξοες συνθήκες, αφού περισσότερο θυμόμαστε να προσευχηθούμε όταν έχουμε κάποια ανάγκη ή δοκιμασία. Όταν όμως τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα ή όταν αργεί να έρθει η απάντηση από τον ουρανό, τότε πολλές φορές δυστυχώς παραιτούμαστε από την προσευχή. Σταματάμε την ικεσία. Σιωπούμε και βυθιζόμαστε στην απελπισία. Ο τυφλός της σημερινής ευαγγελικής περικοπής μας δείχνει πόσο σημαντικό αλλά και αποτελεσματικό είναι να επιμένουμε στην προσευχή μας, με ταπείνωση πάντοτε αλλά και με πολλή πίστη ζητώντας πρωτίστως το έλεος του Θεού, που είναι το σημαντικότερο, για να έλθει στην συνέχεια και αυτό που ποθεί η καρδιά μας. Τότε θα απολαύσουμε την ευεργετική επενέργεια του Θεού στην ζωή μας και θα γίνουμε και αφορμή για τους άλλους να δοξολογήσουν τον Θεό όπως έγινε και ο τυφλός της περικοπής αφού εξ αιτίας του «πας ο λαός ιδών έδωκεν αίνον τω Θεώ». Αμήν.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ
9 Δεκεμβρίου 2018
Τα περιστατικά που διαδραματίστηκαν κατά την παραμονή του Κυρίου στον κόσμο, αγαπητοί μου αδελφοί, δεν υπήρξαν αποτέλεσμα απλώς κάποιων συγκυριών αλλά προϊόν της Θείας Οικονομίας αφού κάθε ένα από αυτά αποτελούν πηγή διδασκαλίας και πνευματικής ωφελείας για κάθε άνθρωπο που αναζητά την σωτηρία. Αυτό ισχύει και για το περιστατικό που μας περιγράφει η σημερινή Ευαγγελική περικοπή που είναι η θεραπεία της συγκύπτουσας γυναικός, όπως την ονομάζει η γραφή.
Το περιστατικό δεν εκτυλίσσεται σε κάποιο δρόμο ή σε κάποιο σπίτι αλλά μέσα στον ιερό χώρο της Συναγωγής όπου ο Κύριος είχε πάει για να αποδώσει και Εκείνος ως άνθρωπος τιμή και δόξα στον Θεό. Την ώρα λοιπόν που ο Κύριος δίδασκε ερμηνεύοντας κάποιο εδάφιο της Παλαιάς Διαθήκης βλέπει ανάμεσα στους παρευρισκόμενους μια γυναίκα η οποία επί δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, εξ αιτίας κάποιας ασθένειας, ζούσε τελείως σκυμμένη στην γη μη μπορώντας όπως λέει χαρακτηριστικά η γραφή «ανακύψαι εις το παντελές». Τότε ο Χριστός σταματάει τον λόγο του και στρέφει το ενδιαφέρον του σε εκείνη την οποία και θεραπεύει αμέσως μπροστά στα έκπληκτα μάτια των παρευρισκομένων.
Τι ήταν όμως αυτό που έκανε τον Χριστό να θεραπεύσει αυτή την γυναίκα χωρίς μάλιστα αυτή να του το ζητήσει; Η απάντηση βρίσκεται στην ευσέβειά της. Η συγκύπτουσα της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής, αγαπητοί μου αδελφοί, είχε υποδειγματική ευσέβεια απέναντι στον Θεό. Δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια κουβαλούσε τον βαρύ σταυρό της ασθενείας της και όμως η σωματική της δυσκολία δεν την εμπόδιζε από το να παρευρίσκεται στην Συναγωγή ακούγοντας την διδαχή του λόγου του Θεού. Για πολλούς από εμάς οι ασθένειές μας ή κάποιες σωματικές μας δυσκολίες πολύ εύκολα αποτελούν αφορμή να αμελήσουμε ή ακόμα και να εγκαταλείψουμε εντελώς την πνευματική μας ωφέλεια, σταματώντας όχι μόνο την συμμετοχή μας στις διάφορες πνευματικές ευκαιρίες που μας δίνονται, όπως οι Κύκλοι μελέτης Αγίας Γραφής, αλλά εγκαταλείποντας ακόμα και αυτόν τον εκκλησιασμό. Χωρίς πολύ σκέψη ενίοτε παραδινόμαστε στις όποιες δυσκολίες, τις οποίες κάνουμε προτεραιότητα αφήνοντας πίσω τα πνευματικά μας ενδιαφέροντα με αποτέλεσμα να φροντίζουμε και να ανακουφίζουμε υπερβαλλόντως το σώμα μας εις βάρος της ψυχής μας η οποία αργοπεθαίνει. Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα, το παράδειγμα της σημερινής γυναικός είναι σπουδαίο και μας καλεί να το μιμηθούμε.
Όμως στην συγκύπτουσα του σημερινού Ευαγγελίου υπάρχει και κάτι άλλο πολύ σημαντικό που επίσης μας διδάσκει και μας ελέγχει. Αυτή η ύπαρξη, ενώ ήταν άρρωστη δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, δεν επέτρεψε στην ασθένειά της να σκληρύνει την καρδιά της αλλά παρέμεινε πιστή στον Θεό. Το πρόβλημά της όχι μόνο δεν την απομάκρυνε από την πίστη της αλλά την έκανε ακόμα πιο σταθερή σε αυτήν. Πόσο σημαντικό είναι αυτό το παράδειγμα αδελφοί μου για όλους εκείνους οι οποίοι μπροστά στην ασθένεια και την δοκιμασία γογγύζουν ενώπιον του Θεού, διαμαρτύρονται και εκδικητικά πολλές φορές εγκαταλείπουν την πίστη τους κυριευμένοι από την απελπισία. Τότε η καρδιά τους παγώνει, σκληραίνεται και γίνεται σαν την καρδιά του αρχισυνάγωγου ο οποίος δεν συγκλονίζεται από το θαύμα αλλά χωρίς καμία ευσπλαχνία διαμαρτύρεται για την θεραπεία επειδή έγινε την ημέρα του Σαββάτου. Αντίθετα όσοι αντιμετωπίζουν την δοκιμασία ως επίσκεψη του Θεού στην ζωή τους διδάσκονται από αυτήν, προβληματίζονται για τα αίτια που την προκάλεσαν, αναλογίζονται την ελαχιστότητά τους και μετανοούν παραμένοντας πιστοί στον Πανάγαθο Θεό. Έτσι ακριβώς αντιμετώπισε την ασθένειά της η συγκύπτουσα της σημερινής περικοπής αλλά και έτσι έλαβε την θεραπεία και την ανόρθωσή της. Ας είναι το παράδειγμά της ευσέβειας και της πίστεώς της υπόδειγμα της δικής μας βιωτής. Αμήν.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ
16 Δεκεμβρίου 2018
Η παραβολή η λεγομένη του μεγάλου δείπνου την οποία μας παρουσιάζει η σημερινή ευαγγελική περικοπή, δεν είναι τίποτε άλλο αγαπητοί μου αδελφοί από την πρόσκληση που μας απευθύνει ο Θεός προκειμένου να μετάσχουμε του Ιερού Δείπνου της Θείας Ευχαριστίας και να απολαύσουμε το ποτήριο της ζωής. Ο άνθρωπος προσκαλείται να καθίσει στο μεγάλο δείπνο και το τραπέζι που ετοιμάζει η αγάπη του Θεού και να κοινωνήσει μαζί Του. Ο Θεός Πατέρας καλεί τα τέκνα του στο γεγονός της σωτηρίας, όπως αυτό προσφέρεται μέσα από την κοινωνία του σώματος και αίματός του Κυρίου μας.
Θα μπορούσαμε να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα ότι η σημερινή παραβολή είναι προφητική, αφού περιγράφει την στάση των ανθρώπων κάθε εποχής απέναντι στην πρόσκληση του Θεού. Οι δικαιολογίες περί αγοράς αγρού ή ζεύγους βοών ή περί γυναικός που ακούστηκαν από τους προσκεκλημένους του δείπνου για να δικαιολογήσουν την απουσία τους, θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνοψίζουν τις αιτίες που μέχρι σήμερα κρατούν τους ανθρώπους μακριά από το μεγάλο δείπνο της Ευχαριστίας. Αυτές οι αιτίες δεν είναι άλλες από την δίψα για πλούτο και αγαθά και από την αναζήτηση της πρόσκαιρης ηδονής. Τα παραδείγματα που χρησιμοποιεί ο Χριστός στην παραβολή ως δικαιολογίες για την άρνηση της πρόσκλησης δεν είναι τυχαία. Οι άνθρωποι και τότε που εκφωνήθηκε η παραβολή αλλά και σήμερα ζουν κυριευμένοι από την μανία της απόκτησης αγαθών ή την αύξηση των όσων ήδη έχουν. Οι βιωτικές μέριμνες που απορρέουν από αυτήν την μανία αποτελούν μεγάλο εμπόδιο για την αποδοχή της πρόσκλησης του Θεού. Παράλληλα η πρόσκαιρη ηδονή, οι άκρατες σαρκικές επιθυμίες και η αμαρτία που απορρέει από αυτές γεμίζουν την ψυχή με τεράστια ενοχή και την αποσπούν από την μετοχή της στο σωτήριο δείπνο της Θείας Ευχαριστίας. Το δυστύχημα στην όλη υπόθεση είναι ότι τα παραπάνω δεν αναφέρονται μόνον σε εκείνους που συστηματικά και εκ πεποιθήσεως αρνούνται να προσέλθουν στο δείπνο αλλά και σε εκείνους που προσέρχονται και δεν μετέχουν σε αυτό. Σε όλους εκείνους δηλαδή που εκκλησιάζονται χωρίς να κοινωνούν.
Η καμπάνα του Ναού αγαπητοί μου αδελφοί χτυπάει κάθε φορά που στρώνεται το μεγάλο δείπνο επάνω στην Αγία Τράπεζα για να καλέσει τους ανθρώπους στο μυστήριο της σωτηρίας. Βεβαίως υπάρχουν πολλοί οι οποίοι αδιαφορούν παντελώς. Υπάρχουν όμως και πολλοί που ανταποκρίνονται, φτάνουν μέχρι τον Ναό αλλά φεύγουν όπως ήρθαν, αμέτοχοι δηλαδή του δείπνου αφού δεν πήραν το προσφερόμενο σώμα και αίμα του Κυρίου μας. Οι δικαιολογίες και για αυτούς δεν κοινωνούν είναι οι ίδιες. «Δεν πρόλαβα με τις δουλειές να ετοιμαστώ» λένε κάποιοι. «Είμαι αμαρτωλός» λένε κάποιοι άλλοι. Και τίθεται το ερώτημα: ποιος μας εμποδίζει να προετοιμαστούμε ή ποιος μας εμποδίζει να μετανοήσουμε;; μόνον η αμέλεια και η προσκόλησή μας στα αγαθά αυτού του κόσμου τα οποία μας κάνουν δούλους τους. Όμως μην έχουμε καμία ψευδαίσθηση ότι ανταποκρινόμαστε στην πρόσκληση του Θεού όταν προσερχόμαστε στο δείπνο αλλά φεύγουμε από αυτό με άδεια χέρια.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας διδάσκει πως «Είναι ανάγκη να μάθουμε το θαύμα των Μυστηρίων, δηλαδή την Θεία Ευχαριστία, τι ακριβώς είναι και γιατί μας δόθηκε και τι ωφελούμαστε από αυτό: Ένα σώμα γινόμαστε και μέλη εκ της σαρκός του Κυρίου και εκ των οστέων Αυτού». Πλησιάζοντας στα Άγια Χριστούγεννα που ο νεογέννητος Χριστός θα στρώσει το μεγάλο δείπνο των γενεθλίων του ας θυμόμαστε αυτόν τον λόγο του Αγίου Πατρός ώστε να προετοιμαστούμε με τον καλύτερο τρόπο, να αφήσουμε στην άκρη όλα εκείνα που μας εμποδίζουν στην κοινωνία μας με τον Κύριό μας και έτσι να ανταποκριθούμε θετικά στην πρόσκληση και εκείνη την εόρτιο ημέρα αλλά και πάντοτε. Αμήν.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
23 Δεκεμβρίου 2018
Η ροή του χρόνου αγαπητοί μου αδελφοί μας έφερε τόσο κοντά στην μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων ώστε να βρισκόμαστε ήδη στην Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως, όπως ονομάζεται η σημερινή, σύμφωνα με την συνήθεια της Εκκλησίας μας να πλαισιώνει τις μεγάλες Δεσποτικές εορτές με δύο Κυριακές αφιερωμένες σε αυτές μία πριν από την εορτή και μία μετά.
Η σημερινή Κυριακή που προηγείται της Γεννήσεως του Κυρίου μας αποσκοπεί αποκλειστικά στο να μας προετοιμάσει για την υποδοχή της μεγάλης ημέρας των Χριστουγέννων. Τόσο στο Αποστολικό όσο και στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας γίνεται αναφορά στα πρόσωπα εκείνα που προηγήθηκαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Η αναφορά αυτή βέβαια δεν γίνεται σήμερα τυχαία αλλά συμβάλλει στην προετοιμασία μας για την εορτή.
Με το Αποστολικό ανάγνωσμα ο Απόστολος Παύλος μας παρουσίασε όλα εκείνα τα πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης που προηγήθηκαν του Κυρίου μας και έζησαν με πίστη στις επαγγελίες του Θεού. Όλοι τους αγωνίστηκαν για να προετοιμάσουν με τις προφητείες και την αγία ζωή τους τον δρόμο για την έλευση του Χριστού στον κόσμο. Ακούσαμε πόσα δεινά υπέστησαν ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ, ο Δαυίδ και τόσοι άλλοι προφήτες και δίκαιοι για να εξυπηρετήσουν το σχέδιο της Θείας Οικονομίας και αναλογιζόμαστε την χαρά τους τώρα που ζουν «εν τω ουρανώ» την πραγμάτωση της επαγγελίας του Θεού για την οποία αγωνίστηκαν.
Στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα παράλληλα ακούσαμε από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο μια αλυσίδα ονομάτων τα οποία ανήκουν στα πρόσωπα εκείνα που συνιστούν το γενεαλογικό δέντρο του Κυρίου. Αυτή η αναφορά αποσκοπεί στο να διαλύσει κάθε αμφιβολία περί της απολύτου προσλήψεως της ανθρωπίνης φύσεως από τον Χριστό και να γίνει απόλυτα κατανοητό πως ο Ιησούς ήλθε στον κόσμο βεβαίως ως τέλειος Θεός αλλά και ως τέλειος άνθρωπος. Παράλληλα στον επίλογο της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής έχουμε μια σύντομη εξιστόρηση από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο του γεγονότος της Γεννήσεως του Κυρίου με ιδιαίτερη έμφαση στην αποκάλυψη από τον Άγγελο Κυρίου στον Ιωσήφ περί της εξ Αγίου Πνεύματος συλλήψεως του Χριστού από την Παρθένο Μαρία.
Όλα λοιπόν σήμερα, ακόμα και αυτή η υμνολογία της Εκκλησίας μας, θέλουν να συμβάλλουν στην προετοιμασία μας για τα Χριστούγεννα η οποία αγαπητοί μου αδελφοί πρέπει να είναι κυρίως πνευματική. Παρατηρώντας τις αντιδράσεις των ανθρώπων εν όψει των Χριστουγέννων διαπιστώνουμε ότι όσο περνούν τα χρόνια η μεγάλη αυτή εορτή τείνει να γίνει μια καθαρά συναισθηματική εορτή χωρίς όμως αναφορά στο ουσιαστικό περιεχόμενό της που είναι η έλευση του Σωτήρος Χριστού στον κόσμο. Όλοι αυτές τις ημέρες οι άνθρωποι ανά τον κόσμο στολίζουν, φωτίζουν, χρωματίζουν, μιλούν για αγάπη, φιλανθρωπία, αλληλεγγύη αλλά ελάχιστοι μιλούν για τον Χριστό. Ακόμα και την κυριώνυμο ημέρα της εορτής πολλοί θα εορτάσουν συμμετέχοντες σε πλήθος ρεβεγιόν που θα γίνουν την ημέρα εκείνη αλλά λίγοι θα εορτάσουν πραγματικά συμμετέχοντες στην Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία κοινωνώντας το Σώμα και το Αίμα του νεογέννητου Χριστού. Η αίσθηση ότι εορτάζουμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό φαίνεται δυστυχώς να επικρατεί. Για τους πραγματικούς αδελφούς του Κυρίου όμως πάντα υπάρχει ο χρόνος για σωστή προετοιμασία. Τα φετινά Χριστούγεννα μαζί με τα σπίτια μας ας στολίζουμε και τις ψυχές μας. Ας τις καθαρίσουμε με την μετάνοια και την εξομολόγηση και ας τις προετοιμάσουμε να γεννηθεί μέσα τους ο Χριστός. Κάθε Χριστούγεννα, όπως και τα φετινά, είναι η μεγάλη μας ευκαιρία με την δική του Γέννηση να πετύχουμε την δική μας αναγέννηση. Ας ευχηθούμε να μπορέσει κάποτε αυτός ο κόσμος να επιστρέψει στην Φάτνη του Κυρίου μας για να εορτάζει πραγματικά Χριστούγεννα και εμείς να αξιωθούμε να φτάσουμε στην μεγάλη ημέρα για να δοξολογήσουμε τον Θεό μαζί με τους Αγγέλους και να προσκυνήσουμε με πίστη το Θείο Βρέφος μαζί με τους Ποιμένες και τους Μάγους. Αμήν.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ
30 Δεκεμβρίου 2018
Η σημερινή Κυριακή αγαπητοί μου αδελφοί, η πρώτη μετά την εορτή των Χριστουγέννων, έχει πάντοτε ως Ευαγγελικό ανάγνωσμα την συγκλονιστική αυτή περικοπή από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο που ακούσαμε και η οποία μας εξιστορεί τα φοβερά γεγονότα που ακολούθησαν μετά την προσκύνηση των Μάγων οι οποίοι επισκέφθηκαν, με την καθοδήγηση του Αστέρος, το βρέφος Ιησού. Τα γεγονότα αυτά είναι η φυγή του Ιωσήφ, της Μαρίας και του Ιησού στην Αίγυπτο και η σφαγή των νηπίων από τον Βασιλιά Ηρώδη.
Πριν όμως προχωρήσουμε στο σχολιασμό των γεγονότων που προαναφέραμε καλό θα ήταν να διευκρινίσουμε μια σημαντική λεπτομέρεια. Πολλοί άνθρωποι νομίζουν πως η προσκύνηση των Μάγων έγινε στην Φάτνη της Βηθλεέμ αμέσως μετά την γέννηση του Κυρίου. Αυτό επικράτησε στην αντίληψη των ανθρώπων, κυρίως επειδή στην εικόνα της Γεννήσεως εικονίζονται και οι μάγοι. Πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι στην Ορθόδοξη εικονογραφία πολλές φορές καταργείται ο χρόνος, αφού ο σκοπός της βυζαντινής εικόνας δεν είναι να αποτυπώσει ρεαλιστικά ένα γεγονός ή ένα πρόσωπο αλλά να διδάξει βασικές αλήθειες γύρω από αυτό. Ακριβέστερα λοιπόν η προσκύνηση των Μάγων έγινε σχεδόν δύο χρόνια μετά την γέννηση του Ιησού και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η εντολή του Ηρώδη, αφού εξακρίβωσε τον χρόνο της γεννήσεως του Χριστού από τους Μάγους, ήταν να σκοτώσουν όλα τα βρέφη στη Βηθλεέμ και στα περίχωρα από δύο ετών και κάτω που σημαίνει ότι και Κύριος ήταν ήδη σε αυτή την ηλικία.
Το συγκλονιστικό γεγονός όμως με το οποίο μας φέρνει αντιμέτωπους η σημερινή περικοπή αγαπητοί μου αδελφοί, είναι η μανία του Ηρώδη απέναντι στον Ιησού. Ο Χριστός μας, τόσο σύντομα μετά την έλευσή του στην γη, γίνεται ήδη αιτία διωγμού. Ακόμα και ως βρέφος δεν γίνεται αποδεκτός από την ανθρωπότητα η οποία στο πρόσωπο του Ηρώδη θέλει να τον εξοντώσει. Η διάθεση των ανθρώπων απέναντι στον Κύριο έγινε από την αρχή γνωστή. Ο Χριστός ήταν ήδη ανεπιθύμητος στην γη και γίνεται πρόσφυγας για να σώσει την ζωή Του. Δυστυχώς ο μισόκαλος και μισάνθρωπος διάβολος ξεκίνησε το έργο του χωρίς να χάσει καθόλου χρόνο και έσπειρε την διαβολή του στον Ηρώδη πως ο Χριστός, ο νέος αυτός Βασιλέας, θα του κλέψει τον θρόνο και έτσι η μανία του Ηρώδη ξεχύθηκε παντού σπέρνοντας τον θρήνο και τον οδυρμό αφού προκειμένου να θανατώσει τον Ιησού κατέσφαξε δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια που έγιναν και οι πρώτοι Μάρτυρες της πίστεως μας.
Δυστυχώς από τότε έως και σήμερα αυτή η διαβολή δεν έπαψε ποτέ. Ο Κύριος στην πορεία της ιστορίας ως ανεπιθύμητος καταδικάστηκε και οδηγήθηκε στον Σταυρό και ως ανεπιθύμητος εξακολουθεί να σταυρώνεται από πολλούς ανθρώπους μέχρι τις ημέρες μας. Ήλθε στον κόσμο να μας λυτρώσει από τα δεσμά της αμαρτίας, όμως οι άνθρωποι πολλές φορές προτιμούν να παραμένουν δέσμιοι σε αυτήν και να απορρίπτουν το δώρο της σωτηρίας που ο Χριστός προσέφερε στην ανθρωπότητα. Όλη η ιστορία του Χριστιανισμού είναι γεμάτη από διωγμούς εναντίον του προσώπου του Κυρίου. Εκατοντάδες χιλιάδες οι Μάρτυρες της πίστεως που κοσμούν το Μαρτυρολόγιο της Εκκλησίας μας. Και σήμερα, όπου δεν απαιτείται το αίμα των μαρτύρων, ο Χριστός διώκεται με κάθε τρόπο, κυρίως μέσα από τον επιδιωκόμενο αποχρωματισμό των Χριστιανικών κοινωνιών και την μεταβολή τους σε αθεϊστικά συστήματα που καμία σχέση δεν θα έχουν με τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Όμως η ιστορία μας διδάσκει παράλληλα πως ο Χριστός είναι πάντοτε ο τελικός νικητής. Οι διώκτες Του πεθαίνουν όπως πέθανε και ο Ηρώδης και τόσοι άλλοι αρνητές Του. Ο Κύριος όμως επιστρέφει πάντοτε θριαμβευτής για να δοξάσει μαζί του στην Βασιλεία Του όλους εκείνους που παραμένουν πιστοί στην σωτήρια παρουσία Του. Είθε αγαπητοί μου αδελφοί με την Χάρη του Θεού να ανήκουμε και εμείς σε αυτούς που θα παραμείνουμε πιστοί και θα απολαύσουμε τα ουράνια αγαθά που ο Χριστός μας προσέφερε με την Γέννησή Του. Αμήν.
π. Ν.Α.