«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
1η Ἰουλίου 2018
Πολλοί στήν ἐποχή μας δέν θέλουν νά ἀκούσουν μέ εὐχαρίστηση νά γίνεται λόγος γιά τόν διάβολο καί τίς πολύ βλαβερές καί καταστρεπτικές ἐνέργειές του ἐναντίον,τῶνἀνθρώπων.Μερικοί μάλιστα,προτιμοῦν νά ἔχουν τήν ἐντύπωση ὅτι δέν ὑπάρχει καθόλου.Καί ὅπως ἔλεγε ὁ γάλλος ποιητής Baudelaire << ἡ πιό ἔξυπνη πονηρία τοῦ διαβόλου εἶναι νά μᾶς πείθει ὅτι δέν ὑπάρχει>>.
Ἄλλοι πάλι, ἀντίθετα, τοῦ δίνουν μεγαλύτερη σημασία ἀπό αὐτήν τήν ὁποία ἔχει.Ὅ,τι κακό κάνουν στήν ζωή τους,τό φορτώνουν σ'αὐτόν.Λησμονοῦν ὅμως ὅτι στήν πραγματικότητα,ὁ διάβολος εἶναι ὁ ὑποβολέας καί δέν μπορεῖ νά ἀναγκάσει κανέναν μας νά κάνει κάτι χωρίς νά τό θέλει.Μᾶς ὑπαγορεύει δηλαδή μέ δόλιο τρόπο τίς πανουργίες του, καί ἄν θέλουμε τίς πραγματοποιοῦμε, ἄν δέν πάλι δέν θέλουμε, τίς ἀπορρίπτουμε.Δέν εἶναι δυνατόν ὁ Θεός ὁ ἴδιος νά σέβεται ἀπόλυτα τήν ἐλευθερία μας καί ὁ διάβολος νά ἔχει τήν δυνατότητα νά τήν καταλύει.
Τό σημερινό Εὐαγγέλιο μᾶς περιέγραψε τήν πολύ ἄσχημη κατάσταση κάποιων συνανθρώπων μας πού τούς εἶχε ὑποδουλώσει τελείως ὁ διάβολος καί τούς βασάνιζε καθημερινά.Ὑπάρχουν ὅμως καί πολλές ἄλλες εὐαγγελικές διηγήσεις πού μᾶς περιγράφουν τέτοια φοβερά περιστατικά.
Οἱ δαιμονιζόμενοι αὐτοί,δέν μποροῦσαν νά προσαρμοστοῦν στήν κοινωνική ζωή καί νά ζήσουν ἀρμονικά μέ τούς συνανθρώπους των.Ἔμεναν στά μνήματα καί θεωροῦνταν ἐπικίνδυνοι.Κατέχονταν δηλαδή ἀπό μανία ἐπιθετικότητας καί κανείς δέν τολμοῦσε νά περάσει ἀπό τόν τόπο τῆς κατοικίας τους.Μέσα τους ἦταν διασπασμένοι καί δέν ἤξεραν ποιοί στήν πραγματικότητα εἶναι.Εἶχαν μία τάση αὐτοκαταστροφῆς,προσπαθοῦσαν δηλαδή νά κάνουν κακό στόν ἑαυτό τους.
Πολύ δυστυχισμένοι ἄνθρωποι,χωρίς αὐτοκυριαρχία,χωρίς ἀξιοπρέπεια καί ἐλευθερία.Ὁ τρόπος πού ζοῦσαν, μᾶς φανερώνει τήν ἄθλια εἰκόνα τοῦ ἀνθρώπου πού εἶναι ὑποταγμένος στή δύναμη τοῦ σατανᾶ.Ταυτόχρονα δέ, βλέπουμε καί τήν καταστροφική καί φθοροποιό μανία τοῦ σατανᾶ.Μισεῖ τά πλάσματα τοῦ Θεοῦ καί θέλει νά τά καταστρέψει τελείως.Νά τούς στερήσει ὁλότελα τήν χαρά τῆς ζωῆς.Νά μήν ἀφήσει τίποτα ὄρθιο μέσα τους!
Ὁ Θεός ὅμως,δέν ἄφησε τόν σατανᾶ νά κυριαρχήσει στόν ἄνθρωπο,νά τόν ὑποδουλώσει καί νά τόν καταστρέψει.Μᾶς ἔστειλε τόν Υἱό Του γιά νά καταλύσει τά ἔργα τοῦ διαβόλου καί νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τήν καταδυναστεία του.Ὅσες φορές, ὁ Κύριος βρέθηκε ἀντιμέτωπος μέ περιπτώσεις ἀνθρώπων πού βρέθηκαν κάτω ἀπό τήν δαιμονική κυριαρχία,ἔδειξε τήν θεϊκή Του δύναμη καί τήν ἀγάπη Του πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους πού εἶχε ὑποδουλώσει ὁ σατανᾶς.Τούς ἀπελευθέρωσε ἀμέσως μέ ἕνα λόγο Του ἀπό τά δεσμά του,δίνοντάς τους τήν δυνατότητα νά χαροῦν τήν ζωή καί νά κάνουν ἐλεύθερα τίς ἐπιλογές τους.
Μέ τήν εὐεργετική παρουσία τοῦ Κυρίου μέσα στόν κόσμο,τό κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου,τήν σταύρωση καί τήν ἀνάστασή Του καί στήν συνέχεια μέ τήν ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας Του, καταργεῖται τό καταστρεπτικό ἔργο τῶν δαιμόνων καί ἐλευθερώνεται ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν κυριαρχία τους.Ἔτσι,ἀρχίζει μία καινούργια ἐποχή γιά τήν ἀνθρωπότητα.
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ συνεχίζει τό ἀπολυτρωτικό Του ἔργο μέσα στόν κόσμο μέ τήν Χάρη καί τήν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.Δίνει τήν δυνατότητα σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους νά γίνωνται μέλη της καί νά ἀπολαμβάνουν ὅλες τίς θεῖες δωρεές.Ὁ ἄνθρωπος μέσα στήν Ἐκκλησία,γίνεται μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ.Δέν εἶναι μόνος του, γιατί τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἔχει ὡς μέλη του τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο,τούς Ἁγίους καί ὅλους φυσικά τούς πιστούς ζωντανούς καί κεκοιμημένους,οἱ ὁποῖοι κατά τήν ἐπίγεια ζωή τους εἶχαν κοινωνία μέ τόν Χριστό..
Ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει τήν Χάρη τῶν ἁγίων Μυστηρίων της πού θωρακίζουν τούς πιστούς καί τούς δίνουν τήν δυνατότητα νά παλαίψουν νικηφόρα ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας.Ὅταν ἡ ἁμαρτία δέν κυριαρχεῖ στή ζωή μας,ὁ ἐχθρός δέν ἔχει τόπο νά σταθεῖ καί ἔτσι,ἔχουμε τήν εὐχέρεια νά ἀποτρέψουμε τά πονηρά ἔργα τοῦ σατανᾶ. Μέσα στήν Ἐκκλησία πληροφορούμαστε γιά τήν ἐμειρία τῶν Ἁγίων μας καί ἡ δική τους πείρα μᾶς βοηθάει νά ἀγωνιστοῦμε κι ἐμεῖς νικηφόρα, ὅπως ἐκεῖνοι, καί νά κατατροπώσουμε ὅλες τίς μηχανές τοῦ ἐχθροῦ.
Ἄς προσέξουμε κάτι πολύ ὡραῖο πού μᾶς λέει ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος:
<< Ὅταν οἱ χριστιανοί συγκεντρώνονται στήν Ἐκκλησία γιά νά μετάσχουν στό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας,συντρίβονται οἱ δαιμονικές δυνάμεις>>.Βλέπουμε ἐδῶ πόσο πολύ σημαντικό εἶναι νά εἴμαστε ἐνεργά μέλη τῆς Ἐκκλησίας καί νά συμμετέχουμε στά μυστήριά της μέ καθαρή συνείδηση.Γινόμαστε παντοδύναμοι, γιατί μεταγγίζεται σέ μᾶς ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ πού εἶναι ἱκανή νά ἀποτρέψει ἀπό πάνω μας καί νά ἀπομακρύνει ἀπό μέσα μας ὅλη τήν δύναμη τοῦ ἐχθροῦ.
Δέν ἔχουμε νά φοβηθοῦμε τίποτα ὅταν βρισκόμαστε μέσα στό ἀσφαλές λιμάνι τῆς Ἐκκλησίας.Δέν ἔχουμε λόγο μέσα στήν μεγάλη προστασία πού μᾶς προσφέρει ἡ ἀγκαλιά τοῦ Χριστοῦ,νά φοβόμαστε ἀπό τά μάγια καί τίς βασκανίες καί ὁτιδήποτε ἄλλο τρομάζει σήμερα τούς ἀνθρώπους.
Οἱ ὅποιες προλήψεις, ἀκόμα καί οἱ διάφορες δυσειδαιμονίες, πού καί στίς ἡμέρες μας μᾶς ἀναστατώνουν,δείχνουν ὅτι ἔχουμε ἀφήσει κάποιες πόρτες τῆς ψυχῆς μας ἀνοιχτές. Κάποιες ἀφύλακτες διαβάσεις πού ἐπιτρέπουν τήν εἴσοδο στήν καθημερινότητά μας σέ καταστάσεις πού δέν ἔχουν θέση στήν ζωή τῶν χριστιανῶν πού πιστεύουν στό Χριστό καί ὑπακοῦνε πρόθυμα στήν λειτουργική προτροπή:<<Ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῶ τῶ Θεῶ παραθώμεθα>>.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
8 Ἰουλίου 2018
Ὁ Κύριος καί οἱ ἄνθρωποι μπροστά στόν ἀνθρώπινο πόνο καί στήν ἀνθρώπινη δυστυχία!
Οἱ ἄνθρωποι,συμπονοῦν ἕναν συνάνθρωπό τους πού εἶναι παράλυτος καί δέν εἶναι σέ θέση νά μετακινηθεῖ καθόλου.Καταλαβαίνουν ὅτι μόνο ὁ παντοδύναμος Κύριος μπορεῖ νά τόν βοηθήσει καί τόν φέρνουν κοντά Του.Ὁ φιλάνθρωπος Κύριος,ὅπως πάντα, τόν σπλαχνίζεται καί τοῦ χαρίζει τήν πολυπόθητη ὑγεία ὄχι μόνο τοῦ σώματος,ἀλλά καί τῆς ψυχῆς.Λιτά καί πολύ παραστατικά,μᾶς τά παρουσίασε σήμερα τά γεγονότα αὐτά,ἡ εὐαγγελική διήγηση τοῦ εὐγγελιστή Ματθαίου πού ἀκούσαμε λίγο πρίν.
Οἱ ἄνθρωποι πού ἔφεραν τόν Παράλυτο στό Χριστό μας, πιστεύουν στήν θεϊκή Του δύναμη καί τήν πίστη τους αὐτή τήν ἐκδηλώνουν ἔμπρακτα μέ τήν ἐμπιστοσύνη πού δείχνουν στόν Κύριο καί τήν συμπαράστασή τους στόν πάσχοντα συνάνθρωπο.Δέν εἶναι νεκρή ἡ πίστη τους,ἀντίθετα, εἶναι ὁλοζώντανη.Ἐκδηλώνεται φανερά καί ἔμπρακτα,μέ τόν σεβασμό καί τήν ἀγάπη πού δείχνουν στό ἄλλο ἀνθρώπινο πρόσωπο,στόν ἀδελφό τους πού ὑποφέρει..Ἡ πίστη τους εἶναι << δι'ἀγάπης ἐνεργουμένη >>,ὅπως μᾶς τονίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος,καί γι'αὐτό γίνεται αἰτία σωτηρίας καί γιά τόν ἄλλο ἄνθρωπο.Ὅσο πιό θερμή εἶναι ἡ πίστη μας,τόσο περισσότερο μᾶς παρακινεῖ νά μήν εἴμαστε κλεισμένοι στόν ἑαυτό μας,ἀλλά νά ἀνοιγόμαστε συνεχῶς καί περισσότερο μέ ἔργα ἀγάπης πρός τό κοινωνικό σύνολο.
Δέν ὑπάρχει κανένα ἐμπόδιο πού νά εἶναι σέ θέση νά μᾶς σταματήσει σ'αὐτό.Ὁ κόπος καί ἡ ταλαιπωρία πᾶνε στήν ἄκρη.Ὅποιος ἀγαπᾶ πραγματικά, δέν σταματᾶ πουθενά,ἀλλά ἐφευρίσκει συνεχῶς καί καινούργιους τρόπους προκειμένου νά ἐκδηλώσει ἔμπρακτα τήν ἀγάπη του.Ὄχι γιά νά φανεῖ ὅτι κάνει ἀγαθοεργίες,ἀλλά πράττοντας ἀβίαστα καί χωρίς κανένα καταναγκασμό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.Ὄχι γιά νά δείξει τόν οἶκτο του στόν πονεμένο συνάνθρωπο,ἀλλά γιά νά ἐπουλώσει διακριτικά καί μέ ἀπέραντη ἀγάπη καί μητρική στοργή τίς πληγές του.Ὄχι γιατί περιμένει κάποια ἀνταπόδωση,ἀλλά γιατί ἔτσι τοῦ βγαίνει αὐθόρμητα ἀπό μέσα του.
Πολύ δύσκολα ἀκούγονται αὐτά στήν ἀτομικιστική ἐποχή μας,ὅμως,ὑπάρχουν συνάνθρωποί μας πού ἐνεργοῦν ἔτσι καί γίνονται αἰτία νά λένε μέ θαυμασμό κάποιοι:Ὑπάρχουν καί σήμερα ἄνθρωποι!Καί αὐτοί οἱ ἄνθρωποι προέρχονται συνήθως ἀπό τόν εὐλογημένο καί ἁγιασμένο χῶρο τῆς Ἐκκλησίας μας!Τόν χῶρο μέσα στόν ὁποῖο μαθαίνουμε τήν προσφορά καί τήν θυσιαστική διακονία πρός τόν κάθε συνάνθρωπο πού ἔχει τήν ἀνάγκη μας.
Ὁ Κύριός μας, στέκεται μέ ἀξιοθαύμαστη στοργή καί ἀγάπη ἀπέναντι στό στραπατσαρισμένο ἀπό τήν σκληρή ἀσθένεια ἀνθρώπινο πρόσωπο,τοῦ δίνει θάρρος, καί τό εὐργετεῖ μέ τήν θεραπεία πού τοῦ χαρίζει.Τό ἀπαλλάσσει ριζικά ἀπό τό πρόβλημα πού τό βασανίζει καί τοῦ στερεῖ τήν χαρά τῆς ζωῆς,τοῦ ἀφαιρεῖ τήν δυνατότητα νά ζήσει φυσιολογικά, ὅπως οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι.Καί ἡ θεραπεία εἶναι τόσο ριζική,ὥστε τό ἐλευθερώνει καί ἀπό τίς δυσμενεῖς συνέπειες πού τοῦ ἐπέφερε ἡ δυσώδης ἁμαρτία.Ἄλλωστε, ἡ ἁμαρτία στόν ἄνθρωπο,εἶναι ἡ χειρότερη ἀρρώστια.Μπορεῖ κάποιος νά εἶναι σωματικά ὑγιής,ὅμως ἡ ἁμαρτία νά τοῦ δηλητηριάζει ὁλόκληρη τήν ὕπαρξη καί νά τοῦ ἐπιφέρει τήν ψυχική ἀναπηρία πού εἶναι χειρότερη ἀπό τήν σωματική.
Ὁ ὑποδουλωμένος στήν ἁμαρτία ἄνθρωπος, δέν χαίρεται τήν ζωή του γιατί τό κακό κυριαρχεῖ πάνω του καί τοῦ ἐπιφέρει φοβερά τραύματα καί στό σῶμα καί στήν ψυχή.Δέν ἔχει ἁρμονική σχέση οὔτε μέ τόν Θεό,οὔτε μέ τόν συνάνθρωπο,οὔτε μέ τήν κτίση,ἀκόμη οὔτε καί μέ τόν ἑαυτό του τόν ἴδιο!Καί ἡ ἄψυχη κτίση ὑποφέρει βλέποντας τόν ἄνθρωπο,τήν κορωνίδα τῆς δημιουργίας,νά εἶναι ὑποδουλωμένος στήν φθορά καί στά ἔργα τοῦ σκότους.Τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, νά εἶναι ριγμένη μέσα στά σκουπίδια!Τόν προικισμένο μέ τήν λογική ἄνθρωπο νά εἶναι ὅμοιος μέ τά ἀνόητα κτήνη!
Δέν εἶναι ὅμως σωστό νά κυριαρχοῦν στή ζωή μας τέτοιες ἀπαισιόδοξες σκέψεις πού μᾶς ὁδηγοῦν στήν ἀπελπισία καί στήν ἀπόγνωση.Καί μάλιστα αὐτή τή στιγμή πού βρισκόμαστε μέσα στήν ἁγία μας Ἐκκλησία,πού εἶναι ὁ κατ'ἐξοχήν χῶρος τῆς ἐλπίδας καί τῆς χαρᾶς.
Καί σήμερα τελεῖται ἐδῶ,τό μυστήριο τῶν μυστηρίων,ἡ Θεία Λειτουργία,πού εἶναι ἕνα ἀναστάσιμο μυστήριο.Κάθε Κυριακή προσκυνοῦμε τόν ἀναστημένο Ἀρχηγό τῆς Πίστεώς μας,παίρνοντας τό πολύ ἐνθαρρυντικό καί παρήγορο μήνυμα ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ νικητής τοῦ κακοῦ.
Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀπελευθερώνει τόν αἰχμάλωτο ἄνθρωπο ἀπό τήν ὑποδούλωσή του στά ἔργα τοῦ σκότους καί τόν ὁδηγεῖ στό ἐλπιδοφόρο φῶς τῆς ἐλευθερίας.
Καί ἡ αἴσθηση αὐτή,εἶναι τόσο δυνατή,πού δέν μᾶς ἀφήνει περιθώρια ἀπελπισίας,ἀφοῦ δίπλα μας βρίσκονται ἀδελφοί πού πιστεύουν στόν νικητή τοῦ κακοῦ,τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου καί ἐκφράζουν τήν πίστη τους αὐτή μέ ἔργα ἀγάπης.
Ἡ Ἑκκλησία μας εἶναι ἕνα πνευματικό ἰατρεῖο,ἕνα οὐράνιο θεραπευτήριο, μέσα στό ὁποῖο εἶναι ὁλοζώντανος ὁ ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας,ὁ Θεάνθρωπος Κύριος πού ἔπαθε γιά μᾶς. Μία ψυχή πού καταφεύγει στό ἰατρεῖο αὐτό,θεραπεύεται ἀπό τά πάθη της,τά τραύματά της,ἀπό τίς πληγές πού προξενεῖ ἡ ἁμαρτία,ἐντάσσεται ξανά στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ.Ἀποκαθίσταται ἡ κοινωνία της μέ τόν Χριστό καί ὅλους τούς Ἁγίους μας καί τότε,χαίρει ἄκρας ὑγείας.
Τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας,εἶναι σωστικά καί ἁγιαστικά μέσα.Ὅταν ὁ πιστός εἶναι καθαρός καί ἔχει τίς κατάλληλες πνευματικές προϋποθέσεις,δέχεται μέσω αὐτῶν τήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Θεοῦ καί ἁγιάζεται ὁλόκληρος.Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ πού τήν δέχεται ὁ ἄνθρωπος καί ἐνεργεῖ ὡς φωτιά πού κατακαίει κάθε φιλαμαρτήμονη διάθεση πού ὑπάρχει μέσα μας.Ἔτσι,θωρακίζει τόν ἄνθρωπο καί τόν καθιστᾶ ἀνίκητο ἀπέναντι στίς σφοδρές καί ἐπίμονες ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ.
Ὁ πιστός μέ τόν πνευματικό του ἀγῶνα,διατηρεῖ τόν ἁγιασμό πού δέχεται κατά τήν θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς,καί εἶναι σέ θέση νά δέχεται διαρκῶς τήν Θεία Χάρη στήν παροῦσα ζωή του.Καί ἔτσι,ἡ ὕπαρξή του,ἀποκτᾶ αἰώνια προοπτική.Ζεῖ στήν αἰωνιότητα ἀπό τώρα.
Ἐδῶ,στόν ἁγιασμένο καί ἱερό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας μας,γίνεται ἡ ἕνωσή μας μέ τόν Χριστό.Ἐδῶ ὁ κτιστός ἄνθρωπος ἑνώνεται κατά Χάριν μέ τόν ἄκτιστο καί αἰώνιο Θεό καί ἡ κατάσταση αὐτή συνεχίζεται καί στήν αἰωνιότητα.Ὁ Θεός εἶναι ἀπό τή φύση Του αἰώνιος, χωρίς ἀρχή καί χωρίς τέλος.Ὁ ἄνθρωπος,ὅταν ἑνώνεται μέ τόν Θεό, πού εἶναι ἀπό τή φύση Του αἰώνιος,γίνεται κι αὐτός αἰώνιος κατά Χάριν,κατά μετοχήν.Μετέχει δηλαδή στήν αἰωνιότητα τοῦ Θεοῦ.Ὁ μικρός καί τιποτένιος ἄνθρωπος,μέ τόν Θεό γίνεται μεγάλος καί δέχεται στόν ἑαυτό του τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ.
Ὄντως,πολύ σημαντικά ὅλα αὐτά καί προσφέρονται σ'ἐμᾶς μόνο μέσα στόν ἱερό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας.Ἐδῶ συναντοῦμε τόν Θεό,ἐδῶ γινόμαστε μέτοχοι τῶν δωρεῶν Του.Ἄς μείνουμε λοιπόν γιά πάντα μέσα στήν Ἐκκλησία μας καί ἄς ἀγωνιζόμαστε μαζί μέ τούς ἀδελφούς μας γιά νά εἴμαστε αἰώνια ἑνωμένοι μέ τόν Θεό.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
ΤΗΣ Δ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
15 Ἰουλίου 2018
Γνωρίζουμε ἀδελφοί μου ὅτι τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος,ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ,πού γεννήθηκε πρό τῶν αἰώνων ἀπό τόν ἄναρχο Πατέρα,κάποια χρονική στιγμή προσέλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση ἀπό τήν παρθένο Μαρία,γιά νά ἔλθει κοντά μας καί νά μᾶς σώσει.Ἡ ἕνωση αὐτή τῆς θείας μέ τήν ἀνθρώπινη φύση, στό ἕνα καί μοναδικό Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ Λόγου,εἶναι ἕνα ἀκατάληπτο καί ἀνερμήνευτο μυστήριο.Πολλές φορές οἱ ἄνθρωποι,προσπαθῶντας νά κατανοήσουν μέ τήν λογική, πῶς ὁ Χριστός μας εἶναι καί τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος ταυτόχρονα,ὄχι μόνο δέν τό κατάφεραν,ἀλλά ἔπεσαν καί σέ διάφορα δογματικά σφάλματα,πού στήν ἐκκλησιαστική ὁρολογία λέγονται αἱρέσεις.
Αὐτές τίς αἱρετικές διδασκαλίες,ἀνέτρεψαν καί κατεδίκασαν οἱ Ἅγιοι καί θεοφόροι Πατέρες τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, πού πραγματοποιήθηκε τό ἔτος 451 στήν Χαλκηδόνα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.Ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα, τιμᾶ μέ ἰδιαίτερη λαμπρότητα τούς Πατέρες αὐτούς,διότι προστάτεψαν τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπό τούς φοβερούς λύκους, πού λέγονται αἱρετικοί, ἀνέτρεψαν μέ τόν θεῖο φωτισμό τίς πλανεμένες ἰδέες τους καί ὑποστήριξαν μέ σθένος καί παρρησία τήν Ὀρθόδοξη Πίστη.
Ὁ Χριστός μας,λοιπόν,ἔχει δύο φύσεις,τήν θεία καί τήν ἀνθρώπινη.Τήν θεία φύση τήν εἶχε ἀνέκαθεν,ἀφοῦ στό κάθε Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος ὑπάρχει ὅλη ἡ Θεότητα,ὅλη ἡ Θεία οὐσία. Ἀπό τήν Παναγία μας δανείστηκε, ἐν χρόνω, ὅλη τήν ἀνθρώπινη φύση,καί σῶμα καί λογική ψυχή καί ἔγινε κατά πάντα ὅμοιος μέ ἐμᾶς ἐκτός ἁμαρτίας.Πῆρε ὅλα τά ἀνθρώπινα γιά νά τά θεραπεύσει ὅλα.Ἄν δεχτοῦμε ὅτι δέν πῆρε κάτι ἀπό τόν ἄνθρωπο,σημαίνει, ὅτι αὐτό πού δέν τό ἕνωσε μέ τήν Θεότητά Του, δέν τό θεράπευσε .Κατά τήν θαυμαστή καί ἔνδοξη Ἀνάληψή Του στούς οὐρανούς, οὐσιαστικά,ἀνέβασε στόν θρόνο τοῦ Πατέρα Του,τήν δοξασμένη ἀνθρώπινη φύση, τήν ὁποία δέν θά ἀποχωριστεῖ ποτέ.Ὡς Θεός,δέν ἔπαυσε ποτέ νά εἶναι ἑνωμένος μέ τόν ἄναρχο Θεό Πατέρα.Τά τρία Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος,δέν χωρίζονται ποτέ,ἀφοῦ ἔχουν τήν ἴδια θεία οὐσία.
Οἱ δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ δέν συγχέονται μεταξύ τους οὔτε ἀναμιγνύονται.Ἡ κάθε φύση καί μετά τήν ἕνωσή τους στό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ,ἔχει τά δικά της χαρακτηριστικά.Ὡς ἄνθρωπος ὁ Χριστός καί πονοῦσε,καί κουραζόταν,καί πεινοῦσε,καί διψοῦσε,καί ἀγωνιοῦσε,καί λυπόταν.Ὡς Θεός ὅμως ἔκανε θαύματα,ἀνέσταινε νεκρούς καί γνώριζε τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων.Ἡ θεία φύση εἶχε τήν δική της θέληση καί ἡ ἀνθρώπινη πάλι τήν δική της.
Ἐπίσης,οἱ δύο φύσεις στό Χριστό εἶναι ἑνωμένες μεταξύ τους ἀτρέπτως,χωρίς δηλαδή νά γίνεται μετατροπή, ἀλλαγή τῆς μίας φύσεως στήν ἄλλη.Τό Θεῖο ἐξακολουθεῖ νά παραμένει Θεῖο,καί τό ἀνθρώπινο ἐξακολουθεῖ νά παραμένει ἀνθρώπινο.
Ἀκόμη,οἱ δύο φύσεις μετά τήν ἕνωσή τους,εἶναι ἐντελῶς ἀδιάσπαστες,δέν χωρίζονται καί δέν διαιροῦνται μεταξύ τους στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων.
Αὐτά σημαίνουν ὅτι ἡ ἕνωση τῆς ἀνθρώπινης μέ τήν θεία φύση στήν ὑπόσταση τοῦ Λόγου,τοῦ δευτέρου δηλαδή Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος,εἶναι πραγματική ἕνωση καί ὄχι φαινομενική.
Πρέπει νά τονίσουμε ὅμως,ὅτι τό Πρόσωπο εἶναι ἕνα,ὄχι ἀνθρώπινο,ἀλλά μόνο τό Θεῖο.Ὁ Θεός δηλαδή,δέν μπῆκε σέ κάποιον τέλειο ἄνθρωπο,ἀλλά ὅπως λέει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος,ὁ ἴδιος ὁ Θεός,βγῆκε ἀπό τόν ἑαυτό Του,καί ἔγινε ὁ ἴδιος ὁ Θεός, καί ἄνθρωπος.
Αὐτά, μέ λίγα λόγια, εἶναι τά θεόπνευστα συμπεράσματα τῆς Δ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου,πού στήν ἐκκλησιαστική γλῶσσα λέγονται δόγματα Πίστεως καί ἔγιναν ἀποδεκτά ἀνεπιφύλακτα ἀπό ὅλο τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας.Δέν τά ἀνεκάλυψαν πρῶτοι οἱ Πατέρες, πού πῆραν μέρος σέ αὐτήν.Μᾶς τά παρέδωσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μέσω τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί οἱ Πατέρες αὐτοί, μᾶς τά ἑρμήνευσαν φωτισμένοι ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα.Στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίας μας,ἡ Πατερική Παράδοση ἔχει τό ἴδιο κῦρος,τήν ἴδια ἰσχύ, μέ τήν Ἀποστολική Παράδοση,τῆς ὁποίας εἶναι συνέχεια.
Ὡς ὀρθόδοξοι χριστιανοί, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά ἀκολουθοῦμε πιστά τά δόγματα τῶν Ἁγίων Πατέρων.Διαφορετικά,δέν εἶναι δυνατόν νά εἴμαστε μέλη τῆς Ἐκκλησίας μας καί νά ἀκολουθοῦμε ξένες πρός τήν Παράδοσή της διδασκαλίες.Οὔτε νά ἑρμηνεύει ὁ καθένας μας ὅπως τοῦ ἀρέσει τίς ἀλήθειες τῆς Πίσεώς μας,ἀλλά νά ἀκολουθεῖ πιστά τήν Παράδοση τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν
Ἁγίων Πατέρων μας.Ὅποιος δέν τό κάνει αὐτό,ὄχι μόνο ἔχει τό θράσος νά βάζει τόν ἑαυτό του πάνω ἀπό τήν Ἐκκλησία,ἀλλά διακινδυνεύει καί τήν ἴδια τήν σωτηρία του.
Τούς καλοκαιρινούς μῆνες παρατηρεῖται τό φαινόμενο, νά μᾶς ἐνοχλοῦν περισσότερο διάφοροι αἱρετικοί,πιέζοντάς μας πολύ φορτικά καί ἀσφυκτικά, νά συζητήσουν μαζί μας διάφορα θέματα πού ἀφοροῦν τήν Πίστη μας.Χρειάζεται ὅλοι μας νά εἴμαστε πολύ προσεκτικοί, γιατί ὅλοι αὐτοί εἶναι ἄριστα ἐκπαιδευμένοι στό νά χρησιμοποιοῦν παραπλανητικές μεθόδους,προκειμένου νά μᾶς πείσουν ὅτι αὐτό πού λένε αὐτοί εἶναι τό σωστό καί ὅτι ἡ ἀλάνθαστη Ἐκκλησία μας κάνει λάθος. Ἀπομονώνουν ἔντεχνα και δόλια κάποια χωρία τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀπό τήν συνάφειά τους,γιά νά μᾶς παραπλανήσουν καί νά μᾶς παρασύρουν στήν πλάνη τους.
Πρέπει εὐγενικά νά ἀποφεύγουμε τίς συζητήσεις μαζί τους.Νά μήν τούς ἐπιτρέπουμε νά μπαίνουν στά σπίτια μας, τήν στιγμή πού δέν σέβονται τήν Πίστη μας καί τήν ἀλλοιώνουν αὐθαίρετα καί ἀνεπίτρεπτα.Ἀκόμη καί ὅταν νομίζουμε ὅτι μποροῦμε νά τούς ἀντιμετωπίσουμε,δέν ὑπάρχει λόγος νά συζητοῦμε μαζί τους,ἀφοῦ αὐτοί ἐπιμένουν στίς πλανεμένες ἰδέες τους καί εἶναι σχεδόν ἀδύνατο νά παραδεχτοῦν ὅτι βρίσκονται στό σκοτάδι τῆς πλάνης.Δέν τούς φοβόμαστε οὔτε εἶναι δυνατόν νά αἰσθανόμαστε μειονεκτικά ἀπέναντί τους.Ὁμολογοῦμε μέ θάρρος τήν Πίστη μας καί τούς λέμε μέ παρρησία ὅτι δέν ἔχουμε καμία διάθεση νά ἀπομακρυνθοῦμε στό παραμικρό ἀπό τήν ἁγιασμένη Παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας μας,τήν ὁποία ὑποστήριξαν μέ αἱματηρούς ἀγῶνες οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας.
Κάποτε,στήν τουρκοκρατούμενη Ἑλλάδα μας,κάποιος ξένος περιηγητής,εἶδε κάποιον βοσκό πού ἔβοσκε τά πρόβατά του.Κάποια στιγμή, ὁ βοσκός αὐτός,κάθισε στό πεζοῦλι ἑνός ἐξωκκλησίου πού βρισκόταν ἐκεῖ κοντά,γιά νά ξεκουραστεῖ παίζοντας τήν φλογέρα του.Ὁ περιηγητής,τόν πλησίασε καί τόν ρώτησε μέ περιέργεια : Τί πιστεύεις ἐσύ; Ἀγράμματος καθώς ἦταν,δέν μποροῦσε νά πεῖ τί ἀκριβῶς πιστεύει.Δείχνοντάς του ὄμως τό ἐξωκκλήσι εἶπε κάτι πολύ σωστό καί πολύ ἔξυπνο ταυτόχρονα:Ὅ,τι πιστεύει τούτη!Καί τί πιστεύει τούτη;Ὅ,τι πιστεύω ἐγώ! Δηλαδή,ὁ ἀγράμματος καί ἁπλοϊκός ἐκεῖνος βοσκός,ταύτισε τήν Πίστη του μέ τήν Πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας.
Αὐτό,ἀδελφοί μου,πρέπει νά κάνουμε κι ἐμεῖς.Νά πιστεύουμε σέ ὅ,τι πιστεύει ἡ Ἐκκλησία μας.Νά ἀκολουθοῦμε πιστά τίς ἁγιασμένες παραδόσεις της καί νά προσπαθοῦμε νά βαδίζουμε σύμφωνα μέ αὐτές.Τότε,ὄχι μόνον δέν κινδυνεύουμε ἀπό κανένα αἱρετικό,ἀλλά ἔχουμε μεγάλες ἐλπίδες γιά τήν αἰώνια σωτηρία μας.Ἀναγνωρίζουμε μέ ταπείνωση τήν ἁμαρτωλότητά μας,ταυτόχρονα ὅμως ἐναποθέτουμε τά πάντα στόν σωτῆρα μας Ἰησοῦ Χριστό.Ἐλπίζουμε, ὄχι στήν αὐτοδικαίωσή μας, ὅπως ἔκαναν οἱ Φαρισαῖοι,ἀλλά στήν μεγάλη Του φιλανθρωπία.Καί νά εἴμαστε ἀπόλυτα βέβαιοι ὅτι ἡ ἐλπίδα μας αὐτή,δέν θά μᾶς ντροπιάσει ποτέ.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
22 Ἰουλίου 2018
Εἶναι πολύ ἐντυπωσιακό τό θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ ἑνός μεγάλου πλήθους ἀνθρώπων, πού μᾶς διηγήθηκε ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή.Διαπιστώσαμε τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιά τίς ὑλικές μας ἀνάγκες, καί βεβαιωθήκαμε μέ ἁπτό τρόπο, γιά τήν ἀγάπη καί τήν μεγάλη φροντίδα τοῦ Θεοῦ γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους.Πήραμε ἔτσι θάρρος καί μία ζωντανή ἐλπίδα γεννήθηκε μέσα μας, ὅτι ὁ Θεός πού τρέφει τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ,δέν θά μᾶς ἀφήσει ποτέ,ἀλλά θά μᾶς φροντίζει κατά θαυμαστό τρόπο σέ ὅλη τή ζωή μας.
Ὁ Κύριος βρισκόταν στήν ἔρημο καί δίδασκε τά πλήθη πού τόν εἶχαν ἀκολουθήσει μέχρι ἐκεῖ. Ὅλοι εἶχαν σαγηνευτεῖ ἀπό τά οὐράνια λόγια Του,κρέμονταν κυριολεκτικά ἀπό τά χείλη Του.Τόσο πολύ ἀπορροφήθηκαν ἀπό τήν θεία Του διδασκαλία,πού δέν σκέφτηκαν καθόλου ὅτι περνοῦσε ἡ ὥρα,ἐρχόταν τό βράδυ,καί ὅτι θά τούς εὕρισκε τό τέλος τῆς ἡμέρας στήν ἐρημιά,καί ἔτσι δέν θά προλάβαιναν νά γυρίσουν στά σπίτια τους πρίν νυχτώσει.Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ,ἔτρεφε τήν ψυχή τους καί οἱ ὑλικές τους ἀνάγκες ἦταν σέ δεύτερη μοίρα.
Κάποτε ὅμως βράδυασε καί οἱ μαθητές παρακαλοῦν τόν θεῖο Διδάσκαλο νά πεῖ στούς ἀνθρώπους νά φύγουν, προκειμένου νά πᾶνε στά γύρω χωριά γιά νά ἀγοράσουν τροφές νά φᾶνε.Ὄχι ὅτι ὁ Κύριός μας δέν τά σκεπτόταν αὐτά,τό ἀντίθετο! Θέλησε νά τούς δείξει ὅτι δίνει προτεραιότητα στήν τροφή τῆς ψυχῆς πού εἶναι ὁ λόγος Του,εἶχε ὅμως τό σχέδιό Του καί γιά τήν ὑλική τροφή.
Καί πραγματικά,δέν θέλησε νά ἀφήσει τόν λαό Του νά φύγει πεινασμένος μέ ὁρατό τόν κίνδυνο, νά λιποθυμήσουν κάποιοι ἀπό αὐτούς στό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς.Τούς προστάζει,λοιπόν, νά καθίσουν πάνω στά χορτάρια καί εὐλογεῖ τά πέντε ψωμιά καί τά δύο ψάρια πού εἶχαν μαζί τους οἱ μαθητές Του.Ἀκολουθεῖ ἕνα καταπληκτικό θαῦμα.Οἱ ἐλάχιστες ἐκεῖνες τροφές πολλαπλασιάζονται κατά τρόπο θαυμαστό καί χορταίνουν ἀπό αὐτές πέντε χιλιάδες ἄνδρες ἐκτός ἀπό τίς γυναῖκες καί τά παιδιά τους.Ἕνας δηλαδή πολύ μεγαλύτερος ἀριθμός ἀνθρώπων, καί περισσεύουν ἐπιπλέον δώδεκα κοφίνια γεμᾶτα.Τά περισσεύματα μαζεύονται ὅλα κατ'ἐντολήν τοῦ Κυρίου,γιά νά μήν πάει χαμένο τό παραμικρό.
Αὐτό εἶναι ἕνα μεγάλο μάθημα οἰκονομίας στήν σπάταλη ἐποχή μας,στήν ὁποία,ἄλλοι πεινοῦν καί ἄλλοι πετοῦν τίς τροφές στά σκουπίδια!Εὐτυχῶς πού αὐτή ἡ κρίση πού περνᾶμε,μᾶς ἔκανε πιό εὐαίσθητους, ὥστε νά ἐκδηλώνουμε τά ἀνθρώπινα αἰσθήματά μας πρός τούς ἀδελφούς μας, πού στεροῦνται ἀκόμη καί τά ἀπαραίτητα γιά νά κρατηθοῦν στήν ζωή.Οἱ Ἕλληνες σήμερα, μαζεύουν ὅσα τρόφιμα περισσεύουν καί τά προσφέρουν μέ ἀγάπη σέ αὐτούς πού τά στεροῦνται.
Ὁ ἄνθρωπος ὅμως, δέν εἶναι μόνο σῶμα πού φθείρεται,γερνάει καί πεθαίνει.Ἔχει καί ἀθάνατη ψυχή πού ἔχει καί αὐτή ἀνάγκη ἀπό τήν δική της τροφή.Τροφή τῆς ψυχῆς εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ πού εἴπαμε καί προηγουμένως.Ἀλλά κυρίως, ἡ ἀθάνατη ψυχή μας, γιά νά ζήσει αἰώνια κοντά στόν Χριστό,χρειάζεται νά τρέφεται καί μέ τόν Οὐράνιο Ἄρτο,τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου μας.Καί ἡ Ἐκκλησία μας,πίσω ἀπό τούς ὑλικούς ἄρτους τοῦ θαύματος αὐτοῦ, διακρίνει τόν Ἄρτο τῆς ζωῆς, ἀπό τόν Ὁποῖο τρέφονται οἱ ψυχές πού πεινοῦν τόν Θεό.Εἶναι ὁ Χριστός μας ,πού προσφέρεται στά μέλη της σέ κάθε Θεία Λειτουργία μέ τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.Χωρίς τήν συμμετοχή μας στό μυστήριο αὐτό,δέν εἶναι δυνατόν νά ἔχουμε μέσα μας τήν αἰώνια ζωή,τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ.Μᾶς τό εἶπε ὁ Ἴδιος πολύ καθαρά.Ἀρκεῖ νά ὑπάρχει ἡ ἀνάλογη προετοιμασία,οἱ ἀπαραίτητες προϋποθέσεις, ὥστε τό Ποτήριο τῆς Ζωῆς,νά λειτουργεῖ σωστικά σέ μᾶς καί ὄχι καταδικαστικά.
Ὁ Χριστός εἶναι πάντα ὁ ἴδιος,δέν ἀλλάζει.Ὅμως ἐμεῖς τόν δεχόμαστε διαφορετικά.Ὅσοι εἶναι ἄξιοι νά τόν δεχτοῦν μέσα τους, φωτίζονται ὁλόκληροι καί ἁγιάζονται.Γιά ὅσους ὅμως κοινωνοῦν ἀνάξια,ὁ Χριστός,ἀπό φῶς πού φωτίζει,γίνεται φωτιά πού καίει,''πῦρ καταναλῖσκον”.Καί στήν αἰώνια ζωή,οἱ δίκαοι θά ἀπολαμβάνουν τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί θά χαίρονται αἰώνια.Οἱ ἀμετανόητοι ἁμαρτωλοί ὅμως, θά δέχονται τόν ἴδιο Θεό ὡς αἰώνια κόλαση,γιατί δέν θά ἔχουν τίς προϋποθέσεις νά ἀπολαμβάνουν τήν δόξα τοῦ Θεοῦ.
Καί τά ψάρια ὅμως πού πολλαπλασιάστηκαν γιά νά χορτάσει ἐκεῖνο τό πλῆθος,ἔχουν κι αὐτά τόν συμβολισμό τους.Στήν ἀρχαία Ἐκκλησία,ὅπου οἱ διωκόμενοι Χριστιανοί λάτρευαν κρυφά τόν ἀληθινό Θεό μέσα στίς κατακόμβες,μέ τόν ἰχθύ,τό ψάρι δηλαδή,συμβόλιζαν τόν Χριστό μας. Ζωγράφιζαν ἕνα ψάρι καί πάνω του ἔγραφαν Ι.Χ.Θ.Υ.Σ.,πού σημαίνει Ἰησοῦς Χριστός Θεοῦ Υἱός Σωτήρ.Ἕνας πολύ ὡραῖος συμβολισμός καί ἕνας πολύ ἔξυπνος τρόπος νά μιλοῦν γιά τόν Χριστό χωρίς νά τούς καταλαβαίνουν οἱ ἀμύητοι καί οἱ ἐχθροί τῆς ἀληθινῆς Πίστεως.
Βέβαια,οἱ ἀληθινοί Χριστιανοί,δέν ἦταν ποτέ δειλοί καί ὅταν τούς καλοῦσαν νά ὁμολογήσουν τήν πίστη τους στόν Χριστό,τό ἔκαναν μέ θάρρος καί παρησία,χωρίς νά φοβοῦνται τίς ἀπειλές καί τά μαρτύρια.Δέν πήγαιναν ὅμως καί ἀπό μόνοι τους νά μποῦν μέσα στό στόμα τοῦ λύκου καί νά μαρτυρήσουν γιά τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ χωρίς νά τούς τό ζητήσει κανείς.Χρειάζεται πάντοτε διάκριση καί ὑπακοή στόν πνευματικό ὁδηγό, ὥστε νά γίνωνται ὅλα καθώς πρέπει.Ὁ ὑπέρμετρος ζῆλος εἶναι μία ἀκραία κατάσταση καί χρειάζεται μεγάλη προσοχή.
Ὁ Χριστός,λοιπόν,εἶναι ἐκεῖνος πού μᾶς τρέφει μέ τά πλούσια ἐπίγεια ἀγαθά Του καί εὐλογεῖ τόν τίμιο ἰδρῶτα μας καί τούς κόπους μας.Ἄν Ἐκεῖνος δέν στείλει τήν εὐλογία Του,μάταια κοπιάζουμε.
Δέν χρειάζεται οὔτε νά ἀγωνιοῦμε ὑπερβολικά γιά τό αὔριο,ἀλλά οὔτε καί νά ἐφησυχάζουμε μέ τήν ὀκνηρία μας καί νά νομίζουμε ὅτι θά μᾶς ἔλθουν οὐρανοκατέβατα αὐτά πού χρειαζόμαστε στή ζωή μας.
Πρώτη μας φροντίδα ἡ σωτηρία τῶν ἀθανάτων ψυχῶν μας,ἡ συνεχής ἐκζήτηση τῆς Οὐράνιας Βασιλείας.Τά ὑλικά ἀγαθά ἕπονται καί χορηγοῦνται ἀπό τόν Θεό πλουσιοπάροχα μέ τήν εὐλογία Του, πού τά πληθαίνει καί μᾶς παρέχει μαζί καί τήν χαρά, νά τά ἀπολαμβάνουμε μέ εὐχαρίστηση, δοξάζοντας ταυτόχρονα Αὐτόν πού εἶναι ὁ χορηγός κάθε ἀγαθοῦ.
Ὑπάρχουν στή ζωή μας πολλά παραδείγματα πλουσίων ἀδελφῶν μας πού ἀπελάμβαναν πολλά ὑλικά ἀγαθά, χωρίς νά σκέπτονται οὔτε τόν Θεό οὔτε καί τούς ἄλλους ἀνθρώπους πού τά στερούνταν. Κάποια στιγμή ὅμως τά ἔχασαν ὅλα καί βρέθηκαν σέ πολύ δύσκολη θέση, καθώς ἦταν καλομαθημένοι καί δέν ἄντεχαν τήν στέρηση καί τήν κακοπάθεια.
Ὅσοι ὅμως ἔχουν τήν ἐλπίδα τους στόν Θεό καί δέν θεωροῦν τήν κοιλιά τους Θεό,ἀπολαμβάνουν μέ μέτρο καί εὐχαριστία τήν καθημερινή τους τροφή,χωρίς ἀπληστία καί βουλημία.Δέν ζοῦνε γιά νά τρῶνε,ἀλλά γιά νά κρατηθοῦν στή ζωή.Δίνουν τά ἐπί πλέον σέ ὅσους τά ἔχουν ἀνάγκη,καί ὅταν κι ἐκεῖνοι βρεθοῦν σέ δυσκολία,δέν ἀπελπίζονται,ἀλλά προσβλέπουν καρτερικά στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ.Καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέν τούς ἀφήνει νά πεινάσουν,ἀλλά ἐφευρίσκει πολλούς τρόπους νά καλύψει τίς ὑλικές τους ἀνάγκες.
Εὐτυχισμένοι,λοιπόν,ὅσοι ἐναποθέτουν τίς ἐλπίδες τους στό Θεό καί δέν ἀγωνιοῦν ὑπερβολικά γιά τό αὔριο.Φροντίζουν γιά τίς οἰκογένειές τους,χωρίς ὅμως νά παραμελοῦν τήν ἀθάνατη ψυχή τους.Ἔτσι,ἔχουν τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ σέ ὅλα τά καλά τους ἔργα,ἀπολαμβάνουν μέ χαρά τήν ζωή αὐτή,ἀποβλέποντας ταυτόχρονα στήν αἰώνια Πατρίδα μας πού εἶναι ὁ Οὐρανός.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
29 Ἰουλίου 2018
Εἶναι πολύ εὐχάριστος καί πολύ συναρπαστικός ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Ματθαῖος, μᾶς περιέγραψε πρίν ἀπό λίγο ἕνα ὡραῖο ταξίδι στά νερά τῆς μαγευτικῆς λίμνης τῆς Γαλιλαίας.Γιά μᾶς,τούς νησιῶτες, εἶναι πολύ οἰκεῖα τά ταξίδια αὐτά,ἀφοῦ μᾶς εὐνόησε ἰδιαίτερα ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ νά ζοῦμε στά πανέμορφα νησιά μας καί νά ἀπολαμβάνουμε καθημερινά τέτοιες ὑπέροχες ἐμπειρίες.
Ταξιδιῶτες στό ταξίδι αὐτό, εἶναι οἱ δώδεκα μαθητές τοῦ Χριστοῦ μας,χωρίς τόν Διδάσκαλό τους.Καί ὅπως συνήθως συμβαίνει,τά ταξίδια στίς θάλασσές μας,δέν εἶναι πάντα γαλήνια καί εὐχάριστα.Καί τό ταξίδι τῶν Μαθητῶν μέ τό πλοιάριο μέσα στήν ἥρεμη νύχτα,ἐνῶ στήν ἀρχή ἦταν ἥσυχο καί εὐχάριστο,ἀργότερα,ξεσηκώθηκαν ξαφνικά μανιασμένα, ἄγρια κύματα καί ἐξελίχθηκε σέ μία πολύ ἐπικίνδυνη θαλασσινή περιπέτεια.Ὁ ἀέρας πού αἰφνιδιαστικά φύσηξε, ἦταν πολύ ἄγριος καί δυνατός.Τά κύματα πού σήκωσε πελώρια,μέ ἀποτέλεσμα,οἱ ἐπιβάτες του,νά διατρέχουν τόν ἔσχατο κίνδυνο νά παρασυρθοῦν καί νά πνιγοῦν μέσα στά νερά τῆς λίμνης.Τό εὐχάριστο καί ἥσυχο ταξίδι,ἔγινε ἀπό τήν μία στιγμή στήν ἄλλη,μία δυσάρεστη καί φοβερή τραγωδία.
Αἰσθήματα φόβου καί ἀγωνίας εἶναι φυσικό νά κυριαρχοῦν μέσα στίς καρδιές τῶν Μαθητῶν, καί τά πράγματα χειροτερεύουν πολύ περισσότερο,ὅταν βλέπουν ξαφνικά κάποιον,νά περπατᾶ μέσα στή νύχτα πάνω στά κύματα.Τόν πέρασαν γιά φάντασμα,μέ ἀποτέλεσμα νά ξεσπάσουν σέ κραυγές φόβου,τρόμου καί ἀγωνίας.
Ἀλλά ἀμέσως,ἀκούγεται ἐκ μέρους τοῦ ὑποτιθέμενου νυκτερινοῦ φαντάσματος, μία γνώριμη φωνή, πού τούς καθησυχάζει καί τούς παρηγορεῖ.Μήν φοβᾶστε,τούς λέει,πάρετε θάρρος,ἐγώ εἶμαι.Ἦταν ἡ γλυκειά φωνή τοῦ Χριστοῦ,πού τούς παρακολουθοῦσε ἄγρυπνα καί εἶχε τρέξει γιά νά τούς σώσει ἀπό τήν δύσκολη περίσταση στήν ὁποία εἶχαν βρεθεῖ.
Ὁ ἐνθουσιώδης μαθητής Πέτρος,ζητάει νά περπατήσει μέ τόν Κύριο πάνω στά κύματα.Ὁ Κύριος τοῦ ἐπιτρέπει καί πολύ σύντομα βρίσκεται κι αὐτός νά περπατᾶ πάνω στά κύματα,λές καί ἦταν σέ στεριά.Τόν τρόμαξαν ὅμως τά ἀφρισμένα κύματα,ἔχασε τήν πίστη του καί πολύ σύντομα ἄρχισε νά βουλιάζει.<< Κύριε,σῶσε με >>,φώναξε ἀμέσως, καί ὁ Κύριος ἁπλώνει στοργικά τό χέρι Του καί τόν σώζει.<< Ὀλιγόπιστε,γιατί δίστασες;>>,τοῦ λέει,καί μπῆκαν ἀμέσως μέσα στό πλοῖο καί ὁ ἄγριος ἄνεμος κόπασε,γαλήνεψε ἡ ταραγμένη θάλασσα καί ἡρέμησαν τά πάντα!
Στήν διήγηση αὐτή,παρατηροῦμε τρία θαυμαστά σημεῖα.Πρῶτον : ὁ Χριστός,ἄν καί πῆρε τήν ἀνθρώπινη φύση, πού τήν διέπει ὁ νόμος τῆς βαρύτητος,περπατᾶ πάνω στή θάλασσα σάν νά ἦταν στεριά. Δεύτερον : ἐπιτρέπει καί στόν ἀπόστολο Πέτρο, μέ τήν δική Του θεϊκή δύναμη, νά κάνει τό ἴδιο. Καί τρίτον : τά ἄψυχα στοιχεῖα τῆς φύσεως ὑποτάσσονται ἀμέσως στό θέλημα Ἐκείνου πού τά δημιούργησε καί ἔθεσε τούς φυσικούς νόμους καί ἡρεμοῦν μέ τήν παρουσία Του.
Ἡ ὀλιγοπιστία τοῦ Πέτρου,ἄν καί εἶναι ἕνα καθαρά ἀνθρώπινο στοιχεῖο,ὅμως,πρέπει νά μᾶς προβληματίσει ἔντονα καί νά μᾶς διδάξει.Ὅσο εἶχε τό βλέμμα του ψηλά καί ἦταν προσηλωμένος στόν Κύριο,περπατοῦσε κι ἐκεῖνος ἄφοβα πάνω στά κύματα.Μόλις ὅμως ἔστρεψε τή ματιά του πρός τά μανιασμένα νερά τῆς λίμνης,δείλιασε,και αὐτομάτως ἄρχισε νά καταποντίζεται.
Ἔτσι κι ἐμεῖς πού ταξιδεύουμε στό πέλαγος τῆς ζωῆς.Ὅταν μᾶς χτυποῦν τά μανιασμένα κύματα τῶν θλίψεων καί τῶν διαφόρων συμφορῶν πού μᾶς βρίσκουν στήν ζωή μας,πρέπει νά κάνουμε κουράγιο καί νά μή χάνουμε τό θάρρος μας. Νά μήν μᾶς ἐγκαταλείπει ποτέ ἡ ἐλπίδα ὅτι ὁ Θεός, πού ἀπό ἀγάπη ἐπιτρέπει κάποιες πρόσκαιρες δοκιμασίες,μικρές ἤ μεγάλες,γιά τό καλό μας,δέν θά μᾶς ἀφήσει ποτέ νά χαθοῦμε.Νά ἔχουμε συνεχῶς τό βλέμμά μας στραμμένο πρός τήν πανάγια μορφή Του.Καί ὅταν κάποτε νομίσουμε ὅτι χάθηκαν ὅλα στή ζωή μας, καί ἀνθρωπίνως δέν ὑπάρχει ἐλπίδα σωτηρίας,νά κάνουμε αὐτό πού ἔκανε καί ὁ Πέτρος :Νά φωνάζουμε δηλαδή μέ ὅλη μας τήν δύναμη : << Κύριε,σῶσόν με >>.Ἡ ἐπειρία μᾶς ἔχει διδάξει, ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά ζητήσει κάποιος τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί νά μήν σωθεῖ.
Ναί,ἀδελφοί μου! Ὅλοι μας εἴμαστε ταξιδιῶτες,ὁδοιπόροι,στήν ζωή αὐτή.Βαδίζουμε συνεχῶς χωρίς νά εἶναι παντοτινή ἡ διαμονή μας στήν γῆ αὐτή.Δέν εἴμαστε ποτέ μόνιμοι πολίτες τοῦ κόσμου τούτου,ἀλλά ὁδίτες,ὁδοιπόροι,διαβάτες,ἐντελῶς προσωρινοί καί σέ μία ἀκατάπαυστη πορεία πού ὁδηγεῖ στήν οὐράνια,στήν μόνιμη καί αἰώνια πατρίδα μας.
Βρισκόμαστε σέ ἕνα νοητό σκάφος, πού λέγεται Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ,πού βρίσκεται σέ διαρκῆ καί ἀκατάπαυστη πορεία.Αἰώνιος κυβερνήτης τοῦ σκάφους αὐτοῦ εἶναι ὁ Χριστός,ὁ ἀρχηγός τῆς ζωῆς μας.Μιά σύντομη ματιά στό παρελθόν,στήν ἔνδοξη ἀλλά καί περιπετειώδη ταυτόχρονα, ἐκκλησιαστική ἱστορία,ἀβίαστα θά μᾶς ὁδηγήσει στό συμπέρασμα,ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας,ἄν καί πολλές φορές πέρασε μέσα ἀπό ἀφρισμένα κύματα,ἄν καί ἀντιμετώπισε πολλούς καί φοβερούς ἐχθρούς,ὅμως δέν βυθίστηκε ποτέ, γιατί εἶχε κυβερνήτη της τόν παντοδύναμο Θεό.Τό οὐράνιο σκάφος τῆς Ἐκκλησίας μας,κλυδονίστηκε πάρα πολλές φορές,ἀλλά δέν καταποντίστηκε.Οἱ διῶκτες της ὅλοι χάθηκαν ἀπό προσώπου τῆς γῆς,ἐκείνη ὅμως παραμένει ἀκλόνητη.Ἀκόμα καί αὐτές οἱ φοβερές πῦλες τοῦ ἄδη,στράφηκαν ἐναντίον της,καί ὅμως, δέν μπόρεσαν ποτέ νά τήν βλάψουν στό παραμικρό.Αὐτό σημαίνει ὅτι,ὅσοι βρίσκονται μέσα στό σκάφος αὐτό,δέν κινδυνεύουν ποτέ νά χαθοῦν, ὅσες φουρτοῦνες καί νά βροῦν μπροστά τους.
Κάποτε,ἕνα πλοῖο ταξίδευε μέσα σέ φοβερή ἀνεμοθύελλα καί θαλασσοταραχή.Ὅλοι οἱ ἐπιβάτες καθώς καί τό πλήρωμα τοῦ πλοίου εἶχαν φοβηθεῖ πάρα πολύ,γιατί νόμιζαν ὅτι τό σκάφος στό ὁποῖο ἐπέβαιναν θά βουλιάξει σέ λίγο μαζί μέ τούς ἐπιβάτες καί τό πλήρωμά του.Τό παιδί τοῦ Καπετάνιου ὅμως,κοιμόταν ἀμέριμνο καί ἀτάραχο.Ὅταν τό ρώτησαν ποιός εἶναι ὁ λόγος πού δέν φοβᾶται, ἀπάντησε αὐθόρμητα :Δέν φοβᾶμαι γιατί στό τιμόνι τοῦ καραβιοῦ εἶναι ὁ πατέρας μου!
Ὅταν,λοιπόν,τόσο στήν προσωπική πορεία τοῦ καθενός μας,ὅσο καί στήν κοινή μας πορεία ὡς μελῶν τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, κυβερνήτης μας εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός,τό ταξίδι μας θά εἶναι ἀπόλυτα ἀσφαλές καί ἐντελῶς ἀκίνδυνο.Ἡ Ἐκκλησία μας,δέν εἶναι ἕνας ἐπίγειος θεσμός,ἀλλά ἕνα οὐράνιο καθίδρυμα,εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ κατά τόν θεηγόρο ἀπόστολο Παῦλο.
Ὅποιος ὅμως ἐξακολουθεῖ νά δειλιάζει παρ'ὅλα αὐτά σάν τόν Πέτρο,σημαίνει ὅτι ἡ πίστη του δέν εἶναι τόσο δυνατή ὅσο θά ἔπρεπε.Καλό θά εἶναι,λοιπόν,νά φροντίσει νά ζητήσει ἀπό τόν Θεό νά τοῦ δυναμώσει τήν πίστη του καί νά βρεῖ τόν τρόπο καί τήν δύναμη ὥστε νά παραδοθεῖ μέ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη καί ὁλοκληρωτικά στό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Τότε,δέν θά φοβηθεῖ ποτέ,ἀλλά θά πορεύεται ἀτάραχος καί ἀτρόμητος, ἀκόμη καί ἀνάμεσα στήν σκιά τοῦ φοβεροῦ θανάτου, γιατί θά εἶναι μαζί του ὁ Θεός.Καί ὅταν ὁ Θεός εἶναι μαζί μας,κανένας ἀπολύτως δέν θά τολμήσει νά σταθεῖ ἀπέναντί μας καί νά μᾶς βλάψει στό παραμικρό.
π.Γ.Τ.