« ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ H΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Κυριακή 3 Αυγούστου 2014
Μπήκαμε, ἀδελφοί μου, στήν εὐλογημένη περίοδο τοῦ Δεκαπενταυγούστου, τήν ὁποία ἀγαποῦμε ἰδιαιτέρως, ἐπειδή κυριαρχεῖ σ’αὐτήν τό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά τῶν ἡμερῶν αὐτῶν εἶναι ἡ νηστεία καί οἱ παρακλήσεις τῆς Παναγίας μας πού τελοῦνται σχεδόν καθημερινῶς. Ὃμως, πρέπει νά γνωρίζουμε, ὃτι τό πρῶτο μέρος τῆς νηστείας αὐτῆς, εἶναι προετοιμασία γιά τήν μεγάλη Δεσποτική Ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καί ἀπό τήν ἑπομένη τῆς Ἑορτῆς αὐτῆς ξεκινᾶ ἡ νηστεία γιά τήν μεγαλύτερη Θεομητορική Ἑορτή πού εἶναι ἡ κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου,τό Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ, λόγω τῆς μεγάλης συμμετοχῆς τοῦ πιστοῦ λαοῦ.
Ἒτσι, ἡ Ἐκκλησία μας, μᾶς δίνει ξανά μία εὐκαιρία νά δοῦμε τον ἑαυτό μας, καί ἀφοῦ διαπιστώσουμε ποῦ ἒχουμε ξεφύγει ἀπό τήν κατά Θεόν πορεία μας νά τήν διορθώσουμε μέ τήν μετάνοια. Ἀσφαλής ὁδηγός μας στήν ἐνδοσκόπηση αὐτή, εἶναι οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἁγιασμένη Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὁ ἱερός Εὐαγγελιστής Ματθαῖος, μᾶς ἀφηγήθηκε σήμερα τό καταπληκτικό θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν πέντε ἂρτων καί τῶν δύο ἰχθύων μέ συνέπεια νά χορτάσει ἀπό αὐτά ἓνα μεγάλο πλῆθος λαοῦ.Πολύ σημαντικό γεγονός γιά τά χρόνια ἐκεῖνα, ἀλλά καί γιά τά σημερινά, πού ἡ ζωή μας σημαδεύεται ἀπό τίς συνέπειες τῆς οἰκονομικῆς κρίσης.
Πίσω ὃμως ἀπό τό ὂντως καταπληκτικό αὐτό θαῦμα τοῦ Κυρίου μας, οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, βλέπουν τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας ἀπό τό ὁποῖο τρέφονται καί ζωοποιοῦνται ὂχι μόνο τά φθαρτά μας σώματα,ἀλλά οἱ ἀθάνατες ψυχές μας. Τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου μας εἶναι ἡ τροφή τῆς ψυχῆς μας,τό φάρμακο ταῆς ἀθανασίας. Ἡ θεία κοινωνία μᾶς ἑνώνει μέ τόν Θεό πού εἶναι ἀθάνατος κατά φύσιν καί μᾶς δίνει τήν δυνατότητα νά γίνουμε ἀθάνατοι κατά χάριν. Κοινωνοῦμε τήν σάρκα πού προσέλαβε ὁ Κύριος ἀπό τήν Παναγία μας καί τήν ἓνωσε μἐ τήν θεότητά Του.
Ὃμως, γιά νά κοινωνήσει κάποιος τῶν ἀχράντων Μυστηρίων, θά πρέπει νά ἒχει φθάσει προηγουμένως σέ κάποιο πνευματικό ἐπίπεδο πού νά τοῦ ἐπιτρέπει νά ἒλθει σέ κοινωνία μέ τόν Χριστό, διαφορετικά, ὂχι μόνο δέν ἒχει νά κερδίσει κάτι, ἀλλά ὑπάρχει ὁ κίνδυνος καί νά ζημιωθεῖ .
Δέν εἶναι δυνατόν, φυσικά ,σέ ἓνα σύντομο κήρυγμα νά ἀναφερθοῦμε σέ ὃλες τίς προϋποθέσεις πού ἀπαιτοῦνται προκειμένου νά πλησιάσουμε τό Ποτήριο τῆς Ζωῆς,ἀλλά κάποια βασικά μποροῦμε νά τά ποῦμε.
Κάποιος πού δέν πιστεύει ὃτι ὁ ἂρτος καί ὁ οἶνος πού ὑπάρχουν στό ἃγιο Ποτήριο ἒχουν μεταβληθεῖ, κατά τρόπο ὑπερφυσικό, ἀπό τό Ἃγιο Πνεῦμα σέ σῶμα καί αἷμα Χριστοῦ, χωρίς νά ἒχουν χάσει τίς φυσικές τους ἰδιότητες, ἂς μή τολμήσει νά προσέλθει!
Αὐτό εἶναι τό πρῶτο σημαντικό,καί ἀπαραίτητο.
Ὁ καθαρός Θεός δέν εἶναι δυνατόν νά κατοικήσει σέ ἀκάθαρτες ψυχές. Ὀφείλουμε μέ τό ἱερό μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως - πού εἶναι ἓνα δεύτερο βάπτισμα- νά καθαρίσουμε τίς ψυχές καί τά σώματά μας ἀπό κάθε τί πού μᾶς λερώνει καί διώχνει ἀπό μέσα μας τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἂνθρωπος μετανοεῖ προηγουμένως, ἀποφασίζει νά ἐγκαταλείψει τήν ἁμαρτωλή ζωή, καί κατόπιν ἐξαγορεύει στόν πνευματικό τά σφάλματά του προκειμένου νά πάρει τήν ἂφεση. Δέν γίνεται διαφορετικά. Ἒτσι καθόρισε ὁ Θεός νά καθαριζόμαστε ἀπό τις ἁμαρτίες πού διαπράξαμε μετά τό Ἃγιο Βάπτισμα μέ τό ὁποῖο εἰσήλθαμε στό ἃγιο σῶμα τῆς ἐκκλησίας. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο τό μυστήριο τῆς μετανοίας ὀνομάζεται δεύτερο βάπτισμα.
Ἓνασοβαρόἐπίσηςἐμπόδιοεἶναι, ὃτανἒχουμεἒχθραμέκάποιονἢἁπλῶςγίναμεαἰτίανάλυπήσουμετόνσυνάνθρωπόμας.ὉΘεόςδένἐπιτρέπειοὒτεἓναπρόσφορονάπᾶμεστήνἐκκλησίαὃτανσυμβαίνεικάτιτέτοιο,πόσομᾶλλοννάκοινωνήσουμε.
Βασικό ἐπίσης εἶναι νά πιστεύουμε στόν Θεό, νά λαχταρᾶ ἡ ψυχή μας νά πάρει τό Σῶμα καί τό Αἷμα Του. Ἂς μήν τό κάνουμε ἀπό συνήθεια,ἐπειδή εἶναι κάποια μεγάλη γιορτή, ἢ ἐπειδή ἒχουμε τό μνημόσυνο κάποιου συγγενικοῦ μας προσώπου. Τέτοιες ἡμέρες, εἶναι πραγματικά μεγάλες εὐκαιρίες νά κοινωνήσουμε, ὂχι ὃμως ἀπροετοίμαστοι.
Οἱ γονεῖς ἂς μήν πιέζουν τά παιδιά τους , ἂν δέν τό θέλουν, ἂν εἶναι μεγάλα καί δέν ἒχουν πάει στόν Πνευματικό. Πολλά παιδιά δείχνουν μία ἀξιοθαύμαστη ὑπευθυνότητα καί ὃταν ἀρχίζουν οἱ διάφορες παρεκτροπές στήν ζωή τους, δέν προσέρχονται ἐπειδή καταλαβαίνουν ὃτι ὑπάρχουν ἐμπόδια. Δέν εἶναι περιφρόνηση αὐτό,ἀλλά μία ὑπεύθυνη ἀντιμετώπιση ἑνός σημαντικοῦ γεγονότος. Ὁ Μέγας Βασίλειος τονίζει ὃτι ὃταν ἀρχίσουν τά σαρκικά ἁμαρτήματα,συμβαίνουν φοβερές ἀλλαγές στόν ἐσωτερικό κόσμο τοῦ ἀνθρώπου,οἱ ὁποῖες τόν κάνουν νά ἀπομακρύνεται ἀπό τήν λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας ,καί ἂν αὐτά δέν διορθωθοῦν, ὁ ἂνθρωπος δέν ἐπανέρχεται.Καί ἡ ἐποχή μας εἶναι πολύ δύσκολη μέ τίς παράνομες συμβιώσεις καί τά τόσα ἂλλα πού συμβαίνουν. Ἂς βροῦμε ὃλοι μας, μικροί καί μεγάλοι, ἓνα συνετό καί ἐνάρετο ἐξομολόγο νά μᾶς καθοδηγεῖ σωστά,νά μᾶς λέει ἐκεῖνος κάθε πότε θά κοινωνοῦμε.
Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι βασική προϋπόθεση γιά τήν σωτηρία μας. Ἂς τήν πάρουμε πολύ σοβαρά γιά νά ζήσουμε τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ,γιά νά γίνουμε κληρονόμοι τῆς Βασιλείας Του. Μπορεῖ τά χρόνια μας νά εἶναι δύσκολα, ὃλοι μας νά ἒχουμε ξεφύγει, ὃμως ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία μας μέ τά Μυστήριά της, ἀπό τά ὁποῖα παίρνουμε τήν Θεία Χάρη μέσα μας,καί τότε κατά θαυμαστό τρόπο ἀλλάζει ὁλόκληρη ἡ ζωή μας καί αὐτά πού μᾶς φαίνονται ἀδύνατα γίνονται δυνατά.
Γιά ὃλους ὑπάρχει ἐλπίδα,γιά ὃλους σταυρώθηκε ὁ Κύριος, ὃλους μᾶς ἀγαπᾶ ἐξίσου καί ὃλους μᾶς θέλει κοντά Του,ἀρκεῖ νά τό θέλουμε κι ἐμεῖς. Τό νά πεῖ κάποιος ὃτι ξέφυγε πάρα πολύ καί δέν πρόκειται νά τον ξαναδεχθεῖ ὁ Θεός, εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία. Εἶναι μία ἀπό τίς βλασφημίες κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.Τό ἒλεος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἂπειρο καί σέ καμιά περίπτωση δέν δικαιολογεῖται ἡ ἀπελπισία ,πού δημιουργεῖται ὃταν ἑδραιωθεῖ μέσα μας ἡ σκέψη ὃτι δέν ὑπάρχει γιά μᾶς δυνατότητα σωτηρίας.
Εἶναι μία καθαρά σατανική σκέψη, πού δέν ἒχει θέση σέ ὃποιον πιστεύει στό Θεό.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Κυριακή 10 Αυγούστου 2014
Συνεχίζοντας νά ζοῦμε μέσα στήν κατανυκτική καί ἱερή αὐτή περίοδο τοῦ δεκαπενταυγούστου, ἀξιωθήκαμε νά γιορτάσουμε τήν μεγάλη δεσποτική ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου. Γιά νά εἲμαστε πιό ἀκριβεῖς,ὁ Κύριος μεταμόρφωσε τούς μαθητές Του γιά νά μπορέσουν νά δοῦν λίγο ἀπό τήν δόξα τῆς θεότητός Του, «καθώς ἠδύναντο». Μπορεῖ ὁ Κύριος κατά τήν ἒνσαρκη παρουσία Του νά ταπεινώθηκε καί νά ντύθηκε τήν ἀνθρώπινη φύση, μέ ὃλους τούς περιορισμούς πού συνεπάγεται αὐτό,δέν ἒπαυσε ὃμως ποτέ νά εἶναι Θεός τέλειος καί δέν στερήθηκε στό παραμικρό τήν δόξα τῆς θεότητός Του. Ἁπλῶς, τήν ἒκρυβε γιατί ἐμεῖς δέν μπορούσαμε νά τήν δοῦμε. Θά ἀξιωθοῦμε νά ἀπολαύσουμε τήν δόξα τοῦ Θεοῦ σέ ἓνα μικρό βαθμό στήν παροῦσα ζωή καί σέ τέλειο βαθμό στήν μέλλουσα ζωή. Αὐτό θά γίνει ἂν ἀγωνιστοῦμε φιλότιμα καί ἑλκύσουμε τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ.Αὐτή θά μεταμορφώσει κι ἐμᾶς ὣστε νά μπορέσουμε νά γίνουμε κοινωνοί τῆς θείας δόξης κατά τό μέτρο τῆς πίστεως τοῦ καθενός μας καί ὃταν ὁ Θεός κρίνει ὃτι εἲμαστε ἓτοιμοι γι’αὐτό.
Μπροστά στήν μακαρία αὐτή ἀπόλαυση, ὃλες οἱ δοκιμασίες τῆς παρούσης ζωῆς δέν ἒχουν καμιά σημασία. Γι’αὐτό καί δέν πρέπει νά δειλιάζουμε ὃταν ἀντιμετωπίζουμε θλίψεις καί δυσκολίες στήν ζωή μας, ἀλλά νά ἒχουμε πάντα τήν ἐλπίδα μας στόν Θεό. Ἐκεῖνος πού ἐπιτρέπει τίς διάφορες δοκιμασίες, γνωρίζει πόσο ὠφελούμαστε ὃταν τίς ἀντιμετωπίζουμε ἀγόγγυστα,μέ ὑπομονή καί καρτερία, καί εἶναι πάντα κοντά μας γιά νά μᾶς κρατήσει τό χέρι ὃταν δεῖ ὃτι δέν ἀντέχουμε ἂλλο, δίνοντας τέλος σέ μία δύσκολη καί πειρασμική κατάσταση πού ἐπέτρεψε νά περάσουμε γιά τήν πνευματική μας πρόοδο.
Πόσο διδακτικό εἶναι τό περιστατικό μέ τόν ἀπόστολο Πέτρο πού μᾶς διηγήθηκε ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή! Ὁ ἐνθουσιώδης καί παρορμητικός ἀπόστολος, ζήτησε κι αὐτός νά περπατήσει πάνω στά κύματα ὃπως ὁ Κύριός του. Ὁ Κύριος τοῦ ἒκανε τό χατήρι καί κατά θαυμαστό τρόπο, περπατοῦσε πάνω στά κύματα σάν νά βάδιζε πάνω στήν στεριά. Χρειάζεται νά ἒχουμε πίστη γιά νά τό δεχτοῦμε αὐτό σάν πραγματικό γεγονός γιατί εἶναι κάτι πού ὑπερβαίνει τούς φυσικούς νόμους, δέν ἀποδεικνύεται μέ τρόπο ἐπιστημονικό, γι’αὐτό ὀνομάζεται καί εἶναι θαῦμα.
Ὑπάρχουν περιπτώσεις πού καταργοῦνται οἱ φυσικοί νόμοι καί ἐκεῖνος μόνο πού μπορεῖ νά τό κάνει αὐτό εἶναι ὁ δημιουργός τοῦ παντός, Ἐκεῖνος πού ἒθεσε τούς φυσικούς νόμους καί ὃλα τά κτιστά τούς ἀκολουθοῦν μέ ἀπόλυτη ἀκρίβεια καί τά πάντα στήν ὑλική δημιουργία λειτουργοῦν κατά τρόπο θαυμαστό. Μόνο ὁ ἂνθρωπος, κάνοντας κακή χρήση τῆς ἐλευθερίας πού τοῦ ἒδωσε ὁ Θεός, παραβιάζει τούς νόμους αὐτούς, ἀμέσως ὃμως ὑφίσταται τίς συνέπειες τῶν παραβάσεων αὐτῶν καί ὑποφέρει καί αὐτός καί οἱ συνάνθρωποί του.
Ὃσο λοιπόν ὁ Πέτρος περπατοῦσε πάνω στά κύματα ἒχοντας τό βλέμμα του στραμμένο πάνω στόν Κύριό του, δέν εἶχε κανένα ἀπολύτως πρόβλημα. Μόλις ὃμως κύταξε κάτω καί ἀντίκρυσε τά μανιασμένα κύματα ἂρχισε νά βουλιάζει καί νά φωνάζει ἀπεγνωσμένα: «Κύριε,σῶσόν με». Καί ὁ Κύριος τόν ἒσωσε πιάνοντάς τον στοργικά ἀπό τό χέρι καί κατακρίνοντας διακριτικά τήν αἰτία πού τόν ἒκανε νά φανεῖ δειλός, πού ἦταν ἡ ὀλιγοπιστία του.
Τόσο ἡ ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως, ὃσο καί τό θαῦμα τοῦ βαδίσματος τοῦ ἀποστόλου Πέτρου πάνω στά κύματα, μᾶς προτρέπουν στήν ζωή αὐτή νά βαδίζουμε μέ πίστη καί τηρώντας μέ ἀκρίβεια τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ὃταν ἒχουμε ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στόν Θεό δέν ἒχουμε ἀπό τίποτα νά φοβηθοῦμε, καί ἀπό τά πιό λυπηρά καί δυσάρεστα,καί ἀπό τόν θάνατο ἀκόμη. Γιατί ἂν μᾶς βρεῖ ὁ θάνατος ἑνωμένους μέ τόν Θεό θά ἐξακολουθήσουμε νά εἲμαστε ἑνωμένοι μαζί Του καί στήν ἂλλη ζωή πού θά βρεθοῦμε,περνῶντας τό γεφύρι τοῦ θανάτου. Θά εἲμαστε ἑνωμένοι μέ τόν Θεό,πού εἶναι ἡ ζωή τοῦ παντός καί θά ἐξακολουθήσουμε νά ζοῦμε μαζί Του καί στήν ἀληθινή ζωή , μέσα στήν ἀληθινή καί μόνιμη πατρίδα μας, πού εἶναι ὁ Παράδεισος τῆς τρυφῆς.
Ὁ Κύριος δείχνοντας λίγη ἀπό τήν δόξα Του κατά τήν θαυμαστή Του Μεταμόρφωση, προετοιμάζει τούς μαθητές Του νά ἀντιμετωπίσουν μέ πίστη καί καρτερία τά παθήματά Του.Νά θυμοῦνται δηλαδή τήν δόξα Του καί νά μή δειλιάσουν βλέποντας τά παθήματά Του. Δίνοντας τό παντοδύναμο χέρι Του στόν ὀλιγόπιστο μαθητή Του, τόν σώζει ἀπό τόν ἒσχατο κίνδυνο τοῦ θανάτου. Τό ἲδιο ἀκριβῶς θά κάνει καί γιά τόν καθένα ἀπό μᾶς, πού θά ἀντιμετωπίσει στήν ζωή του παρόμοιες περιστάσεις. Πόσοι καί πόσοι συνάνθρωποί μας δέν βρέθηκαν ἓνα σκαλοπάτι πρίν ἀπό τόν θάνατο καί τήν τελευταία στιγμή τούς ἒσωσε θαυματουργικά τό χέρι τοῦ Θεοῦ;
Τίποτα στήν ζωή μας δεν εἶναι τυχαῖο, ἢ μᾶλλον γιά νά ἀκριβολογοῦμε, ἐμεῖς οἱ χριστιανοί δέν πιστεύουμε στήν τύχη ἀλλά στήν θαυμαστή πρόνοια τοῦ Θεοῦ πού κατευθύνει τά πάντα καί δέν ἀφήνει νά περάσει ἀκόμη καί τό παραμικρό δίχως τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, οὒτε ἓνα φῦλλο νά πέσει ἀπό τό δένδρο!
Ἒτσι, ἡ ὀλιγοπιστία δέν συγχωρεῖται μέ τίποτα καί ὃλοι μας ὀφείλουμε νά προσευχόμαστε νά μᾶς προσθέσει ὁ Θεός πίστη καί τότε θά σώσει κι ἐμᾶς ὃπως τόν Πέτρο καί θά μᾶς κάνει κληρονόμους τῆς Βασιλείας Του, δηλαδή τῆς αἰώνιας δόξας Του,ἀφοῦ στήν Ὀρθοδοξία μας Βασιλεία τοῦ Θεοῦ και δόξα τοῦ Θεοῦ ταυτίζονται.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Κυριακή 17 Αυγούστου 2014
Βρισκόμαστε στήν περίοδο μετά τήν ἑορτή τῆς κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, πού εἶναι ἡ μεγαλύτερη Θεομητορική ἑορτή καί τιμᾶται ἰδιαίτερα ὂχι μόνον ἀπό ἐμᾶς τούς Ἓλληνες, ἀλλά καί ἀπό ὃλους τούς ὀρθοδόξους χριστιανούς. Ἡ Παναγία μας, μέ τό νά δανείσει τήν σάρκα της στόν Υἱό τοῦ Θεοῦ προκειμένου νά ἐνανθρωπίσει, ἒγινε ἡ πρόξενος τῆς σωτηρίας μας καί βρίσκεται πλησιέστερα στόν θρόνο τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπό ὃλους τούς Ἁγίους καί τήν τιμοῦμε ἀμέσως μετά τήν Ἁγία Τριάδα. Δέν νοεῖται ὀρθόδοξος Χριστιανός πού νά μήν τιμᾶ τό πρόσωπο τῆς Θεοτόκου καί καυχόμεθα διότι ὡς ὀρθόδοξοι Χριστιανοί τήν τιμοῦμε ὃπως τῆς πρέπει, ἀποφεύγοντας τίς ὑπερβολές τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν καί τήν ὑποτίμηση τῶν Προτεσταντῶν πρός τό ὑπερευλογημένο πρόσωπό Της. Ὃλος ὁ Αὒγουστος μᾶς δίνει εὐκαιρίες νά τιμήσουμε τήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί τήν Μητέρα ὃλων μας.
Ὃλα τά ἀγαθά μᾶς τά προσέφερε ὁ Θεός μέσω τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἀφοῦ Ἐκείνη ἒγινε ἡ οὐρανοστήρικτη σκάλα διά τῆς ὁποίας κατέβηκε ὁ Θεός στόν κόσμο καί ἐργάστηκε τό ἒργο τῆς σωτηρίας μας.
Ὁ διάβολος πλέον δέν ἒχει ἐξουσία πάνω μας, ἂν δέν τοῦ τό ἐπιτρέψει ὁ Θεός καί δέν τοῦ δώσουμε ἐμεῖς δικαιώματα μέ τίς ἀστοχίες μας. Καί αὐτό δέν εἶναι καθόλου μικρό. Ἂν μελετήσουμε προσεκτικά τήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή θά τό διαπιστώσουμε πολύ εὒκολα. Πόσο δυστυχισμένο ἦταν ἐκεῖνο τό παιδί πού εἶχαν κατοικήσει μέσα του τά πονηρά δαιμόνια! Πόση δυστυχία προξενοῦσαν στούς γονεῖς του οἱ ταλαιπωρίες πού τοῦ προκαλοῦσαν καθημερινῶς! Ζοῦσε ἓνα διαρκές μαρτύριο καί μαζί του ὑπέφεραν ὃλοι οἱ γύρω του. Μόνο ἓνας χαιρόταν, μόνον ἓνας δέν τό λυπήθηκε ποτέ, ὁ ἂρχοντας τοῦ σκότους, πού μισεῖ τόν ἂνθρωπο θανάσιμα καί ἦταν ἐξ ἀρχῆς ἀνθρωποκτόνος.
Ὁ πονεμένος πατέρας ἒφερε τό παιδί του στούς Μαθητές τοῦ Κυρίου, ὃμως ἐκεῖνοι δέν μπόρεσαν νά τό ἀπελευθερώσουν ἀπό τήν καταδυναστεία τοῦ διαβόλου. Δέν διέθεταν τήν μεγάλη πίστη πού ἀπαιτοῦσε ἡ περίσταση. Δέν τούς κατηγοροῦμε γι’αὐτό ἐπειδή δέν εἶχαν ἀκόμη ζήσει τήν ἐμπειρία τῆς Πεντηκοστῆς, δέν εἶχαν ἀκόμη λάβει τό Ἃγιο Πνεῦμα. Οἱ ἂνθρωποι τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ἦταν ἂπιστοι καί εἶχαν ἓνα σωρό διαστροφές πού δέν ἂφηναν τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ νά ἐνεργήσει. Φαίνεται ὃτι ἡ ἀρνητική αὐτή ἀτμόσφαιρα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ἐπηρέαζε ἀρνητικά καί τούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί δέν μποροῦσαν ἀκόμη νά ξεφύγουν ἐντελῶς ἀπό αὐτό πού πῆραν ἀπό τό περιβάλλον πού ζοῦσανκαί τό κουβαλοῦσαν μέσα τους ἂν καί ἦταν διαρκῶς κοντά στόν Χριστό.
Ὃμως,ὁ Υἱός τῆς Παρθένου ἒχει μέσα Του ὃλο τό πλήρωμα τῆς θεότητος, ἂν καί εἶναι ντυμένος μέ τήν ἀνθρώπινη φύση ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ὁ ἓνας τῆς Τριάδος καί δέν μποροῦν νά Τοῦ ἀντισταθοῦν καί ὃλα τά στρατεύματα τοῦ σατανᾶ. Μόλις δίνει ἐντολή νά φύγουν ἀπό τό δυστυχισμένο παιδί τά πονηρά πνεύματα τό ἐγκαταλείπουν ἀμέσως.
Διαπιστώνοντας κι ἐμεῖς τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ καί δοκιμάζοντας τούς καρπούς τῆς σωτηρίας δέν ἒχουμε κανένα λόγο νά φοβόμαστε τά πονηρά πνεύματα. Δέν θά δίνουμε ὃμως καί τήν εὐκαρία στόν ἐχθρό τῆς σωτηρίας μας νά ἀποκτᾶ δικαιώματα πάνω μας καί νά κατευθύνει τήν ζωή μας ὃπως ἐκεῖνος θέλει.
Ὁ Θεός ἒγινε ἂνθρωπος γιά νά καταλύσει τά ἒργα τοῦ διαβόλου, θυσιάστηκε γιά τήν σωτηρία μας κι ἐμεῖς θά δίνουμε δικαιώματα στόν ἐχθρό μας νά ἐξουσιάζει τήν ζωή μας καί νά ἀφήνει ἀνενέργητη πάνω μας τήν σωτηρία πού μᾶς προσέφερε ὁ Θεός; Ἡ ἀμέλεια στά θέματα αὐτά εἶναι σκέτη καταστροφή. Θά εἲμαστε ἀναπολόγητοι ἂν δέν ἐκτιμήσουμε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί δέν παραδοθοῦμε συνειδητά στόν πονηρό καί ἀντί νά δουλεύουμε γιά τόν Θεό νά δουλεύουμε γιά τόν σατανᾶ.
Βέβαια, ὁ ἀντίδικος διάβολος δέν θά παύσει ποτέ νά ἀντιστρατεύεται στό ἒργο τοῦ Θεοῦ καί νά μᾶς βάζει ἐμπόδια ὃταν βαδίζουμε στήν στράτα τοῦ Θεοῦ πού ὁδηγεῖ στήν σωτηρία μας. Ὃμως ὁ Θεός,ὃπως εἲδαμε σήμερα,δέν μᾶς ἂφησε στό ἒλεός του. Δέν μᾶς ἂφησε χωρίς τά κατάλληλα πνευματικά ὃπλα γιά νά τόν πολεμήσουμε. Δέν πρέπει,λοιπόν, νά δειλιάζουμε. Ὁ Θεός εἶναι πάντα δίπλα στούς ἀγωνιστές. Δέν μᾶς ἀφήνει ποτέ ἀπροστάτευτους. Ἒχουμε τήν βοήθεια τῆς Παναγίας μας καί ὃλων τῶν Ἁγίων μας, πού ἀντιστάθηκαν στίς προκλήσεις του,τόν πολέμησαν μέ τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ καί νίκησαν.
Μπορεῖ στήν ἐποχή μας οἱ πειρασμοί νά εἶναι πολλοί, ὁ Θεός ὃμως βλέπει,τό γνωρίζει πολύ καλά, καί στέλνει πλούσια τήν Χάρη Του γιά νά νικήσουμε κι ἐμεῖς καί ἒτσι νά χαροῦν οἱ Ἃγγελοι καί νά ντροπιαστοῦν τά πονηρά πνεύματα.
Κάποιοι κοσμικοί καί ἀδιάφοροι μπορεῖ νά τά παρεξηγήσουν αὐτά καί νά ποῦν: στήν ἐποχή μας μᾶς μιλᾶς ἀκόμη γιά τόν διάβολο; Ὃσοι ὃμως ἀγωνίζονται καί δέχονται καθημερινῶς τίς λυσαλέες ἐπιθέσεις του μέ καταλαβαίνουν πολύ καλά καί μέ δικαιολογοῦν ἀπολύτως.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Κυριακή 24 Αυγούστου 2014
Συνέπεσε σήμερα ἀδελφοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας νά τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος καί ἰσαποστόλου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Μπορεῖ στά σχολικά βιβλία νά μήν ἀναφέρονται πιά ἀρκετά γιά τό πρόσωπό του καί τό ἒργο του,μπορεῖ κάποιοι νά τόν γνωρίζουν μόνο ἀπό τίς πολλές του προφητείες, εἶναι ὃμως ἓνας ταπεινός γίγαντας τοῦ Πνεύματος ὁ ὁποῖος σέ πολύ σκληρά χρόνια προσέφερε πάρα πολλά στόν τόπο αὐτό καί δέν πρέπει νά τόν λησμονοῦμε.Ἂν τό Ἒθνος μας θέλει νά ἒχει μέλλον,τέτοιες ἡμέρες θά τίς τιμοῦσε ὡς μέρες ἐθνικῆς μνήμης.
Μοναχός στό Ἂγιο Ὂρος ἦταν ὁ Ἃγιος Κοσμᾶς καί ἒζησε ἐκεῖ 17 χρόνια.Ἀξιώθηκε νά χειροτονηθεῖ καί ἱερέας τοῦ Ὑψίστου. Ταπεινός καί ὑπάκουος πάντα, ἀγωνιζόταν διαρκῶς νά εἶναι συνεπής στά μοναχικά του καθήκοντα, γιά νά κατορθώσει μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νά ἐπιτύχει τήν σωτηρία του. Μάθαινε ὂμως καί γιά τά δεινά πού περνοῦσε τό σκλαβωμένο Γένος μας, πονοῦσε ἡ ψυχή του, καί κυριολεκτικά καθόταν πάνω σέ ἀναμένα κάρβουνα ἀναλογιζόμενος ὃτι ἐνῶ ἐκεῖνος ἀπολάμβανε τήν γλυκειά του ἡσυχία στό περιβόλι τῆς Παναγίας μας, ὁ λαός μας ξεχνοῦσε τήν Πίστη τῶν προγόνων μας, δέν μιλοῦσε πιά τήν ἑλληνική γλῶσσα καί ὃλο καί περισσότεροι ἀδελφοί του ἀσπάζονταν τήν μωαμεθανική Θρησκεία. Ἦταν βέβαιος ὃτι ἂν δέν γίνει κάτι, ὁ λαός αὐτός μαζί μέ τήν ἁγία μας ὀρθοδοξία, θά ἒχανε τελείως καί τήν ἐθνική του συνείδηση καί ἒτσι, δέν θά ξεσηκωνόταν ποτέ γιά νά ἀποτινάξει τόν τούρκικο ζυγό καί νά ἀποκτήσει τήν πολυπόθητη ἐλευθερία του.
Ποιος, λοιπόν, θά ἒβαζε τό κεφάλι του στόν ντορβᾶ γιά νά σωθεῖ τό Ἒθνος μας; Ἡ ἀπάντηση τοῦ ἦλθε ξαφνικά ἀπό τόν Οὐρανό, καθώς μελετοῦσε ἓνα λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου πού ἒλεγε ὃτι κανένας δέν πρέπει νά ἐπιδιώκει τό δικό του συμφέρον,ἀλλά ὁ καθένας νά ἀγωνίζεται γιά τό συμφέρον τοῦ διπλανοῦ του. Θεώρησε ὃτι ὁ λόγος αὐτός ἀπευθυνόταν στόν ἑαυτό του καί πῆρε τήν μεγάλη ἀπόφαση νά βγεῖ στόν κόσμο καί νά ἀγωνιστεῖ γιά τήν σωτηρία τῶν ὑπόδουλων ἀδελφῶν του Ἑλλήνων.
Ἒχοντας ἐκκλησιαστική συνείδηση, γνώριζε ὃτι ἡ προσπάθειά του γιά νά ἒχει ἓνα καλό ἀποτέλεσμα θά πρέπει νά εἶναι καρπός ὑπακοῆς, ζήτησε εὐλογία γιά τόν σκοπό αὐτό ὂχι μόνο ἀπό τους Γεροντάδες του στό Ἃγιο Ὂρος, ἀλλά καί ἀπό τόν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Χωρίς τότε νά χάσει καθόλου χρόνο, ξεκίνησε ἀμέσως νά ὀργώνει ὁλόκληρη τήν σκλαβωμένη Πατρίδα, ἀφυπνίζοντας τήν ἐθνική συνείδηση καί κηρύττοντας μέρα καί νύχτα τίς ξεχασμένες ἀλήθειες τῆς Πίστεώς μας καί παλεύοντας ὂχι μόνο μέ τούς Ἀγαρηνούς, ἀλλά καί μέ τήν ἀμάθεια καί τίς προλήψεις καί τίς πολλές δυσειδαιμονίες πού εἶχαν ἐπικρατήσει.
Τέσσερεις περιοδεῖες ἒκανε ὁ Ἃγιος διαλύοντας τά πυκνά σκοτάδια τοῦ δούλου Γένους μέ τόν φωτεινό καί θαυματουργικό του βίο. Δέν ἦταν καθόλου εὒκολο αὐτό τό ἐγχείρημα. Ἢθελε τόλμη, ἢθελε ψυχή, ἢθελε πίστη καί πολλά ἂλλα γιά νά ἒχει ἐπιτυχία. Καί τά εἶχε ὀ Ἃγιος ὃλα αὐτά τά προσόντα καί εὐλόγησε ὁ Θεός τό ἒργο του καί ἂλλαξε ὁ τόπος αὐτός,οἱ ἂνθρωποι ἡμέρεψαν καί ξαναέγειναν ἓλληνες ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Χιλιάδες ἓλληνες ἒμαθαν τά ἑλληνικά στά σχολεῖα πού ἂνοιξε ὁ Ἃγιος. Χιλιάδες βαπτίστηκαν καί ἀναγεννήθηκαν πνευματικά ἀκούγοντας τά φλογερά του κηρύγματα, καί ἒτσι δημιουργήθηκαν οἱ προϋποθέσεις γιά τόν ξεσηκωμό τοῦ Γένους, γιά νά ἒλθει ἀργότερα ἡ ἐθνική μας παλιγγενεσία. Βοήθησαν και ἂλλοι κατόπιν,ἀλλά ὁ ἃγιος Κοσμᾶς ἦταν ὁ πρῶτος καί βασικός συντελεστής τοῦ θαύματος τοῦ 21. Θά χρειαστοῦν πολλά βιβλία νά γραφοῦν γιά νά καταγραφεῖ τό μέγεθος τῆς προσφορᾶς του. Ἀμέτρητοι λόγοι νά ἐκφωνηθοῦν γιά νά ἐξιστορήσουν τά μεγάλα κατορθώματα τοῦ ταπεινοῦ καλόγερου πού ὀνομάζεται Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Δικαίως χαρακτηρίσθηκε ὂχι μόνο ἐθναπόστολος,ἀλλά καί ἰσαπόστολος. Γνήσιος φορέας τῆς Παράδοσής μας πού εἶχε τά κότσια νά τήν ξαναζωνανέψει σέ τόσο δύσκολους καιρούς, καί τό κατάφερε!
Πολλοί λένε ὃτι καί τά δικά μας χρόνια εἶναι τό ἲδιο δύσκολα μέ ἐκεῖνα τά χρόνια. Καί σήμερα ἐπικρατεῖ ἡμιμάθεια στά πνευματικά, μπῆκαν στην ζωή μας διάφορες προλήψεις καί δυσειδαιμονίες καί ἒχει γίνει μεγάλη νοθεία στήν πίστη μας. Ἀπό μεμονωμένα πρόσωπα εὐτυχῶς καί ὂχι ἀπό τήν γνήσια ὀρθόδοξη ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἐπικρατεῖ ἐγωϊσμός σέ κάποια πρόσωπα πού ἐπιδιώκουν προσωπικές τους ἀπόψεις,ξένες πρός τήν ἑλληνοορθόδοξη παράδοσή μας, νά τίς παρουσιάζουν ὡς ἀπόψεις τῆς ἐκκλησίας μας καί νά νοθεύσουν ἒτσι τήν Πίστη τῶν Πατέρων μας.Ἂλλοι,νομίζοντας ὃτι θά ἐνταχθοῦμε καλύτερα στήν εὐρωπαϊκή οἰκογένεια ὃταν ἀφήσουμε τήν ἁγιασμένη παράδοσή μας,μᾶς καλοῦν νά ἀπαρνηθοῦμε τίς ἀξίες καί τά ἰδανικά μας γιά νά μοιάσουμε στούς εὐρωπαίους.
Πολύ ὓπουλο καί σκοτεινό τό ἐγχείρημα! Τί θά ἒχει τότε νά προσφέρει ἡ Ἑλλάδα μας στήν Εὐρώπη; Πλούτη καί τεχνολογία ἒχουν οἱ εὐρωπαῖοι. Τόν πολιτισμό πού τούς δώσαμε παλαιότερα καί τόν ἒχασαν μᾶς ζητοῦν ξανά. Ἒχουμε ἱερό χρέος νά τόν διαφυλάξουμε καί νά τούς τόν ξαναπροσφέρουμε πρόθυμα ὃσες φορές μᾶς τό ζητοῦν. Τήν Χριστιανική μας Πίστη, πού κρατήσαμε τόσους αἰῶνες ἀνόθευτη μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τούς ἀγῶνες καί τίς θυσίες τῶν Ἁγίων μας, ἒχουμε χρέος νά τούς γνωρίσουμε καί ἂς κάνουν ἐκεῖνοι ὃ,τι θέλουν.
Θά δώσουμε λόγο στό Θεό ὃταν ἀρνηθοῦμε τήν σώζουσα πίστη μας καί δέν εἲμαστε πρόθυμοι νά τήν προσφέρουμε μέ τά λόγια καί τά ἒργα μας ὃταν κάποτε μᾶς ζητηθεῖ αὐτό.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Κυριακή 31 Αυγούστου 2014
Κλείνει σήμερα ὁ Αὒγουστος πού ἒχει πολύ εὒστοχα χαρακτηρισθεῖ ὡς μῆνας τῆς Παναγίας μέ μία ἀκόμη γιορτή της. Εἶναι ἡ ἀνάμνηση τῆς καταθέσεως τῆς τίμιας Ζώνης της σέ μία λαμπρή θήκη,πού ὀνομάστηκε σορός. Τό γεγονός αὐτό συνέβη στήν Κωνσταντινούπολη, ὃταν ἦταν αὐτοκράτορας ὁ Θεοδόσιος ὁ μεγάλος, ὁ ὁποῖος μετέφερε την Ἁγία Ζώνη στήν Βασιλεύουσα ὡς θησαυρό πολύτιμο, ἀπό τά Ἱεροσόλυμα πού βρισκόταν μέχρι τότε. Ἀπό τήν θήκη της αὐτή ἀργότερα, ὁ αὐτοκράτορας Λέων, πῆρε εὐλαβικά τήν ἁγία Ζώνη καί τήν μετέφερε στό παλάτι καί τήν τοποθέτησε πάνω στό σῶμα τῆς συζύγου του Ζωῆς πού ἒπασχε ἀπό ἀνίατη ἀσθένεια καί θεραπεύτηκε θαυματουργικά. Ἡ Ἁγία Ζώνη τῆς Παναγίας μας σώζεται μέχρι σήμερα, καί τό μεγαλύτερο τμῆμα της βρίσκεται στήν Μονή Βατοπαιδίου τοῦ Ἁγίου Ὂρους καί ἐξακολουθεῖ νά κάνει θαύματα σέ ὃσους τήν ἀσπάζονται μέ πίστη. Πρόσφατα μάλιστα, μεταφέρθηκε στήν ὁμόδοξή μας Ρωσία,ὃπου ὁ λαός καί οἱ ἂρχοντές της, τῆς ἀπέδωσαν μεγάλες τιμές καί τήν προσκύνησαν μέ μεγάλη εὐλάβεια. Μάλιστα, ὁ Πρόεδρος τῆς Χώρας αὐτῆς, γονατιστός προσευχήθηκε ἰδιαιτέρως σ’αὐτήν καί ζήτησε ἀπό την Μητέρα τοῦ Θεοῦ νά προστατεύει το Ἒθνος του.
Κάποιοι αἱρετικοί δέν μποροῦν νά παραδεχτοῦν ὃτι ὁ Θεός κάνει θαύματα μέσω τῆς Ζώνης τῆς Θεοτόκου. Ὃμως,στήν Ἁγία Γραφή ἀναφέρεται ὃτι γίνονταν θαύματα καί στά χρόνια τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί μέσω ἀντικειμένων πού χρησιμοποιοῦσαν οἱ Ἃγιοι Ἀπόστολοι. Ἀκόμη καί μέσω τῆς σκιᾶς τοῦ ἀποστόλου Πέτρου. Καί σήμερα ἐξακολουθοῦν γίνονται θαύματα μέσω τῶν ἱερῶν λειψάνων τῶν Ἁγίων μας, ἐπειδή καί τά σώματα δέχονται ἁγιασμό ἀπό τήν Θεία Χάρη πού ἀξιώνονται νά ἀποκτήσουν οἱ Ἃγιοι. Ἡ Ἐκκλησία μας ἀπό αἰῶνες διατηρεῖ καί τιμᾶ τά λείψανα τῶν Ἁγίων μας καί τά θεωρεῖ πολύτιμους θησαυρούς καί πηγές ἁγιασμοῦ,ἀφοῦ μεταφέρουν σ’ἐμᾶς τήν Θεία Χάρη πού ἒχουν ἀποκτήσει.
Ὁ ἂνθρωπος εἶναι μία ψυχοσωματική ἑνότητα καί ἁγιάζεται ὁλόκληρος. Ἡ Θεία Χάρη ἀπό τήν ψυχή διαπορθμεύεται σέ ὁλόκληρο τό σῶμα καί ἁγιάζει καί τό πλέον ἀσήμαντο μέρος τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος. Αὐτός εἶναι ἓνας ἀπό τούς λόγους πού ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἀντίθετη στήν καύση τῶν νεκρῶν σωμάτων. Πῶς, ἀλήθεια, θά εἲχαμε μέχρι σήμερα τόσα ἃγια λείψανα ἂν εἶχε ἐπικρατήσει ἀντί τῆς ταφῆς ἡ καύση τῶν νεκρῶν σωμάτων;
Πλοῦτος, λοιπόν, ἀνεκτίμητος ἡ Ἁγία Ζώνη τῆς Παναγίας μας γιατί ἂγγιξε τό ἃγιο σῶμα της καί ἦταν ἓνα ἀπό τά ἐνδύματα πού φοροῦσε ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί διασώθηκε κατά θαυμαστό τρόπο ἐπί τόσους αἰῶνες. Οἱ ἂνθρωποι ὃμως τῆς ἐποχῆς μας, πού ἒχουν κοσμικό φρόνημα, δέν ἐκτιμοῦν τέτοιους θησαυρούς. Εἶναι προσκολημένοι στά ὑλικά ἀγαθά. Στά χρήματα καί τίς ἀκίνητες περιουσίες καί εἶναι ἓτοιμοι ἀκόμη καί φόνους νά κάνουν γιά νά τά ἀποκτήσουν καί νά τά διατηρήσουν. Στήν παγίδα καί τόν πειρασμό τοῦ πλουτισμοῦ πέφτουν ἀκόμη καί ἂνθρωποι πού βρίσκονται κοντά στήν Ἐκκλησία καί γίνονται αἰτία μεγάλου σκανδαλισμοῦ τῶν ἂλλων καί οἱ ἲδιοι ἐμποδίζονται ἀπό αὐτά στήν πνευματική τους πρόοδο.
Ὁ πλούσιος νέος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου, ἒκανε μεγάλη και ἀξιέπαινη προσπάθεια νά τηρήσει τις ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί νά γίνει τέλειος ὃπως μᾶς εἶπε ὁ Κύριος. Ὃταν ὃμως τοῦ εἶπε ὁ Καρδιογνώστης ἂν θέλει νά γίνει τέλειος νά τά ἀπαρνηθεῖ ὃλα, δέν μπόρεσε νά τά ἀφήσει. Δέν ἒκανε τήν ἀναγκαία ὑπέρβαση, γιατί ὃπως φάνηκε ἀπό τό ἀποτέλεσμα, ἡ καρδιά του ἦταν δοσμένη περισσότερο σ’ αὐτά παρά στόν Θεό. Δέν γίνεται νά τά ἒχουμε ὃλα, νά δουλεύουμε σέ δύο ἀφεντικά,χωρίς αὐτό νά σημαίνει ὃτι δέν θά φροντίσουμε γιά τά ἀπαραίτητα γιά τήν συντήρησή μας. Σωστή διαχείρηση χρειάζεται, δέν εἲμαστε ὃλοι μοναχοί, ἒχουμε ἀνάγκες πού δέν τίς ἀρνεῖται ὁ Θεός καί φροντίζει καθημερινά νά μᾶς τίς καλύπτει. Ἡ προσκόλληση στά πλούτη καταδικάζεται, ἡ αἰχμαλωσία μας ἀπό τά ὑλικά ἀγαθά κατακρίνεται.
Σωστά εἶπε κάποιος ὃτι πλοῦτος ἑνός λαοῦ εἶναι οἱ ἀρετές του. Ἡ ἀρετή μένει γιατί εἶναι πνευματικός θησαυρός, πλοῦτος οὐράνιος, πού δέν μπορεῖ νά μᾶς τόν ἀγγίξει κανείς ἐκτός καί τόν δώσουμε ἀπό μόνοι μας. Μέ τίς ἀρετές μας πλουτίζουμε τούς συνανθρώπους μας καί ὂχι ἀπό τά ὑλικά ἀγαθά,πού καί ἀπό αὐτά, ἂν φυσικά τά ἒχουμε, πρέπει νά προσφέρουμε ὃταν καί ὃπου ὑπάρχει ἀνάγκη.
Στίς δύσκολες ἡμέρες πού διερχόμαστε,καί κατά τίς ὁποῖες κρινόμαστε ὃλοι μας, ἡ Ἐκκλησία μας, ἐκτός ἀπό τά πνευματικά ἀγαθά, πού εἶναι ἀπαραίτητα γιά νά σταθοῦμε ὂρθιοι καί νά μή λυγίσουμε,προσφέρει καί τά ὑλικά ἀγαθά καί ὃλοι,ἀκόμη καί οἱ ἂπιστοι, ἀναγνωρίζουν τήν προσφορά της αὐτή. Αὐτό πρέπει νά κάνει καί ὁ καθένας μας. Νά ἀποκτήσουμε τούς πνευματικούς θησαυρούς καί αὐτούς νά προσφέρουμε στούς διπλανούς μας. Ἡ οἰκονομική κρίση μέ τήν βοήθεια τοῦ ἑνός πρός τόν ἂλλο, κάποτε θά περάσει. Χωρίς ἀξίες ὃμως καί ἀρετές ποιός θά μπορέσει νά σταθεῖ σέ μία κοινωνία στήν ὁποία ἒχουν κλονιστεῖ τά πάντα;
Πόσο μᾶς ἐμπνέει τό παράδειγμα τῆς Παναγίας μας πού εἶχε ἀποκτήσει ὃλες τίς ἀρετές! Ὃλοι μας τήν θαυμάζουμε καί θά θέλαμε νά τήν μιμηθοῦμε σέ ἓνα μικρό τουλάχιστο βαθμό. Δέν παίρνουμε ὃμως τήν ἀπόφαση νά ἀρχίσουμε τόν ἀγῶνα μας. Ἂς τήν παρακαλέσουμε θερμά σήμερα νά μᾶς βοηθήσει. Ἀπό αὒριο ἀρχίζει τό νέο ἐκκλησιαστικό ἒτος. Εἶναι μία πολύ καλή εὐκαιρία γιά ἓνα καινούργιο ξεκίνημα.
Π.Γ.Τ.