«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε’ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Κυριακή 6η Απριλίου 2014
Είναι οι τελευταίες ημέρες της επίγειας ζωής του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Και ακολουθούμενος από τους Μαθητές Του, ανεβαίνει στα Ιεροσόλυμα.
Στον δρόμο, τους μιλάει διεξοδικά και τους επεξηγεί με λεπτομέρειες, ως Παντογνώστης Θεός τα όσα πρόκειται να συμβούν στο Πάθος Του.
Ορισμένα σημεία από όσα τους λέει, δεν τα καταλαβαίνουν και τόσο πολύ.
Έτσι, ενώ τους κάνει λόγο για μαρτυρία, Σταυρό και θάνατο, κάποιοι από αυτούς συζητούν για πρωτεία και ζητούν θέσεις.
Ας μη μας παραξενεύει αυτή η άγνοια των Μαθητών. Γιατί δεν είχαν αντιληφθεί το νόημα που θα είχε η Σταυρική Του Θυσία.
Έπειτα, ας μη ξεχνούμε, ότι όλοι οι Ιουδαίοι της εποχής του Θεανθρώπου είχαν εσφαλμένη ιδέα για τον Μεσσία. Τον θεωρούσαν ως επίγειο άρχοντα, που θα είχε την έδρα Του στα Ιεροσόλυμα και στη συνέχεια θα κατακτούσε τους γύρω λαούς.
Εξάλλου, δεν είχαν ακόμα δεχθεί τήν Χάρη του Παναγίου Πνεύματος, δεν είχε ακόμα γίνει η Πεντηκοστή και έτσι σκεπτόντουσαν ανθρώπινα.
Βέβαια, ο Κύριός μας πολλές φορές με την θεία Του διδαχή προσπάθησε να διορθώσει αυτές τις αντιλήψεις που είχαν γι΄ Αυτόν.
Και τώρα, αυτό πάλι κάνει.
Ελέγχει αυτές τις αντιλήψεις τους και τους λέει: "Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε". Δηλαδή, "δεν ξέρετε τι ζητάτε". Και για να τους κάνει ακόμα περισσότερο να καταλάβουν την έννοια της Θείας Του αποστολής, τους λέει προφητικά: "Το πικρό ποτήριο του μαρτυρικού θανάτου που θα πιω εγώ, θα το πιείτε και σεις. Και στο Βάπτισμα των θλίψεων και διωγμών που εγώ θα βαπτισθώ και σεις θα βαπτισθειτε. Αλλά το ποιος θα καθήσει πρώτος και ποιός δεύτερος, αυτό δεν εξαρτάται από εμένα, αλλά θα δοθεί σε εκείνους στους οποίους έχει ετοιμασθεί, απο τον δικαιοκρίτη Πατέρα μου."
Και κατακλείει την διδασκαλία Του, με την περίφημη διαβεβαίωση: " Ο Υιός του ανθρώπου, Εγώ, ο Μεσσίας δηλαδή, δεν ήλθε στον κόσμο για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει και να δώσει την ζωή Του λύτρο, για να εξαγορασθούν και να ελευθερωθούν από την αμαρτία και τον θάνατο πολλοί".
Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή, που είναι και η εισαγωγή, το προανάκρουσμα των Παναχράντων Παθών Του Κυρίου μας, μάς προσφέρει πολλά μηνύματα.
Από αυτά ας σταθούμε στα εξής:
Να μη επιζητούμε τις ανθρώπινες δόξες που έρχονται και παρέρχονται, αλλά να επιζητούμε την άφθαρτη και αιώνια δόξα της Θείας Βασιλείας. Αυτό αποτελεί και τον σκοπό της ζωής μας, αφού πώς παρατηρεί και ο Ιερός Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, Θέωση είναι "η κατά χάρη συμμετοχή μας στην Θεία δόξα και μακαριότητα".
Ο αληθινός Χριστιανός την αληθινή, την πραγματική δόξα την ανακαλύπτει στην εξυπηρέτηση του πλησίον, στην καρδιακή προσφορά, που μπορεί να φθάσει ακόμα και στο μαρτύριο. Το να προσφέρεται κάποιος στον συνάνθρωπο για χάρη Του Θεού, με ανιδιοτέλεια, αυτό είναι η αληθινή δόξα. Όπως και για τον Θεάνθρωπο δόξα είναι ο Σταυρός Του.
Και όπως Εκείνος επέρασε τον επίγειο βίο Του ευεργετώντας αδιάκοπα τον άνθρωπο, έτσι και εμείς, ακολουθώντας το παράδειγμά Του καλούμαστε να κάνουμε το ίδιο προς όλους, χωρίς διακρίσεις.
Επίσης, κάτι άλλο που θα πρέπει να προσέξουμε, είναι το ότι οι προσευχές μας να μην περιλαμβάνουν παράλογα αιτήματα. Δηλαδή: Πρώτα να ζητούμε τα όσα συμφέρουν την ψυχή μας και έπειτα τα όσα αφορούν τα γήινα θέματά μας.
Να ξέρουμε τι θα πρέπει να ζητούμε από τον Θεό. Και εάν ακόμα δεν λαβαίνουμε ό,τι ζητούμε, πάλι να Τον ευχαριστούμε, γιατί και στις αναπάντητες προσευχητικές μας κλήσεις και στις θλίψεις και τις δοκιμασίες μας, φαίνεται η θεία αγάπη Του και όλα τα οικονομεί για τον πνευματικό μας συμφέρον, που είναι και το μείζον θέμα.
Ευσεβείς Χριστιανοί μου, αυτές τις πάνσεπτες και άγιες ημέρες που έρχονται, ας στρέψουμε την σκέψη μας, τον νου και την καρδιά μας στον Λυτρωτή και Σωτήρα μας Χριστό, στον Μόνο Ευεργέτη μας. Ας του προσφέρουμε την ολόψυχη πνευματική μας λατρεία. Ας αφήσουμε μπροστά στον Σταυρό Του τα δάκρυα της μετανοίας μας και μαζί με τον μετανοημένο ληστή ας επαναλάβουμε την επίκληση: "Μνήσθητί μου Κύριε, όταν έλθεις εν τη Βασιλεία Σου"/
Ας Τον συνοδέψουμε στην Σταυρική Του πορεία πρός τα Ιεροσόλυμα. Πορεύεται για να σταυρωθεί για χάρη μας. "Ας Τον ικετέψουμε, να αξιωνώμαστε να σταυρώνουμε σε καθημερινή βάση τα πνευματικά μας πάθη, τις αμαρτίες μας, τις αδυναμίες μας, τους εγωισμούς μας, τις κακίες μας, ώστε να αξιωθούμε να ζήσουμε μαζί Του εδώ στην γη, αλλά και στον ουρανό, στην Άνω Ιερουσαλήμ, δηλαδή στην επουράνια και Θεία Του Βασιλεία, Αμήν!
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ
Κυριακή 13η Απριλίου 2014
"Ὠσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου…"
Μέ αυτά τα λόγια των επευφημιών και των θριάμβων, τα πλήθη του λαού της Γαλιλαίας και της Ιουδαίας υποδέχονται στα Ιεροσόλυμα τον Ιησού.
Ο λαός μόλις πληροφορήθηκε τον ερχομό του Μεγάλου Αναμενομένου, ξέσπασε σε έντονες εκδηλώσεις θαυμασμού. Παίρνει στα χέρια του τα "βαΐα των φοινίκων" και σπεύδει να προϋπαντήσει τον Λυτρωτή του κόσμου και φωνάζει: "Ὠσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχομένος, ἐν ὀνόματι Κυρίου!" Δηλαδή: " Σώσον λοιπόν εμάς Κύριε! Ας είναι ευλογημένος από το Θεό, Αυτός που έρχεται!"
Ο δε Ιησούς, πράος και ανεπηρέαστος από τις εκδηλώσεις, έρχεται. Δεν κάθεται σε αυτοκρατορικό αμάξι. Αλλά επάνω σε ένα ταπεινό ονάριο.
Για να πραγματοποιηθεί και στο σημείο αυτό ο λόγος του Προφήτη Ζαχαρία "έρχεται ο Κύριος ο Άγιος και Σωτήρας, καθήμενος επί υποζύγιον και πώλον νέον" αλλά και άλλων Προφητών.
Αυτό το γεγόνος γιορτάζομε σήμερα και συνέβη έξι ημέρες πριν από την εορτή του Ιουδαϊκού Πάσχα.
Η σημερινή γιορτή είναι μεγάλη και μας διδάσκει πολλά.
Το πρώτο που θα μπορούσαμε να σημειώσουμε, είναι το ότι η ανάσταση του Λαζάρου που προηγήθηκε και δημιούργησε και το βασικώτερο κίνητρο της υποδοχής αυτής, προαναγγέλει και επιβεβαιώνει την "κοινήν ανάστασιν", δηλαδή την ανάσταση των νεκρών κατά την Δευτέρα Παρουσία. Ο Κύριος μας θέλοντας να εξάρει την μεγάλη αυτή αλήθεια της πίστεώς μας, ανέστησε τον Λάζαρο. Αυτός που ανέστησε τον τετραήμερο Λάζαρο, ο Ίδιος θα αναστήσει και όλους τους "απ΄ αιώνος" νεκρούς.
Το δεύτερο σημείο είναι η θλιβερή συμπεριφορά του Ιούδα προς τον Κύριο. Όταν είδε ότι η αδελφή του Λαζάρου Μαρία με πολύτιμο μωρό άλειψε τον Θεάνθρωπο, αυτός από φθόνο και κακία είπε: "Γιατί αυτό το μύρο δεν το πωλούσαμε με τριακόσια δηνάρια, δηλαδή με πενήντα περίπου χρυσές δραχμές για να δοθούν τα χρήματα στους φτωχούς;". Και αυτό το είπε, όχι γιατί νοιαζόταν για τους φτωχούς, αλλά επειδή ήταν κλέπτης.
Το παράδειγμα του Ιούδα είναι ένα πολύ θλιβερό παράδειγμα προς αποφυγή. Η φιλαργυρία, η κακία, ο εγωισμός, ο φθόνος και η δολιότητα του ανθρώπου αυτού, δείχνουν πού μπορεί να οδηγηθεί ο άνθρωπος, όταν αφήσει την ψυχή του να κυριευθεί από τα φοβερά αυτά αμαρτήματα. Ο Ιούδας με την όλη του συμπεριφορά, τελικά έχασε και την πρόσκαιρη, αλλά και την αιωνία ζωή.
Τέλος, θα μπορούσαμε ακόμα να προσθέσουμε ότι τα πλήθη εκείνα πού έσπευσαν για να τον δουν Τον Θεάνθρωπο στην Βηθανία και για να τον υποδεχθούν στα Ιεροσόλυμα, δεν είχαν σαφή επίγνωση της θεανδρικής Του Προσωπικότητας και του σωτηριώδους έργου του. Τον θεωρούσαν δηλαδή σαν επίγειο άρχοντα και ηγεμόνα. Και ακριβώς, επειδή δεν είχαν τοποθετηθεί σωστά ως προς το θέμα "Ποιος είναι ο Χριστός", γι΄αυτό και ο ενθουσιασμός τους εκείνος ήταν πρόσκαιρος, προσωρινός και στιγμιαίος.
Από την άλλη πλευρά οι γραμματείς και οι φαρισαίοι μισούσαν τον Χριστό, γιατί τον θεωρούσαν επικίνδυνο για τους εαυτούς τους και για τα συμφέροντά τους. Γι΄ αυτό και τους τάραξε η υποδοχή εκείνη.
Βέβαια, ανάμεσα στα πλήθη εκείνα θα υπήρχαν και εκλεκτές ψυχές, που ασφαλώς θα υποδεχόταν τον Ιησού ως Μεσσία και ασφαλώς τα "ωσαννά" των ευλογημένων αυτών ψυχών δεν θα μετατράπηκαν σε "άρον άρον".
Αλλά ο ενθουσιασμός των περισσοτέρων ήταν χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Δεν χρειάσθηκαν, παρά τέσσερις ημέρες για να σβήσει ο ενθουσιασμός αυτός και να μεταβληθεί σε μίσος, αποστροφή και αντίδραση.
Αλήθεια! Πόσο άστατος και ευμετάβολος είναι ο άνθρωπος. Αλλά εμείς, ας μη μοιάζουμε ποτέ με τα άστατα και ανερμάτιστα εκείνα πλήθη, αλλά σταθερά ας λατρεύουμε πάντοτε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, ως αληθινό Θεό.
Με την παντοδύναμη Χάρη Του και το ανεξάντλητο έλεός Του, αξιωθήκαμε και εφέτος να διαπλεύσουμε το "μέγα πέλαγος" της νηστείας της μεγάλης Σαρακοστής και ήδη εφθάσαμε την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα.
Η Μάρθα προσέφερε στον Λυτρωτή μας Χριστό την ολόψυχη διακονία της. Η Μαρία Τον άλειψε με το πολύτιμο μύρο. Τα αθώα και άκακα παιδιά Τον δόξασαν με τις αγνές ψυχές και φωνές τους.
Και εμείς, στην υποδοχή Του, αντί για κλαδιά βαΐων, ας Του προσφέρουμε τα έργα της μετανοίας μας. Αντί για τάπητες ας Του στρώσουμε τις καθαρές μας ψυχές, για να περάσει και να εισέλθει σ΄ αυτές.
Αντί τις στιγμιαίες συγκινήσεις ας Του δώσουμε την σταθερή ένωση και συμπόρευση μαζί Του, την προσπάθεια για την ευθυγράμμιση της πορείας μας με την πορεία Του.
Έτσι θα Τον υποδεχθούμε επάξια και απόψε το βράδυ που έρχεται για να κριθεί και να σταυρωθεί, αλλά στην Δευτέρα Του παρουσία που θα έλθει για να μας κρίνει.
Έτσι ας Τον υποδεχώμαστε όλα τα χρόνια όσα επιτρέψει η θεία Του παναγάπη να ζήσουμε στον κόσμο αυτόν.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
Κυριακή 27η Απριλίου 2014
Την πρώτη και δεύτερη εμφάνιση στους Μαθητάς Του, Του Αναστημένοι Κυρίου μας, μας εξιστορεί σήμερα στο Ιερό Ευαγγέλιο ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.
Και οι δύο αυτές εμφανίσεις συνέβηκαν στο υπερώο των Ιεροσολύμων, εκεί που έγινε και ο Μυστικός Δείπνος.
Η πρώτη εμφάνιση έγινε το δειλινό της ημέρας της Αναστάσεως. Ο Κύριος εμφανίζεται με τρόπο θαυμαστό. Ενώ οι πόρτες ήταν κλειστές, ήλθε, στάθηκε στο μέσον του χώρου και είπε: "Ειρήνη ὑμῖν." Έπειτα, για να πεισθούν οι Μαθητές ότι πραγματικά Αυτός είναι ο Διδάσκαλος τους, τους έδειξε τα πανάγια χέρια Του και την πλευρά Του, που έφεραν εμφανή τα σημεία της Σταυρικής Του θυσίας. Όπως ήταν επόμενο, χάρηκαν οι Μαθητές, με την απρόοπτη αυτή συνάντηση. Ο Ιησούς τους είπε και πάλι: "Ας είναι ειρήνη σε σάς! Καθώς με απέστειλε ο Επουράνιος Πατέρας μου για το έργο της σωτηρίας, έτσι και εγώ σάς στέλνω, ως συνεχιστές του έργου μου! Μετά τους ενεφύσησε τα πρόσωπα και έτσι, τους μετέδωσε το Άγιο Πνεύμα και την πνευματική εξουσία, να γίνουν φορείς της Χάριτος του Θεού και δι΄ αυτών να συγχωρούνται από τον Θεό οι αμαρτίες των πιστών.
Στην συνάντηση αυτή απουσίαζε ο Θωμάς. Όπως ήταν φυσικό, οι Μαθηταί είπαν στον Θωμά τα σχετικά με την εμφάνιση αυτή. Και ο Θωμάς από έκπληξη, από θαυμασμό, από αγάπη πολλή για τον Χριστό, αλλά και από ανθρώπινη θα λέγαμε αδυναμία, ήθελε ο ίδιος να δει τον Κύριο, να Τον ψηλαφίσει, για να βεβαιωθεί απόλυτα για την πραγματικότητα του γεγονότος. Και ο Παντογνώστης Θεός μας, ο οποίος γνωρίζει τα πάντα, προς Χάρη του Μαθητού του Θωμά, καταδέχθηκε ύστερα απο οκτώ πάλι ημέρες, να εμφανισθεί ξανά, στον ίδιο τόπο, με τον ίδιο θαυμαστό τρόπο και με τον ίδιο χαιρετισμό.
Τώρα, στην δεύτερη αυτή εμφάνιση Του Σωτήρα μας Χριστού, είναι και ο Θωμάς. Κατάπληκτος αντικρύζει Τον Θείο του Διδάσκαλο, ο Οποίος τον προτρέπει να τον ψηλαφίσει, για να πεισθεί. Παρά ταύτα, ο Θωμάς δεν ετόλμησε να το κάνει αυτό. Αλλά με πολλή δυνατή πίστη προσκυνά τον Κύριο και ομολογει: "Πιστεύω, ότι εσύ είσαι ο Κύριος μου και ο Θεός μου!"
Και στο τέλος, ο Θεάνθρωπος διεκήρυξε κάτι το πάρα πολύ σπουδαίο: "Μακάριοι οἱ μή ἰδόντες και πιστεύσαντες" Δηλαδή: "Ευτυχείς είναι όσοι παρά το ότι δεν είδαν, εν τούτοις επίστευσαν."
Στο γεγονός αυτό που σήμερα ακούσαμε στο Ιερό Ευαγγέλιο, θαυμάζομε την Παντοδυναμία του Θεού, ο Οποίος ως Παντοδύναμος και "πανταχού Παρών", έχει την δυνατότητα να ξεπερνά τους φυσικούς όρους και να εισέρχεται και όταν οι πόρτες είναι κλειστές.
Αλλά θαυμάζουμε όμως και την άπειρη φιλανθρωπία Του. Η φιλανθρωπία Του τον οδήγησε στον Σταυρό, στον τάφο, στην Ανάσταση. Και η φιλανθρωπία Του τώρα τον κάνει να πραγματοποιήσει και την δεύτερη αυτή εμφάνισή Του, για τον Μαθητή Του Θωμά. Ο Ιερός Χρυσόστομος αναφερόμενος στην φιλανθρωπία Του αυτή γράφει: "Καί χάρη μιας ψυχής παρουσιάζει τον Εαυτό Του με τα σημάδια των πληγών και έρχεται να σώσει τον ένα, τον Θωμά…"
Αυτή την φιλανθρωπία Του εξυμνεί και ψάλλει και ο ιερός υμνογράφος στην υμνολογία της σημερινής Κυριακής και γράφει: "φιλάνθρωπε, μέγα και ανείκαστον το πλήθος των οικτιρμών Σου. Ότι εμακροθύμησας υπο Ιουδαίων ραπιζόμενος, υπό Αποστόλου ψηλαφώμενος και υπό αθετούντων Σε πολυπραγμονούμενος." Δηλαδή: "Φιλάνθρωπε, μέγα είναι και απερίγραπτο το πλήθος των εκδηλώσεων της αγάπης Σου, αφού καταδέχθηκες να ραπισθείς από τους Ιουδαίους, να ψηλαφηθείς από τον Θωμά και να γίνεις αντικείμενο έρευνας από όλους που δεν Σε δέχθηκαν!"
Ο Άγιος Απόστολος Θωμάς δεν ήταν άπιστος, όπως πολλοί με ασέβεια τον ονομάζουν. Και αυτοί αμαρτάνουν. Η φαινόμενη ως απιστία του, είναι "καλή". Αυτό τονίζει και ο υμνογράφος, όταν ψάλει: " Ω καλή ἀπιστία τοῦ Θωμά!". Αν ήταν κακοπροαίρετη η απιστία του, θα ήταν απλά απιστία, με ό,τι αρνητικό συνεπάγεται η απιστία. Δεν θα ήταν καλή απιστία. Επομένως, απιστία δεν υπήρχε στον ένδοξο αυτόν Απόστολο.
Ο Μέγας Αθανάσιος γράφει: "Ο Θωμάς ποθώντας να δει Τον Ιησού, δεν δέχθηκε την προφορική είδηση."
Ο Θωμάς δεν απιστεί, αλλά αμφιβάλλει ανθρώπινα. Εξ΄ άλλου, ο Κύριος μας του είπε: "Μή γίνου ἄπιστος, ἀλλά πιστός". Δηλαδή: "Μή γίνεις στο μέλλον άπιστος, αλλά να είσαι πάντοτε πιστός." Δηλαδή, προλαβαίνει την ενδεχόμενη απιστία, την μελλοντική απιστία του Μαθητή Του. Δεν την ελέγχει. Εάν ο Θωμάς ήταν άπιστος, τότε ο Κύριος μας θα του έλεγε: "Μήν είσαι άπιστος". Άλλο πράγμα σημαίνει το "είμαι" και άλλο πράγμα σημαίνει το "γίνομαι".
Αλλά και οι θείοι λόγοι "μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καιί πιστεύσαντες" είναι το πιο εύγλωττο και ισχυρό κήρυγμα της ευαγγελικής αυτής περικοπής.
Όλοι μας έχουμε ανάγκη απο την χριαστιανική πίστη. Η πίστη με τα έργα και με την Θεία Χάρη μας σώζει. Η πίστη μάς οδηγεί στην ένωσή μας με τον Τριαδικό Θεό.
Ο Νικηφόρος Θεοτόκης παρατηρεί: "Αδελφοί, εμείς ούτε σαν τους Αποστόλους είδαμε τον Κύριο, ούτε σαν τον Θωμά, εζητήσαμε να δούμε τα σημάδια των πληγών Του. Μόνο που ακούσαμε την Ευαγγελική Του διδασκαλία και πιστέψαμε πως Αυτός είναι ο Υιός του Θεού και ο Λυτρωτής του κόσμου. Ο Κύριος μακαρίζει τους μη ιδόντας και πιστεύσαντας. Αλλά για να γίνουμε και εμείς άξιοι αυτού του μακαρισμού, πρέπει η πίστη μας να είναι πίστη δι΄ αγάπης ενεργουμένης και διά καλών έργων τελειουμένη!"
Και μαζί με τον Άγιο Θωμά να επαναλαμβάνουμε εσώψυχα: "Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ ΔΟΞΑ ΣΟΙ!", Αμήν!
π. Α. Μ.