``ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ``
ΚΥΡΙΑΚΗ Β` ΛΟΥΚΑ
Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011
(Λουκ. στ` 31-36)
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Κύριος μας μιλάει για την εντολή της Αγάπης. Ξεκινά λέγοντας μας να συμπεριφερόμαστε στους συνανθρώπους μας όπως επιθυμούμε να συμπεριφέρονται προς εμάς οι άλλοι, δηλαδή θα πρέπει πρώτα εμείς να είμαστε άνθρωποι της Αγάπης. Γιατί αν αγαπάτε αυτούς που σας αγαπούν, όπως κάνουν οι αμαρτωλοί και κάνετε καλό σε εκείνους που σας φέρονται καλά , τότε μέσα σας δεν υπάρχει πραγματική αγάπη. Αν δανείζεται σε εκείνους που περιμένετε να σας τα επιστρέψουν , όπως κάνουν οι αμαρτωλοί , τότε δεν υπάρχει αγάπη αλλά συμφέρον και εγωισμός. Γι’ αυτό μας προτρέπει , να αγαπάτε τους εχθρούς σας και να κάνετε το καλό και να δανείζετε χωρίς να περιμένετε ανταπόδοση, τότε ο μισθός σας θα είναι πολύς και θα είστε παιδιά του Υψίστου `αφού ο Θεός ευεργετεί και τους αχάριστους και τους πονηρούς ανθρώπους. Στο Λόγο Του ο Χριστός καταλήγει `` να είστε ελεήμονες όπως ελεήμων είναι και ο Πατέρας Σας ``.
Για το Χριστό η αγάπη είναι κοινωνία προσώπων και επειδή ως κοινωνία προσώπων και ως σχέση ενότητας με το συνάνθρωπο και με το Θεό δε μπορεί να υπάρξει με όρους ιδιοτελείς , αφού το χαρακτηριστικό της είναι η προσφορά δίχως αντάλλαγμα. Στη σημερινή εποχή όλοι μας περιμένουμε πρώτα να μας φερθούν οι άλλοι με αγάπη ώστε και εμείς να πράξουμε ανάλογα και έτσι απομακρυνόμαστε μεταξύ μας , κλεινόμαστε στον εαυτό μας και ζούμε απομονωμένα δίχως να νοιαζόμαστε για τον πλησίον μας δίχως πραγματική αγάπη μέσα μας.
Γι’ αυτό ο Χριστός σήμερα μας λέει να αφήσουμε τον εγωισμό μας και να βάλουμε οδηγό στη ζωή μας την Αγάπη, που προσφέρεται ακόμη και γι αυτόν που μας έχει βλάψει ή μας μισεί. Παράδειγμα είναι ο ίδιος που αγαπά και τους δίκαιους και τους άδικους ,έγινε άνθρωπος και έπαθε για τις δικές μας αμαρτίες και αναστήθηκε χαρίζοντας μας την προοπτική της Ανάστασης μέσα μας και γύρω μας.
π. Θ.Κ
``ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ``
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ` ΛΟΥΚΑ
Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011
(Λουκ. ζ` 11-16)
Σήμερα το θαύμα που μας διηγείται ο ευαγγελιστής Λουκάς είναι σε όλους μας γνωστό. Ο Χριστός πορεύεται προς την πόλη Ναιν μαζί με τους μαθητές Του και στην πύλη της συναντά μια νεκρική πομπή , μια χήρα κηδεύει το μονάκριβο παιδί της. Ο Χριστός συγκινείται ,παρηγορεί την μητέρα λέγοντας της ΄΄ Μην κλαίς ΄΄ και απευθυνόμενος στο νεκρό λέει ΄΄ παιδί μου σήκω πάνω ΄΄ . εκείνος σηκώνεται άρχισε να μιλάει και ο Χριστός τον έδωσε στη μητέρα του. Όλους τους κυρίεψε δέος και δόξαζαν το Θεό ΄΄ Μεγάλος προφήτης εμφανίστηκε ανάμεσα μας !΄΄ έλεγαν και ΄΄ ο Θεός επισκέφθηκε το λαό Του ΄΄.
Με το θαύμα αυτό ο Κύριος λέει σε όλους εμάς που διαβάζουμε την περικοπή πως ο θάνατος νικήθηκε. Αυτό το χαρούμενο μήνυμα μας μεταφέρουν όλα τα θαύματα της αναστάσεως των νεκρών που έκανε ο Χριστός. Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να μας λυτρώσει από το θάνατο. Με το σταυρικό Του θάνατο και την ένδοξη Ανάσταση Του κατήργησε το θάνατο και χάρισε την αγάπη και την αιώνια ζωή. Αυτό το χαρούμενο μήνυμα του Ευαγγελίου είναι η πίστη και η ζωή της εκκλησίας μας. Η εκκλησία μας καλεί όλους να πάρουμε μέρος στη θεία Λειτουργία και να δεχθούμε μέσα μας το Χριστό με τη Θεια Ευχαριστία. Όταν κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου νικάμε το θάνατο. Ο Μέγας Αθανάσιος ονομάζει τη Θεία Ευχαριστία φάρμακο αθανασίας ΄΄.
π.Θ.Κ.
``ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ``
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ` ΛΟΥΚΑ
Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011
(Λουκ. η` 5-15)
Στην παραβολή του σπορέως που ακούσαμε στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο κύριος μας μιλά για το γεωργό εκείνο που έσπερνε σπόρους στο χωράφι του. Κάποιοι σπόροι έπεσαν στο δρόμο και καταπατήθηκαν από τους περαστικούς και έγιναν τροφή για πουλιά. Άλλοι έπεσαν σε πέτρες και μόλις φύτρωσαν ξεράθηκαν επειδή δεν υπήρχε ούτε χώμα ούτε υγρασία. Άλλοι πάλι έπεσαν μέσα σε αγκάθια και όταν βλάστησαν πνίγηκαν μέσα σε αυτά. Άλλοι έπεσαν στην εύφορη γη , βλάστησαν και απέδωσαν καρπό εκατονταπλάσιο.
Την ερμηνεία αυτής της παραβολής τη δίνει ο ίδιος ο Χριστός : ο σπόρος είναι ο Λόγος του Θεού , ο γεωργός είναι ο ίδιος και τα διάφορα μέρη της γης που έπεσε ο σπόρος είναι οι διαφορετικοί τύποι ανθρώπων. Ο δρόμος συμβολίζει τους ανθρώπους που ακούν το Λόγο αλλά έπειτα έρχεται ο διάβολος και τον αφαιρεί από τις καρδιές τους. Το πετρώδες έδαφος συμβολίζει εκείνους που δέχονται με χαρά και ενθουσιασμό το Λόγο αλλά δεν έχουν βαθιές ρίζες και έτσι όταν έρθει καιρός πειρασμού απομακρύνονται από την πίστη τους . Η γη με τα αγκάθια δηλώνει εκείνους που άκουσαν το Λόγο και αρχίζουν με προθυμία να βαδίζουν στο δρόμο της Πίστεως αλλά πνίγονται από τις φροντίδες για να αποκτήσουν υλικά αγαθά και από τις απολαύσεις της ζωής., με αποτέλεσμα να μη δίνουν καρπό. Η αγαθή και εύφορη γη είναι εκείνοι οι άνθρωποι που με καλοπροαίρετη καρδιά άκουσαν το Λόγο , τον έκαναν τρόπο ζωής , τον κρατούν μέσα τους και τον καρποφορούν με υπομονή.
Γι’ αυτό , με αφορμή την παραβολή του σπορέως καλούμαστε να εξετάσουμε και να δούμε αν η καρδιά μας δέχεται να ακούσει το Λόγο του Θεού και στη συνέχεια αν έχουμε τη διάθεση να κάνουμε την καρδιά μας γη αγαθή και να τον κάνουμε πράξη στη ζωή μας. Για να πραγματοποιηθεί αυτό δηλαδή , να κάνουμε την καρδιά μας γη αγαθή και να αποδώσει ΄΄καρπόν εκατονταπλασίονα ‘’ απαιτείται υπομονή ,αγώνας και Πίστη .
π.Θ.Κ
``ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ``
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ` ΛΟΥΚΑ
Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011
(Λουκ. η` 26-39)
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Χριστός έφτασε στην περιοχή των Γαδαρηνών. Εκεί συνάντησε έναν άνδρα που είχε μέσα του δαιμόνια από πολύ καιρό. Δε ντυνόταν ούτε έμενε σε σπίτια αλλά ζούσε στα μνήματα. Όταν είδε το Χριστό έβγαλε μια κραυγή και απευθυνόμενος του είπε :`` τι δουλειά έχεις εσύ με μένα Ιησού, Υιέ του Υψίστου Θεού; Σε παρακαλώ μη με βασανίσεις``. Αυτά τα είπε γιατί ο Χριστός είχε διατάξει να βγει το δαιμονικό πνεύμα από αυτόν . Γιατί πολλά χρόνια συνυπήρχε το δαιμόνιο με αυτόν με αποτέλεσμα να τον συγκρατούν με αλυσίδες. Εκείνος όμως τις έσπαζε και το δαιμόνιο τον οδηγούσε στις ερημιές. Όταν τον ρώτησε ο Ιησούς ``ποιο είναι το όνομα σου;`` εκείνος απάντησε ``Λεγεών`` που σημαίνει ότι είχαν μπει μέσα του πολλά δαιμόνια. Αυτά τον παρακαλούσαν να μη τα διατάξει να πάνε στην άβυσσο. Εκεί κοντά ήταν ένα κοπάδι από χοίρους και τα δαιμόνια παρακαλούσαν το Χριστό να τους επιτρέψει να μπουν σε αυτούς και τους το επέτρεψε. Τότε το κοπάδι όρμηξε προς το γκρεμό και πνίγηκε στη λίμνη. Μόλις οι βοσκοί είδαν τι έγινε πήγαν και το είπαν στις πόλεις και τους αγρούς. Βγήκαν οι άνθρωποι να δουν τι έγινε και ήρθαν κοντά στον Ιησού. Βρήκαν τον άνθρωπο από τον οποίο βγήκαν τα δαιμόνια να κάθεται με τον Ιησού , να φοράει ρούχα, να φέρεται λογικά και φοβήθηκαν. Όσοι είχαν δει τι έγινε είπαν για το πώς σώθηκε. Τότε το πλήθος από την περιοχή των Γαδαρηνών παρακαλούσαν τον Ιησού να φύγει γιατί τους είχε κυριευσει ο φόβος. Εκείνος μπήκε στο πλοίο και γύρισε πίσω, ενώ ο άνθρωπος που σώθηκε από τα δαιμόνια τον παρακαλούσε να τον πάρει μαζί του. Ο Ιησούς όμως του είπε :`` Γύρισε σπίτι σου και διηγήσου όλα όσα έκανε σε εσένα ο Θεός``. Εκείνος έφυγε λέγοντας σε όλους όσα έκανε σε αυτόν ο Ιησούς.
Από την Παραβολή αυτή παίρνουμε όλοι μας ένα μεγάλο δίδαγμα. Όταν ο άνθρωπος απομακρυνθεί από τους πειρασμούς και την αμαρτία τότε αρχίζει να αγαπά το Θεό. Επομένως είναι δική μας επιλογή αν θα θελήσουμε να συναντήσουμε το Χριστό και να Τον βάλουμε στη ζωή μας ώστε να έχουμε μια πορεία αναστάσιμη και φωτεινή ή αν θα παραμείνουμε στους πειρασμούς της εποχής μας , με άλλα λόγια στην αμαρτία. Ο αγώνας αυτός δεν είναι πάντοτε εύκολος όμως έχουμε τον ισχυρότερο σύμμαχο μαζί μας ,αυτός είναι ο Χριστός. Αρκεί όπως ο άνθρωπος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής , να ζητήσουμε τη βοήθεια Του ,να Τον δεχθούμε στη ζωή μας και να Τον ακολουθήσουμε.
π. Θ.Κ.
``ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ``
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε` ΛΟΥΚΑ
Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011
(Λουκ. ιστ.` 19-31)
Ο πλούσιος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής φορούσε πανάκριβα ρούχα και ζούσε μέσα στην πολυτέλεια. Στην εξώπορτα του σπιτιού του βρισκόταν ο πτωχός Λάζαρος που το σώμα του ήταν γεμάτο πληγές και προσπαθούσε να χορτάσει από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου. Επίσης, έρχονταν οι σκύλοι και έγλυφαν τις πληγές του. Όταν πέθανε ο πτωχός Λάζαρος βρέθηκε στην αγκαλιά του Αβραάμ. Πέθανε όμως και ο πλούσιος και εκεί που βασανιζόταν στον Αδη είδε από μακριά τον Αβραάμ και το Λάζαρο . Τότε φώναξε και ζήτησε από τον Αβραάμ να τον βοηθήσει και να στείλει το Λάζαρο για να τον δροσίσει επειδή υπέφερε. Αλλά ο Αβραάμ του είπε ότι δε γίνεται γιατί στη ζωή του είχε όλα τα αγαθά ενώ ο Λάζαρος όχι. Εκτός από αυτό του είπε ότι ανάμεσα τους υπήρχε μεγάλο χάσμα ώστε να μη μπορεί να περάσει κανείς στις δύο πλευρές. Τότε ο πλούσιος παρακάλεσε τον Αβραάμ να στείλει το Λάζαρο και να συμβουλέψει τους οικείους του ώστε να μην έχουν και εκείνοι την ίδια κατάληξη. Ο Αβραάμ τότε του απάντησε ότι έχουν το Μωυσή και τους Προφήτες και ας τους ακούσουν. Ο πλούσιος όμως επέμενε ότι αν πάει κάποιος από τους νεκρούς σε αυτούς, θα μετανοήσουν. Αλλά ο Αβραάμ του απάντησε ότι αν δεν ακούσουν το Μωυσή και τους Προφήτες ούτε και αν αναστηθεί κάποιος νεκρός θα πεισθούν.
Από αυτή την Παραβολή το κεντρικό νόημα δεν είναι η καταδίκη του πλούτου και η ανύψωση της φτώχειας αλλά, μας βοηθάει να καταλάβουμε ότι τα προβλήματα δεν είναι αδιάφορα για το Θεό αλλά ούτε ότι δεν αποτελούν τον πρωταρχικό στόχο Του. Ο φτωχός έχει την συμπάθεια του Θεού όχι γιατί είναι φτωχός αλλά γιατί στηρίζει την ελπίδα του στο Θεό και ο πλούσιος δεν καταδικάζεται γιατί έχει υλικά αγαθά , αλλά γιατί κινδυνεύει να παγιδευτεί στον πλούτο και να χάσει το νόημα της ζωής. Αλλά το νόημα της ζωής βρίσκεται στη σχέση του ανθρώπου με το Θεό. Η αληθινή ζωή πηγάζει από το Θεό. Όποιος είναι μακριά από το Θεό είναι ουσιαστικά νεκρός . Οι λέξεις ``φτωχός`` και ``πλούσιος`` του ευαγγελίου έχουν περισσότερο θρησκευτικό παρά κοινωνικό περιεχόμενο δηλαδή, είναι η υπογράμμιση ενός κινδύνου αυτάρκειας. Η Παραβολή θέλει να στρέψει την προσοχή μας και στο ότι η παρούσα ζωή συνδέεται με την μέλλουσα. Η κοινωνία με το Θεό στην παρούσα ζωή αποτελεί προϋπόθεση για να διατηρηθεί στη μέλλουσα. Τίποτε δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως αγαθό όταν περιορίζεται στον κόσμο και δεν συνδέεται με την αιωνιότητα. Τα πλούτη , οι τιμές, η υγεία ακόμη και η ίδια η ζωή δεν αποτελούν αγαθά από μόνα τους , κάτι τους λείπει όταν δεν εντάσσονται στη γενικότερη σχέση Θεού-ανθρώπου.
π. Θ.Κ.