«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Κυριακή 7η Αὐγούστου 2011
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή παρουσιάζεται το θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων ανδρών με «πέντε άρτους και δύο ιχθύας».
Έχει σημασία καθώς θα δούμε το θαύμα αυτό να αναγνωρίσουμε όλες τις πνευματικές προεκτάσεις αλλά και την πρακτική της σημειολογία. Ο Κύριος βρίσκεται σε έναν έρημο τόπο, σε ένα χώρο «άνυδρο»πρακτικά αλλά τόσο ζωογόνο και γεμάτο πνευματικούς καρπούς. Πάντοτε ο Κύριος μας, πρίν βγεί για κάποια δημόσια δράση του, προετοιμαζόταν με την προσευχή και την νηστεία, σε έρημο τόπο, μόνος μόνω τω Θεώ. Έτσι η έρημος είναι η ταπεινη εκείνη πνευματική περιοχή όπου ο «αθλητής του πνεύματος» βρίσκει διά της χάριτος του Θεού, τον πραγματικό του εαυτό, που ως εικόνα Θεού, είναι πράος και ήσυχος, ειρηνικός και γεμάτος αγάπη. Έτσι εξηγείται γιατί οι μεγάλοι Πατέρες της Ερήμου Αντώνιος, Ευθύμιος, Μακάριος κ.α. «εξήνθησαν» τον τόπο αυτό, και εμεγάλυναν όλη την οικουμένη, με τις προσευχές τους, με την διάκρισή τους, την μεγάλη τους αγάπη προς πάντας.
Το δεύτερο στοιχείο της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής το οποίο θα μπορούσαμε να αναφέρουμε είναι οι μικρές ομάδες που σχηματίστηκαν ώστε να μοιραστεί σωστά και με προσοχή ο άρτος και ο ιχθύς. Είναι φανερό πως αυτά συμβολίζουν τον Χριστό, γι αυτό και βλέπουμε την Θεία Ευχαριστία πίσω από αυτή την πράξη. Οι μικρές ομάδες είναι οι κατά τόπους Εκκλησίες που θα δημιουργηθούν «ἵνα ὁ κόσμος ζήσει», από αυτό το σώμα και το αίμα του Κυρίου μας. Έτσι το θαύμα ξεπερνάει την απλή βιολογική ανάγκη, την πείνα του σώματος, και απλώνεται στο χώρο του πνεύματος, όπου ο άνθρωπος ζητάει τον προορισμό του, ζητάει την σωτηρία του, και την βρίσκει μέσα στην εμπειρία και το βίωμα του εκκλησιασμού, σε σχέσση με τον Χριστό και όχι γενικά από ηθικολογία ή απρόσωπα.
Έτσι ο χώρος της Εκκλησίας είναι η βαθειά μας πεποίθηση πως θα συναντήσουμε τον Ιησού, θα φάμε στο Μυστικό Δείπνο που ετοίμασε για όλους όσους τον αναγνωρίζουν ως Θεό και Σωτήρα.
π. Σ. Τ.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Κυριακή 14η Αὐγούστου 2011
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή βλέπουμε το θαυμαστό γεγονός της γαληνεύσεως της τρικυμισμένης θάλασσας.
Οἱ μαθητές βρίσκονται στο πλοίο με σκοπό να περάσουν στην απέναντι ερημική πλευρά της λιμνοθάλασσας της Τιβεριάδος, για να ησυχάσουν και να προσευχηθούν. Το μικρό πλοίο με τους μαθητες ενώ προχωρεί ήσυχα, ξαφνικά άρχισε να κλυδωνίζεται από τον δυνατό άνεμο, που ξέσπασε μέσα στη νύχτα. Ο τρόμος και η ανησυχία τους γίνεται μεγάλη, αν και ήταν έμπειροι ψαράδες και γνώριζαν καλά τις αλλαγές των καιρικών φαινομένων. Οι Πατέρες που ερμηνεύουν πολύ εύστοχα και με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος τα γεγονότα, μας λένε πως το κλυδωνιζόμενο πλοίο είναι η Εκκλησία, η οποία μέσα στο χρόνο και την ιστορία δοκιμάζεται και περνά από μύριους κινδύνους, διωγμούς, αιρέσεις, συκοφαντίες.
Γι΄αυτό φαίνεται πως όλοι όσοι είμαστε επιβάτες του πλοίου της Εκκλησίας, πολλές φορές θα χάσουμε την πίστη μας και θα νιώσουμε μόνοι και χωρίς την βοήθεια του Χριστού. Θα νιώσουμε την αγωνία της μοναξιάς μας, την έλειψη στόχων και προορισμού.
Είναι αλήθεια ότι στην ζωή του Χριστιανού, πολλές φορές ο Κύριος κρύβεται σκόπιμα, κρύβεται για να Τον αναζητήσουμε, κρύβεται για να δούμε την ματαιότητα των πραγμάτων.
Αυτό νιώθει και ο Πέτρος, πως η ζωή αξίζει όταν είναι μαζί μας και ο Χριστός. Έτσι παρακαλεί να περπατήσει και αυτός στα κύματα και καθώς ανθρωπίνως φοβάται, στρέφει το βλέμμα του αλλού, αφήνει την πίστη του, ξεχνά ότι ο Κύριος μας είναι η αρχή και το τέλος όλων των πραγμάτων, επιγείων και ουρανίων. Έτσι αρχίζει να βυθίζεται, να κινδυνεύει.
Μπροστά σε αυτό το γεγονός ο Κύριος άμεσα και δυναμικά απαντάει στην κραυγή του Πέτρου για σωτηρία. Και απαντάει ταυτόχρονια και όλους μας που τον ζητάμε με επιμονή και πίστη. Όμως τελειώνοντας το Ευαγγέλιο μάς δίνει και το νόημα όλης της χριστιανικής μας ζωής: Ἀληθώς ὁ Χριστός εἶναι ὁ Ὑιός τοῦ Θεοῦ. Καμία λοιπόν κρίση, προσωπική ή οικογενειακή, κοινωνική ή οικονομική δεν μπορεί να μάς βλάψει, αφού τίποτα δεν γίνεται αν δεν το επιτρέψει ο Χριστός μας.
π. Σ. Τ.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Κυριακή 21η Αὐγούστου 2011
Η ευαγγελική περικοπή σήμερα αναφέρεται σ΄ ένα τραγικό γεγονός, της ασθενείας κάποιου νέου, ο οποίος ήταν μοναχογιός και υπέφερε από δαιμονική επίδραση.
Ο Χριστός μας μόλις έχει κατέβει από το όρος της Μεταμορφώσεως με τους τρίς προκρίτους μαθητάς, και συναντάει τον τραγικό πατέρα του δαιμονοπλήκτου νέου, ο οποίος πέφτει στα πόδια του Κυρίου μας και του λέει: «Ελέησε το παιδί μου γιατί σεληνιάζεται και υποφέρει, κι άλλοτε πέφτει στην φωτιά κι άλλοτε στο νερό. Και το έφερα στους μαθητάς Σου κι αυτοί δεν μπόρεσαν να το θεραπεύσουν».
Πολλές φορές αγαπητοί μου αδελφοί, συμβαίνει νά τρέξουμε ικετευτικά στους αγίους, οι οποίοι είναι οι φίλοι του Χριστού, αλλά να μην λάβουμε καμιά απάντηση, καμιά λύση στο πρόβλημά μας. Και φαίνεται κάποιες τέτοιες στιγμές πως ο ουρανός είναι κλειστός, πως κανείς δεν μπορεί να μας βοηθήσει.
Όμως ο Χριστός μας, ο οποίος δίνει με ακρίβεια την σωστή θεραπεία, μας λέγει και την αιτία του προβλήματος του νέου: «Ὦ γενεά ἀπιστος καί διεστραμμένη, μέχρι πότε θα σᾶς ἀντέχω; Μέχρι πότε θά σᾶς ὑπομένω;» Επειδή όμως ο Κύριος μας είναι ο Σωτήρας μας, και κάνει τα πάντα για να τον πλησιάσουμε, φωνάζει τον ασθενή νέο και αμέσως διατάζει το δαιμόνιο να φύγει, και τον θεραπεύει!
Και οι μαθητές απόρησαν, πως εκείνοι δεν τα κατάφεραν, γιατί απέτυχαν! Έτσι είναι ο άνθρωπος, τόσο πολύ αδύνατος χωρίς την πίστη. Η απιστία είναι, τελικά, διαστροφή, μόνο η πίστη εκφράζει το «κατά φύσιν» του ανθρώπου. Γι΄ αυτό και η πίστη θεραπεύει τον άνθρωπο, ενώ η απιστία τον διχάζει, τον επιβαρύνει ακόμη πιο πολύ. Τελειώνοντας, το σημερινό μήνυμα του Χριστού πρός τον κόσμο είναι η Νηστεία και η προσευχή. Η νηστεία δεν είναι στέρηση τροφής αλλά άσκηση θετική απέναντι στα δώρα του Θεού. Η προσευχή επίσης δεν είναι καθήκον αλλά τρόπος ζωής και ευχαριστία, Αμήν!
π. Σ. Τ.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Κυριακή 28η Αὐγούστου 2011
Ενδέκατη Κυριακή του Ματθαίου σήμερα, αγαπητοί μου. Ο Χριστός στην παραβολή που μάς παρουσιάζει, μάς μιλάει για το συγγνώμη, που πρέπει να έχουμε πρός τον συνάνθρωπό μας.
Το Ευαγγέλιο αρχίζει μιλώντας μας για έναν βασιλιά και μάς φέρνει, η παραβολή, την έννοια της βασιλεία ως υπόθεση ζωής για όλους μας. Ένας βασιλιάς λοιπόν, θέλει να τακτοποιήσει όλους τους λογαριασμούς και τις οφειλές που έχει σε εκκρεμότητα, και διαπιστώνει ότι ένας υπηρέτης του τού οφείλει ένα τεράστιο πόσο δέκα χιλιάδων ταλάντων, που θα ήταν αδύνατο να το εξοφλήσει σε όλη του την ζωή. Αυτός ο υπηρέτης, θερμοπαρακαλεί τον βασιλιά για έλεος και κατανόηση. Ο πλούσιος βασιλιάς γενναιόδωρος και μακρόθυμος, του χαρίζει το χρέος.
Μετά από λίγο ο ευτυχισμένος υπηρέτης συναντάει έναν συνδούλο του, πολύ ταλαιπωρημένο, που του χρωστούσε πολύ λίγα χρήματα, μόνο εκατό δηνάρια, δηλαδή ασήμαντο ποσό σε σύγκριση με το πόσο που του χαρίστηκε από τον Κύριό τους. Τότε με πολύ σκληρότητα του έσφιξε τον λαιμό για να τον πνίξει, λέγοντας του να τον εξοφλήσει αμέσως, και επειδή δεν μπορούσε, τον έριξε στη φυλακή.
Ο Βασιλιάς που πληροφορήθηκε τα νέα, κάλεσε τον κακό δούλο του και του θύμισε την ευεργεσία που του έκανε, ενώ απόρησε για την σκληροκαρδία του! Ότι έκανε στον συνδούλο του ήταν φανερό πως άξιζε στον ίδιο, γι΄ αυτό και ρίχτηκε στήν πιο βαθιά φυλακή!
Το ίδιο δεν κάνουμε και εμείς πολλές φορές αδελφοί μου; Μας συγχωράει ο Θεός, και εμείς δεν συγχωρούμε το παραμικρό στον άλλον, γιατί δεν έχουμε αισθανθεί αληθινά τη συγγνώμη του Θεού. Σπάνια βλέπουμε τον διπλανό μας ως φίλο, ως εν Χριστώ αδελφώ ως εικόνα του Θεού. Και όμως η δυνατότητα για να γίνουμε καλύτεροι, ειρηνικοί, πραείς, περνά από τη σχέση μας με τον άλλον. Η βασιλεία του Θεού είναι χώρος συγγνώμης, καταλαγής, ομόνοιας, δικαιοσύνης και αγάπης.
Είναι λοιπόν πολύ εύκολο να μπούμε στον παράδεισο αν συγχωρούμε τον αδελφό μας, διότι η κακία δείχνει αμετανοησία και πώρωση. Μέσα στην εκκλησία ας χαρούμε την χαρά της συγγνώμης πρός όλους.
π. Σ. Τ.