Μονόκλιτη βασιλική, στήν πλατεῖα Βεντουρῆ, κοντά στόν παραλιακό δρόμο τῆς Παροικίας. Στεγάζεται μέ ψευδόθολο, πού κλείνει ψηλά μέ δοκάρια. Ἐπεκτείνεται, δυτικά, σέ πρῶτο καί δεύτερο νάρθηκα, πού συνδέονται μέ τόν κύριο ναό καί μεταξύ τους, μέ μεγάλες καμάρες. Καί οἱ δύο συνεχόμενοι νάρθηκες, πού εἶναι χαμηλότεροι ἀπό τόν κυρίως ναό, στεγάζονται μέ ἐπίπεδη, παραδοσιακή στέγη. Πάνω ἀπό τήν καμάρα πού συνδέει τόν κύριο ναό μέ τόν πρῶτο νάρθηκα, ὑψώνεται τό μονότοξο πέτρινο καμπαναριό. Ἔχει δύο εἰσόδους, μία δυτική, στόν νάρθηκα καί τήν ἄλλη στή νότια ὄψη. Αὐτή ἡ νότια εἴσοδος ὁδηγεῖ, ἀπ' εὐθείας, στόν κύριο ναό. Στό μαρμάρινο ὑπέρθυρό της (1,15Χ0,28) ὑπάρχει ἀνάγλυφος σταυρός μέσα σέ φυλλοφόρο στέφανο καί ἀριστερά καί δεξιά του, εἶναι χαραγμένη ἡ παρακάτω ἐπιγραφή, συνταγμένη σέ δωδεκασύλλαβους στίχους: Σοί τόνδε σηκόν, καίπερ οὐ κατ' ἀξίαν τήν σήν, ἵδρυσεν θεοφιλές Γραικῶν γένος ὡς πίστεως θώρακι. Σταυροῦ σθένει θαρρῶν καθεῖλες πάντα δυσμενῶν στρατόν πιστοῖς τε φῶς ἔθηκας εὐστόχῳ χερί βαλών ἀπλήστου θηρός ὠμηστοῦ γένυν ἀνθ' ὧν σε νίκης καί πόνων Γεώργιε ἐτησίως μέλπουσι παννύχοις βολαῖς ὡς μάρτυν, ὡς γενναῖον Χριστῷ φίλον ᾧ καί παρεστώς ἐκτενεῖς πέμπεις λιτάς. 1618 (1) Στό παλαιό ξύλινο τέμπλο τοῦ παρεκκλησίου βρίσκονται οἱ παρακάτω τρεῖς, μεγάλων διαστάσεων (0,75Χ0,96) εἰκόνες: α) Χριστός Παντοκράτωρ, β) Παναγία ἡ Ἐλεοῦσα καί γ) Ἅγ. Γεώργιος. Στήν τρίτη εἰκόνα, γύρω ἀπό τήν κεντρική παράσταση τοῦ ἔφιππου δρακοντοκτόνου ἁγίου, παρατηροῦμε δώδεκα μικρές εἰκόνες ἀπό τόν βίο καί τό μαρτύριό του. Ἡ κεντρική παράσταση τῆς εἰκόνας ἔχει καλυφθεῖ, ἐκτός ἀπό τό πρόσωπο τοῦ ἁγίου, μέ ἀργυρῆ ἐπένδυση μέτριας τέχνης. Πάνω στήν ἐπένδυση αὐτή ἔχει σκαλισθεῖ ἡ παρακάτω ἐπιγραφή: Ἀφιέρωμα Σπυρίδωνος καί Χαδεμένης Σβορών(ου) 1905. Καί οἱ τρεῖς αὐτές εἰκόνες εἶναι πολύ καλῆς τέχνης καί χρονολογοῦνται, πιθανώτατα, στόν 17ο αἰ. Στό ξύλινο πέτασμα τῆς Ὡραίας Πύλης, εἰκονίζεται σέ προτομή ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς. Στό κάτω μέρος τῆς εἰκόνας ἡ ἐπιγραφή: Δι' ἐξόδων Φλώρας Μαλαγαρθῆ καί λοιπῶν συνδρομητῶν αψιν(;) Στά βημόθυρα τῆς Ὡραίας Πύλης εἰκονίζεται ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου. Οἱ εἰκόνες τῆς Ὡραίας Πύλης εἶναι νεώτερες ἀπό τίς τρεῖς εἰκόνες τοῦ τέμπλου καί μετριώτερης τέχνης. Σέ ἰδιαίτερο ξύλινο προσκυνητάριο, στόν βόρειο τοῖχο τοῦ παρεκκλησίου, βρίσκεται μεγάλη εἰκόνα τῆς Ἁγ. Βαρβάρας (0,60Χ1,16), μέτριας τέχνης. Στό κάτω μέρος ἡ ἐπιγραφή: Ἀφιέρωμα Γεωργίου Βάλβη, 1914. Στόν ἴδιο τοῖχο, σέ ἄλλο ξυλόγλυπτο προσκυνητάριο, ὑπάρχει ἡ σύγχρονη εἰκόνα τοῦ Ἀποστόλου Φιλίππου, πολύ μέτριας τέχνης. Στό κάτω μέρος της διαβάζουμε τήν ἐπιγραφή: Ἀφιέρωμα Γεωργίου Φιλ. Τσαντάνη, εἰς μνήμην τοῦ πατρός του Φιλίππου, 1985. Τέλος, στό μέσον περίπου τοῦ νότιου τοίχου τοῦ κυρίως ναοῦ, βρίσκεται ὁ παλαιός ἀρχιερατικός θρόνος τοῦ ἐνοριακοῦ ναοῦ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς. Εἶναι ξύλινος, μέ ἐλαφρό σκάλισμα καί τήν εἰκόνα τοῦ Παντοκράτορα Χριστοῦ. Ἔχει τήν ἀφιερωτική ἐπιγραφή Δαπάνη Ν. Δ. Μαούνη, 1931. Τό πολύ ἐνδιαφέρον αὐτό παρεκκλήσιο τοῦ Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου ἔχει κηρυχθεῖ ἱστορικό διατηρητέο μνημεῖο (2). (ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ) 1. Μεγάλη ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ ἄριστη γνώση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, ἀπό τόν συντάκτη τῆς ἐπιγραφῆς αὐτῆς καί ἡ ἄπταιστη ὀρθογραφία της, σέ σύγκριση μέ ἐπιγραφές τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, πού οἱ περισσότερες ἀπό αὐτές εἶναι ἀνορθόγραφες. Πρέπει νά εἶναι ἔργο κάποιου σπουδαίου λόγιου, ἀπό ἐκείνους πού κατά καιρούς εἶχε ἡ Πάρος (Ἀναστ. Ὀρλάνδου, ΑΒΜΕ, τομ. Ι, τ. 1, 1964, σελ. 4). 2. ΦΕΚ 209/Β/17-3-1989.