Δίκλιτο παρεκκλήσιο στη νότια συνοικία τῶν Λευκῶν. Ἀρχικά ἦταν ἕνα μονοκάμαρο παρεκκλήσιο, ἀφιερωμένο στόν μεγαλομάρτυρα Ἅγ. Δημήτριο. Ὁ μονόκλιτος αὐτός ναός, μετατράπηκε ἀργότερα σέ δίκλιτο, ὅταν στή βόρεια πλευρά του οἰκοδομήθηκε ἀκόμα ἕνα ἐπιπεδόστεγο κλῖτος, ἀφιερωμένο στόν Ἅγ. Χαράλαμπο. Σέ μεταγενέ¬στερες ἐποχές, κατασκευάσθηκαν ὁ κοινός καί γιά τά δύο κλίτη νάρθηκας, στή δυτική πλευρά τους, καθώς καί ἕνας ἀκόμα πλάγιος νάρθηκας, μικρότερου μήκους ἀπό ἐκεῖνο τῶν κλιτῶν, στή βόρεια πλευρά τοῦ κλίτους τοῦ Ἁγ. Χαραλάμπους. Καί οἱ δύο νάρθηκες, ὁ κοινός γιά τά δύο κλίτη καί ὁ πλάγιος, εἶναι ἐπιπεδόστεγοι καί βρίσκονται δύο σκαλοπάτια πιό ψηλά ἀπό τά δύο κλίτη τοῦ παρεκκλησίου. Τά δύο κλίτη συνδέονται μεταξύ τους καί μέ τούς νάρθηκες, μέ χαμηλές καμάρες. Ὅλες αὐτές οἱ κατασκευές συνθέτουν τελικά ἕνα πολύ ἐνδιαφέρον ἀρχιτεκτονικά σύνολο. Τό παρεκκλήσιο, πού ἦταν κάποτε κι αὐτό ἐνοριακός ναός, ἔχει δύο χωριστά μονότοξα καμπαναριά. Τό ἕνα, τό παλαιότερο, εἶναι μαρμάρινο, ἀρθρωτό καί βρίσκεται στόν δυτικό τοῖχο τοῦ παλαι¬ότερου κλίτους τοῦ Ἁγ. Δημητρίου. Ἐκεῖ θά βρισκόταν κάι ἡ εἴσοδος τοῦ πρώτου παρεκκλησίου. Τό δεύτερο εἶναι κτιστό καί στέκεται πάνω ἀπό τήν σημερινή εἴσοδο, στόν βόρειο τοῖχο τοῦ μεταγενέστερου πλάγιου νάρθηκα (1). Στό νότιο κλίτος, τό ἀφιερωμένο στόν Ἅγ. Δημήτριο, ἡ Ἁγία Τράπεζα βρίσκεται στό μέσον τοῦ Ἱεροῦ Βήματος καί στηρίζεται σέ κορμό ἀρχαίας κολώνας. Τό τέμπλο του εἶναι παλαιό, ξυλόγλυπτο. Πάνω σ' αὐτό βρίσκονται οἱ παρακάτω εἰκόνες, διαστ. 0,55Χ0,85μ.: α) Χριστός, ὡς Μέγας Ἀρχιερεύς. Παλαιά εἰκόνα. β) Παναγία, ἔνθρονη. Νεώτερη εἰκόνα ἀπό ἐκείνη τοῦ Χριστοῦ. καί γ) Ἅγ. Δημήτριος, ἔφιππος, φονεύει τόν Λυαῖο. Στό πέτασμα τῆς Ὡραίας Πύλης ὑπάρχει παλαιά ζωγραφική παράσταση, ἐντελῶς κατεστραμμένη, ἐνῶ στή θύρα τῆς προθέσεως, τοῦ Ἄρχοντα Μιχαήλ. Τό βόρειο κλίτος εἶναι σήμερα ἀφιερωμένο στόν Ἅγ. Αὐγουστῖνο. Ἴσως πρός τιμήν τοῦ πρώην μητροπολίτη Φλώρινας κ. Αὐγουστίνου Καντιώτη, ὁ ὁποῖος εἶναι Λευκιανός, μετονομάσθηκε τό παρεκκλήσιο αὐτό καί ἀφιερώθηκε στόν ἱερό Αὐγουστῖνο. Ἡ Ἁγία Τράπεζα τοῦ κλίτους εἶναι διαμορφωμένη στόν ἀνατολικό τοῖχο τοῦ Ἱεροῦ Βήματος. Στό ξύλινο σύχρονο τέμπλο του ὑπάρχουν οἱ εἰκόνες: α) Παναγία Γλυκοφιλοῦσα, β) Ἰησοῦς Χριστός, γ) Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καί δ) Ἅγ. Αὐγουστῖνος. Καί οἱ τέσσερις εἶναι εἰκόνες σύγχρονες, διαστ. 0,35Χ0,44μ., ἀρκετά καλῆς τέχνης. Καί στά δύο κλίτη καί στούς νάρθηκες τά δάπεδα εἶναι στρωμμένα μέ σχιστολιθικές πλάκες, πού στήν Πάρο τίς ὀνομάζουν ψαρόπλακες. Στό δάπεδο τοῦ κλίτους τοῦ Ἁγ. Δημητρίου ὑπάρχουν τρεῖς τάφοι. Ὁ πρῶτος ἔχει μαρμάρινη πλάκα μέ διάκοσμο καί στό μέσον ἀνάγλυφο δικέφαλο ἀετό. Ἔχει χαραγμένη τήν χρονολογία 1772. Δέν ὑπάρχει γραμμένο ὄνομα, ἀνήκει ὅμως, ἀσφαλῶς, στόν κτήτορα τοῦ παρεκκλησίου. Τό παρεκκλήσιο αὐτό εἶναι ἰδιωτικό. Ἀνήκει στήν οἰκογένεια τοῦ πρωτοπρ. π. Πέτρου Χερουβείμ. Τήν φροντίδα του, ὅμως, ἔχει μιά τυφλή γυναίκα, τῆς ὁποίας ἡ κατοικία εἶναι πολύ κοντά σ' αὐτό. Εἶναι ἡ κ. Ἀργυρώ Παντελαίου, ἡ ὁποία, παρά τήν ἀναπηρία της, φροντίζει τό παρεκκλήσιο μέ ἀφοσίωση, ἡ ὁποία εἶναι πραγματικά πολύ συγκινητική. Τό παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγ. Δημητρίου ἔχει κηρυχθεῖ ἀπό τό Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ, ἱστορικό διατηρητέο μνημεῖο (3). (ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ) 1. Εὐαγγ. Καστανιᾶ, Λεῦκες Πάρου, 1998, σελ. 200 3. ΦΕΚ 426/Β/3 - 7 - 1992.