Στή δυτική εἴσοδο τῆς Ναούσης στέκεται τό καθολικό (μονόκλιτος ἐλεύθερος σταυρός μέ τροῦλλο) καί ὁ περίβολος μέ μερικά κελλιά τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, τοῦ 17ου αἰ. Ὁ ναός εἶναι συνδεδεμένος μέ τή δράση μοναχῶν Καπουκίνων τόν 17ο αἰ., ἀφοῦ σ' αὐτούς εἶχε περιέλθει γιά κάποιο διάστημα (ἀπό τό 1675) καί οἱ ὁποῖοι κατόπιν ἔκτισαν καί κελλιά. Εἶχε κηρυχθεῖ σταυροπηγιακή τό 1720. Γνωστός ἡγούμενος μαρτυρεῖται ὁ ἱερομόναχος Ἀμφιλόχιος Λανδέος, πού εἶχε φιλοτεχνήσει καί τόν δικέφαλο ἀετό τοῦ δαπέδου τοῦ καθολικοῦ, καθώς καί ἄλλους δικεφάλους. Κατά τήν τουρκοκρατία εἶχε λειτουργήσει Σχολή, ὅπου ἐφοίτησε καί ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος Τούλιος ὁ Πάριος, ἀλλά καί κατά τήν καποδιστριακή περίοδο. Ἀξιοπρόσεκτα: τό τέμπλο καί οἱ εἰκόνες, ἔργα λαμπρῶν παριανῶν ἁγιογράφων (Νικοδήμου Γεράρδου, Ἀνδρέα Μοστράτου). Στά ἑνοποιημένα κελλιά τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς Μονῆς στεγάζεται ἡ ἀξιόλογη «Συλλογή βυζαντινῶν καί μεταβυζαντινῶν ἔργων Νάουσας Πάρου», πού τελεῖ ὑπό τήν προστασία τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ (2α Ἐφορεία Βυζαντινῶν Ἀρχαιοτήτων).