ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2024
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ
Με την χάρη του Θεού πορευόμαστε για άλλη μια φορά προς την ευλογημένη περίοδο της τεσσαρακονθήμερης νηστείας για την μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων. Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας έχει ορίσει ,καθώς οδεύουμε προς αυτή την πνευματική περίοδο τα ευαγγελικά αναγνώσματα αυτών των Κυριακών να αναγιγνώσκονται από το κατά Λουκά ευαγγέλιο. Ιδιαίτερα με την σημερινή παραβολή του Κυρίου, η οποία αναφέρεται στον πλούσιο και τον πτωχό Λάζαρο, θέλει να μας επισημάνει την σπουδαιότητα των αρετών της φιλευσπλαχνίας και της ταπεινώσεως, σύμφωνα με την χριστιανική διδασκαλία και τον Λόγο του Ευαγγελίου. Αυτές οι αρετές απορρέουν από το γεγονός της Θείας Ενανθρωπήσεως, όπου ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός Σαρκώθηκε και εκτός από τέλειος Θεός έγινε και τέλειος άνθρωπος, σύμφωνα με το σχέδιο της θείας οικονομίας. Έτσι, από την άκρα Ευσπλαχνία της Τριαδικής θεότητας, το Δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Υιός και Λόγος του Θεού, με τον Σταυρικό Του θάνατο και την ένδοξο Ανάστασή Του, μας χάρισε την Αιώνιο Ζωή και τη λύτρωση από την εξουσία του θανάτου και του διαβόλου, ώστε να γίνουμε κατά χάριν παιδιά του Θεού.
Ο Κύριος, με την χρήση του μέσου της παραβολής στη διδασκαλία Του, αναφέρει πραγματικά γεγονότα από την καθημερινή ζωή θέλοντας με αυτό τον τρόπο το ακροατήριό του να κατανοήσει με λόγια απλά ποιες πράξεις και συμπεριφορές σχετικά με την στάση μας απέναντι στο συνάνθρωπό μας και το Θεό είναι αρεστές και σύμφωνες με το Θείο Θέλημα Του.
Ιδιαίτερα, με την συγκεκριμένη παραβολική διήγηση έρχεται για άλλη μια φορά ο Ιησούς Χριστός να μας επισημάνει τον τρόπο διαχείρισης του πλούτου, των υλικών και πνευματικών δωρεών που χορηγεί σε όλους μας η θεία χάρις Του. Η κοινωνική θέση του καθενός μας δεν αποτελεί αιτία για να χαρακτηριστούμε, σύμφωνα με τη θεολογία της Εκκλησίας μας, σπουδαίοι και συνάμα να αξιωθούμε την κοινωνία μας με το Θεό κατά την αιώνιο ζωή. Αλλά, κριτήριο, σύμφωνα με την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας για την κατά χάριν μετοχή μας στην Αιώνιο ζωή με την Τριαδική Θεότητα, είναι ο τρόπος που εκμεταλλευόμαστε στην επίγεια ζωή μας τα υλικά και πνευματικά μας τάλαντα για την διακονία του πλησίον προς ανακούφιση των βιοτικών αναγκών του, αλλά και της σωτηρίας του ως κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού. Για αυτό το λόγο, ως βαπτισμένα μέλη της Εκκλησίας, ο καθένας μας μετέχει ως κοινωνία Προσώπων στο Σώμα της Εκκλησίας με Κεφαλή τον Χριστό, καθ’ υπόδειξη της κοινωνίας των Τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος, του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Επομένως, ο πλούσιος κατακρίνεται για την κοινωνική αναλγησία και την εγκληματική αδιαφορία του προς την δυστυχία του πτωχού συνανθρώπου του. Στην παρούσα ζωή, εγκλωβισμένος στην πολυτελή διαβίωσή του, δεν συγκινήθηκε στο ελάχιστο από την εξαθλίωση και την οδύνη του Λαζάρου, ο οποίος διακριτικά υπέφερε έξω από την οικία του, και δεν τον στήριξε υλικά ή έστω με μια κίνηση ανθρωπιάς και συμπόνιας στον αβάσταχτο πόνο του.
Από την άλλη πλευρά, αξίζει να σταθούμε στον τρόπο που αντιμετωπίζει την δυστυχία του ο ταλαίπωρος Λάζαρος. Υπέμενε με ακράδαντη υπομονή, χωρίς να μνησικακεί ή να οργίζεται από την ασπλαχνία των συμπολιτών του και χωρίς να καταφέρεται για την κατάντια του κατά του ονόματος του Θεού. Αυτό το ταπεινό φρόνημά του έναντι της σκληροκαρδίας όσων αδιαφορούσαν στην εξαθλίωση του και η υπομονή του χωρίς να δυσανασχετεί προς το Θεό για τις συμφορές του, τον οδήγησε στην άλλη ζωή στους κόλπους του Αβραάμ, δηλαδή κοντά στη θεία μακαριότητα. Αυτή η καρτερικότητα του Λαζάρου στις επίγειες δοκιμασίες αμείφθηκε στην αιώνιο ζωή με την αναγνώρισή του από το Θεό ως πρόσωπο ξεχωριστό, γι’ αυτό αναφέρεται και το όνομά του στην παραβολή. Σε αντίθεση με τον επιφανή πλούσιο που αδιαφορούσε για την τήρηση του Μωσαϊκού Νόμου, ο οποίος δίδασκε, όπως αργότερα και η Καινή Διαθήκη, το έλεος και τη βοήθεια του ισχυρού προς τον αδύναμο αδελφό, και για αυτό βρέθηκε στην ανυποληψία της Θεϊκής κρίσης και σε αδιάκοπη κόλαση στην μεταθανάτια ζωή. Σε αυτό το σημείο να επισημάνουμε για άλλη μια φορά, ότι δεν σωζόμαστε ανάλογα με την κοινωνική μας αναγνώριση και ισχύ, αλλά από την προσπάθεια να εφαρμόσουμε το Θέλημα του Θεού. Τότε θεωρούμαστε δίκαιοι σαν τον Ιώβ στην Παλαιά Διαθήκη, ο οποίος παρά τον πλούτο του παρέμεινε ευλαβής και, όταν ακόμη δοκιμάστηκε χάνοντας τα παιδιά του και όλη του την περιουσία, δεν βλαστήμησε κατά του Θεού.
Κλείνοντας την αναφορά μας στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, καλούμαστε να μιμηθούμε τον πτωχό Λάζαρο στην απόκτηση των αρετών που τον διέπουν, δηλαδή αυτές της υπομονής και της ταπείνωσης. Είναι, λοιπόν, ωφέλιμο να κάνουμε σύντομη αναφορά και στον Απόστολο αυτής της Κυριακής από την προς Κορινθίους Δευτέρα Επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Εν συντομία, ο απόστολος των Εθνών κάνει μνεία για τις κακουχίες και τους κινδύνους που υπέμεινε αγόγγυστα για τη διάδοση του ευαγγελίου. Από το περιεχόμενο της επιστολής αυτής θαυμάζουμε την ταπείνωσή του, καθώς, παρά τις θείες αποκαλύψεις στις οποίες τον αξίωσε το Άγιο Πνεύμα να γίνει κοινωνός, αναφέρεται σε αυτές σαν να απεκαλύφθησαν σε τρίτο άτομο και όχι στον ίδιο. Με μεγαλείο ψυχής ο Πρωτοκορυφαίος Απόστολος υπομένει καρτερικά προς δόξα Θεού την ασθένεια που επέτρεψε η θεία χάρις να υποφέρει σωματικά, αντλώντας δύναμη από το παράδειγμα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, ο Οποίος, αν και Αναμάρτητος, Υπέφερε άδικα για τις αμαρτίες μας και με την Σταύρωση, το Θάνατο και την ένδοξη Ανάσταση και Ανάληψή Του μας δίνει ξανά την ευκαιρία να θεωθούμε κατά χάρη, δια μέσου των μυστηρίων της Εκκλησίας Του.
Έτσι, αγαπητοί μου αδελφοί, η χάρις του Τριαδικού Θεού, δια των πρεσβειών των Αγίων Του, να ενδυναμώνει και εμάς στον αγώνα μας να αξιωθούμε στην απόκτηση της ευσπλαχνίας προς τον πλησίον, της υπομονής στις δοκιμασίες και της ταπείνωσης του εγώ μας, για να οδηγηθούμε όλοι στην προσωπική μετοχή μας στην αιώνιο κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2024
ΚΥΡΙΑΚΗ h΄ ΛΟΥΚΑ
Αγαπητοί μου αδελφοί, συνεχίζουμε με την χάρη του Θεού και αυτή την Κυριακή, όπως και όλη αυτή την περίοδο από την Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού μέχρι και την εορτή των Χριστουγέννων, την ανάγνωση των ευαγγελικών περικοπών από το κατά Λουκά ευαγγέλιο. Διαπιστώνουμε για άλλη μια φορά από την ανάγνωση του κατά Λουκά Ευαγγελίου, ότι οι συγκεκριμένες περικοπές, και ιδιαίτερα με τη χρήση του διδακτικού μέσου των παραβολών από τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, προσπαθούν να εστιάσουν την προσοχή την ακροατών, και κατά συνέπεια την πιστών χριστιανών, στην απόκτηση και καλλιέργεια του ταπεινού φρονήματος και προπαντός της αρετής της ευσπλαχνίας.
Αυτή την Κυριακή, λοιπόν, ακούσαμε την περίφημη και γνωστή σε όλους παραβολή του καλού Σαμαρείτη. Η παραβολή αυτή αποτελεί την πεμπτουσία της χριστιανικής διδασκαλίας, στην οποία φανερώνεται η αγάπη αλλά και η φιλευσπλαχνία του Τριαδικού Θεού για την πτώση μας από τον παράδεισο ένεκα του προπατορικού αμαρτήματος. Έτσι, για τη σωτηρία μας και την επιστροφή μας στην προπτωτική κατάσταση, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Ιησούς Χριστός, με την Σάρκωση Του, το εκούσιο σταυρικό πάθος και την τριήμερο μετά το θάνατο Του Ανάσταση, μάς χάρισε την ευκαιρία δια μέσου της Εκκλησίας Του και των μυστηρίων της να αγωνισθούμε για την κατά χάρη θέωσή μας.
Στη συνέχεια θα προσπαθήσουμε σύντομα να ερμηνεύσουμε την παραπάνω παραβολή με τη βοήθεια πατερικών κειμένων και δη του μεγάλου πατέρα της Εκκλησίας μας, του χρυσορρήμονος ιερού Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, και συγκεκριμένα την ομιλία του «εις την παραβολήν εις τους εμπεσόντος εις τους ληστάς», την ερμηνεία που παραθέτει ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, καθώς και την ομιλία «εις την παραβολήν του καλού Σαμαρείτου», έργο του πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Γερμανού του Β’, ο οποίος έζησε τον 13ο μ.Χ. αιώνα. Σε αυτό το σημείο να κάνουμε μία νύξη σχετικά με την πνευματική μας οικοδομή. Εκτός από την προσευχή και τη συνειδητή μετοχή μας στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας, είναι απαραίτητη και η αδιάκοπη μελέτη της Αγίας Γραφής και των έργων των αγίων πατέρων, κάτι το οποίο παραμελούμε αδικαιολόγητα οι περισσότεροι πιστοί.
Επανερχόμενοι στο σχολιασμό της σημερινής ευαγγελικής διήγησης κατά τους προαναφερθέντες εκκλησιαστικούς συγγραφείς, ο Κύριος καταρρίπτει το υπερήφανο φρόνημα του Νομικού διδασκάλου, ο οποίος επιχείρησε να αμφισβητήσει ως κατώτερο το κήρυγμά Του. Ο Ιησούς με την αφοπλιστική απάντηση στην παραπλανητική ερώτηση του υψιπετούς νομοδιδασκάλου, για το τι οφείλουμε να πράξουμε για την απόκτηση της αιωνίου ζωής, διευκρινίζει ότι πρέπει να τηρούμε την εντολή του Μωσαϊκού Νόμου και κατ’ επέκταση της Καινής Διαθήκης, να αγαπάμε τον Θεό και τον πλησίον μας με όλο μας το είναι, ψυχή και σώματι, σαν τον ίδιο τον εαυτό μας. Στη συνέχεια, τονίζει ότι, σύμφωνα με το Λόγο Του, πλησίον είναι όλοι οι συνάνθρωποι μας, χωρίς να διακρίνονται για την εθνική-θρησκευτική καταγωγή τους ή τις θρησκευτικές γνώσεις τους, όπως εσφαλμένα θεωρούσαν οι Ιουδαίοι νομομαθείς. Σύμφωνα με τον ιερό Χρυσόστομο, ο άνθρωπος που άφησαν τραυματισμένο οι ληστές της παραβολής συμβολίζει το ανθρώπινο γένος, το οποίο με την πτώση του από την παραδείσια κατάσταση σκλαβώθηκε στην εξουσία του διαβόλου και του θανάτου. Η ημιθανή κατάστασή του φανερώνει την έλευση του θανάτου στη ζωή με τη φθορά του σώματος, ενώ η ψυχή παραμένει αθάνατος. Οι αμαρτίες μας είναι οι πληγές που αλλοιώνουν το κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή μας με τον Δημιουργό μας. Ο δρόμος αποτελεί την πορεία του ανθρωπίνου γένους στον παρόντα αιώνα έως την συντέλεια του κόσμου. Ο Ιερέας και ο Λευίτης προτυπώνουν τον Μωυσή, ο οποίος ήταν ο μεσίτης του Νόμου, των Δέκα Εντολών και των λοιπών νομικών διατάξεων, και ο Λευίτης συμβολίζει τους προφήτες, των οποίων το περιεχόμενο των λόγων τους επούλωναν κατά κάποιο τρόπο την ανθρώπινη λαχτάρα για την λύτρωσή τους από τα δεσμά της αμαρτίας, αλλά δεν μπορούσαν ως θνητοί και οι ίδιοι να τους σώσουν, παρά μόνο να προαναγγείλουν τον ερχομό του Μεσσία. Ο αλλοεθνής Σαμαρείτης αποκαλύπτει την μορφή του Θεανθρώπου Χριστού, στο πρόσωπο του Οποίου ενώνονται κατά την Θεία Σάρκωση, η θεία και η ανθρώπινη φύση, και με το εκούσιο πάθος Του πάνω στο Σταυρό και την Ανάσταση νίκησε το θάνατο δωρίζοντας με την Ανάληψη Του τη δυνατότητα να θεωθεί κατά χάρη ολόκληρη η ανθρώπινη υπόστασή μας, απαλλαγμένη από το προπατορικό αμάρτημα. Γι’ αυτό, το έλαιο, δηλαδή το λάδι, και ο οίνος, το κρασί, αποτελούν τον συνδυασμό της ανθρώπινης φύσεως και της θείας φύσης του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού με τη φανέρωση της άκρατης ευσπλαχνίας Του και της σωτηρίας των απολωλότων τέκνων Του. Το πανδοχείο είναι η Εκκλησία, με πανδοχέα τους αποστόλους και εν συνεχεία τους κληρικούς, όπου με τα δύο δηνάρια, δηλαδή την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη προσπαθούν, με τις διδαχές τους και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που επενεργεί στην μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, να επουλώσουν τις πληγές που προκαλούν πνευματικά τα αμαρτωλά πάθη έως ότου επιστρέψει ξανά ο Σαμαρείτης, δηλαδή ο Χριστός κατά την Δευτέρα Παρουσία.
Κλείνοντας, να αναφέρουμε ότι σήμερα 10 Νοεμβρίου, κατά θεία συγκυρία με την ευαγγελική περικοπή, η αγία Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του νεοφανούς Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου. Ο Άγιος Αρσένιος γεννήθηκε και έδρασε στα Φάρασα της Καππαδοκίας ως ιερομόναχος. Αυτός ήταν που βάπτισε και υπήρξε πνευματικός του Αγίου Παϊσίου. Όλη του η ιερατική διακονία, με τα λόγια και τις πράξεις του, αποτελούσαν την πιστή εφαρμογή όσων μας περιγράφει η παραβολή του καλού Σαμαρείτη, όσα οφείλουμε ως αληθινοί χριστιανοί να πράττουμε. Στην πατρίδα του διακονούσε ανιδιοτελώς τόσο τους Έλληνες Ορθοδόξους όσο και τους Τούρκους αλλοθρήσκους. Μετά την Μικρασιατική καταστροφή, με την αναγκαστική ανταλλαγή των πληθυσμών, ακολούθησε το ξεριζωμένο από τους Τούρκους από το γενέθλιο τόπο του ποίμνιο και ύστερα από πολλές ταλαιπωρίες και σε μεγάλη ηλικία κατέληξε στο νησί της Κέρκυρας. Εκεί κοιμήθηκε στις 10 Νοεμβρίου του 1924, ημέρα κατά την οποία τιμάται η μνήμη του.
Η χάρις του Αγίου Πνεύματος, δια των πρεσβειών του Οσίου ενδόξου Αρσενίου του Καππαδόκου, να μας αξιώσει να προσφέρουμε ολόθερμα και αδιακρίτως οποιαδήποτε υλική και πνευματική βοήθεια στον πλησίον μας, αποδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο την τήρηση της θεϊκής εντολής, να αγαπάμε τον αδελφό μας και τον ίδιο το Θεό, παραβλέποντας το δικό μας θέλημα.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2024
ΚΥΡΙΑΚΗ u΄ ΛΟΥΚΑ
Αγαπητοί μου αδελφοί, η σημερινή περικοπή από το κατά Λουκά Ευαγγέλιο μας διηγείται την παραβολή για τον άφρονα πλούσιο. Χρειάζεται με πολλή προσοχή να εμβαθύνουμε την ερμηνεία αυτής της σύντομης μεν παραβολικής διήγησης, αλλά μεστής δε από θεολογικά νοήματα για την πνευματική οικοδομή και την εν Χριστώ τελείωσή μας. Εκ πρώτης όψεως μπορεί εσφαλμένα να θεωρήσουμε ότι η στάση του ανόητου, στα μάτια του Θεού, πρωταγωνιστή της διήγησης για την εξασφάλιση μιας άνετης επίγειας ζωής με τη συσσώρευση πολλών υλικών αγαθών δεν έχει σχέση με τη δική μας πνευματική κατάσταση. Ίσως να νομίζουμε ότι δεν μας επηρεάζουν τα υλικά κινητά και ακίνητα μέσα που διαθέτουμε στη συμπεριφορά μας προς τον πλησίον και την κοινωνία μας με το Θεό.
Αυτό ακριβώς, λοιπόν, έρχεται να μας επισημάνει ο Κύριος και η διδασκαλία της Εκκλησίας, ότι δηλαδή είναι πολύ εύκολο να παρασυρθούμε σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό από το πάθος της πλεονεξίας. Εξάλλου, αφορμή για τη διήγηση αυτής της παραβολής ήταν η ενόχληση που εκφράστηκε προς τον Χριστό, κατά την ιεραποστολική Του δράση. από κάποιο άνθρωπο από το πλήθος, ο οποίος του ζήτησε να μεσολαβήσει για τη διευθέτηση της περιουσίας του με τον αδελφό του. Ο Ιησούς κατηγορηματικά του απάντησε ότι αποστολή Του είναι η διάδοση του Λόγου του Θεού, ο Οποίος δεν προέρχεται από αυτόν τον κόσμο και δεν πρέπει να αναμιγνύεται με κοσμικές έριδες, οι οποίες μας απομακρύνουν από κοντά Του.
Διαχρονικά και ιδιαίτερα στη σύγχρονη εποχή, τείνει να αποτελεί σχεδόν καθολικό το φαινόμενο να υποφέρουμε από το άγχος να εξασφαλίσουμε περισσότερα αγαθά με τη προσδοκία ανετότερης διαβίωσης στο μέλλον. Με αυτόν τον τρόπο εγκλωβιζόμαστε σε μια αέναη προσπάθεια απόκτησής τους, με αποτέλεσμα πολλές φορές ασυνείδητα να αδιαφορούμε για τις ανάγκες των πασχόντων συνανθρώπων μας. Συγχρόνως, νιώθοντας κουρασμένοι, αμελούμε και για τα λατρευτικά μας καθήκοντα, τα οποία είναι απαραίτητα για την κατά Θεό πνευματική αναζωογόνησή μας. Αυτή η στρεβλή θεώρηση για τον προορισμό που έχουμε στην παρούσα ζωή δεν αρμόζει για ένα πιστό μέλος της Εκκλησίας που αγωνίζεται να κάνει βίωμα του τους λόγους και το παράδειγμα του Ιησού Χριστού. Σύμφωνα με την ορθόδοξη θεολογία, καθημερινό μέλημά μας πρέπει να είναι, εκτός από την εξασφάλιση των απαραίτητων αγαθών προς το δικό μας πορισμό και τη παροχή βοήθειας προς τον πάσχοντα αδελφό μας, η αδιάκοπη προσευχή, η εντατική μελέτη της Αγίας Γραφής και άλλων πατερικών κειμένων. Κάθε μέρα για τον πιστό χριστιανό είναι μια ευκαιρία για να μετανοήσει ειλικρινά. Να πολεμήσει, με τη βοήθεια των θείων χαρισμάτων που χορηγεί το Άγιο Πνεύμα με τα μυστήρια του βαπτίσματος και του χρίσματος, για την εξάλειψη των αμαρτωλών παθών του. Καθώς και με την συνειδητή μετοχή στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, να οδηγηθεί στην κάθαρση από την αμαρτία, με τελικό σκοπό να αποκτήσει στην αιώνιο ζωή την κατά χάρη θέωσή του.
Όλα τα παραπάνω που αναφέρθηκαν για το φρόνημα που οφείλει να μας διέπει ως ενεργά και πραγματικά μέλη της Εκκλησίας με κεφαλή το Χριστό συνδέονται άρρηκτα με το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα από την προς Γαλάτας επιστολή του αποστόλου Παύλου. Η φράση του αποστόλου των εθνών με την οποία τελείωσε η ανάγνωση του Αποστόλου αυτής της Κυριακής αναφέρει ότι έχει πεθάνει συσταυρομένος με το Χριστό. Δηλαδή στο πρόσωπό του ζει πλέον ο ίδιος ο Κύριος. Ο απόστολος καταλήγει με τη συγκλονιστική φράση, ότι όλη η ύπαρξή του, όλη του η ζωή έχει βασιστεί στην πίστη του στον Υιό του Θεού, ο Οποίος από αγάπη προς τα απολωλότα παιδιά Του θυσιάστηκε με τη θέληση Του με το σταυρικό θάνατο. Όπως και εμείς οφείλουμε να έχουμε ως πρωτεύον μέλημά μας, από τη βάπτισή μας με την οποία εντασσόμαστε στο Σώμα της Εκκλησίας, μέχρι την στιγμή που θα απέλθουμε από τον κόσμο τούτο για την αιώνιο ζωή, τα παραπάνω λόγια, δηλαδή, πώς θα ενστερνισθούμε στην πράξη να δώσουμε όλο μας το είναι, σώματι και ψυχή, να ομοιάσουμε στο θυσιαστικό φρόνημα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, παραμερίζοντας το σαρκικό θέλημά μας που μας παρασύρει στην φιλαυτία, αδιαφορώντας για τον πλησίον μας. Παράλληλα, να πορευόμαστε μετανοώντας για τις αμαρτίες μας, απαλλαγμένοι δια του μυστηρίου της ιεράς εξομολόγησης από αυτές κοινωνώντας αξίως το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου δια του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Τότε θα λιγοστεύσουν οι φοβίες και η αποκλειστική ασχολία μας με την εξασφάλιση των υλικών μέσων και θα ανεχόμαστε ευκολότερα τις τυχόν αδικίες εις βάρος μας, υποφέροντας για το όνομα του Χριστού.
Κλείνοντας, να επισημάνουμε ότι καθώς εισήλθαμε πριν από δύο μέρες στο σημαντικό πνευματικό στάδιο της Τεσσαρακονθήμερης νηστείας για την εορτή των Χριστουγέννων, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και δια των ευχών των Αγίων πατέρων καλούμαστε να ασκηθούμε στα όσα αναφέρθησαν παραπάνω. Καλούμαστε, επίσης, να εορτάσουμε το αληθινό νόημα της μεγάλης εορτής της χριστιανοσύνης, με την γαλήνη και την άνωθεν ειρήνη να επικρατούν στους εαυτούς μας και στην ευρύτερη κοινωνία, σε μια ταραγμένη εποχή που έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη το παράδειγμα των πραγματικών χριστιανών για ανιδιοτελή προσφορά, η οποία απευθύνεται σε όλο τον κόσμο αδιακρίτως. Έτσι, ώστε να γίνουν πραγματικότητα τα λόγια που ψάλλουμε στην Δοξολογία «Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία».
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2024
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ
Και αυτή την Κυριακή συνεχίζεται η ανάγνωση των ευαγγελικών περικοπών από το Κατά Λουκά ευαγγέλιο. Το σημερινό απόσπασμα δεν αναφέρεται στην διήγηση κάποιας παραβολής την οποία εκφώνησε ο Ιησούς, όπως τις προηγούμενες Κυριακές. Αλλά, περιγράφει ένα πραγματικό περιστατικό, όπου ένας άρχοντας των Ιουδαίων Τον ρώτησε τι χρειάζεται να πράξει για να γίνει κληρονόμος της αιώνιας ζωής. Στη συνέχεια της διαλογικής συζήτησης που αναπτύσσει ο Κύριος με τον ευσεβή νέο για την απόκτηση της ουράνιου βασιλείας, με όμορφο και διακριτικό τρόπο του επισημαίνει ότι η τυπική μόνο τήρηση των Δέκα Εντολών και των λοιπών Νομικών Διατάξεων δεν αρκούν για τη σωτηρία μας.
Με τα λόγια αυτά, ήθελε να Του επιστήσει την προσοχή, να μην παρασυρθεί από την υπερηφάνεια για τον εαυτό του, όπως οι Φαρισαίοι, οι οποίοι θεωρούσαν τους εαυτούς τους σωσμένους ως γνήσιοι τηρητές του Νόμου περιφρονώντας τους υπολοίπους ως αμαρτωλούς και ανάξιους για να σωθούν. Αυτή την υπερήφανη στάση κατακρίνει ο Ιησούς Χριστός στην παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, την οποία διασώζει, επίσης, το Ευαγγέλιο του αποστόλου Λουκά. Να υπενθυμίσουμε σε αυτό το σημείο, ότι ο νομομαθής άρχοντας απευθύνθηκε στο Χριστό αποκαλώντας τον Αγαθό Διδάσκαλο. Τότε, Εκείνος τον επιτίμησε λέγοντάς του ότι η ιδιότητα του Αγαθού ανήκει αποκλειστικά στο Θεό, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο τη θέση που έχουν οι διδάσκαλοι και ερμηνευτές του Μωσαϊκού Νόμου κατά την Θεία αντίληψη. Δηλαδή, και η άρχουσα θρησκευτική τάξη των Εβραίων ήταν υποχρεωμένη, όπως όλο το ανθρώπινο γένος το οποίο εξέπεσε του Παραδείσου, να αγωνισθεί για την εφαρμογή των θείων προσταγών. Η κατοχή της γνώσης του περιεχομένου της Παλαιάς Διαθήκης δεν τους εξασφάλιζε την δικαίωσή τους χωρίς την εφαρμογή του.
Εν συνεχεία, ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός του αποκαλύπτει ότι για τη σωτηρία του ιδίου και διαχρονικά όλων μας απαραίτητη είναι η απαλλαγή από τα πάθη μας. Ο πλούσιος της διήγησής μας χρειαζόταν να θεραπευθεί από το πάθος της φιλαργυρίας. Δεν αρκούσε μόνο η μερική τήρηση των Εντολών του Θεού, αλλά ήταν αναγκαίο για την ολοκληρωτική του αφιέρωση στο πνεύμα της διδασκαλίας του Θείου Λόγου, να διευθετούσε σωστά την περιουσία του, πουλώντας την, και το αντίτιμό της να το πρόσφερε στους φτωχούς, ώστε να απολαμβάνει αιωνίως τους ουράνιους θησαυρούς. Δυστυχώς, όμως έφυγε κατησχυμένος, ενώ είχε προσέλθει πεπεισμένος ότι ήταν σωσμένος. Αποχώρησε λυπημένος, διότι δεν ήθελε να αποχωρισθεί τα υλικά αγαθά του για να κερδίσει τα πνευματικά, ούτε διανοήθηκε να ζητήσει τη θεία χάρη για την εξάλειψη του πάθους του. Με την απάντηση που του έδωσε ο Υιός και Λόγος του Θεού στην ερώτησή του για το πώς μπορεί να αποκτήσει την ουράνιο βασιλεία και με τη φανέρωση της αδυναμίας του νέου να αποχωρισθεί το βιός του, απέδειξε ότι ως Θεάνθρωπος είναι ο πραγματικά Αγαθός Διδάσκαλος, ο οποίος Σαρκώθηκε για να θυσιασθεί για τα απολωλότα παιδιά Του.
Συνδέοντας τα παραπάνω με την δική μας πνευματική κατάσταση, παραδειγματιζόμαστε για το πώς και εμείς ως πραγματικά μέλη της Εκκλησίας του Χριστού πρέπει να μετέχουμε στη μυστηριακή της ζωή, για να οδηγηθούμε στην κατά χάρη κοινωνία με το Τριαδικό Θεό. Ιδιαίτερα, στο ιερό μυστήριο της εξομολογήσεως οφείλουμε να προσερχόμαστε με διάθεση της ειλικρινούς μετάνοιας εξομολογούμενοι στον πνευματικό όλα τα αμαρτήματα μας. Ώστε, με την καθοδήγησή του και την αδιάκοπη προσευχή, με τη μελέτη της Αγίας Γραφής και τα υπόλοιπα ιερά κείμενα της Ορθόδοξης Θεολογίας να συνεχίσουμε τον πνευματικό μας αγώνα για την κάθαρση από τα πάθη μας. Με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και την συνειδητή μετοχή μας στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, μεταλαμβάνοντας το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, συνεχίζουμε την πορεία μας προς την αιώνιο ζωή στην ουράνια βασιλεία.
Αγαπητοί μου αδελφοί, καθώς διανύουμε την περίοδο της Τεσσαρακοστής προετοιμαζόμενοι να υποδεχθούμε την εορτή των Χριστουγέννων, ας εντείνουμε την προσπάθεια για την απαλλαγή μας από τις αμαρτωλές σκέψεις και πράξεις, για να αξιωθούμε την εν Χριστώ σωτηρία μας. Σε αυτό τον επίπονο αγώνα μας να μην απελπιζόμαστε όπως ο πλούσιος άρχοντας της ευαγγελικής διήγησης, αλλά να ενθυμούμαστε ότι ανήκουμε, ως βαπτισμένα μέλη, στο Σώμα της Εκκλησίας, με Κεφαλή το Χριστό, τον Μονογενή Υιό και Λόγο του Θεού Πατρός, και δια των δωρεών του Αγίου Πνεύματος θεραπεύονται οι ανθρώπινες αδυναμίες μας και μας δίνεται η κατά χάρη δυνατότητα να καταστούμε κληρονόμοι της αιωνίου ζωής. Αμήν.
π. Ν.Ρ.