«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΉ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
4η Φεβρουαρίου 2018
(Α΄ Κορινθίους Στ’, 12-20)
Σύμφωνα με την Αγία Γραφή και την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, ο άνθρωπος πλάσθηκε «κατ΄ εικόνα και ομοίωση» Του Θεού. Ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός διδάσκει, ότι το μεν «κατ΄ εικόνα» αναφέρεται στο νοητικό, νοερό και αυτεξούσιο τού ανθρώπου, το δε «καθ΄ ομοίωση» αναφέρεται στην ομοίωση της θείας αρετής κατά το δυνατόν από μέρους των ανθρώπων.
Δηλαδή: Ο Θεός σαν άλλος σοφός γεωπόνος μπόλιασε την ανθρώπινη ψυχή σε μικρογραφία με όλα τα χαρίσματά Του, τα οποία ο άνθρωπος με την επισκίαση της Χάρης Τού Θεού και τους προσωπικούς του συνεχόμενους πνευματικούς αγώνες, έπρεπε και μπορούσε να καλλιεργήσει και έτσι να μοιάσει κατά Χάρη με Τόν Δημιουργό του και να γίνει ναός τού Παναγίου Πνεύματος.
Αλλά, δυστυχώς, καθώς επίσης διδάσκει ο Θείος λόγος, ο άνθρωπος δεν έμεινε στο Θείο θέλημα. Εξαπατήθηκε από τον αρχέκακο όφι, κάνοντας κακή χρήση της ελευθερίας του.
Έτσι υποδουλώθηκε στο θέλημα τού πονηρού. Η πτώση αυτή είχε σαν συνέπεια ο πονηρός να αποκτήσει δικαιώματα στους ανθρώπους και να προκύψουν τα αρνητικά αποτελέσματα της θεληματικής αποστασίας των πρωτοπλάστων από την συνύπαρξη τους με τον Τριαδικό Θεό.
Κάτω από τις συνθήκες αυτής της συνεχόμενης κατολίσθησης, ολόκληρη η κοινωνία αιχμαλωτίσθηκε από τον πονηρό, ώστε ο σατανάς στο όρος των πειρασμών καυχήθηκε με τον εωσφορικό του εγωισμό, ότι είναι ο άρχοντας αυτού του κόσμου, τον οποίο κυβερνά όπως θέλει.
Όμως η ανθρωπότητα ουσιαστικά ανήκε, ανήκει και θα ανήκει στον Τριαδικό Θεό, που είναι ο Δημιουργός της, έστω και αν ο άνθρωπος εξαπατήθηκε και εξαπατάται από τον πονηρό.
Γι αυτό ακριβώς ήλθε στην γη ο Υιός Τού Θεού, ώστε με την διδασκαλία Του, τα πολλά και μεγάλα Του θαύματα και με την Σταυρική Του θυσία, να συνδέσει ξανά και πάλι τον άνθρωπο με Τον Θεό, να τον αναπλάσει, να τον επαναφέρει στο πρωταρχικό - παραδεισένιο κάλλους του και να τον κάνει πάλι παιδί τού Θεού και ναό τού Θεού.
Αυτό σημαίνει, ότι η ουσιαστική ένωση τού άνθρωπου με Τον Θεό εξαγιάζει ολόκληρη την ψυχοσωματική ύπαρξη του, ψυχή δηλαδή και σώμα.
Και ναι μεν εστοίχισε ακριβά, πολύ ακριβά η απροσμέτρητη φιλανθρωπία και χωρίς όρους, όρια και σύνορα αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, αλλά αυτή η θυσία τού Θεανθρώπου έδωσε στον πεσμένο και «πλανώμενον» άνθρωπο την δυνατότητα απαλλαγής του από τα νύχια τού κακού, τού πονηρού, της αμαρτίας, τού θανάτου. Και τού χάρισε εντελώς δωρεάν την επιστροφή στην αγκαλιά τού Πατέρα, την επανένταξή του στον Παράδεισο.
Είναι πολύ δυνατή και αφυπνιστική η σχετική προτροπή που μάς απευθύνει ο Θείος Παύλος στο σημερινό ιερό αποστολικό ανάγνωσμα.
Μάς τονίζει:
«Δεν ξέρετε, ότι το σώμα σας είναι ναός τού Αγίου Πνεύματος που κατοικεί μέσα σας και το έχετε λάβει από Τον Θεό και άρα δεν ανήκετε στον εαυτό σας;»
Εδώ ο Θείος Απόστολος εξαίρει την αξία και την σπουδαιότητα του ανθρωπίνου σώματος. Η αξία του ανθρωπίνου σώματος έγκειται στο γεγονός ότι είναι αποτέλεσμα της άμεσης δημιουργικής ενέργειας τού Θεού και ότι μέσα του έχει την ψυχή. Το σώμα είναι το «οστράκινο σκεύος» που περιέχει τον θησαυρό της πνοής τού Θεού.
Είναι ρητή η αποστολική διαβεβαίωση, ότι το σώμα μας είναι ναός, δηλαδή κατοικητήριο τού Παναγίου Πνεύματος. Και συνεχίζει με την πολυσήμαντη προτροπή: «Είναι αναγκαία η συντονισμένη Επιμέλεια για την ψυχή και το σώμα γιατί έχετε εξαγορασθεί με το ύψιστο, το πολυτίμητο Αίμα τού Χριστού…». Αυτό σημαίνει ότι προοριζόμαστε για την αιώνια δόξα της Θείας Βασιλείας. Και ο ιερός Χρυσόστομος παρατηρεί: «Πω, πω!!! Το σώμας μας θα γίνει σύμμορφο προς το σώμα Εκείνου, που κάθεται στα δεξιά τού Πατρός τού Χριστού, που προσκυνείται από τους Αγγέλους…»
Στην επίτευξη τού «καθ΄ομοίωση» δηλαδή της κατά Χριστόν ζωής, συμμετέχει και πρέπει να συμμετέχει εκτός από την ψυχή και το σώμα. Αν δεν οδηγούμε το σώμα μας στην εγκράτεια και στην χαλιναγώγηση, τότε είναι ορατή και βέβαιη η εξάρθρωση της πνευματικής συγκρότησης τού άνθρωπου.
Έτσι μπορούμε να πούμε, ότι το σώμα είναι ο πρώτος μαθητής της ψυχής. Από την επιμέλεια με την οποία συμμετέχει το σώμα στην πορεία της ψυχής, εξαρτάται η πνευματική προκοπή τού πιστού.
Ο λόγος τού Αποστόλου μάς καλεί να δοξάζουμε τον Τριαδικό Θεό με όλη μας την προσωπικότητα, δηλαδή με το πνεύμα και το σώμα μας, που ανήκουν σ΄ Αυτόν.
Έτσι, προτρεπτικά κατακλείνεται η σημερινή αποστολική διδαχή.
Και επειδή αυτή η ενέργεια Τού Σωτήρα μας Χριστού είναι ανυπολόγιστης σπουδαιότητας και σημασίας, γι΄ αυτό και εμείς που ευεργετηθήκαμε τόσο πλουσιοπάροχα και αυτή η θεία ευεργεσία έχει διαμέτρημα με αιώνιες ευεργετικές διαστάσεις για τον καθένα μας, έχομε υποχρέωση να εκφράζουμε όσο θα ζούμε την ευγνωμοσύνη μας προς τον Ύψιστο. Πως; Με την υπακοή μας στο Θείο Θέλημα. Και να είμαστε βέβαιοι, ότι εφόσον θα αξιωνόμαστε να δοξάζουμε Τον Κύριό μας με την ένωση μας μαζί Του, και ο Θεός θα μάς αντιδοξάζει και εδώ στην γη, αλλά κυρίως στον ουρανό, Αμήν!
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ
11η Φεβρουαρίου 2018
(Α΄ Κορινθίους Η’ 8 - Θ΄ 2)
Η σημερινή Κυριακή, Τρίτη στην σειρά τού Τριωδίου, λέγεται «Κυριακή τής Απόκρεω», γιατί μέχρι σήμερα η Εκκλησία μας έχει ορίσει την κρεοφαγία. Όλες τις ημέρες τής εβδομάδας που έρχεται, επιτρέπεται η χρήση κάθε είδους τροφής, εκτός του κρέατος. Και αυτό, γιατί η εβδομάδα που αρχίζει από σήμερα, είναι η εισαγωγή, το προανάκρουσμα της αγίας και Μεγάλης Σαρακοστής.
Ο Θείος Παύλος στην ιερή αποστολική περικοπή που ακούσαμε, ξεκινώντας από το ότι οι Χριστιανοί της εποχής του δεν έπρεπε να τρώνε τα «ειδωλόθυτα» δηλαδή τα περισσεύματα από τα κρέατα των ζώων που θυσίαζαν οι ειδωλολάτρες, διευρύνει στην συνέχεια την διδαχή του και μάς λέει για το πνευματικό κακό που προκαλείται, όταν οι άνθρωποι και δη οι Χριστιανοί γίνονται πρόξενοι πνευματικής βλάβης στους άλλους.
Δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε ασήμαντο το ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας μας όρισαν να διαβάζεται σήμερα στους Ιερούς μας Ναούς αυτή η αποστολική περικοπή. Γιατί μια χρονική περίοδος, μια εποχή που εγκυμονεί τον κίνδυνο τού σκανδαλισμού, είναι ο καιρός, η εποχή τής νηστείας τής Σαρακοστής.
Η Εκκλησία μας φυσικά, δεν υποχρεώνει με το ζόρι κανένα να συμμετέχει στο αγώνισμα τής νηστείας και μάλιστα όσους έχουν σοβαρούς λόγους υγείας ή άλλων δυσκολιών. Ναι! Αλλά παράλληλα, και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να συμπεριφέρεται κατά τρόπο προκλητικό, παριστάνοντας τον προοδευτικό και προκαλώντας όσους αγωνίζονται πνευματικά στον στίβο τής εγκράτειας και τής νηστείας.
Δυστυχώς και στον τομέα αυτό υπήρξαν περιπτώσεις σκανδαλισμού αδυνάτων ως προς την πίστη ανθρώπων, οι οποίοι και τελικά έχασαν τον δρόμο για την Θεία Βασιλεία.
Είναι σαφέστατη και πολύ δυνατή η Παύλεια διακήρυξη και τοποθέτηση. Μάς λέει συγκεκριμένα: «Όποιος με την συμπεριφορά του, με τις κινήσεις, τα έργα και τα λόγια του οδηγεί στο κακό τούς άλλους, αυτός χτυπά την άρρωστη συνείδηση τού πλησίον του.
Για σκεφθείτε! Να είναι κάποιος άρρωστος και κάποιος άλλος να τον χτυπά!! Τι γνώμη θα είχαμε γι΄ αυτόν; Πως θα χαρακτηρίζαμε αυτή την πράξη του;
Αλλά και αυτός που χτυπά και προκαλεί την συνείδηση τού άλλου, είναι το ίδιο αποκρουστικός. Και όπως ο άρρωστος θέλει στοργή, αγάπη, περιποίηση και κατανόηση, έτσι και ο κάθε πνευματικά αδύναμος θέλει τα ίδια, έχει δηλαδή την ανάγκη από στοργή, αγάπη και κατανόηση.
Ο Ιερός Χρυσόστομος σχολιάζοντας αυτή την αποστολική περικοπή και το παράδειγμα που μάς παραθέτει ο Απόστολος Παύλος, σημειώνει: «Τι σκληρότερο, από άνθρωπο που χτυπά ασθενή; Ο σκανδαλισμός είναι το φοβερότερο από κάθε χτύπημα. Πολλές φορές μάλιστα, προκάλεσε ακόμα και θάνατο!»
Έτσι εξηγεί ο Χρυσόστομος!
Ο σημερινός αποστολικός λόγος μάς τονίζει, ότι όσοι προκαλούν τους συνανθρώπους τους στο κακό και τούς οδηγούν άμεσα ή έμμεσα στην απιστία ή στην αμαρτία, αυτοί αμαρτάνουν εις Χριστόν!
Δηλαδή: Κάθε αρνητική πρόκληση δεν αναφέρεται στον συγκεκριμένο συνάνθρωπό μας, αλλά στον ίδιο Τον Θεάνθρωπο Ιησού.
Άρα, κάθε μας ενέργεια που αποπροσανατολίζει από την πνευματική πορεία τούς άλλους, είναι και από ένα χτύπημα κατά τού Κυρίου μας!
Αυτό σημαίνει, ότι οφείλομε να προσέχουμε σε όλες μας τις εκδηλώσεις, ακόμα και στις πιο λεπτομερείς, γιατί θα δώσουμε λόγο στον Τριαδικό Θεό για το πώς συμπεριφερόμαστε. Ο συνειδητός πιστός δεν σταματά μόνο στην αποφυγή τού σκανδαλισμού, αλλά προχωρεί ακόμα πιο πέρα, πιο ψηλά. Θυσιάζεται, αρνείται ακόμα και τον ίδιο τον εαυτό του για να υποταχθεί στο Θείο Θέλημα.
Και έτσι, ζώντας μέσα στον κόσμο, να γίνεται φως που θα φωτίζει την πορεία και των άλλων.
Και η αυταπάρνηση στην εποχή μας ταυτίζεται με το μαρτύριο.
Τέτοιου είδους μαρτυρικό παράδειγμα παρουσιάζεται στην ζωή τού ίδιου τού Θεοκήρυκα Αποστόλου των Εθνών. Πληρέστερα υποτάχθηκε στο Θείο Θέλημα. Αρνήθηκε όλο του το «εγώ» και ακολούθησε τον μαρτυρικό δρόμο τού καθήκοντος και τού συνειδησιακού αλλά και βιολογικού μαρτυρίου.
Η σημερινή Ιερή αποστολική περικοπή μάς δίνει την ευκαιρία και μάλιστα τώρα, εν όψει των αγίων και πάνσεπτων ημερών που με τη Χάρη τού Θεού και πάλι έφθασαν, να επανατοποθετηθούν ως προς τον τρόπο Επικοινωνίας και συμπεριφοράς μας προς τους συνανθρώπους μας, που είναι πνευματικοί μας αδελφοί και μάλιστα προς όσους είναι αδύναμοι πνευματικά.
Έτσι έμπρακτα θα μπορούμε να ενεργοποιούμε την Θεία υπόδειξη τού Κυρίου μας, που μάς προτρέπει: «Οὕτω λαμψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσωσι τόν Πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὑρανοῖς, Ἀμήν!»
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ
18η Φεβρουαρίου 2018
(Ρωμαίους ΙΓ΄ 11 – ΙΔ΄ 4)
Ο Αποστολικός λόγος της σημερινής Κυριακής αποτελεί ένα εγερτήριο πνευματικό σάλπισμα, που μάς καλεί σε ψυχική αφύπνιση ισόβιας διάρκειας.
Ο Απόστολος των εθνών με πολλή δύναμη και εμφαντικότητα, αλλά και πολύ έντονες χαρακτηριστικές εικόνες, από την πλούσια εμπειρία του, μάς ανακαλεί στην τάξη. Μάς υπογραμμίζει, ότι το γεγονός της επίτευξης της σωτηρίας και της ένταξής μας στην Θεία Βασιλεία, θα πρέπει να το δούμε στα σοβαρά και να αποτελεί καθημερινό μας μέλημα.
Η σκέψη, ο πόθος της Θείας Βασιλείας θα πρέπει να μάς ευαισθητοποιεί, να μάς παρέχει κίνητρα για πνευματικές αναβάσεις και για συνεχόμενες προσπάθειες πνευματικής ολοκλήρωσης, με στόχο την είσοδό μας στην Θεία Βασιλεία. Και για να καταλάβουμε την αμεσότητα και προτεραιότητα της ύψιστης και καθοριστικής ανάγκης της προετοιμασίας μας για την Θεία Βασιλεία, μάς τονίζει ότι ο αληθινός πιστός θα πρέπει να δραστηριοποιείται χωρίς αναβολές.
«Ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ΄ ὕπνου εγερθήναι!» Έτσι μας λέει. Δηλαδή: «Και χρειάζονται, απαιτούνται αυτά που αφορούν την σωτηρία μας, έχοντας υπ΄ όψη μας την προσωρινότητα και βραχύτητα τής παρούσης ζωής και ότι ακόμα είναι πλέον ώρα, καιρός να ξυπνήσουμε από τον ύπνο τής πνευματικής ραθυμίας και αδιαφορίας.
Και μάς φέρνει ως παράδειγμα αυτό που κάνει καθένας, όταν ξυπνήσει από τον σωματικό ύπνο. Τότε, αφήνει κάθε νυσταγμό, διώχνει και την τελευταία νωθρότητα. Επίσης αποβάλλει τα νυχτερινά του ενδύματα και ντύνεται τα κατάλληλα και ευπρεπή που χρειάζονται για να κυκλοφορήσει. Και ύστερα δραστηριοποιείται στις καθημερινές του δραστηριότητες.
Και αυτός λοιπόν που βρίσκεται μακριά από Τον Θεό, είναι σα να κοιμάται. Κοιμάται όμως πνευματικά. Γιατί η απομάκρυνση από Τον Θεό με ό,τι αυτή η απομάκρυνση συνεπάγεται, αποκοιμίζει πνευματικά τον άνθρωπο.
Και όποιες κινήσεις κάνει αυτός που ξυπνά από τον φυσικό ύπνο, αυτές, τις ίδιες κινήσεις με την πνευματική βέβαια έννοια, θα πρέπει να κάνει και αυτός που με την μετάνοια, με την πνευματική νήψη ξυπνά από τον πνευματικό ύπνο. Έτσι και αυτός θα πρέπει να αποβάλλει τα έργα τού σκότους και να ντυθεί τα «όπλα τού φωτός». Αυτό μάς λέει ο Θείος Παύλος. Και χρησιμοποιεί την λέξη «όπλα» γιατί, όπως παρατηρεί ο Ιερός Χρυσόστομος, «η κατά Χριστόν αρετή κάνει τον άνθρωπο ασφαλή, σαν να είναι οπλισμένος, τον κάνει λαμπρό». Αυτός ο πνευματικός οπλισμός με την κατά Χριστόν ζωή, ισχυροποιεί αφάνταστα τον πιστό που αγωνίζεται πνευματικά, και όπως η ευπρεπής ενδυμασία υπογραμμίζει συνήθως το περιεχόμενο το εσωτερικό του ανθρώπου, έτσι και η πνευματική ζωή είναι η μεγαλύτερη ευπρέπεια για κάθε συνειδητό πιστό, και πραγματικό χριστιανό.
Όταν έχουμε κάποια επείγουσα γήινη εργασία, χρησιμοποιούμε συνήθως ξυπνητήρι, που θα μας ξυπνήσει, για να είμαστε έγκαιρα στις υποχρεώσεις μας. Το ίδιο αυτό θα πρέπει να κάνουμε στην πνευματική διάσταση και για τις απαραίτητες πνευματικές μας υποχρεώσεις. Δηλαδή: Να παίρνουμε στα σοβαρά υπ΄ όψη μας την φωνή του Θεού, που μάς μεταφέρει το στόμα τού Χριστού, δηλαδή ο Απόστολος Παύλος.
Ποια είναι αυτή η φωνή;
Είναι η φωνή – προτροπή: «Ὥρα ἡμᾶς ἤδη εξ΄ ὕπνου ἐγερθῆναι!»
«Είναι πλέον καιρός να ξυπνήσουμε από τον πνευματικό ύπνο!» Και αυτή η θεία προτροπή είναι ένα πολύ σημαντικό, το σημαντικότερο και σωτηριοδέστατο πνευματικό ξυπνητήρι, που θα πρέπει να μάς ξυπνάει πνευματικά και να μάς προβληματίζει θετικά, γιατί αφορά το αιώνιο μέλλον μας.
Να μας κινητοποιεί άμεσα και δραστικότατα, ώστε να μη μείνουμε έξω από την αγκαλιά του Επουράνιου Πατέρα μας, που είναι η αγίας μας Εκκλησία. Έξω από την Εκκλησία, δεν υπάρχει σωτηρία. Να μη ξεχνούμε την μεγάλη και οριακή ΩΡΑ της παγκόσμιας κρίσης. Οι διάφορες κρίσεις του κόσμου τούτου έρχονται και παρέρχονται. Η κρίση Του Κυρίου μας μένει και μάς περιμένει. Όλος ο χρόνος της ζωής μας, που είναι ένα πολυτίμητο και πολυωφέλιμο Θείο δώρο, σε εικοσιτετράωρη βάση μάς προσφέρεται για πνευματική αξιοποίηση, για την προετοιμασία και καλλιέργεια των ψυχών μας.
Την σωτηρία μας πάντοτε είναι ανάγκη να σκαφτόμαστε. Αλλά περισσότερο τώρα, αυτές τις άγιες ημέρες της ευλογημένης περιόδου της Αγίας και Μεγάλης Σαρακοστής, στην οποία και πάλι το Θείο έλεος μάς αξίωσε να φθάσουμε.
Ο Όσιος Νισθερώ διδάσκει: «Ο καλός χριστιανός πρέπει να κάνει λογαριασμούς με τον εαυτό του πρωί βράδυ και να λέει: Τι από όσα θέλει ο Θεός έκανα και τι αμέλησα να πράξω; Έτσι μόνο θα κατορθώσει να ζει σύμφωνα με το θέλημα τού Θεού».
Αυτή λοιπόν την πνευματική ετοιμότητα ας προσπαθούμε σε καθημερινή βάση να διαθέτουμε, ώστε όταν έλθει ο Κύριός μας, να μάς εισάγει μαζί με τους εκλεκτούς και Αγίους Του, στην χωρίς τέλος χαρά και αληθινή πανευτυχία, Αμήν!
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
25η Φεβρουαρίου 2018
(Εβραίους ΙΑ΄ 24-26, 32-40)
Μεγάλη και επίσημη η σημερινή ημέρα, ευσεβείς Χριστιανοί μου! Ημέρα σπουδαίας γιορτής! Γιατί σήμερα, ως γνωστό, γιορτάζει η ίδια η πίστη μας και το Θείο της περιεχόμενο. Η ορθοδοξία μας είναι αλήθεια ζωής και μάλιστα ζωής αιώνιας. Είναι απεικόνιση και έκφραση της Αγίας Τριάδας. Γι΄ αυτό είναι ο διαχρονικός και ανεκτίμητος θησαυρός μας. Είναι η μόνη αληθινή και γνήσια χριστιανική πίστη που υπάρχει στην γη.
Η περίλαμπρη εκείνη νίκη της πίστεώς μας κατά των εικονομάχων, αλλά και όλων των λοιπών πλανών από τις πρώτες ημέρες της ζωής της Εκκλησίας μας μέχρι τώρα, αλλά και μέχρι την συντέλεια τού κόσμου, διαχρονικά μιλάει. Και εκφράζει την κορυφαία αλήθεια, ότι «ζεῖ Κύριος ὁ Θεός» και ότι τα μεγαλεία και τα κατορθώματα της ορθόδοξης χριστιανικής μας πίστεως, είναι ανεξάντλητα και η δύναμή της ακαταμάχητη.
Και ο Θείος Παύλος συγχαίρει και συμπανηγυρίζει μαζί μας σήμερα.
Και όπως ακούσαμε, στο σημερινό Ιερό αποστολικό ανάγνωσμα, με θριαμβευτικούς τόνους εξυμνεί και πλέκει το εγκώμιο τής αγίας μας πίστεως.
Μας διακηρύττει πως ό,τι το θαυμαστό, ό,τι το ανώτερο και μεγαλύτερο, έγινε με την δύναμη και σύμπραξη της πίστεως. Και ήδη από τα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης βλέπομε να μεγαλουργεί η πίστη. Έτσι, ο Μωυσής με την πίστη, όταν μεγάλωσε στην ηλικία, δεν ήθελε να οικειοποιηθεί μεγάλους τίτλους κατά κόσμο, αλλά προτίμησε να συγκακοπαθεί με τον λαό του Θεού. Γιατί; Γιατί απέβλεπε στην Θεία Βασιλεία.
Με την πίστη στον Θεό οι τέσσερις Κριτές Γεδεών, Βαράκ, Σαμψών και Ιεφθάε, αλλά και ο προφητάναξ Δαυίδ και ο Σαμουήλ και όλοι οι προφήτες μπόρεσαν και καθυπέταξαν έθνη και λαούς, διοίκησαν τον Ισραηλιτικό λαό με δικαιοσύνη. Επέτυχαν να δουν την πραγμάτωση των Θείων υποσχέσεων. Έφραξαν στόματα λιονταριών, όπως ο προφήτης Δανιήλ, θεραπεύθηκαν από ασθένειες, φάνηκαν ισχυροί και ανίκητοι στους πολέμους. Ακόμα, έσβησαν την δύναμη της φωτιάς, όπως οι τρεις παίδες που έριξε ο Ναβουχοδονόσορας στο πυρακτωμένο καμίνι.
Με την πίστη πιστές γυναίκες έλαβαν πάλι με την ανάσταση με τρόπο θαυμαστό τούς νεκρούς τους. Άλλοι πάλι υπέστησαν φοβερά μαρτύρια, όπως ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος που τον λιθοβόλησαν, ο Προφήτης Ησαΐας τον οποίο πριόνισαν. Άλλοι οδηγήθηκαν σε σφαγές και άλλα βασανιστήρια. Ενώ άλλοι περιφέρονταν ντυμένοι με προβατοδέρματα και γιδοδέρματα θλιβόμενοι, υπομένοντας, ποικίλες κακουχίες σε έρημες περιοχές και σε σπήλαια.
Αυτά μάς περιγράφει και μας υπενθυμίζει ο Απόστολος των εθνών, που με την σειρά του και αυτός υπέφερε θεληματικά τα πάνδεινα και τελικά έδωσε και την ίδια του την ζωή για χάρη του Ευαγγελίου του Χριστού.
Όλοι αυτοί, καθώς επισημαίνει και ο ιερός Χρυσόστομος έλαμπαν με την πίστη τους.
Και το ερώτημα είναι: «Γιατί άραγε όλες αυτές οι πολύ σπουδαίες προσωπικότητες υπέφεραν όλα αυτά;»
Η απάντηση είναι απλή και μονολεκτική: «Για την πίστη μας!»
Με την ανυπέρβλητη δύναμη της ακράδαντης πίστεως που διέθεταν, έβλεπαν πιο πέρα από την ζωή αυτή. Ήδη από την ζωή αυτή, έβλεπαν και ζούσαν την Θεία Βασιλεία, την Άνω Ιερουσαλήμ. Πόθος τους άσβεστος ήταν τόσο οι ίδιοι, όσο και όλοι οι λαοί της γης να εισέλθουν σ΄ αυτήν.
Και βέβαια, μετά από αυτούς ακολούθησαν και τα εκατομμύρια των Αγίων Μαρτύρων που έδωσαν τα πάντα για την μαρτυρία και την ομολογία της χριστιανικής μας πίστεως.
Και όταν μετά από τους διωγμούς ήλθαν οι αιρέσεις, οι κακοδοξίες, οι Θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας μας με αναρίθμητους κόπους, θυσίες, αγώνες, αγωνίες, δάκρυ και αίμα κατόρθωσαν με την Χάρη τού Θεού να διαφυλάξουν και να κρατήσουν γνήσια την ορθόδοξη πίστη μας. Και έτσι μάς κληροδότησαν τον θησαυρό που λέγεται Ορθόδοξη πίστη.
Μακάρι οι ψυχές μας να είναι πάντοτε ασφαλισμένα πνευματικά θησαυροφυλάκια του θησαυρού αυτού!
Μακάρι να μένουμε και να παραμένουμε πάντοτε ακλόνητοι στις γραμμές της Ορθοδοξίας και των αγίων παραδόσεών μας.
Και αφού η Ορθοδοξία μας είναι σε τελευταία ανάλυση αλήθεια ζωής και μάλιστα ζωής αιώνιας, όπως στην αρχή της ομιλίας αυτής είπαμε, μακάρι και η πορεία μας στην ζωή αυτή, να είναι πορεία που θα την κατευθύνει ο άσβεστος προβολέας της ορθόδοξης διδαχής.
Έτσι ορθοφρονούντες και ορθοπράττοντες, θα μπορούμε βιωματικά και συνειδησιακά να διακηρύττουμε: «Αὔτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἠ πίστης τῶν ὁρθοδόξων», Αμήν!
π. Α.Μ.