«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ» 

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

2 Ἰουλίου 2017

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή Δ΄ Κυριακή από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός στο περιστατικό με τον εκατόνταρχο της Καπερναούμ επαινεί την πίστη του εκατόνταρχου, ο οποίος ήταν αλλοεθνής, και αλλόθρησκος σε σχέση με τη θρησκεία των Ιουδαίων. Ο εκατόνταρχος ήταν επιφανής Ρωμαίος στρατιωτικός, ο οποίος αν και ειδωλολάτρης αναζητούσε την Αλήθεια και πίστεψε πραγματικά στον Χριστό, ότι ήταν ο Αληθινός Μεσσίας, ο οποίος ήλθε να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Σε αντίθεση με τους κατά κόσμο ομοεθνείς του Ιησού, Ιουδαίους οι οποίοι αν και ανατράφηκαν με τη διδασκαλία του Μωσαικού Νόμου δεν αναγνώρισαν τη θεότητα του Κυρίου, προσδοκώντας έναν επίγειο βασιλέα και μεσσία, ο οποίος θα τους απελευθέρωνε από τα ρωμαικά δεσμά και θα τους έκανε κυρίαρχο έθνος. Αυτή η πίστη του Ρωμαίου αξιωματικού αποδεικνύεται εμπράκτως με το να καταφύγει προς τον Κύριο, ο οποίος περιόδευε στην πόλη της Καπερναούμ. Ο εκατόνταρχος πιστεύοντας στη θεία δύναμή Του, στην αλήθεια των Λόγων Του και της Αποστολής Του για την σωματική και ψυχική σωτηρία του όλου ανθρώπου, παρακαλεί τον Ιησού να θεραπεύσει τον δούλο του που τον υπηρετούσε στην οικία του αδιαφορώντας για την κοινωνική του θέση. Το θαυμαστό σε όλο αυτό περιστατικό γεγονός είναι η μεγάλη αρετή της ταπείνωσης του εκατόνταρχου, ο οποίος δείχνει αγάπη προς τον συνάνθρωπό του με αποτέλεσμα να θυσιάζει το εγώ του. Παρά την αίγλη και την εξουσία που του έδιδε το αξίωμα του καταδέχτηκε να ικετεύσει τον Κύριο για το δούλο του θεωρώντας τον εαυτό του ανάξιο να δεχθεί στην οικία του τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, ο Οποίος πρόθυμα ανταποκρίθηκε στην παράκληση του να προσέλθει στην κατοικία του για να θεραπεύσει τον ασθενή δούλο του. Είναι μεγαλειώδης η απάντηση που δίνει ο ρωμαίος στρατιωτικός στον Κύριο και Λυτρωτή των ψυχών και των σωμάτων ημών. Του λέγει Κύριε δεν είμαι άξιος για να εισέλθεις στην οικία μου, αλλά μόνο και ο λόγος σου είναι αρκετός για να θεραπευθεί ο δούλος μου, όπως εγώ έχω εξουσία να διατάζω τους στρατιώτες μου, ευθύς πορεύονται και ότι τους διατάζω να πράξουν αμέσως το πράττουν. Την εποχή εκείνη ήταν παράλογο πέρα από τα καθιερωμένα οι κύριοι να ενδιαφέρονται και να φέρονται ανθρώπινα στους δούλους τους. Ο ρωμαίος εκατόνταρχος αν και αγνοούσε στη θεωρία τη διδασκαλία του Κυρίου καθώς το Μωσαικό Νόμο και τα λόγια των προφητών, εφάρμοζε έμπρακτα τη διδασκαλία του Κυρίου, δηλαδή η πίστη, η ταπείνωση και η αγάπη για τον πλησίον, σε αντίθεση με τους ιουδαίους οι οποίοι γνώριζαν εκ γενετής από τη μελέτη του μωσαικού νόμου και τα κηρύγματα των προφητών, δίχως όμως να τα εφαρμόζουν. Αποκορύφωμα της απιστίας τους ήταν η αμφισβήτηση στο πρόσωπο του Ιησού της λυτρωτικής δύναμης Του ως Μεσσία και της Θεότητας Του. Η πίστη αυτή του εκατόνταρχου παρακίνησε τον Κύριο να ομολογήσει ότι τέτοια πίστη δεν βρήκε ανάμεσα στους ισραηλίτες, οι οποίοι θεωρούσαν τους εαυτούς τους ως εκλεκτά τέκνα του Θεού, οι οποίοι αυτοί μόνο κατέχουν την αληθινή διδασκαλία του Νόμου του Θεού. Καρπός, λοιπόν, αυτής της ζωντανής πίστης του ρωμαίου εκατόνταρχου είναι το θαύμα της θεραπείας του δούλου του από τον Χριστό μας εκείνη τη στιγμή. Σε αυτό το σημείο της ευαγγελικής διήγησης διαπιστώνουμε για άλλη μια φορά ότι προϋπόθεση για το θαύμα είναι η πίστη στον Θεό και όχι το αντίθετο από το θαύμα να οδηγηθούμε στην πίστη, κάτι που επιζητούσαν οι ομοεθνείς του Ιησού δείχνοντας απιστία στο κήρυγμά Του. Γι’ αυτό και ο Κύριος επαινώντας τη μεγάλη πίστη του αλλοεθνούς εκατόνταρχου συμπληρώνει τα λόγια Του με τη φοβερή υπενθύμιση ότι στη βασιλεία των ουρανών θα συναχθούν στη βασιλεία Του από όλα τα έθνη και οι υιοί της βασιλείας Του, δηλαδή εκείνοι στους οποίους αποκαλύφθηκε ανάμεσα τους και δεν Τον πίστεψαν θα εκβληθούν εις το σκότος το εξώτερον, εκτός της βασιλείας και θείας δόξης του Θεού.

Αγαπητοί μου αδελφοί, οι αρετές αυτές που αναφέρονται στο σημερινό ευαγγέλιο να διακρίνουν τον ρωμαίο αξιωματούχο, ο οποίος δεν γνώριζε, δεν είχε ανατραφεί με το Λόγο του Θεού, αλλά στην πράξη τις εφάρμοζε θα πρέπει να αποτελούν και δικούς μας καρπούς, οι οποίοι αξιωθήκαμε από τον Τριαδικό Θεό να βαπτισθούμε εις το όνομα της Αγίας Τριάδος και να λάβουμε δια του μυστηρίου του χρίσματος τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, να λαμβάνουμε τις θείες ευεργεσίες δια της μετοχής μας στα μυστήρια της Εκκλησίας, ιδιαιτέρως στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Οφείλουμε να αγωνισθούμε με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος να καλλιεργήσουμε την αρετή της πίστεως, η οποία φανερώνεται και στις πράξεις μας με την ακράδαντη πίστη στο πρόσωπο του Χριστού στην αντιμετώπιση των πειρασμών όταν μας ταλαιπωρούν. Να αγωνιζόμαστε να έχουμε ταπεινό φρόνημα, να αναγνωρίζουμε την αναξιότητά μας προστρέχοντας στο μυστήριο της ιεράς εξομολόγησης συνεχίζοντας τον αγώνα μας κατά των παθών.

Τέλος, να προσπαθούμε να αγωνισθούμε για την απόκτηση ανιδιοτελούς αγάπης προς κάθε συνάνθρωπό μας ανεξαρτήτου εθνικότητος, θρησκείας, κοινωνικής τάξεως, θυσιάζοντας το εγώ μας για την ανακούφιση του πλησίον, όπως θυσιάσθηκε, δέχθηκε να γίνει άνθρωπος, να Σταυρωθεί, να Πεθάνει και να Αναστηθεί, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος για να μας χαρίσει δια της Εκκλησίας Του την Αιώνιο Ζωή, δίνοντας την ευκαιρία να ξαναγίνουμε κατά χάριν υιοί του Θεού. Ας ενθυμούμαστε συνεχώς τα λόγια του Κυρίου με τα οποία τελειώνει η σημερινή ευαγγελική περικοπή ότι οι κληρονόμοι της Βασιλείας του Θεού λόγω της απιστίας τους θα εκβληθούν έξω απ’ αυτήν στο πνευματικό σκοτάδι, έτσι ώστε να μας αποτρέπουν από την πνευματική ραθυμία και οίηση που οδηγούν στην απιστία, αλλά δια των πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου, της οποία σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει την ανάμνηση της κατάθεσης της Αγίας Εσθήτας, δηλαδή του φορέματος της στο ναό των Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη να μας σκεπάζει και να μεσιτεύει στον Υιό Κύριο και Θεό Της να αξιωθούμε και εμείς να είμαστε μέτοχοι μαζί με τους εκλεκτούς Του απ’ όλα τα έθνη στη αιώνιο βασιλεία του Τριαδικού Θεού.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

9 Ἰουλίου 2017

Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα παρατηρούμε για άλλη μια φορά την εξουσία που έχει ο Χριστός απέναντι στο διάβολο και στις πονηρές δυνάμεις και ενέργειές του, ώστε να θεραπεύσει τους δύο δαιμονιζόμενους, οι οποίοι ήταν τόσο αξιοθρήνητοι κάτω από την επήρεια του Σατανά. Αποτελούσαν το φόβο και το τρόμο στην πόλη των Γεργεσηνών. Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή του ευαγγελιστή Ματθαίου ήταν χαλεποί λίαν, δηλαδή πολλοί φοβεροί. Γι’ αυτό ζούσαν έξω από την πόλη, ανάμεσα στα μνήματα. Όταν συνάντησαν τον Ιησού τα δαιμόνια που τους είχαν κυριεύσει αναγνώρισαν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό ως Υιό του Θεού και με τρόμο και δέος Τον παρακάλεσαν να μην τους τιμωρήσει πριν την ημέρα της Κρίσεως, αλλά αφού τους διατάξει να εξέλθουν από τις δύο δυστυχισμένες ψυχές να τους επιτρέψει να εισέλθουν σε ένα κοπάδι χοίρων που ήταν εκεί κοντά. Επέτρεψε ο Κύριος στα δαιμόνια να εισέλθουν στο κοπάδι των χοίρων και να πέσουν να πνιγούν στην κοντινή λίμνη, διότι σύμφωνα με το μωσαικό νόμο τα γουρούνια θεωρούταν ακάθαρτα ζώα και απαγορευόταν να τα τρώνε. Με την εξολόθρευση αυτή των χοίρων ήθελε ο Κύριος να συνετίσει τους Γεργεσηνούς, οι οποίοι παρέβαιναν το Νόμο εκτρέφοντας και πουλώντας χοίρους. Στο σημείο αυτό με αφορμή τους δαιμονισμένους της σημερινής ευαγγελικής περικοπής θα αναφερθούμε στη διδασκαλία της Εκκλησίας για την ύπαρξη του διαβόλου και των πονηρών δυνάμεων.

O διάβολος είναι υπαρκτό πρόσωπο, δημιούργημα του Θεού, είναι έκπτωτος άγγελος, ο οποίος επαναστάτησε ενάντια του Τριαδικού Θεού και από άγγελος του φωτός εξέπεσε σε άγγελο του σκότους, μαζί με τα αγγελικά τάγματα που τον ακολούθησαν έχουν σκοπό να διαστρέφουν το θέλημα του Θεού μέχρι την ημέρα της Τελικής Κρίσεως όπου θα τιμωρηθούν στην αιώνιο κόλαση. Φθονεί τον άνθρωπο, το πιο αγαπητό δημιούργημα του Θεού, γι’ αυτό παραπλάνησε τους πρωτοπλάστους, εκμεταλλευόμενος το υπερήφανο φρόνημα τους να γίνουν ίσοι με το Θεό οδηγώντας Τους στην έξωση από τον παράδεισο εξαιτίας του προπατορικού αμαρτήματος. Ο Τριαδικός Θεός από την άπειρο αγάπη και ευσπλαχνία προς το απολωλός πλάσμα Του να επιστρέψει στο καθ΄ ομοίωση του Δημιουργού Του, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Υιός του Θεού Σαρκώθηκε, έγινε και Άνθρωπος και δια του σταυρικού πάθους Του, πέθανε και την τρίτη ημέρα με την ένδοξο Ανάστασή Του μας Ελευθέρωσε από την εξουσία του διαβόλου και της αμαρτίας. Έτσι, λοιπόν, με τη Σταυρική θυσία και την ένδοξο Ανάσταση του Κυρίου καταλύθηκε η δύναμις και το κράτος του διαβόλου, είμαστε ξανά ελεύθεροι να επιστρέψουμε στην προπτωτική κατάσταση δια της συνειδητής μετοχής μας στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας και με τον προσωπικό πνευματικό αγώνα μας να καθαρθούμε από τα πάθη μας και να αξιωθούμε με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος να γίνουμε κατά χάριν υιοί του Θεού. Τον συνειδητό Χριστιανό που βιώνει έμπρακτα την πίστη Του και αγωνίζεται να κηρύττει και να πράττει το θέλημα του Θεού και τη διδασκαλία τα Εκκλησίας μας καθώς και με την πνευματική του ενίσχυση διαμέσου των μυστηρίων της Εκκλησίας δεν μπορούν να τον βλάψουν οι πειρασμοί. Μονάχα εμείς με την αμετανοησία μας και την πνευματική ραθυμία επιτρέπουμε στο διάβολο και στα όργανά του να μας παραπλανά και να μας απομακρύνει από το Λόγο του Θεού οδηγώντας μας στην αμαρτία.

Επιστρέφοντας στο κλείσιμο του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος ας παρατηρήσουμε την στάση των Γεργεσηνών στο θαύμα του Κυρίου να θεραπεύσει τους δύο δαιμονισμένους και στην τιμή που τους Έκανε να Έλθει στη πόλη τους και να τους κηρύξει το χαρμόσυνο άγγελμα της σωτηρίας τους. Αντί να χαρούν για τη θεραπεία και την κοινωνική αποκατάσταση των πρώην δαιμονισμένων συνανθρώπων τους και να μετανοήσουν για την παραβίαση του μωσαικού νόμου που απαγόρευε την εκτροφή και πώληση των χοίρων, αλλά παρασυρμένοι από το πάθος της πλεονεξίας για την απόκτηση παράνομου κέρδους προτίμησαν να διώξουν τον Κύριο από την πόλη τους φοβούμενοι για την απώλεια των κοπαδιών τους, παραμένοντας έτσι προσκολλημένοι στον μαμωνά και τον υλικό πλούτο. Πρέπει και εμείς αδελφοί μου, να προσέχουμε μήπως με τη στάση μας διώχνουμε με τις αμαρτίες μας και τα πάθη μας τον Χριστό από κοντά μας παραμένοντας αμετανόητοι για τις αμαρτίες μας, αμελώντας για τον πνευματικό μας αγώνα ή προσπαθούμε εφαρμόζοντας επιλεκτικά τις εντολές του ευαγγελίου και τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας μη θέλοντας πραγματικά να απελευθερωθούμε από την επήρεια του πονηρού. Χρειάζεται ειλικρινή μεταμέλεια αφού καταφύγουμε με μεγάλη ταπείνωση στο μυστήριο της ιεράς εξομολόγησης να αγωνισθούμε με ανιδιοτέλεια και μεγαλύτερη προθυμία και ζήλο για την καταπολέμηση των παθών μας ,προσπαθώντας στην πράξη να φανερώνεται η αγάπη μας προς το Τριαδικό Θεό και τον πλησίον μας. Στον δύσκολο αυτό αγώνα μας πνευματικό οπλοστάσιο μας για την απόκρουση των επιθέσεων του πονηρού αποτελεί η ενεργός μετοχή μας στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας.

Η χάρις του Αγίου Πνεύματος, δια των πρεσβειών των Αγίων να μας προστατεύουν από τις επιβουλές του πονηρού και να μας αξιώνουν πάντοτε τα λόγια και οι πράξεις μας να είναι σύμφωνες με το θέλημα του Χριστού και τη διδασκαλία της Εκκλησίας Του.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Δ’ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

16 Ἰουλίου 2017

Η Εκκλησία μας τη σημερινή Κυριακή τιμά την μνήμη των 630 θεοφόρων, οι οποίοι συγκρότησαν την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο, το 451 μ.Χ., στη Χαλκηδόνα της Μ. Ασίας. Την Σύνοδο συνεκάλεσε ο αυτοκράτορας Μαρκιανός και η σύζυγός του Πουλχερία, οι οποίοι είναι και άγιοι της Εκκλησίας μας, για την αντιμετώπιση των μονοφυσιτικών ερίδων, η οποία απειλούσε εκτός από την ενότητα της Εκκλησίας, και την ενότητα την Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Καθιερώθηκε να εορτάζεται η μνήμη των θεοφόρων πατέρων, που συγκρότησαν την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο λόγω της σπουδαιότητας του Όρου, δηλαδή της απόφαση της συνόδου για το χριστολογικό δόγμα της ορθοδόξου διδασκαλίας σχετικά με την ένωση των δύο φύσεων στο Θεανδρικό πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού της Θείας και της Ανθρώπινης ατρέπτως, αναλλοιώτως, ασυγχύτως. Σκοπός της συνόδου ήταν όπως αναφέραμε παραπάνω η καταδίκη του μονοφυσιτισμού και των εκπροσώπων του. Ονομάστηκε Μονοφυσιτισμός, διότι οι κύριοι εκπρόσωποι του ο αρχιμανδρίτης Ευτύχιος και ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Διόσκουρος υποστήριζαν την εσφαλμένη άποψη ότι στο πρόσωπο του Χριστού υπάρχει μία φύση, η θεία η οποία απορρόφησε την ανθρώπινη κατά την Σάρκωση. Αυτή όμως η θεωρία έχει ολέθριες συνέπειες για τη σωτηρία μας, διότι με την απορρόφηση της ανθρώπινης φύσης από τη θεία δεν έχουμε πραγματική σάρκωση του Χριστού, η οποία θα μπορεί να σώσει τον άνθρωπο από το προπατορικό αμάρτημα και την πτώση μας από τον παράδεισο, και να μας απαλλάξει από την αμαρτία.

Με την απόφαση της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου διακηρύσσεται ότι ο Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος Άνθρωπος, δύο τέλειες φύσεις ,η θεία και η ανθρώπινη ενωμένες ασυγχύτως, ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως σε μία υπόσταση . Με την ουσιαστική ένωση των δύο φύσεων και με το να είναι τέλειες και οι δύο διατηρώντας την ετερότητά τους ξεχωριστά, η Θεία φύση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού με το Σταυρικό θάνατο Του και την τριήμερο ένδοξο Ανάστασή Του παρέχει την αγιότητα και την αφθαρσία της κτιστής ανθρώπινης φύσης προσφέροντας μας τη δυνατότητα δια της μυστηριακής μετοχής μας στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και τον αγώνα μας για την εξάλειψη των αμαρτιών μας, ώστε να αξιωθούμε να γίνουμε κατά χάριν υιοί του Θεού. Επίσης, σχετικά με τον τόπο που πραγματοποιήθηκε η σύνοδος ήταν ο ναός της Αγίας Ευφημίας, στην Χαλκηδόνα. Όταν ολοκληρώθηκε η σύνοδος οι Ορθόδοξοι Πατέρες συνέταξαν Τόμο που περιείχε την Ορθόδοξη διδασκαλία, και οι μονοφυσίτες συνέταξαν δικό τους Τόμο που περιείχε τις αιρετικές κακοδοξίες τους. Τοποθέτησαν τους δύο τόμους στην λειψανοθήκη της Αγίας Ευφημίας στο στήθος της και σφράγισαν την λειψανοθήκη. Μετά από οκτώ ημέρες άνοιξαν τη λειψανοθήκη και αντίκρισαν το θαυμαστό γεγονός ο Τόμος των Ορθοδόξων να βρίσκεται στα χέρια της Αγίας μεγαλομάρτυρος, ενώ ο τόμος των μονοφυσιτών ήταν στα πόδια της. Μ’ αυτό το θαύμα η Αγία επικύρωσε τον ορθόδοξο τόμο διατρανώνοντας την αλήθεια της εκκλησίας μας, το χριστολογικό δόγμα περί της ενώσεως δύο φύσεων του Χριστού. Αυτό το θαύμα της Αγίας μεγαλομάρτυρος Ευφημίας εορτάζει η Εκκλησία στις 11 Ιουλίου, γι ’αυτό και καθιερώθηκε να τιμάται η μνήμη των θεοφόρων πατέρων των συγκροτησάντων την Δ’ Οικουμενική Σύνοδο μεταξύ 13η και 19η Ιουλίου.

Κλείνοντας την σημερινή μας αναφορά στη μνήμη των θεοφόρων πατέρων της Δ’ εν Χαλκηδόνι Σύνοδο θα σχολιάσουμε την αποστολική και ευαγγελική περικοπή, οι οποίες σχετίζονται με τη σημερινή εορτή. Το σημερινό, λοιπόν, ευαγγελικό ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίον μας θέτει προ των ευθυνών μας ως μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, φέρνοντας την ονομασία χριστιανοί γινόμαστε το φώς του κόσμου σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου οφείλουμε να ακτινοβολούμε από την Αλήθεια του Ευαγγελίου και να τη φανερώνουμε με όλη μας τη βιωτή στους συνανθρώπους μας, πρότυπό μας πρέπει να είναι ο τέλειος Θεάνθρωπος Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Καθιστάμεθα άγρυπνοι φύλακες και πιστοί τηρητές του Ευαγγελίου Του και της διδασκαλίας της Εκκλησίας Του, φέροντας βαρύτατη ευθύνη αν αλλοιωθεί μία από τις εντολές έστω στο ελάχιστο, όπως πράττουν οι αιρετικοί διαστρέφοντας τα σωτηριώδη δόγματα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τέλος, και στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα από την προς Τίτο επιστολή του αποστόλου Παύλου μας καθιστά υπεύθυνους ως συνειδητά μέλη της Εκκλησίας να αποδεικνύουμε με την προσωπική μας μαρτυρία την ορθοδοξία μας, δηλαδή την ορθή πίστη μας στο ορθόδοξο δόγμα, που προυποθέτει συνεχή μελέτη της Αγίας Γραφής και της πατερικής θεολογίας δίνοντας μαρτυρία στις αιρετικές επιβουλές των εχθρών του Χριστού και της ποίμνης Του, καθώς και την ορθοπραξία μας, δηλαδή την πιστή και ευλαβή τήρηση των εντολών του Ευαγγελίου, ώστε οι χριστιανοί να είμαστε πρωτοστάτες των καλών έργων, φανερώνοντας αγάπη προς τον πλησίον.

Η χάρις του Αγίου Πνεύματος, δια των ευχών των οσίων θεοφόρων πατέρων να πρεσβεύουν να παραμένουμε σταθεροί στην ορθόδοξο διδασκαλία της Εκκλησίας, να μας ενδυναμώνει στις επιθέσεις των αιρετικών να δίνουμε ορθή μαρτυρία πίστεως, και όλος ο βίος μας με τα λόγια και τις πράξεις μας να είναι προς δόξαν και αίνον Θεού.

                                                                                                                                                                        

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

23 Ἰουλίου 2017                                            

Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα από την προς Ρωμαίους επιστολή του αποστόλου Παύλου αναφέρεται σ’ ένα διαχρονικό ποιμαντικό ζήτημα αυτό της συμπεριφοράς και της ενότητας των μελών της Εκκλησίας του Χριστού. Ως μέλη της εκκλησίας με κεφαλή τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδος και δια του μυστηρίου του χρίσματος λαμβάνουμε τη δωρεά των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. Αγωνιζόμαστε πνευματικά ανάλογα με τις δυνάμεις μας ο καθένας κατά των παθών και με τη συνειδητή μετοχή μας στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, όλοι μαζί ως ένα σώμα με κεφαλή το Χριστό .Ιδιαιτέρως στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας κοινωνούμε από κοινού το πανάχραντο Σώμα και Αίμα του Κυρίου, ο οποίος με την Ενανθρώπησή του, το Σταυρικό Θάνατο και ένδοξο Ανάσταση Του και Ανάληψη Του καθεζόμενος εκ δεξιών του Θεού Πατρός μας δίνει τη δυνατότητα να γινόμαστε μέτοχοι της θεότητάς Του, προγευόμενοι την Αιώνιο Δόξα και Ζωή στην ουράνιο βασιλεία. Σ’ αυτό τον πνευματικό μας αγώνα και συμμετοχή μας στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας δεν έχουμε όλοι τον ίδιο βαθμό πνευματικής ωριμότητας, αλλά ανάλογα με τις δυνατότητες και τα χαρίσματα που μας έχει δωρίσει το Άγιο Πνεύμα πορευόμαστε στον πνευματικό μας αγώνα δεχόμενοι τη θεία χάρη σύμφωνα με τις προσπάθειες μας και προθυμία και όσο επιτρέπει το Άγιο Πνεύμα να μας φωτίζει. Έτσι, διαμορφώνεται κατά κάποιο τρόπο θα λέγαμε ομαδοποιούνται οι πιστοί σε δύο μερίδες στους δυνατούς και τους αδυνάτους. Οι δυνατοί χαρακτηρίζονται για το ζήλο τους στην συμμετοχή τους στη λατρεία της εκκλησίας καθώς και στην ένθερμο δραστηριότητα τους στις υπόλοιπες εκδηλώσεις που φανερώνουν τη βαθειά πίστη προς το Θεό και υπακοή στις εντολές του Ευαγγελίου και στην παράδοση της εκκλησίας. Οι δε αδύνατοι διακρίνονται για τη χλιαρή, ράθυμη εκδήλωση της πίστης τους προς το Θεό και τις εντολές Του, καθώς και τη χαλαρή στάση τους στις υποχρεώσεις τους που απορρέουν από την ένταξή τους στην εκκλησία ως πιστά μέλη στο όνομα του Χριστού. Αυτές οι τάσεις άρχισαν να διαφαίνονται από την εποχή του απόστολου Παύλου στην εκκλησία της Ρώμης, όπου οι δυνατοί ,δηλαδή οι θερμοί στην πίστη χριστιανοί της Ρώμης δυσανασχετούσαν, ειρωνευόντουσαν και κατέκριναν τους αδυνάτους δηλαδή τους νωθρούς και απρόθυμους προς πνευματική εργασία πιστούς. Υπήρχε ο κίνδυνος να διασαλευθεί η ενότητα του σώματος της εκκλησίας της Ρώμης.

Αλλά και σήμερα ,δυστυχώς πολλές φορές υπάρχει αυτός ο άτυπος διαχωρισμός των δυνατών, αυτών που θεωρούν εαυτούς τους πιο πνευματικά ώριμους λόγω της ενεργότερης μετοχής τους στο εκκλησιαστικό γίγνεσθαι καθώς και της έντονης λατρευτικής και μυστηριακής τους συμμετοχής στις ακολουθίες της Εκκλησίας σε σχέση με τους αδυνάτους, αυτούς δηλαδή που τους χαρακτηρίζουν πνευματικά νωθρούς και χαλαρούς στη μετοχή τους στη λατρευτική και πνευματική ζωή. Ενοχλούνται με την χαλαρότητα και χλιαρότητα των αδυνάτων, τους κατακρίνουν για τη στάση τους αυτή. Μερικές φορές θεωρούν τους εαυτούς τους πιο γνήσιους ομολογητές της ορθοδόξου πίστεως από τους υπόλοιπους πιστούς, με κίνδυνο δημιουργίας σχίσματος και διαχωρισμού του πληρώματος της Εκκλησίας. Σ’ αυτό το ποιμαντικό πρόβλημα ο απόστολος Παύλος μας νουθετεί με το να είναι η συμπεριφορά όσων είναι πιο συνειδητά μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας επιεικής και να δείχνουν ανοχή και κατανόηση στις αδυναμίες των πιστών που είναι λιγότερο πνευματικά πρόθυμοι να εργασθούν για τη σωτηρία του πλησίον τους και του εαυτού τους στον Αμπελώνα του Κυρίου. Μας συμβουλεύει ο απόστολος των εθνών με ανεκτικότητα να αντιμετωπίζουμε τις αδυναμίες των πνευματικά ασθενών αδελφών μας και να επωμιζόμαστε αγόγγυστα και με προθυμία τα πνευματικά βάρη τους και τις ελλείψεις τους. Με την υπομονή προς τα ολισθήματα των αδελφών μας, την ανοχή μας στις συμπεριφορές που μας ενοχλούν και κυρίως με την ενθάρρυνση και στήριξη στον πνευματικό αγώνα όσων αδελφών μας συναισθανόμενοι τις αστοχίες τους στην πνευματική τους πορεία να τους παρακινούμε να προσέρχονται συνειδητά στο μυστήριο της ιεράς εξομολόγησης και με την κατάλληλη καθοδήγηση από τον πνευματικό, προσερχόμενοι στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας από κοινού όλοι ως ένα σώμα θα πορευόμαστε στην προς Θεό άνωθεν πορεία μας με τελικό σκοπό την κατά χάριν θεωσή μας. Παράδειγμα και πρότυπο μας πρέπει να είναι ο Ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ο οποίος είναι οικτίρμων απέναντί μας και φιλάνθρωπος παρά την αμαρτωλότητα μας.Aλλά και το παράδειγμα των αγίων της εκκλησίας μας οφείλουμε να ακολουθούμε όπου τους διέκρινε το ταπεινό φρόνημα και η αγάπη και στοργή τους για τους αμαρτωλούς στους οποίους φερόντουσαν με διάκριση στηλιτεύοντας μόνο την αμαρτία. Να έχουμε πάντοτε κατά νου ότι στην εκκλησία δεν αγωνίζεται καθένας για τη δική του μόνο σωτηρία, αλλά όλοι μαζί ως μία κοινότητα πορευόμαστε τη δύσκολη πνευματική μας ανάβαση προς την κατά χάριν κοινωνία μας με τον Τριαδικό Θεό.

Η χάρις του Αγίου Πνεύματος, δια των πρεσβειών των Αγίων να μας ενισχύει με υπομονή και πνεύμα συγχώρεσης και ανοχής παραβλέποντας ο καθένας μας τις αδυναμίες και να συμπληρώνει τις ελλείψεις του άλλου, ώστε όλοι μαζί ως ένα Σώμα Χριστού να δοξάζουμε με τα λόγια και τα έργα μας το Θεό συμπορευόμενοι προς τη σωτηρία μας.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

30 Ἰουλίου 2017                                            

Ένα από τα πολλά θαύματα που επιτέλεσε ο Κύριος στην τρίχρονη κηρυκτική Του δράση είναι και το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και ο χορτασμός των πέντε χιλιάδων ανδρών χωρίς να υπολογίζεται και ο αριθμός των γυναικόπαιδων. Αυτό το θαύμα μας διηγείται η σημερινή ευαγγελική περικοπή από το κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο. Το θαύμα αυτό το περιγράφουν και οι άλλοι ευαγγελιστές. Στους ευαγγελιστές Ματθαίο και Μάρκο αναφέρεται και δεύτερο θαύμα πολλαπλασιασμού των επτά άρτων και το χορτασμό τεσσάρων χιλιάδων ανθρώπων. Η αναφορά στο θαύμα αυτό από όλους τους ευαγγελιστές φανερώνει τη σημασία που δίνει η Εκκλησία μας εκτός από την σωτηρία της ψυχής και το ενδιαφέρον που δείχνει και για την υλική υπόσταση του ανθρώπου. Σύμφωνα με τον εκκλησιαστικό συγγραφέα Ωριγένη τονίζει ο ευαγγελιστής τον αριθμό των ανδρών σε πέντε χιλιάδες αποκλείοντας τον αριθμό των γυναικόπαιδων, διότι προτυπώνει το πλήθος των ενηλίκων Ισραηλιτών που απέγραψε ο Μωυσής κατόπιν εντολής του Θεού στην έρημο του Σινά μετά την έξοδο τους από την δουλεία της Αιγύπτου. Άλλωστε, και στην Πεντάτευχο αναφέρεται το ενδιαφέρον του Θεού για την υλική επιβίωση των Ισραηλιτών στέλνοντας τους το Μάννα από τον ουρανό κατά την πορεία τους στην έρημο του Σινά. Από αυτό φανερώνεται η πρόνοια του Θεού για την υλική συντήρηση του ανθρώπου και κατά τα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης πριν από την Ενσάρκωση του Υιού και Λόγου του Θεού, του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας ο Κύριος και οι άγιοι Της ενδιαφέρονται και για την θεραπεία του σώματος καθώς και την συντήρηση της ανθρώπινης υπόστασης, διότι το σώμα και η ψυχή αποτελούν την ανθρώπινη ολότητα που έπλασε ο Θεός κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωσιν Του. Αντίθετα, διάφορες αιρέσεις και ανατολικές θρησκείες υποτιμούν το σώμα και την ύλη ως κατασκεύασμα κακό και κατώτερο δημιουργημένο από ένα κακό Θεό Δημιουργό, όπου μέσα σ΄ αυτό το σώμα βρίσκεται φυλακισμένη η ψυχή. Για να ελευθερωθεί η ψυχή από το σώμα επιβάλλουν οι αιρέσεις και τα υπόλοιπα ανατολικά φιλοσοφικά ρεύματα την αυστηρή εγκράτεια με σκοπό την εξαθλίωση του σώματος.

Το θαύμα που περιγράφει η σημερινή ευαγγελική περικοπή ερμηνεύεται και ως προτύπωση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας . Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστό, ο Οποίος από άφατο αγάπη για το δημιούργημά Του τον πεσόντα από τον Παράδεισο άνθρωπο εξαιτίας της παρακοής του, Σαρκώθηκε και εκτός από τα θαύματα και άλλες ευεργεσίες που παρείχε σε όσους προσέτρεχαν να ακούσουν το Ευαγγέλιο Του και να θεραπευθούν σωματικά και ψυχικά. Προσέφερε το Άχραντο Σώμα και πανακήρατο Αίμα Του δια του Σταυρικού Του Θανάτου και της Τριημέρου ενδόξου Αναστάσεώς Του και μετά την ένδοξο Ανάληψη Του, με την κάθοδο του τρίτου προσώπου της Αγ. Τριάδος, του Αγίου Πνεύματος δια μέσου του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας λαμβάνουμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου παρά την αναξιότητα μας καθαγιάζοντας μας ψυχή τε και σώματι προγευόμενοι την ουράνιο δόξα. Από το υπέρτατο και άφατο αυτό θαυμαστό μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας μας δίνεται η χάρις και ευεργεσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού να γευόμαστε μυστηριακώς τη Θεία Δόξα Του και να εξαγιαζόμαστε σε όλη μας την ανθρώπινη υπόσταση. Και στη συνέχεια να πορευόμαστε εξαγιαζόμενοι στον κόσμο με τα έργα φιλανθρωπίας, προσφέροντας ανιδιοτελή αγάπη, όπως ο Κύριος σ΄ εμάς, προς το πλησίον μας φροντίζοντας για τη σωματική και πνευματική του τροφή και συντήρηση.

Αγαπητοί μου αδελφοί, και στη σημερινή εποχή που πολλοί συνάνθρωποί μας ταλαιπωρούνται από την οικονομική εξαθλίωση και όλοι μας δοκιμαζόμαστε υλικά και πνευματικά δεν πρέπει να απελπιζόμαστε και να χάνουμε το θάρρος μας, αλλά με την πίστη μας προς τον Κύριο, o Οποίος πάντοτε μας χορηγεί τ΄ απαραίτητα υλικά και πνευματικά αγαθά, όπως με θαυμαστό τρόπο πολλαπλασίασε τους άρτους και τους ιχθείς στην έρημο χορταίνοντας το πλήθος, έτσι και εμείς έχοντας εμπιστοσύνη στο έλεος Του ας προσφέρουμε από το υστέρημα μας υλική και πνευματική φροντίδα προς τον πλησίον μας. Έτσι, ώστε όλοι μαζί ως ένα σώμα της εκκλησίας με κεφαλή τον Κύριο δια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος να γευόμαστε αξίως το Τίμιο Σώμα και Αίμα Του από το κοινό ποτήριο του μυστηρίου της θείας ευχαριστίας προγευόμενοι την αιώνιο ζωή και κατά χάριν κοινωνία μας με τον Τριαδικό Θεό. Αμήν! Γένοιτο !

π. Ν. Ρ.