«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή Α΄ Νηστειών. «Της Ορθοδοξίας» (Ιωαν. α΄ 44-52)
5 Μαρτίου 2017
Είναι γεγονός, αγαπητοί μου αδελφοί, πως με τη βοήθεια του καλού μας Θεού αξιωνόμαστε για ακόμα μία φορά στη ζωή μας, να βρισκόμαστε στην αρχή της σπουδαιότερης και ποιο ξεχωριστής περιόδου του εκκλησιαστικού έτους που είναι η Αγία και μεγάλη Τεσσαρακοστή. Και λέω, ότι είναι η σπουδαιότερη και ποιο ξεχωριστή περίοδος όχι τυχαία, αλλά γιατί η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι ο καιρός, είναι η περίοδος που θα ξανά δώσει σε όλους μας, εάν βέβαια το θελήσουμε, μια μοναδική ευκαιρία. Την ευκαιρία, να ξανά μπούμε στην διαδικασία να εξερευνήσουμε τους εαυτούς μας με στόχο να επιστρέψουμε στη σχέση μας με το Θεό και να ξανά ζωντανέψει στην ψυχή μας η ελπίδα της Αναστάσεως. Πόσο σημαντικές ακούγονται όλες αυτές οι αλήθειες. Να εξερευνήσουμε τους εαυτούς μας, να επιστρέψουμε στη σχέση μας με τον Θεό, να ζωντανέψουμε στις ψυχές μας την ελπίδα της Αναστάσεως. Πνευματικές προκλήσεις και ευκαιρίες που η αξιοποίησή τους αποτελεί ανάγκη της ψυχής μας.
Και η Εκκλησία το γνωρίζει αυτό, αδελφοί μου, γιατί είναι η μόνη που γνωρίζει ποιες ακριβώς είναι οι ανάγκες της ψυχής μας. Γι’ αυτό θα προσπαθήσει και θα βάλει τα δυνατά της, όλο αυτό το διάστημα των σαράντα ημερών, να μας βοηθήσει. Να βοηθήσει την ψυχή μας που πολλές φορές παραμένει κλειστή και παγωμένη, να γίνει θερμή και ανοιχτή στην χάρη και την ευλογία του Θεού. Να γίνει ανοιχτή και να επιθυμήσει κάθε τι ουράνιο και πνευματικό.
Η πρώτη βοήθεια, λοιπόν, το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνουμε για όλα αυτά, μας το φανερώνει σήμερα το πολύ όμορφο Ευαγγέλιο που ακούσαμε, το οποίο αναφέρεται σε ένα επεισόδιο από την κλήση των μαθητών του Χριστού, όταν δηλαδή ο Χριστός συγκροτούσε την πρώτη Του ομάδα, τον πύρινα της Εκκλησίας μας.
Ο Κύριος, λοιπόν, είχε βγει για να πάει στην Γαλιλαία. Βρίσκει τότε τον Φίλιππο και του λέει να τον ακολουθήσει. Στη συνέχεια ο Φίλιππος βρίσκει τον Ναθαναήλ και του λέει ότι βρήκαμε εκείνον που έγραψε στο νόμο ο Μωυσής και οι Προφήτες, τον Ιησού τον γιο του Ιωσήφ από τη Ναζαρέτ. Και ο Ναθαναήλ του είπε: - από τη Ναζαρέτ μπορεί να βγει τίποτα καλό; Και ο φίλιππος του απάντησε: «έρχου και ίδε». Έλα να δεις, δηλαδή. Στη συνέχεια είδε ο Χριστός τον Ναθαναήλ να έρχεται σε αυτόν και του λέει: Να πραγματικά Ισραηλίτης που δεν υπάρχει μέσα του δόλος. Του απαντάει ο Ναθαναήλ: από πού με ξέρεις; Τότε ο Κύριος του είπε ότι πριν να σε φωνάξει ο Φίλιππος, όταν ήσουν κάτω από τη συκιά, σε είδα. Αποκρίθηκε τότε ο Ναθαναήλ και είπε στον Κύριο: Διδάσκαλε εσύ είσαι ο Υιός του Θεού, εσύ είσαι ο βασιλιάς του Ισραήλ. Και έπειτα από αυτήν την ομολογία ο Χριστός διαβεβαίωσε τον Ναθαναήλ ότι θα δει πολύ μεγαλύτερα πράγματα από αυτά, όπως τον ουρανό ανοιγμένο και τους Αγγέλους του Θεού να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν κοντά στον Υιό του ανθρώπου.
Αδελφοί μου, είπαμε προηγουμένως ότι η περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι μια ευκαιρία για να επιστρέψουμε στη σχέση μας με τον Θεό και να ζωντανέψουμε στις ψυχές μας την ελπίδα της Αναστάσεως. Και το σημερινό Ευαγγέλιο αυτό θέλει να πετύχει. Θέλει να μας δείξει το πρώτο στοιχείο το οποίο πρέπει να έχουμε για να ξεκινήσουμε αυτήν την πορεία. – Άραγε, ποιο είναι αυτό το στοιχείο; Είναι η χαρά. Από την αρχή μέχρι και το τέλος του σημερινού Ευαγγελίου βλέπουμε μια όμορφη αναστάτωση, έναν εσωτερικό ενθουσιασμό. Πρώτα του Αποστόλου Φιλίππου όταν γνώρισε τον Κύριο και διδάσκαλό του, και στην συνέχεια βλέπουμε την απερίγραπτη χαρά του Ναθαναήλ όταν άκουσε τον Φίλιππο να του ανακοινώνει τον ερχομό του Μεσσία. Με πόση χαρά έτρεξε ο Ναθαναήλ να συναντήσει τον Χριστό και πόσο τελικά ελπιδοφόρα ήταν η υπόσχεση του Κυρίου προς αυτόν και γενικά προς όλη την ανθρωπότητα ότι θα δει τον ουρανό ανοιγμένο και τους Αγγέλους του Θεού να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν κοντά στον Υιό του ανθρώπου.
Το σημερινό Ευαγγέλιο, όμως, μας αποκαλύπτει και κάτι ακόμα. Την πηγή αυτής της χαράς, αλλά και τον τρόπο που θα την αποκτήσουμε. Η πηγή της χαράς δεν είναι άλλη από τον ίδιο τον Χριστό και θα την αποκτήσουμε εφόσον κάνουμε αυτό που έπραξε ο Ναθαναήλ στο σημερινό Ευαγγέλιο. – Τι έκανε σήμερα ο Ναθαναήλ; Πίστεψε στον Χριστό. Ομολόγησε με πίστη ότι ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός. Διδάσκαλε, είπε στο Χριστό μας, εσύ είσαι ο Υιός του Θεού, εσύ είσαι ο βασιλιάς του Ισραήλ.
Ας ομολογήσουμε και εμείς την πίστη μας στον Κύριο, αδελφοί μου, για να νιώσουμε αυτή τη μεγάλη και εσωτερική χαρά. Και έτσι χαρούμενα, δοξολογικά και ελπιδοφόρα να ξεκινήσουμε το μονοπάτι της Μεγάλης Τεσσαρακοστής για να καταλήξουμε στον στόχο μας που είναι, το είπαμε και στην αρχή, να επιστρέψουμε στη σχέση μας με τον Θεό και να ζωντανέψουμε στις ψυχές μας την ελπίδα της Αναστάσεως. Αμήν.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή Β΄ Νηςτειών. «Γρηγορίου του Παλαμά» (Μαρκ. β΄ 1-12)
12 Μαρτίου 2017
Ήδη φθάσαμε στην δεύτερη Κυριακή των Νηστειών, αγαπητοί μου αδελφοί, και σήμερα η Εκκλησία μας θέλησε να μας θυμίσει μέσα από το πανέμορφο Ευαγγέλιο που ακούσαμε, ένα πολύ γνωστό θαύμα του Κυρίου μας Ιησού που έκανε στην Καπερναούμ σε κάποιον άνθρωπο παραλυτικό. Λέει ο μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ότι τα θαύματα του Χριστού μας είναι περισσότερα από τις σταγόνες της βροχής. Ένα όμως είναι βέβαιο, ότι το θαύμα που μας περιγράφει το σημερινό Ευαγγέλιο, αδελφοί μου, δεν μοιάζει με κανένα άλλο θαύμα του Χριστού. – Τι κάνει αυτό το θαύμα να ξεχωρίζει; - Ποια είναι η ιδιαιτερότητά του; Ο τρόπος με τον οποίο φέρανε στον Χριστό τον άρρωστο παραλυτικό τέσσερις άνθρωποι.
Ας πάρουμε, όμως, την ευαγγελική διήγηση από την αρχή. Κάποτε ο Κύριος μπήκε στην Καπερναούμ και αμέσως διαδόθηκε πως ήταν σ’ ένα σπίτι «και ελάλει αυτοίς τον λόγον». Και γρήγορα μαζεύτηκαν σ’ εκείνο το σπίτι τόσοι πολλοί για να τον ακούσουν, ώστε να μη χωρούν να καθίσουν ούτε στην αυλή του σπιτιού. Τότε συνέβη κάτι παράξενο. Έρχονται τέσσερις άνθρωποι οι οποίοι σήκωναν στα χέρια τους έναν παραλυτικό άνθρωπο. Και επειδή δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν τον Κύριο από τον κόσμο που υπήρχε στο συγκεκριμένο σπίτι, έβγαλαν τη στέγη του σπιτιού σ’ εκείνο το μέρος που ήταν ο Ιησούς και αφού άνοιξαν τόπο κατέβασαν το κρεβάτι όπου επάνω ήταν κατάκοιτος ο παραλυτικός. Στη συνέχεια, μας πληροφορεί το Ευαγγέλιο, πως όταν ο Χριστός είδε την πίστη αυτών των τεσσάρων ανθρώπων, λέει στον παραλυτικό: «τέκνον αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου».
Εν τω μεταξύ, μέσα στο πλήθος υπήρχαν πολλοί γραμματείς, οι οποίοι διαλογίζονταν πως μπορεί αυτός ο άνθρωπος να συγχωρεί αμαρτίες, αφού κάτι τέτοιο μπορεί να το κάνει μονάχα ο θεός. Ο Κύριος, όμως, κατάλαβε την σκέψη των Ιουδαίων και για να τους δείξει την εξουσία που έχει να συγχωρεί στη γη αμαρτίες, λέει στον παραλυτικό να σηκωθεί επάνω, να πάρει το κρεβάτι του στους ώμους του και να πάει στο σπίτι του. Και το θαύμα έγινε. «Ηγέρθη ευθέως», μας λέει το Ευαγγέλιο, και σηκώνοντας το κρεβάτι του βγήκε μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου που στεκόταν έκθαμβος δοξάζοντας τον Θεό.
Αδελφοί μου, λέει σε κάποιον λόγο του ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, πως ο άνθρωπος ο οποίος εντρυφά στα κείμενα της Καινής Διαθήκης, είναι ένα φυτό που πάντοτε βγάζει ανθούς και καρπούς. Αυτό μας ζητάει και σήμερα η Εκκλησία να κάνουμε. Μας ζητάει να εμβαθύνουμε και να εντρυφήσουμε στο σημερινό Ευαγγέλιο για να μπορέσουμε τελικά να πάρουμε το μήνυμα εκείνο το οποίο θα μας βοηθήσει να ανθίσουμε και να καρποφορήσουμε μέσα από τον αγώνα της μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ας δούμε ποιο είναι το μήνυμα αυτό.
- Τι ήταν αυτό που προκάλεσε σήμερα τον Κύριο και έκανε το θαύμα στον παραλυτικό; Ήταν η πίστη των τεσσάρων ανθρώπων που έφεραν τον άρρωστο στον Κύριο. Αυτών των ανθρώπων που χωρίς να πουν τίποτα με το στόμα τους εμπιστευτήκαν τον άρρωστο σε Εκείνον που θα τον έκανε καλά.
Έχουμε συνηθίσει, στα πιο πολλά θαύματα που κάνει ο Χριστός να συζητάει με τον άνθρωπο που θα θεραπεύσει, να ερευνά και να φανερώνει την πίστη του. Εδώ, όμως, ο Χριστός δεν βλέπει την πίστη του παραλυτικού, που ίσως να υπήρχε αφού συγκατάθεσε και ο ίδιος για την μεταφορά του και διακινδύνευσε την κάθοδό του από την σπασμένη οροφή του σπιτιού για να βρεθεί τελικά μπροστά σε Αυτόν που θα τον θεράπευε. Σήμερα ο Χριστός βλέπει κυρίως την πίστη και την αγάπη των τεσσάρων ανθρώπων που έκαναν ότι έκαναν για να φέρουν τον άρρωστο μπροστά Του. Ήταν αυτή η πίστη και η αγάπη που έκαναν τελικά τον Κύριο να θαυματουργήσει και έτσι να στείλει και σε εμάς σήμερα το μήνυμα του που είναι ότι στην πνευματική ζωή δεν μπορούμε να πορευόμαστε μόνοι μας. Ο Θεός δεν θέλει να σωθούμε μόνοι μας, αλλά θέλει να σωθούμε όλοι μαζί, σαν κοινωνία προσώπων.
Αυτός είναι ο λόγος που κάθε μέρα η Εκκλησία, κυρίως κατά την διάρκεια της Σαρακοστής, μας καλεί στον Ναό που τελούνται όλες αυτές οι ξεχωριστές ακολουθίες. Για να μας δείξει ότι ο ένας πιστός εξαρτάται από τον άλλον. Για να μας δείξει ότι η πίστη μας πρέπει να περνάει μέσα από αυτή των αδελφών μας και να συμπληρώνεται από αυτούς. Για να μας δείξει ότι οι ανάγκες των αδελφών μας πρέπει να γίνουν και δικές μας ανάγκες. Για να μας δείξει ότι οι άλλοι δεν είναι κακοί, είναι αδελφοί μας, δεν είναι εχθροί και εμπόδια στην πορεία μας, αλλά ευλογημένες ευκαιρίες στον αγώνα μας. Για να μας δείξει, τέλος, ότι την Ανάσταση πρέπει να την προσδοκούμε όλοι μαζί ενωμένοι, και πως η σωτηρία μας δεν θα επιτευχθεί ατομικά.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, που η Εκκλησία μας εορτάζει και τιμάει σήμερα, αδελφοί μου, λέει ότι δεν είναι τα ιδιαίτερα προσόντα μας αυτά που θα μας φέρουν κοντά στο Θεό. Κοντά στο Θεό θα μας φέρει το ενδιαφέρον και η αγάπη μας για τον συνάνθρωπο. Αμήν.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή Γ΄ Νηστειών. «Της Σταυροπροσκυνήσεως»
(Μαρκ. η΄ 34 θ΄-1)
19 Μαρτίου 2017
Τρεις εβδομάδες πέρασαν από την ημέρα που μπήκαμε στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αγαπητοί μου αδελφοί, και σήμερα τρίτη Κυριακή των Νηστειών, παρατηρούμε πως φθάσαμε στο κέντρο αυτής της ευλογημένης περιόδου και η Εκκλησία μας, πολύ σοφά όπως θα δούμε παρακάτω, μας υψώνει και μας προβάλει τον τίμιο και ζωοποιό Σταυρό. Και το κάνει αυτό, ακριβώς στο μέσο αυτής της περιόδου, για να πάρουμε από τον Τίμιο Σταυρό δύο πράγματα, την δύναμη και τον φωτισμό του. Την δύναμη, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τόσο τον αγώνα της ζωής μας, όσο και τον πνευματικό αγώνα της μεγάλης Τεσσαρακοστής και της νηστείας. Τον φωτισμό, για να αλλάξει λίγο ο λογισμός μας και να γυρίσει προς την κατεύθυνση της αλήθειας του Θεού.
Την ύψωση του τιμίου Σταυρού την εορτάζουμε και τον μήνα Σεπτέμβριο. Και το τονίζω αυτό όχι τυχαία, αλλά για να πω ότι η Εκκλησία σήμερα δεν υψώνει απλά τον Σταυρό του Κυρίου ενώπιον μας, θέλοντας να μας θυμίσει την ανάμνηση κάποιου ιστορικού γεγονότος, άλλα μας καλεί να εορτάσουμε μια πνευματική εορτή και να πράξουμε κάτι συγκεκριμένο. – Ποιο είναι αυτό το συγκεκριμένο; Να προσκυνήσουμε τον Σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό και η σημερινή Κυριακή ονομάζεται Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως.
-Τι σημαίνει, αδελφοί μου, προσκύνηση; Προσκύνηση δεν σημαίνει απλά να αγγίξουμε τα χείλη μας πάνω στο ξύλο του Σταυρού, αλλά να ακουμπήσουμε την καρδιά μας, την ψυχή μας πάνω στην αλήθεια του Σταυρού. – Ποια είναι η αλήθεια του Σταυρού; Ας αφήσουμε τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο να μας την περιγράψει. «Ο Σταυρός, λέει ο μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας μας, κατάργησε την αμαρτία, έγινε για την οικουμένη καθαρτικό φάρμακο, μέσο συμφιλιώσεως μετά από πολυχρόνια έχθρα ανάμεσα στον άνθρωπο και το Θεό. Ο Σταυρός του Κυρίου άνοιξε τις πόρτες του ουρανού, έκανε τους εχθρούς φίλους, επανέφερε τον άνθρωπο που είχε πέσει στον ουρανό, εγκατέστησε την ανθρώπινη φύση μας στα δεξιά του θρόνου του Θεού, μας χάρισε άπειρα άλλα αγαθά. Ο Σταυρός είναι το σημείο και το σύμβολο της σωτηρίας μας και της ελευθερίας όλων των ανθρώπων και της επιείκειας και αγάπης του Κυρίου μας προς εμάς. Αυτός ο Σταυρός έσωσε και επανέφερε στο Θεό την οικουμένη, έδιωξε την πλάνη, επανέφερε την αλήθεια, την γη την έκανε ουρανό, τους ανθρώπους τους έκανε Αγγέλους. Εξ’ αιτίας αυτού οι δαίμονες δεν είναι πλέον φοβεροί, αλλά άξιοι περιφρονήσεως, ούτε ο θάνατος είναι θάνατος, αλλά ύπνος. Εξ’ αιτίας αυτού, όλα όσα ήταν αντίθετα στην σωτηρία μας κατέρρευσαν και καταπατήθηκαν».
Τώρα αυτή την αλήθεια, αδελφοί μου, την αλήθεια του Σταυρού καλούμαστε να την κατανοήσουμε, να την νιώσουμε. Τότε θα έρθουμε να προσκυνήσουμε τον Σταυρό του Κυρίου με ιερό πόθο, με δέος ενώπιον του Θεού, με αληθινή πίστη και με χαρά Αναστάσεως. Όταν θα αγγίξουμε τα χείλη μας πάνω στο Σταυρό και θα ακουμπήσουμε και την καρδιά μας πάνω στην αλήθεια του, τότε θα ανακαλύψουμε και το ζητούμενο αυτής της εορτής που μας το φανερώνει με πολύ όμορφο τρόπο το συναξάρι της ημέρας. Θα ανακαλύψουμε τη δύναμη που έχει ο Σταυρός του Κυρίου. Είναι αυτή η δύναμη που θα μας διαφυλάξει από την επήρεια του πονηρού, θα μας βοηθήσει να διανύσουμε άνετα το τεσσαρακονθήμερο και θα μας αξιώσει να προσκυνήσουμε τα θεία πάθη του Κυρίου και την ζωηφόρον Του Ανάσταση. Αμήν.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή Δ΄ Νηστειών. «Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος»
(Μαρκ. θ΄ 17-31)
26 Μαρτίου 2017
Αγαπητοί μου αδελφοί, όλη αυτή την ευλογημένη περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που συνεχίζουμε να διανύουμε, καλούμαστε από την Εκκλησία μας να εντείνουμε τον πνευματικό μας αγώνα και να ενεργοποιήσουμε όλες αυτές τις δυνάμεις που διαθέτουμε, ώστε να μπορέσουμε να καλλιεργήσουμε στην ψυχή μας διάφορες αρετές που από την πρώτη ημέρα του Τριωδίου άρχισε η Εκκλησία να μας τις παρουσιάζει. Στόχος όλου αυτού του πνευματικού αγώνα, δεν είναι απλά και μόνο να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, αλλά να μπορέσουμε τελικά να πλησιάσουμε όσο γίνεται το Σωτήρα Χριστό και να καταφέρουμε να τον συναντήσουμε. Η συνάντηση αυτή θα είναι καθοριστική για τη ζωή μας και έτσι θα έχει επιτευχθεί ο σκοπός αυτής της περιόδου.
Σε αυτή την πορεία που λέγεται Σαρακοστή, η Εκκλησία γνωρίζοντας την ανθρώπινη αδυναμία μας, δεν μας αφήνει να περπατάμε μόνοι. Μας δίνει πνευματικούς συνοδοιπόρους, τους Αγίους της πίστης μας, οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά τα πνευματικά κατατόπια, αφού έχουν ήδη συναντήσει Αυτόν που ποθούσαν περισσότερο από τίποτε άλλο στη ζωή τους. Τον Νυμφίο Χριστό.
Έναν τέτοιο οδηγό, μας παρουσιάζει σήμερα η Εκκλησία. Τον Άγιο Ιωάννη συγγραφέα της Κλίμακος και μας καλεί να προσέξουμε ιδιαίτερα την αγία μορφή του. – Γιατί όμως η Εκκλησία επιλέγει να μνημονεύει σήμερα, τέταρτη Κυριακή των νηστειών, τον Άγιο Ιωάννη και γιατί όχι κάποιον άλλον Άγιο; Γιατί , αδελφοί μου, ο Άγιος Ιωάννης είναι πρωτίστως ένας μεγάλος ασκητής, που η ζωή του ταιριάζει απόλυτα με τον χαρακτήρα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Γι’ αυτό η ακολουθία της ημέρας, μας προτρέπει να τιμήσουμε τον Άγιο, όχι γενικά και αόριστα, αλλά συγκεκριμένα ως ασκητή, «Ιωάννην τιμήσωμεν, των ασκητών το καύχημα…».
Ο Άγιος Ιωάννης έζησε ως ερημίτης με πολύ ταπείνωση και επί σαράντα ολόκληρα χρόνια έμεινε σε έναν απόμερο τόπο, πέντε μίλια μακριά από τους υπόλοιπους ερημίτες. Ο στόχος της ζωής του ήταν να αυξάνει καθημερινά την αγάπη του για το Χριστό, γι’ αυτό και επιδόθηκε στην αδιάλειπτη προσευχή. Τρεφόταν με πολύ μικρή ποσότητα τροφής και για να νικήσει την αμέλεια για τα πνευματικά, μελετούσε συνεχώς τα αγαθά που περιμένουν τον άνθρωπο στην αιώνια ζωή. Τον θυμό, τον είχε νικήσει με την υπακοή. Την κενοδοξία, την είχε καταπνίξει με την άσκηση και την σιωπή. Συχνά αποσυρόταν σε ένα απομακρυσμένο σπήλαιο, το οποίο μετέτρεπε με την προσευχή του σε προθάλαμο του ουρανού.
Τέλεσε στη ζωή του πολλά θαύματα, αφού ο Θεός του έδωσε και το χάρισμα της θαυματουργίας. Όταν κάποτε ένας μαθητής του απομακρύνθηκε αναζητώντας χώμα για το μικρό τους περιβόλι και ξάπλωσε κάτω από έναν μεγάλο βράχο για να ξαποστάσει, αποκαλύφθηκε στον Ιωάννη που βρισκόταν στο κελί του, ότι ο μαθητής του κινδυνεύει. Άρπαξε τότε το όπλο της προσευχής και όταν ο μαθητής του επέστρεψε το βράδυ, του αφηγήθηκε ότι μέσα στον ύπνο του είχε ακούσει ξαφνικά την φωνή του γέροντά του να τον καλεί, την στιγμή που ο βράχος είχε αποσπασθεί και απειλούσε να τον συντρίψει.
Όμως η Εκκλησία, μας θυμίζει σήμερα την μορφή του Αγίου Ιωάννου για έναν ακόμα λόγο. Για ένα έργο του που έγραψε μέσα από την ίδια του την εμπειρία και το ονόμασε Κλίμακα. Εξ ου και Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος. Το έργο αυτό που είναι ουσιαστικά μια ορθόδοξη εγκυκλοπαίδεια της πνευματικής ζωής και παραμένει στους αιώνες ο κατ’ εξοχήν πνευματικός οδηγός για μοναχούς και λαϊκούς, περιλαμβάνει τριάντα λόγους περί αρετής με τη μορφή κλίμακας. Ο πιστός καλείται από τον Άγιο, να ανεβεί κάθε σκαλοπάτι αυτής της κλίμακας και να φθάσει ως την θύρα του ουρανού που μας αναμένει ο Χριστός.
Αδελφοί μου, η πορεία προς τη συνάντηση με τον αναστημένο Χριστό, που όπως είπαμε είναι και ο σκοπός της Μεγάλης Σαρακοστής, είναι μια ανοδική κλίμακα. Σήμερα ο Άγιος Ιωάννης, μας διδάσκει πως για να ανεβούμε κάθε σκαλοπάτι αυτής της κλίμακας και για να πλουτίσουμε και εμείς με ουράνια δόξα όπως λέει ένα τροπάριο του όρθρου, χρειάζεται άσκηση και αγώνας. Η άσκηση όμως και ο αγώνας δεν έχουν καμία αξία εάν δεν είναι έκφραση αγάπης. Γι’ αυτό ο ίδιος ο Άγιος μας λέει μέσα από ένα τροπάριο: «Αγαπήστε τον Θεό και τότε θα βρείτε αιώνια χάρη και τίποτα μην προτιμήσετε από την αγάπη Αυτού». Αμήν.
π.Π.Α.