«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ TOY ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ
Κυριακή 3η Μαΐου 2015
«…ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει…» (Πραξ. θ΄, 36)
Όλα τα αποστολικά αναγνώσματα μέχρι την Πεντηκοστή, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι παρμένα από τις Πράξεις των Αποστόλων. Σε αυτό το βιβλίο, γραμμένο από τον Ευαγγελιστή Λουκά, περιγράφεται με πολύ συγκίνηση και παραστατικότητα η ζωή των Αποστόλων και η επί γης ιστορία της στρατευμένης Εκκλησίας μας.
Μια δυναμική και γεμάτη αγάπη για τον Χριστό μαθήτριά Του ήταν και η Ταβιθά. Στην ελληνική ερμηνεία του το όνομα Ταβιθά σημαίνει Δορκάς, δηλαδή Ζαρκάδι. Πράγματι φαίνεται πως η Δορκάς δεν ήταν ένα απλό μέλος της Εκκλησίας, αλλά μια φλογερή και αεικίνητη αδελφή του ελέους, ένα γοργό και ευκίνητο ζαρκάδι της αγάπης του Χριστού. Και η αγάπη αυτή δεν σταματούσε στα λόγια, αλλά την μετέφερε και στα έργα της. Ήταν το καμάρι της πόλεως της Ιόππης, αφού με τις συνεργάτιδές της παραστεκόταν και φρόντιζε όλους τους ενδεής και ελαχίστους αδελφούς της.
Η Δορκάς όμως όπως μάς λένε οι Πράξεις ασθένησε και πέθανε, και καθώς ο Απόστολος Πέτρος ήταν στην γειτονική πόλη της Λύδας, δέχθηκε πρόσκληση από τους συνεργάτες της να έρθει αμέσως κοντά τους.
Συνάντησαν με αγωνία και κλάμα γοερό τον Απόστολο Πέτρο, τον παρακαλούσαν, τον ικέτευαν να βοηθήσει ακόμα και τώρα που η Δορκάς ήταν νεκρή. Τόση μεγάλη ήταν η πίστη τους στο Θεό, που σχεδόν ανάγκασαν τον Απόστολο να πραγματοποιήσει το αδύνατο, το υπερφυσικό, το θαύμα.
Η δυνατή και ολόθερμη προσευχή του Αποστόλου Πέτρου προς τον Κύριο και Θεό μας ανέστησε μάς λένε οι Πράξεις, την Δορκάδα. Και ενώ η Αγία Γραφή μας περιγράφει πολλές αναστάσεις, φαίνεται πως η ανάσταση της Δορκάδος να ήταν η πιο απαραίτητη. Όλοι οι κάτοικοι την χρειάζονταν, ειδικά οι χήρες, τα ορφανά, οι πονεμένοι. Όλοι μαζί με τον Απόστολο Πέτρο προσευχήθηκαν να μείνει λίγο ακόμα μαζί τους εδώ στη γη. Γιατί αυτή ήταν το ζωντανό Ευαγγέλιο του Χριστού, αυτή η μητέρα όλων, αυτή το πνευματικό ζαρκάδι που έτρεχε για να θρέψει τα πεινασμένα παιδιά του. Και ακόμα αυτή ήταν ένας οδηγός προς την απόκτηση της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, η οποία φωτίζει και αναγεννάει τις ψυχές και τις παραδίδει στον αιώνιο αρχηγό τής αγάπης, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
Κυριακή 10η Μαΐου 2015
«Ἐξῆλθε δὲ εἰς Ταρσὸν ὁ Βαρνάβας ἀναζητῆσαι Σαῦλον…» (Πραξ. ια΄, 25)
Καθώς συνεχίζουμε και αυτή την Κυριακή, αδελφοί μου, με το αποστολικό ανάγνωσμα από το βιβλίο των Πράξεων, βλέπουμε πως διαδόθηκε ιστορικά το Ευαγγέλιο στον κόσμο, αλλά νιώθουμε πως είναι ταυτόχρονα και ένα Θεόπνευστο κείμενο γεμάτο από τη Θεία Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Οι Απόστολοι, μάς λέγουν οι Πράξεις, ύστερα από το διωγμό που επακολούθησε το λιθοβολισμό του πρωτομάρτυρος Στεφάνου, πήγαν σε άλλα μέρη και κήρυτταν τον Χριστό. Άνδρες με μεγάλη και γενναία πίστη έφθασαν μέχρι την ξακουστή Αντιόχεια. Πόλη – κέντρο με μεγάλη πνευματική και οικονομική ισχύ και αίγλη. Πόλη όπου συγκεντρώνονταν πλήθος από όλο τον τότε γνωστό κόσμο, Ιουδαίοι , Έλληνες, Ρωμαίοι.
Οι Απόστολοι στα Ιεροσόλυμα καθώς έμαθαν πως το κήρυγμα του Ευαγγελίου σημείωσε μεγάλη πρόοδο δόξασαν ακόμη περισσότερο τη διάδοση του Ευαγγελίου. Γι αυτό στέλνουν έναν άνδρα εξαίρετο, τον Βαρνάβα. Ήταν Ιουδαίος, από τη φυλή Λευΐ, και κατοικούσε προηγουμένως στην Κύπρο. Πρώτα τον έλεγαν Ιωσή. Βαρνάβας ήταν το χριστιανικό του όνομα και στα αραμαϊκά σήμαινε «υιός παρακλήσεως». Και πραγματικά τέτοιος ήταν, εργάτης του Ευαγγελίου, γεμάτος ταπεινοφροσύνη και αγάπη προς τους αδελφούς του, παρηγορητής και βοηθός στους θλιβομένους.
Ο Βαρνάβας ανήκε στους Εβδομήκοντα Αποστόλους του Ιησού Χριστού, σε ένα ευρύτερο κύκλο μαθητών Του μετά τους Δώδεκα και οι οποίοι εστάλησαν, ανά δύο από τον Κύριο μας, με σκοπό την διάδοση του Ευαγγελίου.
Αξίζει να πούμε στην αγάπη σας πως ο Βαρνάβας στάλθηκε στην Αντιόχεια, όπως ακούσαμε, και εργάσθηκε με πολύ ζήλο στον αμπελώνα του Κυρίου μας. Μάλιστα όταν επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα στάθηκε πολύτιμος βοηθός και συνεργάτης του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος μόλις είχε μεταστραφεί στην πίστη του Χριστού από διώκτης που ήταν.
Έπεισε τους Ιουδαίους χριστιανούς με την μεγάλη του ταπείνωση και πραότητά του πως ο Παύλος όντως άλλαξε και πως αξίζει να είναι και εκείνος μαθητής του Σωτήρος Χριστού.
Μάλιστα ακολούθησε με ενθουσιασμό τον Παύλο στην πρώτη του αποστολική περιοδεία και επισκέφθηκαν μαζί την Κύπρο. Η παράδοση λέγει πως ο Απόστολος Βαρνάβας ξαναπήγε αργότερα στην Κύπρο και έμεινε πολύ εκεί στερεώνοντας την Εκκλησία και μαρτυρώντας με το αίμα του το Ευαγγέλιο. Αυτός ήταν ο ακάματος εργάτης του Χριστού που ακούσαμε σήμερα στο Αποστολικό Ανάγνωσμα.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ
Κυριακή 17η Μαΐου 2015
«Ἐγένετο δὲ πορευομένων ἡμῶν εἰς προσευχὴν παιδίσκην τινὰἔχουσαν πνεῦμα πύθωνος ἀπαντῆσαι ἡμῖν…» (Πραξ. ιστ΄, 16)
Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα αδελφοί μου βλέπουμε τον Απόστολο Παύλο με τον μαθητή του Σύλλα, να βρίσκονται για πρώτη φορά σε Ευρωπαϊκό έδαφος, στους Φιλίππους της Μακεδονίας, τη σημερινή Καβάλα. Καθώς αναζητούν έναν τόπο για να προσευχηθούν στους δρόμους της πόλεως μια νεαρή κοπέλα και η οποία «έχουσα πνεύμα πύθωνος» προσέφερε υπηρεσίες μαντικής. Εκμεταλλευόμενη την περιέργεια των ανθρώπων για το επερχόμενο μέλλον, εντυπωσίαζε και σαγήνευε με τις απαντήσεις της, στηριζόμενη στη βοήθεια που της παρείχε το πονηρό Πνεύμα. Όπως στην αρχαιότητα η μυθολογική Πυθία, έτσι και αυτή μάντευε με σκοπό την παραπλάνηση του λαού από την αλήθεια, το οικονομικό κέρδος και τελικά τη δημιουργία οπαδών και εξαρτημένων ανθρώπων από τη δαιμονική παρουσία.
Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά την συμπεριφορά των Αποστόλων απέναντι σε αυτή την ιδιαιτέρως επικίνδυνη κατάσταση. Ο Παύλος καθώς συνάντησε την κοπέλα να μαντεύει, την άκουσε ανάμεσα στα άλλα να λέγει και αλήθειες: «Αυτοί οι άνθρωποι, είναι δούλοι του Θεού του Υψίστου, και οι οποίοι μας διδάσκουν την οδό της σωτηρίας». Σκοπός της βέβαια ήταν να κάνει συμμάχους της τους πραγματικούς ανθρώπους του Θεού δηλαδή τους Αποστόλους, ώστε να συνεχίσει εκείνη ανενόχλητη το καταστροφικό της έργο.
Ήθελε με αυτή τη διαφήμιση που έκανε στους μαθητές του Χριστού να φανεί πως είναι όμοια και ισάξια με αυτούς. Όπως ήρθαν και αυτοί στην πόλη της να κηρύξουν τη σωτηρία των ανθρώπων οδηγώντας τους στο Θεό, έτσι και η ίδια κάνει θεάρεστο και ευλογημένο έργο μαντεύοντας και προλέγοντας τα μέλλοντα.
Πραγματικά μεγάλη η απάτη της και πονηρή η διάθεσή της, αφού η γυναίκα αυτή αντλούσε τη μαντική της ικανότητα από το «πνεύμα του πύθωνος» δηλαδή το δαιμόνιο που είχε μέσα της. Δεν ήταν λοιπόν φυσιολογική αυτή η κοπέλα, αφού είχε μέσα της μαντικό δαιμόνιο, πνεύμα κακό και πονηρό, που με τρόπο σαγηνευτικό και παραπλανητικό έκανε τους ανθρώπους υποχείριά της. Αυτό το διαισθάνθηκε αμέσως ο Παύλος και γι΄ αυτό τήρησε αρχικά στάση επιφυλακτική και ύστερα εχθρική απέναντι σε αυτή την κοπέλα, απαλλάσσοντας την τέλος από το δαιμόνιο.
Ο διάβολος αγαπητοί μου μετέρχεται πολλά τεχνάσματα για να διαστρέφει τις καλές διαθέσεις των ανθρώπων με πονηρούς λογισμούς, με φαντασίες και οράματα, με προβλέψεις και όνειρα. Όμως και ο Θεός, λέγει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, παραχωρεί τη δυνατότητα στον διάβολο να μας πολεμά. Αυτό γίνεται για να διακρίνουμε με τον αγώνα μας την αρετή από το κακό, για να κρατήσουμε μέχρι τέλους «βεβαία» την πίστη μας, για να μην υπερηφανευόμαστε και για να μη ξεχνάμε τη δική μας ασθένεια και τη δύναμη του Θεού, όταν φθάσουμε στην απάθεια.
Αυτή ήταν η πρώτη επικίνδυνη κατάσταση, αλλά και το πρώτο θαύμα αφού πάτησαν τον Ευρωπαϊκό χώρο οι Απόστολοι. Μήπως όμως και σήμερα στην πολιτισμένη και τεχνολογικά ανεπτυγμένη Ευρώπη επικρατεί το «πνεύμα του πύθωνος». Φαίνεται πως ναι, αφού η λατρεία των πάσης φύσεων ειδώλων και Θεών, η υποκριτική αναγγελία ενός καλύτερου μέλλοντος με τίμημα την απώλεια εκατομμυρίων ψυχών, η υποδούλωση στην άθεη φιλοσοφία και σκέψη που περιφρονεί τους «ελαχίστους και καταφρονεμένους» αδελφούς μας.
Εμείς με ορθόδοξο και μαρτυρικό τρόπο δεν μένουμε στην καταγραφή του κακού αλλά κομίζουμε τη θερμή μας μετάνοια και ευχαριστία στο θρόνο του μόνου αληθινού Θεού του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ώστε το Φως να νικήσει κάθε σκοτάδι της ζωής μας.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Κυριακή 24η Μαΐου 2015
«…εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς
μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου·…» (Πραξ. κ΄, 29)
Εορτάζει σήμερα η Εκκλησίας μας αγαπητοί μου αδελφοί, την μνήμη των 318 θεοφόρων Πατέρων, οι οποίοι συνεκρότησαν την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας. Το αποστολικό ανάγνωσμα που επιλέγει για τη σημερινή ημέρα αναφέρεται στο ρόλο που θα έχουν οι Ποιμένες του Χριστού απέναντι στους «βαρείς λύκους» και η δράση των κάθε είδους αιρετικών μέσα στην Εκκλησία.
Μιλάει ο Παύλος στη Μίλητο της Μ. Ασίας, προς τους Πρεσβυτέρους της Εφέσου, τους οποίους είχε καλέσει και τους προφητεύει την έλευση πνευματικών λύκων στο ποίμνιο τους που είναι οι αιρέσεις. Ο σκοπός αυτών των ψευδοχριστιανών είναι να διαλύσουν την αγία Εκκλησία του Ιησού Χριστού, σκορπώντας τα λογικά Του πρόβατα. Έτσι φανερώνει πως οι αιρέσεις που θα έρθουν θα κλονίσουν το αληθινό δόγμα και την ορθή πίστη της Εκκλησίας με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η σωτηρία των πιστών. Αυτός είναι και ο λόγος ο οποίος ο Παύλος μιλάει με αυστηρότητα και συνιστά προσοχή. Η αίρεση αποκόβει τον άνθρωπο από την Ευαγγελική αλήθεια και προβάλλει μια πίστη χωρίς αντίκρισμα, γεμάτη από εγωισμό και έπαρση. Αυτό είναι και κύριο στοιχείο των αιρετικών, η υπερηφάνεια με την οποία ζουν τη χριστιανική ζωή. Έτσι ήταν και ο αιρετικός Άρειος, ο οποίος ήταν πρεσβύτερος της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας, έδειχνε «καλός και ηθικός» όμως ήταν γεμάτος εγωισμό και μισαλλοδοξία. Χρησιμοποιώντας τη φιλοσοφία αρνιόταν την άκτιστη χάρη του Θεού και κυρίως αρνείτο ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, λέγοντας ότι είναι ένα τέλειο δημιούργημα του Θεού δηλαδή όχι Θεός αλλά κτίσμα. Ήταν ένας λύκος πνευματικός ο οποίος αναστάτωσε για εκατό περίπου χρόνια την Εκκλησία, διδάσκοντας ξένα δόγματα και ακυρώνοντας το Θείο Ευαγγέλιο.
Γι΄ αυτό οι Άγιοι Πατέρες αμέσως αντέδρασαν και με ορθόδοξο φρόνημα κατεδίκασαν τον «ευσεβή» Άρειο στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, διατρανώνοντας την μόνη αλήθεια, πως ο Χριστός δεν είναι κτίσμα αλλά ο Υιός και Λόγος του Θεού, το Δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Μάλιστα λέγεται πως τόσο μεγάλη ήταν η αμετανοησία και ο εγωισμός του Αρείου ώστε και η ίδια η μητέρα του όταν τον ρώτησε: «Καλά όλοι οι Πατέρες έχουν άδικο και μόνο εσύ δίκαιο;» εκείνος της είπε: «Τώρα δεν μπορώ να κάνω πίσω και να ζητήσω συγγνώμη, διότι έχω πολλούς οπαδούς και θα ρεζιλευτώ».
Και σήμερα υπάρχουν πολλοί μιμητές του Αρείου, και κυρίως οι Χιλιαστές, οι οποίοι λέγονται Χιλιαστές από τον ορθόδοξο λαό. Σαν λύκοι βαρείς γεμάτοι ψεύδος και απάτες λένε πως ο Χριστός δεν είναι Υιός του Θεού, πως δεν έχουν αξία η Παναγία και οι Άγιοι και αρνούνται το Σταυρό του Κυρίου μας. Έγραφαν πως η Δευτέρα Παρουσία θα γίνει το 1975 που βέβαια δεν έγινε, αλλάζοντας πάλι το χρόνο που θα γίνει. Διαστρεβλώνουν την Αγία Γραφή και πολλές φορές απειλούν όσα από τα μέλη της τους ξεσκεπάζουν φεύγοντας από την τυραννία της.
Ας προσέχουμε κι ας προσευχόμαστε ώστε με καθαρή καρδιά και βαθειά πίστη να αντιμετωπίζουμε τις κάθε είδους αιρέσεις που έρχονται καθημερινά στη ζωή μας.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
Κυριακή 31η Μαΐου 2015
« …καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός … καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου…» (Πραξ. β΄, 3,4)
Το αποστολικό ανάγνωσμα μάς παρουσιάζει σήμερα στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, την ίδρυση της επί γης, της στρατευόμενης όπως λέγεται, Εκκλησίας του Χριστού. Η Αγία μας Εκκλησία προϋπήρχε της επί γης ιδρύσεώς της, αφού τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος συνέστησαν Εκκλησία εν αυτώ, «αχρόνως», και μέσα από την ενότητα και την αγάπη που έχουν μεταξύ τους. «Πρότερον κτισθείσα, μετά ταύτα γεννάται εκ Θεού» μας λέγει ο Μέγας Αθανάσιος.
Η εορτή της Πεντηκοστής είναι από τις μεγαλύτερες εορτές του εκκλησιαστικού έτους και φανερώνει ένα καινούργιο και δυναμικό στοιχείο της Εκκλησίας μας, την παρουσία του Αγίου Πνεύματος.
Το Άγιο Πνεύμα καλεί τους ανθρώπους σε ενότητα, τους διδάσκει και τους «οδηγεί εις πάσαν την αλήθεια» όπως μας είπε το αλάθητο στόμα του Κυρίου μας. Έρχεται την ημέρα της Πεντηκοστής και σαν πύρινες γλώσσες μοιράζεται στον κάθε ένα μαθητή. Όμως δεν είναι υλική φωτιά αυτή που τους επισκέπτεται αλλά πνευματική, και όπως το κήρυγμα των Αποστόλων έχει και αυτό διπλή ενέργεια. Γιατί όπως η φωτιά φωτίζει μεν τους αγωνιστές του Χριστού κατακαίει όμως όσοι απειθούν στη διδασκαλία Του.
Το Άγιο Πνεύμα αυξάνει και καρποφορεί στον κάθε άνθρωπο τα χαρίσματά του, γι΄ αυτό ο Απόστολος Παύλος λέγει πως ο καρπός του Αγίου Πνεύματος είναι πίστης, αγάπη, πραότητα, εγκράτεια, χριστότητα, μακροθυμία. Αμέσως μετά την κάθοδο Του χάρισε τη δύναμή του κηρύγματος με το χάρισμα της γλωσσολαλιάς, ώστε καθώς μιλούσαν στους παρισταμένους απ όλα τα έθνη ανθρώπους, ο καθένας να ακούει τη δική του διάλεκτο.
Οι αγράμματοι μαθητές γίνονται με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος πάνσοφοι και Θεολόγοι και ιεραπόστολοι. Ήταν δειλοί και φοβισμένοι και γίνονται γενναίοι ομολογητές της πίστεως. Μέσα από τη νέα ζωή που ξεκινάνε, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, προσπαθούν να φανερώσουν και στους άλλους ανθρώπους την αλήθεια του Ευαγγελίου. Να φανερώσουν την οδό προς την Βασιλεία του Θεού, προς την αιωνιότητα. Και πράγματι οι Άγιοι φανερώνουν με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος τον παράδεισο και την ομορφιά του στη διδασκαλία τους στα έργα και την συμπεριφορά τους. Έρχονται στον κόσμο μας και παρηγορούν τον θλιμμένο, θεραπεύουν τον σκληρόκαρδο, αγαπούν τον περιφρονεμένο. Ζουν συνεχώς με ευγνωμοσύνη με ευχαριστία και γι΄ αυτό παρηγορούν τους πάντες που το χρειάζονται. Η άκτιστη χάρις του Αγίου Πνεύματος θερμαίνει τις ψυχές των χριστιανών με τη θεία σκέπη και παρηγοριά και γι΄ αυτό οι Άγιοι πρωτοστατούν στη διακονία της ουράνιας χαράς που εκπληρώθηκαν.
Η έλευση του Αγίου Πνεύματος στην καρδιά του ανθρώπου ονομάζεται από τους Πατέρες της Εκκλησίας «Νηφάλιος Μέθη». Λέγεται μέθη γιατί πρόκειται για μεγάλη ευφροσύνη και χαρά, και χαρακτηρίζεται «νηφάλιος», γιατί τότε ο άνθρωπος δεν χάνει τις αισθήσεις του, ούτε την λογική του.
Ας μας αξιώσει ο πανάγαθος Θεός να γίνουμε άξιοι της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μας, ώστε με γνήσια ταπείνωση και αγάπη να οδηγηθούμε από αυτό στην Αλήθεια και τη χαρά, την οποία υποσχέθηκε ο Κύριος μας ότι θα μας δώσει!
π. Σ. Τ.