«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Κυριακή 6 Ιουλίου 2014
«Αμήν λέγω υμίν ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον»
Ο Χριστός εγκωμιάζει στην ευαγγελική περικοπή έναν αξιωματικό. Ένα νεύμα του Ιησού Χριστού μας σώζει. Εγκωμιάζει τον Ρωμαίο Εκατόνταρχο και τον βραβεύει, διότι αναδείχθηκε πρωταθλητής στο δυσκολότατο μάθημα της πίστεως. Δρόμος μετ’ εμποδίων είναι η πίστη. Σ’ ένα πρωτάθλημα δεν θεωρείται έκπληξη να νικήσεις μια μικρή και άσημη ομάδα. Έκπληξη είναι να νικήσεις την πιο ισχυρή ομάδα που θεωρείται φαβορί.
Φαβορί στον αγώνα της πίστεως θεωρούνταν οι Ισραηλίτες. Και όμως πρωταθλητής δεν βγήκε ένας Ισραηλίτης αλλά ένας Ρωμαίος, ένας ξένος, ένας ειδωλολάτρης.
Το εγκώμιο του Χριστού που συνοδεύτηκε και με βαρύτιμο βραβείο ήρθε να σπάσει το κατεστημένο του θρησκευτικού ρατσισμού που απαιτούσε σωτηρία μόνον για τους Ιουδαίους. Πάντοτε μας αρέσει να μιλάμε για τους δικούς μας. Κλείνουμε την υπόθεση της πίστεως σ’ ένα στενό κύκλωμα. Ο Χριστός όμως κάνει το μεγάλο άνοιγμα και διευρύνει τον κύκλο της πίστεως ώστε να ταυτίζεται με την σφαίρα της γης. Ο Χριστός είναι για όλους και για τους Ιουδαίους και για τους Εθνικούς και για τους δικούς μας και για τους ξένους. Αν ο Απόστολος Παύλος εγκωμιάζει ως πρωταθλητή της πίστεως ένα άνθρωπο όπως ο Αβραάμ, ο Κύριος εγκωμιάζει ως πρωταθλητή της πίστεως έναν Εκατόνταρχο, έναν Ρωμαίο λοχαγό. Ας θαυμάσουμε αλλά και ας φοβηθούμε. Το σπίτι του Θεού-Πατέρα είναι για όλους. Εμείς που σήμερα είμαστε μέσα μπορεί κάποια μέρα να βρεθούμε έξω. Μπορεί ο Θεός να μας κάνει έξωση αν δεν καταβάλλουμε το μίσθωμα που λέγεται ενάρετες πράξεις. Και άλλοι που σήμερα βρίσκονται έξω μακριά από την Εκκλησία πιθανόν να βρεθούν μέσα.
Υπάρχουν κάτι αγριολούλουδα που φυτρώνουν σε απομακρυσμένα μέρη. Με κατάλληλη καλλιέργεια μπορούν τα αγριολούλουδα να γίνουν ήμερα και ευωδιαστά λουλούδια. Η Εκκλησία μας έχει τα λουλούδια της πίστεως. Είναι οι πιστοί. Αλλά υπάρχουν και τα αγριολούλουδα. Τέτοιο αγριολούλουδο πίστεως ήταν ο Εκατόνταρχος. Το καλλιέργησε όμως ο Χριστός και το έκανε ήμερο. Το καλλιέργησε με τον πόνο. Ο πόνος επισκέπτεται και τους αξιωματούχους και τους πιο τρανούς του κόσμου. Πολλές φορές θρόνος και πόνος συμβαδίζουν. Μαξιλάρι στον θρόνο είναι ο πόνος. Πονεμένος ο Εκατόνταρχος. Είχε κάποιον πιστό του δούλο παράλυτο, που βασανιζόταν. Κανένας δεν μπορούσε να τον γιατρέψει. Μόνος ένας υπήρχε, ο δυνατός, να θεραπεύσει τον δούλο του Εκατόνταρχου ο Ιησούς Χριστός, «ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων».
Το πρόβλημα δεν είναι αν κάνουμε θρησκευτικές πράξεις. Το πρόβλημα κυρίως είναι αν έχουμε πίστη. Πίστη σαν την πίστη του Εκατόνταρχου. Ξέρεις τι σημαίνει να έχεις πίστη στον Ιησού Χριστό; Σημαίνει να κάνεις ότι θέλεις…ή ορθότερα να κάνει ο Χριστός αυτό που εσύ θέλεις. Ο άνθρωπος με την προσευχή του λέει στον Θεό «Γενηθήτω το θέλημά σου». Και με την πίστη του κάνει τον Θεό να λέει «Γενηθήτω το δικό σου θέλημα». Έτσι λέει ο Χριστός στον Εκατόνταρχο «Ως επίστευσας , γενηθήτω σοι»
Ναι Κύριε, πιστεύω. Γι’ αυτό προσπαθώ να ταυτίσω το δικό μου θέλω με το δικό σου θέλω. Κύριε θέλουμε κάτι κι εμείς. Κάτι παρόμοιο μ’ εκείνο που ήθελε ο Εκατόνταρχος. Για τα παιδιά μας, που τα καταντήσαμε παράλυτα, σε παρακαλούμε κάνε το θαύμα σου. Πιστεύουμε ότι μόνον Εσύ μπορείς να σώσεις τα παιδιά μας.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
Κυριακή 13 Ιουλίου 2013
Την συγγένεια που ο άνθρωπος πολλές φορές συνάπτει με τα ζώα μας φανερώνει ζωντανά η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Είναι η ιστορία των δαιμονισμένων των Γεργεσηνών. Θα μπορούσαμε όμως να την ονομάσουμε και ιστορία των χοίρων, των γουρουνιών. Ιστορία με πέντε φράσεις που δυστυχώς και οι πέντε ταιριάζουν και στον άνθρωπο. Τι ήταν τα ζώα που έβοσκαν στην περιοχή; Ήταν χοίροι. Αν κάποιο άνθρωπο τον αποκαλέσεις γουρούνι θα θυμώσει και θα σου επιτεθεί. Και όμως πολλές φορές πασχίζουμε να το μιμηθούμε. Αν κάποιον τον αποκαλέσεις Ζώον θα αγανακτήσει διαμαρτυρόμενος. Και όμως θεωρητικά και πρακτικά κατεβαίνει στο επίπεδο του ζώου.
Πολλοί άνθρωποι δέχονται την υλιστική αντίληψη περί ανθρώπου και ισχυρίζονται ότι ο άνθρωπος είναι εξελιγμένο ζώο, δέχονται την ανόητη και αντιεπιστημονική θεωρία ότι ο άνθρωπος ήταν κάποτε ζώο και συγκεκριμένα πίθηκος και εξελίχθηκε σε άνθρωπο. Κατ’ αυτούς δηλαδή ο Θεός είχε την δυνατότητα να φτιάξει ζώο αλλά δεν είχε την δυνατότητα να κατασκευάσει άνθρωπο. Ο Θεός μπορούσε να δημιουργήσει ζώο άλογο και δεν μπορούσε να δημιουργήσει τον άνθρωπο, που ως λογικό όν περισσότερο του ταιριάζει;
Ο άνθρωπος κάνει πράγματα που ταιριάζουν σε ζώα. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας τονίζει ότι πολλές φορές ο άνθρωπος γίνεται χειρότερος από τα ζώα. Το ζώο έχει ένα ελάττωμα, ο άνθρωπος έχει πολλά ελαττώματα. Ο άνθρωπος εξημερώνει άγρια ζώα και τα μετατρέπει σε ήμερα τον εαυτό του όμως δεν μπορεί να τον εξημερώσει, να τον τιθασεύσει.
Δυστυχώς ομοιάζει με τα ζώα πολλές φορές ο άνθρωπος Αλλά εάν υπάρχει κάποιο ζώο στο οποίο έχει μεγαλύτερη ομοιότητα είναι το ζώο που βλέπουμε στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο χοίρος. Το γουρούνι είναι ζώο ακάθαρτο, κυλιέται μέσα στον βούρκο. Γι’ αυτό και είναι σύμβολο της ακαθαρσίας. Κυλιόμεθα δυστυχώς και εμείς σήμερα στην ακαθαρσία των ακαθάρτων παθών. Τον χοίρο μπορείς να τον πλύνεις αλλά που καθαρό τον καμαρώνεις ρίχνεται πάλι στην ίδια βρωμιά. Έτσι και ο άνθρωπος. Πλένεται κάποτε στο λουτρό της εξομολογήσεως , καθαρίζεται, λευκαίνεται αλλά δεν προλαβαίνει να βγει από το εξομολογητήριο και πάλι πέφτει στο ακάθαρτο πάθος.
Τα γουρούνια των γεργεσηνών ήταν μία κερδοσκοπική επιχείρηση και μάλιστα παράνομη. Γνώριζαν τα αφεντικά τους ότι ο Μωσαϊκός νόμος απαγόρευε το χοιρινό κρέας. Άρα η βοσκή των χοίρων ήταν εκτός νόμου αλλά δεν το υπολόγισαν κι αυτό. Πάνω απ’ όλα τα χρήματα. Κίνητρο των ενεργειών τους τα λεφτά. Η παρανομία πάντοτε βγάζει πολλά λεφτά. Τα παιδιά και οι νέοι μας σήμερα έχουν καταντήσει προσοδοφόρος επιχείρηση. Βγάζουν πολλά χρήματα π.χ. όσοι ασχολούνται με νεανικά παιχνίδια. Περισσότερα βγάζουν όσοι ασχολούνται με την νεότητα, με τη δήθεν διασκέδαση και με την δήθεν χειραφέτηση των νέων. Αφού τους μετατρέψουν σε άβουλα νούμερα, στην συνέχεια τους εκμεταλλεύονται αγρίως.
Το να υπάρχει μια αρρώστια, μια επιδημία είναι κακό, αλλά αναμενόμενο. Το να διώχνουν το γιατρό, που μπορεί να προσφέρει φάρμακα και θεραπεία στα θύματα της αρρώστιας αυτό είναι φοβερό και τραγικό. Αυτό είναι το Τελευταίο που έκαναν οι κάτοικοι των Γεργεσηνών. Αντί να ευχαριστήσουν το Θεό για το καλό που του έκανε, τον έδιωξαν. Αντί να τον υποδεχθούν σαν Σωτήρα της περιοχής τους και να τον παρακαλέσουν να κάνει και άλλα λυτρωτικά θαύματα, αυτοί τον παρακάλεσαν να φύγει από την περιοχή τους. Ήταν επικίνδυνος για τα άνομα συμφέροντά τους.
Διώχνουμε τον Χριστό. Και όμως ο Χριστός είναι ο μόνος που μπορεί να μας βοηθήσει σήμερα. Ο Χριστός μπορεί να μας ανασύρει από τον σημερινό γκρεμό. Ο Χριστός μπορεί να αποδαιμονοποιήση τον σύγχρονο κόσμο. Να αποτοξινώσει τα θύματα των ναρκωτικών. Να μας απαλλάξει όλους από τα δαιμόνια των ποικίλων παθών που μας έχουν κυριέψει. Ο Χριστός μπορεί να ελκύσει τα νιάτα. Ο Χριστός μπορεί να μας καθαρίσει. Αρκετά ως χοίροι κυλιστήκαμε στις λάσπες. Καιρός να καθαρισθούμε και να εξαγνιστούμε. Ο Χριστός μπορεί την αγέλη να την μεταμορφώσει σε ανθρώπινη κοινωνία, σε κοινωνία προσώπων, σε κοινωνία αγάπης. Αμήν.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΣΒΙΤΟΥ
Κυριακή 20 Ιουλίου 2014
Για να μιλήσουμε για τον προφήτη Ηλία είναι απόλυτη ανάγκη να ανοίξουμε την τηλεόραση της Αγίας Γραφής. Και σε ποιο κανάλι της Αγίας Γραφής προβάλλεται το πρόσωπο και το έργο του Προφήτη Ηλία; Έχουμε δύο βασικά κανάλια της Γραφής. Το ένα είναι η Παλαιά Διαθήκη και το άλλο η Καινή. Εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί κάπου-καπου ανοίγουμε για λίγο την Καινή Διαθήκη. Την Παλαιά την αγνοούμε τελείως. Την έχουμε κατάκλειστη. Ας ανοίξουμε λοιπόν το πρώτο κανάλι της θεϊκής τηλεοράσεως, την Παλαιά Διαθήκη. Εκεί στο βιβλίο Γ’ Βασιλειών βλέπουμε την μεγάλη συνάντηση κι ακούμε τον σπουδαίο διάλογο. Εκεί συζητούν δύο πρόσωπα. Ο μεγαλύτερος του ουρανού με τον μεγαλύτερο της γης. Ο Θεός ο μεγάλος του ουρανού είναι όχι απλώς η μοναδική υπερδύναμη, είναι η μοναδική παντοδυναμία.
Διάλογος ανάμεσα στον Παντοδύναμο του ουρανού, τον Κύριο, και στο μεγάλο της γης. Και την εποχή εκείνη ο μεγάλος της γης δεν ήταν ο βασιλιάς του κράτους ο Αχαάβ. Ήταν ο ασκητής-προφήτης. Ο Άγιος. Αυτός είναι ο μεγάλος, αφού αυτός έχει πρόσβαση στον παντοδύναμο Θεό. Ο Άγιος μπορεί ν’ αποσπάσει την υπόσχεση από τον Παντοδύναμο σύμμαχο του για την λύση όλων των προβλημάτων. Συνήθως οι τρανοί της γης διαθέτουν κάποιο τηλέφωνο, το γνωστό ως «κόκκινο τηλέφωνο» με το οποίο μπορούν μέσω δορυφόρου να συνδεθούν αυτομάτως με όλα τα σημεία της γης. Ο Προφήτης Ηλίας είχε πάντοτε μαζί του το κινητό και μυστικό τηλέφωνο με το οποίο άνοιγε γραμμή με τον ουρανό και συνομιλούσε απευθείας με τον Θεό. Όχι συμβολικά, αλλά πραγματικά. Συχνά διαβάζουμε την φράση «Και είπε Κυριος προς Ηλιού» (Γ’ Βας.17,2) και την φράση «Και ανεβόησεν Ηλιού προς Κύριον» (Γ’ Βας.17,20)
Δεν γνωρίζω εάν εμείς με τις συναντήσεις μας και τους διαλόγους αλλά και τις ποικίλες επιτροπές επιλύουμε τα τόσα καυτά προβλήματά μας. Ένα είναι γεγονός ότι ο Προφήτης Ηλίας έλυσε το οξύτερο για την εποχή του πρόβλημα. Ήταν το οικονομικό πρόβλημα και τότε, όπως και σήμερα, το σπουδαιότερο. Έπεσε τότε πείνα παντού «Λιμός μέγας εγένετο».
Πως δημιουργήθηκε το πρόβλημα; Από την ανομβρία. Φοβερή απειλή η ανομβρία. Σε μικρή σχετικώς δόση την ζούμε κι εμείς σήμερα. Χωρίς νερό δεν έχουμε μόνο δίψα, έχουμε και πείνα. Ας μην βρέξει τρία χρόνια ο ουρανός νερό και τότε θα δούμε πως θα τραφούμε. Θα ξεραθούν τα πάντα στην γη. Ούτε σπόρος για τα σπουργίτια δεν θα υπάρχει πολύ περισσότερο ψωμί για τους ανθρώπους. Τόσο χρόνο και κάτι ακόμα κράτησε στην εποχή του Προφήτη Ηλία η ανομβρία.
Το οξύτατο πρόβλημα της ανομβρίας τότε δημιουργήθηκε από την αμαρτία και την ασέβεια.
Φανταστείτε να τρέχει μια πηγή νερό και κάποιος να βουλώσει το στόμιο της πηγής. Πηγή ανεξάντλητος η ευλογία του Θεού. Αλλά πηγαίνει συνεχώς ο άνθρωπος και την κλείνει. Στομώνει την πηγή των αγαθών με την αμαρτία του αλλά και με την αμετανοησία του. Προκαλούμε τον Θεό με τις αμαρτίες μας και έτσι στην συνέχεια προκαλούμε και προξενούμε την δυστυχία μας.
Άλλος παράγοντας χειρότερος από τον προηγούμενο που προκάλεσε τότε την ανομβρία το οξύ οικονομικό πρόβλημα. Τι είναι ασέβεια; Η άρνηση του Θεού, η περιθωριοποίηση του Θεού, η πολεμική κατά του Θεού. Αυτό το κάνουν οι ασεβείς. Αρνούνται τον Θεό, την πηγή των όλων αγαθών. Στην θέση του βάζουν κάποιον ψεύτικο Θεό, κάποιο είδωλο. Αυτό ονομάζεται διαστροφή. Η ασέβεια δηλαδή είναι διαστροφή. Κάτι τέτοιο έκανε τότε ο λαός του Ισραήλ με επικεφαλής τον ασεβή βασιλιά Αχαάβ. Αντί για τον αληθινό Θεό, λάτρευσαν τον Βάαλ, ένα ψεύτικο Θεό. Δεν το ανέχθηκε αυτό ο Προφήτης του Θεού, ο Ηλίας, πήγε κατά πρόσωπο στον βασιλιά και τον έλεγξε για την διαστροφή και την ασέβειά του.
Το οικονομικό πρόβλημα λύθηκε τότε από τον οικονομολόγο που ονομαζόταν Ηλίας. Και επειδή αυτός είχε σχέση με τον πλουσιότερο χρηματοδότη της αγάπης , τον Θεό γι’ αυτό και το έλυσε. Η καλύτερη επένδυση στη γη είναι η πίστη στον Θεό. Ο Θεός είναι «Ναι» χωρίς «αλλά», χωρίς κρατούμενα, χωρίς αμφιβολίες. Αυτός ήταν για τον Προφήτη Ηλία. Η Διαφορά μας με το Ηλία; Εμείς χάνουμε συνήθως το κλειδί με το οποίο ανοίγει η αποθήκη του Θεού. Ο Ηλίας το είχε πάντοτε μαζί του. Και το κλειδί είναι η προσευχή της πίστεως. Μ’ αυτό το κλειδί μπορούμε όποτε θέλουμε να ξεκλειδώνουμε την αστείρευτη αποθήκη της αγάπης του Θεού, όπως έκανε ο Προφήτης Ηλίας. Αμήν !
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Κυριακή 27 Ιουλίου 2013
Στην πόλη της Καπερναούμ ήταν δύο τυφλοί. Ενώ δεν έβλεπαν καθόλου μπόρεσαν να φωτογραφήσουν το γλυκύτερο πρόσωπο στον κόσμο. Το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Αυτοί οι δύο τυφλοί που ποτέ τους δεν είχαν δει τον Χριστό με τα σωματικά τους μάτια, ποτέ τους δεν είχαν απολαύσει την θέα των θαυμάτων του, είχαν μέσα τους την σωστή πληροφόρηση για τον Ιησού. Το κενό της οράσεως το αναπλήρωσε μια άλλη αίσθηση. Όχι η ακοή και η αφή που συνήθως στους τυφλούς είναι περισσότερο ανεπτυγμένες. Κάποια άλλη αίσθηση που βρίσκεται πέρα από τις πέντε αισθήσεις. Είναι η έκτη αίσθηση. Πρόκειται για την όραση της καρδιάς, για την πίστη. Αυτή είναι η μεγαλύτερη όραση. Το κενό της οράσεως αυτής δεν μπορεί καμία άλλη όραση να το αναπληρώσει, πολύ περισσότερο δεν μπορούν να την αναπληρώσουν τα σωματικά μάτια και απόδειξις αυτού είναι οι γραμματείς και οι φαρισαίοι. Ενώ οι δυο τυφλοί δεν είχαν μάτια και όμως έβλεπαν με τα μάτια της καρδιάς τους τον Ιησού Χριστό, οι Φαρισαίοι είχαν μεν μάτια, έβλεπαν τον Ιησού με τα σωματικά τους μάτια, παρακολουθούσαν βήμα προς βήμα όλα τα θαύματα του, αλλά ήταν τυφλοί πνευματικά. Οι δύο τυφλοί τον είδαν ως Υιό του Δαυίδ ως τον αναμενόμενο δηλαδή Μεσσία, ενώ οι Φαρισαίοι ως όργανο του διαβόλου. Να η ερμηνεία που έδωσαν όταν ο Κύριος έβγαλε το δαιμόνιο από τον κωφό και άλαλο «Εν τω άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει το δαιμόνιον».
Πολλούς τυφλούς θεράπευσε ο Κύριος. Αλλά οι δύο τυφλοί της Καπερναούμ ήταν ιδιαίτερα άξιοι για το θαύμα, για τρεις λόγους. Θα μπορούσαμε να τους συνοψίσουμε σε τρεις λέξεις: Πίστη-Προσευχή-Ιεραποστολή. Είχαν πίστη. Η πίστη είναι η σύνδεση με το φως. Μπορεί να υπάρχει η γεννήτρια του φωτός, να υπάρχει εγκατάσταση ηλεκτρική αλλά να μην υπάρχει φως διότι δεν έχει γίνει η σύνδεση με την γεννήτρια. Γεννήτρια του φωτός είναι Ο Χριστός ως Θεός αληθινός «Φως εκ φωτός Θεός Αληθινός εκ Θεού Αληθινού…»Το διεκύρηξε ο Ίδιος «Εγώ ειμί το φως του κόσμου» Ιωανν.8,12 . Η γεννήτρια υπάρχει. Ηλεκτρική εγκατάσταση στους δύο τυφλούς υπήρχε. Είχαν μάτια, δεν είχαν φως και ήλθε το φως, μόλις έγινε η σύνδεση. Και η σύνδεση με τον Θεό, την πηγή του φωτός, γίνεται με το καλώδιο της πίστεως. Πίστευαν οι δύο τυφλοί στον Ιησού Χριστό. Τον πίστευαν και ως άνθρωπο και ως Θεό. Δεν θεωρούσαν ότι ο Χριστός είναι ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος. Ο Χριστός δεν είναι ο οποιοσδήποτε. Είναι ο Υιός Δαυίδ, ο αναμενόμενος Μεσσίας, ο προσδοκώμενος απόγονος του Δαυίδ, γι’ αυτό και τον προσφωνούν Υιέ Δαυίδ. Επίσης πίστευαν ότι είναι αληθινός Θεός, γι’ αυτό και ζητούσαν κάτι που άνθρωπος δεν μπορεί να δώσει, το φως των οφθαλμών τους.
Είχαν κραυγή και φωνή. Η πίστη έχει δύο εκδηλώσεις. Προς τον Θεό εκδηλώνεται ως προσευχή. Προς τους ανθρώπους ως Ιεραποστολή. Και τα δύο αυτά τα είχαν οι τυφλοί της Καπερναούμ. Η πίστη τους έγινε προσευχή. Αλλά τι προσευχή; Κραυγαλέα προσευχή «Κράζοντες και λέγοντες…» Κι εμείς άλλωστε απευθύνουμε το Κύριε Ελέησαν. Το λέμε πολλές φορές στην Θεία Λειτουργία και στην ατομική μας προσευχή αλλά δεν εισακούεται, διότι δεν είναι μυστική κραυγή της ψυχής μας. Δεν εκσφενδονίζουμε το Κύριε Ελέησαν προς τον ουρανό με την σφεντόνα της πίστεώς μας.
Εκείνο δε που φανερώνει την μεγάλη πίστη και την αγάπη στον Ευεργέτη τους Χριστό είναι η Διαφήμιση που του Έκαναν. Ο Χριστός τους είπε «Σε κανένα να μην πείτε το γεγονός» για να μας διδάξει την ταπείνωση ότι δηλαδή δεν πρέπει να διαλαλούμε και να διατυμπανίζουμε κάθε καλό που κάνουμε. Οι δύο τυφλοί κάνουν ανυπακοή «Οι δε εξελθόντες διεφήμισαν εν όλη τη γη εκείνη»
Αν μπορείς να συγκρατήσεις ένα ορμητικό ποτάμι άλλο τόσο μπορείς να συγκρατήσεις τον άνθρωπο που έχει θερμή πίστη, ορμητική αγάπη. Έτρεξαν και διαφήμισαν τον Ιησού Χριστό. Έχει ανάγκη από διαφήμιση ο Χριστός; Ο Κύριος δεν έχει ανάγκη από καμία διαφήμιση, πολύ δε περισσότερο από εμάς. Όμως σε ορισμένες περιπτώσεις όπως την σημερινή ευαγγελική περικοπή είτε το λέει ο άνθρωπος είτε όχι όπως μας λέγει η Γραφή «Οι λίθοι κεκράξονται» Αμήν!
π. Ε. Φ.