«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ
Κυριακή 2α Φεβρουαρίου 2014
Με τη σημερινή εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου, η Εκκλησία μας κλείνει τον εορταστικό κύκλο της περιόδου των Χριστουγέννων. Έχουν περάσει σαράντα ημέρες από την Εορτή των Χριστουγέννων, όπου ο Υιός του Θεού, Γεννιέται εκ της Παρθένου Μαρίας ασπόρως, Σαρκώνεται, Λαμβάνει και την ανθρώπινη φύση, Γίνεται και Τέλειος Άνθρωπος για να μας Λυτρώσει από το προπατορικό αμάρτημα και δια του Σταυρικού Του θανάτου και της ενδόξου Αναστάσεως Του , να μας απαλλάξει από την εξουσία του διαβόλου και του θανάτου.
Η εορτή της Υπαπαντής είναι και Δεσποτική , διότι το τιμώμενο πρόσωπο είναι ο Κύριος μας, ο Θεάνθρωπος, ο Οποίος σαράντα ημερών βρέφος φανερώνοντας την άκρα ταπείνωση Του και την άκρα υπακοή Του προς το θέλημα του Θεού Πατρός για την εκπλήρωση του σχεδίου της θείας οικονομίας για τη σωτηρία μας, δέχεται να κρατηθεί στις αγκάλες του δικαίου Συμεώνος. Σεβόμενος το Μωσαïκό Νόμο που όριζε στις σαράντα ημέρες από τη γέννησή των παιδιών να τα αφιερώνουν οι γονείς τους στο Θεό. Έτσι, στις σαράντα ημέρες από την κατά Σάρκα Γέννηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού η Θεοτόκος προσφέρει τον Θεάνθρωπο στο Ιερό, Τον προυπαντά, Τον δέχεται ο πρεσβύτης Συμεών. Από το ρήμα υπό καί απαντώ, δηλαδή προυπαντώ, ονομάσθηκε η εορτή της Υπαπαντής.
Ο πρεσβύτης Συμεών ήταν ιερέας δίκαιος και ευσεβής, ο οποίος ανέμενε να δει το Μεσσία και μετά να φύγει από την επίγειο ζωή. Τελικά ένεκα της ευσεβούς και άμεπτου βιωτής του, η χάρις του Αγίου Πνεύματος τον αξίωσε να λάβει στις αγκάλες του τον Θεάνθρωπο, Τέλειο Θεό και Τέλειο Άνθρωπο, Υιό του Θεού, τον Σαρκωθέντα από το Άγιο Πνεύμα και Ενανθρωπήσαντα από την Παρθένο Μαρία Ιησού Χριστό. Διαχρονική είναι η φράση που είπε ο Συμεών, μόλις κράτησε το Νηπιάσαντα Κύριο « Νυν απολύεις τον δούλόν σου , δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, δηλαδή, τώρα, Κύριε μπορείς να αφήσεις το δούλο σου να πεθάνει ειρηνικά, όπως του υποσχέθηκες, γιατί τα μάτια μου είδαν το σωτήρα που ετοίμασες για όλους τους λαούς, φως που θα φωτίσει τα έθνη και θα δοξάσει το λαό σου τον Ισραήλ. Το «Νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα», το εκφωνεί ο ιερέας κάθε φορά στο τέλος της Ακολουθίας του Εσπερινού.
Η σημερινή εορτή είναι και θεομητορική, αφού η Παναγία μας, η Θεοτόκος Μαρία παραδίδει το Θείο Βρέφος στον πρεσβύτη Συμεών. Γεμάτη ταπείνωση προς το Θεό και Υιό Της, γεμάτη υπακοή προς το θέλημά του Τριαδικού Θεού να γίνει η καθέδρα του Βασιλέως Χριστού και γεμάτη σεμνότητα ακούει τους λόγους του Συμεώνος, ο οποίος τους ευλόγησε προφητεύοντας: Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον. Αυτός θα γίνει αιτία να καταστραφούν ή να σωθούν πολλοί Ισραηλίτες, θα είναι σημείον αντιλεγόμενον. Πράγματι, πολλοί τον θαύμασαν για το κήρυγμά Του και τα θαύματά Του πιστεύοντας στο Λόγο Του και πολλοί τον αμφισβήτησαν, όπως οι θρησκευτικοί άρχοντες της εποχής, χάνοντας την ψυχή τους απομακρυνόμενοι από την Αληθινή Ζωή. Απευθυνόμενος προς την Παναγία, προφήτεψε «και σου δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαία»,δηλαδή ο πόνος για το παιδί θα διαπεράσει την καρδιά σου δίκοπο μαχαίρι προλέγοντας τη λύπη και το μητρικό πόνο της για τα Άχραντα Πάθη και τον Σταυρικό θάνατο Του Υιού και Θεού Της, αλλά και τη χαρά της για την ένδοξο Ανάσταση Του, η οποία έγινε αιτία για τη σωτηρία μας.
Στην παράδοση της Εκκλησίας μας έχει διατηρηθεί ο σαραντισμός των βρεφών. Όπως, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός για να δείξει ότι όντως ως Θεός κατήλθε και Έγινε πραγματικός Άνθρωπος τήρησε όσα πρόσταζε ο Μωσαϊκός Νόμος εις ένδειξη σεβασμού και υπακοής προς το θείο θέλημα . Έτσι και τα μέλη της Εκκλησίας που θα λάβουν το μυστήριο του Βαπτίσματος και του Χρίσματος ,λαμβάνουν την ευλογία της Εκκλησίας από την πρώτη ημέρα της Γεννήσεως, όπου διαβάζεται η ευχή εις λεχώνα, κατά την όγδοη ημέρα όπου λαμβάνει το βρέφος την ευχή της ονοματοδοσίας και κατά την τεσσαρακοστή ημέρα γίνεται η πρώτη είσοδος του βρέφους στο ναό και η επιστροφή της μητέρας στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας.
Τα διδάγματα της σημερινής εορτής είναι η ταπείνωση, η υπακοή και η ολοκληρωτική αφιέρωση μας στο Χριστό και στη διδασκαλία της Εκκλησίας Του. Με την ταπείνωση συναισθανόμαστε την αμαρτωλότητά μας και προστρέχοντας στο μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως με την υπακοή μας στον πνευματικό αγωνιζόμαστε πνευματικά, ώστε όλη μας η ζωή, όλο μας το είναι να είναι αφιερωμένο στο θέλημα του Τριαδικού Θεού, να έχουμε χριστιανά τέλη, να είμαστε έτοιμοι να μπορούμε να πούμε ,όπως ο πρεσβύτης Συμεών το « Νυν απολύεις τον δούλον σου δέσποτα», από την επίγειο ζωή εφοδιασμένοι με το μυστήριο της θείας ευχαριστίας , προγευόμενοι την αιώνιο κοινωνία μας με το Τριαδικό Θεό.
Τέλος, η σημερινή εορτή θεωρείται για την Εκκλησία μας, ημέρα αφιερωμένη στις μητέρες, οι οποίες πρέπει να έχουν ως πρότυπο και Μεσίτρια την Παναγία μας. Είναι η Μητέρα όλων μας, η οποία πρεσβεύει για τη σωτηρία όλων μας στο Μονογενή Υιό Της. Διά των πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου ας σκέπει και να μεσιτεύει σε αυτές τις δύσκολες στιγμές για το έθνος μας και για την ελληνική ορθόδοξο οικογένεια να παραμένει αδιασάλευτη στην ορθόδοξο πίστη των πατέρων μας, ώστε η νεολαία μας να ανατρέφεται σύμφωνα με το ορθόδοξο ήθος της Εκκλησίας μας.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ
Κυριακή 9η Φεβρουαρίου 2014
Μια νέα κατανυκτική περίοδος ανοίγει από αυτή την Κυριακή για την Εκκλησία μας. Από σήμερα Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου εισερχόμεθα στην περίοδο του Τριωδίου, η οποία διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα με κατάληξη το Μεγάλο Σαββάτο. Ονομάζεται Τριώδιο , διότι στην ακολουθία του όρθρου των καθημερινών έχουν μόνο τρείς ωδές και όχι οκτώ όπως συνήθως.
Η Εκκλησία ως μεγάλος παιδαγωγός μας δίνει την ευκαιρία να αγωνιστούμε με μεγαλύτερη προσπάθεια και ζέση στον πνευματικό μας αγώνα, να μετανοήσουμε και απαλλαγμένοι από τα πάθη μας να εορτάσουμε πραγματικά τα άχραντα Πάθη, το Σταυρικό Θάνατο και την ένδοξο Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Μέσα από τα ευαγγελικά και αποστολικά αναγνώσματα των Κυριακών του Τριωδίου καθώς και των πλούσιων σε θεολογικά νοήματα και υπέροχων σε μέλος κατανυκτικών τροπαρίων μας βοηθούν να αγωνιστούμε για την καταπολέμηση των παθών μας δια της μυστηριακής ζωής και εμπράκτου μετανοίας μας. Χαρακτηριστικά είναι τα τροπάρια που ψέλνονται τις Κυριακές του Τριωδίου μετά την ανάγνωση του εωθινού ευαγγελίου στην ακολουθία του όρθρου και τα οποία φανερώνουν την έντονη ικετευτική προσευχή μας για την απαλλαγή από τις αμαρτίες μας και την παράκληση της αποδοχής της μετάνοιάς μας από τον Τριαδικό Θεό.
Στο πρώτο τροπάριο « Της μετανοίας άνοιξόν πύλας, ζωοδότα», παρουσιάζεται ο πιστός ο οποίος από πολύ νωρίς το πρωί προστρέχει στο ναό έχοντας επίγνωση της αμαρτωλότητάς του, ότι με τις αμαρτίες του έχει ρυπάνει το σώμα και τη ψυχή του. Ο ιερός υμνογράφος χρησιμοποιεί την φράση του αποστόλου Παύλου, ο οποίος θεωρεί ότι όσοι έχουμε βαπτισθεί στο όνομα της Αγίας Τριάδος και έχουμε λάβει το μυστήριο του χρίσματος έχοντας αποκτήσει τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος, στο σώμα μας ,σε όλη μας την ύπαρξη πλέον ενοικεί το Άγιο Πνεύμα, γι’ αυτό οφείλουμε να το διατηρούμε καθαρό από τα πάθη και τις αμαρτίες. Ο πιστός συναισθανόμενος την πνευματική ρυπαρότητα προσέρχεται στο ναό του Κυρίου όπως ο τελώνης της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, με ταπείνωση, συντετριμμένος παρακαλώντας τον Χριστό να μας ανοίξει τις πύλες της μετανοίας και ως Οικτίρμων και Φιλεύσπλαχνος να μας προσφέρει την κάθαρση από τα πάθη μας.
Στο δεύτερο τροπάριο «Της σωτηρίας εύθυνόν μοι τρίβους, Θεοτόκε», αναγνωρίζοντας ότι δαπανήσαμε τον πρότερο βίο μας σε ανώφελα για την ψυχή μας πράξεις βρωμίζοντας την με αμαρτίες και ραθυμώντας , τεμπελιάζοντας για την πνευματική μας ωφέλεια ικετευτικά δια του στόματος του υμνογράφου παρακαλούμε την Υπεραγία Θεοτόκο να μας οδηγήσει στον ορθό δρόμο της σωτηρίας μας.
Στο τρίτο τροπάριο « Τα πλήθη των πεπραγμένων μοι δεινών», αναλογιζόμενοι το πλήθος των ανομημάτων μας και ενθυμούμενοι την ημέρα της αδεκάστου Κρίσεως νιώθουμε οι ταλαίπωροι αμαρτωλοί άνθρωποι τρόμο και δέος, αλλά δεν πρέπει να απελπιζόμαστε , διότι το έλεος της ευσπλαχνίας του Θεού απέναντι στον μετανοούντα είναι ατελεύτητο και με θάρρος να ελπίζουμε στο μέγα έλεός Του, όπως ο ιερός ψαλμωδός Δαυίδ επικαλείται στους ψαλμούς.
Τα παραπάνω τροπάρια αποτελούν ένα ενδεικτικό δείγμα του ανεκτίμητου υμνογραφικού πλούτου της Εκκλησίας για την περίοδο του Τριωδίου. Μας διδάσκουν ότι το Τριώδιο δεν είναι αφορμή για να παρασυρθούμε στο κοσμικό πνεύμα του αποκριάτικου ξεφαντώματος και μασκαρέματος. Αλλά είναι η ευκαιρία για την πνευματική μας περισυλλογή. Για την αδιάκοπη και ολόθερμη προσευχή, την συνειδητή μετοχή μας στη λατρευτική και μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Είναι ευκαιρία για τη συνειδητοποίηση των αμαρτιών μας και της καταφυγής μας στο μυστήριο της ιεράς εξομολόγησης με ταπεινό φρόνημα, ώστε μετανοημένοι ειλικρινά να προσπαθήσουμε εντονότερα τον πνευματικό μας αγώνα για την κάθαρσή μας. Μας δίνετε η δυνατότητα να αποφύγουμε το υπερήφανο φρόνημα για την πνευματική μας επάρκεια και την αποφυγή της κατάκρισης για τις αμαρτίες του αδελφού μας. Η έναρξη του Τριωδίου σηματοδοτεί την πνευματική μας προετοιμασία για περισσότερο αγώνα στην πορεία μας για την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή.
Η χάρις του Αγίου Πνεύματος, δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου να μας κρατάει σταθερούς στην προσπάθειά μας να απαλλαχτούμε από τις αμαρτίες μας για να εορτάσουμε πραγματικά το Πάσχα ως το πέρασμα από την αμαρτία και τον πνευματικό μας θάνατο στην κάθαρση και στην κατά χάριν θέωσή μας.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
Κυριακή 16η Φεβρουαρίου 2014
Δεύτερη Κυριακή της κατανυκτικής περιόδου του Τριωδίου είναι η σημερινή και το ευαγγελικό ανάγνωσμα είναι αφιερωμένο στην αριστουργηματική παραβολή του ασώτου υιού, από το Κατά Λουκά Ευαγγέλιο.
Πολύ ορθά έχει ειπωθεί ότι αν όλο το ευαγγέλιο είχε χαθεί και σωζόταν μόνο η παραβολή του ασώτου υιού αρκούσε για να φανερωθεί η ανυπέρβλητη αγάπη του Θεού για το απολωλός παιδί Του, τον άνθρωπο. Όπως, ο υιός της παραβολής αφού έφυγε από την πατρική οικία ξοδεύοντας ασκόπως την περιουσία του πατέρα του βρέθηκε ξαφνικά αντιμέτωπος με τις τραγικές συνέπειες της απομάκρυνσής του από την πατρική εστία. Το ίδιο και εμείς μετά την πτώση και την έξοδο των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο και την απομάκρυνση από την κοινωνία τους με το Θεό, αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες της παρακοής , τη φθορά και το θάνατο, την αμαύρωση του κατ’ εικόνα μας από το ρύπο της αμαρτίας και τις πλάνες του πονηρού.
Σε αυτή τη τραγωδία, όμως δεν είμαστε μόνοι μας καταδικασμένοι σε μόνιμη δυστυχία και αθλιότητα. Η άφατος φιλανθρωπία του Τριαδικού Θεού και η απεριόριστη αγάπη Του για το εκπεσών πλάσμα Του επεμβαίνει με την Ενανθρώπηση του β’ προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο Οποίος με την ένδοξο Ανάσταση Του μας αποκαθιστά στο καθ’ ομοίωσιν. Μετά την Ανάληψη Του εις τους ουρανούς, ο Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος δια μέσου των μυστηρίων της Εκκλησίας μας προσφέρει τη δυνατότητα της σωτηρίας μας και της κατά χάριν θέωσή μας. Όπως, η ειλικρινής μετάνοια του ασώτου της παραβολής αρκεί και εμείς να μεταμεληθούμε ειλικρινά δια του μυστηρίου της ιεράς εξομολόγησης να λάβουμε την άφεση των αμαρτιών. Χρειάζεται να προσπαθούμε να αγωνιζόμαστε πνευματικά, να μην ξαναπέσουμε στην αμαρτία, ώστε δια της θείας χάριτος να οδηγηθούμε στην κάθαρση από τα πάθη μας και στη θέωση. Απαιτείται πολλή προσευχή, αδιάκοπη μελέτη του ευαγγελίου και των πατερικών κειμένων, εντονότερη συμμετοχή μας στη λατρεία της Εκκλησίας μας, θεάρεστα έργα. Να ενθυμούμαστε συνέχεια την αμαρτωλότητά μας προσπαθώντας να μην ραθυμούμε σπαταλώντας το σύντομο επίγειο βίο μας σε ανώφελα και ψυχοκτόνα έργα, όπως ο άσωτος. Αντλώντας δύναμη και παρηγορία από τους οσίους εκείνους άνδρες και οσίες γυναίκες όπου κατόρθωσαν από αμαρτωλοί να μετανοήσουν αληθινά και με επίπονη άσκηση θυσιάζοντας το αμαρτωλό εγώ τους και δια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος καθάρθηκαν από τα πάθη τους και αξιώθηκαν να καταστούν δοχεία της θείας χάριτος.
Δια πρεσβειών των Αγίων, ας μας αξιώσουν η μετάνοιά μας να είναι έμπρακτη και ειλικρινής , ώστε να γίνει αποδεκτή από τον Πολυεύσπλαχνο Τριαδικό Θεό και να καταστoύμε κοινωνοί της θείας χάριτος Του. Όπως ο Πατέρας της σημερινής παραβολής συγχώρεσε και δέχθηκε τον άσωτο υιό του στις αγκάλες του, ο Θεός να μας συγχωρέσει χαρίζοντάς μας το μέγα έλεος Του.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ
Κυριακή 23η Φεβρουαρίου 2014
Το σημερινό ευαγγέλιο της τρίτης Κυριακής της περιόδου του Τριωδίου από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο αναφέρεται στην ημέρα της Κρίσεως. Σε αντίθεση με την παραβολή του ασώτου υιού την οποία ακούσαμε την προηγούμενη Κυριακή, όπου φανερώνεται η άφατος αγάπη και φιλανθρωπία του Θεού.
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή παρουσιάζεται η άτεγκτη δικαιοσύνη του Τριαδικού Θεού. Λίγες μέρες πριν από το πάθος Του ο Κύριος μίλησε προς τους μαθητές Του για τις έσχατες ημέρες χρησιμοποιώντας τις παραβολές των δέκα παρθένων και των ταλάντων αναφέρθηκε και για την δεύτερη έλευσή Του κατά την ημέρα της Κρίσεως, όπου θα Κρίνει όλη την ανθρωπότητα κάθε εποχής, φύλου, εθνότητας, τάξεως και θρησκείας. Εάν την πρώτη φορά ήρθε από αγάπη προς εμάς ταπεινά για να μας κηρύξει, να υποφέρει και δια του σταυρικού Του θανάτου και της ενδόξου Αναστάσεως Του προσφέροντας μας την ευκαιρία να λυτρωθούμε από την αμαρτία και να γίνουμε κατά χάριν υιοί του Θεού. Εκείνη την φοβερά Ημέρα θα έλθει με όλη Του τη δόξα και με το πλήθος των επουρανίων και αοράτων δυνάμεων Του για να μας κρίνει δίκαια ανάλογα με τα έργα μας. Όσοι πίστεψαν και εφάρμοσαν το Λόγο Του, με λόγια και πράξεις προσφοράς προς τον πλησίον τους βλέποντας στο πρόσωπο τους τον ίδιο το Χριστό θα λάβουν την επιβράβευση να είναι στα Δεξιά Του. Αντιθέτως, όσοι αδίκησαν, αδιαφόρησαν για τον συνάνθρωπο τους στην ουσία δεν πίστεψαν στο Ευαγγέλιο Του ασχέτως αν ήταν τυπικά βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδος και μέλη της Εκκλησίας Του. Αυτούς θα τους απορρίψει με ολέθρια συνέπεια αιωνίως να μην έχουν κοινωνία μαζί Του. Ο διαχωρισμός αυτός δεν θα συμβεί λόγω της αυστηρότητας και της μεταστροφής της αγάπης της Τριαδικής Θεότητας σε σκληρότητα. Ο Θεός Σέβεται την ελευθερία μας και από αγάπη προς τον καθένα μας ως μοναδική και ξεχωριστή ύπαρξη, μας Έπλασε λογικά όντα. Εναπόκειται στην δική μας βούληση να επιλέξουμε να συμπεριφερόμαστε και να πράττουμε θεωρώντας τους αδελφούς μας ως κατ΄ εικόνα του Θεού πλάσματα Του με σκοπό και τη δική τους σωτηρία και λύτρωση από τη δυστυχία και την πλάνη του διαβόλου. Τότε μόνο όταν εφαρμόζουμε τα Λόγια του Ευαγγελίου καλούμαστε γνήσια μέλη της Εκκλησίας του Χριστού.
Θα πρέπει τα σημερινά λόγια του Ευαγγελίου καθώς και τα σημερινά τροπάρια της ακολουθίας του όρθρου, να μας υπενθυμίζουν καθημερινά τη φρικτή στιγμή κατά την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας όπου όλες οι σκέψεις και τα έργα μας θα κριθούν ανάλογα με το πόσο ήταν ωφέλιμα και αποτελούσαν προσφορά στον πλησίον μας όποιος και να ήταν αυτός. Μην παρασυρθούμε από το κοσμικό πνεύμα της ατομικής μας ικανοποίησης των βιοτικών και πνευματικών αναγκών. Αλλά, μέλημα μας πρέπει να είναι κάθε ενέργεια μας να αποτελεί πράξη προσφοράς στο συνάνθρωπο μας και στο κοινωνικό σύνολο. Κάθε πράξη μας πρέπει να είναι έργο αγάπης, διότι πίστη χωρίς έργα αγάπης είναι νεκρά σύμφωνα με τον απόστολο Ιάκωβο.
Παράδειγμα προσφοράς έργων αγάπης για τη σωτηρία του πλησίον του, διότι στο πρόσωπο τους έβλεπε το Χριστό είναι ο σημερινός τιμώμενος Άγιος της Εκκλησίας μας. Ο Άγιος Ιερομάρτυς Πολύκαρπος Επίσκοπος Σμύρνης, ο οποίος ήταν μαθητής του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου ιδρυτών της τοπικής μας Εκκλησίας. Ο Άγιος Πολύκαρπος γεννήθηκε το 68 μ.Χ. από ευσεβείς γονείς οι οποίοι μαρτύρησαν για την πίστη τους στο Χριστό όταν ο Άγιος ήταν βρέφος. Τον ανέθρεψε μια ευσεβής χριστιανή. Ονομάσθηκε Πολύκαρπος λόγω της ανιδιοτελής αγάπης του και προσφοράς σε όποιον είχε ανάγκη. Κατά θαυμαστό τρόπο γέμιζαν οι αποθήκες του καρπούς και τρόφιμα και τα μοίραζε στους πένητες. Σε νεαρή ηλικία γνώρισε τον απόστολο και ευαγγελιστή Ιωάννη τον Θεολόγο ο οποίος κήρυττε στην περιοχή της Μ. Ασίας και έγινε μαθητής του μαζί με τον άγιο Βουκόλο. Τον χειροτόνησε πρεσβύτερο και αργότερα τον διαδέχθηκε στον επισκοπικό θρόνο της Σμύρνης. Από τον επισκοπικό του θρόνο διακρίθηκε για τη θεολογική, κηρυκτική, αντιαιρετική, ιεραποστολική και φιλανθρωπική του δράση. Μαρτύρησε το 168 μ.Χ. σε μεγάλη ηλικία φλεγόμενος από την αγάπη του για το Χριστό.
Δια πρεσβειών του Αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος Πολυκάρπου Επισκόπου Σμύρνης ιδρυτού της τοπικής Εκκλησίας ας μας αξιώσει κάθε πράξη μας προς τον αδελφό μας να είναι ευάρεστη στο Θεό, ώστε την ημέρα της Κρίσεως να λάβουμε την επιβράβευση από τον Δικαιοκρίτη Κύριο να είμαστε σε αδιάκοπη κοινωνία με το Τριαδικό Θεό.
π. Ν.Ρ.