ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή του Παραλύτου
7 Μαΐου 2023
Δε νομίζω ότι χρειάζεται να επισημάνει κανείς πόσο δύσκολη είναι η ζωή σ΄ αυτή τη γη. Δεν απαισιοδοξούμε. Μη γένοιτο! Αλλά όλοι μας διαπιστώνουμε, ότι αδιάκοπα απασχολούν τον άνθρωπο διάφορα προβλήματα. Και πολλές φορές είναι τόσο δύσκολες οι συνθήκες που βιώνει ο άνθρωπος, ώστε φθάνει σε αδιέξοδο και προσπαθεί να βγει από αυτό. Αλλά πρέπει να ξέρει, ότι για να βγει από αυτό το αδιέξοδο, υπάρχουν δύο δρόμοι ελπίδων, δύο ελπίδες. Αυτές που στηρίζονται στους ανθρώπους και αυτές που στηρίζονται στον Θεό. Οι πρώτες διαψεύδουν. Οι δεύτερες πάντοτε δικαιώνουν.
Ο παράλυτος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής βιώνει ένα μεγάλο δράμα. Όμως, έχοντας ως όπλο την υπομονή και την ελπίδα στον Θεό, τελικά, ελευθερώνεται. Όντως, το δράμα τού παραλυτισμού είναι αφάνταστα μεγάλο. Η φοβερή αρρώστια του τον έχει αδιάκοπα καθηλωμένο στο κρεβάτι. Και πιο φοβερή ακόμα είναι η μοναξιά και η εγκατάλειψη που βιώνει. Αυτό εκφράζει και το δικαιλογημένο παράπονο που λέει στον Κύριό μας «ἄνθρωπον οὐκ ἔχω!». Και να σκεφθεί κανείς, ότι αυτό το μαρτύριο εβίωνε για τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια.
Ὀλο αυτό το χρονικό διάστημα έμενε πλάι στην θαυματουργή κολυμβήθρα Βηθεσδά καί έβλεπε άλλους ασθενείς να έρχονται και να θεραπεύονται. Και αυτός σερνόμενος, ξαναγύριζε στη θέση του πιο δυστυχισμένος.
Όμως, παρόλες αυτές τις συνεχόμενεος αποτυχίες του, δεν εγκατέλειψε τον αγώνα. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται όλο το μεγαλείο του ανθρώπου αυτού. Το μακροχρόνιο διάστημα των συνεχών αποτυχιών, δεν είχε την δύναμη να κάμψει την υπομονή του και να σβήσει από την ψυχή του την ελπίδα, ότι ο Θεός θα τον λυπηθεί. Και μένει εκεί! Και υπομένει! Και παραμένει, και ελπίζει!
Αυτός ο αληθινά γενναίος παραλυτικός, πόσο θαυμάσιο παράδειγμα υπομονής μάς δίνει! Αλλά και πόση ανάγκη δεν έχουμε και όλοι μας από την σπουδαία και μεγάλη αυτή αρετή, που λέγεται υπομονή. Γιατί ασφαλώς, δεν είναι και λίγα τα προβλήμετα που απασχολούν τον καθένα μας. Προβλήματα κάθε είδους, που είναι πιεστικά και μάλιστα στις ημέρες μας. Προβλήματα, που άλλα από αυτά μάς θλίβουν προσωπικά, και άλλα, που θλίβουν τους συνανθρώπους μας.
Ακόμα, υπάρχουν προβλήματα στους καθημερινούς πνευματικούς μας αγώνες. Δοκιμασίες και πειρασμοί, που άλλοι αποσκοπούν στο να μάς βελτιώσουν πνευματικά και άλλοι που προέρχονται από τον διάβολο και επιθυμούν τον αφανισμό μας. Μέσα λοιπόν από τον λαβύριθμο των προβλημάτων, μοναδική διέξοδος είναι η υπομονή και η απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό.
Για τα προβλήματα που αφορούν τις σχέσεις με τους άλλους, μάς λέει ο Θείος Παύλος: «Ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ». Δηλαδή: «Να ανεχόμαστε με αγάπη ο ένας τον άλλο». Και για όσα προβλήματα αφορούν τον πνευματικό μας αγώνα, ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος συνιστά: «Μακάριος ἀνήρ, ὅς ὑπομένει πειρασμόν, ὅτι δόκιμος γενόμενος, λήψεται τόν στέφανον τῆς ζωῆς». Φθάνει μόνο η υπομονή στις δοκιμασίες να φθάνει μέχρι τέλους. Γιατί καθώς μας βεβαιώνει ο Κύριος «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται». Όπως ακριβώς συνέβη στον παράλυτο. Υπέμεινε μέχρι τέλους. Οπότε ο Κύριος ήλθε και αμείβοντας την υπομονή του, τού εχάρισε την θεραπεία.
Ο Άγιος Πέτρος ο Δαμασκηνός σημειώνει για την υπομονή: «… κάθε άνθρωπος πρέπει να διαλέξει ένα από τα δύο. Ή να δείξει υπομονή στους πρόσκαιρους πειρασμούς τής γής ή εάν δεν τους υπομείνει, να ετοιμασθεί να υπομείνει τους αιώνιους πειρασμούς της κολάσεως. Αν και ο αληθινά δίκαιος, ουσιαστικά τίποτα δεν υποφέρει. Γιατί αυτά που για τους άλλους εξωτερικά φαίνονται πειραμσοί και δοκιμασίες, για εκείνον είναι χαρά και ευτυχία. Γιατί βρίσκει σ΄ αυτά ευκαιρίες πνευματικής δοκιμασίας… Θυμηθείτε τον Ιώβ. Τα όσα τραύματα που εδέχθηκε, όχι μόνο δεν τον έβλαψαν, αλλά έγιναν αφορμή να κερδίσει μεγαλύτερα στεφάνια. Το ίδιο, δεν εφόβησαν ποτέ τούς Αποστόλους και τούς Μάρτυρες οι διάφορες δοκιμασίες. Αντίθετα έχαιραν, γιατί αξιωνόταν νά ατιμασθούν, για το όνομα του Ιησού…»
Αυτά μας διδάσκει ο Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός.
Ας έχουμε λοιπόν υπομονή σε ό,τι και αν μας συμβαίνει. Υπάρχουν και χειρότερα. Για δέστε και τον παραλυτικό τής σημερινής ευαγγελικής περικοπής. «Ἥν ἐκεῖ τριάκοντα καί ὀκτώ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ...», Αμήν!
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή της Σαμαρείτιδος
14 Μαΐου 2023
Ο σημαντικότερος ή καλύτερα θα έλεγα ο μοναδικός στόχος και προορισμός του ανθρώπου, είναι να πετύχει την σωτηρία της ψυχής του. Και αυτός ο στόχος επιτυγχάνεται, όταν συνεργασθούν δύο παράγοντες: Η ανθρώπινη θέληση και η Θεία Χάρη. Τον σπουδαιότερο βέβαια ρόλο παίζει η Χάρη του Θεού, την οποία ο Πανάγαθος Επουράνιος Πατέρας προσφέρει δωρεάν σε όλους τους ανθρώπους. Μάς βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος: «Ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και να γνωρίσουν την αλήθεια, ώστε να βαδίσουν τον δρόμο τής σωτηρίας».
Όμως, χρειάζεται απαραίτητα και ο άνθρωπος στην κατάλληλη στιγμή να κάνει το απαραίτητο βήμα που απαιτείται για να ενεργοποιήσει και να αξιοποιήσει την Θεία Χάρη. Αυτό δηλαδή που έκανε και η Σαμαρείτισσα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.
Ήταν μια ύπαρξη αμαρτωλή. Αλλά διέθετε μια ψυχή ανοιχτή στις θείες αλήθειες, με πνευματικά ενδιαφέροντα. Ο Θεάνθρωπος ήλθε στη γη ακριβώς για να αναζητήσει και να σώσει τους αμαρτωλούς. Έτσι και τώρα. Αφού τής απεκάλυψε κάποιες πτυχές από τη ζωή της, τής πρόσφερε σανίδα σωτηρίας. Και αυτή, άρπαξε την σανίδα και σώθηκε! Το περιστατικό τής συνάντησης του Κυρίου με την Σαμαρείτισσα και τα αποτελέσματα του διαλόγου αυτού, μάς δίνουν αφορμή, να πούμε λίγα λόγια για την Χάρη του Θεού.
Τι είναι αυτή η Χάρη του Θεού; Είναι η ιδιαίτερη πρόνοια, την οποία ο Τριαδικός Θεός έδειξε και δείχνει στον άνθρωπο, από την αρχή της δημιουργίας. Είναι δείγμα τής μεγάλης Του αγάπης προς αυτόν. Αυτή η άπειρη Θεία αγάπη και πρόνοια αποκορυφώθηκε με την σταυρική θυσία τού Γολγοθά. Και ιδιαίτερα για τον κάθε άνθρωπο. Θεία Χάρη είναι η Θεία δύναμη εκείνη, την οποία κάθε πιστός κάνει κτήμα του και με την οποία προοδεύει πνευματικά και βαδίζει προς την κατεύθυνση τής σωτηρίας. Η Θεία Χάρη έρχεται στην αρχή στον άνθρωπο και του δείχνει τον δρόμο και του παρέχει τα μέσα για την πνευματική του ανέλιξη και τελείωση. Και έπειτα, όταν ο άνθρωπος δεχθεί αυτή την πρώτη κλήση τής Θείας Χάριτος, τον ακολουθεί για να τον στηρίζει, να τον φωτίζει και να τον δυναμώνει. Η Θεία Χάρη προσφέρεται άφθονη και δωρεάν προς όλους γενικά, με τα Ιερά Μυστήρια τής Εκκλησίας. Και ακριβώς η αγία μας Εκκλησία είναι το Θησαυροφυλάκιο τής Χάριτος του Θεού, την οποία με τα Θεότατα Μυστήρια πλουσιοπάροχα σκορπίζει στους πιστούς.
Πολλές φορές όμως, εκτός από τα Θεία Μυστήρια, η Χάρη του Θεού επενεργεί για πολλούς ανθρώπους και με άλλους, έμμεσους ή άμεσους τρόπους. Όπως λόγου χάρη με κάποια ομιλία, με κάποιο έντυπο, με την συνάντηση και συζήτηση με κάποιον ή ακόμα και με κάποιο έκτακτο γεγονός τής ζωής μας. Η Θεία Χάρη έρχεται να ξυπνήσει ανθρώπους από το λήθαργο της πνευματικής αδιαφορίας. Έτσι λοιπόν, επενεργώντας η Χάρη του Θεού, προσφέρει στους πιστούς τα ευεργετικά και σωστικά αποτελέσματά της.
Η Θεία Χάρη καλεί στην σωτηρία όλους τους ανθρώπους. Έπειτα, όσοι από αυτούς δεχθούν την κλήση και την προσφορά της, τους καθοδηγεί στην δικαίωση. Τέλος, όσους αγωνίζονται σωστά στον χριστιανικό στίβο κάτω από τη φωτισμένη έμπνευση και καθοδήγησή της, τους οδηγεί στην αιώνια και άφθαρτη δόξα. Βλέπουμε λοιπόν, ότι η σωτηρία τού ανθρώπου εξαρτάται και πραγματοποιείται βασικά, από τη Χάρη τού Θεού.
Χαρακτηριστικά, παρατηρεί ο Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος: «…Είναι αδύνατο ο άνθρωπος με τα δικά του φτερά (ας το πούμε έτσι) να πετάξει προς το υψηλό και ουράνιο αυτό βραβείο τής αγιωσύνης, να υψωθεί και να γίνει μιμητής των Αγγέλων, εάν η Χάρη του Θεού δεν τον ανυψώσει από τη γη. Γιατί κανένας δεν μπορεί να αντέξει τις επινουλές τού διαβόλου, ούτε να σβήσει την δύναμη τής φύσεως, εάν η Χάρη τού Θεού δεν εφρουρούσε την ανθρώπινη πνευματική αδυναμία…».
Κάπου, λέγεται, ότι υπάρχει ένας ωραίος ζωγραφικός πίνακας. Παρουσιάζει ένα νεαρό αγόρι να στέκεται μπροστά σε ένα πίνακα και να γράφει μια ατελείωτη σειρά από μηδενικά. Και δίπλα του, στον ίδιο πίνακα, βρίσκεται ένας Άγγελος, ο οποίος μπροστά στην ατελείωτη αυτή σειρά των μηδενικών προσθέτει τον αριθμό ένα. Και αμέσως, όλα αυτά τα μηδενικά, αποκτούν πολύ μεγάλη αξία. Όσο περισσότερα είναι τα μηδενικά, τόσο μεγαλύτερη είναι η αξία που αποκτούν με την προσθήκη τής μονάδας τού Αγγέλου. Ακριβώς αυτό το ίδιο συμβαίνει και με τα έργα των ανθρώπων. Κάθε καλό ανθρώπινο έργο μοιάζει με ένα μηδενικό. Αλλά έρχεται η Θεία Χάρη και αξιοποιεί, αυξάνει, μεγιστοποιεί αυτά τα μηδενικά. Και έτσι, όσο περισσότερα είναι τα καλά μας έργα, τόσο μεγαλύτερη είναι η αξία που αποκτούν με τον ερχομό τής Χάριτος τού Θεού.
Ας προσπαθούμε λοιπόν και ας αγωνιζόμαστε να ενεργοποιούμε τα έργα των αρετών, με την πλήρη βεβαιότητα, ότι την αξιοποίηση και την αξιολόγηση θα την κάνει η Χάρη τού Θεού. Και έτσι, ασφαλώς, κανένας δεν θα έμενε αδιάφορος, εάν εγνώριζε την «δωρεά του Θεού», όπως είπε ο Ιησούς στην Σαμαρείτισσα.
Κλείνουμε το λόγο μας, με την προτροπή που μας απευθύνει ο ιερός Χρισόστομος. Μας λέει: «Ας μιμούμαστε την Σαμαρείτισσα και ας κουβεντιάζουμε με Τον Χριστό. Γιατί έχει σταθεί ανάμεσά μας και μάς μιλάει με τούς Προφήτες Του και με Τους Μαθητές Του. Ας ακούσουμε λοιπόν τι μάς λέει και ας πιστέψουμε. Έτσι δε θα ζούμε μάταια και ανώφελα…», Αμήν!
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή του Τυφλού
Αγίων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου & Ελένης
21 Μαΐου 2023
Με αισθήματα ευγνωμοσύνης και πνευματικής χαράς, η Εκκλησία μας σήμερα τιμά τη μνήμη των Αγίων Θεοστέπτων αυτοκρατόρων και ισαποστόλων, Κωνσταντίνου καί Ελένης.
Ο Άγιος Κωνσταντίνος, υιος του Κωνσταντίνου του Χλωρού και της Αγίας Ελένης, εγενήθηκε στην Ναϊσσό Δαρδανίας, μεταξύ του 270 και 288 μ.Χ. Η Δαρδανία ήταν αρχαία περιοχή τής Τρωάδας.
Από τους αυτοκράτορες της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, δηλαδή του Βυζαντίου, όπως λέμε, πρώτος ήταν αυτός που ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό και τον αναγνώρισε ως επίσημη θρησκεία του κράτους. Όταν έμαθε ότι ο Μαξέντιος και ο Μαξιμίνος ενώθηκαν ενανίον του, πραγματοποίησε εκστρατεία στην Ιταλία. Προχωρώντας προς τη Ρώμη εναντίον τους, το μεσημέρι, είδε να λάμπει στον ουρανό ο Τίμιος Σταυρός, που ήταν πλαισωμένος με τις λέξεις «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ!» και όντως ενίκησε! Αυτό συνέβη το έτος 312. Με βάση την προσήλωσή του στις γραμμές τής χριστιανικής πίστεως, προχώρησε σε κινήσεις δηλωτικές τής αγάπης του για τον Χριστιανισμό.
Έτσι: Με προοπτική ανεξιθρησκείας, μαζί με τον Λικίνιο εξέδωσαν το έτος 313 το Διάταγμα των Μεδιολάνων. Σύμφωνα με αυτό, οι Χριστιανοί και όσοι επίστευαν σε οποιαδήποτε θρησκεία, είχαν πλήρη ελευθερία να ακολουθήσουν οποιαδήποτε θρησκεία ήθελαν. Και όλα τα μέτρα εναντίον των Χριστιανών εθεωρήθηκαν άκυρα. Έτσι, έπαυσαν οι διωγμοί και επικράτησε ο χριστιανισμός. Από τον Μάρτιο του 321 καθιέρωσε την αργία τής Κυριακής. Κατηργησε την ποινή τής σταυρώσεως και τις μονομαχίες. Το έτος 324 ίδρυσε τη Νέα Ρώμη, δηλαδή την Κωνσταντινούπολη και μετά από τέσσερα χρόνια, έθεσε στο Βυζάντιο τα θεμέλια της Κωνσταντινουπόλεως ως προτευούσης και τον θεμέλιο λίθο του Ναού τής του Θεού Σοφίας.
Προήδρευσε και εστήριξε τις εργασίες της Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου, το έτος 325 στη Νίκαια της Βυθινίας. Η Σύνοδος αυτή κατεδίκασε την πλάνη του Αρείου, που αθετούσε την Θεότητα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Και Τον Θεάνθρωπο εκήρυξε Υιο και Λόγο του Θεού.
Ο Ισαπόστολος Κωνσταντίνος έκανε κάτι παραπάνω από την απλή παραχώρηση δικαιωμάτων στον Χριστιανισμό. Έδωσε στους Χριστιανούς Κληρικούς όλα τα δικαιώματα που είχαν και οι ειδωλολάτρεις ιερείς. Τους απάλλαξε από χρηματικούς φόρους και από άλλες υποχρεώσεις, που θα μπορούσαν να τους αποσπάσουν από τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Εθεώρησε την Εκκλησία ως ένα από τα κύρια στηρίγματα του Κράτους. Εξ΄ άλλου είναι πολύ σημαντική και αξιόλογη η συμβολή στο Ιεραποστολικό του έργο, της Αγίας μητέρας του Ελένης.
Και αυτή έγκαιρα και έμπρακτα εκδήλωσε την πίστη της, με την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού στα Ιεροσόλυμα και με την συνεργασία της, ανοικοδόμησαν πολλούς και μεγαλοπρεπείς Ιερούς Ναούς όχι μόνο στην Παλαιστίνη, αλλά και σε άλλες περιοχές, ακόμα και στην Αφρική. Και όπως μάς είναι γνωστότατο, ο διορθόδοξος Ιερός Ναός τής Εκατονταπυλιανής, είναι κτίσμα τής Αγίας Ελένης.
Ο τρόπος και τα περιστατικά της κλήσεως του Αγίου Κωνσταντίνου, είναι γεγονότα παράλληλα με την κλήση στο αποστολικό έργο του Θείου Παύλου, στις πύλες της Δαμασκού. Γι΄ αυτό και το αποστολικό ιερό ανάγνωσμα της σημερινής Κυριακής, που είναι παρμένο από τις Πράξεις των Αποστόλων, μάς κάνει λόγο για την κλήση και την μεταστροφή στον Χριστιανισμό του Αποστόλου αυτού.
Ο Απόστολος των εθνών απολογούμενος στην Καισάρεια της Παλαιστίνης μπροστά στον ηγεμόνα Αγρίππα, κάνει μια σύντομη, αλλά σαφέστατη αναδρομή στα περιστατικά τής κλήσεω΄ς του, από Τον ίδιο Τόν Κύριό μας. Και με σεμνότητα και ειλικρίνεια μεταξύ των άλλων του λέει: «… Κατά το μεσημέρι καθώς προσωρούσα στον δρόμο, είδα Θείο Φως, πιο δυνατό από τον ήλιο και άκουσα την φωνή του Χριστού, να μου λέει: «…Παρουσιάστηκα σε σένα, για να σε αναδείξω υπηρέτη και κήρυκα τής ορθής πίσεως…Σε στέλνω να ανοίξεις τα μάτια της ψυχής των ανθρώπων, για να πιστέψουν και να επιστρέψουν στο Φως…». «Ύστερα από αυτά τα γεγονότα, δεν έγινα ανυπάκουος στο ουράνιο όραμα…». Το μεγαλείο του Θείου Παύλου και του Μεγάλου Κωνσταντίνου, έγκειται στο ότι «οὐκ ἐγένοντο ἀπειθεῖς τῇ οὐρανίῳ ὀπτασίᾳ…», Δηλαδή: Στο ότι δεν έδειξαν ανυπακοή στο θείο κάλεσμα. Αλλιώς, αν δηλαδή δεν έκαναν υπακοή, θα μάς ήταν άγνωστοι. Τώρα όμως, τους γνωρίζομε. Γιατί η παρουσία τους και η προσφορά τους είναι διαχρονικές πραγματικότητες. Και ζουν αιώνια, αφού κατά το αγιογραφικό ρητό «Δίκαιοι εἰς τόν αἰώνα ζῶσιν».
Αυτών των Αγίων οι μεγαλειώδεις και εμβληματικές μορφές καταφωτίζονται από τους προβολείς της παγκόσμιας και εκκλησιαστικής Ιστορίας και βέβαια, μάς καλούν να τους μιμούμαστε. Και αναμφίβολα, αυτό είναι το κυριώτερο από τα πολλά μηνύματα τής σημερινής εορτής. Δηλαδή: Το να έχουμε ανοιχτά τα πνευματικά μας αισθητήρια, ώστε να ακούμε και να υπακούμε στις θείες κλήσεις και προσκλήσεις, που η αγάπη Του Θεού μάς παρουσιάζει με κάθε τρόπο, Αμήν!
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου
28 Μαΐου 2023
Με πολλή συγκίνηση γεμίζουν οι καρδιές μας, καθώς ακούμε στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα τούς θείους προσευχητικούς λόγους του Κυρίου μας. Οι Λόγοι αυτοί είναι πολυσήμαντοι, με διαχρονική διάρκεια και σημασία. Περιλαμβάνονται δε, στην περίφηση Αρχιερατική Προσευχή, που απηύθυνε στον Επουράνιο Πατέρα Του, λίγο πριν από το Θείο Του Πάθος. Ως Παντογνώστης Θεός, γνωρίζει πολύ καλά το τι θα επακολουθήσει. Και σ αυτές τις τελευταίες ελεύθερες στιγμές τής επίγειας ζωής Του, προσεύχεται.
Προσεύχεται ο Υιός του Θεού στον Επουράνιο Πατέρα Του. Προσεύχεται για τούς Μαθητές Του. Γι΄ αυτούς, που έγιναν συγχρόνως φίλοι Του, αδέλφια Του και παιδιά Του. Γι΄αυτούς προσεύχεται και δια μέσου αυτών, για όλους τους πιστούς. Λέει: «Ἐγώ περί αὐτῶν ἐρωτῶ». Δηλαδή, είναι σα να λέει: «Σ΄ αυτήν την οριακή στιγμή, θέλω Πατέρα μου να σε παρακαλέσω για τους Μαθητές μου. Γι΄ αυτούς, που αποτελούν τον σημαντικότερο καρπό των κόπων μου. Γι΄ αυτούς, που στάθηκαν πλάι μου σ΄ όλη την διάρκεια τής πνευματικής σποράς και εργασίας μου. Γι΄ αυτούς, που μοιράστηκαν μαζί μου τόν μόχθο και τις διώξεις και που με αυτά θα συνεχίσουν και θα τελειώσουυν τη ζωή τους. Γι΄ αυτούς, επάνω στους οποίους θα στηρίξω ολόκληρο το πνευματικό οικοδόμημα, που εδημιούργησα και οι οποίοι θα αναλάβουν να συνεχίσουν το έργο μου. Γι΄ αυτούς, που θα διασκορπιστούν στα πέρατα του κόσμου για να σκορπίσουν το μήνυμα που τούς έδωσα και να κερδίσουν ψυχές για μένα. Γι΄ αυτούς Πατέρα σε παρακαλώ. Να τους δυναμώσεις. Να τους στηρίξεις…»
Και συνεχίζει Ο Κύριός μας: «Ακόμα, μαζί με τούς Μαθητές, θέλω να σε παρακαλέσω και για όλους εκείνους, που δια μέσου τής αποστολικής διδαχής, θα πιστέψουν σε μένα, και θα αποτελέσουν την ατελείωτη στρατιά, αυτών που αληθινά θα με ακολουθήσουν…».
Και συνεχίζοντας λέει: «Οὐ περί τοῦ κόσμου ἐρωτῶ». Δηλαδή: Σ΄ αυτή την ιδιαίτερη στιγμή τής επικοινωνίας μου, δε θα ήθελα να Σε παρακαλέσω για τους ανθρώπους που παραμένουν στην απιστία, στην αδιαφορία και στην αμετανοησία. Όχι γιατί δεν τους αγαπώ ή γιατί δεν ενδιαφέρομαι γι΄ αυτούς. Ίσα – ίσα, που αυτούς περισσότερο αγαπώ και γι΄ αυτούς θυσιάζομαι. Και ακριβώς, επειδή αυτούς τους αμαρτωλούς περισσότερο αγαπώ, τώρα σε παρακαλώ για τους Μαθητές μου, γιατί γνωρίζω, πως αν οι Μαθηται μου μείνουν πιστοί και σταθεροί σε μένα, θα οδηγήσουν και αυτούς στην σωτηρία. Και έτσι, όλοι όσοι με δεχθούν για Σωτήρα και Λυτρωτή τους, θα απολαύσουν την αιώνια πανευτυχία του Παραδείσου, εφ΄ όσον βέβαια πιστεύσουν και μετανοήσουν. Δηλαδή: Έμμεσα ο Θεάνθρωπος παρακαλεί υπέρ του κόσμου, εφ΄ όσον η σωτηρία του κόσμου ή τουλάχιστον η συνάθροιση των τέκνων του Θεού, που είναι διασκορπισμένα ανά την οικουμένη, εξαρτάται από την πιστότητα των Μαθητών του Ιησού. Γιατί οι Μαθηταί, θα έφερναν τις καλοπροαίρετες ψυχές στην πίστη και στην σωτηρία. Επομένως, δεν περιφρονούνται οι άνθρωπο του κόσμου, αλλά προτρέπονται να ακολουθήσουν την αποστολική διδαχή.
Αλήθεια! Πόση φροντίδα, στοργή, πόση αγάπη δεν κρύβουν τα θεία αυτά λόγια! Ένα ακόμα σπουδαιότατο δείγμα της άπειρης αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο!
Ο Θεός, προσεύχεται για τον άνθρωπο! Γι΄ αυτό και ο θείος Παύλος μάς προτρέπει να προσευχόμαστε και εμείς για τούς αδελφούς μας, δηλαδή για τον κάθε συνάνθρωπό μας. Γράφει στο μαθητή του Τιμόθεο: «Σας παρακαλώ και σας προτρέπω, πρώτιστα, να κάνετε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, ευχαριστίες για όλους τούς ανθρώπους…». Γιατί το να προσευχόμαστε για την πρόοδο και την σωτηρία των άλλων, αυτό είναι καλό και ευάρεστο και ευπρόσδεκτο ενώπιον του Θεού, ο Οποίος θέλει όλοι να γνωρίσουν την αλήθεια και να βαδίσουν τον δρόμο Του Θεού…».
Ο ιερός Χρυσόστομος, σχολιάζοντας τους προσευχητικούς αυτούς λόγους Του Κυρίου μας, μάς λέει: «… Αντιλαμβάνεσαι, ότι για κανένα άλλο λόγο ο Κύριος δεν πραγματοποιεί την υπέροχη αυτή προσευχή Του, παρά μόνο για να γνωρίσουν ακόμα μια φορά οι Μαθητές Του την αγάπη που έχει γι΄ αυτούς. Γιατί ακριβώς, το γεγονός ότι ο Κύριος αφού τα έδωσε όλα όσα ανήκουν σ΄ Αυτόν σαν Άνθρωπο, ακόμα δε και αυτή την ζωή Του, τώρτα τους προσφέρει και την θεία προσευχή Του στον ουράνιο Πατέρα Του. Έτσι αποδεικνύει ακόμα περισσότερο την υπερβολική Του αγάπη γι αυτούς…».
Διηγούνται, ότι κάποτε κάποιος Πνευματικός ερώτησε έναν πολύ αμαρτωλό και άπιστο άνθρωπο, που πήγε να εξομολογήθεί, τι ήταν αυτό που τον οδήγησε στην μετάνοια. Και αυτός απάντησε: «Αντιστεκόμουν σε όλα τα κηρύγματα. Όταν όμως άκουσα για την αγάπη που ιδιαίτερα τρέφει ο Θεός για τον άνθρωπο και μάλιστα γι΄ αυτόν που μετανοεί και τις εκδηλώσεις αυτης τής αγάπης, στάθηκε πλέον αδύνατο να αντισταθώ. Νικήθηκα, έκλαψα και αποφάσισα να μετανοήσω…!» Ναι! Η άπειρη αγάπη του Θεού για τον κάθε άνθρωπο, συντρίβει κάθε αντίσταση, Αμήν!
π. Α.Μ.