ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2022
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ
Είναι γεγονός αγαπητοί μου αδελφοί, ότι ο Κύριός μας στο επίγειο έργο του, στην κάθε του ενέργεια, θέτει την πίστη ως πρωταρχική προϋπόθεση κάθε του θαύματος. Έτσι το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα θέλει να βοηθήσει τον άνθρωπο να κατανοήσει την αξία και το μέγεθος της δοκιμασμένης πίστεως, που καταλήγει στο θαύμα.
Τι είναι όμως πίστη και γιατί χρειάζεται να δοκιμάζεται; Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος μας λέει στην Προς Εβραίους Επιστολή ότι η πίστη είναι «ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (Εβρ.11,1).
Η πίστη είναι γεγονός ελευθερίας καθώς ο Κύριός μας ζητά από τον άνθρωπο μια χαρούμενη και ελεύθερη αναγνώριση και γι’ αυτό τον λόγο σε όλα του τα θαύματα ο Χριστός κινείται με μια βραδύτητα. Αργοπορεί, μετρά το ψυχικό βάθος, δοκιμάζει τον άνθρωπο αν μπορεί ελεύθερα να τον ακολουθήσει ή ζητά αποδείξεις της θεϊκής του παρουσίας.
Με αυτή την αληθινή και βαθειά πίστη πλησιάζουν δύο άνθρωποι τον Κύριό μας, όπως ακούσαμε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα. Ο πρώτος ο αρχισυνάγωγος Ιάειρος, καθώς βλέπει το δωδεκάχρονο μονάκριβο κορίτσι του να αργοπεθαίνει. Ικετεύει ο πονεμένος πατέρας, τον παρακαλεί να πάει στην οικεία του επειδή το μονάκριβο κορίτσι του είναι ετοιμοθάνατο. Ο θάνατος δεν αργεί να έρθει. Ο Κύριος, ο οποίος έπλασε τον άνθρωπο για την αθανασία, απευθύνει προς τον πατέρα του κοριτσιού παρηγορητικά λόγια λέγοντάς του «μη φοβάσαι, πίστευε και θα σωθεί». Και εισέρχεται στην οικεία του και όπως στην δημιουργία τον έπλασε και ενεφύσησε ψυχή ζώσα, ακουμπά το νεκρό κορίτσι και του δίνει πίσω την ζωή.
Το δεύτερο πρόσωπο μια γυναίκα, η οποία από δώδεκα ετών αιμορραγούσε και η ρύση του αίματος δεν σταματούσε. Βλέπει τα τεκταινόμενα με τον Ιάειρο, ακουμπάει τα ιμάτια του Κυρίου μας πιστεύοντας στο θαύμα «καν του ιματίου αυτού άψωμαι σωθήσομαι». Και μόλις άγγιξε με πίστη την άκρη του χιτώνα του Χριστού το θαύμα έγινε.
Και ο αρχισυνάγωγος και η αιμορροούσα είχαν αδελφοί μου μπροστά τους τον Θεάνθρωπο Ιησού, το αντικείμενο της ολοκληρωμένης πίστεώς τους, που ταυτίζεται απόλυτα με την αλήθεια και την ζωή κάθε ανθρώπου.
Αν είχαμε πίστη όπως του Ιαείρου και της αιμορροούσης τότε και η ύπαρξή μας έπρεπε να είναι φωτισμένη. Να έχουμε μάτια για να βλέπουμε τα αόρατα. Να έχουμε αυτιά για να ακούμε τους ψιθύρους του Αγίου Πνεύματος που σιωπηλά στέκεται μπροστά στην πόρτα της ψυχής μας και περιμένει να μπει μέσα μας για να γονιμοποιήσει τις θείες αρετές όλης της υπάρξεώς μας.
Γιατί η πίστη αποτελεί την βάση, στην οποία μπορεί να στηριχθεί και ανεγερθεί το οικοδόμημα αυτό, το οποίο ονομάζεται πνευματική ζωή. Και αυτή την πίστη ζητά από τον καθένα μας ο Θεός και αυτή η πίστη όπως βλέπουμε μέσα από τις ευαγγελικές διηγήσεις, αποτελεί το βασικό στοιχείο για την επιτέλεση κάθε θαύματος από τον Κύριό μας. Το θεμέλιο της επίγειας πορείας μας είναι η πίστη. Όμως αυτή η πίστη πολλές φορές δοκιμάζεται. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει καθημερινά ο άνθρωπος σε όλους τους τομείς της ζωής του, οι πειρασμοί και οι δοκιμασίες, έχουν ως αποτέλεσμα να κλονίζεται η πίστη του και πολλές φορές να τον κάνουν να αμφιβάλλει ακόμη και για την ύπαρξη του ίδιου του Δημιουργού του.
Αυτή την αδύναμη πίστη μας χρειάζεται όλοι μας να ενδυναμώσουμε. Οι Πατέρες της Αγίας μας Εκκλησίας μάς λέγουν ότι με τρεις τρόπους μπορεί ο άνθρωπος να το πετύχει αυτό. Ο πρώτος είναι μέσω της προσευχής, όταν ο άνθρωπος προσεύχεται έλκει τον Θεό στη ζωή του και ενδυναμώνει με αυτό τον τρόπο την πίστη του. Δυστυχώς όμως στην εποχή μας ο άνθρωπος δυσκολεύεται να προσευχηθεί και γι’ αυτό ο Θεός από αγάπη προς το δημιούργημά του, έδωσε τον δεύτερο τρόπο για να μπορέσουμε να καλλιεργήσουμε ως χριστιανοί την πίστη μας προς Αυτόν. Μας έχει προσφέρει έναν μεγάλο πλούτο πνευματικό, αυτόν της μελέτης του λόγου Του. Ο άνθρωπος έχει την δυνατότητα να ανατρέξει με κάθε πρόσφορο μέσο στην μελέτη του λόγου του Θεού μέσω βιβλίων ψυχοφελών. Η Αγία Γραφή, τα βιβλία των Αγίων Πατέρων, ο υμνολογικός πλούτος της Εκκλησίας μας είναι γραμμένα με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Γι αυτό και η ανάγνωσή τους μπορούν και τρέφουν την ψυχή. Προσευχή και μελέτη είναι οι δυο πρώτοι τρόποι που θα ενισχύσουν την πίστη μας κι ως επιστέγασμα αυτών έρχεται η μετοχή του χριστιανού στην Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Τα Μυστήρια της Εκκλησίας μπορούν να κάνουν τον άνθρωπο να ζει την πίστη εμπειρικώς, να μην περιορίζεται σε μια απλή θεωρητική πίστη, αλλά να ανοίγει την καρδιά του και να κατοικεί μέσα του ο ίδιος ο Θεός.
Όλα αυτά μπορούν να επιτευχθούν αδελφοί μου, όταν στην ζωή μας καλλιεργούμε συνεχώς την αρετή της ταπεινώσεως, ψελλίζοντας το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με. Με αυτό τον τρόπο ανοίγονται νέοι ορίζοντες στην πίστη μας και γίνεται η πίστη έκτη αίσθηση και τα όρια των δυνατοτήτων μας αποκτούν απίστευτες διαστάσεις, Τότε επειδή η πίστη μας θα είναι όντως μεγάλη, θα γίνουν όλα όπως τα θέλουμε. Αμήν, Γένοιτο.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2022
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ
Στην επίγειο ζωή του ο Κύριος θέλοντας να αποκαλύψει τις αλήθειες της Βασιλείας τού Θεού, δεν δίδασκε τον κόσμο με επιστημονικές θεωρίες, αλλά με απλές διδακτικές ιστορίες τις παραβολές.
Έτσι σήμερα αδελφοί μου, ακούσαμε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα την παραβολή του καλού Σαμαρείτη.
«Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;» Τι πρέπει να κάνω για να κερδίσω την αιώνιο ζωή; Ποιος απευθύνει το ερώτημα αυτό και σε ποιον; Ένας άνθρωπος του νόμου, Νομικός μας λέει το ευαγγέλιο, ο οποίος γνωρίζει, καλά τους νόμους της Ιουδαϊκής θρησκείας και την αγία Γραφή. Ρωτάει τον Κύριο, να του πει με ποιο τρόπο θα κερδίσει την αιώνιο ζωή. Ζητάει ουσιαστικά από τον ίδιο τον Θεό, με τον οποίο θα ξανακερδίσει την αιωνιότητα ο άνθρωπος, την οποία χάσαμε μετά την πτώση των πρωτοπλάστων.
Βλέπουμε όμως, ότι δεν έρχεται με ταπείνωση μπροστά στο Χριστό, αλλά με υπερηφάνεια, καθώς μας πληροφορεί το ευαγγέλιο ότι ήθελε να τον πειράξει. Όμως ο Κύριος αντιτάσσεται στους υπερήφανους, διότι η υπερηφάνεια είναι η αιτία όλων των κακών και γνωρίζοντας την πανουργία του νομικού, ότι παρίστανε τον ενάρετο, χωρίς να είναι, τον ρωτάει τι γράφει ο νόμος «εν τω νόμω τι γέγραπται; Πως αναγινώσκεις;».
Απαντάει ο νομικός με δυο μεγάλες εντολές, οι οποίες είναι δεμένες μεταξύ τους «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ’ όλης της καρδίας σου και εξ΄όλης της ισχύος σου και τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Και ο Κύριος του λεέι ότι «ορθώς απεκρίθεις». Σωστά απάντησες. Διότι πρέπει πρώτα να αγαπάμε τον Θεό, με όλη μας την ψυχή και ύστερα τον πλησίον μας ωε αδελφό. Και είναι τόσο δεμένες αυτές οι εντολές μεταξύ τους που δεν ξεχωρίζουν, διότι όποιος αγαπά τον Θεό, αγαπά τον πλησίον του για να φυλάξει τα θεία προστάγματα, Και όποιος δεν αγαπά τον αδελφό του, δεν αγαπά ούτε τον Θεό και έτσι παραβαίνει την εντολή του Θεού, η οποία σε άλλο μέρος του Ευαγγελίου μας λέει ότι σε αυτές τις δύο εντολές, όλος ο νόμος και οι προφήτες στηρίζονται. Γι’ αυτό το λόγο ο Κύριός μας συνεχίζει προς το νομικό και του λέει ότι, αν φυλάξεις αυτές τις δύο εντολές θα σωθείς. Ο νομικός θέλοντας να δικαιώσει τον εαυτό του ως ενάρετο, θέτει ένα άλλο ερώτημα. Και ποιος είναι πλησίον; Δεν ήξερε άραγε άνθρωπος του νόμου και μορφωμένος ποιος είναι πλησίον; Ήξερε τον διπλανό του με τον τρόπο που ερμήνευε η υπερηφάνειά του και όχι με τον τρόπο που ήθελε ο Θεός. Νόμιζε ότι πλησίον είναι αυτός που έχει τις ίδιες αρετές με εκείνον και γι’ αυτό ως υπερήφανος και εγωιστής που ήταν ρώτησε και ποιος είναι πλησίον μου. Γι’ αυτό ο Κύριος του υπέδειξε με αυτή την ωραία παραβολή, ότι την εντολή αυτή την εκπληρώνει, όποιος συμπαρίσταται και βοηθά τον αδελφό του εν ώρα ανάγκης.
Ο Κύριός μας αδελφοί μου, είναι ο καλός Σαμαρείτης, διότι αυτή την παραβολή την είπε για να αποκαλύψει τις αλήθειες τις βασιλείας του, αλλά και να ταπεινώσει το νομικό και εμάς.
Κατά τον Γερμανό Β’ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, η ανθρώπινη φύση, κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ, η οποία ερμηνεύεται όραση ειρήνης, δηλαδή από την ειρηνική διαγωγή, στην Ιεριχώ, η οποία είναι πνιγηρή από τον καύσωνα και χαμηλή, που σημαίνει ότι ήλθε στην εμπαθή και κτηνώδη ζωή. Και δεν μας λέει ότι κατέβηκε, αλλά κατέβαινε διότι η ανθρώπινη φύση έχει ροπή προς την αμαρτία. Αυτή έπεσε στη συνέχεια στους ληστές-δαίμονες, οι οποίοι της αφήρεσαν τα ενδύματα αρετής. Την απογύμνωσαν από τους καλούς λογισμούς, την πλήγωσαν με αμαρτήματα και την άφησαν μισοπεθαμένη και έρημη από τη Χάρη του Θεού.
Όμως η ανθρώπινη φύση δεν έμεινε εντελώς απεγνωσμένη, ούτε θανατώθηκε τελείως, αλλά ήλπιζε στη θεραπεία της από τον Χριστό. Και έτσι έγινε, διότι τον θάνατο που προξένησε ο πρώτος Αδάμ στην ανθρωπότητα, τον θανάτωσε ο αθάνατος Κύριός μας. Ιερέας και Λευίτης στην συγκεκριμένη παραβολή, είναι ο νόμος και οι προφήτες, οι οποίοι ήθελαν να βοηθήσουν την ανθρώπινη φύση, αλλά δεν είχαν την δυνατότητα, διότι οι πληγές της ήταν ανίατες και γι’ αυτό προσπέρασαν. Μας λέει ο Κύριός μας, ότι κατά συγκυρία έγινε αυτό, διότι ο νόμος δόθηκε πρωτύτερα για την ανθρώπινη ασθένεια, γιατί δεν ήταν έτοιμοι να δεχθούν το ευαγγέλιο. Και δεν ήρθαν επί τούτου οι προφήτες να θεραπεύσουν, αλλά το έφερε η περίσταση. Ο Κύριός μας, που υβριστικά οι Ιουδαίοι τον έλεγαν Σαμαρείτη, ήρθε γι’ αυτό τον σκοπό, για να μας θεραπεύσει ως εύσπλαχνος. Και αφού σαρκώθηκε, δεν άφησε το κακό αθεράπευτο, αλλά έδεσε καλά τα τραύματα και έβαλε κρασί και λάδι, δηλαδή το λόγο της διδασκαλίας. Με το έλαιο εννοεί την ευσπλαχνία και με τον οίνο το αυστηρό και στυπτικό της δικαιοσύνης. Και ανέβασε ο Κύριος τον πληγωμένο άνθρωπο, την πληγωμένη φύση μας δηλαδή στο ίδιο υποζύγιο. Την πήρε επάνω του ο φιλεύσπλαχνος, καθώς μας έκανε μέλη του δικού του σώματος. Πανδοχείο ονόμασε την Εκκλησία, η οποία τους δέχεται όλους. Τα δύο δηνάρια είναι η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη, που περιέχουν τα λόγια της Βασιλείας του Θεού. Αφού ο Κύριος τελέιωσε αυτή την θαυμάσια παραβολή, ρωτά το νομικό και όλους εμάς. Ποιος από αυτούς έγινε πλησίον, σε αυτούς που έπεσε στους ληστές; Και απαντά ο νομικός και όλοι εμείς οι περήφανοι άνθρωποι, αυτός που έδειξε την ευσπλαχνία. Και ο Κύριος λοιπόν απαντά στον νομικό και στον άνθρωπο κάθε εποχής, πήγαινε και κάνε και εσύ το ίδιο.
Ο Κύριός μας αδελφοί μου, από την ευσπλαχνία του, σταυρώθηκε για να σώσει εμάς και έτσι θέλει να συμπάσχουμε για τον συνάνθρωπό μας. Μας καλεί να γίνουμε μιμητές του και αυτό θα το κατορθώσουμε με την ταπείνωση, την συγχωρητηκότητα, με την μετοχή μας στην Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας και με το όταν θα δούμε τον πονεμένο και πληγωμένο αδελφό μας, να τον θεραπεύσουμε με την αγάπη μας. Αμήν.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2022
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ
Δύο είναι τα είδη των πειρασμών αγαπητοί μου αδελφοί στη ζωή μας. Ή οι θλίψεις βασανίζουν τις καρδιές μας, όπως το χρυσάφι στο καμίνι ελέγχοντας διά της υπομονής την ακεραιότητά μας ή πολλές φορές και αυτή, η αφθονία της ζωής, λειτουργεί ως δοκιμαστήριο για τους περισσοτέρους. Διότι είναι εξίσου ακατόρθωτο, να διαφυλαχθεί η ψυχή, ανυποχώρητη στις περιστάσεις αλλά και να μην πέσει στην αλαζονεία κάποιος όταν τον δοξάζουν. Και στο πρώτο είδος των πειρασμών, πρέπει να παίρνουμε παράδειγμα τον Ιώβ, αυτόν τον ακαταμάχητο αθλητή, ο οποίος υποδέχτηκε τις θλίψεις και τις δοκιμασίες, με σταθερότητα λογισμών και ακλόνητη καρδιά. Και στο δεύτερο είδος πειρασμών παράδειγμα προς αποφυγή, να παίρνουμε τον πλούσιο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.
Σε τι πειρασμό έπεσε αδελφοί μου; Μας το λέει ξεκάθαρα το ευαγγέλιο. Έγινε άφρονας. Έτσι τον είπε η φωνή του Θεού. Άφρων είναι ο άμυαλος, αυτός ο οποίος δεν μπορεί να σκεφτεί λογικά. Όμως στη γλώσσα του ευαγγελίου, άφρων είναι ο ασεβής, ο αμαρτωλός, αυτός ο οποίος γίνεταο έρμαιο των παθών του. Γιατί φρόνηση και σοφία, δεν είναι η θεωρητική γνώση, αλλά ο φόβος Κυρίου. «Είπε άφρων ουκ έστι Θεός εν τη καρδία αυτού». (Παροιμ. 1,7).
Έτσι ο πλούσιος, λόγω του κορεσμού του στα αγαθά, έπεσε στην αλαζονεία. Δόξασε τον εαυτό του και απομακρύνθηκε από το Θεό. Διότι καθώς είχε τον πλούτο, ήλπιζε ότι θα αποκτήσει και άλλο. Ο Θεός όμως δεν το κατέκρινε, του προσέθετε στον υπάρχοντα πλούτο του και άλλο, μήπως στο τέλος από τα πολλά αγαθά, η ψυχή του πλουσίου γίνει ήρεμη, κοινωνική και ελεήμων. Μας το λέει το ευαγγέλιο «ανθρώπου τινός, ευφόρησεν η χώρα». Θα ερωτηθεί κανείς όμως γιατί είχαν τόση ευφορία τα χωράφια, ενός ανθρώπου, ο οποίος κανένα καλό δεν επρόκειτο να κάνει;
Αυτό αγαπητοί μου έγινε, για να φανεί περισσότερο η μακροθυμία του Θεού και ότι η καλοσύνη του φθάνει, μέχρι και αυτού του σημείου. Άφησε ελεύθερο τον πλούσιο, να διαλέξει ή τη σωτηρία του ή την καταστροφή του μέσω των δικών του αγαθών. Μέσα σε αυτή την ελευθερία, ο πλούσιος αντί να γίνει υπηρέτης του αγαθού, αντί να γίνει διαχειριστής της δυστυχίας των συνανθρώπων του, όσο πλούτιζε, τόσο ελυπείτο η ψυχή του. Κατήντησε ταλαίπωρος και ελεεινός, μπροστά σε τόσα αγαθά. Θρηνούσε όμοια με τους πτωχούς, καθώς στεναχωριούνται για την φτώχεια τους. Έγινε πλεονέκτης, θεοποίησε και εδόξασε τον πλούτο και τον εγωισμό του.
Έγινε μισάνθρωπος και όχι φιλάνθρωπος. Εναντιώθηκε, στο θέλημα του ελεήμονος Θεού, γιατί οι προφήτες και ο νόμος πρόσταζαν να διαμοιράζεται ο πλούτος στους φτωχούς, κάτι που δεν εισακούσθηκε από τον πλούσιο.
Αδελφοί μου, μας λέει ο Απόστολος των Εθνών Παύλος στην προς Εφεσίους επιστολή του «μη γίνεσθε άφρονες». Γιατί η αφροσύνη πωρώνει την ψυχή στα πάθη και την απομακρύνει από το Θεό. Ας προσπαθήσουμε, ας κάνουμε τον αγώνα μας να αποφύγουμε τον κορεσμό, βλέποντας την θλιβερή κατάσταση του άφρονος πλουσίου, Και αν ακόμα αδελφοί μου, πέσουμε ως άνθρωποι, η αγία μας Εκκλησία, μας δίνει την δυνατότητα της μετανοίας και της σωτηρίας μας. Έτσι η ψυχή μας, από την σκληρή αιχμαλωσία της αμαρτίας, οδηγείται σε μια άλλη μορφή αιχμαλωσίας. Την αιχμαλωσία εκείνη, που αναφέρει ο απόστολος Παύλος στην προς Εφεσίους επιστολή του. Την αιχμαλωσία του ύψους, τη ζωή μέσα στην Εκκλησία και στα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και εν συνεχεία στην αιχμαλωσία του ύψους, δηλαδή στην Βασιλεία των ουρανών. Αμήν.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2022
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ
Μια πρόσκληση, με δυο λέξεις, αγαπητοί μου αδελφοί, ακούγεται στο σημερινό Ευαγγέλιο του Λουκά, η οποία είναι η πιο ευλογημένη πρόσκληση, που ακούστηκε ποτέ. Μια πρόσκληση, που βγήκε από τα χείλη του Χριστού μας. Ακολούθει μοι.
Μας προσκαλεί όλους ο Χριστός να τον ακολουθήσουμε, εξάλλου και γι’αυτό το λόγο σαρκώθηκε, για να μας καλέσει, όλους σε μετάνοια, σε νέα ζωή, στη λύτρωση και στη σωτηρία, στην αιώνιο ζωή.
Ακολούθει μου είπε στους πρώτους ψαράδες, που συνάντησε μπροστά του, στον Ανδρέα και στον Πέτρο κι εκείνοι άφησαν τα πάντα και τον ακολούθησαν. Έτσι έγινε και με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Ακολούθει μοι, είπε στο Ματθαίο κι εκείνος, άφησε το τελωνείο κι έγινε απόστολος και ευαγγελιστής.
Κι όμως σήμερα, ακούσαμε ότι κάποιος αρνήθηκε, την πρόσκληση του θεανθρώπου. Ακολούθει μοι του λέει ο Χριστός κι εκείνος, γυρίζει τα νώτα του. Σκύβει το κεφάλι του και στυγνός και κατηφής, γεμάτος λύπη φεύγει. Τι φταίει άραγε και έδειξε, αυτή τη συμπεριφορά; Εφόσον γι’αυτό πήγε, για να ρωτήσει πως θα κερδίσει την αιώνιο ζωή! Γιατί να φύγει; Εφόσον, από παιδί τηρούσε τις εντολές του Θεού! Και τώρα που του δίνεται η ευκαιρία να σωθεί, κολάζεται .
Αυτό έγινε, γιατί δεν είχε τη δύναμη, να κάνει αυτό που του είπε ο Χριστός. Ένα σου λείπει να κάνεις, για να γίνεις δικός μου και να σωθείς. Πούλησε τα υπάρχοντα σου και δώστα στους φτωχούς γιατί ο νέος αυτός «ην γαρ πλούσιος», μας λέει το ευαγγέλιο.
Έτσι αγαπητοί μου η σημερινή περικοπή, μας δίνει αφορμή, να ξανασκεφτούμε το θέμα, φτώχεια-πλούτος. Αυτό όμως που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, είναι ότι ο πλούτος και η φτώχεια, δεν αποτελούν προνόμια για τη σωτηρία μας μπροστά στα μάτια του Θεού. Υπάρχουν κακοί πλούσιοι και καλοί φτωχοί, όπως και το αντίθετο.
Ο φτωχός ο οποίος νομίζει, ότι αν πλουτίσει θα γίνει ευτυχής, κυνηγά μια ψευδαίσθηση, που την απατηλότητα της, ζει ο πλούσιος. Το πρόβλημα που αντιμετώπιζε, ο πλούσιος και δεν ακολούθησε το Χριστό, ήταν ότι του έλειπαν, κάποια χαρακτηριστικά . Η ευθύνη, η ελευθερία, η δικαιοσύνη και η αγάπη.
Ευθύνη: Κατέχουμε, σημαίνει, μπορώ να να χρησιμοποιώ κάτι ελεύθερα. Η ελευθερία αυτή όμως, έχει όρια. Γι’αυτό το λόγο, απ’ ότι έχουμε δεν δικαιούμαστε, να το καταχραστούμε, να κάνουμε άσωτη και εγωιστική χρήση.
Έχουμε δηλαδή ευθύνη απέναντι στο Θεό και στους ανθρώπους, για ότι έχουμε. Έχεις περισσότερα, για να γίνεις και έτερος οικονόμος καλός, μας λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Ελευθερία: Το χρήμα, είναι ακριβώς χρήμα. Το χρησιμοποιούμε, για την επιδίωξη ορισμένων σκοπών. Όταν όμως γίνει αυτοσκοπός, χάνει το νόημα του. Αντί να δημιουργεί μια περιοχή ανέσεως, χαλκεύει δεσμά. Αυτά τα δεσμά, είδε ο Χριστός, ότι είχαν υποδουλώσει τον πλούσιο και του είπε να τα σπάσει, αλλά εκείνος δεν μπόρεσε.
Δικαιοσύνη: Σημαίνει δίκαιοι απόκτηση και δίκαιη κατανομή αγαθών. Είναι γνωστό, ότι ο εύκολος πλούτος δύσκολα αποκτάται, με δίκαια μέσα. Και η δίκαιη κατανομή, δεν είναι θέμα δικαίου συστήματος, αλλά δικαίων ανθρώπων. << Δικαιοσύνη μάθετε οι ενοικούντες επι της γης. (Ησ.κστ,9) τονίζει ο προφητικός λόγος.
Αγάπη: Η αγάπη ανοίγει προς τους άλλους. Μας οδηγεί στην προσφορά, νικά το συμφέρον και την ιδιοτέλεια. Όταν υπάρχει η αγάπη, δεν ρωτάει ο άνθρωπος, τι πρέπει να κάνει, για να κληρονομήσει τη βασιλεία των ουρανών.
Ο Χριστός πλούσιος ων και επτώχευσε δι ημάς( Β’ Κορ.9). Μας χάρισε τη βασιλεία των ουρανών, μέσα από τη σταυρική του θυσία. Μέσα από την άδολη του αγάπη.
Έτσι αγαπητοί μου με γνώμονα την πτώχεια του Κυρίου μας, με την ευθύνη, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και κυρίως την αγάπη, τα υλικά αγαθά εξαγιάζονται και μας εξασφαλίζουν, τη δυνατή ευτυχία στη γη και θησαυρό στην ουράνιο βασιλεία. Αμήν.
π.Δ.Β.