ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή των Αγίων Πατέρων Α’ Οικουμενικής Συνόδου
(Ιωάννου ΙΖ΄, 1-13)
5 Ιουνίου 2022
Με αισθήματα πολλής ευγνωμοσύνης, σεβασμού και ευλαβείας, οι ορθόδοξοι χριστιανοί σήμερα γιορτάζομε την ιερώτατη μνήμη των Αγίων τριακοσίων δέκα οκτώ Θεοφόρων Πατέρων.
Οι Πατέρες αυτοί, με την επιστασία τού Παναγίου Πνεύματος συγκρότησαν την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια τής Βιθυνίας, το έτος 325.
Η εν λόγω Σύνοδος διεκήρυξε ως Ὁμοούσιον» δηλαδή τής ίδιας ουσίας με Τον Πατέρα Θεό και ως «Θεόν αληθινόν» Τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.
Παράλληλα, απέρριψε και κατεδίκασε την κακόδοξη και δυσσεβή διδασκαλία τού Αρείου και των οπαδών του, οι οποίοι αθετούσαν την κορυφαία αλήθεια τής Θεότητας τού Θεανθρώπου.
Η σημερινή γιορτή για μια ακόμα φορά μας δίνει την σκέψη και μάς οδηγεί τα βήματα τής ψυχής στους Αγίους Πατέρες. Οι θειότατοι Πατέρες είναι οι ολόφωτοι φορείς τής ορθόδοξης διδαχής, οι διαχρονικοί εκφραστές τής αληθινής πίστεώς μας. Είναι οι αταλάντευτοι μάρτυρες, που στο πέρασμα τόσων και τόσων αιώνων, μαρτυρούν και διαβεβαιώνουν την Θεότητα Τού Κυρίου μας και σηματοδοτούν το αληθινό περιεχόμενο τής χριστιανικής μας πίστεως.
Είναι οι αγωνιστές, που αγωνίσθηκαν σθεναρά για να μάς παραδώσουν την γνήσια διδασκαλία τής Εκκλησίας μας. Αλλά παράλληλα, αξιώθηκαν και να βιώσουν την πνευματική ζωή. Και επέτυχαν ήδη, από την ζωή αυτή, να εισέλθουν στην αιώνια ζωή, στη ζωή τής θείας μέθεξης. Γι΄ αυτό είναι οι πραγματικά και διαχρονικά μεγάλοι.
Έτσι λοιπόν, καθώς σημειώνει ο Συμεών ο Θεσσαλονίκης, «τίποτα δεν υπάρχει το οποίο να μην έχουν πει και να μην έχουν διασαφηνίσει οι Πατέρες.
Ο δε άλλος Συμεών, ο Νέος Θεολόγος, παρατηρεί: «…τόσο πολύ έλαμψε η χάρη τού Παναγίου Πνεύματος και διά των Αγίων Πατέρων διέλυσε το σκοτάδι των αιρέσεων, ώστε και μέχρι σήμερα να λάμπουν τα Θεόπνευστα συγγράμματα τους, πιο πολύ και από τις ακτίνες τού ηλίου. Και κανείς δεν τολμά να έχει αντίρρηση σ΄ αυτά...»
Οι Άγιοι Πατέρες εδόξασαν Τον Θεό στην γη και εφανέρωσαν το πανάγιο όνομά Του στους ανθρώπους.
Έτσι και στο σημείο αυτό αξιώθηκαν να μιμηθούν Τον Κύριό μας, ο Οποίος αυτό ακριβώς έπραξε με τον ερχομό Του στην γη.
Με την ολόφωτη και Θεία Του ζωή, με το σωτήριο έργο Του, εδόξασε Τον Επουράνιο Πατέρα Του στη γη. Εφανέρωσε το όνομά Του στους ανθρώπους. Και με την σταυρική Του θυσία και Ανάσταση Του, επανέφερε τον άνθρωπο στην Θεία Δόξα.
Αυτό λέει ο Κύριός μας στην περίφημη Αρχιερατική Του προσευχή, ένα μέρος τής οποίας ακούσαμε στην σημερινή ευαγγελική περικοπή. και αυτή η προσευχή, καθώς έχει ειπωθεί, αποτελεί τα Άγια των Αγίων, τής Αγίας Γραφής.
Το έργο των Αγίων Πατέρων είναι μέγιστο και διαχρονικό. Και αν δεν υπήρχαν οι θειότατοι αυτοί άνδρες, ελάχιστα θα εγνωρίζαμε για τις αλήθειες τής πίστεώς μας. Και θα εξηγούσαμε τις Θείες Γραφές λανθασμένα και όπως ο καθένας θα έκρινε και θα ήθελε.
Οι Θεοφόροι Πατέρες επίστεψαν βαθειά και εκήρυξαν με δύναμη ψυχής, αυταπάρνηση, με ζωντάνια, με πνευματική φλόγα την θεότητα τού Θεανθρώπου. Και απήλλαξαν την πίστη μας από κάθε κακοδοξία, πλάνη και αίρεση. Πόσα τούς οφείλομε!
Αυτό που θα πρέπει να μείνει και σε μάς, που σήμερα τιμούμε τούς Αγίους Πατέρες, είναι παράλληλα με την μελέτη των Θείων Γραφών, να πλησιάζουμε με πίστη, προσοχή και ευλάβεια το «Παιδαγωγείον», δηλαδή το πανεπιστήμιο των Πατέρων, καθώς επί λέξει μάς προτρέπει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.
Έτσι, θα διδασκόμαστε και θα εμπνεόμαστε από την δύναμη τής πίστεώς τους, από το εμπνευσμένο έργο τους και από την αγία τους ζωή.
Και ακολουθώντας τις σοφές και σωστικές τους γραμμές, όπως μας συμβουλεύει ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, θα προσκυνούμε και θα λατρεύουμε Πατέρα, Υιόν και Άγιο Πνεύμα, Τριάδα Ομοούσιον και Αχώριστον!
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή της Πεντηκοστής
(Ιωάννου, ΙΖ΄, 37-52, Η΄, 12)
12 Ιουνίου 2022
«Πεντηκοστήν ἑορτάζομεν καί Πνεύματος ἐπιδημίαν καί προθεσμίαν ἐπαγγελίας καί ἐλπίδος συμπλήρωσιν…»
Έτσι ψάλλει σήμερα ο ιερός υμνογράφος! Σήμερα χαίρε ο ουρανός και η γή! Γιατί; Γιατί γιορτάζουμε την επιφοίτηση, δηλαδή την κάθοδο στην γη Τού Παναγίου Πνεύματος. Σήμερα η Εκκλησία μας γιορτάζει τα Γενέθλιά της. Και εμείς, με το Θεοφανικό αυτό γεγονός, «είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον εύρομεν πίστιν αληθή, αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες…». Το Πανάγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο τής Αγίας Τριάδος. Είναι το «ύδωρ το ζων» για το οποίο μάς μίλησε ο Κύριός μας. Είναι ο Παράκλητος, δηλαδή ο Παρηγορητής μας, όπως πάλι μάς είπε ο Θεάνθρωπος. Το Πανάγιο Πνεύμα κατά τόν μεγάλο Βασίλειο είναι «ισότιμον», δηλαδή τής ίσης τιμής και αξίας με Τον Πατέρα και Τον Υιόν.
Άρα: Το Πανάγιο Πνεύμα είναι Θεός!
Θεός ο Πατήρ, Θεός ο Υιός, Θεός και το Πανάγιο Πνεύμα. Τρία πρόσωπα, χωρίς αρχή και χωρίς τέλος, αλλά ταυτόχρονα και μια ενιαία, αχώριστη, αδιαίρετη Θεότητα. Θεότητα τρισυπόστατη. Επισημαίνει ο Θεολόγος Γρηγόριος: «Το Πανάγιο Πνεύμα πάντοτε μεν υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, γιατί ούτε έλαβε αρχή επειδή είναι άναρχο, ούτε πρόκειται να παύσει να υπάρχει, αλλά ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε συνενωμένο με Τον Πατέρα και Τον Υιό και συναριθμείται μαζί Τους.
Το Πανάγιο Πνεύμα κατά τον ιερό υμνογράφο είναι «ἰσοσθενές Πατρί καί Λόγῳ». Δηλαδή είναι ίσης δυνάμεως με Τον Πατέρα και Τον Υιό.
Το Πανάγιο Πνεύμα με δυναμικό τρόπο κατεφώτισε τούς Ιερούς Αποστόλους, τούς διεμοίρασε τίς θείες δωρεές και τους κατέστησε αλιείς ανθρωπίνων ψυχών.
Το Πανάγιο Πνεύμα ενεργοποιεί την Εκκλησία μας. Είναι η ψυχή και η πνοή της. Και την καθοδηγεί σε όλη της την πορεία. Με την Πεντηκοστή η Εκκλησία μας αρχίζει το κοσμοσωτήριο αποστολικό της έργο.
Το Πανάγιο Πνεύμα χαρίζει τον φωτισμό στους πιστούς, σε όσους δηλαδή βαπτίζονται και δέχονται το ιερό Χρίσμα.
Το Πανάγιο Πνεύμα είναι η ανεξάντλητη πηγή τού αγιασμού μας, δια των ιερών Μυστηρίων τής Εκκλησίας μας. Είναι η ακαταμάχητη δύναμη, που μάς ενισχύει στους πνευματικούς μας αγώνες. Με το Πανάγιο Πνεύμα ολόκληρη η κτίση αγιάζεται, συντηρείται και «καινουργείται» κατά τον ιερό υμνογράφο.
Το σωστικό έργο Τού Παρακλήτου μάς παρουσιάζει η αγία μας Εκκλησία, όταν ψάλλει:
«Πάντα χορηγεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Βρύει προφητείας, ἱερέας τέλειοῖ, ἀγραμμάτους σοφίαν ἐδίδαξεν, ἀλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν, ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας…!»
Η γιορτή τής Πεντηκοστής μάς φανερώνει την αξία, αλλά και τον σκοπό τού ανθρώπου. Γιατί με την δωρεά και την σφραγίδα Τού Αγίου Πνεύματος, ο άνθρωπος καταξιώνεται πνευματικά και ζωοποιείται ψυχικά.
Γίνεται άνθρωπος Πνευματόμορφος και Φωτόμορφος, Πνευματοφόρος. Και έτσι συμμετέχει στην κατά Χάρη ένωσή Του με τόν Τριαδικό Θεό, ήδη από την ζωή αυτή.
Με το θαύμα τής Πεντηκοστής φανερώνεται η αγάπη Τού Θεού για τον άνθρωπο.
Σ΄ αυτή την ύψιστη τιμή που μάς έκανε και μάς κάνει ο Τριαδικός Θεός, θα πρέπει να ανταποκρινόμαστε, ώστε να βιώνουμε τα χαρίσματα τού Παναγίου Πνεύματος.
Έτσι θα μπορούμε επάξια και ουσιαστικά να γιορτάζουμε την γιορτή τού Παναγίου Πνεύματος και τής Αγίας Τριάδος. Έτσι θά ενεργοποιούμε τήν προτροπή τού Θείου Παύλου, που προτρέπει: «Πνεύματι περιπατεῖτε» (Γαλάτας, Ε΄ 16).
Έτσι, θα πραγματώνουμε την διδαχή τού Αγίου Γρηγορίου τού Θεολόγου, που μάς λέει: «Σκοπός τής εορτής τής Αγίας Τριάδος, είναι η μίμηση τής Αγίας Τριάδος»!
Ας επιζητούμε καθημερινά τόν θείο φωτισμό, ώστε να αντλούμε εφόδια πνευματικά από Το Πανάγιο Πνεύμα, που είναι ο «θησαυρός τῶν ἀγαθῶν και τῆς ζωῆς χορηγός», Αμήν
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή των Αγίων Πάντων
(Ματθ. Ι΄ 32-33, 37-38, ΙΘ΄ 27-30)
19 Ιουνίου 2022
Όπως γνωρίζουμε, η προηγούμενη Κυριακή ήταν αφιερωμένη στην κάθοδο τού Αγίου Πνεύματος στη γή.
Η σημερινή Κυριακή, επέκταση και συνέχεια τής Κυριακής εκείνης, μάς παρουσιάζει τα αποτελέσματα τού Θεοφανικού και θαυμαστού εκείνου γεγονότος τής Πεντηκοστής.
Δηλαδή: Μας κάνει λόγο για την καρποφορία τού Παναγίου Πνεύματος στις ανθρώπινες ψυχές. Και πνευματικοί καρποί τής Πεντηκοστής είναι οι Άγιοι.
Έτσι, σήμερα μάς εμφανίζονται σαν πνευματικό πανόραμα οι εκλεκτοί Τού Τριαδικού Θεού, οι Άγιοι. Όλοι οι Άγιοι. Οι Άγιοι τής Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, οι Άγιοι τής αιματοπότιστης εκκλησιαστικής Ιστορίας, οι Άγιοι τού χθες και τού σήμερα.
Στην χορεία των Αγίων Πάντων κορυφαία είναι η Υπεραγία Θεοτόκος και συγκορυφαίος ο Τίμιος Πρόδρομος.
Οι Άγιοι είναι οι ανώτερες και ευγενέστερες υπάρξεις, οι αλάνθαστοι οδοδείκτες και σηματοδότες τής ασφαλούς πνευματικής μας πορείας.
Είναι η εν Χρισώ «καινή κτίση». Με τον ιδρώτα τής άσκησης, με το αίμα τού μαρτυρίου, με το δάκρυ τής μετανοίας, απέκτησαν το πρωτόκτιστο κάλλος.
Οι Άγιοι είναι οι φορείς και οι εκφραστές τής κατά Χριστόν ζωής
Οι Άγιοι Πάντες, αν και γεννημένοι μέσα στον κόσμο, κατόρθωσαν, με την Θεία Χάρη να ξεπεράσουν τις εφάρματες επιθυμίες τους, να κινήσουν τα όποια παθογόνα σκεπτικά τού «εγώ» τους, τις ανθρώπινες αδυναμίες τους. Και ζώντας μέσα στον κόσμο, ή και στους τόπους τής ασκήσεώς τους, μέσα στις πειρασμικές παγίδες και προκλήσεις, επέτυχαν να περάσουν στην χώρα τής πνευματικής ελευθερίας και αφθαρσίας.
Πως; Με τη βαθειά τους πίστη, με την αγάπη τους για Τον Θεό και τον άνθρωπο, με την αφοσίωση και την υπακοή τους στο Θείο θέλημα. Με την υπομονή, με την ταπείνωσή τους. Με την εγκράτεια, με την ομολογία τους, με τις προσευχές τους, με την συμμετοχή τους στα Θειότατα Ιερά Μυστήρια τής Εκκλησίας μας.
Και αν ως άνθρωποι είχαν αδυναμίες και πτώσεις, άρχισαν ξανά και πάλι από την αρχή. Οι πνευματικοί τους αγώνες ήταν ισόβιοι. Η αγιότητα των Αγίων Πάντων ήταν και είναι αγωνιστική. Γιατί η πάλη με το κακό και την αμαρτία είναι αγώνας συνεχόμενος, αδιάλειπτος. Όσο δεν εγκαταλείπεται ο αγώνας, τόσο και έρχεται η νίκη. Αντίθετα: Η πνευματική λιποταξία, δηλαδή η άρνηση τού αγώνα είναι ήττα.
Η αγιότητα δεν είναι βίωμα στατικό, αλλά δυναμικό θαύμα. Δηλαδή γεγονός εξελικτικό. Είναι αγώνας που είναι υποχρεωμένος ο άνθρωπος, αν βέβαια το επιθυμεί, να διεξάγει όσο θα ζει.
Έτσι οι Άγιοι με την όλη τους βιωτή, εδόξασαν Τον Θεό. Και ο Θεός τούς αντεδόξασε, σύμφωνα με την Θεία Του υπόσχεση «τούς δοξάζοντάς με δοξάσω» (Α΄ Βασιλ. Β΄, 29). Η ύπαρξη και η διαχρονική, ολοφάνερη παρουσία των Αγίων δεν είναι μόνο μια δυναμική συμπαράσταση στηρικτική στις δυσκολίες τού βίου μας, αλλά και απόδειξη τής Θεότητας τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Και βέβαια, είναι μια βεβαιότητα, ότι η πίστη μας είναι η πιο αληθινή και σωστική. Γιατί καμιά άλλη πίστη δεν διαθέτει τόσο Αγιολογικό πλούτο.
Και εμείς, οι σύγχρονοι Χριστιανοί, γιορτάζοντες την ολόφωτη μνήμη των Αγίων Πάντων, ας προσπαθούμε να τούς μιμούμαστε με την Χάρη Τού Θεού.
Έτσι και εμείς θα καταξιώσουμε το πέρασμά μας από τον κόσμο αυτόν. Έτσι θα τιμούμε πραγματικά τούς Αγίους μας, αφού καθώς διδάσκει ο Θεολόγος Γρηγόριος «μνήμη Ἁγίου, μίμηση Ἁγίου».
Η μίμηση τής ζωής των Αγίων είναι η σωτηρία μας. Είναι η εγγύηση και η βεβαιότητα για μια όμορφη ζωή, χωρίς άγχη, χωρίς συνειδησιακές τύψεις, χωρίς ενοχές και ενοχικούς φόβους. Μια ζωή με πνευματικές αναβάσεις, γεμάτη πνευματικές συγκινήσεις και ευχάριστες αποκαλύψεις και εμπειρίες. Έστω και αν μάς κυκλώνουν τα αναπόφευκτα κύματα τής ζωής αυτής.
Ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος διδάσκει: «…Αυτός που θα μιμηθεί τούς Αγίους με έργα και κόπους πνευματικούς, θα αξιωθεί πραγματικά την ίδια Χάρη με αυτούς - δηλαδή τούς Αγίους – από Τον Θεό…». Και ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός μάς προτρέπει: «…Ας τιμήσουμε λοιπόν τούς Αγίους μας με ψαλμούς και ύμνους και πνευματικά άσματα, με κατάνυξη, καθώς και με εκδηλώσεις ευσπλαχνίας γι΄ αυτούς που έχουν ανάγκη! Ας έχουμε τις εικόνες τους, για να τους βλέπουμε και ας γίνουμε οι ίδιοι εμείς μιμητές των αρετών τους και κατά κάποιον τρόπο ζωντανά μνημεία και εικόνες, που θα θυμίζουν εκείνους…».
Και ο ίδιος πάλι, λέει:
«…Εξετάζοντας την ζωή όλων αυτών των Θεοφόρων ανθρώπων, ας ζηλώσουμε την πίστη, την αγάπη, την ελπίδα, τον ζήλο, την ζωή, την καρτερικότητα που έδειξαν για τα παθήματά τους, την υπομονή τους ως τον μαρτυρικό θάνατο, για να κοινωνήσουμε με αυτούς στα στεφάνια της δόξης…».
Και εμείς που αξιωθήκαμε και φέτος να γιορτάζουμε την γιορτή των Αγίων Πάντων, ας προσπαθούμε με την Χάρη τού Θεού και τις πρεσβείες τους, να ακολουθούμε τα διαχρονικά ίχνη τους, επαναλαμβάνοντας με τον Άγιο Ισαάκ τον Σύρο:
«Κύριε, που είσαι το πλήρωμα της αλήθειας! Ας ανατείλει η αλήθειά Σου στις καρδιές μας και όπως είναι το θέλημά Σου, έτσι ας μάθουμε να βαδίζουμε Τον δρόμο Σου…» Αμήν!
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή Β΄ Ματθαίου
(Ματθαίου Δ΄ 18-23)
26 Ιουνίου 2022
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μάς περιγράφει τα περιστατικά τής κλήσεως στο αποστολικό έργο από μέρους τού Θεανθρώπου των τεσσάτων Του μαθητών Πέτρου και Ανδρέα, Ιωάννη και Ιακώβου.
Οι δύο αυτές ευλογημένες δυάδες των μαθητών, από τις οποίες η κάθε μία περιελάμβανε και από δύο αδελφούς, αμέσως αποδέχθηκαν την Θεία κλήση.
Αυτή η άμεση και ολοπρόθυμη ανταπόκρισή τους, έχει πολλή σπουδαιότητα και σημασία, με διαχρονικές διαστάσεις.
Γιατί ο Κύριός μας, μέχρι και την ώρα αυτή και μέχρι τής Δευτέρας Του Παρουσίας, εξακολουθεί να καλεί κοντά Του και τον καθένα μας.
Κανένας ανθρώπινος δισταγμός, κανένα γήϊνο σκεπτικό, καμιά αναβολή! Μια θαυμαστή και από κοινού ανταπόκριση, χωρίς όρια και κρατούμενα, χωρίς προθεσμιακές προϋποθέσεις και όρους.
Ούτε ο Κύριός μας τούς υποσχέθηκε απολαυστικές προοπτικές ή επίγεια μεγαλεία. Το μόνο πους τους είπε, ήταν το ότι θα τούς έκανε ψαράδες ανθρωπίνων ψυχών. Και αυτοί Τον ακολούθησαν!
Είναι πολύ χαρακτηριστικό το επίρρημα «ευθέως» που χρησιμοποιεί ο Ευαγγελιστής Ματθαίος.
«Αμέσως τώρα» λένε ομόφωνα και οι τέσσερις προσκαλούμενοι!
Και ο Ιερός Χρυσόστομος παρατηρεί: «Πρόσεξε όμως και την πίστη τους και την υπακοή τους! Όταν άκουσαν την πρόσκλησή Του, εβρισκόταν στο μέσο τής εργασίας τους και γνωρίζετε πόσο αχόρταγο είναι το ψάρεμα. Και όμως, δεν αμφέβαλαν, δεν άφησαν για αργότερα. Δεν είπαν: Να επιστρέψουμε στο σπίτι και να συνεννοηθούμε με τούς δικούς μας. Τα άφησαν όλα και Τον ακολούθησαν! Τέτοια υπακοή ζητά ο Χριστός από εμάς, μήτε δευτερολέπτου αναβολή να μην κάνουμε, ακόμα και αν μάς βιάζει κάτι από τα ευτελή απαραίτητα…. Γι αυτό τους θαυμάζω περισσότερο. Μολονότι δεν είχαν δει ακόμα κανένα σημείο, επίστευσαν σε μια τόσο μεγάλη υπόσχεση και όλα τα άλλα τα εθεώρησαν δευτερεύοντα, προκειμένου να Τον ακολουθήσουν». Αυτά μάς επισημαίνει ο θείος Χρυσόστομος.
Και ο Κύριος, από αυτούς τούς ταπεινούς ανθρώπους, συγκροτεί το πρώτο Του πνευματικό επιτελείο. Αυτούς επιλέγει ως αμέσους πρώτους Του συνεργάτες.
Αργότερα, αυτοί οι κουρασμένοι και ηλιοκαμμένοι ψαράδες τής Γεννησαρέτ, θα γίνουν οι ασάλευτες βάσεις τής Εκκλησίας μας, οι ακλόνητοι πύργοι τής εξαγγελίας των ευαγγελικών θείων μηνυμάτων.
Και με την ιεραποστολική τους φλόγα, με τα θαύματά τους και με το μαρτυρικό τους επίγειο τέλος, θα παραμείνουν αθάνατοι. Οι δώδεκα ψαράδες τής Γαλιλαίας υπήρξαν πολύ ευτυχείς. Γιατί ένιωσαν μια ανέκφραστη και ασύγκριτη πνευματική χαρά. Αν ήταν αλιείς μαργαριταριών, θα γέμιζαν θησαυροφυλάκια με μαργαριτάρια. Όμως εδέχθηκαν να γίνουν ψαράδες ανθρώπων και γέμισαν τον Παράδεισο με ψυχές.
Με κάθε νέα ψυχή που έφερναν στον Χριστό, κατέβαζαν ένα νέο ουρανό στην γή! Έτσι άφησαν στην ανθρωπότητα έναν ανεκτίμητο θησαυρό, το Ευαγγέλιο, που είναι ο αληθινός θησαυρός μας.
Η πνευματική τους αξία και λάμψη έφθασε στον ουρανό και στην αιωνιότητα. Έγιναν οι μεγαλύτεροι ευεργέτες τής οικουμένης, μετά Τον Πρώτο Ευεργέτη Ιησού Χριστό. Και ψάλλει η Εκκλησία μας: «Τιμῶ Θεόπτας δώδεκα Χριστοῦ φίλους, ἥρωας ἄνδρας…». Έτσι γράφει ο Συναξαριστής για τούς Δώδεκα Αποστόλους την 30ή τού μηνός αυτού.
Οι Δώδεκα Απόστολοι με την δύναμη που τούς όπλισε το Άγιο Πνεύμα την ημέρα τής Πεντηκοστής, αναδείχθηκαν στον κόσμο πραγματικά «ἥρωες ἄνδρες». Και τιμώνται και θα τιμώνται από Αγγέλους και ανθρώπους στον ουρανό και στη γή. Και η αγία μας Εκκλησία από το ιεραποστολικό τους έργο είναι και ονομάζεται «Αποστολική» αφού ιδρύθηκε από Τον Θείο της Δομήτορα Κύριό μας Ιησού Χριστό, στα θεμέλια τής αποστολικής διδαχής.
Επίσης: Η κλήση τού πρώτου αυτού κύκλου των Μαθητών από την απλή αλλά και ευλογημένη τάξη των ταπεινών ψαράδων, μάς λέει, ότι ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις στις επιλογές Του. Αλλά μάς βλέπει όλους το ίδιο, φθάνει να διαθέτουμε ψυχές αγνές και πρόθυμες για να Τον ακολουθούμε. Αυτό σημαίνει, ότι όλοι μας, αν θέλουμε, μπορούμε να Τον ακολουθήσουμε. Όχι μόνο στο παρόν, αλλά και αιώνια.
Επί πλέον, αυτή η επιλογή Τού Κυρίου μας που κάνει στις δύο δυάδες των δύο αδελφών, μάς δίνει και το αιώνιο μήνυμα τής αγάπης, που είναι το Άλφα και το Ωμέγα τού Ιερού Ευαγγελίου. Δηλαδή: Το ότι όλοι μας, ως Χριστιανοί, στις ευλογημένες εργασίες μας, χρειάζεται να έχουμε μεταξύ μας αγάπη. Αγάπη αδελφική. Η αγάπη ενώνει.
Ο σύνδεσμος της αγάπης με τον οποίο ήταν άρρηκτα συνδεδεμένοι οι πανεύφημοι και Θεοκήρυκες Απόστολοι μεταξύ τους, αλλά και με τον Θείο τους Διδάσκαλο, ας είναι το κύριο μέλημά μας, αν θέλουμε και εμείς να ακολουθούμε Τον Κύριο.
Η αγάπη είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα των Μαθητών Τού Χριστού. Ο Ίδιος μάς διαβεβαιώνει: «Με αυτό θα μάθουν και θα πεισθούν όλοι ότι είστε μαθηταί μου, εάν έχετε αγάπη μεταξύ μας» (Ιωάννου, ΙΓ΄, 35).
Οι ευχές και οι πρεσβείες των Αγίων Αποστόλων των οποίων την πάνσεπτη μνήμη τιμά η Εκκλησία μας αυτές τις ημέρες, ας είναι μαζί μας ας φωτίζουν την πορεία της ζωής μας!
π. Α.Μ.