ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή Δ΄ Νηστειών. «Οσίου Ιωάννου της Κλίμακος»
(Μαρκ. θ΄ 17-31)
3 Απριλίου 2022
Βρισκόμαστε λίγο μετά το μέσον της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αγαπητοί μου αδελφοί, αυτής της ευλογημένης περιόδου που αδιαμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη περίοδος του έτους, η πιο κατανυκτική, η πιο πλούσια σε πνευματικές αφορμές και ευκαιρίες. Και πώς να μην είναι όλα αυτά αφού ο στόχος αυτής της περιόδου ποιος είναι; Η Ανάσταση του Χριστού, να δούμε τον Χριστό μας αναστημένο και να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ζήσει αυτή τη χαρά και τη δόξα του Αναστάντος Κυρίου. Και έρχεται η Εκκλησία, μέσω του σημερινού Ευαγγελίου, να μας βοηθήσει προς αυτήν την κατεύθυνση και να μας διδάξει τον τρόπο ώστε να φθάσουμε ευλογημένα στον στόχο μας που είναι ο πνευματικός εορτασμός της Αναστάσεως του Κυρίου.
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αναφέρεται στη θαυματουργή θεραπεία του δαιμονισμένου παιδιού που πραγματοποιήθηκε μόλις ο Κύριος κατέβηκε με τους τρεις μαθητές Του από το όρος Θαβώρ, λίγο μετά το γεγονός της Μεταμορφώσεως. Εκεί, λοιπόν, στους πρόποδες του Όρους Θαβώρ κάποιος πατέρας πλησίασε τον Ιησού, γονάτισε μπροστά του και του είπε: «Έφερα το παιδί μου που έχει πνεύμα άλαλο, αλλά οι μαθητές σου δεν μπόρεσαν να το κάνουν καλά». Ο Χριστός τότε μίλησε με σκληρά λόγια: «Ω γενιά άπιστη, μέχρι πότε θα είμαι μαζί σας; Πόσο καιρό θα σας ανέχομαι ακόμα;». Στη συνέχεια διέταξε να φέρουν το άρρωστο παιδί και άρχισε μία ουσιαστική συζήτηση με τον πατέρα. Ο πατέρας τον παρακάλεσε και του είπε: «Αν μπορείς να κάνεις κάτι, λυπήσου μας και βοήθησέ μας». Ο Χριστός του απάντησε: «Αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σε όποιον πιστεύει». Και αμέσως έβαλε φωνή ο Πατέρας του παιδιού με δάκρυα και είπε: «Πιστεύω Κύριε, βοήθα με στην απιστία μου». Και όταν είδε ο Χριστός πως μαζεύεται κόσμος, μίλησε αυστηρά στο ακάθαρτο πνεύμα και του είπε: «Πνεύμα άλαλο και κουφό, εγώ σε διατάζω, να βγεις από το παιδί και να μη ξαναμπείς σ’ αυτό». Και το πνεύμα, όπως μας πληροφορεί στη συνέχεια η ευαγγελική διήγηση, αφού έβαλε μεγάλη φωνή και τράνταξε δυνατά το παιδί, βγήκε, και το παιδί έγινε σαν νεκρό, ώστε πολλοί να λένε ότι πέθανε. Και ο Κύριος το ‘πιασε από το χέρι και το σήκωσε και εκείνο στάθηκε όρθιο.
Ας σταθούμε λίγο, αδελφοί μου, στον διάλογο του Κυρίου με τον πατέρα του σημερινού Ευαγγελίου και ας προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα: τί ήταν τελικά αυτό που προκάλεσε τη θαυματουργή θεραπεία του δαιμονισμένου παιδιού; Ήταν η πίστη του πατέρα; Όχι μόνο, αφού ο ίδιος ο πατέρας ομολόγησε στον Κύριο ότι ναι μεν είχε πίστη αλλά δεν ήταν αρκετή, γι’ αυτό και παρακάλεσε στη συνέχεια τον Χριστό να τον βοηθήσει στην απιστία του. Αυτό λοιπόν που προκάλεσε το σημερινό θαύμα δεν είναι η πίστη του πατέρα αλλά η ειλικρινής ομολογία του. «Βοήθει μου τη απιστία» φωνάζει στον Χριστό και αυτή η ειλικρινής ομολογία είναι που τον οδήγησε στην αύξηση της πίστεως και που τελικά προκάλεσε τη θαυματουργή θεραπεία του παιδιού.
Αυτό θέλει κι από εμάς ο Χριστός, αδελφοί μου. Να του ομολογήσουμε με ειλικρίνεια τις αδυναμίες μας, τις πνευματικές μας ελλείψεις, τις ατέλειες μας. Ζητάει την αλήθεια της ψυχής μας. Να του παρουσιάσουμε αυτό το λίγο που έχουμε ώστε στη συνέχεια να έρθει Εκείνος να το αυξήσει, να το μεγαλώσει, να το δυναμώσει. Γι’ αυτό λένε οι Πατέρες τις Εκκλησίας μας ότι τις αρετές δεν τις αποκτάμε με τις δυνάμεις μας, με τις ανθρώπινες δυνατότητές μας, αλλά ότι μας χαρίζονται και μας προσφέρονται από τον Θεό. Πότε; Όταν πράξουμε αυτό που έπραξε ο πατέρας του σημερινού Ευαγγελίου. Τί έπραξε; Ζήτησε από τον Χριστό να του αυξήσει την πίστη. Συνειδητοποίησε την αναξιότητά του και κατάλαβε ότι με τις δικές του δυνάμεις δε θα κατόρθωνε τίποτα. Στάθηκε με ειλικρίνεια και αλήθεια μπροστά στον Θεό, άφησε την αγάπη του Κυρίου να αγγίξει τη ψυχή του και έτσι ενέργησε μέσα του η θεϊκή δύναμη.
Σήμερα, αδελφοί μου, η Εκκλησία μάς καλεί να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του πατέρα της ευαγγελικής διήγησης για να πετύχουμε τον στόχο αυτής της ευλογημένης περιόδου, που δεν είναι άλλος από το να δούμε τον Χριστό μας αναστημένο και να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ζήσει αυτή τη χαρά και τη δόξα της Αναστάσεως του Κυρίου. Αμήν.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή E΄ Νηστειών. «Οσίας Μαρίας Αιγυπτίας»
(Μαρκ. ι΄ 32-45)
10 Απριλίου 2022
Πλησιάζουμε προς το τέλος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αγαπητοί μου αδελφοί, και σήμερα ακούσαμε στο Ευαγγέλιο τον Χριστό μας να απευθύνεται στους μαθητές Του και να τους μιλάει γι’ αυτά τα οποία θα συμβούν όταν θα φθάσουν στα Ιεροσόλυμα. Ο Κύριος ανοίγει την καρδιά Του στους μαθητές Του και τους καταθέτει με περισσότερες λεπτομέρειες από ποτέ όλα όσα θα ακολουθήσουν τις επόμενες ημέρες στην πιο κορυφαία στιγμή της επίγειας παρουσίας Του.
Τους λέει ότι ανεβαίνοντας στα Ιεροσόλυμα θα παραδοθεί στους αρχιερείς και στους γραμματείς. Πως θα τον καταδικάσουν σε θάνατο και πως θα τον παραδώσουν στη ρωμαϊκή εξουσία. Τους αποκαλύπτει και τους φανερώνει πως θα τον εμπαίξουν και θα τον μαστιγώσουν και θα τον φτύσουν και πως θα τον σκοτώσουν και ότι την τρίτη ημέρα θα αναστηθεί. Τους αποκαλύπτει και τους φανερώνει ότι ο Διδάσκαλός τους, αυτός που ευεργέτησε, που κήρυξε τη Βασιλεία του Θεού, που θεράπευσε, που έσωσε, που ανέστησε νεκρούς, που σκόρπισε την ειρήνη και την αγάπη μέσα στον κόσμο, ήρθε η ώρα να ακολουθήσει την οδό του πάθους και του μαρτυρίου.
Αλλά οι μαθητές φαίνεται ότι δεν έχουν κατανοήσει ακόμα τα λεγόμενά Του. Ονειρεύονται και φαντάζονται ότι ο Κύριος θα εισέλθει στα Ιεροσόλυμα ως θριαμβευτής, ως εξουσιαστής, ως κοσμικός ηγέτης για να εγκαταστήσει μία εγκόσμια βασιλεία. Μέσα στα πλαίσια αυτά μπορούμε να αντιληφθούμε και να ερμηνεύσουμε την κίνηση δύο από των μαθητών του Κυρίου, του Ιωάννου και του Ιακώβου οι οποίοι ζήτησαν από τον Διδάσκαλό τους όταν θα ανέβει στην εξουσία να τους διασφαλίσει θέσεις και κοσμικά αξιώματα.
Το περιστατικό αυτό δίνει την ευκαιρία στον Χριστό να διδάξει στους μαθητές Του και διαχρονικά σε όλους εμάς μία καινούρια αντίληψη, μία νέα ανατρεπτική αλήθεια, έναν νέο δρόμο αληθινού μεγαλείου. Ποια είναι αυτή η νέα αλήθεια; «Εκείνος που θέλει να γίνει μεγάλος μεταξύ σας, πρέπει να γίνει υπηρέτης σας. Και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος, πρέπει να γίνει δούλος όλων».
Ο Χριστός, μέσα από τη σημερινή ευαγγελική διήγηση, αδελφοί μου, κηρύττει και προβάλλει στον κόσμο, σε όλους μας ανεξαιρέτως και κυρίως σ’ εμάς τους χριστιανούς του σήμερα μονάχα μία και μοναδική εξουσία: την εξουσία της διακονίας και την εξουσία της αγάπης. Τί σημαίνει αυτό; Ότι αληθινά μεγάλος για τον Χριστό δεν είναι αυτός που εξουσιάζει και καταδυναστεύει, αλλά αυτός που αγαπά θυσιαστικά, και η αγάπη του αυτή τον κάνει να ταπεινώνεται και να γίνεται διάκονος των άλλων. Και πρώτος για τον Χριστό μας δεν είναι αυτός που κατέχει θέσεις και αξιώματα αλλά αυτός που εν ονόματι της αγάπης καταδέχεται να γίνεται δούλος των άλλων. Να θυσιάζεται για τους αδελφούς του και να προσφέρει τα πάντα για χάρη των άλλων.
Πρώτος έρχεται να τα κάνει πράξη όλα αυτά, ποιος; Ο ίδιος ο Χριστός μας ο οποίος έγινε άνθρωπος, έλαβε δούλου μορφή για να μας διακονήσει και να υπηρετήσει την αδυναμία μας. Έδωσε κυριολεκτικά τη ζωή Του για τη δική μας σωτηρία γι’ αυτό κλείνοντας το σημερινό Ευαγγέλιο αναφέρει: «και γαρ ο Υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι, και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών». Δηλαδή, ο Κύριος δεν ήρθε στον κόσμο για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει και να δώσει τη ψυχή Του για να λυτρωθούν πολλοί. Έτσι, για ακόμα μία φορά ο Χριστός μας γίνεται για όλους μας το τέλειο υπόδειγμα.
Αδελφοί μου, σε λίγες ημέρες θα κλιθούμε να ζήσουμε τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας, όπου θα μας προσφερθεί ως δώρο για ακόμα μία φορά η σωτήρια οικονομία του Θεού. Όλοι θα κλιθούμε, γι’ άλλη μια φορά, να γίνουμε μέτοχοι της εν Χριστώ σωτηρίας, μέτοχοι στη ζωή του Αναστημένου Χριστού. Τις επόμενες ημέρες θα κλιθούμε και πάλι να γίνουμε κοινωνοί του φωτός και της ζωής που θα πηγάσει από τον κενό τάφο του Χριστού μας. Και το ερώτημα είναι: Πώς θα κατορθώσουμε να γίνουμε μέτοχοι της χαράς και των αιωνίων αγαθών; Όταν θα είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε στη ζωή μας τον ευαγγελικό δρόμο της ταπεινώσεως και της προσφοράς που μας γνωστοποίησε σήμερα ο Χριστός μας μέσω του ευαγγελικού αναγνώσματος: «όποιος θέλει να γίνει μεγάλος μεταξύ σας, πρέπει να γίνει υπηρέτης σας. Και όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος, πρέπει να γίνει δούλος όλων». Αμήν.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή των Βαΐων
(Ιωαν. ιβ΄ 1-18)
17 Απριλίου 2022
Μόλις χτες, αγαπητοί μου αδελφοί, αξιωθήκαμε να εορτάσουμε και να ζήσουμε μέσα στους κόλπους της Αγίας μας Εκκλησίας ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα που πραγματοποίησε ο Χριστός μας κατά το διάστημα της επίγειας παρουσίας Του, το θαύμα της Ανάστασης του Λαζάρου. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Λάζαρος παρουσιάζεται στο κατώφλι της Μεγάλης Εβδομάδας αναστημένος, ως προάγγελος της νίκης του Χριστού επί του θανάτου. Και αναφερόμαστε στο θαύμα της Αναστάσεως του Λαζάρου όχι τυχαία, αφού η σημερινή εορτή είναι ουσιαστικά η συνέχεια του χτεσινού μεγάλου θαυμαστού γεγονότος.
Γι’ αυτό και στην αρχή της σημερινής ευαγγελικής διήγησης βλέπουμε τον Χριστό, λίγο πριν ξεκινήσει την τελευταία Του πορεία προς τα Ιεροσόλυμα, να βρίσκεται ακόμα στη Βηθανία, στο σπίτι της Μαρίας και της Μάρθας, των αδελφών του Λαζάρου. Εκεί, στο σπίτι του Λαζάρου, μαζεύτηκε πλήθος ανθρώπων για να δει τον Χριστό, αλλά μαζί Του να δει και τον Λάζαρο αναστημένο, αφού προ τεσσάρων ημερών συμμετείχαν στην κηδεία του. Το θαύμα, όπως ήταν λογικό, είχε προκαλέσει θόρυβο και οι άνθρωποι προσέρχονταν στο σπίτι του Λαζάρου για να μάθουν λεπτομέρειες.
Μπροστά στα μάτια του Χριστού αλλά και των παρευρισκομένων έλαβε χώρα ακόμα ένα περιστατικό. Η Μαρία, η αδελφή του Λαζάρου, θέλοντας να φανερώσει στον μεγάλο φιλοξενούμενό τους την αγάπη και την ευγένεια της οικογένειάς της αλλά και την πίστη της ότι ο Χριστός είναι ο Σωτήρας του κόσμου, άλειψε τα πόδια του Κυρίου με πολύτιμο μύρο. Ενώ στη συνέχεια τα σκούπισε με τα μαλλιά της. Στο γεγονός αυτό αντέδρασε έντονα ο Ιούδας λέγοντας ότι αυτό το πολύτιμο μύρο κανονικά θα έπρεπε να πουληθεί και τα χρήματα να δοθούν στους φτωχούς και τους περιφρονημένους. Για να έρθει γρήγορα η απάντηση του Κυρίου ότι: «τους φτωχούς θα τους έχετε πάντα μαζί σας, αλλά εμένα δε θα με έχετε πάντα».
Η ευαγγελική διήγηση θα συνεχιστεί με τη θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Αυτό, άλλωστε, είναι και το κυρίαρχο γεγονός της εορτής της Κυριακής των Βαΐων. Στα Ιεροσόλυμα η ατμόσφαιρα είναι έντονα φορτισμένη εξαιτίας της αυξανόμενης δημοτικότητας του Κυρίου, γι’ αυτό και βλέπουμε να συγκεντρώνεται πλήθος κόσμου για να δει αυτόν που ανέστησε τον Λάζαρο και που τον θεωρούσαν ως τον βασιλιά του Ισραήλ. Οι Ιουδαίοι είδαν το θαύμα της Ανάστασης του Λαζάρου. Δεν προσέγγισαν όμως αληθινά τον Χριστό. Παρέμειναν προσκολλημένοι στην εθνική τους επιθυμία να βρούνε ένα Μεσσία που θα τους αποκαθιστούσε στην ελευθερία με τη δύναμη, την ορμή και την προσωπικότητά του. Γι’ αυτό τον υποδέχτηκαν με τα βαΐα των φοινίκων, όπως ακριβώς υποδέχονταν τους βασιλείς, αλλά γρήγορα τον σταύρωσαν. Οι Ιουδαίοι δε διέγνωσαν την ουσία της αποστολής του Χριστού που ήταν να νικήσει τον θάνατο και να φανερώσει την κοινή Ανάσταση.
Αυτό είναι, αδελφοί μου, και το νόημα της σημερινής εορτής. Να κατανοήσουμε εμείς, ότι δε μπόρεσαν να κατανοήσουν τότε οι Ιουδαίοι. Γι’ αυτό και η Εκκλησία ψάλλει σήμερα Κυριακή των Βαΐων: «Σήμερον ο Χριστός εισέρχεται εις την αγίαν Πόλιν…» γιατί δεν επιδιώκει απλά να θυμηθούμε τα γεγονότα της εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα και με ποιον τρόπο τον υποδέχτηκαν τότε οι Ιουδαίοι αλλά να δούμε πως εμείς σήμερα θα υποδεχτούμε τον Χριστό. Και το πώς θα τον υποδεχτούμε μας το λέει η ίδια η Ακολουθία της Εορτής: «ιδού ο Βασιλεύ σου έρχεταί σοι…». Ο Χριστός έρχεται σαν βασιλιάς όχι μόνο προς την ανθρωπότητα γενικώς αλλά έρχεται και προς τον καθένα μας ξεχωριστά. Έτσι, αδελφοί μου, καλούμαστε να υποδεχτούμε τον Χριστό: ως βασιλιά μας, που θα δεχτούμε το θέλημά Του και θα τον ενθρονίσουμε στην καρδιά μας. Ως βασιλιά μας, που έρχεται και πάλι να κάνει θρόνο του τον Σταυρό για να μας δείξει την οδό της σωτηρίας και τον δρόμο για να εισέλθουμε στην Ουράνια Βασιλεία Του. Ας υποδεχτούμε τον Χριστό ως βασιλιά μας κατανοώντας την αποστολή που έχει και αυτή τη Μεγάλη Εβδομάδα που είναι να νικήσει τον θάνατο και να μας φανερώσει την κοινή Ανάσταση. Αμήν.
π. Π.Α