ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή τής Τυρινής
6 Μαρτίου 2022
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Κυριακή τῆς Τυρινής σήμερα,καί ἀπό αὔριο εἰσερχόμεθα σύν Θεῶ, στήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, στό“Μέγα Πέλαγος” ὅπως παρομοιάζουν οἱ θειότατοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας τό πνευματικό στάδιο τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, δηλαδή τῆς νηστείας.
Ἡ Ἐκκλησία,γιά νά μᾶς προετοιμάσει γιά αὐτό τό μεγάλο πνευματικό στάδιο τῶν ἀρετῶν, μᾶς θυμίζει τόν πρῶτο θρῆνο, τόν θρῆνο τοῦ Ἀδάμ, ὅταν ἐκδιώχθηκε, συνεπείᾳ τῆς παρακοῆς του, ἀπό τόν Παράδεισο. Μᾶς καλεῖ μέ ἄλλα λόγια σέ συναίσθηση τῆς πνευματικῆς μας ἔνδειας καί σέ μετάνοια, γιά νά μήν βρεθοῦμε καί ἐμεῖς ἐκτός Παραδείσου .
Ταυτόχρονα, οἱ Σειρῆνες τοῦ κόσμου μᾶς καλοῦν σέ ἄλλου εἴδους τρόπους ζωῆς. Μᾶς καλοῦν σέ ἀποκριάτικους χορούς, σέ σαρκολατρεία καί ἡδονές, σέ ξενύχτια καί διασκεδάσεις. Μᾶς καλοῦν οἱ Σειρῆνες τοῦ ἀθεϊσμοῦ καί τοῦ ὑλισμοῦ νά κρύψουμε τό πρόσωπό μας, πού δημιουργήθηκε “κατ'΄εἰκόνα” Θεοῦ καί νά φορέσουμε προσωπεία, ὑποδυόμενοι καρναβαλίστικους ρόλους.
Ἐμεῖς λοιπόν, παραζαλισμένοι, “μεθυσμένοι” ἀπό τήν ἑλκυστική πρόσκληση, συμμετέχουμε σέ πολλές ἀπό τίς ἀναφερόμενες κοσμικές ἀπολαύσεις. Μεταμφιεζόμενοι σε κάτι πού δέν είμαστε, μέ καρναβαλίστικες στολές καί ἐξωτερικά προσωπεῖα, φανερώνουμε τήν ἐσωτερική ὑποκρισία πού ὑπάρχει μέσα μας. Λέγει χαρακτηριστικά ὁ ἱερός Χρυσόστομος: “Καί ἐνταῦθα τοῖς πλείοσιν εἰσί κατάδηλος, ὅτι οὐκ εἰσί τοῦτο, ὅπερ φαίνονται, ἀλλά προσωπεῖον περίκεινται μόνον” (Ε.Π.Ε. 9, 702).
Ὅμως, ὅσοι εἴμαστε ἐνσυνείδητοι Χριστιανοί, ἀπό σήμερα θά πρέπει νά ἀδιαφοροῦμε γιά τά καλέσματα τοῦ κόσμου τῶν ἡδονῶν καί τῶν ἀπολαύσεων.Θά πρέπει ὅλοι νά ἀγωνιζόμαστε καί νά προετοιμαζόμαστε γιά αὐτό τό ταξίδι στό μεγάλο πέλαγος. Διότι ἡ ζωή μας εἶναι σάν ἕνα καράβι.Ὅπως τό καράβι βγαίνει ἀπό τό λιμάνι καί ταξιδεύει μέσα στά πελάγη, ἔτσι καί ἡ ζωή εἰσέρχεται σέ νέα στάδια πνευματικότητος καί ἐγρήγορσης.Ὅπως ὁ καπετάνιος εἶναι κατάλληλα προετοιμασμένος, γιά νά ἀντιμετωπίσει τόν κάθε κίνδυνο, εἶτε εἶναι σκόπελος καί ὕφαλος, εἶτε ἄνεμος καί θαλασσοταραχή, μέ σκοπό νά μήν καταποντισθεῖ τό καράβι, ἔτσι καί ἐμεῖς, οἱ ὁποῖοι εἴμαστε “ οἱ καπετάνιοι” τῆς ζωῆς μας, πρέπει νά προετοιμασθοῦμε κατάλληλα καί νά ἐφοδιάσουμε τή ζωή μας μέ τίς ἀρετές τῆς Ἐκκλησίας, γιά νά ἀντιμετωπίσουμε καί νά “αναχαιτίσουμε” τίς πολλές “φουρτοῦνες” καί τά πολλά “μποφόρ”, πού θά προκαλέσει σέ τούτη τήν περίοδο τῆς ζωής μας ὁ Διάβολος.
Ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς καλεῖ: “ Τό στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται, οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε” (Ἀπό τούς αἴνους τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς). Εἶναι λοιπόν ἡ Σαρακοστή,ὅπως θά λέγαμε μέ ἀθλητική ὁρολογία, μία προπόνηση, ἕνα γύμνασμα πνευματικοῦ ἀνεφοδιασμοῦ,γιά τόν ἀγῶνα πού καλούμαστε νά κάνουμε ἀπό αὔριο, Καθαρά Δευτέρα,μέχρι τό Μεγάλο Σαββάτο. Μακρινό ταξίδι καί δύσκολο, πού ὅμως γρήγορα περνάει καί εὔκολα ἀντιμετωπίζεται, ἄν ὁ κάθε ἀθλητής, ἀγωνιστής-χριστιανός,εἶναι ἐφοδιασμένος ἀπό τήν ἀρχή μέ ὅλα τά ἀπαραίτητα στοιχεῖα γιά τόν συγκεκριμένο ἀγῶνα. Ἕνα ἀποτελεσματικό στοιχεῖο καί βασική ἀρετή γιά αὐτόν τόν ἀγῶνα μας εἶναι ἡ νηστεία. Ἡ νηστεία, ἀνάλογα μέ τό πώς διάγουμε τόν βίο μας ἐκείνη τήν περίοδο,μπορεί νά γίνει εἴτε εὔκολη εἴτε δύσκολη. Εὔκολη νηστεία εἶναι ἡ νηστεία τῆς ἀρεσκείας μας, κομμένη καί ραμμένη στα μέτρα μας, ὅπως μᾶς ἱκανοποιεῖ. Δύσκολη νηστεία εἶναι ἡ νηστεία ἡ ἀληθινή.Ὁ Χριστός σήμερα μέ τήν Εὐαγγελική περικοπή μᾶς μιλᾶ γιά τήν νηστεία, ὅμως δέν ἐννοεῖ τήν εὔκολη νηστεία. Ἀποκλείει δέ παντελῶς τήν ὑποκριτική νηστεία.
Ἡ ἀληθινή νηστεία εἶναι ἀδελφωμένη, ἄρρηκτα καί στενά συνδεδεμένη μέ τίς δύο ἄλλες ἀρετές, πού ἐπίσης σήμερα, μᾶς ἀναφέρει μέσα ἀπό τήν Εὐαγγελική περικοπή ὁ Κύριός μας. Οἱ ἄλλες δύο ἀρετές εἶναι ἡ συγνώμη καί ἡ ἐλεημοσύνη.Τρεῖς ὄμορφες συντροφιές μᾶς προσφέρει καί μᾶς παρουσιάζει ὁ Χριστός γι'αὐτόν τόν πνευματικό μας ἀγῶνα.
Ἄν σέ κάποιον ποῦμε: «Ἔχεις τρεῖς ἐπιλογές, ἤ θά πᾶς νά μιλήσεις μέ τόν γείτονα σου πού σέ ἐξύβρισε, σέ ἀδικήσε καί διαπληκτίστηκες μαζί του, ἤ θά κάνεις νηστεία ὁρισμένων φαγητῶν, ἤ θα ἀδειάσεις τό πορτοφόλι σου καί θά τό μοιράσεις σέ ἀνθρώπους πού ἔχουν ἀνάγκη», ἀσφαλῶς θά κάνει τό πιό εὔκολο,δηλαδή θά νηστέψει ἀπό ὁρισμένα φαγητά, ἀπό νά συγχωρέσει τό γείτονα του ἤ νά ἐλεήσει τόν φτωχό.Αὐτή ὅμως ἡ νηστεία πού εἶναι χωρίς ἀγάπη καί χωρίς ἐλεημοσύνη,εἶναι ψεύτικη. Ἄλλωστε καί ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι ἕνα εἶδος νηστείας. Γιατί νηστεία σημαίνει στέρηση.Ὅταν ἐλεεῖς, κατά κάποιο τρόπο στερεῖς ἀπό τόν ἑαυτό σου. Εἶναι ἡ ἑκούσια στέρηση τῆς ἀντιπάθειας, τοῦ μίσους, τῆς ἔχθρας καί τῆς κακίας. Καλή Σαρακοστή.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή Α΄ Νηστειών
13 Μαρτίου 2022
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Μιά παράδοση λέει ὅτι ἡ καλύτερη εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ἀποτυπώθηκε σέ ἕνα μανδήλιο. Τό μεγάλο γεγονός ὅμως, πού σήμερα ἑορτάζουμε καί πανηγυρίζουμε, εἶναι ὅτι ἡ εἰκόνα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ἀποτυπώθηκε ἀπαράλλακτα στόν χῶρο τῆς ἁγίας Ὀρθοδοξίας. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἡ σημερινή Κυριακή ἔχει συνδεθεῖ ἄρρηκτα μέ τήν ἀναστήλωση τῶν σεπτῶν εἰκόνων.
Οἱ πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς πίστεώς μας τήν ἐποχή ἐκείνη διεστρέβλωσαν τήν ἀλήθεια. Ἄλλωστε, αὐτή δέν εἶναι ἡ πάγια τακτικά τῶν διαχρονικά πολεμίων τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς πίστεώς μας; Καί τότε καί τώρα, σύγχρονοι πολέμιοι καί διῶκτες διαστρεβλώνουν τήν ἀλήθεια, μέ μοναδικό σκοπό νά ἀποκόψουν τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν Ἐκκλησία. Μπορεῖ όμως αὐτό νά συμβῆ;
Ἴσως μπορεῖ νά συμβῆ κάποια μάνα νά ἐγκαταλείψει ἀπροστάτευτο καί ἀβοήθητο τό παιδί της. Ὅμως ἡ μάνα καί τροφός πού λέγεται Ἐκκλησία δέν ἐγκαταλείπει ποτέ τά παιδιά τῆς, ὅσο καί ἄν προσπαθοῦν νά τά ἀπομακρύνουν κάποιοι ἀπό κοντά της. Τήν Ἐκκλησία τήν πολέμησαν καί τήν πολεμοῦν καί λέγουν,ὅπως τότε ἔτσι καί τώρα,πώς εἴμαστε εἰδωλολάτρες, ἐπειδή προσκυνοῦμε τίς εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων μας.Ἐμεῖς ἀπαντοῦμε ὅτι, ὅποιος ἀρνεῖται τήν εἰκόνα τοῦ Κυρίου, ἀρνεῖται“ τόν Χριστόν ἐνανθρωπήσαντα” Ἀρνεῖται τή θεία κένωση, τή σάρκωση τοῦ Χριστοῦ. Ἡ σάρκωσις ἔκανε τόν Χριστό, πού ἦταν ὡς Θεός Λόγος “ εἰκών τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου” (Κολασ. 1,15).
Οἱ ἅγιοι Πατέρες πολέμησαν σκληρά τήν εἰκονομαχία καί τήν πλάνη περί εἰδωλολατρείας,μέ τήν θεολογική κατάρτιση καί τήν ἀγιοπνευματική ζωή τους, μέ τά συγγράμματά τους, μέ τήν προσευχή καί μέ τήν ὁμολογία τῆς πίστεως,Ὅ ἅγιος Ἰωάννης,ὁ Δαμασκηνός, μαζί μέ λαϊκούς ἀγῶνες τῶν εὐσεβῶν, ἀντιστάθηκε στό ρεῦμα τῶν Εἰκονομάχων.Ἔτσι,μετά ἀπό πολλούς ἀγῶνες τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, πού ἀποτελοῦν τούς θεματοφύλακες τῆς πίστεως μας καί πού μᾶς κληροδότησαν μέ μία βαριά κληρονομιά, ἦλθε ἡ εὐλογημένη ἡμέρα,κατά την ὁποία ἀναστηλώθηκαν οἱ σεπτές εἰκόνες καί ἐπέστρεψαν στή θέση τους.Αὐτό τό σημαντικό γεγονός γιορτάζουμε σήμερα Κυριακή τῆς Ορθοδοξίας.
Γιορτάζει ἡ Ὀρθοδοξία,ἡ ὁποία εἶναι ἡ πιστή εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ὀρθοδοξία ἐργάζεται γιά τήν εἰκόνα, ὄχι γι' αὐτήν πού ἁγιογραφεῖται καί ζωγραφίζεται, ἀλλά κυρίως γιά τήν ἔμψυχο εἰκόνα. Εἶναι ἕνα ἐργαστήριο ἔμψυχων εἰκόνων,τό ὁποῖο ζωγραφίζει μέ τό πινέλο τῆς χάριτος.Ἄς προσέξουμε λίγο τί ὑπάρχει ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία. Ἔγκλημα, πόλεμος, ἀδικία, διαπόμπευση,ἀκαταστασία,μῖσος, ὀργή, ἀπόγνωση, ἀπελπισία. Ἀντίθετα,μέσα στήν Ἐκκλησία,στήν Ὀρθοδοξία ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει τή δυνατότητα νά γίνει ἕνα κατά χάριν πιστό ἀντίγραφο τοῦ Χριστοῦ.
Σήμερα,γιορτάζουμε ὅλοι ἀδελφοί μου.Γιορτάζει ἡ Πίστη μας, ἡ παράδοσή μας, τό σπίτι μας, ἡ ρίζα μας.Ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία,γιατί ἔχει τήν ἀποστολική παράδοση.Αὐτή ἡ παράδοση μᾶς συνδέει ὅλους μέ τούς Ἀποστόλους.Ἐκεῖνο πού οἱ Ἀπόστολοι ἀπό τόν Κύριο παρέλαβαν,ἐκεῖνο πιστεύουμε καί διαλαλοῦμε:“Οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν”.Ναί,ἀδελφοί μου,μέ στεντόρεια φωνή,μήν ντραποῦμε νά βροντοφωνάξουμε πρός πᾶσα κατεύθυνση μέσα στήν κοινωνία: , ου ται τοῦ Φιλίππου ά πράγματα“Αὕτη εἶναι ἡ πίστη τῶν Πατέρων τῆς Εκκλησίας. Αὐτή εἶναι καί ἡ δική μας πίστη”.
Σέ ὅποιον ἀμφιβάλει, δέν χρειάζεται νά τοῦ ποῦμε πολλά,μόνο τόν λόγο τοῦ Φιλίππου:“ Ἔρχου καί ἴδε”. Ἔλα καί ζῆσε τήν Ὀρθοδοξία,ἔλα καί γνώρισε τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἔλα,νά δεῖς τό ὡραιότερο θέαμα,πού εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μας. Μή θαυμάζεις ἄψυχα ἀγάλματα, ὅλα ἔχουν ἀτέλειες,γιατί εἶναι ἀνθρώπινα δημιουργήματα. Ἔλα,να δεις τό τέλειο, πού εἶναι ὁ Χριστός καί εἶναι τό ἀριστούργημα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ὁ Ἀναμάρτητος. Εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ὁ μόνος πού μπορεῖ νά πεῖ: “ Τίς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει με περί ἁμαρτίας; Εἰ δέ ἀλήθειαν λέγω, διατί ὑμεῖς οὐ πιστεύετέ μοι;” (Ιωαν. 8,46) Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα Ἀμήν.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή Β΄ Νηστειών
20 Μαρτίου 2022
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Φλέγονταν οἱ κάτοικοι τῆς Καπερναούμ ἀπό τήν πνευματική δίψα καί τόν ἐσωτερικό πόθο νά ἀκούσουν τόν λόγο τοῦ Κυρίου. Εἶναι συνηθισμένη ἡ σημερινή εἰκόνα πού μᾶς παρουσιάζει ἡ Εὐαγγελική περικοπή, μιά εἰκόνα μέ πλῆθος κόσμου, πού κατέκλυσε κάθε χῶρο τοῦ σπιτιοῦ πού βρισκόταν ὁ Κύριος. Ὁ κόσμος αὐτός ἦταν ὁ εὐλογημένος λαός, ὁ λαός τοῦ Θεοῦ,πού ἔτρεχε νά ἀκούσει τόν Χριστό,νά ἀκούσει τά θεία Του λόγια,πού μαγνήτιζαν καί ἀποτελοῦσαν τή ζωογόνα καί ποτιστική πνευματική βροχή, ἡ ὁποία ἔδινε ζωή στήν κατάξηρη πνευματική γῆ. Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ἦταν καθημερινός καί ἀδιάλειπτος, σέ ἀνοιχτούς καί κλειστούς χώρους, σέ πόλεις καί χωριά, σέ ἀγορές καί στήν ὕπαιθρο.Οἱ ἄνθρωποι σάν διψασμένα ἐλάφια,ἔτρεχαν νά ξεδιψάσουν τήν ἀφόρητη δίψα τους. Αὐτό συνέβη καί στήν Καπερναούμ, μόλις πληροφορήθηκαν οἱ ἄνθρωποι ὅτι ὁ Χριστός βρίσκεται σέ συγκεκριμένο σπίτι, κατέκλυσαν τόν χῶρο.
Τό παράδειγμα τῶν κατοίκων τῆς Καπερναούμ, πρέπει νά γίνει ἰσχυρό μάθημα καί ὑπόδειγμα πόθου γιά ὅλους μας,σήμερα καί διαχρονικά, γιά νά σπεύδουμε καθημερινά νά ἀναζητοῦμε τόν πνευματικό μας ἀνεφοδιασμό, δηλαδή τήν μελέτη τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ,ἰδιαίτερα αὐτήν τήν περίοδο τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς.Μεγάλοι ἀγωνιστές τῆς πίστεως μας, ὁμολογητές καί ἀπολογητές, φωτεινοί μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας,δέν χόρταιναν νά μελετοῦν τά λόγια τοῦ Χριστοῦ,νά ἐμβαθύνουν στά ἀνεξερεύνητα νοήματά τούς,νά τά συζητοῦν μεταξύ τούς καί νά προάγονται συνεχῶς στήν κατά Θεόν σοφία.Ὅσο προχωροῦσε ἡ ἡλικία τους, τόσο μεγαλύτερος γινόταν ὁ πόθος τους, διότι ἔβλεπαν πόσα τούς λείπουν γιά νά ἔχουν, ἄν ὄχι ὁλοκληρωμένη,τουλάχιστον ἱκανοποιητική γνώση τῶν Θείων Ἀποκαλύψεων. Θά ἐπαναλάμβαναν τήν βαθυστόχαστη ὁμολογία τοῦ Ἁγίου Ιγνατίου,τοῦ Θεοφόρου, ὁ ὁποῖος παρά τό προχωρημένο τῆς ἡλικίας του καί τήν πολύπλευρη γνώση τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἔλεγε: “ νῦν ἠρξάμην μαθητής γενέσθαι”.
Καμία ἄλλη γνώσῃ δέν μᾶς εἶναι τόσο ὡφέλιμη καί ἀπαραίτητη, ὅσο ἡ γνώσῃ τοῦ Θείου Θελήματος. Ὅλες οἱ ἄλλες ἐπιστημονικές γνώσεις διευρύνουν τούς γνωστικούς ὁρίζοντες τοῦ νοῦ, ὑποβοηθοῦν στήν τακτοποίηση πολλῶν βιοτικῶν προβλημάτων, μᾶς ἐπιτρέπουν νά ἒχουμε μία εὐρύτερη ἀντίληψη καί ἑρμηνεία τῶν γεγονότων καί κατά κάποιο τρόπο ἰκανοποιοῦν τήν φιλομάθεια ἤ καί τήν περιέργειά μας. Μποροῦν νά μᾶς πάνε ἀκόμη καί στό φεγγάρι, ἀλλά δέν μᾶς πηγαίνουν στόν Θεό, ὅπως ἒλεγε καί ὁ Άγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης.
Ἐξάλλου, πολλές ἀπό αὐτές τίς γνώσεις πού μᾶς προσφέρουν οἱ ἐπιστημονικές ἒρευνες, δέν εἶναι ἀδιάσειστες, καθώς ἔρχονται νεώτερες ἒρευνες, πού διαψεύδουν τίς προηγούμενες καί τίς ἀντικαθιστούν μέ ἂλλες. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ὅμως εἶναι ἡ καθαρά καί ἀπόλυτη ἀλήθεια, τό πλούσιο καί ἀνεπισκίαστο φώς. “ Ἡ ἀλήθεια διά Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο” διακηρύσσει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης (Ιωαν.17).
Αὐτήν τήν ἀλήθεια πρέπει νά τήν γνωρίσουμε ὅλοι, στό μέτρο τοῦ ἐφικτοῦ, καί ὃσο μποροῦμε, νά τήν κάνουμε φώς τῆς προσωπικῆς μας διάνοιας. Μπορεῖ να μήν εἶναι δυνατό σέ ἐμάς νά ἀκούσουμε ἀπευθείας τόν Κύριό μας, ὅπως τότε στό σπίτι οἱ κάτοικοι τῆς Καπερναούμ καί τῆς Παλαιστίνης, ὅμως δέν μᾶς λείπουν εὐκαιρίες,τίς ὁποῖες ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς στέλνει.Ἀρκεῖ ἐμεῖς νά εἲμαστε στήν ἀνάλογη πνευματική κατάσταση, γιά νά ἀντιληφθοῦμε ὅτι αὐτό πού μᾶς παρουσιάζεται καί μᾶς προσφέρεται εἶναι γιά τήν κατά Θεόν οἰκοδομή καί γνώση μας. Μεγάλη εὐκαιρία εἶναι ὁ ἱερός ναός, ὅπου, κατά τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς καί στις μεγάλες γιορτές, γίνεται κήρυγμα τοῦ θείου λόγου. Ιδιαίτερη χάρη καί δύναμη ἀποκτούν τά λόγια τοῦ Κυρίου, ὅταν λέγονται καί ἀκούγονται κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας.
Μία ἄλλη εὐκαιρία εἶναι ἡ κοινή συνάθροιση τῶν ἀνθρώπων γιά τήν μελέτη τῆς Ἀγία Γραφῆς,στά πνευματικά κέντρα τῶν ἐνοριῶν. Δυστυχῶς,ἐνῶ ὑπάρχει πόθος για κοινή συμμετοχή τῶν ἀνθρώπων σέ ἄλλου εἴδους συναντήσεις κοσμικοῦ καί ὑλιστικού περιεχομένου( θέατρα, γήπεδα, νυχτερινά κέντρα, καφετέριες, καφενεῖα κ.λ.π.), δέν ὑπάρχει ἀντίστοιχος πόθος για κοινή καί ἀθρόα συμμετοχή τῶν πιστῶν στίς κατηχητικές συνάξεις, οἱ ὁποίες όχι μόνο οἰκοδομοῦν τίς ψυχές μας καί μᾶς ὠφελοῦν, ἀλλά ταυτόχρονα μᾶς ἀποκαλύπτουν καί μᾶς φανερώνουν τήν ἀληθινή μας πίστη, ἀνόθευτη καί ἀκέραια, δίχως τόν φόβο τῆς πλάνης καί τῆς αἵρεσις.Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μᾶς τό διαβεβαίωσε ὅτι: «ὅπου δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμί ἐν μέσῳ αὐτῶν» (Ματθ. Ιη΄20).
Οἱ κάτοικοι τῆς Καπεραούμ ἐπέλεξαν τήν κοινή συνάθροιση γιά νά ἀκούσουν τόν Χριστό,γι΄ αὐτό καί ἀξιώθηκαν νά δοῦν τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ παραλύτου.Ἀς ἐπιλέξουμε,ἀδελφοί μου, καί ἐμεῖς νά ἀναζητήσουμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ,ὁ ὁποῖος θά μᾶς ὁδηγήσει στή θεογνωσία καί θεοπτία. Ἀμήν.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή Γ΄ Νηστειών
27 Μαρτίου 2022
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Νά ἀπαρνηθεῖς τόν ἑαυτό σου,γιά νά κερδίσεις τόν ἑαυτό σου. Νά θυσιάσεις κατά κάποιο τρόπο τή ζωή σου, γιά νά τή σώσεις. Νά εἶσαι ἕτοιμος νά πεθάνεις, γιά νά κερδίσεις τήν ἀθανασία. Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, παράδοξα καί ἀντιφατικά φαίνοντα τά παραπάνω λόγια τοῦ Ἁγίου Θεοῦ. Φαίνονται ἀντιφατικά, ἀλλά δεν εἶναι.Τά λόγια αὐτά διατυπώθηκαν ἀπό τό μοναδικό στόμα πού δέν εἶπε ποτέ ψέματα στήν ἀνθρωπότητα καί τήν κοινωνία, τά λόγια αὐτά βγῆκαν ἀπό τό εὐλογημένο στόμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. “ Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν,ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι”
Ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας σημαίνει ἂρνηση τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου πού κουβαλᾶμε ὅλοι μας, δηλαδή τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἁμαρτίας,μέ τήν ἔννοια ὅτι ὅλοι μέσα στήν ψυχή μας ἔχουμε ἀδυναμίες καί πάθη. Ἡ κλίση καί ἡ ῥοπή πρός τό πονηρό ἐξουσιάζει καί αἰχμαλωτίζει τή θέλησή μας,ἐνῶ τό βάρος τῆς ἐνοχῆς καταπιέζει τήν συνείδηση μας. Πῶς εἶναι δυνατόν ἕνας ἄνθρωπος νά ἀκολουθήσει τόν Χριστό,ὅταν μέσα του κυριαρχοῦν θανατηφόρα καί ἐπικίνδυνα πάθη;Ἀγωνιζόμαστε ἑπομένως, ἐναντίον τῶν παθών μας, γιά νά γίνουμε ἀκόλουθοι τοῦ Χριστοῦ.
Ἀκόμη,ὁ ἀληθινός ἀκόλουθος πρέπει νά σηκώσει τόν προσωπικό του σταυρό. Εἶναι γνωστή ἡ φράση πού κυριαρχεῖ στίς μέρες μας“σηκώνει πολύ μεγάλο σταυρό”.Ὁ ἀληθινός ἀκόλουθος πρέπει νά σηκώνει τόν σταυρό ἰσοβίως, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά εἶναι σταυρός θλίψεως, σταυρός πόνων, σταυρός δοκιμασιῶν, σταυρός ταλαιπωρήσεων, σταυρός ὑπομονῆς καί καρτερίας, καί ὅλα αὐτά γιά τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Καλεῖται ὁ πιστός πού θά ἀκολουθήσει τόν Χριστό νά εἶναι ἕτοιμος,καί ἄν χρειαστεῖ νά θυσιάσει ἀκόμη καί τη ζωή του γιά τόν Χριστό.
Φαίνεται τρομακτική καί δύσκολη ἡ ζωή τοῦ πιστοῦ,ἔτσι ὅπως παρουσιάζεται.Εἶναι ὅμως; Ἀσφαλῶς ὄχι. Ὄχι, διότι συμπαραστάτης καί συνοδοιπόρος αὐτῆς τῆς πορείας εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ἐκεῖνος πού πρῶτος βάδισε τήν στενή καί τεθλιμμένη ὁδό, τήν ὁδό τοῦ μαρτυρίου, τοῦ χλευασμοῦ, τοῦ διωγμοῦ, τῆς βλασφημίας, τῆς περιφρονήσεως, καί τέλος τοῦ θανάτου. Καί ὅλα αὐτά γιά ποιόν; Γιά τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο.
Ὅποιος θυσιάζεται καί πάσχει γιά τόν Χριστό χαίρει καί ἐλπίζει μαζί μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁ ὁποίος “ χαίρει ἐν τοῖς παθήμασι του”.Ἑπομένως, ὁ ἀκόλουθος τοῦ Χριστοῦ βαδίζει χαρούμενος τόν δρόμο του, γιατί ὁ σταυρός φαίνεται ἐλαφρύς, τό φορτίο ἀσήμαντο καί οἱ θλίψεις ὠφέλιμες. Ἀποκτᾶ θάρρος μεγάλο καί δέν ἀρνεῖται τόν Χριστό. Μπορεῖ οἱ συνάνθρωποί του νά χλευάζουν, νά τόν εἰρωνεύονται, νά ἐμπαίζουν τήν πίστη του.Αὐτός ὅμως δέν δίνει σημασία στούς χλευασμούς καί τίς κοροϊδίες,ἐνῶ αἰσθάνεται πόνο γιά αὐτούς τούς ἀνθρώπους. Τούς βλέπει νά μοιάζουν μέ βαρύτατα ἀσθενῆ ἄτομα, τά ὁποία εἰρωνεύονται αὐτόν πού εἶναι ὑγιής.
Ἀκόμη, ὁ πιστός Χριστιανός δέν ντρέπεται γιά τήν πίστη του,τήν ὁμολογεῖ καθημερινά μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς του, ὄχι γιά τό «θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις», ἀλλά γιά τήν δική του σωτηρία. Ὁ πιστός Χριστιανός δέν ντρέπεται νά κάνει εὐλαβικά καί δημόσια τόν σταυρό του. Ὁ πιστός Χριστιανός δέν ντρέπεται νά ὁμολογήσει σθεναρά καί δημόσια τήν χριστιανική του ἰδιότητα. Ὁ πιστός Χριστιανός δέν σιωπᾶ, ὅταν μπροστά του βλασφημοῦν τό ὑπερύμνητο ὄνομα τοῦ Ἁγίου Θεοῦ. Ἀκόμη καί ἄν λοιδορηθεῖ ἐκείνη τήν στιγμή, δέν πτοεῖται, δέν καταβάλλεται,γιατί πολύ ἁπλά ὁμολογεῖ τήν πίστη του.
Σήμερα,ὁ πιστός βρίσκεται ὑπό διωγμό, ἀλλά ὄχι μέ τό χαρακτήρα τῶν διωγμῶν πού ὑπέστησαν οἱ μάρτυρες καί ὁμολογητές τῆς πίστεως. Σήμερα,ὁ πιστός βρίσκεται ὑπό νέα μορφή διωγμοῦ, ὕπουλου,ἔντεχνου, καί καλά μεθοδευμένου,πού ἔρχεται νά τοῦ ἀλλοιώσει τήν πίστη του, νά τόν κάνει νά ἀποδεχτεῖ τά πάντα καί νά συμβιβαστεῖ μ΄αὐτά. Αὐτός πού συμβιβάζεται εὔκολα καί δέν ἀντιστέκεται, ἀποδεχόμένος τά πάντα στήν ζωή του, ὅπως παραδείγματος χάριν ἀποδέχεται ὅτι ἕνας εἶναι ὁ Θεός καί εἶναι τό ἴδιο εἴτε λέγεται Ἀλλάχ, εἴτε Βούδας, εἴτε Χριστός καί ὅτι οἱ θρησκεῖες εἶναι ἴδιες καί δέν ἔχουν καμμία διαφορά,ἀφοῦ ὅλες σ΄ἕναν Θεό πιστεύουν, αὐτός ὁ ἄνθρωπος πολύ ἁπλά δέν σηκώνει πλέον τόν σταυρό τοῦ Κυρίου καί δέν πορεύεται τήν ὁδό τοῦ μαρτυρίου,πού τόν ὁδηγεῖ στήν αἰωνιότητα.Αὐτός ὁ ἄνθρωπος συμβιβάστηκε με τούς “ψευτοθεούς”, κατέβασε τόν σταυρό τοῦ Κυρίου καί πήρε στούς ὤμους του τίς ψευτοδιδασκαλίες καί τίς ὑλιστικές θεωρίες,οἱ ὁποῖες ὅμως τόν ὁδηγοῦν σέ πνευματικό τέλμα καί σέ πνευματική καταστροφή.
Ἀντίθετα,εἰς πεῖσμα τῶν δαιμόνων,ὁ ἀγωνιζόμενος πιστός συνεχίζει νά πορεύεται τόν δύσκολο δρόμο,γιατί ἐλπίζει καί προσδοκᾶ νά γίνει πολίτης του οὐρανοῦ,ἐξαργυρώνοντας τά πάθη τῆς ψυχῆς του με τόν ἔντιμο, προσεχτικό καί πνευματικό του ἀγῶνα Ἀμήν.
π.Γ.Β.