ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2021
Ζ΄Λουκᾶ
Δύο ἀκόμα ἀπό τά πολλά θαύματα πού πραγματοποίησε ὁ Κύριος κατά τήν ἐπίγεια δράση καί παρουσία του,ἀκούσαμε ἀπό τό ἱερό Εὐαγγέλιο τῆς ἡμέρας.Τό πρῶτο ἀπό αὐτά,ἀναφέρεται στήν θεραπεία μιᾶς γυναίκας πού ἔπασχε ἀπό αἱμορραγία δώδεκα ὁλόκληρα χρόνια.Ἀπογοητευμένη ἀπό τούς γιατρούς,πού δέν μπόρεσαν νά τήν βοηθήσουν στό παραμικρό,πλησίασε τόν Χριστό,ἄγγιξε μέ μεγάλη πίστη τήν ἄκρη ἀπό τό ἔνδυμά του καί ἀμέσως θεραπεύτηκε.Τό πίστευε ἀληθινά ὅτι καί τήν ἄκρη μόνο ἀπό τό ροῦχο του νά ἀκουμπήσει θά σωθεῖ, θά γλιτώσει δηλαδή ἐπί τέλους ἀπό τήν πολύ μεγάλη καί πολυχρόνια δοκιμασία πού τήν ταλαιπωροῦσε καί δέν τήν ἄφηνε νά χαρεῖ τή ζωή της.
Τό δεύτερο θαῦμα εἶναι ἀκόμα πιό συγκλονιστικό, γιατί μᾶς μιλάει γιά τήν ἀνάσταση τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου.Τό κορίτσι αὐτό ἦταν νεκρό καί τό θρηνοῦσαν οἱ συγγενεῖς του,ὅμως ὁ Κύριος πού εἶναι Θεός,τό πλησιάζει μέ ἀπέραντη ἀγάπη καί πατρική στοργή,καί κρατώντας το ἀπό τό χέρι,τό προστάζει νά σηκωθεῖ ἀπό τό κρεβάτι πού βρισκόταν.Ἡ ψυχή τοῦ παιδιοῦ,πού εἶχε φύγει ἀπό τό σῶμα του,ἐπιστρέφει ἀμέσως καί δίνει ζωή στό ἄψυχο κορμάκι του,ἀφήνοντας τόσο τούς γονεῖς, ὅσο καί ὅσους ἄλλους ἦταν ἐκεῖ κατάπληκτους! Ἡ προσταγή τοῦ Χριστοῦ μας ἦταν τόσο δυνατή πού οὔτε ὁ θάνατος μπόρεσε νά ἀντισταθεῖ.Τό πρίν ἀπό λίγο νεκρό κορίτσι στέκεται καί πάλι ὄρθιο καί γεμᾶτο ἀπό ζωή ἀνάμεσά τους!
Καί στά δύο αὐτά θαύματα ὑπάρχει μία κοινή προϋπόθεση, ἡ πίστη αὐτῶν πού δέχτηκαν τά θαύματα.Ἡ αἱμορροῦσα εἶχε μεγάλη πίστη καί πλησιάζοντας τόν Χριστό ἦταν σίγουρη ὅτι θά τήν ἀπαλλάξει ἀπό τήν μάστιγα τῆς ἀσθένειας.Ἀπό τόν Ἰάειρο πάλι ζητᾶ ὁ Κύριος νά μήν φοβᾶται, ἀλλά νά ἔχει πίστη ὅτι ἡ νεκρή του κόρη θά ἐπανέλθει στή ζωή μέ τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ.Ἄρα,γιά νά γίνει ἕνα θαῦμα χρειάζεται ἡ παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν μιά μεριά καί ἡ δική μας πίστη ἀπό τήν ἄλλη.Βέβαια,ὁ Θεός δέν δεσμεύεται ἀπό τήν ἀπιστία μας, ὅμως μᾶς ζητᾶ νά πιστέψουμε προκειμένου νά ἐνεργήσει καί σέ μᾶς ἡ θαυματουργική του δύναμη.
Τό ζήτημα λοιπόν εἶναι ἄν ἐμεῖς πιστεύουμε ἀκράδαντα στήν ὕπαρξη καί στήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ.Δυστυχῶς ὅμως,στό ἐρώτημα αὐτό δέν μποροῦμε νά ἀπαντήσουμε ὅλοι μας καταφατικά.Γιατί ἀκόμα καί νά πιστεύουμε,ἡ πίστη μας δέν εἶναι τόσο δυνατή ὥστε νά ἐπιτρέψει νά ἐνεργήσει καί σέ μᾶς ἡ θαυματουργική ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ χωρίς ἐμπόδιο.
Δέν βρίσκονται ὅμως γύρω μας μόνο ὀλιγόπιστοι,ἀλλά ὑπάρχουν καί πολλοί πού ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι ἐντελῶς ἄπιστοι.Αὐτοί δέν παραδέχονται μόνο φανερά ὅτι ἀρνοῦνται τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ζοῦν κιόλα μέ τέτοιο τρόπο ὥστε νά μᾶς κάνουν νά βεβαιωθοῦμε ὅτι ὄντως εἶναι ἄπιστοι! Ἔδιωξαν συνειδητά τόν Θεό ἀπό τή ζωή τους γιατί τούς βολεύει αὐτό,ἐπειδή δέν τούς ἐλέγχει ἡ συνείδηση γιά τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ζοῦν.Στήν θέση τοῦ Θεοῦ ἔβαλαν τόν ἑαυτό τους καί κάποια εἴδωλα πού δικαιολογοῦν τήν διαφορετική τους στάση ἀπέναντι στά διάφορα προβλήματα τῆς ζωῆς.
Ἡ αἱμορροῦσα ὅμως πιστεύει ἀκράδαντα στό Θεό,ἐμπιστεύεται ἀπόλυτα τήν δύναμή του καί ἐλπίζει ὅτι τώρα πού ἀξιώθηκε νά τόν συναντήσει, δέν θά τήν ἀφήσει νά ὑποφέρει ἄλλο καί ὅτι ἡ ὥρα πού θά ἐλευθερωθεῖ ἀπό τήν μάστιγα πού ἐπί χρόνια τήν ταλαιπωρεῖ ἀφάνταστα πλησίασε.Ἡ θαυμαστή της θεραπεία εἶναι ἕνας θρίαμβος τῆς πίστεώς της,μιά δικαίωση τῆς ἐμπιστοσύνης της πρός τόν Θεό.Μαζί μέ τήν θεραπεία τοῦ σώματος ἔρχεται καί ὑγεία τῆς ψυχῆς της καί ἡ σχέση της μέ τόν Θεό ἔχει πλέον ἀποκατασταθεῖ τελείως. Διπλᾶ κερδισμένη φεύγει ἀπό τήν εὐλογημένη καί σωτήρια συνάντησή της μέ τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, πού ἔγινε και Υἱός τοῦ ἀνθρώπου γιά τήν σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Καί ὁ Ἰάειρος ὅμως πίστεψε.Ἔτσι βγῆκε κι αὐτός κερδισμένος ἀπό τήν μεγάλη του δοκιμασία καί ὅλοι μας διαπιστώνουμε μέ ποιό τρόπο ὁ Θεός ἀξιοποιεῖ γιά τό καλό ὅλων μας ὅλα τά λυπηρά καί ὀδυνηρά πού παραχωρεῖ νά συμβοῦν στή ζωή μας.Ἀρκεῖ νά πιστεύουμε δυνατά,νά ἐμπιστευόμαστε δηλαδή ἀπόλυτα τό Θεό καί νά μή πνιγόμαστε μέσα στίς συμφορές τῆς ζωῆς.Νά μή χάνουμε ποτέ τήν ἐλπίδα μας γιατί πάντοτε ἀπό κάθε συμφορά βγαίνει κάτι καλό, ἀρκεῖ νά τήν ἀντιμετωπίζουμε μέ καρτερία καί ὑπομονή.
Ὅταν γογγίζουμε καί ἀγανακτοῦμε καί στήν παραμικρή ἀκόμα δυσκολία,δέν ἀφήνουμε χῶρο στό Θεό νά μᾶς βοηθήσει.Ἡ συμφορά πού μᾶς βρῆκε διπλασιάζεται,γιατί χάνουμε τήν ἐσωτερική μας γαλήνη,τήν ἐλπίδα μας ὅτι κάποτε θά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τά δεινά καί ἡ ζωή μας ὅλη γίνεται μία ἀπερίγραπτη ταλαιπωρία.Διπλός ὁ πόνος καί ἀσταμάτητος γιατί δέν τόν γλυκαίνει ἡ ἐλπίδα καί ἡ προσμονή τῆς λύτρωσης.
Ἀντίθετα,γιά ὅποιον πιστεύει τά πράγματα εἶναι τελείως διαφορετικά. Ὑπομένει καρτερικά,δέν ὀργίζεται,δέν ἀγανακτεῖ,δέν παραπονιέται,δέν μεμψιμοιρεῖ, ἔχει τήν ἐλπίδα του στό Θεό πού ἐπέτρεψε τήν ὁποιαδήποτε δοκιμασία γιά τό καλό του.Αὐτό τοῦ δίνει κουράγιο νά σταθεῖ ὄρθιος στήν κάθε φουρτοῦνα μέ τήν βεβαιότητα ὅτι σύντομα θά ἔλθει καί πάλι ἡ γαλήνη. Ἀκόμα καί τήν μεγαλύτερη συμφορά, τήν βλέπει σάν ἕνα μικρό συννεφάκι πού γρήγορα θά φύγει καί θά ἔλθει καί πάλι στήν ζωή του ἡ ξαστεριά.
Μέ τόν τρόπο αὐτό, ὄχι μόνο εὐαρεστοῦμε τόν Θεό καί παίρνουμε τόν οὐράνιο μισθό τῆς ὑπομονῆς μας,ἀλλά ἀποκτοῦμε καί μία πολύ σημαντική ἐμπειρία γιά τίς μελλοντικές δυσκολίες πού σίγουρα θά μᾶς βροῦν, γιατί ἡ ζωή μας στόν κόσμο αὐτό δέν εἶναι ποτέ ἀνέφελη.Ἡ συνεχής καί ἀδιατάρακτη γαλήνη ἐπικρατοῦν μόνο στό ἀκύμαντο λιμάνι τῆς ἄλλης ζωῆς.Ἐδῶ εἶναι τό στάδιο τῶν πολλῶν κόπων,τῆς προετοιμασίας καί τῆς δοκιμασίας γιά τήν αἰωνιότητα,γιά τόν Παράδεισο τῆς πραγματικῆς καί ἀτέλειωτης χαρᾶς.Ἐκεῖ πού θά μᾶς εὐφραίνει ἀπερίγραπτα ἡ διαρκής θέα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ.Ἐκεῖ εἶναι ἡ πραγματική καί μόνιμη πατρίδα μας,εἶναι ἡ Χώρα τῶν Ζώντων, ὅπου κατοικοῦν οἱ Ἅγιοί μας καί μᾶς περιμένουν ὅλους μας γιά νά ἀπολαύσουμε μαζί τους τήν αἰώνια χαρά καί μακαριότητα.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2021
Η΄ Λουκᾶ
Ὁ εὔσπλαγχνος καί στοργικός Σαμαρείτης τῆς σημερινῆς παραβολῆς τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου,μᾶς ἐκπλήσσει πολύ εὐχάριστα καί δείχνει σέ ὅλους μας τόν δρόμο τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης.Ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ἐκδηλώνει μέ προθυμία καί ἔμπρακτα τά ἀνθρώπινα αἰσθήματά του πρός ἕνα ἄγνωστο συνάνθρωπό του, πού βρισκόταν σέ πολύ δύσκολη θέση μισοπεθαμένος καί καταπληγωμένος.Τοῦ συμπαραστέκεται κατά τρόπο ὑποδειγματικό,τοῦ περιποιεῖται τίς πληγές του, τή στιγμή ἀκριβῶς πού κάποιοι ἄλλοι τόν προσπέρασαν περιφρονητικά ἀφήνοντάς τον ἀβοήθητο.
Ἔχουμε συνηθίσει,οἱ περισσότεροι δυστυχῶς,νά τά βλέπουμε ὅλα συμφεροντολογικά στή ζωή μας.Νά προσφέρουμε τήν ἀγάπη μας μόνο πρός ἐκείνους ἀπό τούς ὁποίους περιμένουμε κάποια μικρή ἤ μεγάλη ἀνταπόδοση.Βοηθᾶμε τώρα μόνο αὐτούς πού θά μᾶς βοηθήσουν μελλοντικά σέ κάποια ἄλλη περίσταση πού θά τούς χρειαστοῦμε.Ἐξυπηρετοῦμε ἐπιλεκτικά μόνο αὐτούς πού ἐκτιμοῦμε ὅτι κάποια ἄλλη στιγμή θά ἔχουν τήν δυνατότητα μᾶς ἐξυπηρετήσουν.Προσφέρουμε τώρα κάτι πού μᾶς περισσεύει, γιά νά μᾶς προσφέρουν ἀργότερα κάτι ἄλλο πού δέν τό ἔχουμε ἐμεῖς.
Αὐτοῦ τοῦ εἴδους ὅμως ἡ ἀγάπη πού περιμένει ἀνταπόδωση δέν εἶναι ἀληθινή ἀγάπη.Εἶναι καθαρά μία δοσοληψία,μία συναλλαγή ἐμπορικοῦ τύπου.Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς λέει νά μήν ζητᾶ κανείς τό προσωπικό του ὄφελος,ἀλλά ὁ καθένας μας νά ἐπιδιώκει τό ὄφελος τοῦ ἀδελφοῦ του.Ὅποιος ἀγαπᾶ πραγματικά θυσιάζεται,δέν ὑπολογίζει τόν ἑαυτό του,τό δικό του συμφέρον, ἀλλά τόν διπλανό του,τό συμφέρον τοῦ ἀδελφοῦ του.Ὁ Θεός ὅμως βρίσκει πάντα τόν τρόπο νά βοηθήσει αὐτούς τούς ἀνθρώπους πού ἀγαποῦν ἀληθινά ὅποτε ἐκεῖνος κρίνει.
Μπροστά στό Θεό δέν ἔχει ἀξία μία καλή πρᾶξη πού ἀποβλέπει κάπου.Ἀγαπᾶμε τούς Ἀδελφούς μας ἐπειδή μᾶς τό ζητάει ὁ Θεός.Ἡ ἀγάπη μας αὐτή πρέπει νά ἔχει δύο εἰδῶν ἀποδέκτες.Ὄχι μόνο τόν Θεό,ἀλλά καί τόν ἀδελφό μας,ὅποιος καί νά εἶναι αὐτός.Δέν ὑπάρχουν ὄρια στήν ἀγάπη.
Ἄν δέν ἔχουμε μάθει ὅμως νά ἀγαπᾶμε σωστά τόν Θεό,πῶς θά ἀγαπήσουμε τόν ἀδελφό μας; Μέσα στήν Βιβλική καί τήν Ἁγιοπατερική μας Παράδοση συναντοῦμε τριῶν εἰδῶν ἀνθρώπους. Εἶναι οἱ δοῦλοι,οἱ μισθωτοί καί οἱ ἐλεύθεροι.Ἀξίζει νά δοῦμε μέ ποιό τρόπο συμπεριφέρονται οἱ ἀνθρώπινες αὐτές ὁμάδες, προκειμένου νά μπορέσουμε νά κατανοήσουμε πού βρισκόμαστε κι ἐμεῖς καί νά διαπιστώσουμε ποιές εἶναι οἱ ἐλλείψεις μας ἀπέναντι στόν Θεό.
Οἱ δοῦλοι εἶναι αὐτοί πού κάνουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ γιά νά γλιτώσουν ἀπό τήν κόλαση.Αὐτοί δέν ἐνεργοῦν ἐλεύθερα,ἀλλά τούς κατευθύνει καταπιεστικά καί τρομακτικά ὁ μεγάλος φόβος τῆς κολάσεως. Ἐφαρμόζουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀπό φόβο.Ὅσο ὅμως ἀφοσιωμένοι καί νά εἶναι σέ αὐτό,οἱ πράξεις τους δέν ἔχουν καμιά ἀξία.Τά καταναγκαστικά ἔργα δέν ἀξιολογοῦνται γιατί ἁπλᾶ δέν εἶναι προϊόντα τῆς ἐλεύθερης βούλησης τοῦ ἀνθρώπου.
Οἱ μισθωτοί εἶναι αὐτοί πού κάνουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ γιά νά κερδίσουν τόν Παράδεισο.Καί αὐτῶν οἱ πράξεις δέν ἔχουν ἀξία γιατί ἀποβλέπουν σέ κάτι.Περιμένουν κάποια ἀνταπόδοση,ἄς εἶναι καί ὁ Παράδεισος,δέν ἔχει σημασία αὐτό. Ὁ σκοπός δέν ἁγιάζει τά μέσα.
Οἱ ἐλεύθεροι εἶναι αὐτοί πού ἐφαρμόζουν στήν ζωή τους τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐπειδή ἀγαποῦν τό Θεό χωρίς νά ἀποβλέπουν σέ κάτι,χωρίς νά φοβοῦνται κάτι.Αὐτοί κινοῦνται ἀπό ἀληθινή ἀγάπη καί ἐνεργοῦν ἐλεύθερα χωρίς νά δεσμεύονται ἀπό τό παραμικρό.Αἰσθάνονται οἰκεῖοι,φίλοι τοῦ Θεοῦ καί γνήσια παιδιά του.'' Χριστέ μου ἐγώ θά σέ ἀγαπῶ και ἐσύ κάνε με ὅ,τι θέλεις '',ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος.Ὅποιος ἀφήνεται ἐλεύθερα στά χέρια τοῦ Θεοῦ βγαίνει πάντα κερδισμένος.Ἄς μήν τό βλέπουν αὐτό οἱ ἄλλοι,δέν μᾶς ἐνδιαφέρει καθόλου.Ὁ Θεός τί θά πεῖ ἔχει σημασία.Αὐτό μόνο μᾶς ἐνδιαφέρει.
Εἶναι ἀπαραίτητο νά κάνουμε μεγάλες προσπάθειες καί αἱματηρές θυσίες γιά νά γίνουμε ἀκριβῶς ὅπως μᾶς θέλει ὁ Θεός.Νά γίνουμε τό ἐκλεκτό καί καθαρό σιτάρι τοῦ Θεοῦ, ὅπως πολύ εὔστοχα ἔλεγε ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ θεοφόρος.Καί ἐπειδή τό θέλημά μας εἶναι πολύ ἰσχυρό καί δέν ὑποχωρεῖ εὔκολα, ὁ ἀγώνας μας θά εἶναι διαρκής καί ἰσόβιος γιατί ὁ ἐχθρός τῆς σωτηρίας μας πάντα καραδοκεῖ.Λίγο νά ἀφαιθεῖ κανείς καί εἶναι πολύ εὔκολο νά παρεκκλείνει ἀπό τήν πορεία του καί μετά θά χρειαστεῖ ἕνα ἔμπειρο,διακριτικό καί φωτισμένο πνευματικό ὁδηγό γιά νά τοῦ διορθώσει τήν λανθασμένη πορεία καί νά τόν ἐπαναφέρει ξανά μέ ἀσφάλεια στό δρόμο τοῦ Θεοῦ.
Στήν πραγματικότητα,ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ καλός Σαμαρείτης,ὁ ὁποῖος ταπεινώθηκε καί ντύθηκε τήν ἀνθρώπινη φύση γιά νά μᾶς ἀναζητήσει μέ ἐπιμέλεια,νά ἔλθει κοντά μας μέ ἀγάπη σάν στοργικός πατέρας, προκειμένου νά περιποιηθεῖ τίς πληγές μας καί νά τίς θεραπεύσει τελείως.
Ἡ στοργική,ἀνιδιοτελής,τέλεια καί ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πατέρα πρός ὅλα τά παιδιά του εἶναι πάντοτε δεδομένη.Τό ζητούμενο εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού τήν ἔχει ἀπόλυτη ἀνάγκη, νά τήν ἀναζητήσει,νά τήν ἀποδεχτεῖ καί μέ τόν τρόπο του νά ἀποδείξει ὅτι εἶναι ἄξιος αὐτῆς τῆς ἀγάπης.
Καί μή νομίσει κανείς ὅτι αὐτά εἶναι πολύ δύσκολα καί ἀκατόρθωτα.Τό πιό δύσκολο εἶναι νά σπάσει τό σκληρό κέλυφος τοῦ ἐγωϊσμοῦ μας καί ἀφοῦ γίνει αὐτό,μετά τά ὑπόλοιπα γίνονται πολύ εὔκολα.Γιατί ὁ ἄνθρωπος πού ταπεινώνεται ἀνοίγεται στή Χάρη τοῦ Θεοῦ,γίνεται δεκτικός τῆς θείας βοήθειας καί μπροστά στό Θεό τίποτα δέν εἶναι ἀδύνατο καί ἀκατόρθωτο.Ὅλος ὁ ἀγώνας μας ἀποβλέπει στό νά γίνουμε ἀνοιχτοί στή Χάρη τοῦ Θεοῦ πού μᾶς ἁγιάζει καί μᾶς γεμίζει ἀπό τά θεῖα χαρίσματα.Ὅ,τι κακό ἔχουμε εἶναι δικό μας. Ἄν ἔχουμε ὅμως κάτι καλό πάνω μας,αὐτό εἶναι δωρεά τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ.
Ὁ ἀνθρωποκτόνος διάβολος, ἐπειδή πάντοτε μᾶς φθονεῖ,μᾶς μισεῖ καί μᾶς ζηλεύει ἀφάνταστα, μᾶς τά παρουσιάζει ὅλα δύσκολα,τραγικά καί ἀκατόρθωτα.Ὅμως στό χέρι μας εἶναι, ἔχοντας ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στό Θεό πού μᾶς ἔπλασε , νά μήν ἀκοῦμε τίς ὑποδείξεις τοῦ ἐχθροῦ μας, ἀλλά νά ἐμπιστευόμαστε ἀπόλυτα μόνο τόν Θεό καί σωτῆρα μας.Ἐκεῖνον πού μᾶς ἀγάπησε πραγματικά καί σταυρώθηκε γιά μᾶς καί εἶναι ὁ μόνος πού μπορεῖ καί θέλει νά μᾶς σώσει.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2021
Εισόδια τής Θεοτόκου
Πολύ σημαντική εἶναι ἡ σημερινή ἑορτή.Ἡ Παναγία μας σέ νηπιακή ἡλικία μπαίνει στό Ναό προκειμένου νά προετοιμαστεῖ γιά νά γίνει ἡ μητέρα τοῦ Θεοῦ.Θά ζήσει μέσα στό σπίτι τοῦ Θεοῦ μέ ἄσκηση,μέ προσοχή καί ἔντονη προσευχή.Θά μείνει ἀγνή στό σῶμα καί στήν ψυχή,ἀνεπηρέαστη ἐντελῶς ἀπό ὅλες τίς κακίες αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Μέ τήν ἀκατάπαυστη νοερά προσευχή καί ὅλο τόν ἀγώνα της,θά ἑνώσει τόν νοῦ της μέ τόν Θεό καί ἀργότερα, θά ἑνώσει τόν Θεό καί μέ τήν σάρκα της, ὅπως πολύ εὔστοχα μᾶς διδάσκει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς.
Βέβαια,τό ὅτι ἔφτασε τόσο ψηλά ἡ Παναγία μας, δέν ὀφείλεται μόνο στίς συνεχεῖς προσπάθειες πού ἔκανε ἐκείνη,ἀλλά προπάντων στήν ἐνίσχυση καί τήν ἐνδυνάμωση πού τῆς ἔδινε διαρκῶς ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ.Ἦταν τό καθαρότατο ἐκεῖνο δοχεῖο, τό ὁποῖο δέχτηκε τόσο πλούσια τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὥστε ἔγινε ἔπειτα “ ὁ καθαρότατος ναός τοῦ Σωτῆρος ”, ἀφοῦ μέσα της κατοίκησε ὁ ἴδιος ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ.
Δέν μπορεῖ νά ἰσχυριστεῖ κανείς ὅτι ἡ μικρή παιδούλα Μαριάμ, ἦταν ὑποψιασμένη ἔστω καί στό παραμικρό γι'αὐτό πού ἔμελλε νά τῆς συμβεῖ ἀργότερα. Γιά τό πιό σημαντικό ἔργο πού ἐπετέλεσε ποτέ ὁ ἄνθρωπος πάνω στή γῆ,νά δανείσει δηλαδή τήν σάρκα της στόν Υἱό του Θεοῦ. Οἱ σχετικές ἱστορικές μαρτυρίες πού ὑπάρχουν, μᾶς βεβαιώνουν ὅτι ἦταν πάντα τόσο ταπεινή, πού δέν ἦταν δυνατόν οὔτε κἄν νά διανοηθεῖ κάτι τόσο μεγάλο γιά τόν ἑαυτό της.
Ἀπό τόν κόσμο αὐτό δέν πέρασε ποτέ οὔτε πρόκειται νά περάσει στό μέλλον ἄλλη ἀνθρώπινη ὕπαρξη πού νά ἔχει τά ἄπειρα χαρίσματα τῆς Παναγίας μας.Ἔχει εἰπωθεῖ ὅτι ἡ ἀνθρωπότητα στά χρόνια πού ἦλθε ὁ Χριστός στή γῆ, εἶχε φθάσει στό χαμηλότερο δυνατό σημεῖο.Ταυτόχρονα ὅμως ἔφθασε καί στό ὑψηλότερο σημεῖο πού εἶναι δυνατόν νά φθάσει ποτέ ὁ ἀδύναμος ἄνθρωπος.Καί τό ὑψηλότερο αὐτό σημεῖο, στό ὁποῖο ἔφθασε κάποτε ἡ ἀνθρωπότητα, εἶναι τό πανάγιο πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Ἡ Παναγία μας ἦταν καί θά ἐξακολουθήσει νά εἶναι γιά πάντα ὁ καλύτερος ἐκπρόσωπος τοῦ ἀνθρώπινου γένους. Ἄν θέλουμε νά δείξουμε μέ βεβαιότητα ποιό ἦταν ἐκεῖνο τό πρόσωπο πού καταξίωσε στόν τελειότερο βαθμό τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη,θά δείξουμε ἀνεπιφύλακτα τό πρόσωπο τῆς Θεοτόκου.Ἐκείνη εἶναι ἀναμφίβολα ὁ τελειότερος ἄνθρωπος πού πέρασε ἀπό τήν γῆ.
Δέν εἶναι δυνατόν νά φθάσει κανείς,ἀλλά πολύ περισσότερο νά ξεπεράσει κάποιος τήν ἀρετή τῆς Παναγίας μας.Ἡ ἴδια, λόγω τῆς καθαρότητάς της, εἶναι ἀνώτερη ἀκόμα καί ἀπό τούς ἀσώματους Ἀγγέλους.Εἶχε μέσα της ὅλες τίς ἀρετές, ἦταν τό θησαυροφυλάκειο τῆς ἁγιότητος,γι' αὐτό καί τήν διάλεξε ὁ ἴδιος Θεός νά γίνει Μητέρα του καί ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ κατά τόν Εὐαγγελισμό της τήν προσφώνησε ὡς “ κεχαριτωμένη ”.
Ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο δημιουργήθηκε ὁλόκληρη ἡ κτίση ἦταν νά ἑνωθεῖ ὁ Θεός μέ τόν ἄνθρωπο μέσω τῆς Θεοτόκου. Ὁ σκοπός γιά τόν ὁποῖο ἔγιναν τά πάντα, ἦταν γιά νά ἔλθει ὁ ἄπειρος Θεός σέ κοινωνία μέ τό ἀγαπημένο του πλᾶσμα τόν ἄνθρωπο.
Φυσικά,ἡ θεότητα δέν ἐξαναγγάζεται καί δέν δεσμεύεται ἀπό τίποτα. Μποροῦμε ὅμως νά ποῦμε, χωρίς καθόλου νά ὑπερβάλλουμε, ὅτι ὁ Θεός προκειμένου νά ἐνανθρωπήσει,περίμενε τόν ἐρχομό τῆς Παναγίας μας στή γῆ! Ἐκείνη ἦταν τό “πλήρωμα τοῦ χρόνου”πού λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ἐκείνη δηλαδή,πού μέ τήν καθαρότητα καί τήν ἁγιότητά της, ἦταν ἡ πιό σημαντική προϋπόθεση γιά νά ἔλθει ὁ Θεός στόν κόσμο.Χωρίς φυσικά νά ἀγνοοῦμε ὅλα τά ἄλλα,εἴμαστε ἀπόλυτα βέβαιοι ὅτι αὐτά ἀπό μόνα τους δέν ἔφταναν γιά νά ἔλθει στόν κόσμο ὁ Λυτρωτής. Ἡ Παναγία μας ἔγινε ἡ γέφυρα πού ἕνωσε τήν γῆ μέ τόν οὐρανό, ἡ οὐρανοστήρικτη σκάλα διά τῆς ὁποίας κατέβηκε στόν κόσμο ὁ Θεός.
Σέ ἕνα πολύ ὡραίο τροπάριο τῆς λιτῆς τοῦ ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τῆς Μυρτιδιωτίσσης,ὁ ἱερός ὑμνογράφος τήν χαρακτηρίζει πολύ εὔστοχα ὡς τό οὐράνιο ἐργαστήριο μέσα στό ὁποῖο ἑνώθηκαν κατά τρόπο ἀνερμήνευτο καί ἀκατάληπτο ἡ θεία μέ τήν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ στό ἕνα καί μοναδικό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ Λόγου.Καί ἔτσι ἡ Παναγία μας,ἀξιώθηκε νά γεννήσει τέλειο Θεό καί τέλειο ἄνθρωπο ταυτόχρονα.Γι' αὐτό καί ὀνομάζεται πολύ σωστά Θεοτόκος.
Αὐτό τό θαυμάσιο καί ἀνερμήνευτο θαῦμα, μόνο στό πρόσωπο τῆς Παναγίας μας μποροῦσε νά πραγματοποιηθεῖ. Γι' αὐτό τό λόγο,στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας,ἡ θέση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἶναι ἀμέσως μετά τήν Ἁγία Τριάδα. Εἶναι Θεός μετά τόν Θεό!Τό γεγονός αὐτό ἔκανε τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας νά τήν χαρακτηρίσουν ὡς τό μεθόριο,τό σύνορο δηλαδή μεταξύ τοῦ κτιστοῦ καί τοῦ ἀκτίστου.
Ἄκτιστος εἶναι μόνο ὁ Τριαδικός Θεός, ὁ Πατέρας,ὁ Υἱός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα. Κτιστά λέγονται ὅλα κτίσματα, τά δημιουργήματα δηλαδή τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός εἶναι αὐθύπαρκτος, ὑπάρχει δηλαδή ἀπό μόνος του καί δέν ὀφείλει τήν ὕπαρξή του σέ κανέναν.Ὅλα ὅμως τά ὑπόλοιπα ὀνομάζονται κτίσματα γιατί τά δημιούργησε ὁ παντοδύναμος Θεός.Ἡ Παναγία μας, λοιπόν, εἶναι πάνω ἀπό ὅλα τά κτίσματα,εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπό ὅλους τούς Ἁγίους,ἀκόμα καί ἀπό τούς Ἀγγέλους.
Ὅλα τά πνευματικά χαρίσματα ἦλθαν καί ἔρχονται διά τῆς Θεοτόκου.Ὁ Θεός διά μέσου αὐτῆς, στέλνει σέ ὅλους τούς Ἀγγέλους καί σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους τόν πλοῦτο τῶν θείων χαρισμάτων πού προέρχονται ἀπό αὐτόν. Ἡ Θεοτόκος εἶναι τό πανάγιο ἐκεῖνο πρόσωπο τό ὁποῖο βρίσκεται πλησιέστερα στόν θρόνο τῆς Τριαδικῆς Θεότητος. Παίρνει ἀπ'εὐθείας ἀπό τόν Θεό ὅλα τά θεῖα δωρήματα,δέν τά κρατάει ὅμως γιά τόν ἑαυτό της, ἀλλά ὡς φιλόστοργη μητέρα τά δίνει ὅλα σέ μᾶς.
Γι' αὐτό καί ἡ Ὀρθόδοξη ἐκκλησία μας τήν τιμᾶ ὅπως ἀκριβῶς ἀποφάσισε ἡ Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος, χωρίς νά ἐπιτρέπει νά τήν τιμοῦμε περισσότερο ἀπό ὅσο τῆς πρέπει, ἀλλά οὔτε πάλι καί νά τήν ὑποτιμοῦμε, ὅπως κάνουν ἀπερίσκεπτα καί μέ ἀσέβεια κάποιοι αἱρετικοί.
Ὅλη ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας πού ἀναφέρεται στό πρόσωπο τῆς Θεοτόκου λέγεται Θεοτοκολογία.Ἐνῶ ἡ ἀντίστοιχη διδασκαλία πού ἀφορᾶ τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, λέγεται Χριστολογία.Τόσο ἡ Χριστολογία,ὅσο καί ἡ Θεοτοκολογία συνδέονται πολύ στενά μεταξύ τους. Δέν εἶναι δυνατόν νά πιστεύει κάποιος σωστά στό Χριστό ἄν δέν πιστεύει σωστά στήν Παναγία. Ὅπως πάλι δέν μπορεῖ νά πιστεύει κάποιος σωστά στήν Παναγία,ἄν δέν πιστεύει σωστά στό Χριστό. Ἡ ὀρθή πίστη πρός τό πρόσωπο τῆς Παναγίας μας,ἀποτελεῖ κριτήριο Ὀρθοδοξίας.Δέν εἶναι δυνατόν δηλαδή νά εἶναι κάποιος Ὀρθόδοξος Χριστιανός,ἄν δέν ἀποδέχεται τήν Πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας πού ἀφορᾶ τό πρόσωπο τῆς Παναγίας.Καί ἡ Πίστη στήν Ὀρθοδοξία μας δέν εἶναι οἱ προσωπικές ἰδέες τοῦ καθενός μας,ἀλλά ἡ Πίστη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων ὅπως διατυπώθηκε ἀπό τίς Οἰκουμενικές Συνόδους καί διαφυλάχθηκε μέ ἀπόλυτη ἀκρίβεια ἀπό τήν Ὀρθόδοξη ἐκκλησία μας.
Ἑπομένως,γιά νά γίνουν δικά μας ὅλα τά πνευματικά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς προσφέρει μέσω τῆς Παναγίας Μητέρας του,εἶναι ἀπαραίτητο νά κάνουμε ὑπακοή στήν Ἐκκλησία μας καί νά τήν τιμοῦμε σωστά χωρίς ὑπερβολές καί ἐκπτώσεις.
Τό ὅτι εἴμαστε μέλη τῆς Ὀρθοδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι γιά μᾶς μεγάλη τιμή καί εὐλογία καί πρέπει νά εὐχαριστοῦμε το Θεό πού γεννηθήκαμε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί.Ἔχουμε ὅμως καθῆκον νά ἀκολουθοῦμε κατά γράμμα τήν Πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας γιατί μόνο ἔτσι θά εἶναι σίγουρος ὁ δρόμος πρός τήν σωτηρία μας.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2021
ΙΓ΄Λουκά
Ὅλοι ὅσοι βρισκόμαστε σήμερα στό Ναό τοῦ Θεοῦ προκειμένου νά τόν λατρεύσουμε μέ ἐπίγνωση καί καθαρή καρδιά,σίγουρα θέλουμε νά εἴμαστε πάντοτε κοντά του καί ὁ μεγάλος μας σκοπός εἶναι ἡ σωτηρία μας.Δέν μποροῦμε οὔτε νά τό διανοηθοῦμε ὅτι θά μείνουμε μακριά ἀπό τόν Θεό ἤ ὅτι θά χωριστοῦμε γιά πάντα ἀπό αὐτόν.Εἴμαστε ὅμως ἄνθρωποι μέ ἐλαττώματα,πάθη καί ἀδυναμίες καί πάντα κάτι μᾶς κρατᾶ μακριά του.Λίγοι εἶναι ἐκεῖνοι πού ἔχουν τή δύναμη νά σπᾶνε τά δεσμά καί νά κατευθύνονται χωρίς ἐμπόδια πρός τόν Λυτρωτῆ τους.
Ἔτσι καί ὁ Ἰουδαῖος ἄρχοντας τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου,ἐνῶ προσπαθοῦσε μέ εἰλικρίνεια νά εἶναι πάντα κοντά στό Θεό καί ἀπό νέος νά ἐφαρμόζει σχολαστικά ὅλες τίς ἐντολές του,χωρίς νά τό καταλάβει,ὑπῆρχε κάτι στή ζωή του πού τόν ἐμπόδιζε νά φθάσει στήν τελειότητα πού τόσο πολύ ἐπιζητοῦσε.Ἦταν τά πλούτη του,ἡ μεγάλη του περιουσία, πού δέν πρόσεξε καί τοῦ ἔγινε ἕνας πολύ μεγάλος πειρασμός.Εἶναι πραγματικά πάρα πολύ δύσκολο οἱ πλούσιοι νά μποῦν στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.Εἴτε τά πλούτη τά ἀπέκτησαν μέ δική τους προσπάθεια,εἴτε τά κληρονόμησαν.
Ὁ καρδιογνώσης Κύριος, σέ ἀνάλογη ἀπορία πού τοῦ διετύπωσε ὁ νεαρός πλούσιος ἄρχοντας,τοῦ ἐπεσήμανε ἀμέσως ὅτι γιά νά κερδίσει τήν Οὐράνια Βασιλεία,δέν ἀρκεῖ μόνο νά τηρεῖ σχολαστικά καί κατά γράμμα θά λέγαμε,κάποιες ἐντολές τοῦ Θεοῦ.Πρέπει ἀκόμη νά μοιράσει καί τά πλούτη του στούς φτωχούς καί μετά νά τόν ἀκολουθήσει.Προφανῶς, τά πολλά περιουσιακά του στοιχεῖα, τοῦ εἶχαν γίνει βαρίδια πού τόν κρατοῦσαν κάτω καί δέν τόν ἄφηναν νά πετάξει ψηλά.Ἐφόσον λοιπόν ἐπιζητοῦσε τήν τελειότητα,ἦταν ἀπαραίτητο νά κάνει καί αὐτό τό βῆμα.
Δυστυχῶς ὅμως δέν βρῆκε τήν δύναμη καί τό κουράγιο νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό αὐτά, προκειμένου χωρίς κανένα ἐμπόδιο νά κερδίσει τούς οὐράνιους θησαυρούς καί ἔφυγε λυπημένος. Τοῦ ζήτησε δηλαδή ὁ Κύριος νά κάνει μιά ἀνταλλαγή.Νά ἀνταλλάξει τά φθαρτά ἀγαθά μέ τά ἄφθαρτα,τούς ἐπίγειους θησαυρούς μέ τούς οὐράνιους.Ἦταν πολύ προσκολλημένος στά ὑλικά ἀγαθά του καί δέν μπόρεσε μέ τίποτα νά τά ἀποχωριστεῖ.
Αὐτό σημαίνει ὅτι ἔδινε μεγάλη σημασία στά πλούτη του.Εἶχε ὑποδουλωθεῖ στούς ἐπίγειους θησαυρούς χωρίς νά τό ἔχει συνειδητοποιήσει καί αὐτό τό ταρακούνημα πού τοῦ ἔκανε ὁ Χριστός δέν στάθηκε ἱκανό νά τόν συνεφέρει.Ἦταν ἀτυχῶς πολύ ἀργά γι' αὐτόν καί ἔτσι,δέν μπόρεσε νά κάνει τήν μεγάλη καί σωτήρια ὑπέρβαση. Τό δέσιμο μέ τούς ἐπίγειους θησαυρούς ἦταν τόσο πολύ δυνατό πού δέν μποροῦσε νά φανταστεῖ ὅτι μπορεῖ νά ζήσει χωρίς τά πλούτη του.
Ἄς μή βιαστοῦμε ὅμως νά τόν κατηγορήσουμε γιατί κι ἐμεῖς λίγο ὥς πολύ εἴμαστε τό ἴδιο.Ἀκόμα καί ἄν δέν διαθέτουμε ἀξιόλογη περιουσία,μπορεῖ νά εἴμαστε κι ἐμεῖς ὑποδουλωμένοι στά λίγα πού ἔχουμε στήν κυριότητά μας.Ἄς τολμήσει κάποιος νά μᾶς στερήσει ἔστω καί τό παραμικρό ἀπό αὐτά, ἀμέσως θά τόν κάνουμε ἐχθρό μας.Θά τόν διασύρουμε παντοῦ καί θά τόν ὁδηγήσουμε ἀκόμα καί στά δικαστήρια προκειμένου νά πάρουμε πίσω ὅτι μᾶς ἀνήκει μέ τό παραπάνω.
Πόσα ἀδέλφια δέν ἔγιναν ἐχθροί ἀκόμα καί γιά ἐτελῶς ἀσήμαντα περιουσιακά στοιχεῖα.Πόσοι γείτονες δέν λένε οὔτε καλημέρα μεταξύ τους γιά μιά σπιθαμή γῆ.Ὑπάρχουν πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα στήν κοινωνία μας πού μᾶς προκαλοῦν λύπη ὅταν τά ἀναλογιζόμαστε.
Δέν λέμε νά ἀφήνουμε τούς ἄλλους νά μᾶς ἀδικοῦν καί νά μᾶς ἐκμεταλεύονται.Ὄχι ὅμως καί νά φτάνουμε στό σημεῖο νά κάνουμε καί ἐγκλήματα ἀκόμη γιά ἀσήμαντα περιουσιακά στοιχεῖα! Καί ἄν ἀκόμα κάποιος ἰσχυρός κατορθώσει νά μᾶς ἀδικήσει, ἄς ἀφήσουμε τό Θεό νά τόν συνετίσει.Ἄς γίνουμε ἐμεῖς ὑποστηρικτές αὐτοῦ πού ἀδικήθηκε, ὅπως ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὑποστήριξε ἐκείνη τήν χήρα πού ἀδίκησε ἡ αὐτοκράτειρα.
Ὑπάρχουν βέβαια νόμοι πού ὑποστηρίζουν τούς ἀδυνάτους, τό δικαίωμα τῆς ἰδιοκτησίας καί πρέπει αὐτοί οἱ νόμοι νά ἐφαρμόζωνται μέ ἀκρίβεια σέ ἕνα κράτος δικαίου.Ὑπάρχει ὅμως πρό πάντων ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ πού μᾶς λέει ὅτι δέν πρέπει καταπατοῦμε τίς περιουσίες τῶν ἄλλων καί νά τούς ἀδικοῦμε.Ἄν τά τηροῦμε αὐτά μέ ἀκρίβεια θά ἀποφύγουμε πολλές διενέξεις καί προστριβές καί ἔτσι,δέν θά διαταράσσεται ἡ κοινωνική γαλήνη.
Εἶναι πραγματικά δύσκολο νά ἀφιερωθεῖ κάποιος ὁλοκληρωτικά στό Θεό καί ἀντίθετα εἶναι πολύ εὔκολο νά προσκολληθεῖ στά ὑλικά πράγματα καί νά γίνει δέσμιος αὐτῶν.Γι'αὐτό χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή.Ὅπως ὁ Θεός ἀπαιτεῖ τό ὁλοκληρωτικό δόσιμό μας σ'αὐτόν,ἔτσι καί ὁ διάβολος θέλει νά μᾶς ὑποδουλώσει ὁλοκληρωτικά στά πλούτη.Καί γίνεται συνεχῶς μία μεγάλη πάλη μέσα μας. Εἶναι ἀνάγκη πάντοτε νά βρίσκουμε τήν δύναμη νά κάνουμε αὐτό πού θέλει ὁ Θεός.Αὐτό πού ζητάει ὁ Θεός εἶναι δύσκολο νά γίνει ἄν δέν τό θέλουμε καί γιά τόν λόγο αὐτό ἔχει ἀξία. Αὐτό ὅμως πού ζητάει ὁ διάβολος γίνεται πού εὔκολα καί χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή ἰδιαίτερα ἀπό τούς νέους μας.Ὅταν ἀφήσουμε νά μποῦν στά χέρια μας τά δεσμά εἶναι πολύ δύσκολο νά τά ἀποτινάξουμε.
Ὅμως δέν χρειάζεται νά ἀπελπιστοῦμε γιατί εὐτυχῶς ὑπάρχει στή ζωή μας καί ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ πού εἶναι παντοδύναμη καί ὅ,τι μᾶς φαίνεται δύσκολο καί δέν μποροῦμε νά τό κατορθώσουμε ἐμεῖς μέ τίς προσπάθειες πού κάνουμε, πολύ εὔκολα τό κατορθώνουμε μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ.Ὁ Θεός δέν μᾶς ζητάει πράγματα ἀδύνατα καί ἀκατόρθωτα,οὔτε μᾶς ἀφήνει μόνους μας καί ἀβοήθητους ὅταν βλέπει ὅτι ἀγωνιζόμαστε φιλότιμα γιά τήν σωτηρία μας.
Στήν πορεία μας πρός τήν αἰώνια ζωή,δέν μᾶς βοηθοῦν καθόλου οὔτε ὁ ἐφησυχασμός οὔτε ἡ ἀπογοήτευση,οὔτε ἡ παραίτηση.Ἐμεῖς ἐπιμένουμε ὅσο μποροῦμε,δέν παραιτούμαστε μέ τίποτα καί ὅλες μας τίς ἐλλείψεις τίς ἀναπληρώνει ὁ Θεός.Νά εἴμαστε πάντα σίγουροι ὅτι ἐκεῖνος εἶναι ὁ μόνος πού μᾶς ἀγαπᾶ πραγματικά,μᾶς θέλει ὅλους δικούς του καί θά κάνει τά πάντα γιά νά μᾶς κερδίσει.Ἀρκεῖ ἐμεῖς νά τοῦ δείξουμε ὅτι τόν ἀγαποῦμε πραγματικά καί παρά τίς πολλές μας ἀδυναμίες καί ἀστοχίες,ἔχουμε τό κουράγιο νά ξανασηκωθοῦμε καί νά ἁπλώσουμε καί πάλι τό χέρι μας γιά νά μᾶς δώσει πρόθυμα τό δικό του καί νά ἀρχίσουμε ξανά ἀπό τήν ἀρχή.
π.Γ.Τ.