«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
7 Ιουνίου 2015
Την προηγούμενη Κυριακή της Πεντηκοστής, είδαμε ότι ο Κύριος κράτησε την υπόσχεσή Του και μετά την ανάληψή Του στους ουρανούς απέστειλε στους Αγίους Αποστόλους το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το Πανάγιο Πνεύμα, για να παραμείνει αιώνια στην Εκκλησία και να συνεχίσει το απολυτρωτικό Του έργο.
Σήμερα, γιορτάζοντας όλους τους Αγίους της Εκκλησίας μας, διαπιστώνουμε ποιοί είναι οι καρποί της θαυμαστής καθόδου του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία. Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος στη γη σημαίνει την άνοδο των ανθρώπων στον ουρανό. Το έργο του Αγίου Πνεύματος είναι οι Άγιοι, η θεία παρεμβολή, οι πολύφωτοι αστέρες του νοητού στερεώματος, τα ευωδιαστά άνθη του Παραδείσου.
Ο αναρίθμητος χορός των Αγίων μας είναι οι στεφανηφόροι αθλητές που με τους μεγάλους αγώνες , τους κόπους και τις θυσίες τους, εφάρμοσαν τις εντολές του Θεού και αξιώθηκαν με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος να ενωθούν με τον Θεό. Έτσι, απέδειξαν και σε μας ότι το ευαγγέλιο είναι εφαρμόσιμο σε όλες τις εποχές και σε όλες τις συνθήκες αρκεί ο άνθρωπος να το πάρει απόφαση να σηκώσει τον σταυρό του Χριστού.
Λέει ο ιερός Χρυσόστομος ότι το έργο της σωτηρίας μας, στο μεγαλύτερο μέρος του, είναι έργο της Χάριτος του Θεού. Σ’ εμάς όμως μένει να κάνουμε κάτι πολύ μικρό και ελάχιστο απέναντι σ’ αυτό που έκανε ο Θεός για μας. Είναι απαραίτητο να κάνουμε κάτι μηδαμινό για να δείξουμε ότι θέλουμε να σωθούμε. Και αυτό είναι η προσπάθειά μας να πλησιάσουμε τον Θεό και να ζητήσουμε το έλεός Του. Ο ληστής έκλεψε τον Παράδεισο βάζοντας ως κλειδί για να εισέλθει σ’ αυτόν το «μνήσθητί μου». Την έσχατη στιγμή της ζωής του έδειξε αληθινή μετάνοια και ο Εσταυρωμένος Λυτρωτής, που θέλει όλοι μας να σωθούμε, του συγχώρεσε όλες του τις αμαρτίες και έτσι ο Ληστής έγινε ο πρώτος πολίτης του Παραδείσου. Το παράδειγμά του μας δίνει πολύ κουράγιο και μας ενθαρρύνει στο να κάνουμε και την δική μας κίνηση.
Λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας μας ότι ενώ ο Θεός είναι παντοδύναμος και μπορεί ανά πάσα στιγμή να κάνει τα πάντα, ακόμη και να αλλάξει τον κόσμο αυτό και να δημιουργήσει ένα καινούργιο κόσμο, εν τούτοις δεν μπορεί να πάρει κοντά Του ένα άνθρωπο χωρίς να το θέλει ο ίδιος γιατί σέβεται απόλυτα την ελευθερία που μας έδωσε και δεν σώζει κανένα μας με το ζόρι. Ο Θεός σέβεται την προσωπικότητα του καθενός μας και δεν επεμβαίνει στη θέληση του ανθρώπου.
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να παραμείνει ο πιστός στην Εκκλησία που είναι το ταμείο της Θείας Χάριτος και το εργαστήριο αγιότητας. Βεβαίως η Εκκλησία μπορεί να κάνει και κοινωνικό έργο, όταν αυτό είναι απαραίτητο, το κύριο έργο της όμως είναι να παράγει Αγίους .Με τους έμπειρους πνευματικούς της οδηγούς και τα σωστικά της μυστήρια να θεραπεύει τα πάθη των ανθρώπων και να τους οδηγεί στην σωτηρία. Εξυπακούεται ότι και οι πιστοί πρέπει να κάνουν υπακοή στους καλούς ποιμένες που αγρυπνούν για την σωτηρία τους και να τους εμπιστεύονται. Στην εποχή μας υπάρχει εγωισμός και ο καθένας μας θέλει να κάνει το δικό του. Δεν υπάρχει όμως έτσι πνευματική προκοπή. Ποιμένες και ποιμενόμενοι πρέπει να έχουν πνεύμα μαθητείας και απόφαση υπακοής στο θέλημα του Θεού.
Οι Άγιοι Πάντες άκουσαν την φωνή του Θεού και άφησαν τα πάντα για να Τον ακολουθήσουν. Άλλοι κατέφυγαν σε ερημικά μέρη για να είναι απερίσπαστοι στα πνευματικά τους καθήκοντα, άλλοι παρέμειναν μέσα στην κοινωνία αγωνιζόμενοι να κρατήσουν τις αρχές που παρέλαβαν από τους Πατέρες μας χωρίς να βάζουν νερό στο κρασί τους. Άλλοι έδωσαν την καλή ομολογία όταν βρέθηκαν απέναντι σε εχθρούς της Πίστεως και δεν δίστασαν να δώσουν και την ζωή τους ακόμη για να μην αρνηθούν την πίστη του Χριστού. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να σωθεί κανείς .Η διάθεση δεν υπάρχει στους σημερινούς ανθρώπους και έτσι δεν μπορεί να ενεργήσει η Χάρη του Θεού. Ενώ ο Θεός θέλει την σωτηρία μας, ο άνθρωπος δεν ανταποκρίνεται. Αυτή είναι η τραγικότητα της εποχής μας.
Η γιορτή των Αγίων Πάντων δεν έχει όμως μοναδικό σκοπό να μας παρουσιάσει το έργο του Αγίου Πνεύματος μέσα στην Εκκλησία, είναι και μία τιμή σε όλους τους αγνώστους Αγίους , που σίγουρα είναι περισσότεροι από τους γνωστούς .Όπως δεν μπορούμε να μετρήσουμε τα αστέρια του ουρανού, έτσι δεν μπορούμε να αριθμήσουμε το πλήθος των Αγίων μας όλων των εποχών.
Γνωστοί και άγνωστοι Άγιοι υπάρχουν και στην δύσκολη εποχή μας και θα υπάρχουν πάντοτε. Και αν υποτεθεί ότι η Εκκλησία μας παύσει κάποια στιγμή να παράγει Αγίους αυτό θα σημάνει και το τέλος του κόσμου. Αλλά δεν θα συμβεί ποτέ αυτό. Μέχρι την Δεύτερη Παρουσία του Κυρίου μας η Εκκλησία μας, που ποτίστηκε με τα αίματα και τους ασκητικούς ιδρώτες των Αγίων της, θα επιτελεί τον σκοπό της και θα προσφέρει στον Κύριο Αγίους και μάρτυρες της αληθινής εν Χριστώ ζωής.
Θα είμαστε αναπολόγητοι αν πούμε ότι τα χρόνια άλλαξαν και οι καιροί μας πλέον δεν προσφέρονται για να ανθίζει το ευωδιαστό λουλούδι της αγιότητας. Ο Χριστός είναι<< ο αυτός εις τους αιώνας>> και σε κάθε εποχή θα έχει τους εκλεκτούς του και τα λόγια του ισχύουν για όλους τους ανθρώπους όλων των εποχών. Δεν είναι σαν τα λόγια και τις θεωρίες τις δικές μας που αλλάζουν διαρκώς.
Ο πιστός που έχει διάθεση σωτηρίας θα βρει τον τρόπο να εργάζεται τον αγιασμό του σε όλες τις εποχές και σε όλες τις συνθήκες. Δικαιολογίες και προφάσεις δεν χωρούν. Ο Θεός γνωρίζει τις δυσκολίες της εποχής μας και μας στηρίζει περισσότερο και δεν φεύγει από κοντά μας ποτέ. Έχουμε και ένα μοναδικό προνόμιο απέναντι στους παλαιότερους χριστιανούς. Με λιγότερους κόπους ο Θεός θα μας δώσει όσα έδωσε στους πρώτους Αγίους ακριβώς επειδή γνωρίζει τις δυσκολίες και τις φοβερές προκλήσεις της εποχής μας και τον πόλεμο που δεχόμαστε στις έσχατες ημέρες που ζούμε.
Καλό ξεκίνημα λοιπόν στον καλό αγώνα, καλή αγωνιστική προσπάθεια και ο Θεός είναι πάντα μαζί μας, οι Άγιοι Πάντες μας καθοδηγούν και μας παραστέκουν. Η Πίστη μας είναι αληθινή και ζωντανή.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - Η ΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
14 Ιουνίου 2015
Η εικόνα που είδαμε στην σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι πολύ γνώριμη σ’ εμάς τους νησιώτες. Στην θάλασσα της Γαλιλαίας δύο αδέλφια, ο Πέτρος και ο Ανδρέας, ρίχνουν τα δίχτυα τους στην θάλασσα για να ψαρέψουν. Παραπέρα ,δύο άλλα αδέλφια, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, παιδιά του Ζεβεδαίου, ετοιμάζουν τα δίχτυα τους για τον ίδιο σκοπό. Είναι όλοι τους ψαράδες και δουλεύουν στην θάλασσα για να ζήσουν.
Από την παραλία πέρασε ο Χριστός και κάλεσε αρχικά τους δύο πρώτους και μετά τους άλλους δύο να τον ακολουθήσουν στο έργο του. Να γίνουν ψαράδες ανθρώπων πλέον και να μεταφέρουν το μήνυμα της σωτηρίας, την καινούργια διδασκαλία στον κόσμο. Χωρίς δεύτερη σκέψη, αφήνουν τα πάντα και τον ακολουθούν.
Όλοι τους βιοπαλαιστές, άνθρωποι του μόχθου και της κοινωνίας, δέχονται την πρόσκληση για το μεγάλο αποστολικό έργο στον τόπο της εργασίας τους. Αυτό σημαίνει ότι για να καλέσει κάποιον ο Χριστός δεν είναι απαραίτητο να φύγει από τον κόσμο, την εργασία του και την καθημερινότητά του. Ο κόσμος αν και υποδουλώθηκε στην φθορά ,στο κακό και στην αμαρτία δεν έπαυσε ποτέ να είναι δημιούργημα του Θεού και ο Θεός της αγάπης δεν εγκαταλείπει τα πλάσματά του. Προνοεί πάντοτε και για τα έμψυχα και για τα άψυχα, δεν εγκαταλείπει το έργο των χειρών του.
Η μεγαλύτερη απόδειξη της αγάπης του Θεού είναι ότι ντύθηκε την ανθρώπινη φύση και ήλθε κοντά μας για να αναζητήσει το χαμένο πρόβατο. Όταν μας συνάντησε έδωσε τα πάντα για να μας ξανακάνει δικούς του, έφθασε στο έσχατο σημείο ταπείνωσης, που είναι ο σταυρικός θάνατος και η κάθοδος στον σκοτεινό άδη,για μας εξαγοράσει από την αμαρτία και να μας δώσει την δυνατότητα να ξαναβρούμε την πρώτη μας ομορφιά .Είναι Θεός πατέρας και η πατρική Του ιδιότητα δεν μεταβάλλεται όσο και να πέσει το παιδί του στο κακό. Προσφέρει δωρεάν την λύτρωση σε όλους τους ανθρώπους αρκεί να ανταποκριθούν σ’ αυτή την πρόσκληση και να τον δεχτούν σαν πατέρα τους.
Είναι πολύ εντυπωσιακός και πολύ διδακτικός για μας ο τρόπος που δέχτηκαν την θεϊκή πρόσκληση οι πρώτοι μαθητές Του. Έδειξαν απόλυτη εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Χριστού και με μεγάλη προθυμία ανταποκρίθηκαν αμέσως στην πρόσκληση που τους έκανε. Άκουσαν τα λόγια Του και τον ακολούθησαν χωρίς καμιά αμφιβολία, χωρίς καθόλου να σκεφτούν τι θα τους κοστίσει αυτή η ενέργεια.
Ασφαλώς είχαν προηγουμένως κάποια γνωριμία μαζί Του και ήξεραν ποιόν ακολουθούν. Δεν εμπιστεύονται κάποιον άγνωστο ούτε δέχονται να υπηρετήσουν κάποιο σκοπό που αγνοούν. Δεν είπαν όμως να δούμε πρώτα τι θα κάνουμε τις βάρκες μας και τα δίχτυα μας, τι θα γίνει ο πατέρας μας (τα παιδιά του Ζεβεδαίου) ,πως θα τακτοποιήσουμε κάποια ζητήματα που αφορούν τις περιουσίες μας, τις οικογένειές μας κλπ. Εμπιστεύονται ολοκληρωτικά τον Χριστό και όλα τα αφήνουν στα χέρια Του.
Αυτό είναι ένα καλό μάθημα για μας ότι στην ζωή μας δεν πρέπει να κάνουμε συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, ούτε να αφήνουμε αποφάσεις που έχουν σχέση με την σωτηρία μας για το μέλλον. Οι αναβολές πολλούς οδήγησαν στην ματαίωση πραγματοποίησης σπουδαίων αποφάσεων. Πολλές υποσχέσεις έμειναν στα λόγια, ήλθε το τέλος και δεν υλοποιήθηκαν. Η αναβολή είναι μια μεγάλη παγίδα του σατανά και σε πολλούς επέφερε την ματαίωση της σωτηρίας.
Βάζουμε τις ανάγκες μας σε κάποια σειρά. Πρώτη προτεραιότητα η σωτηρία μας και όλα τα άλλα ακολουθούν. Δεν είμαστε όλοι ιεραπόστολοι αφιερωμένοι αποκλειστικά στο έργο του Θεού. Όταν έχουμε οικογενειακές υποχρεώσεις δεν θα τις αφήσουμε. Όμως θα βρούμε τον τρόπο και την οικογένεια να φροντίζουμε και το έργο του Θεού να επιτελούμε. Άλλωστε, και η δημιουργία οικογένειας και η φροντίδα των παιδιών και των γονέων μας είναι μέρος των χριστιανικών μας καθηκόντων.
Η τίμια εργασία είναι μέσα στο θέλημα του Θεού αρκεί να μην γίνεται αυτοσκοπός και να απορροφά όλη μας την φροντίδα. Χωρίς εργασία ούτε τις προσωπικές ούτε τις οικογενειακές μας ανάγκες θα έχουμε την δυνατότητα να καλύψουμε, αλλά δεν θα μπορούμε να βοηθούμε και αυτούς που έχουν ανάγκη. Ο απόστολος Παύλος, αν και μπορούσε να ζει άνετα από τις προσφορές των Χριστιανών, εν τούτοις εργαζόταν ως σκηνοποιός για να μην δώσει αφορμή να τον κατηγορήσουν ότι ζει από το ευαγγέλιο που κηρύττει. Σε άλλους επέτρεπε να το κάνουν αυτό, ο ίδιος επέλεξε να καλύπτει τις βιοτικές του ανάγκες με τον κόπο και τον ιδρώτα του.
Όποιος βάζει στην ζωή του ως πρώτη ανάγκη τον Θεό και την σωτηρία την δική του και των αδελφών του, θα έχει πλούσια την ευλογία του Θεού και στα πνευματικά και στα υλικά ζητήματα και δεν θα στερηθεί από κανένα αγαθό. Αρκεί να υπάρχει εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού και απόλυτη αφοσίωση στο έργο Του.
Οι άγιοι Απόστολοι ξεκίνησαν το έργο τους έχοντας στην καλύτερη περίπτωση μόνο τα απολύτως αναγκαία και όμως δεν πείνασαν ούτε στερήθηκαν από κάτι. Έλεγαν και σε μας να αρκούμαστε στα εντελώς απαραίτητα. Όταν μας κυριεύσει το πνεύμα της πλεονεξίας και όλα τα πλούτη του κόσμου να έχουμε δεν θα είμαστε ευχαριστημένοι. Πόσο ευλογημένοι είναι εκείνοι οι άνθρωποι που αρκούνται στα απαραίτητα και δεν αγωνιούν υπερβολικά για τις υλικές ανάγκες. Έχοντας την συνείδησή τους ήσυχη ότι κάνουν το θέλημα του Θεού, αρκούνται στα αναγκαία και αφήνονται απερίσπαστοι στο έργο που τους εμπιστεύθηκε ο Θεός και το επιτελούν με αφοσίωση και συνέπεια!
Μακάρι να μιμηθούμε όλοι μας τους Αγίους Αποστόλους και να επιτελούμε πρόθυμα τα έργα του Θεού για να έχουμε την ευλογία Του πάντοτε στην ζωή μας και όχι μόνο να αντέξουμε στις δυσκολίες που περνάει η Πατρίδα μας, αλλά να στηρίξουμε και άλλους ώστε να βγούμε ωφελημένοι πνευματικά από τις δυσκολίες και να συνεχίσουμε την πορεία μας κάτω από καλύτερες προϋποθέσεις.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - Η ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ
21 Ιουνίου 2015
Μας δόθηκε η ευκαιρία και στις προηγούμενες ομιλίες του μηνός αυτού να αναφερθούμε στην σκλαβιά που προκαλούν στον άνθρωπο τα υλικά αγαθά και οι βιοτικές ανάγκες ,όταν γίνουν κύριος σκοπός της ζωής μας. Μας απορροφούν τελείως και δεν αφήνουν καθόλου χρόνο για την πνευματική μας φροντίδα και καλλιέργεια. Το άγχος που καταδυναστεύει την ζωή πολλών από εμάς, τις περισσότερες φορές οφείλεται στην υπερβολική ενασχόληση με τις δουλειές μας και τις περιουσίες μας.
Υπάρχουν βέβαια και κάποια επαγγέλματα που είναι περιζήτητα, παρά την κρίση της εποχής μας, με αποτέλεσμα κάποιοι συνειδητοί επαγγελματίες και να το θέλουν να μη μπορούν να βρουν κάποια ησυχία, όμως πολλοί συνάνθρωποί μας κατέχονται από μία μανία πλουτισμού και δεν βρίσκουν ησυχία στη ζωή τους. Κάποιοι πάλι απέκτησαν μεγάλες περιουσίες και έβαλαν μεγάλους μπελάδες στα κεφάλια τους. Μεγάλα καράβια μεγάλες φουρτούνες, λέει μία πασίγνωστη και πολύ σοφή λαϊκή έκφραση.
Το σημερινό ευαγγέλιο μας ζητάει να απαλλαγούμε από την αγωνιώδη μέριμνα και χωρίς να φθάσουμε στην παντελή αδιαφορία, που είναι το άλλο άκρο, να αποκτήσουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού. Ο Θεός φροντίζει για τα πάντα, ακόμη και για τα πετεινά του ουρανού, πόσο μάλλον για τους ανθρώπους για τους οποίους δημιουργήθηκαν τα πάντα.
Η φοβερή ανασφάλεια που βασανίζει πολλούς συνανθρώπους μας δεν είναι μόνο επακόλουθο της δύσκολης οικονομικής κατάστασης που βιώνουμε εδώ και αρκετά χρόνια στον τόπο μας, αλλά τις περισσότερες φορές οφείλεται στην ολιγοπιστία μας. Λησμονούμε ότι δεν είναι τα πάντα στα χέρια μας, υπάρχει και ο Θεός που ενδιαφέρεται για μας. Δεν είναι σωστό να αφεθούμε, θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, δεν θα λησμονούμε όμως ποτέ ότι ο Θεός νοιάζεται για μας. Χωρίς την βοήθεια του Θεού δεν καρποφορεί καμιά ανθρώπινη προσπάθεια. Και αν κάπου επικρατήσει κάποια μεγάλη ή μικρή ευημερία, τίποτα δεν είναι σίγουρο. Κάποια στιγμή κόποι πολλών ετών γίνονται στάχτη μέσα σε λίγα λεπτά και έρχεται ο μεγαλύτερος εχθρός της ανθρώπινης προσπάθειας που λέγεται απελπισία. Έχουμε πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα στην ζωή μας.
Ο άνθρωπος όμως που ελπίζει στο Θεό και να πάθει ζημιά, θα βρει πάλι το κουράγιο να ξεκινήσει από την αρχή. Ο ολιγόπιστος πνίγεται μέσα σε μια κουταλιά νερό και σε κάθε αποτυχία που συναντά στην ζωή του νομίζει ότι χάθηκαν τα πάντα.
Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα μας τονίζει ότι δεν πρέπει να λησμονούμε την στοργική αγάπη του Θεού, με αποτέλεσμα να μας καταλαμβάνει η εξουθενωτική αγωνία για το αύριο και να χάνουμε έτσι την ψυχική μας ηρεμία και ισορροπία, που έχει ως αποτέλεσμα να αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε από κάπου να κρατηθούμε και ότι βρεθήκανε ξαφνικά στο κενό. Αυτό σημαίνει ότι υπερτιμήσαμε τα υλικά αγαθά νομίζοντας ότι μόνο αυτά μας χρειάζονται για να κρατηθούμε στη ζωή.
Ο άνθρωπος δεν έχει μόνο σώμα, έχει και αθάνατη ψυχή μέσα του που δεν χορταίνει με τα αγαθά και τις απολαύσεις του κόσμου τούτου. Η ψυχή μας αναπαύεται μόνο στο Θεό, τρέφεται από τα λόγια Του και ικανοποιείται όταν αυτά υλοποιούνται και γίνονται πράξεις καθημερινές. Πόσο χαίρεται ο άνθρωπος όταν προσφέρει βοήθεια στον διπλανό του και τον στηρίζει στις δύσκολες στιγμές του! Πόσο ικανοποιείται κανείς όταν εργάζεται τίμια για τις ανάγκες του χωρίς να τον τρώει η αγωνία πως θα τα βγάλει πέρα στην ζωή του!
Πόση χαρά νοιώθει κανείς όταν πλησιάζει τον Θεό και ενώνεται μαζί Του, με το να μετέχει στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας κατάλληλα προετοιμασμένος.
Την Κυριακή στην εκκλησία, όταν μετέχουμε συνειδητά στην λατρεία του Θεού, αφού διώξουμε από μέσα μας όλες τις βιοτικές μέριμνες, αισθανόμαστε όλοι μας αδέλφια μέσα στο ναό, που είναι το σπίτι του πατέρα μας. Μεταλαμβάνουμε όλοι μας από το ίδιο άγιο ποτήριο και γινόμαστε ένα μεταξύ μας και ένα με τον Θεό. Μεγάλο μυστήριο αυτό και μεγάλο χάρισμα ταυτόχρονα. Έχουμε λησμονήσει δυστυχώς ότι κάθε ενορία είναι και μία εκκλησιαστική κοινότητα μέσα στην οποία παρέχεται η δυνατότητα κοινωνίας με τον Θεό και τους συνανθρώπους μας. Σπάνια οι ενορίες μας σήμερα είναι ζωντανές και καλούν τους ανθρώπους να βγουν από την απομόνωση και να γίνουν ζωντανά μέλη του σώματος του Χριστού που είναι η Εκκλησία μας. Οι ζωντανές ενορίες διαθέτουν και ζωντανούς πιστούς με ζωντανή πίστη και συνειδητή σχέση με τον Θεό.
Στην Κυριακάτικη κοινή μας λατρεία ζητάμε όλοι μας την Βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη Του και έχουμε την βεβαιότητα ότι θα μας δοθούν κατόπιν και τα απαραίτητα για την ζωή μας. Οι κοινές μας συναθροίσεις στο Ναό είναι μεγάλη υπόθεση. Με την τέλεση της Θείας Λειτουργίας μαζί με μας αγιάζεται ολόκληρη η κτίση, έμψυχα και άψυχα. Όλη η πλάση ζωοποιείται και προσφέρει την λατρεία της στον ζωντανό Θεό. Η ζωή μας παίρνει άλλη προοπτική, την προοπτική της αιώνιας ζωής μαζί με τον Πλάστη μας και όλους τους αδελφούς μας.
Κανένας έτσι δεν αισθάνεται μοναξιά και ότι βρίσκεται στο περιθώριο. Κανένας δεν αισθάνεται αβοήθητος αφού ζει κάτω από την σκέπη του Θεού και στηρίζεται από τους αδελφούς του. Κανένας δεν αγωνιά για το αύριο αφού πιστεύει ακράδαντα στην πρόνοια του Θεού.
Όλα αυτά όμως πρέπει να τα ζει κανείς για να τα δεχτεί, διαφορετικά φαίνονται λόγια του αέρα .Είναι απαραίτητο να πλησιάσουμε την Εκκλησία μας χωρίς προκαταλήψεις και να δοκιμάσουμε να ζήσουμε την αγιασμένη της παράδοση με απλότητα και συνέπεια. Ας μην είμαστε δίψυχοι με το ένα πόδι στην Εκκλησία και το άλλο στον κόσμο.( Κόσμος είναι το κοσμικό φρόνημα και όχι οι αδελφοί μας).
Ας ζήσουμε ειλικρινά την ζωή του Θεού και των Αγίων μας και τότε θα διαπιστώσουμε από προσωπική εμπειρία ότι αυτά δεν είναι λόγια, αλλά μια ζωντανή πραγματικότητα.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΟΥ ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΥ
28 Ιουνίου 2015
Τον Κύριο πλησίαζαν πολλοί άνθρωποι κατά την επίγεια δράση του. Κυρίως για να του ζητήσουν κάτι. Σήμερα είδαμε να τον πλησιάζει κάποιος αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού. Οι Ρωμαίοι είχαν κατακτήσει τα χρόνια εκείνα όλη την Μεσόγειο και τα μέρη φυσικά που έδρασε ο Χριστός. Ο ρωμαίος αξιωματικός είχε τον βαθμό του εκατόνταρχου, εξουσίαζε δηλαδή εκατό στρατιώτες, όπως οι σημερινοί λοχαγοί του στρατού μας. Αν και ήταν άνθρωπος της εξουσίας , δεν χάλασε όπως λέμε, αλλά παρέμεινε ένας ξεχωριστός άνθρωπος με σπάνιες αρετές και ξεχωριστά χαρίσματα που δεν τα συναντούμε πολλές φορές στους ανθρώπους που λένε ότι είναι χριστιανοί.
Παρακαλεί θερμά τον Κύριο να του θεραπεύσει τον ασθενή υπηρέτη του. Ο Κύριος ανταποκρίνεται αμέσως και τον διαβεβαιώνει ότι θα πάει ο ίδιος στο σπίτι του για να τον θεραπεύσει. Ο Εκατόνταρχος όμως, συναισθανόμενος την αμαρτωλότητά του, τον παρακαλεί να μην πάει στο σπίτι του γιατί δεν είναι άξιος να τον δεχτεί εκεί. Πιστεύει όμως ακράδαντα, ότι ο Κύριος με ένα λόγο του από μακριά μπορεί να πραγματοποιήσει την επιθυμία του. Παίρνει ως παράδειγμα τον εαυτό του που δίνει διάφορες εντολές στους στρατιώτες του και αμέσως αυτοί τις εκτελούν με προθυμία.
Η πίστη του είναι πολύ δυνατή και αποσπά τον δημόσιο έπαινο του Κυρίου, που ως καρδιογνώστης το γνωρίζει αυτό πολύ καλά, όμως το κάνει για τους παρόντες ,να πάρουν παράδειγμα από την πίστη του ρωμαίου αξιωματικού, που δεν υπάρχει ούτε στον εκλεκτό λαό του Θεού. Ακολούθησε μία συγκλονιστική προφητεία του Κυρίου μας ότι στην Βασιλεία του Θεού θα μπουν άνθρωποι άλλων εθνικοτήτων και τα παιδιά του Αβραάμ θα μείνουν έξω από αυτήν. Στην άλλη ζωή δηλαδή, μας περιμένουν μεγάλες εκπλήξεις.
Πρέπει να το προσέξουμε πολύ αυτό. Υπάρχει μία αίρεση που λέγεται εθνοφυλετισμός, κατά την οποία υπάρχουν κάποιοι λαοί που είναι ιδιαίτερα ευνοημένοι από τον Θεό. Οι Εβραίοι νόμιζαν τότε ότι αυτοί είναι ο εκλεκτός ,ο περιούσιος λαός του Θεού. Μετά, κάποιοι είπαν ότι πήραμε την θέση τους εμείς οι Έλληνες επειδή δεχτήκαμε τον Χριστό και αυτοί τον απέρριψαν.
Αυτό δεν είναι αλήθεια. Ο Θεός δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους. Τους αγαπά όλους και καλεί κοντά Του τους πάντες. Εκλεκτοί είναι όσοι κάνουν το θέλημά Του όπου και να βρίσκονται, ανεξάρτητα από χρώμα φυλή και γλώσσα. Οι διάφορες διακρίσεις δεν υπάρχουν πλέον στον νέο λαό του Θεού και στην οικογένεια του Θεού ανήκουν όλοι όσοι τον πιστεύουν , τον ακολουθούν και εφαρμόζουν πρόθυμα και αγόγγυστα τις εντολές του.
Ποιος έχει την βαθιά ταπείνωση του Εκατόνταρχου , που ομολόγησε δημόσια ότι δεν είναι άξιος να δεχτεί τον Κύριο στο σπίτι του; Αυτό σημαίνει ότι έχει αληθινή ταπείνωση πάνω στην οποία στηρίζονται όλες οι αρετές του ανθρώπου. Συναισθάνεται την μηδαμηνότητά του αναγνωρίζοντας ότι μπροστά του έχει τον ίδιο τον Θεό. Οι Ιουδαίοι , που γνώριζαν υποτίθεται τον αληθινό Θεό ,έχουν τέτοια πίστη και τέτοια ταπείνωση; Εμείς σήμερα μπορούμε εύκολα να πούμε ότι δεν είμαστε άξιοι να κατοικήσει ο Θεός μέσα στον οίκο της ψυχή μας; Το λέμε κάποιες φορές με τα λόγια μας και όχι με την καρδιά μας. Υπάρχει η αληθινή ταπείνωση που έχει ο εκατόνταρχος, υπάρχει και η ταπεινολογία που δεν έχει καμιά αξία.
Ενώ έχουμε τόσες αδυναμίες και ένα σωρό αμαρτωλά πάθη, νομίζουμε ότι είμαστε ενάρετοι και δίκαιοι και τολμούμε να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους διπλανούς μας και νομίζουμε ότι είμαστε και τέλειοι. Έτσι, ούτε τους άλλους αγαπάμε πραγματικά, ούτε τα σφάλματά μας παραδεχόμαστε για να τα διορθώσουμε. Η αναγνώριση των σφαλμάτων μας είναι το πρώτο βήμα που θα κάνουμε για να μετανοήσουμε ειλικρινά. Η συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας και η επίγνωση του εαυτού μας, θα μας κάνει να ζητήσουμε το έλεος του Θεού. Η κριτική στους άλλους δείχνει έπαρση και μόνο την καταδίκη μας μπορεί να φέρει. Η κρίση είναι έργο του Θεού και κάποιος που δεν έκρινε ποτέ στη ζωή του δεν κατακρίθηκε και από τον Κύριο.
Είναι σφάλμα μεγάλο να νομίζουμε ότι επειδή ακούσαμε κάποια κηρύγματα, κάναμε κάποιες προσευχές και κάποιες καλές πράξεις είμαστε δίκαιοι και υπεράνω των άλλων. Η κρίση του Θεού μας ενδιαφέρει και διαρκώς αυτή να έχουμε στο νου μας για να προσέχουμε στην ζωή μας. Κάποιος, που κατά την γνώμη μας είναι αμαρτωλός, κάποια στιγμή μπορεί να διορθωθεί και εμείς να μείνουμε έξω του νυμφώνος. Η κριτική που κάνουμε στους άλλους δείχνει ότι δεν έχουμε πραγματική αγάπη, ενώ ο Εκατόνταρχος αγαπούσε τον υπηρέτη του σαν να ήταν παιδί του.
Η πίστη, η ταπείνωση και η αγάπη του ρωμαίου αξιωματικού επιβραβεύτηκαν από τον Κύριο και με το θαύμα που ακολούθησε. Ο παράλυτος υπηρέτης έγινε καλά με τον λόγο του Κυρίου. Η μεγάλη πίστη έφερε το μεγάλο θαύμα. Δεν χρειάστηκε καθόλου να ερωτηθεί αν πιστεύει ,αυτό φάνηκε από τον τρόπο που πλησίασε τον Κύριο και διετύπωσε το αίτημά του. Από την ακράδαντη πεποίθησή του ότι ο Ιησούς με ένα λόγο του μπορεί να θεραπεύσει τον αγαπημένο του υπηρέτη.
Πολλές φορές κι εμείς καταφεύγουμε στον Θεό ελπίζοντας σε ένα θαύμα. Ο Θεός ανταποκρίνεται όταν υπάρχει πίστη και όταν αυτό που ζητάμε είναι για την σωτηρία μας. Πολλά θαύματα έχουμε δει στην ζωή την δική μας και στην ζωή των συνανθρώπων μας. Αρκετές φορές όμως φαίνεται σαν να μην μας ακούει ο Θεός. Μπορεί να μην τον παρακαλούμε με πίστη, μπορεί να υπάρχουν και κάποιοι άλλοι λόγοι που τους αγνοούμε. Ξέρει ο Θεός καλύτερα από μας γιατί ο Θεός στο βάθος βλέπει την σωτηρία μας. Και αν ακόμη ο Κύριος δεν ανταποκριθεί σε κάποιο αίτημά μας, μένει σίγουρα το κέρδος της προσευχής που κάναμε.
Πόσοι σκληροί συνάνθρωποί μας δεν μαλάκωσαν όταν βρέθηκαν στο κρεβάτι του πόνου! Πόσοι σώθηκαν επειδή έδειξαν υπομονή στις δυσκολίες και αντιμετώπισαν τον πόνο σαν γιατρικό για τα πάθη τους και σαν ένα μέσο που θα τους χαρίσει τον Παράδεισο. Ο σύγχρονος άγιος Παΐσιος έλεγε ότι ο παράδεισος γέμισε από καρκινοπαθείς. Ο Θεός επιδιώκει να μας σώσει με κάθε τρόπο ενώ εμείς δεν το καταλαβαίνουμε.
Ας έχουμε εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού και ας μη βιαζόμαστε να βγάζουμε συμπεράσματα. Πολλά ερωτηματικά που μένουν στην ζωή αυτή αναπάντητα θα απαντηθούν στην άλλη ζωή. Τότε πολλοί, βλέποντας το κέρδος από την αγόγγυστη καρτερία που έδειξαν κατά τις διάφορες δοκιμασίες που τους βρήκαν στην παρούσα ζωή θα πουν: Γιατί Θεέ μου δεν μας έδωσες και άλλες δοκιμασίες και άλλες θλίψεις όταν ζούσαμε στον πρόσκαιρο κόσμο της φθοράς και της ματαιότητας;
π. Γ.Τ.