ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2024
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ
Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί αδελφοί, μας παρουσίασε την θαυματουργική θεραπεία ενός τυφλού από τον Κύριό μας.
Ο Ιησούς στο τελευταίο του ταξίδι προς τα Ιεροσόλυμα, περνώντας από την Ιεριχώ συναντά έναν τυφλό ο οποίος μόλις πληροφορήθηκε ότι περνά από εκεί ο Χριστός με απόλυτη πίστη στο πρόσωπο Του ζητά να τον ελεήσει. «Ιησού υιέ Δαυίδ ελέησόν με». Την ίδια στιγμή το συγκεντρωμένο πλήθος που ακολουθούσε τον Ιησού του ζητά με επιτιμητικό τρόπο να σταματήσει να φωνάζει όμως εκείνος περισσότερο δυνάμωσε την φωνή του απευθύνοντας την ικεσία του προς τον Χριστό. Ο Κύριος τον ακούει, επιβραβεύει την πίστη του και τον θεραπεύει δίδοντάς του την όρασή του.
Στην σημερινή διήγηση του Ευαγγελίου βλέπουμε ένα πονεμένο και δυσκολεμένο από την ζωή άνθρωπο να απευθύνει ένα αίτημα προς τον Χριστό. Στην ουσία ο τυφλός της περικοπής προσεύχεται στον Κύριο. Και τι ζητά; Το έλεός Του. Μέσα σε αυτή την εκζήτηση του ελέους του Θεού βρίσκεται το αίτημα του τυφλού για την θεραπεία του. Μας δίνει ένα πολύ σπουδαίο μάθημα προσευχής. Όταν απευθυνόμαστε στον Θεό δεν χρειάζεται να προσπαθούμε να βρούμε βαρύγδουπες εκφράσεις ή παχιά λόγια για να απευθύνουμε την προσευχή μας. Η ουσία της προσευχής βρίσκεται στην απλότητα και ακόμα περισσότερο στην εκζήτηση του ελέους του Θεού. Βλέπουμε πόσο όμορφα γίνεται αυτό πράξη μέσα στην Θεία Λειτουργία. Ο Λειτουργός απευθύνει διάφορα αιτήματα προς τον Θεό ζητώντας και την δική μας συμμετοχή σε αυτό με την φράση «Του Κυρίου δεηθώμεν.» Σε αυτή την προτροπή του Λειτουργού η απάντηση του λαού είναι το «Κύριε ελέησον». Με αυτή την μικρή φράση εκφράζουμε την πίστη μας στον Θεό, αναγνωρίζουμε την παντοδυναμία Του και ταυτόχρονα την δική μας μικρότητα ενώπιόν Του ζητώντας Του να μας ελεήσει. Στο έλεος Του Θεού βρίσκεται η εκπλήρωση όλων των αιτημάτων μας αφού του έλεός Του είναι η έμπρακτη αγάπη Του προς τα πλάσματα Του.
Η προσευχή όμως του τυφλού της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής έχει ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο. Το στοιχείο της επιμονής. Την ώρα που ζητούσε από τον Χριστό να τον ελεήσει ο περίγυρος του ζητούσε επιτακτικά να σωπάσει όμως εκείνος δεν παραιτήθηκε ποτέ από την προσπάθειά του. Αυτή η επιμονή του ήταν η έμπρακτη απόδειξη της πίστεώς του στον Χριστό. Πίστη την οποία ο Κύριος επιβράβευσε. «Η πίστη σου σέσωκέ σε!» Αυτό το στοιχείο της επιμονής είναι πολύ σημαντικό και για την δική μας προσευχή. Όταν πολλές φορές οι συνθήκες, οι περιστάσεις ή ακόμα και οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν μας επιβάλλουν να παραιτηθούμε από την προσπάθεια τόσο περισσότερο θα πρέπει να επιμένουμε στην εκζήτηση του ελέους του Θεού πάντοτε βέβαια με ταπείνωση και επίγνωση ότι ο Θεός είναι Εκείνος που γνωρίζει πότε, πως και αν θα απαντήσει στην προσευχή μας. Εκεί εξ άλλου θα αποδείξουμε περίτρανα και έμπρακτα την πίστη μας δηλαδή την απόλυτη εμπιστοσύνη μας στην δύναμή Του, την πρόνοιά Του και την αγάπη Του για εμάς. Ας κρατήσουμε λοιπόν ως πολύτιμο παράδειγμα προς μίμηση την πίστη, την ταπείνωση και την επιμονή του τυφλού της σημερινής περικοπής ώστε και η δική μας προσευχή προς τον Θεό να βρίσκει αντίκρισμα στο έλεός Του. Αμήν!
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ
Βρισκόμαστε καθ’ οδόν αγαπητοί αδελφοί, προς την μεγάλη εορτή της Γεννήσεως του Χριστού, η οποία αποτελεί την Μητρόπολη των εορτών αφού από την γέννηση του Χριστού απορρέει όλο το σωτηριώδες έργο του Θεού για τον άνθρωπο.
Η γέννηση του Θεανθρώπου Ιησού προσέφερε στην ανθρωπότητα την απόλυτη αποδέσμευση από την φθορά και την αμαρτία. Ο Χριστός έρχεται στον κόσμο για να μας ελευθερώσει από τα δεσμά την αμαρτίας προσφέροντας στην συγγνώμη και την καταλλαγή ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο. Έχθρα που ο ίδιος ο άνθρωπος δημιούργησε στην σχέση του με τον Δημιουργό του επιλέγοντας την παρακοή και την αποστασία από το θέλημα του Θεού.
Οδεύοντας λοιπόν προς το γεγονός που μας προσέφερε την απόλυτη ελευθερία από τα δεσμά της αμαρτίας και της φθοράς του θανάτου, η Αγία μας Εκκλησία θέλει να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε αυτή την αλήθεια τοποθετώντας την σημερινή Ευαγγελική περικοπή τρείς μόλις Κυριακές πριν τα Χριστούγεννα. Σε αυτή την περικοπή που ακούσαμε σήμερα είδαμε με τα νοητά μάτια της ψυχής τον Χριστό να θεραπεύει στην Συναγωγή μία γυναίκα η οποία επί δεκαοκτώ χρόνια ζούσε συγκύπτουσα, δηλαδή μη μπορώντας να ορθώσει το ανάστημά της.
Αυτή την γυναίκα βλέπει ο Κύριος και αμέσως εκφράζει την απέραντη αγάπη και ευσπλαχνία Του προς το πλάσμα Του. Χωρίς αυτή η ταλαίπωρη ύπαρξη να του ζητήσει οτιδήποτε, ο Κύριος σπεύδει να της χαρίσει το πολυτιμότατο δώρο της υγείας γι’ αυτό και την θεραπεύει. «Γύναι απολέλυσαι της ασθενείας σου» ακούγεται επιβλητικότατα ο λόγος του Κυρίου ο οποίος μιλά ως εξουσίαν έχων. Και πράγματι μόλις ακουμπάει επάνω της τα Τίμια χέρια Του, η γυναίκα ανορθώνεται «παραχρήμα» δοξάζουσα το όνομα του Θεού. Η θεραπεία έρχεται χωρίς καμία καθυστέρηση και το πλάσμα του Θεού αμέσως αποκαθίσταται στην φυσική του κατάσταση. Η γυναίκα αυτή, ελεύθερη πλέον από την ασθένειά της μπορεί και πάλι να απολαμβάνει την ομορφιά της ζωής.
Ο Χριστός μας δεν θεραπεύει απλώς την γυναίκα αυτή αλλά την ελευθερώνει από την ασθένειά της. Την καθιστά ελεύθερη από μια ασθένεια στην οποία την είχε δέσει ο διάβολος, όπως ο ίδιος ο Κύριος αποκαλύπτει στον Αρχισυνάγωγο. «ταύτην δέ, θυγατέρα ᾿Αβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη…». Αυτό μας δείχνει περίτρανα ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός δεν ήλθε ανάμεσά μας απλώς για να μας διδάξει ηθική, ούτε απλώς για να δημιουργήσει μια νέα θρησκεία, ούτε βέβαια απλώς για να καταδικάσει κάποιες συμπεριφορές. Ο Χριστός μας έγινε άνθρωπος και ήλθε ανάμεσά μας κυρίως για να μας ελευθερώσει από τα δεσμά της αμαρτίας και από τις φοβερές συνέπειες που ακολουθούν την διάπραξή της, με κυριότερη την αιώνια κόλαση.
Σήμερα αγαπητοί μου, μέσα από την Ευαγγελική αυτή περικοπή, έχουμε μια μοναδική ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε πως την πραγματική ελευθερία την χαρίζει μόνο ο Χριστός, ο οποίος με την άπειρη αγάπη Του και το άμετρο έλεός Του έρχεται να ελευθερώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία η οποία με το βάρος της τον αναγκάζει να σέρνεται και να τον ανορθώσει, να τον κάνει πραγματικά και ουσιαστικά άνθρωπο με το βλέμμα υψωμένο στον ουρανό. Η θεραπεία μας και από τα πάθη και από τις ασθένειες ψυχής και σώματος βρίσκεται μόνο στα χέρια του Θεού. Αρκεί σε εμάς να αναγνωρίσουμε στο πρόσωπο του Χριστού τον Σωτήρα και ελευθερωτή μας για να αξιωθούμε να απολαύσουμε την πραγματική ελευθερία σε αυτή την ζωή αλλά κυρίως στην ζωή της Βασιλείας των Ουρανών.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2024
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ
Μία από τις σπουδαιότερες παραβολές που εκφώνησε ο Χριστός μας, αγαπητοί αδελφοί, είναι η παραβολή του Μεγάλου Δείπνου που ακούσαμε στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή, Η σπουδαιότητά της έγκειται στο περιεχόμενό της αφού ο Χριστός με την παραβολή αυτή μας προσκαλεί στο μεγάλο δείπνο της Βασιλείας Του το οποίο στην ουσία ήδη συντελείται αφού μέσα από την ζωή της Εκκλησίας μας συμμετέχουμε διαρκώς στο Μεγάλο Δείπνο της Θείας Ευχαριστίας, που μας γέρνει στην απόλυτη κοινωνία με τον οικοδεσπότη αυτού του Δείπνου, τον ίδιο τον Χριστό μας.
Φυσικά δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η περικοπή αυτή διαβάζεται την περίοδο της πνευματικής μας προετοιμασίας για τα Χριστούγεννα αφού στην ουσία η προετοιμασία μας αυτή γίνεται για την συμμετοχή μας στο επίσημο Χριστουγεννιάτικο δείπνο που ετοιμάζει για όλους μας ο νεογέννητος Χριστός στην Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία.
Κάποιος άνθρωπος επιφανής, πλούσιος, πιθανώς να ήταν και Βασιλιάς, αποφάσισε να παραθέσει ένα μεγάλο δείπνο. Όταν όλα ήταν έτοιμα έστειλε τον δούλο του να ειδοποιήσει τους προσκεκλημένους να παρευρεθούν αλλά τότε συνέβη το εξής: Οι προσκεκλημένοι άρχισαν αν αρνούνται την πρόσκληση με διάφορες προφάσεις. Κάποιος είπε πως αγόρασε χωράφι και ήθελε να πάει να το δει, άλλος πως πήρε καινούργιο ζευγάρι βόδια και ήθελε να ζευγαρίσει και να τα δοκιμάσει και άλλος πως ήταν νιόπαντρος και ήθελε να μείνει με την γυναίκα του και έτσι όλοι για κάποιο λόγο παραιτήθηκαν από την δείπνο. Στο άκουσμα αυτό ο κύριος του δείπνου οργίστηκε και έστειλε τον δούλο του να μαζέψει όποιον έβρισκε μπροστά του και να τον οδηγήσει στο δείπνο, αφού με τίποτε δεν έπρεπε να πάει η προετοιμασία ενός τόσο μεγάλου δείπνου χαμένη. Και όταν ο δούλος έκανε όπως του είπε ο κύριός του αλλά υπήρχαν ακόμα κενές θέσεις, εκ νέου τον αποστέλλει ξανά ο οικοδεσπότης να αναγκάσει αυτή την φορά όποιον έβρισκε να προσέλθει στο δείπνο, ώστε να μην μείνει ούτε μια θέση άδεια. Και έτσι και έγινε. Το τραπέζι γέμισε αλλά όχι από τους προσκεκλημένους, γι’ αυτό ο Κύριός μας κλείνοντας την παραβολή είπε ότι πολλοί ήταν προσκεκλημένοι να παραστούν στο δείπνο αλλά λίγοι αποδείχθηκαν οι εκλεκτοί που τελικά παρευρέθησαν και απόλαυσαν τα αγαθά που υπήρχαν στο τραπέζι.
Αδελφοί μου, η σημερινή παραβολή, όπως είπαμε και στην αρχή, δεν αφορά σε κάποιο κοσμικό και υλικό δείπνο, αλλά στο μεγάλο δείπνο της Βασιλείας Του Θεού, αυτό που ετοιμάζει κάθε φορά ο ίδιος ο Χριστός μας όταν τελείται επί γης το σημαντικότερο και συγκλονιστικότερο για τον άνθρωπο γεγονός που είναι η Θεία Λειτουργία. Ο Κύριος μας επισημαίνει την σπουδαιότητα της συμμετοχής μας στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας αλλά και την σοβαρότητα της αποχής μας από αυτό. Κάθε φορά που αρνούμαστε την πρόσκληση και χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος μένουμε αμέτοχοι της Θείας Κοινωνίας, στερούμε από τον εαυτό μας την μεγάλη ευκαιρία να ενωθούμε με τον Θεό. Με την προσέλευσή μας στην Εκκλησία αποδεικνύουμε ότι είμαστε προσκεκλημένοι να απολαύσουμε το δείπνο. Όταν όμως δεν κοινωνούμε αποδεικνύουμε ότι ενώ ήμαστε κλητοί δυστυχώς δεν είμαστε εκλεκτοί.
Πολλές φορές, η υπερβάλλουσα ευσέβεια είναι το πρόσχημα της αποχής μας από την Θεία Κοινωνία. «Είμαι αμαρτωλός, είμαι ανάξιος, δεν έχω νηστέψει, δεν έχω εξομολογηθεί». Έτσι λέμε συχνά σαν δικαιολογία διότι, ας είμαστε ειλικρινείς, προφάσεις είναι όλα αυτά. Και βέβαια είμαστε αμαρτωλοί και ανάξιοι. Αλλά ποιος μας εμποδίζει να εξομολογηθούμε και να προετοιμαστούμε; Και ποιος μας είπε ότι μόνο οι αναμάρτητοι κοινωνούν αφού δεν υπάρχουν τέτοιοι; Εξ άλλου ο Χριστός που μας προσκαλεί δεν ξέρει ότι είμαστε αμαρτωλοί και ανάξιοι; Η Θεία κοινωνία όμως δεν δίδεται ως επιβράβευση για τα πνευματικά μας κατορθώματα, αλλά ως θεραπεία από τα πάθη και τις αμαρτίες μας. Γι’ αυτό σήμερα ο Χριστός μας προσκαλεί και πάλι πρωτίστως να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι να μετέχουμε στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και κατόπιν να μας εμπνεύσει την ανάγκη να ανταποκρινόμαστε στην πρόσκληση που ο ίδιος μας απευθύνει και να κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα Του, ώστε εκτός από κλητοί ναι γίνουμε και εκλεκτοί στην επουράνια Βασιλεία Του.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2024
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
Ο χρόνος κυλά αγαπητοί αδελφοί, και ήδη βρισκόμαστε στην τελευταία Κυριακή πριν τα Χριστούγεννα. Η όλη ατμόσφαιρα γύρω μας είναι ήδη εορταστική και οι προετοιμασίες στα σπίτια και τα νοικοκυριά μας έχουν ξεκινήσει σε εντατικούς ρυθμούς. Η ανθρωπότητα πρόκειται να υποδεχθεί τον νεογέννητο Σωτήρα Χριστό, τον λυτρωτή του κόσμου.
Μέσα σε αυτή την εορταστική ατμόσφαιρα όμως, ελοχεύει πάντοτε ο κίνδυνος να παρασυρθούμε από την τεχνητή λάμψη που δημιουργεί ο στολισμός και τα φώτα των ημερών και να χάσουμε το ουσιαστικό περιεχόμενο που είναι φυσικά η Γέννηση του Χριστού. Κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα καλούμαστε να ζήσουμε πρώτα και κατόπιν να εορτάσουμε την ενανθρώπηση του ίδιου του Θεού. Στον κόσμο δεν έρχεται απλώς κάποιος απεσταλμένος Του αλλά σαρκώνεται ο ίδιος, γίνεται άνθρωπος, προσφέρεται απλόχερα σε όλους, κοινωνεί μαζί μας και μας προσφέρει την λύτρωση και την σωτηρία.
Για να κατανοήσουμε αυτό το γεγονός, αυτή την Κυριακή την προ των Χριστουγέννων ακούμε την αρχή του κατά Ματθαίον ιερού Ευαγγελίου όπου καταγράφεται η γενεαλογία του Ιησού. Όλα αυτά τα ονόματα που ακούσαμε να αναφέρονται στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή, είναι οι κατά άνθρωπον πρόγονοι του Κυρίου μας και απαριθμώνται ώστε να γίνει απόλυτα κατανοητό το γεγονός πως ο Κύριός μας προσέλαβε όντως την ανθρώπινη φύση και γεννήθηκε ως τέλειος άνθρωπος. Η Εκκλησία μας θέλει να διαλύσει οποιαδήποτε αμφιβολία μπορεί να υπάρχει σχετικά με το γεγονός της ενανθρωπήσεως του Κυρίου, αποδεικνύοντας μέσα από το γενεαλογικό Του δέντρο την κατά άνθρωπον συνάφεια του Χριστού με τους προγόνους Του.
Στην ιστορία της Εκκλησίας μας υπήρξαν πολλές αιρέσεις, οι οποίες αμφισβήτησαν την ουσιαστική σάρκωση του Υιού του Θεού. Μη μπορώντας κάποιοι να εξηγήσουν με την λογική αυτό το συγκλονιστικό πράγματι γεγονός της σαρκώσεως του Χριστού, έδωσαν τις δικές τους λογικοφανείς ερμηνείες αρνούμενοι το γεγονός ότι ο Χριστός έλαβε στο σύνολό της την ανθρώπινη φύση, χωρίς βέβαια την αμαρτία η οποία ούτως η άλλως δεν αποτελεί στοιχείο της αλλά ξένο σώμα, που προσέβαλλε τον άνθρωπο και την φύση του μετά την πτώση των πρωτοπλάστων.
Η ανάγκη βέβαια αυτή που αισθάνεται η Εκκλησία μας ενώπιον της εορτής των Χριστουγέννων, να μας αποδείξει την τελεία ενανθρώπιση του Κυρίου μας δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε άνευ λόγου, αφού από αυτή την αλήθεια εξαρτάται όλο το γεγονός της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Αν έστω και μία στιγμή αρνηθούμε ότι ο Κύριος έγινε τέλειος άνθρωπος, τότε αυτομάτως αρνούμαστε και την εν Χριστώ σωτηρία αφού ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί από μόνος του αλλά σώζεται εν Χριστώ. Και σώζεται εν Χριστώ μέσω της σαρκώσεως του Κυρίου ,γεγονός που αναγέννησε και αγίασε την ανθρώπινη φύση.
Η Γέννηση του Χριστού, αδελφοί μου, μας προσφέρει την μεγάλη δυνατότητα να αναλογιζόμαστε τα λάθη μας, να μετανοούμε και ζητώντας την συγγνώμη του Θεού να αναγεννιόμαστε πνευματικά, καταργώντας τα δεσμά της αμαρτίας. Ο Χριστός γίνεται άνθρωπος και επαναφέρει τον Αδάμ στον Παράδεισο. Διορθώνει την παρακοή των πρωτοπλάστων με την δική του υπακοή στο θέλημα του Πατρός Του και έρχεται ως μοναδικός και πραγματικός Σωτήρας που μας σώζει από την αμαρτία, την αιτία όλων των κακών και των συμφορών της ζωής μας. Βέβαια για να γίνει αυτό πραγματικότητα πρέπει να δεχθούμε τον Χριστό ως σωτήρα. Πρέπει να πιστέψουμε στην παρουσία Του και να τον εμπιστευθούμε κάνοντας υπακοή στο Θείο Του θέλημα. Αυτό προϋποθέτει αγαθή προαίρεση και άνοιγμα της καρδιάς μας για να γεννηθεί μέσα της ο Χριστός.
Ο κόσμος σε μια μεγάλη πλειοψηφία και φέτος θα εορτάσει τα Χριστούγεννα επιδερμικά. Χωρίς βάθος, χωρίς ουσία, χωρίς Χριστό. Εμείς, ως πιστά μέλη της Εκκλησίας, ας εμβαθύνουμε στο νόημα και το περιεχόμενο της εορτής ώστε κοιτώντας την Φάτνη να μην βλέπουμε απλώς ένα βρέφος, αλλά να αναγνωρίζουμε τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας που έρχεται για να μας βάλει ξανά στην Ουράνια Βασιλεία Του.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2024
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ
Μας αξίωσε ο Θεός αγαπητοί μου αδελφοί, να τον υποδεχθούμε σαρκωμένο στη γη μέσα από την μεγάλη δεσποτική εορτή των Χριστουγέννων που με λαμπρότητα η αγία μας Εκκλησία εόρτασε και φέτος. Ζήσαμε για μια ακόμη χρονιά με την ενανθρώπιση του Χριστού το έργο της Θείας Οικονομίας. Απολαύσαμε την απέραντη αγάπη του Θεού για όλους εμάς τα πλάσματά του και γίναμε κοινωνοί της άκρας συγκαταβάσεώς του η οποία πραγματώνεται στην πρόσληψη από τον Θεό της ανθρωπίνης φύσεως την οποία προσλαμβάνει για να την λυτρώσει από την φθορά της αμαρτίας, να την αναστήσει από τον θάνατο και να την θεώσει παραλαμβάνοντάς την μαζί του στην Βασιλεία Του.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο Χριστός προσλαμβάνει την ανθρώπινη φύση σε όλες τις εκφάνσεις της παρ’ εκτός φυσικά της αμαρτίας. Επιλέγει να έρθει στον κόσμο μέσα από την οδό την οποία ακολουθεί κάθε φυσικός άνθρωπος. Γεννάται ως βρέφος ταπεινά και σε πολύ δύσκολες θα λέγαμε συνθήκες και δεν εξαιρεί τον εαυτό του ούτε από τις δοκιμασίες που υπάρχουν στην ζωή κάθε ανθρώπου.
Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή της Κυριακής μετά την Χριστού Γέννηση μας παρουσιάζει τον πρώτο διωγμό απέναντι στο πρόσωπο του Κυρίου. Ο Βασιλιάς Ηρώδης, πληροφορηθείς από τους Μάγους την γέννηση ενός Βασιλιά αγωνιά για την δική του τύχη και αποφασίζει με κάθε τρόπο να εξοντώσει τον αντίπαλό του χωρίς φυσικά να γνωρίζει πως δεν πρόκειται για κοσμικό άρχοντα. Εξακριβώνοντας την πιθανή ηλικία του μικρού Ιησού δίνει εντολή να φονευθούν αδιακρίτως όλα τα άρρενα βρέφη από δύο ετών και κάτω ώστε μέσα σε αυτά να συμπεριληφθεί και ο μικρός Χριστός. Έτσι ο Κύριος αντιμετωπίζει τον διωγμό και την δοκιμασία από τα πρώτα του βήματα σε αυτό τον κόσμο και στο όνομά Του η Εκκλησία μας αποκτά τους πρώτους μάρτυρές της, τα φονευθέντα από τον Ηρώδη βρέφη.
Φυσικά μαζί με τον Χριστό δοκιμάζονται και ο Ιωσήφ με την Μαρία, την Παναγία μας και Μητέρα του Χριστού. Δέχονται αποκάλυψη για τα όσα πρόκειται να συμβούν από τον Άγγελο του Θεού και φεύγουν για την Αίγυπτο, προκειμένου να σώσουν το Θείο Βρέφος από την μανία του Ηρώδη. Έτσι ο Χριστός γίνεται και πρόσφυγας, αποχωριζόμενος την πατρώα γη.
Αδελφοί μου, από εκείνον τον πρώτο διωγμό στο πρόσωπο του Χριστού έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια όμως ο διωγμός δεν έπαψε ποτέ. Η ιστορία της Εκκλησίας μας είναι αιματοπότιστη εξ’ αιτίας ακριβώς αυτού του γεγονότος. Σε όλη την πορεία της πολλοί θέλησαν να εξοντώσουν το πρόσωπο του Χριστού ξεριζώνοντας από τις καρδιές των ανθρώπων την πίστη τους σε Αυτόν. Μέχρι και σήμερα, άλλοτε με βίαιο τρόπο, άλλοτε με ύπουλες αντιχριστιανικές τακτικές και άλλοτε ακόμα και μέσα από την κείμενη νομοθεσία, οι ισχυροί αυτού του κόσμου προσπαθούν να σβήσουν του πρόσωπο του Χριστού από τον παγκόσμιο χάρτη. Φυσικά, μη κατανοώντας ποιος πραγματικά είναι ο Χριστός, ματαιοπονούν όπως ακριβώς ο Ηρώδης και το μόνο που καταφέρνουν μέσα από αυτόν τον διωγμό είναι να προσφέρουν μάρτυρες στην Εκκλησία και να μεγαλύνεται όλο και περισσότερο του όνομα του Θεού.
Εμείς ας προσπαθούμε συνεχώς με την ζωή και τα έργα μας να αποδεικνύουμε την πίστη, την αφοσίωσή και την αγάπη μας για τον ενανθρωπήσαντα Κύριό μας αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό Του τον μοναδικό σωτήρα και Λυτρωτή μας ο οποίος γεννήθηκε για να μας φανερώσει την αγάπη Του, να μας αποκαταστήσει στην Βασιλεία του και να μας χαρίσει απλόχερα το δώρο της αιωνίου ζωής. Αμήν.
π. Ν.Α.