ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή Στ΄ Ματθαίου
4 Αυγούστου 2024
«..καί ἰδών ὁ Ἰησοῦς τήν πίστιν αὐτῶν .....»
Ἡ εἰκόνα νά φέρουν μπροστά στόν Ἰησοῦ καί μάλιστα στήν πατρίδα του ἕναν παράλυτο ξαπλωμένο σ΄ἕνα κρεβάτι μᾶς συγκλονίζει. Ὁ Κύριος ἀμέσως εἶδε τήν πίστη τους καί τόν θεράπευσε ἀπό τήν παραλυσία. «Σήκω πάρε τό κρεβάτι σου καί πήγαινε στό σπίτι σου..». (Ματθ. 9,6)
Τόν ἔσωσε ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ μέ αἴτιο τήν πίστη, τήν ἑκούσια παράδοση του στήν Χάρη τοῦ Ἐλεήμονος καί φιλανθρώπου Κυρίου, τοῦ μόνου Ἰατροῦ τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας.
Μέσα στό ἱερό Εὐαγγέλιο ἔχουμε πολλές θαυματουργικές ἐπεμβάσεις καί ἰάσεις ἀπό τόν Κύριο, πού ὀφείλονται στήν πίστη.
Γιά τήν σημασία τῆς πίστεως ὁμιλεῖ εὔγλωτα καί μέ πολλά παραδείγματα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν ἐπιστολή του πρός Ἑβραίους καί μάλιστα στό 11ον Κεφάλαιον. Ἐκεῖ ἀρχίζει μέ τόν ὁρισμό τῆς πίστεως: «Ἔστι δέ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων..»( Ἑβρ.11,1) καί συνεχίζει μέ κάτι πού ταιριάζει ἀπόλυτα στήν περίπτωση τοῦ τυφλοῦ «χωρίς δέ πίστεως ἀδύνατον εὐαρεστῆσαι πιστεῦσαι γάρ δεῖ τόν προσερχόμενον τῷ Θεῷ ὅτι ἔστι καί τοῖς ἐκζητοῦσιν αὐτόν μισθαποδότης γίνεται»(Ἑβρ.11,6).
Σέ ἀπόδοση τό χωρίο αὐτό μᾶς λέει: «Χωρίς πίστη εἶναι ἀδύνατον νά εὐαρεστήσει κανείς τόν Θεό. Διότι ἐκεῖνος πού πλησιάζει τόν Θεό γιά νά τόν λατρεύσει καί νά τοῦ ζητήσει τήν χάρη του, πρέπει πρωτύτερα νά πιστέψει ὅτι ὑπάρχει Θεός καί ὅτι ἀνταμείβει ἐκείνους πού ζητοῦν νά τόν βροῦν καί νά εὐαρεστήσουν αὐτόν».
Θά συνεχίσουμε μέ σύντομες καί ἁπλές σκέψεις γιά τήν πίστη πού ἀποτελεῖ τόν δρόμο γιά τήν κοινωνία μας μέ τόν Θεό.
Ἡ πίστις εἶναι ἡ πηγή καί τό κέντρο τῆς ἐν Χριστῶ ζωῆς. Εἶναι ὁ πρῶτος καί ἀπαραίτητος ὅρος πού θέτει ὁ Θεός γιά νά τόν πλησιάσει ὁ ἄνθρωπος. Εἶναι βίωμα καί ὄχι κάτι τό θεωρητικό. Εἶναι πάνω ἀπό ὅλα ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στήν δύναμη καί τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Χωρίς αὐτήν τήν προυπόθεση εἶναι μιά ἁπλή θεωρητική ἀποδοχή κάποιων Χριστιανικῶν ἀληθειῶν καί μόνον. Δέν στηρίζεται ἡ πίστις πάνω σέ φιλοσοφικές θεωρίες ἤ ὑποκειμενικές ἰδεολογίες ἤ ἀνθρώπινα σχήματα καί ἐπινοήσεις ἀλλά μόνο σέ γεγονότα καί μάλιστα σέ αὐτό τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας. Ἡ πίστη χωρίς ἔργα εἶναι νεκρή. Τό ξεκαθαρίζει καί ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος στήν ἐπιστολή του: «Τί τό ὄφελος ἀδελφοί μου ἐάν πίστιν λέγῃ τις ἔχειν, ἔργα δέ μή ἔχη; μή δύναται ἡ πίστις σῶσαι αὐτόν;» καί συνεχίζει: «οὔτω καί ἡ πίστις, ἐάν μή ἔργα ἔχῃ, νεκρά ἐστι καθ’ ἑαυτήν»( Ἰακ.2-14,17) .
Ἡ δύναμις ἔστω καί ἐλαχίστης ἀλλά αὐθεντικῆς πίστεως εἶναι φοβερή! Μᾶς τό βεβαιώνει καί ὁ Κύριος μας: «ἐάν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καί μεταβήσεται, καί οὐδέν ἀδυνατήσει ὑμῖν» ( Ματθ.17, 20).
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ πίστις εἶναι ἐν τέλει θεῖον δῶρο καί χάρισμα. Τό ζητοῦν πρῶτοι οἱ μαθητές ἀπό τόν Κύριο «Κύριε πρόσθες ἡμῖν πίστιν».( Λουκ. 17,5). Πολλοί εἶναι οἱ ἄπιστοι διότι δέν δέχονται τήν κλήση τοῦ Θεοῦ ὁ ὁποῖος μᾶς δίνει πολλές εὐκαιρίες γιά νά τόν πιστέψουμε. Ὅπως γιά παράδειγμα οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι πού εἶδαν τόσα σημεῖα καί τόσα θαύματα ἀλλά δέν πίστεψαν ποτέ. Διαχρονικό τό φαινόμενο τῆς ἀρνήσεως καί τῆς ἀπιστίας! Θεωρῆται ὄχι μόνο μόδα ἀλλά ὀνομάζεται καί προοδευτισμός, ὑψηλή κουλτούρα, ἐξέλιξη κ.λπ. Ὁ Θεός δέν ἐξαναγκάζει κανέναν. Καλεῖ τούς ἀνθρώπους ἐλεύθερα νά ἔλθουν κοντά Του.
Ἐμεῖς δέν θά σχολιάσουμε τό νοσηρό αὐτό φαινόμενο αὐτό διότι ζοῦμε μέ τήν βεβαιότητα τῆς πίστεως στόν Τριαδικό Θεό καί Πατέρα μας. Ἀλλά ἐπειδή εἴμαστε ἄνθρωποι καί ἡ πίστις μας προσβάλλεται πολλές φορές ἀπό αὐξομειώσεις καλόν εἶναι νά μήν ἐφησυχάζουμε διότι τό χάρισμα τῆς πίστεως δέν εἶναι «ἀμεταμέλητο».
Ἄρα ἀποβάλλοντας τόν ναρκισσισμό δέν ἀδιαφοροῦμε ἀλλά αὐξάνουμε τήν πίστη μας συνδεόμενοι καθημερινά μέ τόν Ἀρχηγό καί τελειωτή τῆς πίστεως μας τόν Ἰησοῦ Χριστό. ΑΜΗΝ.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου
11 Αυγούστου 2024
«..Κατά τήν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν.. » (Ματθ.9, 29)
Ἄμεσος καί κατανοητός ὁ λόγος τοῦ Κυρίου στό αἴτημα τῶν δύο τυφλῶν πού τοῦ φωνάζουν καί τόν παρακαλοῦσαν νά τούς σπλαγχνισθεῖ. Τούς ρωτάει:"Πιστεύετε πῶς μπορῶ νά τό κάνω αὐτό;" Καί ὅταν ἐκεῖνοι ἀπάντησαν τό "ναί "τότε ἀφοῦ τούς ἄγγιξε τά μάτια τούς εἶπε: " ὅπως τό πιστεύετε νά σᾶς γίνει". Ἀμέσως φυσικά θεραπεύτηκαν καί οἱ δύο.
Ἡ θεραπεία τους ἐπιτεύχθηκε ἀπό τήν βεβαιότητα τῆς βαθειᾶς πίστεώς των καί κυρίως ἀπό τήν κατάφαση στό ἐρώτημα ἐάν πιστεύουν ὅτι μπορεῖ αὐτό νά τό κάνει. Ὁ Κύριος δρᾶ μέ τρόπο ὄχι ἐπιβλητικό ἀλλά κυρίως διακριτικό σεβόμενος τήν βούλησή των ὅμως ταυτόχρονα ζητάει καί τήν πίστη των, ὅτι Αὐτός μπορεῖ νά τούς θεραπεύσει.
Τί σημαίνει αὐτό; Γιατί ὁ Θεός ζητάει πρίν τήν θαυματουργική Του παρέμβαση τήν προϋπόθεση τῆς πίστεως;
Ἐτυμολογικά ἡ λέξη πίστη σημαίνει τήν βεβαιότητα ὅτι κάτι πού ἀπορρέει ἀπό τόν Θεό εἶναι ἀληθινό, ὑπάρχει ἤ ἰσχύει. Πιστεύω σημαίνει ἀναγνωρίζω ἀποδέχομαι κάτι ὡς ἀληθινό. Κυρίως ὅμως ἐμπιστεύομαι.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς δίνει τόν πιό ἐκφραστικό καί ἀληθινό ὁρισμό τῆς πίστεως ὅταν γράφει εἰς τήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολή του: " Πίστη σημαίνει σιγουριά γι΄αὐτά πού ἐλπίζουμε καί βεβαιότητα γι' αὐτά πού δε βλέπουμε" ( Ἑβρ. 11,1).
Ἡ πίστη εἶναι ἕνα βίωμα καί μιά ἐμπειρία τήν ὁποία ἀποκτᾶ ὁ χαριτωμένος ἄνθρωπος σέ σημεῖο πού νά λέει ἀκόμη καί στά βουνά , πηγαίνετε ἀπ' ἐδῶ , κι αὐτά νά τόν ὑπακούουν καί νά μετακινοῦνται. Εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ πού δίνεται σ' ὅσους ἔχουν πίστη μέσα τους "ὡς κόκκον σινάπεως"( Ματθ. 17,20).
Αὐτά πού ἀκοῦτε ἴσως νά σᾶς φαίνονται περίεργα ἤ παράξενα ὅμως εἶναι ἀληθινά. Τό λέει ὁ Κύριος ξεκάθαρα: " Σᾶς βεβαιώνω πῶς, ἄν ἔχετε πίστη ἔστω σάν κόκκο σιναπιοῦ, θά λέτε σ΄αὐτό τό βουνό "πήγαινε ἀπό δῶ ἐκεῖ, καί θά πηγαίνει καί τίποτε δέ θά εἶναι ἀδύνατο γιά σᾶς"( Ματθ. 17, 20).
Γεγονός εἶναι πώς ἡ πίστη εἶναι τό πολυτιμότερο πνευματικό ἐφόδιο γιά τόν ἄνθρωπο. Εἶναι δύναμη πού ἐμπνέει τήν ψυχή, ἡ δύναμη πού ἀνακουφίζει τό λογικό, πού ἀπαντᾶ στά μεταφυσικά ἐρωτήματα τῆς καρδιᾶς καί κυρίως εἶναι τό τεῖχος πού προστατεύει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη.
Στήν Ὀρθόδοξη Θεολογία μιλᾶμε γιά τήν πίστη ὡς ὑπαρξιακό καί ὀντολογικό γεγονός καί ὄχι γιά θρησκευτικές πεποιθήσεις ἤ γνώσεις ἤ κάποια μεταφυσική ἰδεολογία. Ἡ πίστη σέ ἑνώνει μέ τόν Θεό, διότι εἶναι μυστήριο τῆς καρδιᾶς πού φλέγεται νά συναντήσει τόν Θεό. Χαριτωμένοι ἄνθρωποι τῆς πίστεως εἶναι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἕνα κορυφαῖο πρότυπο πίστεως εἶναι ὁ Ἀβραάμ. Γράφει γιά τήν πίστη τοῦ Ἀβράαμ ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «Ὁ Ἀβραάμ πορεύτηκε ὅπως ἀκριβῶς μίλησε σ' αὐτόν ὁ Θεός. Καί ἀκολούθως ὅλα τά ἐνήργησε σύμφωνα μέ τό πρόσταγμα τοῦ Κυρίου. Τοῦ εἶπε νά ἀφήσει τά πάντα, καί τό σπίτι του καί τούς συγγενεῖς του, καί τά ἄφησε. Τοῦ εἶπε νά ἔρθει σέ χώρα πού δέν τήν ἤξερε, καί τό δέχτηκε. Τοῦ εἶπε νά θυσιάσει τόν μονάκριβο γιό του καί τό ἐπιχείρησε... Πίστευσε χωρίς ἐνδοιασμούς καί ἀμφιβολίες. Γι αὐτό καί τόσο πολύ εὐλογήθηκε ἀπό τόν Θεό» (Ε.Π.Ε 3,330).
Ἐμεῖς ἔχουμε τέτοια πίστη; Ἐμπνεόμαστε ἀπό τήν πίστη τῶν Πατέρων καί τῶν Ἁγίων μας;
Τίς περισσότερες φορές ἀμφισβητοῦμε, λυγίζουμε, χάνουμε ἐντελῶς τήν πίστη μας ἐπειδή ἀκριβῶς δέν ἔχουμε κατανοήσει τό βάθος τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀπιστία στήν ἐποχή μας ἔχει λάβει ἐπιδημικές διαστάσεις καί κυριαρχεῖ στούς δῆθεν πολιτισμένους καί προοδευτικούς. Ὅμως ὁ ἄνθρωπος τῆς πίστεως εἶναι ἱκανός σάν ζυμάρι νά ζυμώσει τό κοινωνικό φύραμα καί νά μεταμορφώσει τά πάντα. Οἱ σύγχρονοι ἅγιοι μᾶς τό ἐπιβεβαιώνουν μέ τήν ἁγία βιωτή τους καί τά τόσα ἐκπληκτικά θαύματά τους. Ἐδῶ ἰσχύει ὁ Χρυσοστομικός λόγος: " Οὔτε ἡ πίστις, οὔτε τά θαύματα μποροῦν νά μᾶς σώσουν, ἄν δέν ὑπάρχει ἅγιος βίος..." Ἔτσι λοιπόν ἡ ἁγιασμένη ζωή σέ συνδυασμό μέ τήν ἔμπρακτη καί ζέουσα πίστη εἶναι τό μυστικό τῆς ἐπιτυχίας τῶν ἁγίων μας. Μήν ἀποροῦμε, λοιπόν, πῶς γιά παράδειγμα ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης ἤ ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ἤ ὁ νέος Ἅγιος Καλλίνικος Μητροπολίτης Ἐδέσσης ἔκαμαν τόσα θαυμαστά πράγματα πολύ ἀπίθανα καί ἴσως καί τρελλά γιά τήν λογική μας. Ἐδῶ καί πάλι ἐπιβεβαιώνεται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ὅτι ἡ πίστις μετακινεῖ καί τά βουνά.
Ἀδελφοί μου,
Ἄς θέσουμε ὁ καθένας προσωπικά τό καίριο ἐρώτημα: Πιστεύω;
Ἡ πίστις εἶναι ἡ μητέρα ὅλων τῶν ἀγαθῶν, εἶναι τό φάρμακο τῆς σωτηρίας μας. Μᾶς προτρέπει τέλος καί πάλι ὁ Ἱερός Χρυσόστομος:"Ἀς παραμένουμε ἑδραῖοι στήν πίστη, πού εἶναι τό ἀσφαλές λιμάνι" ΑΜΗΝ.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή Η΄ Ματθαίου
18 Αυγούστου 2024
" δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν.." (Ματθ. 14,16)
Πολλές φορές ἔχουμε ἀκούσει ἤ καί διαβάσει τό συγκλονιστικό θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ τῶν πέντε χιλιάδων ἀνδρῶν χωρίς νά μετρηθοῦν οἱ γυναίκες καί τά παιδιά ὅπως χαρακτηριστικά γράφει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος:"Αὐτοί πού ἔφαγαν ἦταν περίπου πέντε χιλιάδες ἄντρες, χωρίς τίς γυναίκες καί τά παιδιά" (Ματθ. 14,21).
Ἡ ἐντολή τοῦ Κυρίου "δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν" πρός τούς μαθητές του, ὅταν τοῦ λένε νά διώξει τό πλῆθος ἐπειδή ὁ τόπος ἦταν ἐρημικός καί ἡ ὥρα εἶχε παρέλθει προκειμένου νά ἀγοράσουν τρόφιμα γιά νά φᾶνε, φάνηκε παράλογη καί ἐξωπραγματική. Γιατί; Διότι σύμφωνα μέ τήν λογική ἀλλά καί τήν πραγματική εἰκόνα δέν ὑπήρχαν τρόφιμα γιά τόσο μεγάλο πλῆθος παρά μόνο πέντε ἄρτοι καί δύο ψάρια.
Ὁ Χριστός κατ' ἐξοχήν γνωρίζει τίς ὑλικές ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων καί τήν ἱκανοποίηση κυρίως τῶν σωματικῶν ἀναγκῶν ὅπως εἶναι ἡ ἀπαραίτητη λήψη τροφῆς γιά τήν λειτουργία τοῦ ἀνθρωπίνου ὀργανισμοῦ δηλ. γιά τήν ἐπιβίωσή του.
Ὁ Θεός - Πατέρας φροντίζει ὅλα τά παιδιά Του ὥστε αὐτά νά αἰσθάνονται ἀσφάλεια . "Πάντα πρό σέ προσδοκῶσι δοῦναι τήν τροφήν αὐτοῖς εἰς εὔκαιρον."( Ψαλμ. 103).
Τό ψωμί εἶναι τό βασικό εἶδος διατροφῆς. Μόλις τό ζήτησαν οἱ μαθητές Ἐκεῖνος μέ τήν εὐλογία Του τό προσέφερε μέ ἁπλοχεριά.
Ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἐκδηλώθηκε μέ τήν προσταγή: "Δῶστε τους νά φᾶνε". Ἐδῶ ἀποκαλύπτεται ὁ Θεός πού φροντίζει γιά τόν καθένα. Γιατί εἶναι ἕνας Θεός πού ἀγαπᾶ. Γι' αὐτό μπορεῖ ὁ καθένας μας νά στρέφεται μ'ἐμπιστοσύνη στόν Θεό καί νά τοῦ ζητᾶ ὅ,τι χρειάζεται. Αὐτός πού τρέφει τά "πετεινά τοῦ οὐρανοῦ"καί ντύνει τά "κρίνα τοῦ ἀγροῦ" φροντίζει καί γιά μᾶς.
Οἱ σκέψεις αὐτές γιά τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ φαίνονται στόν σημερινό ἄνθρωπο σάν παραμύθι. Γιατί ξέρει ὅτι στόν κόσμο ὅλα προέρχονται ἀπό κάποια αἰτία. Δηλ. στόν κόσμο ἰσχύουν οἱ φυσικοί νόμοι. Αὐτοί, τούς ὁποίους ἀνακάλυψε ἡ ἐπιστήμη.
Ἔτσι προέκυψε μιά δυσπιστία, γιά νά μήν ποῦμε καί χάσμα μεταξύ πίστεως καί ἐπιστήμης. Αὐτό ὅμως εἶναι λανθασμένη ἀντίληψη. Γιατί οἱ φυσικοί νόμοι πού ἀνακάλυψε ἡ ἐπιστήμη ἀνήκουν στήν Σοφία τοῦ Θεοῦ . Δηλαδή ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε τήν ἀποκάλυψη καί ζητᾶ τήν πίστη τήν ἐμπιστοσύνη μας. Ζητᾶ νά σεβόμαστε τούς φυσικούς νόμους. Ὁ Θεός πού εἶναι ὁ μέγας προνοητής μᾶς ἔχει πεῖ νά ζητᾶμε πρῶτα τήν Βασιλεία Του καί τήν δικαιοσύνη Του καί ὅλα τά ὑπόλοιπα θά μᾶς δοθοῦν. ( Ματθ. 6,33) .
Ὅποιος λοιπόν ἀκολουθεῖ αὐτόν τόν ὅρο τοῦ δίνονται τά πάντα δηλ. ἡ πρόνοια καί ἡ φροντίδα ἀπό τόν Θεό. Τό πλῆθος πού διψοῦσε γιά κήρυγμα, γιά πνευματική τροφή δηλ. ποθοῦσε τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, δέχτηκε καί τήν Πρόνοια Του ἀμέσως μέ τόν θαυμαστό πολλαπλασιασμό τῶν πέντε ἄρτων καί τῶν δύο ἰχθύων.
Εἶναι μιά "καινή" σχέση ἐμπιστοσύνης. Στήν πράξη αὐτό τό βλέπουμε καί στήν ζωή τῶν Ἁγίων. Τά πάντα μεταμορφώνονται. Βιώνουν μιά "ἀμεριμνησία" καί εἶναι κάτοχοι τῶν πάντων. Σέ μιά τέτοια σχέση καί ζωή, δέν βασιλεύει ἡ ἀναγκαιότητα, ἤ ἡ βία, ἤ ὁ ὑπολογισμός, ἀλλά ἡ ἀγάπη καί ἡ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό. Τό ψάλλουμε στήν λατρεία :"Καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα". Σέ μιά τέτοια ζωή θέλει νά μᾶς ὁδηγήσει ὅλους ὁ Κύριος.
Χωρίς ἄγχη καί ἀγωνίες γιά τό τί θά φᾶμε καί πῶς θά ζήσουμε. Ἕνα περιστατικό ἀπό τήν ζωή τοῦ νέου Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου θά σᾶς ἀναφέρω γιά ἐπιβεβαίωση τῶν ὅσων λέμε. Λέει ὁ Ἅγιος:"Αὐτό τό ζητεῖτε πρῶτον τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν τό ἔχουμε καταλάβει..Ἤ πιστεύουμε ἤ δέν πιστεύουμε.Ὅταν πῆγα νά μείνω στό Σινᾶ δέν εἶχα τίποτε. Δέν σκέφθηκα ὅμως τί θά γίνω στήν ἔρημο,τί θά φάω , πῶς θά ζήσω. Γιατί ἀνησυχῶ εἶπα ἀφοῦ ὁ Χριστός εἶπε :"Ζητεῖτε πρῶτον τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ". Καί ὅμως μέ ἕνα ψαλίδι πού εἶχα τό χώρισα στά δύο, τό ἀκόνισα σέ μιά πέτρα πῆρα καί ἕνα ξύλο, καί ἄρχισα νά φτιάχνω ξυλόγλυπτα εἰκονάκια. Δούλευα καί ἔλεγα τήν εὐχή. Γρήγορα ἐξασκήθηκα. Καί ζοῦσα ἀπό αὐτό. Βλέπεις πῶς ὁ Θεός οἰκονομεῖ ὅταν ὑπάρχει ἡ καλή διάθεση;Ὁ διάβολος μᾶς ρίχνει στάχτυ στά μάτια γιά νά μήν βλέπουμε τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ὅταν τήν δοῦμε θά μαλακώσει ἡ καρδιά μας θά γίνη εὐαίσθητη, καί θά ξεσπάση σέ δοξολογία.."
Ἀδελφοί μου,
Ἡ πίστη στήν Θεία Πρόνοια ἐκφράζεται ἁπλά καί μέ τόν καρδιακό λόγο: "ἔχει ὁ Θεός". Πολλοί ἀπό ἐμᾶς τό λέμε καί τό πιστεύουμε. Ἄλλοι ὅταν τό ἀκοῦνε εἰρωνεύονται. Ὅμως ἡ ἀλήθεια εὑρίσκεται στήν βαθειά πίστη ὅτι ὁ Θεός - Πατέρας προνοεῖ γιά ὅλους μας. Ἡ ἐνέργεια τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ πού ἀναφέρεται στήν φροντίδα καί τήν ἐπιμέλεια γιά τήν διακυβέρνηση καί συντήρηση τῆς ζωῆς καί τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου εἶναι καί λέγεται Θεία πρόνοια. Τήν εἴδαμε ζωντανή καί στό σημερινό θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ τῶν πέντε χιλιάδων ἀνθρώπων. Ἄς τήν βιώνουμε καί στήν καθημερινότητά μας. ΑΜΗΝ.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή Θ΄ Ματθαίου
25 Αυγούστου 2024
"ἀπῆλθε πρός αὐτούς ὁ Ἰησοῦς περιπατῶν ἐπί τῆς θαλάσσης" (Ματθ. 14,25)
Κάτι ἀκόμη πιό θαυμαστό πού προκαλεῖ δέος ἀκούσαμε στήν Εὐαγγελική περικοπή.Ὁ Ἰησοῦς Χριστός περπατάει ἐπάνω στήν θάλασσα! Ἀφύσικο καί πρωτάκουστο γεγονός. Καί οἱ μαθητές πού τό εἶδαν δέν πίστευαν στά μάτια τους, καί νόμιζαν πῶς ἔβλεπαν φάντασμα. Εἶναι ὅμως ἕνα θαῦμα πού φανερώνει ξεκάθαρα τήν κυριαρχική ἐξουσία τοῦ Θεοῦ ἐπάνω στήν ὑλική κτίση.
Μέ ἀφορμή αὐτό τό πρωτάκουστο θαῦμα θά ἀσχοληθοῦμε ὅσο γίνεται πιό περιληπτικά καί οὐσιαστικά μέ τήν βαρυσήμαντη ἔννοια τοῦ θαύματος.
Τί εἶναι λοιπόν τό θαῦμα;
Κάθε ὑπερφυσικό φαινόμενο, πού δέν ἐξηγεῖται μέ τήν λογική καί τήν φυσική τάξη. Ὁ μεγάλος θεολόγος μακαριστός Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης κυρός Διονύσιος ὁ Ψαριανός μᾶς λέει πῶς: "τό θαῦμα εἶναι ἕνα γεγονός πού γίνεται ἔξω ἀπό τήν τάξη, γιά τήν ὁποία εἶναι φτιαγμένα καί στήν ὁποία ἔχουν συνηθίσει τά μάτια μας κι ὁ νοῦς μας. Τό θαῦμα τό βλέπεις, τό διαπιστώνεις, τό παραδέχεσαι, μά νά τό ἐξηγήσης δέν μπορεῖς". Καί συνεχίζει: "Κάποιοι ἐπειδή δέν μποροῦν νά ἐξηγήσουν φυσικά καί λογικά τό θαῦμα, τό ἀρνοῦνται καί ὕστερα ἡσυχάζουν, λέγοντας πῶς τάχα δέν γίνονται θαύματα. Ὅμως αὐτό εἶναι παραλογισμός, νά λές πῶς δέν συμβαίνει καί δέν ὑπάρχει κάτι, ἐπειδή δέν τό καταλαβαίνεις καί δέν μπορεῖ νά τό ἐξηγήση τό μυαλό σου..."
Στήν Καινή Διαθήκη τά θαύματα ὀνομάζονται "σημεῖα" δηλαδή σημάδια. Σημάδια τῆς μέλλουσας Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Γιά αὐτό ἔξω ἀπό τήν Χριστιανική πίστη δέν ὑπάρχουν ἱστορικά διαπιστωμένα ὑπερφυσικά γεγονότα, παρά μόνο μυθικές διηγήσεις . Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἀποστόλων Του, ἔγιναν σέ χρόνους ὄχι μυθολογικούς καί θρησκόληπτους ἀλλά σέ χρόνους ἱστορικούς καί φωτισμένους. Ἄλλωστε ἡ μοναδική ποιότητα τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου καί τῶν ἀποστόλων, ἡ ἁγία ζωή τους, καί κυρίως ἡ Σταυρική θυσία τοῦ Χριστοῦ καί τό μαρτυρικό τέλος τῶν ἀποστόλων συνηγοροῦν ὑπέρ τῆς ἀληθείας τῶν θαυμάτων τους.
Ἡ Χριστιανική ἱστορία βρίθει θαυμάτων καί ἁγίων θαυματουργῶν πού ἔφθασαν στήν θέωση καί ἐπιτελοῦν θαύματα μέ τήν ἄκτιστη ἐνέργεια καί Χάρη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ πού τελικά εἶναι ὁ Θεός "ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος".
Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη δέν ἀσχολήθηκε ποτέ μέ τό ἐρώτημα: "γίνονται θαύματα;" Στηρίχθηκε στήν ἐμπειρία, τήν πατερική καί προσέγγισε τό θαῦμα ὄχι ὡς ἕνα ἀπομονωμένο ζήτημα σέ σχέση μέ τήν φυσική νομοτέλεια, ἀλλά ὥς ἕνα γεγονός πού ἐντάσσεται στήν ἱστορία τῆς Θείας Οἰκονομίας. Βασικό σημεῖο τοῦ θαύματος εἶναι ἡ φανέρωση τῆς Θείας Δόξης. Ὅπως ἐδῶ στήν περίπτωση πού ὁ Χριστός περπατάει πάνω στήν θάλασσα. Οἱ Εὐαγγελιστές διηγοῦνται τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ χωρίς ἐξάρσεις καί προσπάθεια νά πείσουν, χωρίς ὡραιολογίες ἀλλά ἐκθέτουν ἱστορικά γεγονότα σέ μιά ἀπόλυτα ἁρμονική ἑνότητα. Σκοπός τους εἶναι νά φανερωθεῖ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ καί ὄχι νά καταπλήξουν ἤ νά ἐντυπωσιάσουν.
Σέ κάθε ἐποχή ἀλλά καί σήμερα, πολλοί διανούμενοι κυρίως ὀρθολογιστές ἀντιμετωπίζουν τά θαύματα μέ "ἄθεη" σκέψη σέ τέτοιο βαθμό πού οἱ ὀλιγόπιστοι κλονίζονται καί βυθίζονται ὅπως στήν περίπτωση μας ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἄρχισε νά βουλιάζει στήν θάλασσα. "Ὀλιγόπιστε, εἰς τί ἐδίστασας;" τοῦ εἶπε ὁ Χριστός. Ἡ δραματική σκηνή ἐπαναλαμβάνεται μέσα σέ ὅλους μας ἐπειδή ἡ πίστη μας εἶναι λίγη καί διστακτική.
Πάντοτε θά ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού θά ἀμφιβάλλουν κατά τῆς θεολογίας τῶν θαυμάτων καί τῆς ἀλήθειας τοῦ Εὐαγγελίου γενικώτερα.
Βέβαια εἶναι καί εὐκαιρία νά ἐπισημάνουμε ὅτι ψευτοθαύματα ἐπιτελοῦν καί οἱ μάγοι καί οἱ ἀποκρυφιστές. Καί πρέπει νά εἴμαστε σέ ἐγρήγορση, νήψη καί ἐπαγρύπνηση προκειμένου νά μήν πλανώμεθα καί πέφτουμε θύματα στίς σατανικές παγίδες τους.
Ἀδελφοί μου,
Ὁ Θεός παρεμβαίνει γιά τήν σωτηρία τῶν πλασμάτων Του στήν κτίση, ὅποτε τό θελήσει καί τό κρίνει ἀναγκαῖο. Ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά θέσουμε ὅρια στήν δύναμη Του ἤ νά ἐξηγήσουμε ἐπιστημονικά καί ὀρθολογιστικά τήν ἄκτιστη ἐνέργεια Του. Τά θαύματα τοῦ Κυρίου εἶναι δῶρα Του γιά ἐμᾶς. Εἶχαν τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ ὅπως γράφει ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ ἀπόλυτη διαφάνεια, μυστική σημασία, πολλούς μάρτυρες καί δέν ἐγίνοντο γιά τήν πρόκληση τῆς ἐντύπωσης. Ἦταν μιά ἀλυσίδα εὐεργεσιῶν γιά τόν πάσχοντα ἄνθρωπο. Ἐξέφραζαν τήν Σαρκωμένη παρουσία τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο καί τήν σωστική Του παρέμβαση. Μπροστά λοιπόν καί στό σημερινό θαῦμα ὁμολογοῦμε τό: "Μέγας εἶ Κύριε, καί Θαυμαστά τά ἔργα σου, καί οὐδείς λόγος ἐξαρκέσει πρός ὕμνον τῶν θαυμασίων σου" ΑΜΗΝ.
π. Ν.Δ.