ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή Β΄ Ματθαίου. (Ματθ. δ΄ 18 -23)
7 Ιουλίου 2024
Αξιωθήκαμε από τον Άγιο Θεό μας, αγαπητοί μου Χριστιανοί, να ακούσουμε σήμερα μια σύντομη ευαγγελική περικοπή, συγχρόνως όμως, πολύ συγκλονιστική, αφού μέσα και από τη σημερινή ευαγγελική διήγηση ο Χριστός μας μάς αποκάλυψε αλήθειες και ουσιαστικά πράγματα για τη ζωή και την ύπαρξή μας.
Σήμερα το Ευαγγέλιο μάς διηγείται το περιστατικό της κλήσης από τον Ιησού των τεσσάρων πρώτων μαθητών Του. Ο Κύριος, σύμφωνα με το ευαγγελικό ανάγνωσμα περπατάει στη θάλασσα της Γαλιλαίας και εκεί απευθύνει την κλήση Του, την πρόσκλησή Του δηλαδή, αρχικά σε δύο αδέλφια, τον Πέτρο και τον Ανδρέα και μετά σε άλλα δύο αδέλφια, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο. Ελάτε, ακολουθήστε με τους φωνάζει ο Χριστός και θα σας κάνω από απλούς ψαράδες, αλιείς ανθρώπων. Και εκείνοι ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του Κυρίου και μάλιστα χωρίς δεύτερη σκέψη, αλλά «ευθέως», όπως μας επισημαίνει ο ευαγγελιστής Ματθαίος. Και τώρα αφήνουν τα πάντα την εργασία τους, την καθημερινότητά τους, το βιός τους ακόμα και τους συγγενείς τους. Εγκαταλείπουν τα πάντα για να ακολουθήσουν Αυτόν που αγαπάει και εμπιστεύεται η καρδιά τους.
Και έρχεται, αδελφοί μου, ο Χριστός μας μέσω του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος, να απευθύνει κάλεσμα όχι μόνο στους Μαθητές Του, αλλά διαχρονικά και σε όλους εμάς. Και οι Μαθητές του Χριστού μάς καλούν να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους και να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα του Κυρίου. «Και αφέντες… ηκολούθησαν αυτώ». Αυτό έπραξαν οι Μαθητές του Κυρίου μας, ακολούθησαν τον Χριστό αφού πρώτα άφησαν κάτι πίσω τους. Τι σημαίνει αυτό για εμάς σήμερα; Για να γίνει κέντρο της ζωής μας ο Χριστός πρέπει να πάψουν να είναι κέντρο της ζωής μας άλλα πράγματα όπως η εργασία μας, η καριέρα μας, η περιουσία μας, τα χρήματά μας, και γενικότερα κάθε τι άλλο το οποίο μας κρατάει δεμένους με τα γήινα και φθαρτά πράγματα αυτού του κόσμου. Ο Χριστός, αδελφοί μου, δεν απορρίπτει όλα τα παραπάνω. Μας ζητά όμως να ιεραρχήσουμε τα πράγματα στη ζωή μας και να βάλουμε προτεραιότητες. Ότι περισσότερο αφήνουμε ελεύθερα για τον Χριστό, τόσο περισσότερο τόπο του δίνουμε, για να γίνει Αυτός για μας η ζωή μας! Όσο αδειάζουμε από αυτά που θεωρούμε ότι γεμίζουν τη ζωή μας, τόσο περισσότερο γεμίζουμε με Χριστό που είναι η αληθινή ζωή μας. Και τότε βλέπουμε και τα πιο απλά στοιχεία της δικής μας ανθρώπινης ζωής να αποκτούν τις αληθινές τους διαστάσεις και την πραγματική τους ομορφιά. Έλεγε κάποτε ένας φωτισμένος μοναχός: «πρέπει να είναι κανείς άδειος για να μπορεί να εισέλθει ο Χριστός, αλλιώς Εκείνος δεν χωράει από πού να μπει».
Όταν θα γίνει θησαυρός της καρδιάς μας ο Χριστός τότε θα είμαστε έτοιμοι να τον ακολουθήσουμε. Τι σημαίνει, αδελφοί μου, ακολουθώ τον Χριστό; Σημαίνει επιλέγω να ζω μαζί Του, σημαίνει «μπόλιασμα» όλης μου της ζωής με την αλήθεια Του, σημαίνει πως όλες οι αποφάσεις της ζωής μου περνούν μέσα από τη διδασκαλία Του. Ακολουθώ τον Χριστό σημαίνει ότι τον αφήνω να είναι παρών στην καθημερινότητά μου, να είναι εκεί όταν καλούμαι να πάρω αποφάσεις για τη ζωή μου. Ακολουθώ τον Χριστό σημαίνει ότι αφήνω τον γεμάτο ελπίδα λόγο Του να εμπνέει και να χρωματίζει κάθε πτυχή της ζωής μου. Ακολουθώ τον Χριστό σημαίνει ότι τον αφήνω να φανερώνει στην καρδιά μου το θέλημα Του και την ουράνια Βασιλεία Του.
Αδελφοί μου, τέσσερις αγράμματοι και απλοϊκοί ψαράδες, ανοιχτοί στην έκπληξη και στην καλή γοητεία είδαν σήμερα στο πρόσωπο του Χριστού την αληθινή ποιότητα της ζωής και πραγματοποίησαν ένα άλμα ελευθερίας από το λίγο και το μικρό προς το πολύ και το μεγάλο. Αυτό το άλμα ελευθερίας προς το πολύ και μεγάλο μάς καλούν οι Μαθητές του Κυρίου μας να πράξουμε και εμείς σήμερα. Να ακολουθήσουμε τον Χριστό μας και όπως εκείνοι αφιέρωσαν όλη τους τη ζωή στον Κύριο, έτσι και εμείς να κάνουμε τη ζωή του Χριστού, ζωή μας. Αμήν.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή των Αγίων Πατέρων Δ΄ Οικ. Συνόδου. (Ματθ. ε΄ 14 -19)
14 Ιουλίου 2024
Η σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι αφιερωμένη στους Πατέρες της Εκκλησίας οι οποίοι συγκρότησαν τη Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο που συνήλθε στη Χαλκηδόνα, κοντά στην Κωνσταντινούπολη, το έτος 451 μ. Χ. Αυτοί οι 630 Πατέρες μάς παρέδωσαν μια μεγάλη και φοβερή διδασκαλία. Μάς παρέδωσαν ολοκληρωμένο, αυτό που ονομάζουμε στη γλώσσα της Εκκλησίας μας, «χριστολογικό δόγμα». Μάς δίδαξαν δηλαδή, ότι ο κύριος μας, ο Ιησούς Χριστός, είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού πήρε πάνω Του την ανθρώπινη φύση, όλους μας δηλαδή, και μας ένωσε με τον Θεό, μας εισήγαγε στη ζωή του Θεού, μέσα στην Αγία Τριάδα και μας προσέφερε τη Θέωση. Ο Ιησούς Χριστός έκανε εμάς τους απλούς ανθρώπους Θεούς και μας έδωσε και πάλι τη δυνατότητα να μετέχουμε «κατά χάριν» στη ζωή του Θεού.
Με αφορμή την εορτή των Αγίων Πατέρων η Εκκλησία επέλεξε να ακούσουμε σήμερα την ευαγγελική περικοπή εκείνη όπου ο Χριστός μας απευθύνεται στους Μαθητές Του αναφέροντάς τους μεταξύ των άλλων ότι: «εσείς είστε το φως για τον κόσμο. Δεν μπορεί να κρυφτεί μια πόλη που είναι χτισμένη πάνω στο βουνό. Οι άνθρωποι, όταν ανάψουν το λυχνάρι, δεν το βάζουν κάτω από το δοχείο με το οποίο μετρούν το σιτάρι, αλλά το τοποθετούν στον λυχνοστάτη, για να φωτίζει όλους τους ανθρώπους του σπιτιού. Έτσι να λάμψει και το δικό σας φως μπροστά στους ανθρώπους για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξολογήσουν τον ουράνιο Πατέρα σας».
Τα λόγια αυτά, αδελφοί μου, που ο Κύριος απηύθηνε στους Μαθητές Του η Εκκλησία μας τα επεκτείνει σήμερα στους θεοφόρους Πατέρες. Άλλωστε, το περιεχόμενο της ευαγγελικής περικοπής εφαρμόζεται με πληρότητα στους Αγίους Πατέρες οι οποίοι ακτινοβολούν το φως του Χριστού καθώς αποτελούν και την πόλη που βρίσκεται στο ψηλότερο μέρος του βουνού. Επίσης με τα καλά έργα της αγίας βιωτής τους φανερώνουν την αγάπη του Χριστού στους ανθρώπους και έτσι δοξάζουν τον Θεό Πατέρα.
Τα λόγια όμως του Χριστού που ακούσαμε στο σημερινό Ευαγγέλιο, δεν βρίσκουν εφαρμογή μόνο στου θεοφόρους Πατέρες αλλά και στον σημερινό εορτάζοντα Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη. Αυτόν τον μεγάλο Άγιο, τον σοφό διδάσκαλο, τον ακαταπόνητο εκκλησιαστικό συγγραφέα, τον πρύτανη των λογίων Μοναχών που εορτάζει και τιμάει σήμερα η Εκκλησία μας ανά τη οικουμένη, εορτάζει όμως και τιμάει με ιδιαίτερη λαμπρότητα τη μνήμη του η τοπική μας Εκκλησία, αφού ο Άγιος Νικόδημος, ανεδείχθη μέσα από τα σπλάχνα του ευλογημένου μας νησιού. Ο Χριστός μας είπε σήμερα στους Μαθητές Του: «υμείς εστέ το φως του κόσμου». Ο Άγιος Νικόδημος δέχτηκε αυτόν τον φωτισμό του Κυρίου, γι’ αυτό και ορθοτόμησε με τη διδασκαλία του και ακτινοβόλησε με την αγιοσύνη του τον Λόγο του Θεού σε όλους τους ανθρώπους. Η ύπαρξή του έγινε φως Χριστού που «φαίνει πάσιν».
Αδελφοί μου, αυτή τον τόσο τιμητική φράση, «εσείς είστε το φως του κόσμου», την είπε ο Κύριος ειδικά για τους Μαθητές και Αποστόλους Του. Αλλά κατ’ επέκταση την είπε και για όλους τους εργάτες του Ευαγγελίου, για όλους τους πιστούς, ακόμα και για εμάς. Και τώρα καλούμαστε από τον Κύριο να συνειδητοποιήσουμε τη χριστιανική μας ιδιότητα και να γίνουμε στο περιβάλλον στο οποίο ζούμε και εμείς πνευματικό φως. Η συνειδητοποίηση αυτή θα έχει σαν αποτέλεσμα την αγαθοεργό καρποφορία μας και τη φωτεινή δραστηριότητα μας μέσα στην κοινωνία, κατά το πρότυπο των τιμωμένων σήμερα Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, που ήταν και τότε και σήμερα φώτα του κόσμου, που φωτίζουν τον δρόμο προς τη Βασιλεία του Θεού. Αμήν.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή Δ΄ Ματθαίου. (Ματθ. η΄ 5 -13)
21 Ιουλίου 2024
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός, αγαπητοί μου αδελφοί, ότι μόνο σε δύο περιπτώσεις το Ευαγγέλιο μάς λέει ότι ο Χριστός μας θαύμασε για κάτι. Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για την πίστη! Για την αξιοθαύμαστη δύναμή της, αλλά και για την τραγική απουσία της. Στην πρώτη περίπτωση ανήκει το επεισόδιο του Εκατοντάρχου της Καπερναούμ που μας διηγείται τόσο παραστατικά ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μέσω της σημερινής ευαγγελικής περικοπής: «ακούσας δε ο Ιησούς εθαύμασε…».
Ας πάρουμε όμως την σημερινή ευαγγελική διήγηση από την αρχή. Ένας Εκατόνταρχος, δηλαδή ένας στρατιωτικός αξιωματούχος του Ρωμαϊκού στρατού, πλησιάζει τον Κύριο και του ζητάει να θεραπεύσει τον δούλο του που τον έχει άρρωστο στο σπίτι. Ο Κύριος του απαντάει με περισσή προθυμία: «θα έλθω να τον θεραπεύσω». Αλλά ο Εκατόνταρχος θεωρεί ότι δεν είναι άξιος να δεχθεί στο σπίτι του τον Κύριο και τον παρακαλεί να τον θεραπεύσει από μακριά, διότι θα αρκούσε ο λόγος του για να πραγματοποιηθεί το θαύμα. Ακούγοντας ο Χριστός μας τον λόγο του Εκατόνταρχου θαυμάζει την πίστη του και λέει: «Σας βεβαιώνω πως ούτε ανάμεσα στους Ισραηλίτες βρήκα τόση πίστη». Δηλαδή ένας ειδωλολάτρης, διότι ο Εκατόνταρχος ήταν ασφαλώς ειδωλολάτρης , είχε περισσότερη πίστη από τον Ισραηλίτη, που γνώριζε τον αληθινό Θεό. Και όχι μόνο αυτό, αλλά συνεχίζει ο Χριστός μας και αναφέρει ακόμη φοβερότερα πράγματα: «αυτοί που γνωρίζουν τον αληθινό Θεό, τελικά θα χάσουν τη Βασιλεία του Θεού και θα δοθεί η Βασιλεία του Θεού σε αυτούς που έρχονται εξ ανατολών και δυσμών και πιστεύουν». Και τελειώνοντας η ευαγγελική περικοπή λέει ο Χριστός στον Εκατόνταρχο: «Πήγαινε στο σπίτι σου και όπως πίστεψες, έτσι και να γίνει». Και αμέσως θεραπεύτηκε ο υπηρέτης του Εκατοντάρχου.
Αδελφοί μου, σήμερα ο Χριστός μας μέσα από το Ευαγγέλιο και το περιστατικό με τον Εκατόνταρχο μάς δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την πίστη που θαυμάζει και επαινεί. Πολλές φορές θεωρούμε ότι η πίστη είναι το να αναγνωρίζεις την ύπαρξη του Θεού και να δέχεσαι τα δόγματα και τη διδασκαλία της Εκκλησίας. Σκεφτείτε όμως ότι αν πιστός είναι αυτός που αναγνωρίζει ότι υπάρχει Θεός, τότε τα πιο πιστά όντα στον κόσμο θα ήταν οι δαίμονες. Όπως λέει ο Άγιος Ιάκωβος στην Επιστολή του: «και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίσσουσι». Τόσο πολύ πιστεύουν οι δαίμονες ότι υπάρχει ο Θεός ώστε θα μπορούσαμε, με αυτή τη λογική, να τους κατατάξουμε στους πιο πιστούς, αλλά βέβαια δεν μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι πιστεύουν τα δαιμόνια. Επομένως η πίστη δεν είναι το να αναγνωρίσεις ότι ο Θεός υπάρχει αλλά το να εμπιστευθείς και να αγαπήσεις τον Θεό.
Αν προσέξουμε την ευαγγελική περικοπή θα καταλάβουμε τι είναι ακριβώς η πίστη. Πρώτα απ’ όλα πίστη είναι η ταπείνωση. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Εκατόνταρχος εντυπωσιάζει τον Κύριο όταν του λέει: «Δεν είμαι άξιος να σε δεχτώ στο σπίτι μου». Η ταπείνωση του Εκατόνταρχου έκανε τον Χριστό μας να αναφωνήσει σήμερα ότι ούτε στον Ισραήλ δεν βρήκε τόση πίστη. Τι σημαίνει ταπείνωση; Σημαίνει να αισθάνεσαι ότι δεν δικαιούσαι αυτό που ζητάς από τον Θεό, ότι δεν σου αξίζει και ότι αυτό που ενδεχομένως θα λάβεις από τον Θεό είναι δώρο. Την αγάπη του Θεού, αδελφοί μου, δεν τη δικαιούμαστε αλλά Εκείνος μας τη δωρίζει. Είναι λοιπόν θαυμαστή η πίστη του Εκατόνταρχου, διότι ταπεινώνεται ουσιαστικά μπροστά στον Χριστό μας, διότι παραιτείται από κάθε τέτοια αξίωση και πιστεύει ότι δεν είναι καν άξιος να δεχτεί στο σπίτι του τον Κύριο.
Πίστη όμως είναι και κάτι άλλο ακόμα σύμφωνα με το παράδειγμα του Εκατόνταρχου. Πίστη είναι η αγάπη και η στοργή για τους άλλους, όχι μόνο για τους συγγενείς μας και τα αγαπημένα μας πρόσωπα αλλά για όλους τους αδελφούς μας. Ο Εκατόνταρχος δεν παρακαλάει τον Χριστό για τον εαυτό του ή για τα παιδιά του, αλλά ενδιαφέρεται και παρακαλάει τον Χριστό μας για τον δούλο του, τον βοηθό του τον οποίο πονάει και αγαπάει πραγματικά. Ο άνθρωπος αυτός, παρά τη θέση εξουσίας που κατείχε, διέθεσε χρόνο και αναζήτησε τον Χριστό για να ανακουφίσει τον πόνο του δούλου του.
Αδελφοί μου, όταν η πίστη μας θα μοιάσει με την πίστη του αξιωματούχου του σημερινού Ευαγγελίου και ταυτιστεί με την ταπείνωση και την αγάπη, τότε θα γίνει αληθινή και γνήσια πίστη! Αυτή η αληθινή και γνήσια πίστη θα μας ανοίξει τη θύρα της Βασιλείας του Θεού. Αμήν.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή Ε΄ Ματθαίου. (Ματθ. η΄ 28 –θ΄1)
28 Ιουλίου 2024
Τα περισσότερα θαύματα που πραγματοποίησε ο Χριστός μας κατά τη δημόσια δράση Του, αγαπητοί μου αδελφοί, συντελέσθηκαν κατόπιν αιτήσεως των ενδιαφερομένων και αφού προηγουμένως ο Κύριος είχε ρωτήσει για την πίστη τους. Υπήρχαν όμως και θαύματα που επιδίωξε να τα πραγματοποιήσει ο ίδιος, όπως για παράδειγμα το θαύμα με την ανάσταση του γιού της χήρας στη Ναΐν το οποίο έγινε από τον Κύριο χωρίς να το ζητήσει η δυστυχισμένη μητέρα του νέου. Ο Χριστός μας πραγματοποίησε το θαύμα επειδή λυπήθηκε τη μητέρα, επειδή ανθρωπίνως και ο ίδιος λύγισε μπροστά στο τραγικό γεγονός του θανάτου του νέου παιδιού.
Το ίδιο συνέβη και με το θαύμα των δύο δαιμονιζομένων του σημερινού Ευαγγελίου όπου ο Χριστός μας ενδιαφέρθηκε γι’ αυτούς και τους λύτρωσε από τα δαιμόνια χωρίς την προτροπή κάποιου, αφού οι δαιμονιζόμενοι ήταν εγκαταλειμμένοι από όλους τους ανθρώπους.
Ας πάρουμε όμως, αδελφοί μου, από την αρχή την ευαγγελική διήγηση. Το σημερινό Ευαγγέλιο παρουσιάζει τον Χριστό μας να βρίσκεται σε μια ειδωλολατρική περιοχή, την περιοχή των Γεργεσηνών. Εκεί συναντά δύο δαιμονιζομένους ανθρώπους που έβγαιναν από τα μνήματα στα οποία κατοικούσαν και οι οποίοι κάθε φορά που έκαναν την εμφάνισή τους στον δρόμο προκαλούσαν τον φόβο και τον τρόμο στους κατοίκους της περιοχής, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να πλησιάσει και να περάσει κανείς από εκεί. Αυτές οι δύο τραγικές υπάρξεις πλησιάζουν τον Κύριο και του λένε: «Τι κοινό υπάρχει μεταξύ μας; Ήλθες εδώ, Ιησού, Υιέ του Θεού, για να μας βασανίσεις πριν από την ώρα μας; Εάν θέλεις να μας διώξεις, τότε δώσε εντολή να πάμε σε αυτό το κοπάδι των χοίρων αντί να βασανιζόμαστε». Και ο Χριστός έδωσε εντολή και πήγανε οι δαίμονες στην αγέλη των χοίρων και η αγέλη αμέσως έπεσε από τον γκρεμό μέσα στη θάλασσα και πνίγηκε.
Ο Κύριος τότε προκάλεσε τον θαυμασμό αλλά ταυτόχρονα και τον φόβο όλων των κατοίκων, οι οποίοι, με πρώτους όσους είχαν βάλει την περιουσία τους στους χοίρους και την είδαν να χάνεται στα νερά, τον παρακάλεσαν να φύγει από τα όρια της πόλεώς τους. Όπως και έγινε. Ο Κύριος πήρε το πλοίο και έφυγε από την περιοχή των Γεργεσηνών.
Αδελφοί μου, η ευαγγελική διήγηση που μελετάμε σήμερα αποκαλύπτει με τρόπο συνταρακτικό την πραγματικότητα του διαβόλου αλλά και το καταστροφικό έργο του που δεν είναι άλλο από το να καταδυναστεύει την ανθρώπινη ψυχή και να σπρώχνει τον άνθρωπο στην απομόνωση και στην απώλεια. Άρα ο άνθρωπος πρέπει να φοβάται τον διάβολο; Όχι, αδελφοί μου, το αντίθετο μάλιστα. Σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία, ο διάβολος πρέπει να φοβάται τον άνθρωπο. Άλλωστε το είδαμε με ξεκάθαρο τρόπο να συμβαίνει στο σημερινό Ευαγγέλιο. Μόλις ο Χριστός μας παρουσιάστηκε μπροστά στους δαιμονιζομένους, εκείνοι αναγνώρισαν κάτω από την ανθρώπινη όψη Του, τον λυτρωτή του κόσμου και τα δαιμόνια που είχαν μέσα τους πανικοβλήθηκαν και στο τέλος εξουδετερώθηκαν και συντρίφτηκαν. Γι’ αυτό πολλαπλώς τονίζεται στην Αγία Γραφή ότι ο Υιός του Θεού φανερώθηκε για να λύσει τα έργα του διαβόλου.
Επομένως ο διάβολος δεν είναι ούτε παντοδύναμος αλλά ούτε έχει και τον τελευταίο λόγο. Ασύγκριτα δυνατότερος απ’ αυτόν είναι ο Χριστός που με το λυτρωτικό Του έργο κατάργησε την ηγεμονία του διαβόλου. Μέχρι τον τελικό ερχομό του νικητή που είναι ο Χριστός, ο αντίχριστος συνεχίζει τον αγώνα του και την αντίστασή του. Σίγουρα αναζητά νέα θύματα χρησιμοποιώντας πολλά προσωπεία, παγίδες και τεχνάσματα.
Το μυστικό για την αντιμετώπισή του, αδελφοί μου, εξακολουθεί να παραμένει πάντα το ίδιο. Είμαστε ουσιαστικά συνδεδεμένοι με τον Χριστό και τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, ζούμε τη Χάρη των Μυστηρίων και κοινωνάμε το Τίμιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου. Έτσι ο Λυτρωτής του κόσμου, ο Ιησούς Χριστός, θα είναι εκεί μαζί μας για να εξαρθρώσει την επήρεια και το κράτος του εχθρού και να μας γεμίσει, όπως έκανε και με τους δαιμονιζομένους του σημερινού Ευαγγελίου, με το φως της αγάπη Του. Αμήν.
π. Π.Α.