ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
3 Σεπτεμβρίου 2023
Μια παραβολή αγαπητοί μου αδελφοί, ακούσαμε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, αυτή του αμπελώνα με τους κακούς γεωργούς.
Πολλές φορές, ο Κύριός μας θέλοντας να αποκαλύψει την αλήθεια της βασιλείας του Θεού, μιλούσε με διδακτικές ιστορίες, τις παραβολές. Πριν όμως αναλύσουμε τη σημερινή ευαγγελική περικοπή, πρέπει να απαντήσουμε σε δυο ερωτήματα, τα οποία μας γεννιούνται. 1ον Τι είναι η βασιλεία του Θεού και 2ον τι είναι αλήθεια;
Στην Κυριακή Προσευχή, το «Πάτερ ημών…» λέμε στο Θεό Πατέρα, να έλθει η βασιλεία του και στο Σύμβολο της Πίστεως, στο «Πιστεύω…», προσδοκούμε να τη ζήσουμε.
Η Βασιλεία του Θεού αγαπητοί μου, είναι η γνώση του ίδιου του Θεού. Και πως μπορούμε να γνωρίσουμε το Θεό, εμείς οι Χριστιανοί; Τον γνωρίζουμε, καθώς αγιαζόμαστε, δια μέσου των Μυστηρίων της Εκκλησίας, κοινωνώντας το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Με αυτόν τον τρόπο, γινόμαστε άγιοι, θεοί κατά χάρη και η ψυχή μας γίνεται παράδεισος, όπου κατοικεί το Πανάγιο Πνεύμα.
Η αλήθεια κατά την αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων είναι σχετική και για όλα τα πράγματα, το μέτρο είναι ο άνθρωπος. Κάθε άνθρωπος, κάθε κοινωνία και κάθε εποχή, έχουν τη δική τους αλήθεια. Γι’ αυτό και ο Πιλάτος, διαβάζουμε στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, όταν του είπε ο Χριστός, εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή, ζητάει να μάθει τι είναι αλήθεια. Κατά τη χριστιανική διδασκαλία δεν μπορούμε να ρωτήσουμε τι είναι η αλήθεια αλλά ποιος είναι η αλήθεια και η απάντηση είναι ότι η αλήθεια είναι ο ίδιος ο Χριστός.
Στο σημερινό ευαγγέλιο, προδιαγράφεται, η ιστορία της αλήθειας, δηλαδή ότι ο Χριστός, σαρκώθηκε για να σταυρωθεί, ώστε τα πάθη του να γίνουν φως σωστικό, με το οποίο θα σωθεί ο κόσμος. Έτσι στη συγκεκριμένη παραβολή, οικοδεσπότης του αμπελώνα είναι ο ίδιος ο Θεός, ο ισραηλιτικός λαός είναι το πνευματικό αμπέλι και φράχτης του όπως τονίζει ο Ιερός Χρυσόστομος, είναι ο νόμος του Μωυσή. Γεωργοί είναι οι αρχιερείς και οι άρχοντες του λαού και κατάλληλος καιρός για τη συγκομιδή, η εποχή των προφητών, έως και του Ιωάννου του Προδρόμου, που ήρθαν ως απεσταλμένοι του Θεού, για να συγκεντρώσουν τους καρπούς της αλήθειας, που εμπιστεύθηκε ο θεός στο λαό του.
Η ιστορία όμως εκείνων των απεσταλμένων του Θεού, που ζήτησαν τον καρπό της αλήθειας από το πνευματικό αμπέλι, είναι θλιβερή, οι γεωργοί δυστυχώς, έγιναν εγκληματίες. Οι άρχοντες φόνευσαν τους προφήτες, από την εποχή του Ησαΐα έως τον Τίμιο Πρόδρομο.
Προδόθηκε η διακονία της αλήθειας. Οι μάρτυρες της αλήθειας του Θεού, άνοιξαν το χορό της θυσίας γι’ αυτήν. Ο Θεός καθώς επεμβαίνει στο ρου της ιστορίας, με δικούς του ανεξερεύνητους τρόπους, σιωπά. Και όταν εξαντλήθηκε το έλεος και η φιλανθρωπία του, στέλνει τον Υιόν του τον Μονογενή , για να συνετίσει τους γεωργούς και να βάλει μια τάξη στο πνευματικό αμπέλι. Τα πράγματα όμως όπως βλέπουμε και πολύ καλά γνωρίζουμε, δεν άλλαξαν. Ο Χριστός, μισήθηκε, περιφρονήθηκε, συκοφαντήθηκε από θρησκευτικούς ηγέτες, εκδιώχθηκε από το πνευματικό αμπέλι και στο τέλος θανατώθηκε με τον πιο ατιμωτικό θάνατο, τη σταύρωση.
Αυτό το λάθος του περιούσιου λαού του Θεού απέναντι στη φιλανθρωπία του, είχε ως αποτέλεσμα ο οικοδεσπότης να πάρει το πνευματικό αμπέλι από τα χέρια των κακών γεωργών και να το δώσει στο Νέο Ισραήλ, τους χριστιανούς. Η Εκκλησία ως «Θεού γεώργιον» μας λέει ο Απόστολος των εθνών Παύλος, είναι η αισχύνη του παλαιού Ισραήλ.
Αδελφοί μου, ο Χριστός είπε πως εγώ είμαι η άμπελος και εμείς οι χριστιανοί τα κλήματα (Ιωαν.15,5).
Από το παραπάνω εδάφιο καταλαβαίνουμε, ότι εμείς οι χριστιανοί, έχουμε κληθεί να είμαστε τα ζωντανά κλαδιά, της αμπέλου του σώματος του Χριστού που είναι η Εκκλησία. Με το βάπτισμα μας μετέχουμε στο σταυρικό θάνατο και στην ανάσταση του Κυρίου μας. Με το μυστήριο του χρίσματος, λαμβάνουμε τη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος, γινόμαστε Άγιοι και καλούμαστε να συνεχίσουμε το έργο του Κυρίου μας, των Αποστόλων, των αγίων και μαρτύρων της πίστεώς μας, ως καλοί γεωργοί και διαχειριστές της αμπέλου-Εκκλησίας του Χριστού.
Αν και ο Χριστός νίκησε το θάνατο με την Ανάσταση του, η Εκκλησία του συνεχίζει, να ζει τη Σταύρωση, μέσα από διωγμούς και κακουχίες. Οι Άγιοι ως πιστά μέλη της Εκκλησίας, έδωσαν τη ζωή τους, το αίμα τους για να καρποφορεί εις τους αιώνας αυτό το πνευματικό αμπέλι και να φωτίζει τον κόσμο.
Αυτήν την παρακαταθήκη λάβαμε οι χριστιανοί και αυτή πρέπει να διαφυλάξουμε. Το να είμαστε δηλαδή τα κλήματα της αμπέλου του Χριστού στη γη και με τον αγώνα μας και τη αγάπη μας προς την Αγία μας Εκκλησία που είναι ο ίδιος ο Χριστός, προσδοκούμε να γίνουμε και εμείς μέλη της ουρανίου Βασιλείας του. Αμήν.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
10 Σεπτεμβρίου 2023
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου αδελφοί, αναπτύσσεται μια αλήθεια, με πολύ παραστατικό τρόπο. Η κένωση του Θεανθρώπου στο πανσεβάσμιο του Σταυρού Ξύλο για τη σωτηρία των ανθρώπων, καθώς αποτελεί ένα ανεπανάληπτο μυστήριο της πίστεώς μας και μια θυσιαστική πράξη αγάπης και μεγαλείου.
Όπως ο Μωυσής στην έρημο, ύψωσε το χάλκινο φίδι, για να μην πεθαίνουν οι Ισραηλίτες από τα φαρμακερά φίδια, έτσι και ο Κύριός μας, θα υψωθεί στο Σταυρό, για να μην πεθαίνει ο Νέος Ισραήλ, δηλαδή οι χριστιανοί, από το φαρμάκι της αμαρτίας. Κατά τους Πατέρες της Αγίας μας Εκκλησίας, ο χάλκινος όφις είναι ο τύπος του Εσταυρωμένου στην Παλαιά Διαθήκη, όπου αποτελεί την πεμπτουσία των προεικονίσεων του Εσταυρωμένου.
Γι αυτό το λόγο και ο Μωυσής προφήτευσε σους Ισραηλίτες το σταυρικό θάνατο του Κυρίου μας λέγοντας: ότι θα δουν τη ζωή να κρέμεται απέναντί τους.
Ο Σταυρός μολονότι είναι καταραμένος στην Παλαιά Διαθήκη, εν τούτοις συμβολίζει την ευλογία που θα έδινε στο λαό του Θεού με τη θυσία του Εσταυρωμένου.
Έτσι αγαπητοί μου, ο Ιησούς Χριστός, αν και είναι χωρίς αμαρτία, εξομοιώνεται με το φίδι, δηλαδή τους καταραμένους ανθρώπους και ο χάλκινος όφις γίνεται ο κήρυκας της αναμαρτησίας του ανθρωπίνου σώματος, χωρίς δηλαδή το θανατηφόρο δηλητήριο της αμαρτίας.
Ο Ιησούς Χριστός ήρθε να απαλλάξει, τον άνθρωπό από τις κάθε είδους αμαρτίες και να τον οδηγήσει, με τη Σταύρωση και την Ανάστασή του, στην παλαιά πατρίδα, τον Παράδεισο. Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον άνθρωπο, ώστε ο έμψυχος ναός του στη γη, ο Ιησούς Χριστός, να σταυρωθεί, για να βρει τη χάρη και τη χαρά της αιώνιας ζωής, όπως μας λέει ο Ιερός Χρυσόστομος. Ο Ιησούς Χριστός είναι η ζωή και η ανάσταση του ανθρώπου.
Ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου μας δεν άνοιξε μόνο διάπλατα την πύλη του Παραδείσου, αλλά είναι ταυτόχρονα και το σύμβολο της βασιλείας του. Ο Σταυρός του Κυρίου, το τρόπαιον της ευσεβείας, το φυλακτήριον των πιστών, η θύρα του Παραδείσου, των δαιμόνων το τραύμα, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης. Γι αυτό το λόγο ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς θα πει πως κανείς ποτέ δεν συμφιλιώθηκε με τον Θεό, χωρίς τη δύναμη του Σταυρού. Στην έρημο οι Ισραηλίτες ατένιζαν το χάλκινο όφι, το σημείο δηλαδή του Σταυρού και του Εσταυρωμένου και σώζονταν από το θάνατο. Στην Εκκλησία όποιος βιώνει, το μυστήριο του Σταυρού, γίνεται πολίτης της βασιλείας του εσταυρωμένου.
Το μυστήριο της σωτηρίας του ανθρώπου, βρίσκεται στο Σταυρό και την Ανάσταση του Κυρίου. Κανένας δεν μπορεί να σωθεί, αν δεν ακολουθήσει στη ζωή του, τη σταυροαναστάσιμη κλήση του. Αυτό το πετυχαίνουμε, με το να βιώνουμε το ευαγγέλιο, αυξάνοντας μέρα με τη μέρα, στην αρετή και στην ευσέβεια. Και να δώσουμε αν χρειαστεί, τον εαυτό μας στο θάνατο, υπέρ της αρετής και της αλήθειας, μιμούμενοι τους Αγίους της πίστεώς μας. Να καταργήσουμε και να νεκρώσουμε, την αντίθετη προς το Θεό ζωή, να σταυρώσουμε τον παλαιό μας άνθρωπο και τα πάθη μας. Να υποτασσόμαστε όπως λέει ο απόστολος Παύλος, στην προς Εβραίους επιστολή, στους πνευματικούς μας προϊσταμένους, για να αγαπηθούμε από το Θεό.
Με αυτές τις προϋποθέσεις αδελφοί μου, θα μπορέσουμε να αγαπήσουμε έμπρακτα τον Θεάνθρωπο Σωτήρα μας και προσπαθώντας να ακολουθήσουμε την σταυροαναστάσιμη πορεία Του, ας ευχηθούμε εν ημέρα κρίσεως, ο Πατήρ ημών ο ουράνιος, να δει στα πρόσωπά μας την εικόνα του Υιού του. Αμήν.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
17 Σεπτεμβρίου 2023
«Τι ωφελήσει άνθρωπον, εάν κερδίσει τον κόσμον όλον και ζημειωθή την ψυχή αυτού; Ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού»;
Με αυτά τα λόγια, αγαπητοί μου αδερφοί, ο Κύριός μας, στη σημερινή ευαγγελική περικοπή της Κυριακής μετά την εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού του Κυρίου μας, θέλει να μας δείξει το πώς θα διαφυλάξουμε, έναν ανεκτίμητο θησαυρό, τον οποίο μας χάρισε ο ίδιος. Αυτός ο πολύτιμος θησαυρός δεν είναι άλλος από την ψυχή μας. Τι είναι όμως ψυχή;
Η λέξη ψυχή σημαίνει την ψυχρή πνοή, δηλαδή την ένδειξη της ζωής στο σώμα, που γίνεται αισθητή από την αναπνοή. Την ψυχή, είναι γεγονός πως κανείς δεν μπορεί να τη δει και να τη μετρήσει.
Μελετώντας κανείς λίγο τους αρχαίους Έλληνες, θα παρατηρήσει ότι ο Πλάτωνας, θεώρησε την ψυχή άυλη ουσία άφθαρτη και επομένως αθάνατη. Ενώ ο Αριστοτέλης τη συνέδεσε οργανικά με τον άνθρωπο ως μορφής μιας ύλης.
Αυτή την πνοή έδωσε ο θείος Δημιουργός , όταν έπλασε τον άνθρωπο καθώς του ενεφύσησε ψυχή ζώσα. Και αυτό το έκανε, διότι ο άνθρωπος πλάστηκε, όπως μας λέει ο Άγιος Νεκτάριος, για να εικονίζει τον Θεό στη γη. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο ον νοερόν και αυτεξούσιο, για να πράττει το θέλημα αυτού, το οποίο το έγραψε μέσα στην καρδιά του και το κατέστησε και δικό του θέλημα. Ο άνθρωπος πλάστηκε για να γνωρίσει η δημιουργία το Θεό, πλάστηκε για να υψούται προς τον Θεό και να δοξάζει αυτόν. Γι αυτό η ετυμολογία της λέξης άνθρωπος είναι άνω-θρώσκω, δηλαδή αυτός που πορεύεται και κοιτάζει προς τα επάνω. Η άποψη αυτή υπονοεί την πορεία του ανθρώπου, προς την πνευματική εξέλιξη και προς το Θεό.
Έτσι μπορούμε να πούμε ότι ο άνθρωπος είναι κομμάτι του Θεού, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν και γι΄ αυτό το λόγο η χριστιανική διδασκαλία, δίνει μεγάλη σημασία στο θέμα της σωτηρίας της ψυχής.
Είναι γεγονός αδελφοί μου, ότι μετά την πτώση των πρωτοπλάστων, η ανθρωπότητα και όλη η κτίση γνώρισαν τη φθορά. Ιδιαιτέρως δε ο άνθρωπος, έχοντας το αυτεξούσιο, άρχισε να πράττει το κακό και να χάνει την κοινωνία που είχε με το Θεό. Η ψυχή του ανθρώπου έπαψε να είναι κατοικητήριο του Θεού, γέμισε από πάθη και αδυναμίες. Μία κατάσταση τραγική, με αποτέλεσμα ο κόσμος να γίνει διεφθαρμένος και ο ίδιος ο διάβολος να γίνει κοσμοκράτωρ.
Γι αυτό το λόγο, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, όπως τονίζει χαρακτηριστικά ο Μέγας Βασίλειος, ο Θεός έστειλε τον Υιόν Αυτού τον Μονογενή, και με τη Σταύρωση και την Ανάστασή του, ενώθηκε το χάσμα του Θεού με την ανθρωπότητα και εμείς ξαναβρήκαμε τον Παράδεισο και την αθανασία μας. Ιδιαιτέρως δε με την ίδρυση της Εκκλησίας κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, οι χριστιανοί μέσω του Μυστηρίου του Ιερού Βαπτίσματος, γινόμαστε Χριστοί όπως λέει χαρακτηριστικά ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων στις μυσταγωγικές του κατηχήσεις και με το Μυστήριο του Αγίου Χρίσματος, σφραγιζόμαστε με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, γινόμαστε και εμείς Άγιοι. Μέσα στην Εκκλησία που είναι ο ίδιος ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας, ο άνθρωπος θεώνεται, γίνεται φως και μαζί με αυτόν όλη η δημιουργία γνωρίζει και δοξάζει το Θεό.
Γι αυτό το λόγο αγαπητοί μου αδερφοί το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα μας τονίζει ότι δεν αξίζει, τίποτα μπροστά στην αθάνατη ψυχή του ανθρώπου. Ούτε ο πλούτος, ούτε η δόξα ούτε κάθε κοσμική εξουσία, μπορεί να αντικαταστήσει αυτό το θησαυρό που χάρισε ο Θεός στον άνθρωπο.
Έτσι ατενίζοντας τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό του Κυρίου μας, παίρνουμε δύναμη για να σταυρώσουμε το κάθε τι, το οποίο εμποδίζει την ψυχή μας να βρει το Θεό και να πραγματοποιήσει την μεγάλη συνάντηση μαζί Του και μέσα από αυτή την προσωπική μας σταύρωση, ας ευχηθούμε η ψυχή μας να γίνει πηγή αθανασίας και αληθινός παράδεισος, αμήν.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ
24 Σεπτεμβρίου 2023
Από την δεύτερη Κυριακή μετά την Παγκόσμιο Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού του Κυρίου μας, ανοίγει αγαπητοί μου αδελφοί ένας νέος κύκλος των Κυριακών του ενιαυτού. Από σήμερα και μέχρι τα Χριστούγεννα, η Αγία μας Εκκλησία μας διδάσκει μέσα από το ευαγγέλιο του Λουκά.
Η σημερινή Κυριακή, η Α’ Λουκά, είδαμε το σχετικό ευαγγελικό ανάγνωσμα, να περιλαμβάνει την κλήση των πρώτων τεσσάρων μαθητών, η οποίοι κλήθηκαν από τον Κύριο, προκειμένου να αναλάβουν το αποστολικό έργο, την διάδοση δηλαδή του ευαγγελίου της αληθείας εις πάντα τα έθνη.
Και η προσέγγιση του Κυρίου, ξεκινάει με την περίπτωση του Σίμωνα. «Μη φοβού από του νυν ανθρώπους έση ζωγρώ» Με αυτά τα λόγια καλεί τον Σίμωνα, τον Πέτρο, προκειμένου από απλός ψαράς να γίνει αλιέας ανθρώπων.
Τι ήταν όμως αυτό το οποίο διέκρινε ο Χριστός στον Πέτρο, ώστε από απλό ψαρά, να τον καταστήσει μαθητή του και ένα Πρωτοκορυφαίο Απόστολο;
Μελετώντας την σημερινή ευαγγελική περικοπή, διακρίνουμε τρεις αρετές, οι οποίες περικοσμούσαν την προσωπικότητα του Πέτρου και αυτές δεν είναι άλλες από την υπακοή, την ταπείνωση και την αγάπη προς τον πλησίον.
Όλη τη νύχτα προσπαθεί ο Πέτρος να πιάσει ψάρια στη λίμνη της Γεννησαρέτ και δεν τα καταφέρνει. Και όμως από το μηδέν, εκεί που έβλεπε ότι οι προσπάθειές του είχαν αποβεί άκαρπες, έρχεται αγαπητοί μου το αντίθετο αποτέλεσμα, με ένα μοναδικό τρόπο, την υπακοή. Υπακοή στο θέλημα του Κυρίου. Στην εντολή του Κυρίου μας, να ξαναρίξει τα δίχτυα , ο Πέτρος δεν αγανακτεί, υπακούει και του λέει ότι εφόσον εσύ το προστάζεις, εγώ θα το κάνω. «Επί δε το ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον». Και έτσι δέχεται πλούσια την ευλογία του Θεού, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να σηκώσει τα δίχτυα από το βάρος.
Ευλογία λοιπόν στον Πέτρο και αντί να υπερηφανευτεί, για το κατόρθωμά του, ταπεινώνεται μπροστά στο Χριστό, σε αντίθεση με το σύγχρονο άνθρωπο, που με κάθε επιτυχία του, γίνεται ατομιστής και άπληστος και προσπαθεί να προβάλει, με κάθε πρόσφορο μέσο τα όποια κατορθώματά του, προκειμένου να αυτοπροβληθεί.
Ο Πέτρος ομολογεί με συντριβή καρδίας «έξελθε απ’ εμού ότι αμαρτωλός ειμί». Φύγε από το πλοίο μου, δεν είμαι άξιος να δεχθώ την ευλογία του Θεού μπροστά μου. Βλέπουμε ότι ο Πέτρος αναγνωρίζει, αντιλαμβάνεται, καταλαβαίνει ότι μπροστά του αυτός που στέκεται και συνομιλεί μαζί του, ο Χριστός, δεν είναι ένας απλός προφήτης, αλλά ο ίδιος ο Κύριος και γι΄ αυτό το λόγο συναισθάνεται την αμαρτωλότητά του.
Κατά την μεγάλη δε αυτή στιγμή της συναντήσεώς του, δεν ήταν μόνος, ήταν με τον αδελφό του τον Ανδρέα, όπου μαζί δέχτηκαν την ευλογία και με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη που ήταν κοινωνοί, όπως μας λέει χαρακτηριστικά το ευαγγέλιο, δηλαδή συνέταιροι όπως θα λέγαμε σήμερα. Μαζί επαγγελματικά είχαν μια εταιρία χωρίς συμβόλαια και χαρτιά. Συμβόλαιο ήταν γι αυτούς η ειλικρίνεια και η αγάπη, δύο πολύ βασικά στοιχεία, τα οποία τείνουν να εκλείψουν στις ημέρες μας. Παρατηρούμε ότι ο Πέτρος δεν κρατάει για τον εαυτό την ευλογία, δεν την κλίνει μέσα του, αλλά αντιθέτως, πλημυρισμένος από αγάπη, τη μοιράζει και στους άλλους. Το ίδιο κάνουν και οι συνέταιροι του «και κατένευσαν τοις μετόχοις», όπως μας λέει το ευαγγέλιο και έκαναν τρόπον τινά νόημα στους υπολοίπους, μοιράζονται όλοι μαζί την ευλογία του Θεού. Όλοι μαζί να γεμίσουν, όλοι μαζί να χορτάσουν, διότι για όλους φτάνουν τα αγαθά του Θεού.
Αδελφοί μου, το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα μας δίνει ένα μεγάλο μήνυμα, το μήνυμα ότι εάν έχουμε στη ζωή μας παράδειγμα τους αποστόλους και έχουμε υπακοή στο θέλημα του Θεού, ταπείνωση και αγάπη, θα αποκτήσουμε κοινωνία με το Θεό και το συνάνθρωπο και με αυτό τον τρόπο, να έχουμε μέσα μας την βεβαιότητα ότι μια μέρα θα μας καλέσει ο Κύριός μας να γίνουμε μέτοχοι της Ουρανίου Βασιλείας Του. Αμήν.
π.Δ.Β.