ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Μεταμορφώσεως του Σωτήρος
6 Αυγούστου 2023
‘’ Και μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών’’
Το γεγονός της μεταμορφώσεως του Κυρίου, που σήμερα αδελφοί μου πανηγυρικά εορτάζουμε, όπως και κάθε γεγονός της ζωής Του, δεν έγινε για την ιστορία αλλά για την σωτηρία του κάθε ενός από εμάς. Δεν μας δόθηκε για να το μάθουμε απλά ή να το εορτάσουμε αλλά για να το ζήσουμε.
- Η Μεταμόρφωση γίνεται σε όρος υψηλό. Εκεί οι μαθητές κοινωνούν την Δόξα Του Θεού ‘’καθώς ηδύναντο’’, σύμφωνα με το μέτρο που μπορούσαν, που επέτρεπαν οι πνευματικές και ψυχικές τους δυνάμεις. Πάντοτε ο Κύριος για να δώσει κάτι υψηλό, πνευματικό, άγιο ουράνιο, ανεβάζει τον άνθρωπο στα υψηλά . Σε όρος η Μεταμόρφωση, κατά την οποία δείχνει τη Δόξα Του, σε όρος οι Μακαρισμοί, που προσφέρει την χαμένη μακαριότητα, την αληθινή ταυτότητα στον άνθρωπο και στο όρος του Γολγοθά δίνει σε όλους την Σταυρωμένη Του Αγάπη. Ο άνθρωπος έτσι συνειδητοποιεί πως για να επιστρέψει στον άνθρωπο, στον γνήσιο άνθρωπο, την εικόνα του Θεού που έχασε και να γίνει κοινωνός της Θεϊκής Αγάπης και της Δόξας, χρειάζεται να ανέβει. Άλλωστε η πνευματική ζωή, δεν είναι κάτι άλλο παρά ανάβαση. Η πίστη, η προσευχή, η ταπείνωση, η μετάνοια, η συγχώρηση, η αρετή, η αγάπη, ανάβαση είναι σε ύψος πνευματικό. Ζώντας το Ευαγγέλιο ο άνθρωπος ανεβαίνει. Όχι μόνο ανεβαίνει, αλλά και ο ίδιος γίνεται όρος, που πάτα στη γη και ακουμπά τον ουρανό. Η Υπεραγία Θεοτόκος, η Παναγία μας, που σε λίγες μέρες θα εορτάσουμε αναστάσιμα την Κοίμησή της, είναι Όρος αλατόμητον, είναι ‘’Άγιον Όρος και Θεοβάδιστον’’. Όρος μπορεί να γίνει ο άνθρωπος, αμετακίνητος στην πίστη, ακίνητος στην αγάπη, ακλόνητός στην αρετή. Όρος ο άνθρωπος, που ο Θεός θα βαδίζει σε κάθε λεπτό του χρόνου του και σε κάθε πτυχή της ζωής του.
- Στο γεγονός της Μεταμορφώσεως δεν άλλαξε ο Χριστός. Οι μαθητές μεταμορφώθηκαν ,μας λέει ο Άγιος Μάξιμος, ‘’από σαρκός εις το Πνεύμα μετέβησαν’’. Ο Κύριος δεν αλλάζει πρόσωπα , σε αντίθεση με τον άνθρωπο που συχνά αλλάζει προσωπεία. Πίσω από τα προσωπεία κρύβονται οι εμπαθείς αρρωστημένες καταστάσεις, τα συμφέροντα, τα σκοτεινά κίνητρα. Έτσι πολλές φορές δεν ζούμε την συνάντηση προσώπων αληθινών και ζωντανών, αλλά προσωπείων ψεύτικων και εκμαγείων νεκρικών. Δεν αποκαλύπτουμε ούτε εμείς, ούτε οι άλλοι το αληθινό πρόσωπο και η σχέση γεννά συχνά την δυστυχία και οδηγεί στην τραγωδία. Ο Κύριος έρχεται με την Μεταμόρφωσή Του να θεραπεύσει τον άνθρωπο και να τον οδηγήσει από το ψεύτικο προσωπείο στο αληθινό πρόσωπο.
- Ο Χριστός είναι ο ίδιος στη Μεταμόρφωση, όπως και στο Σταυρό. Εάν και στη Σταύρωση τραβούσε λίγο το παραπέτασμα, την κουρτίνα της σαρκός, πίσω από την σταυρωμένη και αιμορραγούσα σάρκα, θα βλέπαμε τον Κύριο Της Δόξης. Οι Μαθητές είναι αυτοί που μεταμορφώθηκαν. Δηλαδή έχουμε μία μετάβαση, μία ανύψωση, μία μετακίνηση. Μετάβαση από τα σαρκικά στα πνευματικά. Ανύψωση από τα γήινα στα ουράνια. Μετακίνηση από τα επιφανειακά και ρηχά, στα βαθύτερα και ουσιαστικά. Όταν ο άνθρωπος αφήσει την ακινησία την εγωιστική και μεταβεί σε μία κίνηση πνευματική, τότε σταδιακά φωτίζεται. Αυτό το φως αγγίζει τον άνθρωπο, όχι εξωτερικά αλλά στα έγκατα της υπάρξεως του και νιώθει την πληρότητα αλλά και την γλυκύτητα της παρουσίας του Θεού. Για αυτό και ο Απόστολος Πέτρος ζητά να μείνουν εκεί, όχι στον τόπο αλλά στην κατάσταση, χωρίς να υπολογίσει τίποτα. Όταν έχεις το Χριστό, που είναι το Παν, όπως έλεγε ο Άγιος γέροντας Πορφύριος, έχεις τα πάντα. Εάν δεν έχεις Χριστό, ότι και όσα και να έχεις, δεν έχεις τίποτα.
- Η μεγάλη αυτή ημέρα της Μεταμορφώσεως, ας γίνει η εκκίνηση της θεραπείας της εγωιστικής, της παραμορφώσεως της αμαρτητικής. Ο βίος μας, ας επιθυμήσει το ύψος και η ψυχή μας το φως. Δρόμος μας, η πνευματική ανάβαση. Με μετάνοια να κοινωνούμε τον Χριστό, με αγάπη , συγκατάβαση, υπομονή, συγχώρηση, τον αδελφό και σαν τον Πέτρο τον Απόστολο να ικετεύουμε, ‘’ Κύριε, καλόν εστίν ημάς ώδε είναι ‘’. Αμήν.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή Ι΄ Ματθαίου
13 Αυγούστου 2023
Τραγικό πρόσωπο ο πατέρας του δαιμονόπληκτου παιδιού που σήμερα πλησιάζει τον Κύριο. Η κατάσταση του παιδιού είναι απελπιστική και κάθε προσπάθεια θεραπείας, απαλλαγής, ελευθερίας, δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Μαζί με την απελπισία του ο πατέρας καταθέτει στο Χριστό και άλλη μία απογοήτευση που γίνεται ένα ηχηρό ‘’κατηγορώ’’. ‘’Πήγα το παιδί μου στους Μαθητές σου και δεν κατάφεραν να το θεραπεύσουν’’. Η αναιμική, η αδύναμη πίστη τους, δεν στάθηκε ικανή να διώξει την δαιμονική παρουσία και να λυτρώσει από την τυραννία του διαβόλου το παιδί. Ο Κύριος απαντά με ένα τρόπο που αποκαλύπτει ότι και ο πατέρας και οι Μαθητές ανήκουν στην ίδια κατάσταση της αδύναμης και ανίσχυρης πίστης. ‘’Ω γενεά άπιστη και διεστραμμένη, έως πότε θα είμαι μαζί σας, έως πότε θα σας ανέχομαι’’. Ο λόγος του Χριστού, μας δείχνει ότι η απουσία της πίστης ,οδηγεί τον τρόπο της ζωής στη διαστροφή. Τι όμως είναι αληθινή πίστη; Ποιά είναι η ουσία της και το πνευματικό της περιεχόμενο; Γιατί είναι καθοριστική η παρουσία της ή η απουσία της στη ζωή μας;
‘’Πίστη είναι το θεμέλιο που σηκώνει όλη την οικοδομή, είναι η κεφαλή κάθε αγαθού έργου. Εκείνη γεννά τον Θεόν Λόγον στην ψυχή του ανθρώπου. Είναι η πρώτη ανάσταση μέσα μας του Θεού, που νεκρώθηκε από την άγνοια, την σκληροκαρδία, την αμετανοησία μας. Είναι η ‘’πέτρα’’ εξ΄ αιτίας της στερεότητας, της πλήρους ακινησίας στην αλήθεια και επειδή δεν υποχωρεί με κανένα τρόπο στις επαναστάσεις του ψεύδους ‘’, θα μας πει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. ‘’Πίστη η όραση που βλέπεις ορατά, εκείνα που είναι αόρατα. Είναι στήριγμα ισχυρό και λιμάνι ασφαλείας, άγκυρα όταν ο νους κλυδωνίζεται, παντοδύναμη και ασυναγώνιστη’’, θα τονίσει ο Ιερός Χρυσόστομος. ’’Είναι η ανεπιφύλακτη αποδοχή της Θείας Αποκαλύψεως και η πεποίθηση ότι όσα κηρύχθηκαν με την Χάρη του Θεού, αποτελούν την μοναδική αλήθεια’’ θα σημειώσει ο Μέγας Βασίλειος.
Αυτή η πίστη θα γίνει αγάπη, σοφία, λόγος, πράξη, θα γίνει υπακοή στο θέλημα του Θεού. Αυτή η πίστη που είναι σχέση ζωντανή και αληθινή με τον Θεό, θα γίνει και σύνδεσμος της σχέσης με τον άλλον τον άνθρωπο. Αυτή η πίστη γεμίζει την ψυχή και φωτίζει την διάνοια προσφέροντας την ορθή κρίση.
Έτσι κατανοούμε πως η παρουσία και η καλλιέργεια της πίστεως, απωθεί, εξορίζει την διαστροφή της υπάρξεως. Πίστη είναι η όραση, η αίσθηση, η πεποίθηση της Παρουσίας του Θεού, μία παρουσίας που ενισχύει, που παρηγορεί τον άνθρωπο. Ας θυμηθούμε τον Ιωσήφ τον Πάγκαλο. Η αίσθηση της Παρουσίας του Θεού, τον κρατά μακριά από την αμαρτία. Τους Αγίους Μάρτυρες και ομολογητές, η Παρουσία του Θεού τους ενισχύει. Τους Οσίους ασκητές και τις Αγίες ασκήτριες, η Παρουσία του Θεού τους παρηγορεί.
Ας ακούσουμε ένα περιστατικό από το γεροντικό, μέσα στο οποίο η Αγιοπνευματική εμπειρία των ανθρώπων της πίστεως έχει συγκεντρωθεί, που μας δείχνει πως η πίστη είναι εκείνη που διαρκώς δείχνει, αδιαλείπτως αποκαλύπτει τον Θεό στην ζωή του ανθρώπου.
Ο αββάς Βησσαρίων με τον μαθητή του τον αββά Δουλά βάδιζαν πολλές ώρες δίπλα στη θάλασσα. Ο μαθητής δίψασε πολύ και το είπε στον γέροντα. Εκείνος σταμάτησε, γονάτισε, έκανε προσευχή και του είπε:
- Γονάτισε παιδί μου, και πιες νεράκι από την θάλασσα.
Ο αββάς Δουλάς έσκυψε και ήπιε. Πραγματικά το νερό είχε γλυκαθεί! Αφού ξεδίψασε, πήρε το κανάτι και το γέμισε, για να έχει στον υπόλοιπο δρόμο. Το είδε αυτό ο αββά Βησσαρίων και του λέει:
- Γιατί παιδί μου κράτησες νερό;
- Ευλόγησον γέροντα. Το κράτησα για να έχω, μακρύς ο δρόμος και πιο κάτω πάλι θα διψάσω.
- Δεν είναι ανάγκη αδελφέ. Εκείνος που είναι εδώ είναι παντού. Εκείνος που εδώ σε ξεδίψασε, θα σε ξεδιψάσει παντού.
Ας συνοδεύει πάντοτε και παντού η πίστη την ζωή μας αδελφοί, για να αισθανόμαστε την Παρουσία του Θεού και να ευχαριστούμε την Αγάπη Του. Αμήν.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή ΙΑ΄ Ματθαίου
20 Αυγούστου 2023
Αφορμή για την παραβολή που σήμερα ακούσαμε αδελφοί μου από τον Κύριο, είναι το ερώτημα του Αποστόλου Πέτρου: ‘’Κύριε πόσες φορές να συγχωρήσω τον αδελφό μου, εάν εξακολουθεί να μου κάνει κακό’’; Το όριο που έθεταν οι Ιουδαίοι ήταν τρείς φορές. Ο Πέτρος το υπερδιπλασιάζει προτείνοντας : ‘’έως επτά φορές‘’. Ο Κύριος απαντά : ‘’…. Μέχρι εβδομήκοντα φορές το επτά’’. Ο Ιερός Χρυσόστομος ερμηνεύει την απάντηση του Κυρίου λέγοντας: ‘’Ο Κύριος δεν θέτει αριθμητικό όριο, αλλά εννοεί το άπειρο, το αδιάκοπο, και το παντοτινό. Η απάντηση του Κυρίου ισοδυναμεί με την φράση ‘’άπειρες φορές’’. Στο πρόσωπο του βασιλιά της παραβολής, που είναι ο ίδιος ο Θεός βλέπουμε να ενσαρκώνεται η φιλανθρωπία και η ευσπλαχνία. Τα χρέη διαγράφονται και ο δούλος αφήνεται μέσα στη χαρά της ελευθερίας του.
Ποιά όμως είναι τα χρέη; Χρέη είναι οι αμαρτίες μας. Όλα εκείνα από τα οποία απουσιάζει η Χάρη του Θεού και βασιλεύει η αρρωστημένη κατάσταση του εγωισμού. Όλα αυτά που είναι έξω από το θέλημά Του και μέσα στο δικό μας αλαζονικό θέλημα. Όλα αυτά που τον Θεό έδιωξαν και τον άνθρωπο υποτίμησαν. Χρέος είναι τα χαρίσματα που δόθηκαν από την αγάπη του Θεού και δεν αξιοποιήθηκαν από τον άνθρωπο. Τα χαρίσματα είναι η δυνατότητα του, να εξελιχθεί, να ασκηθεί, να καλλιεργηθεί, να δημιουργήσει και να προσφέρει. Χρέος επίσης δεν είναι μόνο όσα κάναμε, αλλά και όσα μπορούσαμε να κάνουμε και δεν κάναμε, όσα μπορούσαμε να δώσουμε και δεν δώσαμε, όσα μπορούσαμε να μοιράσουμε και να μοιραστούμε και τα κρατήσαμε. Χρέος είναι η ευκαιρία που μας δόθηκε να οικοδομηθούμε πνευματικά και να οικοδομήσουμε και εμείς και δεν το κάναμε. Πολλές φορές λειτουργούμε αυτοκαταστροφικά και συνεπώς καταστρέφουμε και τους άλλους. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Μέγας Αντώνιος τονίζει: ‘’Ο άνθρωπος ή δημιουργός γίνεται ή κακοποιός’’. Όλα αυτά τα χρέη του ανθρώπου η αγάπη του Θεού τα διαγράφει τα συγχωρεί.
Ο ξεχρεωμένος όμως άνθρωπος, ο ευεργετημένος από την αγάπη, ο συγχωρημένος από του Θεού το έλεος, αγαπά, συγχωρεί, ελεεί τον άλλον; Συγχωρώ σημαίνει αγαπώ. Όχι απλά να έχουμε αγάπη αλλά να είμαστε αγάπη. Και αγάπη γινόμαστε όταν πιστεύουμε, όταν ευχαριστούμε, όταν ποθούμε την αγάπη του Θεού. Ο δούλος της παραβολής, που συγχωρείται, που ευεργετείται, που η αγάπη διαγράφει το χρέος του, δεν κάνει το ίδιο στον σύνδούλο του, στον συνάνθρωπο, στον αδελφό του. Χριστιανός , δεν είναι μόνο ο μετανοημένος που συγχωρείται αλλά και εκείνος που συγχωρεί τους άλλους. Δέχτηκε αγάπη και δίνει αγάπη. ‘’Το κοιμητήριο από το οποίο θα αναστηθούμε, είναι αυτό που έχουμε θάψει τις αδυναμίες, τα σφάλματα, τις αδικίες και τις αμαρτίες των άλλων’’ συνήθιζε συχνά να λέει αγιορείτης γέροντας.
Όταν δεν συγχωρούμε τους άλλους, φαίνεται ότι δεν έχουμε νιώσει στο βάθος της ψυχής μας, στα έγκατα της υπάρξεως μας , την ευγνωμοσύνη για όσα ο Θεός μας συγχώρησε, για όσα μας έδωσε και από όσα μας έσωσε. Εάν νιώθαμε την ευεργεσία Του, εάν ζούσαμε την φιλανθρωπία Του, εάν βλέπαμε την σωτηρία μας, δεν θα θέλαμε να κάνουμε τίποτα άλλο παρά να ευεργετούμε, να δίνουμε, να συγχωρούμε. Ζώντας όσα ο Θεός μας έδωσε, ο Πρωτοκορυφαίος των εθνών, το στόμα του Χριστού, ο Απόστολος Παύλος ομολογεί για αυτούς που τον πολεμούσαν και φυσικά τον πονούσαν: ‘’Λοιδορούμενοι ευλογούμε, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμε’’ ( Α’ Κορ. Δ’12 ).
Ηρωισμός της ψυχής η συγχώρεση, η ανεξικακία, μίας ψυχής που νιώθει ευγνωμοσύνη για την αγάπη του Θεού, με αυτήν ζει και αυτήν προσφέρει. Μάρτυρες της αγάπης του Θεού, σημεία της φιλανθρωπίας Του, οι Άγιοι. ‘’Κύριε, μη στήσης την αμαρτίαν ταύτην..’’ θα ακουστεί από το στόμα του Πρωτομάρτυρος Στεφάνου, την στιγμή του μαρτυρίου για εκείνους που έριχναν τις πέτρες. Λόγος που έδειχνε πως ενώ εκείνοι τον έσπρωχναν στον θάνατο, εκείνος τους έδινε στην αγάπη του Θεού και έτρεχε να συναντήσει την Όντως Ζωή, τον Χριστό. ‘’Ο Θεός να σε ευλογεί’’, είπε με χαρά ο Άγιος Μάρτυρας Μάρκελος, στο έπαρχο, όταν άκουσε την απόφαση για τον αποκεφαλισμό του. Συγχωρώντας τον δήμιό του , έδειξε πως ήταν δοσμένος στη αγάπη του Θεού.
Οι ασκητές Πατέρες της Εκκλησίας, μέσα από το πανεπιστήμιο της ασκήσεως, την έρημο, έχουν ένα λόγο να μας προσφέρουν, απόσταγμα της Αγιοπνευματικής εμπειρίας τους: ‘’Συγχώρα και προχώρα’’. Συγχωρώ σημαίνει αληθινά αγαπώ. Συγχωρώ σημαίνει, νιώθω την ευεργεσία του Θεού στα δικά μου χρέη. Συγχωρώ σημαίνει πήρα αγάπη από Εκείνον και την αγάπη Του προσφέρω σε κάθε άνθρωπο, όποιος κι αν είναι, ότι κι αν έκανε. Συγχωρώ σημαίνει, θεραπεία από την ακινησία του φθόνου και της εκδίκησης το μένος. Συγχωρώ σημαίνει, προς τον Θεό προχωρώ, που όλους μας δέχεται, όλους μας συγχωρεί, όλους μας αγαπά. Αμήν.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή ΙΒ΄ Ματθαίου
27 Αυγούστου 2023
Ο πλούσιος νέος που σήμερα πλησιάζει τον Κύριο έχει μία επιθυμία, τον πόθο της αιώνιας ζωής. Εάν ‘’εξομολογούσαμε’’ τους πόθους μας, θα συναντούσαμε καταστάσεις που δεν θα πιστεύαμε ότι έχουμε. Πολλά κρύβει η επιθυμία στο περιεχόμενο της και πολλά έχει να αποκαλύψει για την αληθινή κατάσταση της ψυχής και την ποιότητα της ζωής μας. Η σφοδρή επιθυμία για τα υλικά αγαθά μαρτυρά την πλεονεξία. Η επιθυμία για θέσεις , τίτλους, αξιώματα, την φιλοδοξία. Η επιθυμία για την καταστροφή του άλλου, τον φθόνο, την χαιρεκακία. Ο νέος του Ευαγγελίου διψά για αιωνιότητα. Ίσως την επιθυμία του θα έπρεπε να την ζηλέψουμε. Έχει μία Αγία επιθυμία, αλλά έναν τρόπο , μία στάση ζωής, που δεν επιτρέπει στην επιθυμία του να εξελιχθεί, να καλλιεργηθεί, να καρποφορήσει, να πραγματοποιηθεί. Όλοι έχουμε επιθυμίες αλλά έναν τρόπο που δεν τις υποστηρίζει. Ας ρίξουμε μία προσεκτική ματιά στην ζωή μας. Επιθυμούμε πτυχία, χωρίς κόπο, ξενύχτι, μελέτη, συνέπεια. Επιθυμούμε χρήματα, χωρίς δουλειά, προσπάθεια, ιδρώτα. Επιθυμούμε σχέσεις, χωρίς πιστότητα, ειλικρίνεια, τιμιότητα. Επιθυμούμε αγιότητα, χωρίς σταυρό, ταπείνωση, άσκηση, υπομονή, συγχώρηση, αγάπη. Δυνατές επιθυμίες, αδύναμοι και ανίκανοι τρόποι υποστήριξης τους.
Η ρίζα της επιθυμίας είναι η ψυχή. Οι καταστάσεις της ψυχής γεννούν επιθυμίες άλλοτε φωτεινές και άλλοτε φωτεινές. Στην ζωή των Αγίων βλέπουμε, επιθυμία για προσευχή, δίψα για την λατρεία του Θεού και την άσκηση, πόθο για να δώσουν, να μοιράσουν, να στηρίξουν να παρηγορήσουν τους ανθρώπους. Οι επιθυμίες τους αυτές αποκαλύπτουν την αγάπη για τον Θεό και τον άνθρωπο ,που κυριαρχεί στην καρδιά τους. Είναι ένθεες επιθυμίες που ωθούν την ύπαρξη όπου είναι ο Θεός και όπου βρίσκεται ο άνθρωπος. Λαχταρούν οι Άγιοι να δοθούν στον Θεό και να δώσουν στον άνθρωπο.
Αρκετά σημαντικά γεγονότα της ζωής, ενώ θα μπορούσαν να βρίσκονται στο ύψος μίας υγειούς επιθυμίας, τρέφουν αρρωστημένα τα πάθη και πέφτουν και συντρίβονται στην κατάσταση της ανάγκης. Ένα παράδειγμα είναι η διατροφή μας η καθημερινή. Επιθυμεί ο καθένας από εμάς τροφή. Τι σημαίνει αυτό; Εάν είναι απλά ανάγκη, τότε τρώμε μόνο για να χορτάσουμε και πολλές φορές χωρίς μέτρο, χωρίς να στηρίζουμε την υγεία του οργανισμού αλλά αντίθετα να συμβάλουμε στην φθορά του και να τον οδηγούμε στην ασθένεια. Έτσι η επιθυμία γίνεται ανάγκη και η διατροφή, διαστροφή. Η επιθυμία για το φαγητό είναι ευχαριστία , δοξολογία σε Εκείνον που δίνει ‘’τον άρτον ημών τον επιούσιον’’, είναι σχέση αγάπης με εκείνους που το μοιραζόμαστε, είναι επικοινωνία με αυτούς που καθόμαστε στο ίδιο το τραπέζι, είναι έκφραση φιλοξενίας. Δεν είναι απλή κατανάλωση, αλλά ευχαριστία, επικοινωνία, αγάπη, ευγνωμοσύνη, φιλία. Έτσι λειτουργεί ακόμη στα μοναστήρια μας η τράπεζα, όπως λειτουργούσαν οι ‘’Αγάπες‘’, τα τραπέζια των πρώτων χριστιανών. Οι επιθυμίες μας λοιπόν, όχι μόνο κινδυνεύουν από τον τρόπο μας να μην φτάσουν στην πραγματοποίηση τους, αλλά πέφτουν και στο επίπεδο της ανάγκης χάνοντας το υψηλό περιεχόμενό τους.
Υπάρχουν ακόμη και επιθυμίες εγωιστικές, με κτητική και κυριαρχική διάθεση. Είναι ‘’ανάπηρες’’ μορφές επιθυμίας. Βλέπουμε την μητέρα, για τις δικές της επιθυμίες τις αλαζονικές να εμποδίζει την αυτονόμηση, την εξέλιξη, την πορεία, την ωρίμανση των παιδιών. Παρατηρούμε τον πατέρα να κατευθύνει με πίεση τα πάντα στην δική του επιθυμία με τα γνωστά αποτελέσματα. Είναι πάντως τραγικό όταν προσπαθούμε να επιβάλουμε τις επιθυμίες μας στον άλλον.
Μία άλλη κατηγορία επιθυμιών είναι οι εμπαθείς που γεννιούνται από τα πάθη μας. Οι εγωιστικές μας επιθυμίες και οι εμπαθείς τυραννούν και εμάς και τους άλλους, στην ζωή των οποίων επεκτείνονται. Αντιμετώπιση τους είναι η πνευματική τους διαχείριση. Όταν το Ευαγγέλιο γίνει τρόπος ζωής , είναι η άσκηση που καθαρίζει τις επιθυμίες, από τις εγωιστικές και εμπαθείς προσμίξεις, είναι η θεραπεία που παίρνει την επιθυμία από το επίπεδο της ανάγκης που έπεσε και την ανεβάζει στο ύψος της, προσφέροντας της το πνευματικό της περιεχόμενο. ‘’Αυτόν, λέμε, πως είναι εγκρατής και υπομονετικός, που κατέχεται από μία επιθυμία που την υπερνικά΄’, τονίζει ο Ιερός Χρυσόστομος. Ο μεγάλος εθνικός μας ποιητής , ο Διονύσιος Σολωμός θα σημειώσει: ‘’Ο άνθρωπος ποτέ δεν είναι φτωχός, όταν αντιμετωπίζει, όταν παλεύει με τις επιθυμίες του’’. Η πνευματική ζωή , δηλαδή το Πνεύμα το Άγιον στη ζωή μας όπως μας το προσφέρει η Εκκλησία μας, είναι το πραγματικό νοικοκυριό της ύπαρξης, έλεγε Αγιορείτης γέροντας, γιατί βάζει τα πάντα στη θέση τους. Έτσι οδηγεί την επιθυμία από την εμπάθεια στην αρετή, από τον εγωισμό στην ταπείνωση, από την ανάγκη στο ύψος της αγάπης.
Ο σημερινός νέος του Ευαγγελίου έφυγε περίλυπος από τον Χριστό ,όταν άκουσε ότι πρέπει να μοιράσει τον πλούτο του. Ήταν αγία η επιθυμία του για αιωνιότητα, ήταν ευσεβής ο πόθος του, ήταν συνεπής τηρητής του νόμου, όμως η καρδιά του ήταν προσκολλημένη στην περιουσία του. Τελικά η μεγάλη του επιθυμία ήταν σε αυτό που ήταν και η καρδιά του. Ο αββάς Ισαάκ ο Σύρος ,θα έλεγε σε εκείνον και σε εμάς: ‘’Γνώριζε ότι όποιου πράγματος ο πόθος υπερτερεί μέσα σου, εκείνο ζει αληθινά μέσα σου. Εάν αξιωθείς να γευτείς τη Θεία Χάρη, δεν θα αφήσεις τα πάθη να μπαίνουν στην καρδιά σου, επειδή εκεί υπερίσχυσε άλλη επιθυμία, ανώτερη από αυτά , η τρυφή του Θεού’’.
Ας αγωνιστούμε και ας ευχηθούμε η κεντρική, η βασική επιθυμία της ζωής, δυνατός πόθος της ψυχής να γίνει η ένωσή μας με τον δημιουργό και Θεό μας και αυτή η Αγία επιθυμία θα ανεβάσει και τις άλλες στο δικό της ύψος. Αμήν.
π. Σ.Β.