ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή Δ΄ Ματθαίου
2 Ιουλίου 2023
Τέταρτη Κυριακή του Ματθαίου, αγαπητοί μου αδελφοί, και η αγία μας Εκκλησία μας θυμίζει το θαύμα της θεραπείας του δούλου του Εκατόνταρχου: Πλησιάζει τον Ιησού ένας Εκατόνταρχος παρακαλώντας για την θεραπεία του δούλου του ο οποίος δεινώς βασανίζεται αποκομμένος από όλους και άρρωστος αφού είναι παράλυτος. Ο Ιησούς του λείε ότι θα τον επισκεφτεί στο σπίτι του για να θεραπεύσει τον άρρωστο, όμως ο εκατόνταρχος σε μία πολύ χαρακτηριστική ομολογία της πίστης του ομολογεί τόσο την αναξιότητα του να υποδεχθεί τον Ιησού, αλλά και την παντοδυναμία Του ώστε μ’ ένα λόγο Του να δώσει έστω και από μακριά τη λύση στην αρρώστια. Ο Ιησούς αναδεικνύει και υπογραμμίζει την πίστη του εκατόνταρχου θεραπεύοντας του δούλο του το «παιδί» του όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο ιερός ευαγγελιστής.
Αφού είδαμε με συντομία την σημερινή ιερή διήγηση, καλό είναι να κάνουμε κάποια σχόλια πάνω σ’ αυτή. Ο εκατόνταρχος της Καπερναούμ κατείχε έναν υψηλό ρόλο μέσα στο Ρωμαϊκό στρατό, ο οποίος του επέτρεπε να ζει ηγεμονικά παρασυρμένος ίσως από την εξουσία του τίτλου του. Όμως ο ιερός Ευαγγελιστής μας περιγράφει έναν άνθρωπο βαθιά δεκτικό μ’ αγάπη ακόμη και για τον δούλο του που θα ήταν επιτρεπτό ακόμη και να τον είχε διώξει από κοντά του καταδικάζοντας τον να πεθάνει αβοήθητος. Εν τούτοις θέλει να τον βοηθήσει και στρέφεται προς τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Παρακαλεί για την θεραπεία αυτός που έχει μάθει να διατάζει. Θεωρεί ότι το σπίτι του δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για να εισέλθει ο Ιησούς εκείνος που ζει μέσα στην άνεση του αξιώματός του. Εκφράζει τόσο τη συμπόνια του όσο τον ασθενούντα συνάνθρωπό του όσο και την ταπείνωσή του έναντι του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού. Ξέρει και να αγαπά, να σέβεται και φροντίσει την εικόνα του Θεού, τον άνθρωπο αλλά και να τιμά, να δοξάζει και να λατρεύει τον Θεό και Σωτήρα του κόσμου. Η στάση του αυτή τον καθιστά πρόσωπο ιερό, φωτισμένο από τη χάρη την πίστης του, που είναι τόσο καλά στερεωμένη και καλλιεργημένη ώστε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός να μας διακηρύττει ότι δεν την βρήκε ούτε ανάμεσα στους ομόφυλους του Ιουδαίους.
Αγάπη, πίστη, ταπείνωση εμπιστοσύνη ελπίδα, αρετές που ανιχνέυουμε στο χαρακτήρα του Εκατοντάρχου, συμπλέκονται μεταξύ τους και δίνουν τον χώρο ώστε να συντελεστεί το θαύμα. Ο εκατόνταρχος αν και αλλόφυλος και αλλόθρησκος δικαιούται να ζει μέσα στην δόξα και το έλεος του Τριαδικού Θεού. Δικαιούται να βλέπει τον κόσμο γύρο του να μεταβάλλεται σε Παράδεισο. Μπορεί να ελπίζει ότι ο κόσμος γύρο του θα αποκατασταθεί από το έλεος και τη Χάρη του Θεού μας.
Αδελφοί μου, είναι αλήθεια ότι όλοι μας ζούμε σ’ ένα κόσμο που από τη μία μας οδηγεί πολύ εύκολά να αγνοούμε τους ανθρώπους που είναι γύρω μας, που μοιραζόμαστε την ίδια ζωή είτε αυτή είναι μέσα στο η οικογενειακό μας ή εργασιακό μας ή κοινωνικό μας περιβάλλον. Ήμαστε έτοιμοι με χαρακτηριστική ευκολία να απορρίψουμε τον οποιονδήποτε νομίσουμε ότι δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες ακόμη και τις ορέξεις μας. Ο άλλος από πρόσωπο και συνάνθρωπος εύκολα θεωρείται βάρος και εχθρός. Η σχέση του μαζί μας μπορεί να θυμίζει ή και να είναι μία κόλαση.
Ο ευαγγελιστής Ματθαίος μας υπενθυμίζει ότι εκείνη τη στιγμή που αρχίζουμε να απορρίπτουμε τον άλλο όταν δηλαδή η κόλαση μας «χτυπά την πόρτα», έχουμε τη μεγάλη εν Χριστώ δυνατότητα να ενεργοποιήσουμε τη σχέση μας μαζί Του, να τρέξουμε κοντά Του, να Τον ικετεύσουμε, να Του δείξουμε και όμορφα στοιχεία της καρδιάς μας την αγάπη μας την ταπείνωση μας της ελπίδα μας αλλά κυρίως και πάνω από όλα την πίστη μας ότι εκείνος μπορεί να θεραπεύσει την σχέση μας με το άλλο πρόσωπο. Αυτή τη δυνατότητα που σήμερα βλέπουμε να ενεργοποιεί ο ευλογημένος αυτός εκατόνταρχος ας μην την παραλείπουμε ποτέ αν θέλουμε να είμαστε πράγματι κύριοι του εαυτού μας και της ζωής μας.-
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή Ε Ματθαίου
9 Ιουλίου 2023
Πέμπτη Κυριακή του Ματθαίου, αγαπητοί μου αδελφοί, και η αγία μας Εκκλησία φέρνει στη μνήμη μας τη θεραπεία των δαιμονιζομένων των Γαδαρινών, αλλά και την αντιμετώπιση του Ιησού από τον λαό εκείνης της πόλεως. Μετά τη θεραπεία του δούλου του Εκατοντάρχου για την οποία μιλήσαμε την προηγούμενη Κυριακή, ο Ιησούς για να αποφύγει τον θαυμασμό και την έκπληξη όσων είδαν τον θαύμα, αναχωρεί με προορισμό την πόλη των Γαδαρινών. Εκεί οι πρώτοι πολίτες που συναντά είναι δύο άνθρωποι που βασανίζονται από τον διάβολο. Η κατάστασή τους είναι τέτοια που κανείς δεν μπορεί να τους πλησιάσει, ενώ οι ίδιοι τείνουν να αποτελούν κίνδυνο τόσο για τους ίδιους όσο και για τους συμπολίτες τους. Μόλις συναντούν τον Ιησού, ο διάβολος Του ζητά να μην τον ενοχλήσει, να μην λειτουργήσει ο Θεάνθρωπος ως νικητής επί των δυνάμεων του σκότους. Μοιάζει να διαπραγματεύεται την εξουσία που καταχρηστικά έχει πάνω σ’ αυτούς τους δύο ανθρώπους, προβάλλοντας το ψέμα της δικής του ενέργειας. Ακόμη – ακόμη φαίνεται να διαπραγματεύεται τον περιορισμό του στους χοίρους που βόσκουν εκεί κοντά παρανόμως, αφού κάτι τέτοιο απαγορεύεται από τον Ιουδαϊκό νόμο. Ο Ιησούς φανερώνει ότι αυτός είναι ο Κύριος Ουρανού και γης, απαλλάσσει τους ανθρώπους από την εξουσία του διαβόλου και μας δείχνει με τον πνιγμό των χοίρων ότι κάθε άνομη δραστηριότητα θα οδηγηθεί στη διάλυση και τον μαρασμό.
Αναρωτιέται όμως κανείς πώς η πόλις, ο κόσμος δέχεται αυτή την ενέργεια του Σωτήρος, αν μπορεί να αφομοιώσει ότι μπροστά της έχει Εκείνον που μπορεί να της δώσει την υγεία της. Ο βοσκοί των χοίρων, οι καταπατητές δηλαδή του νόμου, ενημερώνουν τους κατοίκους για ό,τι συνέβη. Εκείνοι έρχονται να εξετάσουν τα γενόμενα όχι με το καθαρό βλέμμα εκείνου που αναζητά λύση στα υπαρξιακά του ζητήματα αλλά έχοντας προσλάβει την στρεβλή εικόνα που οι βοσκοί τους έχουν παρουσιάσει. Τρομάζουν μπροστά στο μεγαλείο της θεραπείας, νιώθουν ενοχές για την ανοχή τους στην ατιμία, αυτό- περιορίζονται στον εθισμό του κακού του ψέματος του διαβόλου και αρνούνται να γευτούν την αλήθεια που ο Ιησούς τους προσφέρει.
Ο τρόμος τους αυτός τους οδηγεί στην πιο σπασμωδική κίνηση που θα μπορούσαν να κάνουν: ζητούν από τον Ιησού να φύγει μακριά από τα όρια της πόλης τους που μπορεί να συνεχίσει να «ζει» αποκοιμισμένη από τους αυλούς των παθών και της ανομίας της. Οι στρεβλές πληροφορίες που διαλαλούν οι ποιμένες, η θολή εικόνα που παρουσιάζουν ο τρόμος που σκορπούν δημιουργούν ο απόλυτο χάος. Μας θυμίζουν όλους εκείνους τους προπαγανδιστές της κάθε εποχής που θα μιλήσουν για τον Ιησού και την Εκκλησία του χωρίς καν την ουδετερότητα του αγνού ερευνητή αλλά με το πείσμα και τον δογματισμό των θεωριών τους. Φτάνουν καθημερινά στα αφτιά όλων μας, οι πιο άστοχες και επιβλαβείς απόψεις για το ποίος είναι ο Χριστός μας και ποια η Εκκλησία μας, που είναι αδύνατο όλες να τις αξιολογήσουμε και να ελέγξουμε τόσο την αξιοπιστία όσο και τα κίνητρα αυτών που τις διαδίδουν. Οι ψεύτικες ειδήσεις στην εποχή μας διαδίδονται με ταχύτητα αστραπής με σκοπό να μας αποπροσανατολίσουν να μας απογοητεύσουν να μας κάνουν να πάρουμε αποφάσεις καταστροφικές για τη ζωή μας.
Αδελφοί μου σ’ αυτή την ζοφερή πραγματικότητα, εμείς έχουμε να αντιτάξουμε τον πόθο να βρούμε την γνήσια αλήθεια της πίστεώς μας έτσι όπως προβάλλεται στον καθένα μας κατά τις δυνατότητές του μέσα από τη μυστηριακή ζωή και την έμπρακτη αγάπη προς τον αδελφό μας. Όσο ζούμε και αναπνέουμε μέσα στο χώρο της Εκκλησίας και φροντίζουμε αυτούς που μας έχουν ανάγκη τόσο οχυρώνουμε το νου και την καρδιά έναντι όλων όσων θέλουν να περιορίσουν την ελευθερία του πνεύματός μας. Έτσι δεν θα ζητούμε από τον Κύριο να φύγει μακριά από τις πόλεις μας αλλά μαζί με τους δικαίους της αποκαλύψεως θα λέμε «έρχου Κύριε».-
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή των Πατέρων
16 Ιουλίου 2023
Στα μέσα του Ιουλίου της κάθε χρονιάς, αγαπητοί μου αδελφοί, η αγία μας Εκκλησία μας καλεί να θυμηθούμε και να τιμήσουμε τους Πατέρες εκείνους που συγκρότησαν την Τέταρτη Οικουμενική Σύνοδο που συγκλήθηκε στη Χαλκηδόνα το 451 και στην οποία συμμετείχαν 636 επίσκοποι – πατέρες της Εκκλησίας και κατά την οποία λύθηκε οριστικά το θέμα των δύο φύσεων του Ιησού Χριστού και το πώς αυτές οι δύο υπάρχουν στο ίδιο Ιερό Πρόσωπο «ατρέπτως ασυγχύστως αδιαιρέτως αχωρίστως» όπως μας διδάσκει η σύνοδος.
Καλό ίσως είναι να γνωρίζουμε ότι από τη πρώτη στιγμή που ιδρύθηκε η Εκκλησία μας πρώτα από όλα οι απόστολοι αλλά και μετά από αυτούς οι συνεχιστές τους οι επίσκοποι είδαν ότι η Αλήθεια του Ευαγγελίου δεν αποκαλύπτεται ποτέ σε ένα πρόσωπο αλλά είναι κτήμα ολόκληρου του Εκκλησιαστικού Σώματος. Από τον Μέγα Κωνσταντίνο που συνεκάλεσε την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο μέχρι τον τότε απλό διάκονο Μέγα Αθανάσιο που μας δίδαξε την αξία της, άρχισε να συγκροτείται το Εκκλησιαστικό Σώμα και μέσα από την εν Χριστώ Ζωή να προσπαθεί να εμπεδώσει και να κατανοήσει την εν Χριστώ Αποκάλυψη της αληθείας. Δεν έφτιαξαν λοιπόν οι Πατέρες τα δόγματα, κατέγραψαν όμως την αλήθεια της Εκκλησίας έτσι όπως τη ζούσε μέσα από την κοινή πορεία όλων των μελών της, αποφεύγοντας έτσι τον ολοκληρωτισμό του ενός και δείχνοντας μας ότι ο διάλογος η μεταξύ μας αγάπη και ο αλληλοσεβασμός είναι ο καλύτερος τρόπος για να γίνουμε και εμείς Πατέρες αυτού του κόσμου.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι σήμερα μέσα στις Εκκλησίες μας ακούγονται από τον ευαγγελιστή Ματθαίο τα λόγια του Κυρίου μας, που τονίζουν ότι οι απόστολοι και εν συνεχεία εμείς, ο λαός του Θεού, είμαστε το φως του Κόσμου. Εκείνοι δηλαδή που κληθήκαμε να δείξουμε τον δρόμο στους υπολοίπους αυτοί που σα λαμπάδες ερχόμαστε να καούμε να λιώσουμε για τον φωτισμό των υπολοίπων. Αν η μητέρα στην παραδοσιακή οικογένεια είναι εκείνη που φροντίζει, ο Πατέρας είναι εκείνος που εργάζεται νυχθημερόν, λειώνει σα το κερί έτσι ώστε το σπίτι του να μη στερηθεί τίποτα, εκφράζει την αγάπη του μέσα από τον κόπο του τη θυσία του και την αγωνία του. Για να είναι κανείς Πατέρας μας λέει ο ίδιος ο Ιησούς, δεν αρκεί να ξέρει να λέει ωραία λόγια. Άλλωστε σημειώνει ο μέγας Βασίλειος ωραία λόγια λένε και οι ηθοποιοί στο θέατρο χωρίς πολλές φορές να κατανοούν τι λένε.
Αυτή η σύζευξη λόγων, γνώσης από τη μία αλλά και πράξης από την άλλη είναι που προάγει το Εκκλησιαστικό Σώμα στην εμπειρία της εν Χριστώ αληθείας. Ανοίγει τις πόρτες της γνησιότητας και του φωτισμού μας κάνει να πορευόμαστε ασφαλώς με στόχο και νόημα, δίνοντας έναυσμα στον κόσμο να δεθεί με την χάρη του Ιησού. Αν μια οικογένεια φτιάχνεται από την αγάπη, τον έρωτα του πατέρα και της μητέρας, που εκφράζεται μέσα από θυσία του ενός για τον άλλο, η Εκκλησία συνεχίζει να υπάρχει μέσα από τον έρωτα της διδασκαλίας που όμως μεταβολίζεται και εκφράζεται μέσα από τον κόπο, τον ιδρώτα και την αγωνία της πράξης.
Αδελφοί μου, ζούμε σ’ ένα κόσμο πολλών πληροφοριών και γνώσεων που όμως σπάνια μεταβολίζονται σε πράξη αγάπης και θυσίας για τους συνανθρώπους μας. Νομίζουμε ότι όσα θεωρητικά γνωρίζουμε είναι η σωτηρία μας. Όμως η θεωρητική γνώση όταν δεν γίνεται βίωμα ζωή, καθημερινότητα, γίνεται ένα φάντασμα όπως έχει χαρακτηριστεί της «αξόδευτης αγάπης» που πνίγει αυτόν που την κατέχει και αφήνει διψασμένο αυτόν που την χρειάζεται. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι μας γνωρίζουμε πολλά καλά παιδιά που ξέρουν το σωστό αλλά ελάχιστους ώριμους άνδρες που μπορούν να εφαρμόσουν την αλήθεια. Η μνήμη των πατέρων της Εκκλησίας μας μπορεί να γίνει το εφαλτήριο για όλους μας να κατανοήσουμε ότι Πατέρας γίνεται κανείς όταν φωτίζει, όταν αφήνεται να λειώσει σα το κερί για να βλέπουν οι γύρω του όταν καίγεται σα το ξύλο για να ζεσταθούν οι άλλοι, όταν τρέχει μπροστά και ανοίγει δρόμους για να μην ταλαιπωρηθούν αυτοί που τον ακολουθούν.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή ζ Ματθαίου
23 Ιουλίου 2023
Κατά την σημερινή έβδομη Κυριακή του Ματθαίου, αγαπητοί μου αδελφοί, η αγία μας Εκκλησία μας προβάλλει την διήγηση του Ευαγγελιστή που αναφέρεται στη θεραπεία τόσο των δύο τυφλών όσο και ενός κωφού, αλλά και στο πώς ο κόσμος αντιλαμβάνεται αυτή τη θαυματουργική ενέργεια του Ιησού.
Στην αρχή της σημερινής περικοπής δύο τυφλοί έρχονται προς τον Ιησού ζητώντας Του να τους βοηθήσει. Ο διάλογος είναι χαρακτηριστικός: πιστεύετε ότι μπορώ να το κάνω αυτό- ναι Κύριε μπορείς. Μόλις ο Ιησούς ακουμπά τα μάτια των τυφλών εκείνοι βρίσκουν το φως τους, οι οποίοι ενώ δε παίρνουν ρητή εντολή να μην πουν τίποτε για τη θεραπεία τους εκείνοι με παιδικό ενθουσιασμό διακηρύσσουν παντού το θαύμα. Στη συνέχεια την ώρα που φεύγουν οι μεν φέρνουν στον Ιησού ένα κωφό δαιμονισμένο που και αυτός βρίσκει τη θεραπεία του. Ενώ όμως ο λαός θαυμάζει και δοξολογεί τον Ιησού για τη θαυματουργική του δύναμη, οι φαρισαίοι, οι διδάσκαλοι του ιουδαϊκού νόμου, μπροστά σ΄ αυτό το νέο που φέρνει ο Ιησούς στον κόσμο στέκουν αμήχανοι πίσω από τη δικαιολογία ότι «εν τω άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια».
Αυτή η τραγική στάση των φαρισαίων είναι η μεγαλύτερη πλάνη που μπορεί να ζήσει η ανθρώπινη ιστορία και κοινωνία. Κατά καιρούς αυτή βλάσφημη προπαγάνδα της ακύρωσης του έργου του Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας Του, ακούγεται από πολλούς διαύλους και ταράσσει την ηρεμία του εκκλησιαστικού σώματος συνάμα προσβάλλει την ίδια την ιστορική αλήθεια της εκκλησίας. Ο εγωισμός και η εμπάθεια σ’ όλες της τις μορφές ξεχύνονται, με στόχο να διαβάλλουν κάτι που τόσο αγνό και καθαρό όσο το έργο της Εκκλησίας μέσα στον κόσμο. Η άρνηση να δεχθούμε ότι ό Ιησούς είναι ο Λυτρωτής και Θεός αυτού του κόσμου πνίγει την ελπίδα και την παρηγοριά που θα μπορούσαν να βρουν οι άνθρωποι κοντά Του, σα κάποιος να αρέσκεται να μας βλέπει αλυσοδεμένους, χωρίς προοπτική και μέλλον σε μία ζωή καταδικασμένη σε πνευματική δίψα σαν εκείνη του μυθικού Σίσυφου.
Σ’ αυτά τα λόγια των Φαρισαίων εδράζεται και ο σημερινός μηδενισμός με όλα του τα αρνητικά και τον άνθρωπο αποτελέσματα. Σ’ ένα κόσμο που τόσο εύκολα ακυρώνει και δυσφημεί το έργο του Ιησού, επόμενο είναι όλες οι αξίες η οικογένεια, η υγεία, οι μεταξύ μας σχέσεις να μην μπορούν να έχουν τη ιερότητα και την αξία που οφείλουν να έχουν. Όταν εμπεδώνουμε όλοι μας ότι αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να είναι δεκτικός της Χάριτός και της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος, όταν δηλαδή χάνουμε την εμπιστοσύνη μας στον Θεό τότε χάνουμε και την εμπιστοσύνη μας προς τον άνθρωπο και αφηνόμαστε στη χειρότερη εκδοχή του εαυτού μας, που δεν μπορεί να ζήσει δοξολογικά τη ζωή του, αλλά μεταβαλλόμαστε σε κατακτητές του κόσμου γύρω μας. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πιο μεγάλες ιστορικές καταστροφές έχουν την αιτία τους σ’ αυτή τη φράση των Φαρισαίων, αλλά και σε ατομικό επίπεδο ο καθένας μας πόσες φορές δεν έχουμε φερθεί σαν καλοί μαθητές εκείνων που έρχονται να ακυρώσουν το έργο του Ιησού στον κόσμο;
Αδελφοί μου, ο Ιησούς και η Εκκλησία Του, δεν στέκονται και δεν εγκλωβίζονται στη βλασφημία του ανθρώπου. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ευαγγελιστής Ματθαίος παρά τα όσα ακούγονται, ο Ιησούς συνεχίζει να υπάρχει μέσα στον κόσμο για να θεραπεύσει, να παρηγορήσει νικώντας τις δυνάμεις του διαβόλου που μας καταβάλλουν. Παρά τον θόρυβο της πλάνης, συνεχίζει το μυστικό έργο της θεραπείας του κόσμου. Ο καθένας μας είτε θα δεχθεί αυτό το έργο να διαβάλλεται και να αμαυρώνεται με καταστροφικές για τον ίδιο συνέπειες είτε θα το υπηρετήσει με τις πολλές ή λίγες του δυνατότητες, γνωρίζοντας ότι αυτή του η προσπάθεια θα φέρει ελπίδα και νόημα στην καθημερινότητά του. Το ηρωικό φρόνημα που θα επιδείξει θα είναι όμως το εισιτήριο του στο κόσμο της Βασιλείας των Ουρανών.-
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
Κυριακή Η΄ Ματθαίου
30 Ιουλίου 2023
Την τελευταία Κυριακή του Ιουλίου, αγαπητοί μου αδελφοί, διαβάζουμε την περικοπή από το ευαγγέλιο του Ματθαίου που αναφέρεται στον χορτασμό των 5000 ανδρών εν μέσω της ερήμου από τον Ιησού Χριστό.
Η διήγηση είναι σε όλους μας λίγο πολύ γνωστή: ο Ιησούς συναντά τον λαό στην έρημο και με το λόγο του θεραπεύει τις ασθένειές του, μέχρις ότου οι μαθητές Του ζητούν να τους απολύσει, ώστε να μπορέσουν να επιστρέψουν στα σπίτια τους για να βρουν κατάλυμα και φαγητό. Ο Ιησούς ζητά από τους μαθητές του να φροντίσουν εκείνοι τους ανθρώπους ενώ στο δικό τους δισταγμό ότι έχουν μόνο πέντε άρτους και δύο ψάρια, Εκείνος απαντά με την προσευχή του στον Θεό Πατέρα, την ευλογία και την κλάση του άρτου. Έπειτα πρόσταξε τους μαθητές να προσφέρουν τα δώρα στον λαό ο οποίος αποτελείται από 5000 άνδρες που χορταίνουν όλοι, ενώ περισσεύουν δώδεκα κοφίνια από το δώρο του Ιησού.
Μεγαλειώδες όντως αυτό το θαύμα του Ιησού που από τη μία φανερώνει την αγάπη τη φιλευσπλαχνία και το έλεος του δημιουργού για το πλάσμα Του, ενώ από την άλλη μας δείχνει τι είναι η Εκκλησία μέσα στην οποία θέλουμε να ζούμε. Η Εκκλησία όντως, αδελφοί μου, είναι ένα δώρο που μας έχει κάνει ο Ιησούς Χριστός μέσα στην έρημα του κόσμου. Είναι η όαση εκείνη στην οποία θεραπεύονται οι πληγές μας υπηρετείται η ανάγκη του ανθρώπου για κοινωνία με τον Δημιουργό του. Είναι Εκείνος που θεραπεύει τις πληγές και τα τραύματα μας. Όμως δεν μένει μόνο σ’ αυτό το επίπεδο. Θέλει να μας πείσει να ήμαστε πάντα μαζί Του να μας χορτάσει να μας δώσει κουράγιο που κανείς άλλος δεν μπορεί να μας προσφέρει. Έτσι δεν δέχεται να φύγουμε από κοντά Του. Του δίνουμε αυτά τα λίγα του κόσμου μας, πέντε ψωμιά και δύο ψάρια, Εκείνος προσεύχεται για να μας θυμίζει πάντα ότι βρίσκεται σε κοινωνία άρρηκτη με τον Θεό Πατέρα και δια του Αγίου Πνεύματος μας ανταποδίδει ευλογία που μπορεί να χορτάσει 5000 άνδρες.
Αυτή η εικόνα εξηγεί σε όλους μας τη Θεία Λειτουργία που τελείται ακόμη και αυτή τη στιγμή μέσα στους ναούς μας. Φύγαμε από την έρημο του κόσμου, βρεθήκαμε στην όαση της Εκκλησίας, δεχόμαστε στις ψυχές μας τη θεραπευτική δύναμη των λόγων και των τελουμένων, ενώ περιμένουμε να χορτάσουμε από τον άρτο και τον οίνο, γνωρίζοντας ότι αυτή η τροφή είναι τόσο σημαντική για τη ζωή μας που μπορεί να μας οδηγήσει έως τη Βασιλεία των Ουρανών. Κατανοούμε ότι ο Ιησούς είναι ανάμεσα μας για να μας φανερώσει το έλεός Του, δεν μας διώχνει αλλά περιμένει εμείς να του ανοίξουμε την καρδιά μας και να τον δεχτούμε να γεμίσει τα κοφίνια των αναγκών μας να μας διδάξει τι σημαίνει φροντίζω και αγωνιώ για τον διπλανό μου. Τι σημαίνει ότι συνεχίζω το έργο της Θείας Λειτουργίας μέσα στον κόσμο όταν ο καθένας από εμάς έχοντας λάβει αυτό το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου οφείλει να το μεταβολίσει σε αγάπη εμπιστοσύνη και θεραπεία για τους αδελφούς του που το έχουν ανάγκη, όταν η ψυχή μας γίνεται αγγείο μέσα στο οποίο φυλάσσεται με σεβασμό και ευλάβεια ακριβώς αυτό το Δώρο του Σωτήρος για να κοινωνήσει δια της δικής μας θυσίας ο κόσμος.
Αδελφοί μου, μετά τη ναζιστική επέλαση σ’ ένα ορφανοτροφείο για παιδιά που είχαν ζήσει τη φρίκη την πείνα και τον πόνο του πολέμου, οι παιδαγωγοί είδαν ότι χωρίς κάποιο εμφανή λόγο και παιδιά τα βράδια πετάγονταν από τον ύπνο τους και έκλαιγαν. Η ανάμνηση της έλλειψης ψωμιού τα έκανε ακόμη και τώρα που είχαν, να τρομάζουν μέσα στον ύπνο τους. Για θεραπεύσουν αυτή την κατάσταση τροφοδοτούσαν κάθε παιδί από λίγο ψωμί που το φύλαγε στην αγκαλιά του μέσα στην νύχτα έτσι ώστε να μην φοβάται και να κοιμάται ήσυχο. Ας πάρουμε ο καθένας μας αυτό τον Τίμιο Άρτο της Θείας Λειτουργίας στην αγκαλιά της ψυχής μας έτσι ώστε ξεκούραστοι και υγιείς από την παρουσία του Ιησού στη ζωή μας να μπορούμε με την ορμή του μικρού παιδιού να ωριμάζουμε εις άνδραν τέλειον όπως μας θέλει η Εκκλησία μας. -
π. Α.Μ.