Μονόκλιτο καμαροσκεπές παρεκκλήσιο, στόν κεντρικό δρόμο τοῦ χωριοῦ, πολύ κοντά στό παρεκκλήσιο τῆς ἁγ. Βαρβάρας. Ἀπό τίς ὑπάρχουσες πηγές προκύπτει ὅτι, τό παρεκκλήσιο αὐτό οἰκοδομήθηκε τόν 17ο αἰ., ἀκολούθησαν, ὅμως, ἀρκετές ἀνακαινίσεις. Μία ἀπ' αὐτές πραγματοποιήθηκε στίς ἀρχές τοῦ προηγούμενου αἰώνα, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ παρακάτω ἐπιγραφή, ἡ ὁποία ἔχει χαραχθεῖ σέ ἐντοιχισμένη μαρμάρινη πλάκα, στήν πρόσοψη τοῦ παρεκκλησίου: Ἐπισκευάσθη δαπάνη Γεωργίου Κ. Μπιτζηλαίου, ἔν ἔτει 1930. Ἐπακολούθησε καί ἄλλη ἀνακαίνιση, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε πρίν λίγα χρόνια, μέ τή φροντίδα τῆς κ. Κούλας Κονταράτου, ἡ ὁποία μέ συγκινητική ἀφοσίωση φροντίζει τό παρεκκλήσιο αὐτό. Τό μονότοξο, κτιστό καμπαναριό βρίσκεται στή νότια ὄψη τοῦ παρεκκλησίου. Στήν ἴδια ὄψη βρίσκεται καί ἡ εἴσοδός του, ἡ ὁποία περιβάλλεται ἀπό μνημειῶδες μαρμάρινο θύρωμα, ἀπό τά ὡραιότερα τοῦ νησιοῦ. Τό θύρωμα αὐτό ἀποτελεῖται ἀπό καταστόλιστο γλυπτό πλαίσιο. Οἱ κατακόρυφες πλευρές του κοσμοῦνται μέ βλαστούς ἀμπελιοῦ, πού συμπλέκονται μέ τέτοιο τρόπο, ὥστε νά σχηματίζουν κύκλους. Ὁ καθένας ἀπ' αὐτούς τούς κύκλους περικλείει μεγάλο πολύφυλλο ἄνθος. Στό μέσον τῆς κάθε μιᾶς ἀπ' αὐτές τίς πλευρές, εἶναι σκαλισμένη ὁλόσωμη μορφή ἀγγέλου. Ἡ ἐπάνω ὁριζόντια πλευρά τοῦ πλαισίου κοσμεῖται μέ δύο φυλλοφόρους κυματιστούς βλαστούς, πού βγαίνουν μέσα ἀπό ἕνα ἀγγεῖο, ἁπλώνονται γύρω ἀπ' αὐτό καί περιβάλλουν κι αὐτοί ἕνα ὅμοιο ἄνθος. Στά ἄκρα τοῦ ὑπέρθυρου, μέσα σέ χωριστά τετράγωνα πλαίσια, παριστάνονται ἀπό ἕνας δικέφαλος ἀετός (1). Ἡ μοναδική τοιχογραφία πού σώζεται στό παρεκκλήσιο βρίσκεται στήν κόγχη τῆς προθέσεως, μέσα στό Ἱερό Βῆμα. Εἰκονίζει τήν Ἄκρα Ταπείνωση. Στό κέντρο τῆς παραστάσεως εἶναι ὁ Χριστός, μέ μισάνοικτα μάτια καί μέ τά χέρια δεμένα μπροστά στό στῆθος, μέ κόκκινο σχοινί. Πίσω του ὁ Σταυρός τοῦ μαρτυρίου, ἀνάμεσα στό καλάμι μέ τόν σπόγγο καί τή λόγχη. Ἀριστερά, σέ γαλανό βάθος, εἶναι γραμμένη ἡ ἀφιερωτική ἐπιγραφή: Δέησις τοῦ δούλου τοῦ Θ(εο)ῦ Τζόρτζι κ(αί) τ(ῆς) συ(μ)βίας αὐτοῦ. Ἡ τοιχογραφία αὐτή εἶναι πιθανό νά ἀνήκει στόν 17ο αἰ. (2). Στό ξύλινο, ἐλαφρά σκαλισμένο, τέμπλο τοῦ παρεκκλησίου, βρίσκονται οἱ παρακάτω τρεῖς εἰκόνες, διαστ. 0,40Χ0,55μ.: α) Παναγία ἡ γαλακτοτροφοῦσα. Δίπλα στό Χριστό ἡ ἐπιγραφή: Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καί μαστοί οὕς ἐθήλασας. Κάτω οἱ ἐπιγραφές: ἀριστερά, Δέησις Κούλας Κονταράτου 1977, καί δεξιά: Διά χειρός Ἀργυρῶς Μελανίτου. β) Ἰησοῦς Χριστός. Εἰκόνα παλαιότερη ἀπό τήν προηγούμενη εἰκόνα τῆς Παναγίας. καί γ) Ἁγία Θεοδοσία. Σύγχρονη εἰκόνα. Στό πέτασμα τῆς Ὡραίας Πύλης εἰκονίζεται ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς, ἐνῶ στή θύρα τῆς Προθέσεως ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ. Τό Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ ἔχει κηρύξει, τό ἐνδιαφέρον αὐτό παρεκκλήσιο, ἱστορικό διατηρητέο μνημεῖο (3). (ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ) 1. Ἀναστ. Ὀρλάνδου, ΑΒΜΕ, τόμ. Θʹ, τ. 2, 1961, σελ. 178. 2. Ἀναστ. Ὀρλάνδου, ΑΒΜΕ, τόμ. Ιʹ, τ. 2, 1964, σελ. 115. 3. ΦΕΚ 426/Β/3 -7 - 1992.