Μονόκλιτη βασιλική, κοντά στήν Ἑκατονταπυλιανή. Στεγάζεται μέ ψευδόθολο. Ἔχει τήν εἴσοδο καί τό μονότοξο, πέτρινο, κτιστό καμπαναριό της στή βόρεια ὄψη. Δέν ἔχει νάρθηκα. Στό μαρμάρινο ὑπέρθυρο τῆς εἰσόδου, ὑπάρχει χαραγμένη ἐπιγραφή. Στό ἁπλό ξύλινο τέμπλο ὑπάρχουν τρεῖς εἰκόνες: α) Τοῦ Χριστοῦ, β) τῆς Παναγίας καί γ) τοῦ Ἁγ. Νικολάου. Οἱ δύο πρῶτες ἀπ' αὐτές εἶναι ρωσικές. Καί οἱ τρεῖς δέν παρουσιάζουν ἰδιαίτερο ἱστορικό ἤ καλλιτεχνικό ἐνδιαφέρον. Στή βόρεια ὄψη τοῦ παρεκκλησίου, ἐξωτερικά, πρός τόν δρόμο, ὑπάρχει ὁ τάφος τοῦ κτήτορα. Εἶναι μιά ἐντοιχισμένη σαρκοφάγος, μέ τόξο, ἀρκοσόλιο, τό ὁποῖο στηρίζεται σέ δύο κιονίσκους. Τό παρεκκλήσιο αὐτό ἔχει ἀνακηρυχθεῖ ἀπό τό Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ ἱστορικό διατηρητέο μνημεῖο (2). (ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ) 1. Ἀναστ. Ὀρλάνδου, ΑΒΜΕ, τόμ. Θʹ, τ. 2, 1961, σελ. 198. 1. ΦΕΚ 209/Β/17- 3 - 1989 καί 426/Β/3-7-1992.